Het Nichtje van buiten
De uitwerking van het bombardement, dat voor
Adolf Hitler door de Italiaansche luchtmacht
werd „uitgevoerd". Twee schepen zijn door
bommen getroffen
De Scheveningsche visschers zijn Maandag in wilde staking gegaan, omdat hun voornaamste
eisch, n.l. tweemaal 24 uur onafgebroken vrij bij terugkomst van de vangst, niet werd in
gewilligd
Litwinof op weg naar
Genève voor de bijwoning
van de Volkenbondszitting,
welke Maandag is aange
vangen
De militaire parade te Rome voor Adolf Hitler. De gemotoriseerde afdeelingen
trekken in eindelooze rijen voorbij
Het regiment motorartillerie uit Naar-
den heeft Maandag intrek genomen in
zijn tijdelijk garnizoen, het voormalige
hotel „Nieuw Bussum", te Bussum,
waarbij burgemeester De Bordes de
manschappen met een toespraak ver
welkomde
ruïne van het interieur van den Stadsschouwburg op het Leidscheplein
Amsterdam, welke een geheele vernieuwing ondergaat
H. K. H. Prinses Juliana en Z. K. H. Prins Bernhard hebben Maandag de laatste enkelspelen van de
Davis Cup-match Nederland Frankrijk op de M.E.T.S.-banen te Den Haag bijgewoond. Het Prinselijk
echtpaar op de tribune
De wed. C. Ebli Watering, verpleegde
van het Oude Mannen- en Vrouwen
huis aan den Amstel te Amsterdam,
werd Maandag 100 jaar. De directrice,
mevr. G. P. van der Hoorn, wenscht
de jubilaresse geluk
FEUILLETON
jjadï troubridge.
17)
Een oogenblik aarzelde Marcus en deed als
of hij druk bezig was zijn sigaret aan te ste
ken.
Toen nam hij Linet's handje en bestu
deerde afwezig haar mooie, ovale, roze na
geltjes.
„Heel erg", zei hij ontwijkend, „maar zy
hebben me gelijmd voor een diner bij die
Amerikaansche vriendin van Carrie. Je hebt
nu eenmaal vrouwen, die geen weigering ac
cepteeren en dus heb ik maar gezegd dat ik
zou komen. Maar ik zal den heelen avond
verlangen naar het oogenblik dat jij komt.
Dat begrijp je toch wel, is het niet?"
En Linet zei dat zij het volkomen begreep.
Doch dat nare gevoel van onzekerheid en
teleurstelling werd sterker en zij was blij
toen zij Ladogan Terrace bereikten en een
slaperig dienstmeisje de deur voor haar open
de
.'.Morgen", zei Marcus met een charmanten
glimlach, toen zij naar binnen ging.
Linet beantwoordde dien glimlach, maar
toen zij de trap opliep en de deur van haar
slaapkamer achter zich sloot, begieep zy
niet hoe het kwam. dat zij zich zoo teleurge
steld gevoelde Van al de opwinding van
dien avond was niets meer over.
Zij was moe en een beetje gedesillusioneerd
Maar het was toch een zalige avond geweest.
Marcus had haar gekust.Marcus, dien zy
toch zoo vreeselijk graag mocht lijden. ..En
toch had zij den indruk dat het voor hem
iets anders geweest was, dan voor haar.
En hij had zich toch werkelijk niet behoe
ven te laten „lijmen", zooals hij zich uit
drukte door LueUa Clarke Davies als hij van
plan geweest was met Linet mee, te ko
men.
Toen begon zij zichzelf onder handen te ne
men.
„Waarschijnlijk ben ik de landelijke on
schuld", besloot zij, „om te denken, dat een
man niet van je houdt, als hij je kust en je
niet prompt daarop ten huwelijk vraagt.
Natuurlijk houdt hij van me en als het ge
schikte oogenblik zich voordoet, zal hij ook
wel ernstig zijn. Morgen misschien wel".
En met de gedachte aan „morgen" viel Li
net in een droomloozen slaap.
„Linet", zei tante Beatrice den volgenden
morgen met een stem, die uiterst koel klonk,
„lady Keyne is zoo vriendelijk geweest te
vragen of jij. gelijk met Tanis, bruidsmeisje
wilt zijn bij het huwelijk van haar dochter
Pamela."
„Ik?" zei Linet opgetogen. „Wat eenig. Maar
ik ken haar nauwelijks".
„Dat", legde tante Beatrice een beetje
scherp uit, „heeft niets met het geval te ma
ken. Een van de bruidsmeisjes is plotseling
ziek geworden en jij hebt ongeveer hetzelfde
figuur en kunt heel goed haar japon dragen.
Dat is de reden, waarom zij jou wilde hebben,
lieve kind. Nergens anders om."
„Oh". Linet's stem klonk veel minder
enthousiast.
Tante Beatrice had een bijzondere manier
om alles te kleineeren, waardoor zelfs de
heerlijkste dingen hun glans schenen te ver
liezen. Zij scheen er tegenwoordig inderdaad
behagen in te scheppen Linet klein te houden
en begon een betoog over de kosten, die een
nieuwe japon voor het bruismeisje zou mee
brengen. „want ik zal natuurlijk de moeder
van het. meisje schadeloos stellen", en ging
hier zoolang op door tot Linet voorstelde,
dat zij er van zou afzien om bruidsmeisje te
zijn.
Natuurlijk vond tante Beatrice dat idee
belachelijk en toen dat onderwerp afgehan
deld was, had zij nog een appeltje met Linet
te schillen over den vorigen avond. Linet was
spoorloos verdwenen en toen tante Beatrice
en Tanis naar huis wilden was zij nergens te
vinden geweest.
Het was heelemaal niet in den haak ge
weest, dat zij na het souper weer naar bo
ven gegaan was, zonder eerst haar chape
ronne^ te vragen, hoe lang deze nog dacht
te blijven.
Linet bood zoo goed zij kon haar veront
schuldiging aan en gevoelde plotseling, dat de
koele blauwe oogen van haar tante haar
scherp en onderzoekend aanzagen.
„A propos", vroeg mrs. Winsley op tuchti
gen toon, doch met een niet te miskennen be
doeling: „Hoe kwam het, dat jij met Lord
Rowant soupeerde?"
,Ik was er heelemaal niet op gesteld met
hem te soupeeren", zei Linet openhartig. „Al
leen zijn broer, die zieke jongen, stond er op
en toen kon hij er niet van af".
Als bij tooverslag helderde tante Beatrice's
gezicht op. Haar glimlach kwam weer te
voorschijn en zij zei vriendelijk:
„Ik zie dat je een brief hebt van je moeder.
Is alles goed?"
„Ja dank u, tante Beatrice".
Doch Linet's oogen dwaalden weer af naar
den brief, dien zij nog niet uitgelezen had en
tante Beatrice, die dien wenk begreep, liet
haar nichtje alleen.
„Ik ga weg, dan kun je hem rustig lezen"
zei zij. Doe haar mijn hartelijke groeten, als
je haar schrijft en zeg. dat je je over het ge
heel goed gedraagt".
„Over het geheel" peinsde Linet, toen zij
zich weer in de dichtbeschreven velletjes ver
diepte. „Wat bedoelde tante Beatrice daar
in vredesnaam mee?"
Toen vergat zij het gesprek en genoot van
haar brief, waaruit bleek, dat haar moeder
haar schriftelijk even goed begreep, als wan
neer zij samen praatten.
„Ik geniet van de beschrijvingen van al de
dingen, die je gedaan en gezien hebt en de
menschen, waar je mee kennis hebt gemaakt'
schreef haar moeder, „en hoewel ik er zelfs
heimelijk niet aan denk je uit te huwelijken,
interesseert het me toch heel erg, met wie
mijn lieve kind zoo al in aanraking komt. Mis
schien heb je wel gelijk, dat ik niet zóó ent
housiast zou zijn over den channanten
Standish, maar ik ben nu eenmaal wat ouder-
wetsch en ik geloof niet. dat het goed is, dat
jonge menschen zoo roekeloos met geld om
springen, dat hun niet toebehoort, doch zoo
lang mijn Linet haar hart niet te spoedig
verliest en niet van den verkeerden man gaat
houden, verheugt het mij, dat je met aller
lei slag mannen in aanraking komt, en op de
ze wijze eenige ervaring op doet,"
Toen volgden er allerlei nieuwtjes uit het
dorp. Dat de delphiniums reusachtig hoog
geworden waren en dat de geraniums verre
gend waren en de stokrozen er heel slap bij
hingen.
,En nicht Kitty is een paar dagen bij me,
waar ik heel blij om ben, want vooral de
avonden waren wel eens een beetje eenzaam.
Zij spreekt er over, een boottocht te gaan
maken en eerlijk gezegd, benijd ik haar hart
grondig. Je weet dat het altijd een illusie van
me geweest is om te reizen."
Toen volgde er aan het slot van den brief
nog een zinnetje, waarbij Linet haar wenk
brauwen optrok.
„Ik vraag me af, of je dien Lord Rowant
ook ontmoet hebt, over wien wij destijds nog
gesproken hebben. Weet je nog dat je me
eens een foto van hem hebt laten zien? Nicht
Kitty kent die familie en zegt, dat hij op
zijn buitenverblijf in het Noorden zeer be
mind Is".
Dit schrijven bracht iets mee van de sfeer
van haar geliefde tehuis. Zoolang haar moe
der er nog was, kon de rest van de wereld
haar niet al te zeer deeren.
Als geboren Amerikaansche vond Mrs. Georg
Syston het noodig dat er op haar feest al
lerlei attracties waren.
Linet, die gewend was aan de min of meer
stijve bals voor debutantjes, keek geamuseerd
om zich heen en volgde Tanis naar de bal
zaal, waar Mrs. Syston, met juweelen be
hangen, juist bezig was den allernieuwsten
crooner naar de piano te geleiden.
„Pak maar een kussen", commandeerde zij
de beide meisjes. „Murry Denver zal direct
zingen".
Linet greep een kussen van een stapel in
den hoek en ging op den grond zitten, terwijl
zij den wijden rok van haar organdiejurkje
om haar enkels trok.
Zjj was volkomen onbewust van het feit,
dat zij er uitzag als een klein meisje, dat zich
voorbereidt op een verhaaltje van haar on
derwijzeres.
Dat was de gedachte, die Torquil Rowant
door het hoofd ging, toen hij haar zoo zag
zitten. Hij stond met over elkaar geslagen
armen bij de deur en maakte juist aanstal
ten zich bij haar te vroegen, toen Marcus
Standish een kussen naast haar neerwierp,
daarop plaats nam en zijn beide handen om
de knieën sloeg. En Torquil trok zich terug.
Linet vond het half-gefluisterde liefdeslied
van Murray Denver prachtig, doch Marcus,
die haar daarna in zijn armen door de zaal
voerde, scheen de wijze, waarop Mrs. Syston
haar gasten onderhield, niet te waardeeren.
,Het is hier een saaie boel", bromde hij.
„Ik heb vanavond iets noodig, waar meer gang
in zit. Later we er straks tuaschen uil knij
pen en in d* Dilly Daily een kijkje gaan
nemen."
Hen nachtclub?" vroeg Linet aarzelend.
Zij amuseerde zich uitstekend al noemde
Marcus het een saaie boel en al was tante
Beatrice dan niet hier om haar te chaperon-
neeren, zij was er van overtuigd, dat deze
zooiets nooit zou goedkeuren.
IWordt vervolgd.);
