Een goede zakenvrouw
Door een 3 1 overwinning op Breda behaalde B.M.H.C. Zondag te Bloemendaal het hockey-
kampioenschap van Nederland. Een foto van de beslissende match
Een groep deelnemers aan de internationale bloembollenmarsch, welke Zondag van Haarlem over
Hillegom naar Lisse werd gehouden, onderweg
Majoor J. W. van der Lelij is met in
gang van 1 Mei benoemd tot luitenant
kolonel, commandant van het 5e regi
ment infanterie te Amersfoort
Het 9000 ton me
tende m.s. „Noor-
dam", voor reke
ning van de Hol-
land-Amerika Lijn
bij P. Smit Jr. te
Rotterdam ge
bouwd, is Zaterdag
met goed gevolg
tewater gelaten.
Daladier, de nieuwe Fransche minister-president, bij het ver
laten der woning van Leon Blum te Parijs, na een be
spreking met zijn voorganger
Heracles behaalde Zondag in den strijd om het lands
kampioenschap een kostbare 2 1 overwinning op de
Zuidelijke kampioenen P.S.V. Een spelmoment uit dezen
belangrijken wedstrijd
De Weensche kardinaal dr. Innitzer tijdens het vervullen van zijn stemplicht voor de groote
verkiezing, welke Zondag in het geheele Duitsche Rijk is gehouden
Aan den vooravond van de groote Duitsche volksstemming heeft Adolf Hitler
nog een kort bezoek aan Weenen gebracht. De aankomst van den Führer
in de „tweede stad van het Duitsche Rijk"
FEUILLETON
door HEKMAN ANTONSEN.
25)
..Ik heb nog méér gedaan", vervolgde hij.
„Ik ben er daar achter gekomen, dat er een
monopolie voor bananenvervoer te krijgen
was. Niemand zou het ons beletten vertelde
mijn agent me. Zoodoende verkreeg ik optie
op een groote bananenplantage in Cuardozo.
Schitterend zaakje, Dick. Een eigen haven
tje, drie lichters, een spoorweg, aanlegstei
ger en een stel pakhuizen". Hij knikte grim
mig. ..Die lui zullen ons er gauw genoeg in
werken. of anders beginnen we zelf aan ba-
nanentransporten".
Dick besefte, hoe hard iüj aan het werk
was geweest. Hij was strijdlustig en hij ge
bruikte zijn verstand er goed bij.
..Nou", zei Dick tot besluit. ..me dunkt, je
hebt een geweldig grooten dienst bewezen
aan dat meisje uit Texas, dat op het oogen-
blik je reederij bestuurt".
Jonathan bleef vlak voor hem staan. Hij
blies een grooten rookwolk uit en keek Dick
met een guitig lachje aan,
„Toch waar?" zei hij. „Denk je dat?" Maar
verder ging hij er niet op in en vervolgde:
„Geef je een partijtje, Dick? Best. noodig
mij er bij! En leen me een schoon overhemd
wil je?"
Hij liep naar de badkamer en even later
hoorde Dick hem met water plensen en vroo-
lijk een deuntje fluiten.
,je bent. naar het schijnt, nog al wat van
plan", zei Dick.
.En of", antwoordde Jonathan. „En of!
Hij kleedde zich op zijn gemak verder en
stond voor den spiegel zijn das te strikken
met een veelbeteokenend peinzend glimlach
je. Of hij iets van plan was? Hij zou een
zeker meisje een aardige verrassing bezor
gen. Als ze dan beslist met jongens wilde
spelen moest ze ook tegen een duwtje kun
nen. Enfin, hij had haar van te voren ge
waarschuwd, dat ze er nog eens spijt van
zou hebben!
XVI.
Zoodra de laatste gast verdwenen was, nam
Jonathan Dick terzijde.
„Ik zou je graag even spreken. Ik heb mis
schien jc 'hulp voor mijn plannen noodig.
Heb je een vijand wel eens in de flank aan
gevallen, Dick?"
Dick staarde hem aan.
„Een vijand in de flank aangevallen?"
vroeg hij. ..Neen, toch niet".
.Dan wordt het tijd, dat je het leert", vond
Jonathan grinnikend. „Kom, laten we eens
overleggen".
Ze gingen naar de werkkamer van Dick
en deden de deur op slot
Den volgenden morgen begaf hij zich naar
het Blair Gebouw. Meggs was blij hem terug
te zien. Ze schudden elkaar de hand en kwa
men tot de bevinding, dat hun beider ge
zondheid nog uitstekend was.
„En zeg nu eens", zei Jonathan vastbeslo
ten, „denk je, dat ik miss Ransome te spre
ken kan krijgen?"
Meggs keek bedenkelijk. Maar hij had geen
verantwoordelijkheid te dragen. Hij ging dus
naar binnen, om Jonathan aan te dienen,
hopend, dat de politie niet zou behoeven ter
hulp geroepen te worden.
.Jonathan!" riep Valentine uit. zich recht
op in haar stoel zettend. „Dat is toch niet
waar. mijnheer Meggs? Vraagt u hem alstu
blieft dadelijk binnen te komen!"
Ze voelde, dat er ergens in haar keel iets
begon op t zetten Jonathan! Als hij ooit
had kunnen raden
Jonathan kwam terstond naar binnen
stappen.
„ZooJonathan!" zei Valentine.
Haar stem had een ernstigen klank, deels
verlegen, deels guitig, toen ze zijn voornaam
noemde. Hij schonk er geen aandacht aan.
Mijnheer Blair bleef volkomen zakelijk.
„Hoe maakt u het. miss Ransome?" vroeg
hij kortaf. „Mag ik gaan zitten?"
Valentine wees op een stoel. Iedere ver
onderstelling, dat deze jonge man met vriend
schappelijke gevoelens kon zijn gekomen,
was vernietigd. Dat was eigenlijk ook wel
wat tè veel verwacht geweest, maar ze zou
graag gehad hebben, dat hij het haar wat
gemakkelijker gemaakt had. Ze keek naar
zijn sterk sprekenden mond en kin, naar zijn
keurig gescheiden haar en zijn stoere schou
dersde matroos Abias Bliss van Red
dingssloep Nummer Een!
,Jk heb u al sedert lang iets willen zeg
gen", begon ze met neergeslagen oogen. ..Ik
zou
.Alstublieft niet!" zei hij. zijn hand afwe
rend opstekend. ,Jk ben er zeker van dat
ik u iets véél belangrijkers te vertellen heb".
Valentine was het er niet mee eens, maar
ze zweeg toch.
Hij haalde een dikke gele enveloppe uit
zijn zak te voorschijn en schoof haar die over
haar bureaublad toe.
„Daarin zult u drie koffiebevrachtingscon-
tracten vinden", zei hij. „Ik heb die uit Zuid-
Amerika meegebracht".
Alleen het tikken van de klok verbrak de
stilte in het vertrek. Valentine leunde ach
terover in haar stoel. Hij was dus naar Zuid-
Amerika geweest om voor de reederij te wer
ken!
„Jonathan Blair", zei ze. ,Je bent onge
twijfeld een onkwetsbaar iemand".
.Jammer genoeg zijn die contracten niet
veel waard", vervolgde hij zakelijk. Ze sper
de de oogen open.
.Nietniet veel waard?"
„In de gegeven omstandigheden ten min
ste niet", zei hij onbewogen. „U moet weten,
miss Ransome. dat ik in Zuid-Amerika óók
ontdekt hebt, dat er nog steeds een proces
van het Gouvernement aldaar tegen de Blair
Lijn hangende was. Dat hebt u nooit gewe
ten, wel? Tja, dat toont alleen, wat je op den
koop toe kunt krijgen, als je aandeelen aan
schaft. vooral als je dat alleen voor de aar
digheid ddfet!"
Hij knikte een paar maal vormelijk. Het
meisje trok haar donkere wenkrauwen ver
bluft samen. Ze begreep niet, waar het eigen
lijk om ging, maar ze had het gevoel, dat
Jonathan Corinthius Blair daar als een le
vende wraakgodheid voor haar gezeten was.
„Wil je zoo goed zijn, nadere verklaring te
geven?" vroeg ze gejaagd.
Mijnheer Blair wilde dat gaarne doen. Hij
bood haar eerst een sigaret aan. Ze weigerde
het aanbod hoofdschuddend. Hij stak er zelf
een aan en leunde in een wolk van rook ach
ter over in zijn stoel.
„Zeventien jaar geleden is er een aanva
ring geweest tusschen een der schepen van
de Blair Lijn en een sohip van de regeering
in een der havens aldaar. Het schip van het
gouvernement werd middendoor gesneden".
Ze knikte onbewogen.
.De regeering deed ons een proces aan en
een kreeg een vonnis tegen ons van vijfhon
derdduizend dollar. Vader was toen directeur
van de Lijn en verweerde zich uit alle macht.
Hij stelde hooger beroep in. Maar voordat
dit appèl in behandeling kon worden geno
men, verscheen daar een nieuwe bevrijder
van den staat aan den horizon en tegen den
tijd, dat de rust in het land weer hersteld
was, was het proces vastgeloopen in een
massa formaliteiten en op den achtergrond
geraakt. En zie, al deze jaren heeft het in
de archieven van het Ministerie van Ma
rine gelegen. Maar het vonnis van een half
millioen schadevergoeding was nog van
kracht".
Hij duwde zijn sigaret in den aschbak uit
met tergende zorgvuldigheid.
„Ga toch door!" riep Valentine met on
vaste stem.
Hij keek haar glimlachend aan.
,.En nu. miss Ransome, is dat vonnis weer
opgehaald", zei hij vriendelijk, „en de regee
ring wenscht dat half millioen op te eischen.
En zoolang die zaak niet is afgewikkeld, zal
aan uwe schepen verlof worden geweigerd,
om eenige vracht uit de havens aldaar te ver
schepen. De regeering wil geen enkel schip
van de Blair Lijn in- of uitklaren. Daarom
kunnen we die koffiecontracten niet nako
men. Schande, vindt u niet?"
Diepe stilte volgdediepe drukkende
stilte. Valentine zag heel bleek.
„De regeering daar heeft dat vonnis wel
heel plotseling opgedolven", zei ze vinnig sar
castisch. „Ik veronderstel echter, dat u daar
mee niets te maken hebt gehad".
Hij dacht even na.
„In zekeren zin wel", gaf hij tenslotte toe
..De oude kapitein Guthrie, die voor mijn
vader en grootvader gevaren heeft, rente
nierde daar. Hij vertelde mij het geval
en toen ben ik aan het nasnuffelen ge
gaan
Dat deed Valentine opstuiven. Ze sprong
overeind en keek hem met vlammende oogen
aan.
„Zoo ben jij aan het snuffelen gegaan!"
viel ze trillend in al haar zenuwen tegen hem
uit. „Jij bent gaan modderen! Dat was wel
het waanzinnigste, wat je doen kon, nu we
er juist wat bovenop gaan raken! Waarom
heb je slapende honden wakker gemaakt,
jou ongeloofelijk stomme stoethaspel?"
Maar oogenblikkelijk hield ze haar woede
in en herstelde zich.
CWordt v&rvolgdi,
