HET MYSTERIE
VAN SUNNY SIDE.
Te Kampen is Woensdag een driedaagsche reünie aangevan
gen van oud-volontairs van het Instructie Bataljon. De reunis-
ten op weg naar de Nieuwe Kerk. Op de eerste rij v.l.n.r.:
burgemeester Oldenhof, minister-piesident dr. H. Colijn en de
commandant van het veldleger, baron van Voorst tot Voorst
Als van ouds is de stemming onder de deelnemers en deelneemsters aan
de „vierdaagsche" steeds patent. Zelfs in de rustpoos ontbreekt de vroolijk-
heid niet
Balthasar, de Belgische minister van
Openbare Werken, in geanimeerd
discours met minister J. A. M. van
Buuren tijdens de ontvangst op de
Belgische legatie te Den Haag bij het
bezoek van minister Balthasar aan
Nederland
Een vierdaagsche-wandelaar die heal
wat „achter den rug" heeft
Melk is goed voor elk, dus ook voor een politieagent, die deel
neemt aan de vierdaagsche afstandsmarschen rond Nijmegen
Een lange stoffige weg, een stralende zon en een warm uniform
maken dorstig
Hak l voor den overweg. De wandeling wordt even onderbroken tijdens
.vierdaagsche om den trein te laten passeer en
De commandant van de zeemacht in Ned. Indië, vice-admiraal Ferwerda,
heeft te Soerabaja een rede tot de „marine en bloc" gehouden, waarna
de 4000 manschappen geïnspecteerd werden
De Franschman Naisse is tijdens de zeventiende
étappe van den Tour de France gevallen. Van
Schendel (links) die eveneens was komen te vallen,
komt hem ter hulp
Rust na een stevige wande
ling. Vierdaagsche sfeer
in de omgeving van Nijmegen
FEUILLETON
Naar het Amerikaanscb
van
HECTOR JENNINGS.
10)
„Drommels"! riep hij woedend, terwijd hij
zich omdraaide.
Toen hij mij echter zag, wachtte hij geen
antwoord van mij af, maar verdween in het
niet. Dit is geen beeldspraak; hij verdween
volkomen in het schemerig duister en ik kreeg
niet meer dan een glimp van zijn gezicht te
zien. Ik had een vagen indruk van een ge
zicht dat ik niet kende, van een soort pet en
een masker. Toen zag ik niets meer. ik ging
naar de portierswoning en klopte. Pas nadat
ik een paar maal geklopt had kwam Thomas
aan de deur en opende die op een kier.
Waar is Warner?, vroeg ik.
Ik.... ik geloof dat hij naar bed is,
juffrouw.
Maar hem wakker, zei ik. en doe in
's hemelsnaam de deur open. Thomas. Ik zal
wachten tot Warner klaar is.
Het is hier een beetje klein, juffrouw, zei
hij.terwijl hij langzaam gehoorzaamde, zoodat
ik een koel en gezellig interieur te zien kreeg.
Misschien wilt u liever in de portiek wach
ten en daar uitrusten?
't Lag er zoo duimdik bovenop, dat Thomas
mii niet in huis wilde hebben, dat ik juist
naar binnenging.
Zeg tegen Warner dat hij zich haasten
moet. spoorde ik Thomas aan en ging naar
de kleine zitkamer. Ik hoorde onze outler naar
boven gaan en Warner wakker makgn en
even later de voetstappen van den chauffeur,
terwijl deze zich vlug aankleedde..
Ik keek de kamer rond. Op de middentafel
stond een geopende reistasch van robbenvel.
Deze was gevuld met flesschen met gouden
stoppen en ander kostbaar toiletgerei, een
luxueuse damestasch. Hoe komt dat hier?,
vroeg ik mij verwonderd af.
Inmiddels kwam Warner de trap afrennen.
Hij was heelemaal gekleed, al was het duide
lijk dat hij wat vluchtig toilet had gemaakt.,
Op zijn eerlijk jongensachtig gezicht was een
verlegen uitdrukking. Hij was een jongen van
het land, volkomen betrouwbaar en had een
behoorlijke opvoeding genoten een van het
groote leger Amerikaansche jongelingen, die
een natuurlijke neiging hebben voar motoren
en graag een goed loon verdienen in een be
hoorlijke betrekking.
Is er iets, juffrouw Innes?, vroeg hij
merkbaar bezorgd
Er heeft zich iemand in de waschkelder
ingesloten, antwoordde ik; meneer Jamie-
son wil graag dat je hem helpt om het slot
te forceeren. Zeg. Warner, van wie is deze
tasch?
De chauffeur stond nog bij de deur en
deed alsof hij niets hoorde.
Warner!, herhaalde ik. Kom hier. Van
wie is deze tasch?
Diedie is van Thomas!
En daarop haastte hij zich naar de oprij
laan.
Van Thomas! Een luxetasch met toiletarti
kelen van kristal en met goud en zilver ge
monteerd en met flacons odeur, waarvan
Thomas misschien zelfs den naam nooit ge
hoord had! Maar ik zette de tasch Tnet haar
inhoud uit mijn gedachten en volgde Warner
naar het huis.
Liddy was naar de keuke^ teruggegaan De
deur naar de keldertrap was gesloten en met
een ^ware tafel waarop haast al het keuken
gerei stond, gebarricadeerd.
Heb je nog gezien of ei iemand in huis
mankeert?, was mijn eerste vraag.
Rosie mankeert, antwoordde Liddy" zal
vend. Van het eerste oogenblik af had ze iets
met Rosie, het iinnenmeisje, gehad. Juf
frouw Watson is op haar kamer geweest en
zei, dat ze zonder hoed is uitgegaan. Menschen
die zich tien mijl van de stad wagen, en
bovendien nog wel in vreemde huizen met on
bekend dienstpersoneel, hoeven niet verbaasd
te zijn als zij op een morgen met afgesneden
hals wakker worden!
En na deze uiting van sarcasme viel Liddy
weer in somber stilzwijgen. Warner verscheen
met zijn handen vol gereedschap en Jamie-
son ging met hem naar beneden. Bij de deur
van den waschkelder legde Warner zijn ge
reedschap neer en draaide eerst eens aan
de kruk. En, o, wonder, zonder de minste
moeilijkheid ging de deur open en de wasch-
kamer er achter werd zichtbaar!
Jamieson liet een kreet van ergernis hoo-
ren.
Verdwenen, riep hij uit. Wat stom van
me! Dat had ik moeten voorzien!
Wij draaiden de lichten aan en keken in
alle drie de ruimten die in dit deel van het
sousterrein lagen. Niet te zien! De verklaring
van het feit, dat de vluchteling zich niet be
zeerd had, was spoedig gevonden. Een opge
hoopte mand waschgoed stond onder den ko
ker en daarop was hij blijkbaar terecht ge
komen. De mand was omver gegooid, dat was
alles. Jamieson onderzocht de vensters: een
ervan was niet gesloten en daardoor wras een
ontsnapping gemakkelijk geweest. Het ven
ster of de deur? Waardoor was de vluchteling
verdwenen? Het meest waarschijnlijke leek
de deur en ik hoopte dat ook. Ik kon de ge
dachte niet verdragen dat het mijn arme Ger
trude geweest was waarop wij in de duister
nis jacht hadden gemaakt En toch ik had
Gertrude niet ver van dat venster ontmoet.
Eindelijk ging ik naar boven, vermoeid en
ontstemd. Juffrouw Watson en Liddy zorgden
in de keuken voor thee De eerste bracht mij
den opwekkenden drank boven en toen ik haar
naar Rosie vroeg, verklaarde zij ook aan mij,
dat hec meisje er niet was.
Zij is er niet, zei ze, maar daar moet
u zich niet ongerust over maken, juffrouw In-
nes. Rosie is een knap jong ding, misschien is
er wel een jongen in het spel. Dat zou niet
eens zoo verkeerd zijn. De meisjes blijven
eerder op een eenzame plaats als er iemand
is die ze bindt.
Gertrude was naar haar kamer gegaan en
terwijl ik thee dronk, kwam de detective
binnen.
We kunnen het gesprek weer opvatten op
het punt, waar we anderhalf uur geleden
gebleven waren zei hij. Maar voor we ver
der gaan, wil ik dit nog zeggen: de persoon
die uit den waschkelder ontsnapt is, was een
vrouw, met een goed-gevormden voet van
middelmatige grootte. Aan den rechtervoet
had ze alleen maar een kous en ofschoon de
deur open was, is ze ontvlucht door het ven
ster.
En weer moest ik, of ik wilde of niet, aan
Gertrude's verstuikten enkel denken.Was het
de rechter of de linker?
Hoofdstuk vni.
DE ANDERE HELFT VAN DEN
MANCHETKNOOP.
Juffrouw Innis, begon de defectieve.
wat is uw opinie over de gestalte, die u op
de oostelijke waranda zag den nacht dat u en
uw meisje hier alleen in dit huis waren?
Het was een vrouw, zei ik beslist.
En uw meisje beweert met groote stellig
heid, dat het een man was.
Onzin. Hernam ik Liddy had haar oogen
dicht; ze houdt ze altijd dicht als ze bang is.
En u dacht niet dat degeen, die later in
dien nacht in huis kwam, een vrouw zou kun
nen zijn de vrouw die u op de waranda ge
zien hebt?
Ik heb reden om aan te nemen dat het
een man was, zei ik, terwijl ik aan den
manchetknoop dacht.
Nu komen we daar we wezen moeten!
Wat is dat voor een reden?
Ik aarzelde.
Als u reden hebt om aan te nemen, dat
uw middernachtelijke gast meneer Arm
strong was, moet u mij die vertellen, juffrouw
Innes. Wij kunnen niets als zeker beschou
wen zonder deugdelijke bewijzen. Als bijv. de
indringer die den stok liet vallen en krassen
op de trap maakte u ziet dat ik dat weet
'n vrouw was. waarom zou diezelfde vrouw
dan den volgenden nacht niet teruggekomen
kunnen zijn, meneer Armstrong op de wen
teltrap hebben ontmoet en hem in een hef-
tigen schrik doodgeschoten hebben?
Het was een man, herhaalde ik. En toen,
omdat ik niet zoo gauw een andere reden voor
mijn stellige bewering kon bedenken, vertelde
ik hem van den manchetknoop. Jamieson was
onmiddellijk een en al belangstelling.
Wilt u mij den manchetknoop geven,
vroeg hij, toen ik klaar was met mijn verhaal,
of mag ik hem eens zien? Het lijkt mij een
buitengewoon belangrijk uitgangspunt.
Is de beschrijving niet voldoende?
Het origineel is beter.
Nu, het spijt me heel erg, zei ik zoo kalm
als mij mogelijk was, ikben het ding
kwijt. Hethet moet uit een doos op mijn
toilettafel gevallen zijn.
Wat hij ook van mijn mededceling dacht
en ik begrijp dat hij aan de volledige waar
heid ervan twijfelde) hij liet niets daarvan
blijken.
Hij verzocht mij den knoop nauwkeurig te
beschrijven, hetgeen ik deed, terwijl hij in
een lijst keek die hij uit zijn zak haalde.
(Wordt vervolgd.);
