Het Nichtje van buiten
Voor de eerste maal vond
Weenen de officieele viering plaats van den verjaardag van den Führer, Adolf Hitler.
Tijdens de troepenparade over de Ringstrasse
De „Great Metropolitan welke deze week te Epsom verreden werd, trok als steeds
veel belangstelling. Een snapshot tijdens de race
Het seizoen van het polo-te-paard is in Engeland geopend De laatste hand wordt gelegd aan de tentoonstelling van
I L 1 Liri c spoorweg-modellen, welke in Central Hall te Londen it
met een match tusschen Kent en Sussex a geopend
FEUILLETON
door
LADY TROUBRIDGE.
Linet stond bij het houten tuinhekje van
Thatched House op den ouden postbode te
wachten, De zon wierp een gouden gloed over
haar donkere haren en scheen lichtjes te too-
veren in haar heldere blauwe oogen.
Zoo dadelijk zou de oude man met lang
zame bewegingen van zijn fiets stappen, deze
tegen het hekje zetten en haar de post over
handigen.
Dit was ook de dag waarop het week
blad gewoonlijk kwam, dat nicht Kitty haar
altijd stuurde uit de badplaats, waar zij
woonde. De komst van dat weekblad op zich
zelf was al een heele gebeurtenis in het saaie
Lower Hartnell, dat maar een klein dorp was.
Een berichteen fluistering uit die ele
gante, vroolijke wereld, waar altijd alles het
zelfde bleef en behalve de jaargetijden nooit
iets veranderde.
Linet was negentien.
Zij had hier nu precies vijf jaar gewoond.
Eerst was zij heel gelukkig geweest, want
zij was dol op het huis en Mammy en zij
hadden elkaar altijd honderd uit te vertellen.
Er waren altijd grapjes en vertrouwelyk-
heidjes; zij lachten om hun geldgebrek en
werkten samen op 't kleine stukje grond, dat
bij Thatched House behoorde.
Maar in den laatsten tijd was de 19-jarige
Linet om de een of andere reden onrustig ge
worden. had zij het gevoel gekregen, dat
lie' 'even in dit stille dorp stilstond. Het aeed
v.aa- denken aan een rimpelloozen waterplas,
waar je langzaam langs dreef en je de kans
liep, dat je, als je den oever bereikte, plotse
ling tot de ontdekking zou komen, dat je jeugd
voorbij was.
Linet Seton hoorde de roepstem van het le
ven en zij kon niet antwoorden, omdat zij arm
waren; omdat zij geen verandering in hun
leven konden brengen, hoewel nicht Kitty
Mammy altijd beloofde te zullen helpen, als
ze wat meer dividend uitgekeerd kreeg.
Daarom was de komst van den postbode een
opwindende gebeurtenis op dezen zonnigen
voorjaarsdag en stond Linet aan het hek,
slank en soepel in een geel jumpertje en een
brum linnen rok. Zij glimlachte vriendelijk,
toen de oude man afstapte en haar toeknikte.
„Drie brieven en een boek" zei hij. Het
weekblad noemde hij altijd een boek.
Linet nam de brieven aan en vroeg naar
zijn dochter. Zij had gehoord, dat die een be
trekking in Londen gekregen had.
„Het was hier veel te stil", merkte de oude
postbode op. „Zij had het gevoel, dat zij eens
iets anders moest zien".
Linet knikte en benijdde het meisje, dat
naar Londen was gegaan en daar een baantje
gekregen had; zoomaar vanzelf, alleen omdat
zij dat gewenscht had. Zij en Mammy had
den het ook hard noodig eens iets anders te
zien, maar het was niet waarschijnlijk, dat
daar ooit iets van zou komen; en zoo ge
makkelijk kon Linet ook geen betrekking vin
den, hoewel ze er meer dan eens over gespro
ken hadden.
„Dan treft uw dochter het", zei zij glim
lachend. Snel liep zij toen het steenen paadje
langs, dat naar het huis leidde en vloog de
huiskamer binnen, waar het licht getemperd
was en mrs. Seton met een groot schort voor
bezig was een bos muurbloemen in een vaas te
zetten.
De vierkante toren van Lower Hartnell deed
vier langzame slagen hooren en op dat oogen-
blik legde Linet de brieven op tafel en liet
zich op een oude sofa vallen. Met een ruk trok
ze den omslag van het tijdschrift, dat nicht
Kitty haar gestuurd had.
„Je hebt de bloemen zoo maar op tafel la
ten liggen, lieverd", zei Mammy zacht verwij
tend, ,.ik ben nu bezig die arme dingen een
beetje water te geven."
„Spijt me. Mams, maar ik ben de post gaan
halen".
Linet's gedachten waren heel ergens an
ders. Zij had het hoofd gebogen over de glan
zende bladzijden van het weekblad, dat een
shilling gekost had en vol stond met moderne
meisjes en jonge mannen in onberispelijke
costuums, die zich vermaakten op de renba
nen en golfterreinen of in prachtige japon
nen en avondkleeding aan ronde tafeltjes
zaten in de elegantste en deftigste restaurants
en cabarets van Londen.
Weer kwam het gevoel van rusteloosheid over
Linet bij het bekijken van al die plaatjes. Er
gens in haar binnenste klonk een naar, af
gunstig en niet te bedwingen fluisterstem-
metje. aat zoo heel graag wilde weten, waar
om alleen die gelukkige meisjes zulke leuke,
opwindende dingen mochten doen. en waar
om zij zelf niets had om zich op te verheu
gen.
Zij werd zich dit gevoel evenwel eerst ge
heel bewust, toen zij eensklaps een foto ont
dekte van een buitengewoon mooi meisje,
dat op een renbaan ergens in Loamshire, met
een ongelooflijk knappen man stond te pra
ten. Want dat meisje was haar eigen nichtje,
Tanis Winsley, die, zooals het onderschrift
van het plaatje luidde, een van de mooiste en
meeste gevierde debutantjes van het seizoen
was.
„Miss Winsley werd door onze camera ont
dekt op het oogenblik, dat zij met- Lord Ro-
want de kansen van de winnaars besprak. Lord
Rowant is de eigenaar van het prachtige kas
teel Rowant in de Hooglanden en dient bij
de Guards".
„Hier is een foto van Tanis, Mammy", barst
te Linet plotseling uit. Zij gaat overal naar
toe en heeft eenvoudig een zalig leventje!"
,Dat zal wel, lieverdDe stem van mrs.
Seton klonk vriendelijk, doch tegelijkertijd een
beetje treurig. Beiden dachten ze hetzelfde,
doch Linet was degene, die het uitsprak.
Zij liet het tijdschrift zakken, keek haar
moeder met haar groote, blauwe oogen ern
stig aan en zei:
..Vind je het eigenlijk niet vreemd. Mams.
dat we de Winsleys nooit zien? Tenslotte was
oom Arthur toch je eenige broer en Tanis is
een eigen nichtje."
Er kwam een wijs en berustend glimlachje
op mrs. Seton's gelaat.
„Ja, kindje, maar zulke dingen komen nu
eenmaal voor in het leven, als de eene familie
in de groote wereld verkeert en de andere,
zooals jij en ik. daar heelemaal geen deel
aan hebben."
„Ik begrijp er niets van", verklaarde de
jeugdige Linet opstandig.
„Het zou een reden te meer zijn voor tante
Beatrice om jou zoo nu en dan eens te logee-
ren te vragen in Londen en mij ook eens een
pleziertje te bezorgen".
Mrs. Seton. die nog steeds bezig was de
muurbloemen in de vaas te rangschikken,
liet haar werk een oogenblik rusten en keek
het aantrekkelijke meisje, dat haar dochter
was, aandachtig aan.
Moeder en dochter waren groote vriendin
nen en waar zij dit raadzaam achtte, vertelde
mrs. Seton Linet altijd de waarheid. Ook nu
zei zij zacht:
..Tante Beatrice is in hooge mate eerzuch
tigmaatschappelijk bedoel ik. Dat is zij
altijd geweest; ook toen om Arthur nog leef
de. Je weet. dat hij een beroemd advocaat
was en daardoor was zij In de gelegenheid om
met allerlei menschen in aanraking te ko
men. voor al toen hij zich een naam verwor
ven had en veel geld verdiende. Ik veronder
stel, dat zij tamelijk rijk is, want zij gaat nog
net evenveel uit als vroeger en nu Tanis zoo'n
schoonheid blijkt te zijn, zal zij heusch geen
tijd over hebben, om aan arme bloedver
wanten te denken"
Linet's oogen schoten vuur.
„Zelfs al weet zij van mijn bestaan niets a;, I
dan moest zij tijd maken voor jou".
Toen nam zij het tijdschrift weer op en
begon Tanis' kleeren te bestudeeren. Zij be
keek haar slanke moderne figuurtje, haar
fijne, impertinente profiel en nam haar arro
gante en zelfverzekerde houding in zich op.
Toen gleden haar blikken af naar den man,
die zich by haar bevond en bleven daar rus
ten. Lord Rowant was lang, zijn schouders
vierkant, zijn figuur slank en de wijze, waar
op hij het hoofd droeg, was eenigszins arro
gant,. Hij glimlachte. Waarschijnlijk over een
opmerking van Tanis, maar het was geen on
benullige glimlach; het was een glimlach,
waarachter vele geheimen verborgen ble
ven en die de vastberaden lippen slechts even
uiteen deed gaan.
„Ik wou, dat i k wat mannen kende, zooals
deze Lord Rowant, die hier met Tanis samen
genomen is", merkte Linet op.
De naam scheen mrs, Seton te interessee
ren.
„Lord Rowant? Hé, dat is dan zeker de zoon
van den overleden Lord Rowant, voor wien
oom Arthur destijds zoo prachtig gepleit
heelt. Er was iemand, die beweerde recht te
hebben op den titel en de bezittingen en oen
poosje heeft het er Ieelijk uitgezien, tot oom
Arthur wist te bewijzen, dat die man een
bedrieger was. Het zijn heel rijke menschen on
belangrijke figuren mot een kasteel in de
Hooglanden. Ik heb gehoord, dat deze jonge
man zijn vader al heel gauw na den dood
van oom Arthur is opgevolgd en ik veronder
stel, dat de familie nog altijd dankbaar is,
want, ik kan me niet voorstellen, dat Beatrice
tot dien kring behoort".
(Wordt vervolgd.)
Het déraillement van den express-trein
Algiers-Oran. Een overzicht op de
plaats des onheils
Voorjaarsmode bij de traditioneele
.Great Metropolitan "-race, welke deze
week te Epsom werd verreden
De zweefvlieger R. Nauta, die door zijn vlucht van Ypenburg naar Namen het Nederlandsch afstandsrecord voor zweefvliegtuigen
aanzienlijk verbeterde, is Woensdag op Ypenburg teruggekeerd, waar hij hartelijk door collega's werd verwelkomd
De nieuwe burgemeester van Sluis (Z.VI.) de heer
A. Aernoudts, is Woensdag feestelijk ingehaald en
geïnstalleerd. Aan de grens der gemeente werd de
nieuwe functionaris toegesproken door zijn voorganger,
den heer J. C. L A. Berkens
