KLOMPENBEURS TE EPE.
HET MYSTERIE
VAN SUNNY SIDE.
De zes Hongaarsche journalisten, die bij een
vliegtuigongeluk om het leven kwamen, zijn onder
enorme belangstelling te Budapest ter aarde be
steld. Een overzicht tijdens de rouwplechtigheid
op het kerkhof
Waar men door de klompen de men-
schen bijna niet meer zag op de
Klompenbeurs, welke Dinsdag te Epe
voor de 21ste maal georganiseerd werd
door de Oener Klompenmakersver-
eeniging
grachtje6Amsterdamwordt^in^eest- De 4e K.K.K.-Ronde van Hoensbroek werd Dinsdag
verlichting gezet in verband met de verf eden
komende jubileumfeesten
De restauratie van het koninklijk paleis
op den Dam te Amsterdam. Het hekwerk
op het nieuwe, thans ingekorte, balcon is
geplaatst
De wielerwedstrijd Marseille Lyon Charbonnière liep over
een afstand van 350 K.M. Het peleton, aangevoerd door
Bertocco, passeert Valence
Een fraaie start tijdens de viermaal 200 meter estafette tus-
schen Frankrijk en Hongarije bij de internationale zwem
wedstrijden in het zwemstadion van Tourelles
De nieuwe Alexanderkazerne aan de Van Alkemadelaan te Den Haag is Dinsdag
door het 2de halfregiment huzaren betrokken
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch
van
HECTOR JENNINGS.
27)
Ik hoorde hem een verschrikten kreet
geven, toen ik aankwam. Ik liep op hem toe
en toen ik bij hem was, zat hij in zichzelf te
mompelen. Ik kon niet precies verstaan wat
hij zei; zijn stem klonk vreemd en angstig.
Hij tuurde voor zich uit alsof hij iets tusschen
de boomen zag en nu hoorde ik dat hij in zich
zelf praatte over een geest dien hij gezien
had. Ik probeerde hem mee naar binnen te
nemen, maar er was geen beweging in hem
te krijgen. Toen dacht ik dat het beter was
om u te waarschuwen.
Kun je je niet een paar woorden her
inneren? vroeg ik.
Hy zei iets, over „het graf dat zijn doo-
den teruggeeft".
Jamieson doorzocht de zakken van den
ouden man en Gertrude vouwde zijn handen
over zijn hagelwit overhemd.
Jamieson keek mij aan.
Ik begin nu ook te gelooven, dat het waar
is wat u tegen mij gezegd hebt, juffrouw
Innes. dat de moord op de villa een begin
maar niet het eind van de tragedie was.
De detective vond een paar dingen die hem
Interesseerden: een klein plat sleuteltje aan
een rood koord een stukje papier waarop in
Thomas' stijf handschrift iets geschreven
stond. Jamieson las het en gaf het aan mij.
Het was een adres nog niet lang geleden ge
schreven:
„Lucien Wallage; 14 Elan Street. Richfield".
Het papier ging van hand tot hand en
Gertrude merkte op:
Richfield! Dat ken ik. Elm Street is
de hoofdstraat. Herinner je je niet, Halsey?
En Halsey voegde er aan toe:
Lucien Wallace! Zoo heet het kind waar
Steward het over had bij het onderzoek.
Warner, met het instict van den technicals,
had den sleutel genomen en wat hij zei was
geen verrassing voor me.
Een Yale-sleutel; waarschijnlijk van den
Oostelijken ingang!
Er was geen enkele reden waarom Thomas,
de oude en vertrouwde butler, geen sleutel zou
hebben van dien ingang, hoewel de ingang
voor het personeel aan den Westkant was.
Maar deze vraag moest later maar onder de
oogen worden gezien, er waren nu verschillen
de andere dingen waarvoor gezorgd moest
worden en we gingen allen naar de villa terug.
Warner bleef achter bij den doode.
Jamieson liep naast mij, terwijl Halsey en
Gertrude volgden. Ik zal de Armstrongs op
de hoogte brengen, zei ik Zij zullen wel
weten of Thomas familie had en hoe ik die
bereiken kan. Natuurlijk zal ik de kosten van
de begrafenis betalen, maar zijn familieleden
moeten gevonden worden. Maar wat zou hem
zoo verschrikt hebben, meneer Jamieson?
Dat is moeilijk te zeggen, maar dat hij
van schrik gestorven is. staat voor mij vast.
Het spijt me in meer dan een opzicht, dat hij
dood is; ik heb altijd geloofd, dat Thomas iets
wist of iets vermoedde, dat hij niet vertellen
wilde. Weet u hoeveel geld er in die versleten
beurs van hem zat? Zoowat honderd dollar;
dat is zoowat twee maanden loon en toch
sparen negers zelden; meestal hebben ze nog
geen stuiver. Maar wat Thomas wist zal hij
mee in het graf nemen.
Halsey stelde voor de omgeving af te zoeken,
maar Jamieson voelde daar niets voor.
U zoudt niets vinden, zei hij, iemand
die er in slaagt het huis binnen te komen
en een gat in een muur te maken terwijl ik
beneden de wacht houd, zal zich heusch niet
laten vinden, als we met een lantaarn het
struikgewas afzoeken.
Met den dood van Thomas, voelde ik, nader
den de zaken op Sunnisyde de crisis. En die
bleef dan ook niet uit.
De Armstrongs kregen bericht van Thomas'
dood en als resultaat daarvan had ik mijn
eerste onderhoud met dr. Walker. Hij kwam
den volgenden morgen, direct na het ontbijt.
Toen ik de kamer binnenkwam, liep hij heen
en weer en niettegenstaande mijn vooroor
deel moest ik toegeven, dat de man er presen
tabel uitzag. Hij was groot, forsch en donker,
zooals Gertrude gezegd had, gladgeschoren
en kaarsrecht, met gedecideerde trekken en
een vierkante kin. Hij was haast overdreven
zorgvuldig gekleed en zijn manieren waren
bijna opdringend beleefd.
Ik moet mijn verontschuldiging aanbie
den voor dat vroege bezoek, juffrouw Innes,
begon hij, terwijl hij ging zitten. Ik heb
mijn praktijk al te lang verwaarloosd en daar
door een heeleboel te doen en bovendien moet
er iets met dat lijk gedaan worden.
Ik wilde alleen maar het adres van Tho
mas' familie weten, zei ik. U had wel kunnen
telefoneeren als u het zoo druk hebt.
Hij glimlachte.
Ik wilde u nog over iets anders spreken.
Wat Thomas betreft, het is de wensch van
mevrouw Armstrong dat u toestaat dat zij de
kosten dragen. Wat zijn familie betreft, ik heb
zijn broer, die in het dorp woont, al op de
hoogte gebracht. Het zal wel een hartverlam
ming geweest zijn. Thomas had een zwak
hart.
Hartverlamming door schrik, kon ik niet
nalaten op te merken.
Ik heb gehoord dat u hier een geest hebt
en dat het huis vol detectives is om hem uit
te bannen.
Ik begreep bij intuïtie dat hij me wilde uit-
hooren.
U bent verkeerd verkeerd ingelicht, ant
woordde ik.
Wat, geen geest, geen detectives? riep hij,
nog steeds glimlachend; wat een teleur
stelling voor het dorp!
Ik had geen lust om op zijn onsympathiek-
grappigen toon in te gaan.
Dokter Walker, zei ik scherp, ik kan
den humor niet inzien, van wat zich hier af
speelt. Sedert ik hier ben is er iemand dood
geschoten en een ander gestorven van schrik.
Er zijn hier in huis insluipers geweest en on
verklaarbare geluiden gehoord!
U begrijpt mij verkeerd, zei hij op ver
ontschuldigenden toon. Wat ik grappig vind
is dat u in de gegeven omstandigheden hier
blijft. Ik zou mij eerder kunnen voorstellen,
dat u zoo gauw mogelijk weg wilde.
Integendeel! Alles wat gebeurd is, ver
sterkt mij in mijn besluit om hier te blijven tot
het mysterie is opgehelderd.
Ik heb een boodschap voor u, juffrouw
Innes, zei hij terwijl hij opstond mevrouw
Armstrong heeft me gevraagd u te danken
voor alles wat u gedaan hebt voor Louise, die
door haar gril haar moeder in de grootste
ongerustheid heeft gebracht. Verder en dit
is een delicate opdracht, heeft ze mij ge
vraagd een beroep te doen op uw medege
voel en u te vragen of u uw besluit om in de
villa te blijven nog eens in overweging wilt
nemen, Sunnyside is haar huis. Zij is er zeer
aan gehecht en zou dolgraag hier terugkomen
om vrede en rust te vinden.
Dan moet ze sinds kort van opinie veranderd
zijn, zei ik, meer oprecht dan beleefd.
Louise heeft me juist verteld dat haar moeder
hier niet gtaag is. Bovendien hoeft ze er niet
op te rekenen dat ze rust en vrede zal vinden
in dit spookhuis. Maar hoe het zij, dokter,
zooalng ik er recht op heb, blijf ik hier; voor-
loopig tenminste.
Hoelang is „voorloopig"?, vroeg hij.
—Ik heb 't voor zes maanden gehuurd, maar
ik blijf in elk geval hier tot zeksre dingen op
gehelderd zijn. Mijn familie is er ten nauwste
bij betrokken en ik zal niets onbeproefd laten
om het mysterie van den moord op Arnold
Armstrong te ontsluieren.
De dokter keek peinzend voor zich uit.
U zegt, dat er insluipers zijn geweest?
vroeg hij; bent u daar zeker van, juffrouw
Innes?
Absoluut.
Kunt u me ook vertellen in welk gedeelte
van het huis ze zijn geweest, wanneer het
gebeurd is en wat het doel geweest kan zijn
van hun bezoek? Diefstal?
Neen, zei ik beslist; wat de tijd betreft,
eenmaal was het op Vrijdag, een week geleden,
toen den nacht daarop dus den nacht dat Ar
nold Armstrong vermoord werd en den laat-
sten Vrijdagnacht weer.
Het gezicht van den dokter stond ernstig.
Hij scheen met zichzelf te rade te gaan en
tot een besluit te komen.
Juffrouw Innes, zei hij, ik kan me uw
standpunt indenken, maargelooft u dat
u verstandig doet? Van het oogenblik af dat
u hier bent is het alsof een vijandige zich
tegen u en uw familie gekeerd heeft. Ik ben
geen ongeluksprofeet, maar neem een waar
schuwing aan. Ga heen voor er iets gebeurt,
waarover u uw leven lang berouw zoudt heb
ben.
Ik neemt de volle verantwoordelijkheid
op me, antwoordde ik koel.
Toen gaf hij zijn pogingen op; hij merkte
blijkbaar dat hij toch niet verder kwam. Hij
vroeg me om hem de plaats te wijzen waar
Arnold Armstrong's lichaam gevonden was en
ik bracht hem er heen. Hij onderzocht de plek
zorgvuldig, de wenteltrap en het slot van de
deur. Toen hij afscheid genomen had. was ik
van een ding overtuigd: Dokter Walker zou
alles doen wat hij kon om mij van Sunnyside
weg te krijgen.
iWordt vervolgd)
