HET MYSTERIE
VAN SUNNY SIDE.
In het historische sjot te Zeist werd Zaterdag de Oranje
Nassau-tentoonstelling geopend in verband met het
regeeringsjubileum van H. M. de Koningin. De commissaris
der Koningin in Utrecht, jhr. L. H. N. Bosch Ridder van
Rosenthal, begeeft zich naar de opening
De storm, die na aanvankelijke windstilte opstak, wierp Zaterdag de
Sneeker-zeilweek letterlijk in het water
President Lebrun en Daladier, de Fransche minister van Defensie, woonden
persoonlijk het slot der legermanoeuvres in de Alpen bij
FEUILLETON
Naar bet Amerikaansch
IIECTOR JENNINGS.
25)
Ik ben er bijna zeker van, zei hij, dat
onze bezoeker wel terug zal komen en de beste
manier om hem in den waan te brengen dat
we niet op onze hoede zijn is de dingen net
zoo te laten als ze zijn: Ik kan een gedeelte
van den nacht blijven en waarschijnlijk wil
meneer Innes me dan wel aflossen. Ik wou
Thomas er maar zooveel mogelijk buiten la
ten: dat oude man weet meer dan hij wil los
laten.
Ik opperde de veronderstelling, dat Alex,
de tuinman, wel zou willen helpen en Jamie-
son nam het op zich dat met hem af te
spreken.
Den eersten nacht wilde Jamieson echter
liever alleen de wacht houden. Maar er ge
beurde schijnbaar niets. De detectieve zat in
het donker op de onderste trede van de wen
teltrap en dutte zoo nu en dan, zooals hij
later zei. Niemand had hem kunnen passee-
ren zonder dat hij dat merkte en 's morgens
was de deur nog even goed gesloten als den
avond te voren. En toch had dien nacht een
van de meest onverklaarbare episoden uit de
geheele geschiedenis plaats.
Liddy kwam dien Zondagmorgen in mijn
kamer met een gezicht zoo wit als een doek.
9» legde mijn dingen klaar zooals gewoonlijk,
maar ze was stil en zwijgzaam, wat zij ge
woonlijk niet was.
Wat scheelt er aan, Liddy?, vroeg ik ten
slotte; heb je vannacht niet geslapen?
Neen, juffrouw, zei ze stijfjes.
Heb je misschien twee kopjes koffie ge
dronken na het eten?, informeerde ik.
Neen, juffrouw, klonk het verontwaar
digd.
Ik ging overeind in bed zitten en gooide
mijn thee haast onderste boven.
Liddy Allan, zei ik houd op met dat
gedraai door de kamer en vertel we wat er
aan de hand is.
Liddy liep een diepen zucht hooren.
Het is nu mooi geweest, zei ze eindelijk,
ik ben al vijf en twintig jaar bij u, juffrouw
Rachel, maar nu kan ik het niet langer uit
houden. Mijn koffer is gepakt U gelooft me
natuurlijk niet als ik u vertel dat dit hier een
spookhuis is. Wie was het die door den
waschkoker naar beneden is gevallen? Wie
heeft juffrouw Louise aan den rand van het
graf gebracht?
Ik doe mijn best om dat uit te pluizen,
antwoordde ik kalm; waarom ter wereld
vertel je me dat allemaal?
Toen kwam het hooge woord er uit.
Er is een gat in den muur van de kof-
ferkainer dat er vannacht in gekomen is. Het
is groot genoeg om je hoofd in te steken en
de kamer ligt vol kalk!
Malligheid!, zei ik; er valt zoo vaak
kalk naar beneden.
Maar Liddy gaf geen kamp.
Vraagt u het maar aan Alex. Toen hij
er gisteravond den koffer van die nieuwe
keukenmeid neerzette, was de muur zoo glad
als hier. Vanmorgen zat er een gat in en op
den koffer van de keukenmeid ligt icalk. Juf
frouw Rachel, u kunt een dozijn detectives
in huis nemen en er op Iedere trede een neer
zetten. en dan zult u nog niets vangen Er
zijn dingen in de wereld, die je de handboeien
niet kunt aandoen.
Liddy bleek gelijk te hebben. Zoodra ik
klaar was ging ik naar de kofferkamer, die
boven mijn slaapkamer lag. De plattegrond
van de bovenverdieping van het huis was in
hoofdzaak gelijk aan die van de eerste ver
dieping. Het gedeelte boven den Oostenlijken
vleugel was maar voorloopig afgewerkt, omdat
Paul Armstrong de bedoeling had gehad er
mettertijd een danszaal te laten maken. De
dienstbodenkamers, de koffer- en de verschil
lende provisiekamers en de linnenkamers kwa
men uit op een lange gang, zooals op de
eerste verdieping. En in die kofferkamer was,
zooals Liddy gezegd had, een versche breuk
in de kalk, die zich voortzette door het lat
werk waartegen het pleister was aangebracht.
Ik stak mijn hand in de opening en voelde,
ongeveer drie voet verder, de steenen van
den aangrenzenden muur. De architect, die
het huis gebouwd had, had hier een open
ruimte gelaten waarvan ik het doel en de
juiste ligging niet direct kon vaststellen.
Weet je zeker, dat dat gat er
gisteren niet was?
Als antwoord wees Liddy naar den koffer
van de nieuwe keukenmeid, het deksel daar
van was evenals de vloer bedekt met kalk.
Maar groote stukken kalk lagen er niet
en ook geen hout. Toen ik Liddy hierop op
merkzaam maakte, trok zij alleen maar de
wenkbrauwen op.
Dergelijke technische kleinigheden konden
haar geloof niet aan het wankelen brengen.
Ik nam Jamieson meer naar boven om het
gat in den muur te zien. Zijn gezicht kreeg
een eigenaardige uitdrukking toen hij er naar
keek en hij probeerde allereerst vast te stel
len met welk doel het gat gemaakt kon zijn.
Hij haalde een kaars en door het gat grooter
te maken, kon hij zien wat er achter lag.
Maar hij ontdekte niets In de kofferkamer,
die centrale verwarming had evenals de rest
van het huis, was ook nog een schoorsteen
mantel en een haard. De opening was ge
maakt tusschen den schoorsteen en den bui
tenmuur en daartusschen bleek ook de daar
achter gelegen ruimte zich uit te strekken
naar beneden reikte het niet verder dan den
vloer. Het gat was vier voet van den grcnd
af en binnen in lagen al de ontbrekende stuk
ken kalk. De geest was methodisch te werk
gegaan!
Het was wel een teleurstelling. Ik had min
stens verwacht een geheime kamer te zul
len ontdekken en ik geloof dat zelfs Jamieson
zich 'n oogenblik verbeeld had dat hij nu den
sleutel tot het raadsel in handen zou krijgen.
Liddy vertelde ons, dat geen van de bedien
den geluid had gehoord. Het krankzinnige
van het geval was dat de nachtelijke bezoeker
zich blijkbaar op meer dan een wijze toegang
tot het huis kon verschaffen en wij besteedden
dien avond extra aandacht aan de vensters en
deuren.
HaLsey vond het geval niet belangrijk. Hij
beweerde dat er een poos geleden wel een
breuk in de kalk kon zijn gekomen en dat
door een of andere oorzaak gisteren het pleis
ter er wel uitgevallen kon zijn. Ten slotte lie
ten wij de zaak verder rusten, maai- ze bedierf
toch onze stemming.
Louise was in staat om op te zitten en
Halsey en Liddy mochten haar 's middags naar
beneden brengen. Op de Oostelijke waranda
was veel schaduw. Ze was dicht omgroeid met
wingerd en palmen en gemakkelijke rieten
stoelen met gekleurde kussens maakten het
tot een gezellig zitje. We installeerden Louise
in een lange ruststoel en zij bleef er passief
liggen met de handen in den schoot.
Wij zeiden niet veel. Halsey zat op de ba
lustrade een pijp te rooken en sloeg Louise
gade, die peinzend naar de heuvelen aan den
overkant van de vallei keek. Er was iets onuit-
sprekelijk-droevigs in de donkere meisjes-
oogen en langzamerhand verdween de jon
gensachtige trek uit Halsey's gezicht en maakte
plaats voor grimmige lijnen. Zoo was hij
precies zijn vader.
We bleven tot laat in den middag daar
zitten en Halsey werd hoe langer hoe som
berder. Even voor zessen stond hij op en ging
het huis binnen en een paar minuten later
riep hij mij aan de telefoon. Het was Anna
Withcomb, die in de stad was en me twintig
minuten aan de praat hield om me te vertel
len dat de kinderen de mazelen hadden en me
te beschrijven hoe madame Sweeny haar
nieuwe japon verknoeid had.
Toen ik den hoorn had opgehangen, stond
Liddy achter me, met samengeknepen lippen.
Ik wou dat je een beetje vroolijker keek,
Liddy, klaagde ik. Je gezicht zou melk zuur
maken.
Maar Liddy perste haar lippen nog steviger
op elkaar.
Hij belde haar op, zei ze orakelachtig.
Hij belde haar op en vroeg u aan de telefoon
te houden, zoodat hij met juffrouw Louise
kon praten!
Onzin!, antwoordde ik bruusk. Ik had
zoo verstandig moeten zijn om ze alleen te
laten. Het is lang geleden dat jij en ik ver
liefd waren, Liddy! Een mensch vergeet gauw.
Ik heb mij nooit door een man voor den
mal laten houden, was het vinnige antwoord.
Hoofdstuk XIX.
THOMAS.
Meneer Jamieson, zei ik. toen ik dien
avond na het eten met den detective alleen
was, dat gerechtelijk onderzoek van giste
ren heeft ook niet veel aan het licht gebracht.
Dit verhaal van dr. Steward, dat leek me het
eenige nieuwe gezichtspunt.
(Wordt vervolgd)
