KRUSCHENSALTS
„(jöScl de&tde)ixiSttywA?
CRAVEN A CRAVEN PLAIN?
CRAVEN PLAIN
H.D.
r> T N S D A"G 28 JUNI 1938
HASRtE M'S DSGBEAD
3
VRIJZINNIG-DEMOCRATISCHE
J ONGEREN-ORGANISATIE.
LANDDAG IN HET OPENLUCHTTHEATER
TE BIRKHOVEN.
Zondag 26 Juni hield de V. D. J. O. haar
jaarlijkschen landdag in het openluchtthea
ter te Birkhoven.
De groep Haarlem vertrok met een drietal
autobussen naar Amersfoort, waar men zich
bij de reeds daar aangekomen groepen uit
andere afdeelingen vereenigde.
Vandaar vertrokken de circa 2000 deelne
mers in optocht naar het openlucht-theater.
De voorzitter de heer D. J. Geluk memoreer
de in zijn openingsrede het doel van den land
dag en dankte de afdeelingen voor hun op
komst.
Hierna was het woord aan den algemeen
secretaris den heer J. C. Deering.
In zijn rede Strijdvaardig en Offervaardig
wees spreker erop dat het nuttig en noodza
kelijk is dat iedere groep van tijd tot tijd eens
manifesteert.
De staatkundige belangstelling is helaas
niet groot en daarom zijn er zooveel staat
kundige vereenigingen die alleen ten tijde van
een verkiezing propaganda makenmaar
daarna hoort men er niet meer van.
Daarom wordt de jeugd', die nog niet aan
de jaren des politieken onderscheids toe is,
voor de idealen van een of andere politieke
partij geactiviteerd.
Men krijgt hierdoor een voorsprong, die
van niet te onderschatten beteekenis is.
De Vrijzinnige jeugd moet echter niet ver
vallen in de fouten van vrijzinnige ouderen.
Spreker was van meening dat men als leu
ze moet aannemen: „Wees niet bedeesd". Al
leen het enthousiasme en vast geloof in ze
genrijke werking van de vrijzinnige democra
tie. waarin figuren als Oud, Slingenberg en
Joekes ons voorgingen is het succes dat de
V. D. J. O. in de democratische jeugdbewe
gingen is geschakeld.
Wij moeten ons daarom richten tot de jonge
ren, zonder onderscheid van rang of stand,
die het resultaat van het verleden als de
drempel van de toekomst zien. Spreker ver
volgde met de woorden dat we niet blind
moeten zijn voor fouten, maar wij moeten ter
zuivering optreden. Critiek en verdraagzaam
heid zijn de essentieele grondbeginselen der
V. D. J. O.
Ook de rechtvaardigheid neemt een groote
plaats in want zij is in de eerste plaats een
gebiedende eisch voor de verhouding tusschen
de menschen.
Zooals het individueele belang moet wijken
voor het groepsbelang, zoo moet dit weer wij
ken voor het algemeen belang.
Daarom beteekent de Vrijz. Dem. ook strijd
voor sociale wetten, dus zoowel voor de arbei
ders als voor de kleine zelfstandigen, zoowel
voor handel, landbouw en visscherij als voor
andere groepen.
De afdeeling Ierseke voerde hierna een aar
dige schets onder den titel „de Twi Liesjes"
ln Zeeuwsch dialect en costuum op.
Han Harmsen hield na de pauze een rede,
waarin hij de 500 nieuwe leden, die in het af-
geloopen jaar tot de V. D. J. O. waren toe
getreden toesprak.
Een zeer bij de aanwezigen In den smaak
gevallen nummer was de opvoering van de
Drentsche Boerenbruiloft, of zooals dat in
het dialect heet ..Wasschup".
Hoewel niet in het programma vermeld,
sprak mr. Slingenberg, voorzitter van den V.
D. B„ hierna eenige woorden van dank tot de
V. D. J. O., waarin spreker er op wees dat de
ouderen het prettig vinden bij de geestdriftige
jeugd aanwezig te zijn, die later de taak der
ouderen over zal nemen.
Om den Vrijen Mensch, heette de rede die
oud-minister Mr. P. J. Oud uitsprak.
Spreker vestigde evenals de vorige sprekers
de aandacht op het beginsel van den Vrijen
mensch. Wij moeten dan in de eerste plaats
bij ons zelf beginnen en we zien dan ook dat
een vrijheid zonder gebondenheid niet kan
bestaan. De ware vrijheid bestaat hierin dat
wij crebonden zijn aan hoogere normen. Daar
het hier steeds gaat om geestelijke vrijheid
zien wij dat de democratie steeds een geeste
lijke vrijheid heeft gevoerd.
Door alle scheidsmuren die er opgericht
worden komt de oorlog op den voorgrond.
Wanneer het gaat om de vrijheid van den
mensch, dan moeten we in de eerste plaats
het gebod naastenliefde eerbiedigen en moe
ten wij eerbied hebben voor ieder's overtui
ging.
Nadat de afdeeling Almelo nog eenige boe
rendansen uitvoerde en de heer Nico van der
Linden den gemeenschapszang leidde sloot de
voorzitter met een dankwoord aan alle mede
werkers dezen zeer geslaagden landdag.
Maak 'n spoedig einde
aan die kwellende
rheumatische pijnen.
De zes minerale zouten in Kruschen Salts sporen
Uw ingewanden, lever en nieren aan tot krach
tiger werking, waardoor Uw bloed gezuiverd
wordt en de oorzaak van Uw rheumatische pijn
wordt weggenomen. De pijnen zullen spoedig
afnemen om tenslotte geheel te verdwijnen.
STRALENDE GEZONDHEID VOOR I CENT PER OAG
(Adv. Ingez. Med.)
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIOCENTRALE OP
WOENSDAG 29 JUNI 1938.
Programma I: Hilversum I.
Programma II: Hilversum II.
Programma III: 8.00 Keulen. 01.20 Diver
sen. 10.35 Parijs Radio. 12.05 Radio P. T. T.
Nord. 12.20 Keulen. 1.20 Ned. Brussel. 1.30
Fransch Brussel. 1.50 Ned. Brussel. 2.20 Keu
len. 3.20 Droitwich. 5.20 Fransch Brussel.
6.20 London Regional. 7.20 Ned. Brussel.
7.50 London Regional. 8.35 Fransch Brussel.
10.20 Ned. Brussel. 10.30 Fransch Brussel. 11.20
Keulen.
Programma IV: 8.00 Ned. Brussel, 9.20 Di
versen. 10.35 London Regional. 12.50 Droit
wich. 1.35 London Regional. 5.20 Di-oitwich.
Programma V: 8.00—7.00 Diversen. 7.00
Eigen gramofoonplatenconcert. Klassieke mu
ziek.
1. Menuet van Paderewsky, Dajos Bela.
2. Wals en Etude van Chopin,
Alexander Brailowsky.
3. Der Schwan, G. Boulanger.
4. Cavatine van Raff, Paul Godwin.
5. Hongaarsche Dansen No. 5 en 6,
Staatsopera orkest v. Berl.
6. Wals van Brahms, Vasa Prihoda.
7. Moment Musical in cis en F-mol,
Wilhelm Kempf,
8. Serenade van Moscowsky, Dajos Bela.
9. Elegie van Massenet, G. Boulanger.
10. Berceuse de Jocelyn, Paul Godw.n.
11. Polonaise No. 1 van Chopin, Staatsop. ork
van Berlijn
12. Canzonetta van d'Ambrosio. Vasa Prihoda.
13. Rondo van Mozart, Tossy Spiwakowsky.
8.00—12.00 Diversen.
Ook in Venetië, waar op 1 schilderachtige
Canale Grande kleurige gondels voorbij
glijden,kunt U de onovertroffen Craven "A"
(met kurken mondstuk) en Craven Plain
(zonder mondstuk) koopen. Vurig, bijna
hartstochtelijk zal de Italiaansche verkoop-
ster U de voortreffelijke eigenschappen
van deze super-zachte. 100% pure Vir-
ginia-sigaretten vertellen I Vol geur. vol
aroma, maar zóó zacht, dat ze de keel
nooit prikkelen I
.Diamine Signor. una sigaretteeccellentef
10 stuks \Th cent
20 stuks 35 cent
(Adv, Ingez. Med.)
DRENTSCHE VEREENIGING
Men schrijft ons:
Na haar oprichtingsbijeenkomst hield de
Drentsche Vereeniging dezer dagen haar
eerste ledenvergadering in hotel Lion d' Or.
De opkomst was groot en zoo heerschte er
een zeer opgewekte stemming, die hoopvol
was bovendien, daar tijdens de vergadering
weer enkele- nieuwe leden toetraden, terwijl
nog veel candidaatleden werden opgegeven.
In zijn openingsspeech sprak de voorzitter
woorden van welkom tot een paar leden van
de Amsterdamsche zustervereeniging en tot
eenige Drentsche „wichter", hier en in omlig
gende plaatsen in betrekking. Hun werd ge
zegd, dat zij desgewenscht ook als gasten te
allen tijde welkom zouden zijn, evenals
Drentsche militairen, verpleegsters, enz.
Hartelijk dank werd gebracht aan een der
leden, die een zeer fraai uitgewerkt Wapen
van Drenthe had geschonken, dat in de zaal
aanwezig was.
Voorts werden de leden ten zeerste verrast
door het aanbieden van een speciaal
Drentsch gebak, n.l. „knieperties", ook een
attentie van een der leden.
Hierna hield de voorzitter, de heer J. B.
Rodenburg een paar korte voordrachten,
„riem en onriem", die met groote aandacht
werden aangehoord en een daverend ap
plaus uitlokten.
De spreker had daarbij o.m. herinneringen
uit zijn eigen leven aangehaald en reikte
onder gevoelvolle woorden nog een paar zelf
geschreven boekwerkjes uit aan oude beken
den voor destijds ondervonden vriendschap
en waardeering.
Het deed allen zichtbaar goed nog eens weer
enkele vertrouwde klanken te hooren van „de
olde landstpal".
Met een oude Drentsche uitdrukking
„now volk, 't beste en gezondheid en tot een
aander keer", werd de vergadering gesloten
en gingen allen zeer voldaan „noar huus
op an".
Schitterend Zomerfeest van het
Instituut voor Arbeiders
ontwikkeling.
Vele honderden vrienden van het Instituut
voor Arbeiders Ontwikkeling waren Zondag
bijeen op de prachtige weide achter het oude
Beeckestijn, toen het zomerfeest omstreeks
11 uur door den voorzitter, den heer O. Belie,
voorzitter van het Gewest Noord-Holland-
Noord geopend werd. Het weer werkte ook nu
bijzonder mede. Het was lekker warm en het
dichte geboomte bood een natuurlijke be
schutting tegen den stevigen wind. Een
mooier terrein voor dergelijke massa-bijeen
komsten is dan ook haast niet denkbaar.
Het is nu de tweede maal, dat wij op dit
mooie landgoed bijeenkomen om het feest
van den zomer te vieren, aldus de heer Belie.
De vorige bijeenkomst is ook goed geslaagd en
daarom hebben we gemeend, dit mooie werk
te moeten voortzetten en op den laatsten
Zondag in Juni bijeen te komen als één groo
te roode familie om te genieten van de mooie
natuur en te getuigen van onzen wil, te strij
den voor een betere sameleving.
In dezen tijd van vernietiging willen
..e, te midden van den chaos van
het menschelijk denken, die de cultuur van
de 20e eeuw bedreigt, in het openbaar getui
gen van den wil van het Instituut, de mensch-
heid op te richten uit den poel waarin zij
leeft. Dit is 'een belangrijke taak, maar met
het denken komt het weten en met het we
ten komt de ernst. Het tijdstip is niet gunstig
om feest te vieren, maar we weten, dat het
noodig is, rekenschap te geven van onzen cul-
tureelen arbeid. De kracht onzer beweging
moet geput worden uit het ideaal, dat ons be
zielt, met de wetenschap, dat eens het volk
zijn boeien zal breken. Ons feest moet daarom
zijn een feest in den besten zin van het
woord. Moge dit feest er dan toe bijdragen en
dat, wat onze tijd van ons vraagt: ons idea
lisme, onzen moed en onze volharding te ver
sterken en dat het een demonstratie mag wor
den van den cultureelen arbeid van het In
stituut.
Nadat de leider de heer E. F. Albrecht
voorzitter van het Gewest Noord-Holland-
Zuid van het Instituut eenige aanwijzingen
had gegeven, betrad de Gemengde Zangveree-
niging De Stem des Volks uit Haarlem het
podium, om onder leiding van haren dirigent
den heer Anton Krelage eenige liederen te
zingen. Het koor had het met den zang op
een open podium niet gemakkelijk, maar het
geboomte op den achtergrond had voldoen
de acoustische kwaliteiten om het geluid
over het geheele terrein te verspreiden.
Op dezen zang volgde het optreden van het
muzikale quintet La Vagantoj (de Zwervers)
dat echter als quartet op het podium ver
scheen, vermoedelijk doordat, zooals de lei
der zeide, nummer vijf aan het zwerven was
geraakt.
Het quartet, fluit en drie vocalisten, die
zichzelf op een tokkelinstrument begeleid
den. speelde en zong op zeer verdienstelijke
wijze Nederlandsche, Duitsche en Esperanto-
liedjes en de microfoon zorgde er voor, dat
men zich nergens behoefde in te spannen. Zij
hadden evenals hunne voorgangers op het
podium veel succes.
De heer Krelage liet de aanwezigen daarna
eenige aardige liedjes zingen; deze communi-
tyzang onder den blooten hemel viel zeer in
den smaak.
Het was nu de beurt aan Voorwaarts om
de bijeenkomst met haar muziek op te vroo-
lijken. Er werd vervolgens gemeenschappe
lijk ge-picnict en hierop volgde een wandeling
door de lommerrijke lanen van het oude
landgoed.
Het kunstensemble Alice Dorell heeft in de
middaguren, de aanwezigen bezig gehouden
en vervolgens was het woord aan den heer
C. A. 't Hart.
Carrière
door ELSA KAISER.
E directeur van de „Nationaal Bank"
liet zijn secretaris roepen. „Vertel
mij eens Vernond. wie is toch Tu-
rain die in ons filiaal te Avignon
zit?"
„Turain, Turain? Ach, ja dat is waar, dat
is de kassier die daar sedert eenigen tijd de
voorloopige leiding1 heeft totdat er een di
recteur benoemd zal worden! U herinnert
zich dat de vorige chef overleden is?"
„Juist, juist, ik herinner het mij", ant
woordde de directeur en nam een brief, die
op zijn schrijftafel lag. in de hand. „Luistert
u eens. mijnheer Vernond, deze Turain
schijnt niet geheel en al eerlijk te zijn. Ten
minste in dezen brief, een anoniem schrij
ven. wordt er over gesproken. Leest u maar
zelf".
Mijnheer Vernond staarde op de onbehol
pen letters en las het volgende:
„Aan den Heer Directeur van de
Nationaal Bank.
Wij arme middenstanders brengen vol ver
trouwen ons geld naar uw bank, maar voor
zien dat wij op een kwaden dag onze spaar-
duiten kwijt zullen zijn. Dit kan niet anders,
gezien het slechte beheer dat in uw filiaal
wordt gevoerd. Natuurlijk weet u niet dat uw
mooie kassier Turain, die op het oogenblik
de leiding heeft, u besteelt, evenals hij dat
ons doet. Hij moet bepaald al een aardig
sommetje terzijde hebben gelegd, maar voor
dat u daar erg in hebt, is het geld al naar
de maan
„Stuurt u morgen onzen accountant naar
Avignon", zeide de directeur tot zijn secreta
ris. „Maar hij moet discreet te werk gaan.
Anonieme brieven zijn meestal apocrief en
wij moeten Turain niet beleedigen, misschien
is er niets aan de hand"
Mijnheer Turain, de voorloopige leider van
het filiaal in Avignon, keek den accountant
van zijn chef verschrikt aan. Boekonderzoek?
Kasverificatie? Bij mij?" stamelde hij. „Waar
om is dit noodig, midden ln de maand en
dan zoo plotseling! Het is beleedigend".
Het speet den accountant werkelijk voor
den kleinen Turain, maar er was niets aan
te doen, hoog bevel. „Windt u alstublieft niet
op, mijnheer Turain. Wij moeten van tijd tot
tijd onze filialen alle controleeren. Daar
steekt niets achter. Een formaliteit. Over een
half uurtje is alles afgeloopen".
„Iedereen zal het merken en de beambten
van de Bank zullen er over praten. Men zal
zeggen: „Turain heeft iets op zijn geweten!.
De kleine man liep wanhopig in het kan
toor heen en weer.
„Niemand zal er iets van weten", zeide de
accountant geruststellend, en een beetje on
geduldig voegde hij er aan toe. „Als u zelf
geen ruchtbaarheid aan het geval geeft. Mag
ik u verzoeken?"
Vernond kwam de kamer van zijr. chef
binnen. ..Schikt het u als ik even verslag uit
breng over de verificatie in Avignon?"
„Verificatie in Avignon?" vroeg de direc
teur verwonderd.
„Ja, u zult zich misschien dien anoniemen
brief over Turain nog wel herinneren".
„Ach ja, juist, dat is waar ook! En? Heeft
men iets gevonden?"
„Niets mijnheer, de kasboeken waren vol
komen in orde en aan het geld mankeerde
geen stuiver".
„Prachtig Vernond, die anonieme ver
dachtmaking beteekenden dus niets!"
Nauwelijks een maand later liet de direc
teur zijn secretaris opnieuw voor hetzelfde
geval ontbieden. Toen Vernond het kantoor
van zyn superieur binnentrad, riep deze uit:
„Het is vervelend Vernond, maar het gaat
alweer over dezen Turain! Er is nog een
brief gekomen. De schrijver veronderstelt dat
de verificatie erg vluchtig is gedaan. De
slimme Turain heeft den accountant, een
half uur lang. zijn jammerklachten voorge-
draaid en in dien tijd hadden zijn handlan
gers de gelegenheid het geld in de kas te
storten om het, na het onderzoek, er weer uit
te nemen. Er had ook een grondige vergelij
king met de boeken moeten plaats vinden,
dan was er waarschijnlijk wel iets aan het
licht gekomen".
.Moeten we dus opnieuw verifieeren?"
vroeg Vernond medelijdend. ,De accountant
vertelde mij dat de arme kerel bij het eerste
onderzoek heelemaal overstuur was".
„Ik kan je wel zeggen, Vernond. dat ik het
zelf ook ellendig vind", gaf de directeur toe.
„Maar die anonieme brieven blijven steeds
komen en als er werkelijk eens iets aan de
hand was. is het toch onze plicht dat de zaak
tijdig wordt verholpen".
Nog dienzelfden dag reisden drie accoun
tants naar het kantoor te Avignon. Het on
derzoek gebeurde ditmaal zonder waarschu
wing vooraf.
brengt hulp in gezinnen, waar
door geboorte, onvolwaardig
heid of ziekte van kinderen bij
zondere rooden zijn ontstaan.
Zendt Uw bijdrage op Postgiro
75000 Den Haag.
(Adv. Ingez. Med.)
Mijnheer Turain, een flauwte nabij, werd
door een beambte van de Bank bewaakt, ter
wijl de drie accountants alles onderzochten.
Na een onderzoek, dat vier volle uren in
beslag nam, moesten de experts constateeren
dat niets verdachts gevonden was, alles was
keurig en volkomen in orde. „Was het in al
onze filialen maar zoo voorbeeldig in orde",
zeide de oudste der drie heeren toen hij van
den geheel wanhopigen Turain afscheid nam,
.Mijnheer Turain vraagt of u hem even
kunt ontvangen?" meldde eenigen tijd later
de jongste bediende van de Bank den direc
teur.
„Turain? Turain? Ach ja juist, dat is de
man uit Avignon. Pijnlijk, zeer pijnlijk! En
fin! Laat maar binnenkomen".
Met uitgestrekte handen kwam de direc
teur zijn bezoeker tegemoet. .Dat is aardig,
werkelijk, het verheugt mij zeer u te zien!"
riep hij uit en schoof een stoel naar voren.
Turain boog stijfjes. „Ik ben gekomen,
mijnheer de directeur, om u mijn ontslag aan
te bieden", begon Turain ernstig.
„Uw ontslag! Maar dat meent u toch niet,
mijn beste Turain!" riep de directeur uit.
„Vertelt u mij eens, waarom wilt u uw ont
slag nemen?"
„Mijnheer heeft tweemaal achtereen een
onderzoek in het door mij beheerde filiaal
laten doen. Een onderzoek dat natuurlijk
geen geheim is gebleven. Hoewel gebleken is
dat ik geen dief ben, is er toch iets van blij
ven hangen. Men fluistert over mij. Er zal wel
iets aan Turain mankeeren, want men zal
zich niet zoo druk maken als er heelemaal
niets aan de hand is! Ik ben onmogelijk ge
worden, mijnheer, regelrecht onmogelijk!
Mijn goede naam is weg. Nu kan ik, als man
van vijftig jaar, ergens anders heen gaan:
maar waarheen?"
De directeur was zichtbaar onder den in
druk-. „Mijn 'waarde Turain, u overdrijft. Ik
zal alles doen om u te rehabiliteeren. Wacht
eens. de plaats van directeur van het filiaal
is nog onbezet, ik heb daaromtrent nog geen
beslissing genomen. Als u deze positie eens
innam, dan zal er zeker niemand meer zijn
die aan uw eerlijkheid twijfelt, nietwaar? En
wat het honorarium betreft, wij zullen daar
in wel tot een, voor u, mooi vergelijk komen".
Turain stond versuft te kijken. Eindelijk
stamelde hij. „Mijnheer de directeur, u wilt
mij werkelijk....?"
„Natuurlijk mijn waarde, de Bank kan
geen betere kracht bezitten dan u".
Philip Turain trok zijn schoenen uit en
deed zijn vilten pantoffels aan. „Eindelijk!
zuchtte hij en keek zijn vrouw glimlachend
aan. „Wat heb ik met mijn eerlijkheid be
reikt? Jarenlang zat ik als nauwgezet, braaf
kassiertje achter mijn loket en ik had als
kassier kunnen sterven. Niemand zou eenige
waardeering voor mijn eerlijkheid hebben
gehad".
Mevrouw Turain straalde. .Rn nu lieve,
heb je zekerheid. Zie je wel dat het idee van
die anonieme brieven nog zoo gek niet was?'
„Ja, ja", filosofeerde Turain, „als ik ge
schreven had dat ze aan Turain een buiten
gewone kracht, een eerlijk braaf man beza
ten. zouden ze den brief in de prullenmand
hebben gegooid. Nu ik schreef dat Turain
een dief en een oplichter was. maken zij
mij tot directeur. Zoo zijn de menschen het
is wonderlijk". En mijnheer Turain zat een
heele poos hoofdschuddend voor zich uit te
staren.
Voer den Politierechter.
Plagen is altijd verkeerd
HAARLEM Maandag.
Voor den politierechter verscheen heden
morgen een blond jongetje dat nauwelijks
boven het hekje van de getuigenbank uit kon
kijken.
De officier las de dagvaarding voor, maar
het verdachtenbankje bleef leeg, want verd.
was niet verschenen'. Hij had met een steen
naar het jongetje gegooid. En het was raak
aangekomen, want het knaapje was een tijd
lang mooi geweest met een hersenschudding.
De rechter vond het heel erg dat de verd.
zooiets had gedaan. Maar verd. kon dat niet
hooren want hij was er niet. De f 10 boete
zullen hem echter wel aan 't verstand bren
gen dat men zoo maar niet met steenen kan
gooien, ook al is de bedoeling er niet van
iemand te raken, maar alleen iemand te
verjagen, zooals de offficier dat veronder
stelde.
De kleine blondkop ging echter ook niet
heelemaal vrijuit Want menschen gooien
zoo maar niet met steenen. Op 12 Mei was
hij met vriendjes uit school komend, langs
de schutting van een bouwwerk geloopen, en
daar hing een plank nog maar aan één spij
ker. En toen had hij die plank los getrokken
en door de leege plek in de schutting ge
stoken. Daarop was één der arbeiders kwaad
geworden en had met een steen gegooid. Zoo
maar eensklaps? Dat niet, want de arbeiders
op het werk werden vaak door de jeugd ge
plaagd en gesard. En dat is niet prettig voor
menschen, die hard werken.
„Als je menschen plaagt, kun je nooit
weten wat of de gevolgen ervan zijn", zei de
politierechter tot het jochie, dat ook wel eens
mee geplaagd had.
„Laat dit voor jou een les zijn. Plaag
nooit en niemand. Plagen is altijd ver
keerd".
De blondkop was onder den indruk van
de wijze woorden en 't zag er naar uit dat hij
de les inderdaad ter harte nam....
De tuinschaar als strijdbijl.
Twee ambtenaren verschenen voor den
politierechter omdat de een den ander met
een tuinschaar een tik op het hoofd had ge
geven. Of eigenlijk was het geen tik, want
het slachtoffer zei dat het een „hengst" was.
De rechter begreep 't niet, want hij had
altijd gedacht dat een hengst een mannelijk
paard was. Toch bleef het slachtoffer vol
houden dat hij „een hengst" met 'n tuin
schaar had gekregen en hij legde uit dat
een „hengst" een graad erger is dan een tik.
Hetgeen de rechter voor kennisgeving aan
nam. En waarom ging nu de ruzie? Om een
heg! Een heg, die een beetje over den gang
heengroeide, die bewoners achter het huis
van den ambtenaar, die met het snoeimes
had geslagen, toegang tot hun huizen gaf.
En de man die de hengst had gekregen,
vond dat de man, die de hengst gegeven had,
die heg beter moest knippen, want hij kreeg
er maar schrammen van.
En daarover was een woordenwisseling
ontstaan: de een had den ander rook in zijn
gezicht geblazen en toen had de ander den
een met zijn tuinschaar een hengst op zijn
hoofd gegeven. En daar was een buil van
gekomen.
De officier vond dat de meest onbenul-
nige zaken aanleiding tot de ernstigste veeten
geven en dat voor "werkelijk ernstige mee-
ningsverschillen meestal wel een vreedzame
oplossing wordt gevonden! De rechter acht
te het 't beste dat de strijdbijl in casu de
tuinschaar, maar vlug begraven werd. D. w.
z. in figuurlijken zin. Want in letterlijke be
teekenis was 't beter dat de tuinschaar weer
ter hand genomen werd. Maar dan alleen om
de heg te snoeien! Daartoe werd besloten.
En de mn, die de hengst gaf, mocht de in
beslag genomen schaar weer meenemen, want
de heg was ondertusschen volgens de verkla
ring van den buurman, weer onrustbarend
gegroeid. De „hengst", die den eenen reeds
een buil had gekost, kostte thans den an
deren nog de somma van f 5.
Hoofd als biljartbal.
Op een Zondag hadden twee menschen in
een café in de aan natuurschoon zoo rijke
plaats Heemstede verstrooiing gezocht bij
het biljartspel. Of die verstrooiing op een be
paald moment verstrooidheid werd is niet be
kend maar in ieder geval zag één van de
heeren blijkbaar het hoofd van den ander
eensklaps voor den biljartbal aan, want hij
gaf er met de queue een flinke tik op.
Er was namelijk een meeningsverschil ont
staan over de punten van het spel. Zooiets ge
beurt meer! Maar dat de oneenigheid alleen
met geweld opgelost Ikon worden namelijk
door een flinke tik met de queue op 't hoofd
in plaats van op de bal gebeurt... helaas ook
meer. De politierechter vond dat de menschen
zich moeten kunnen beheerschen. De officier
zag een ver strekkend verband tusschen dit
geval en de buitenwereld. „Iedereen wil een
vredelievende wereld", zoo zei hij, „maar de
menschen slaan elkaar om de misselijkste
kleinigheden half dood".
Nou, half dood was de biljarter niet, maar
het is te hopen dat de boete van f 15 zijn
opponent voortaan weer goed het onderscheid
tusschen de biljartbal en een menschelijk
hoofd (ook al wordt daarvan wel eens gezegd
dat het zoo glad als een biljartbal is) zal bij
brengen
Jonge hondjes in den vuilnisbak.
Een vuilnisman deed in de maand Mei in
zijn wagen een vreemde ontdekking. Hij had
reeds eenig gepiep gehoord en toen hij naar
de oorzaak ervan ging speuren vond hij onder
het vuil in de kar bedolven: een jong hondje.
Later werden bij het storten op 't Spaarne
nog eenige jonge hondjes gevonden.
Ze konden nauwelijks ter wereld zijn, want
de oogjes zaten nog dicht. Er was namelijk
'n meneer gewest en die kon de aanwas van
hondjes in zijn huis niet gebruiken. Hij wilde
ze echter niet dooden, want dat kon hij niét
over zijn hart krijgen. Daarom paste hij
struisvogelpolitiek een politiek die de
menschheid ook al heel wat ellende heeft
gebracht toe en stopte het heele nest jonge
hondjes in den vuilnisbak.
„Maar begrijpt u dan niet dat dat de ake
ligste manier is om hondjes aan hun eind te
brengen?, zoo sprak de rechter.
U kunt toch een kennel opbellen.
Dan kunnen de beestjes gegast worden. Dat
is ook wel niet mooi, maar het is tenminste
toelaatbaar. Op uw manier worden de dier
tjes blootgesteld aan hevige martelingen!"
De verd. zweeg veelbeteekenend.
De politierechter strafte deze dierenmis
handeling met een boete van f 40.
PERSONALIA.
De heer F. Tijsterman, klerk bij het Gemeen
telijk Electriciteitsbedrijf alhier, slaagde Za
terdag op het te Den Haag gehouden examen*
voor het diploma gemeente-financier
