SPOORWEG-ONGELUK
HET MYSTERIE
VAN SUNNY SIDE.
Het .geldkantoor" aan de Nieuwe
Zijds Voorburgwal te Amsterdam wordt
in feestkleed gestoken voor de aan
staande festiviteiten
De koop wordt gesloten op den 9den
Noord Brabantschen Schapenfokdag,
die Woensdag te Den Bosch gehouden
werd door „Het Texelsch Schapen
stamboek"
op het bloemencorso voor kinderen,
i de „Bataaf" te Den Haag is gehouden
In de klokkengieterij te Heiligerlee wordt een volledig carillon gegoten, dat
bestemd is voor het Nederlandsch paviljoen op de komende Wereldtentoon
stelling te New York. Een tweetal snapshots uit het interessant bedrijf
FEUILLETON
Naar bet Amerikaausch
van
HECTOR JENNINGS.
28)
Hoofdstuk XXI.
ELM STREET NO. 14 EN EN AFSPRAAKJE.
Het was Maandagavond toen wij het lichaam
van den armen ouden Thomas vonden. Maan
dagnacht gebeurde er niets. Rosïe nam zoo
lang de plaats van den butler in en als de
waarschuwing van den dokter uit Casanova
er niet geweest was. zou ik een gevoel van be-
trekkeiijken vrede hebben gehad.
Het onderzoek op de Handelsbank vorderde
langzaam. De kleinere aandeelhouders waren
voor het meerendeel de dupe en daartoe be
hoorde onder anderen de predikant van het
kerkje in Casanova. Hij had van een oom een
paar aandeelen in de Handelsbank geërfd en
nu was hij zijn schamel vermogentie kwijt.
Naar ik hoorde waren zijn gevoelens jegens
Pau' Armstrong niet vrij van bitterheid Men
had hem verzocht den eenvoudiaen dienst te
leiden ak 't lijk van den bankier o.o het kerk
hof in Casanova beferaven zou worden, maar
de predikant vatte op het goede moment kou
en liet het werk over aan een in allerijl ont
boden ambtgenoot.
Den dag na Thomas' plotselingen dood kwam
hij mij bezoeken. Een vriendelijk manneke in
een slecht zittende jas en gesteven das. De
kleine man beviel mij dadelijk. Hij had Tho
mas goed gekend en beloofd den lijkdienst
voor hem te leiden in de wankele Afrikaan-
sche Zionkerk. Hij vertelde mij meer van den
overledene dan hij zichzelf bewust was.
Over Armstrong sprak hij slechts met bit
terheid.
1-Iij aanbad het geld, juffrouw Innes, hij
offerde alles op aan zijn gouden kalf. Het
was hem niet om macht en een groote naam
te doen, neen, zijn eenige afgod was geld.
Niettegenstaande al deze luxe zeggen de dor
pelingen dat meneer Paul Armstrong met
zijn heele gewicht op één dollar kon zitten
en dat zes paarden hem er niet af konden
krijgen. Hij gaf noch aan de armen, noch
aan de kerk, zooals andere zomergasten. Hij
hield van geld terwille van het geld.
Maar in zijn doodskleed zijn geen zak
ken. zei ik cynisch.
Ik liet den predikant met de auto naar huis
brengen en gaf hem een bos kasrozen mee
voor zijn vrouw.
Ik had in die dagen een heeleboel om over
na te denken. Ik maakte een lijst van vra
gen en antwoorden, maar het scheen me toe
dat ik steeds maar in een vicieusen cirkel
ronddraaide: ik eindigde altijd waar ik be
gon. De lijst zag er ongeveer als volgt uit;
voor het gemak heb ik ze genummerd
1. Wie was het huis binnengekomen in den
nacht van den moord? Thomas beweerde dat
het. John Bailev was geweest, dien hij op het
voetpad gezien had en aan wien de paarlen
manchetknoop hoorde.
2 Waarom kwam Arnold Armstrong terug,
nadat hi' in den nacht d<»t hil vermoord werd
het huis had verlaten9 Ging hii de ons or>-
bekcndc opdracht van Louise uitvoeren?
3 Wie liet hprr binnen9 Gertrude zei dat ze
Ier istelüker ngang gesloten had Er werd
geen sleutel op den dood" gevonden en in de
deur stak er evenmin een Maar iemand moes»
hem binnengelaten hebben!
4. Wie was in den waschkokër gesloten?
Waarschijnlijk iemand die niet bekend was
met de situatie van het huis. Er werden toen
twee menschen uit het huis vermist, Rosie
en Gertrude. Rosie was naar de tuinmanswo
ning gegaan, was het Gertrude geweest? Of
zou het weer die geheimzinnige insluiper ge
weest zijn?
5 Wie had Rosie in de oprijlaan aangespro
ken? Misschien onze geregelde nachtelijke
bezoeker? Of misschien iemand die onraad
in de tuinmanswoning vermoedde? Werden
Louise's gangen nagegaan?
6. Wie was op den wentêltrap langs Louise
heengegllpt? Kon het Thomas geweest zijn?
Door het feit dat hij een sleutel van den oos-
telijken Ingang had, was dat niet buitenge
sloten. Maar wat deed hij daar, als hij het
werkelijk geweest was?
7. Wie had het gat in den muur van de
kofferkamer gemaakt? Als ik geweten had
hoe ik die gapende opening moest verklaren
zou mij heel wat angst en zorg bespaard zijn
gebleven!
8. Waarom was Louise haar familie ontloo-
pen? Van het antwoord op deze vraag had ik
niet het flauwste idee. evenmin als van dat
op de volgende vragen.
9. Waarom hadden Louise zoowel als dok
ter Walker my gewaarschuwd de villa te ver
laten.
10. Wie was Lucien Wallace?
11. Wat was de oorzaak van de verandering
in Gertrude's houding?
13. Was Jack Bailey een medeplichtige of
een slachtoffer met betrekking tot de ver
duisteringen aan de Handelsbank?
14 Welke machtige redenen nadden Louise
doer besluiten om blijkbaar in strijd met
haar revoelens met dokter Walker te 'rou
wen9
De deskundige* van den officier van justi
tie onderzochten nog steeds de boeken van
de Handelsbank en het zou waarschijnlijk
nog verscheiden' weken duren voor alles op
gehelderd was ne accountantsfirma die de
bopken een pa'" maanden oordat de fraude
aan het licht kwam. had onderzocht ver
klaarde dat icde* aandeel, iedere obligatie
die aan de Bank was toevertrouwd, teenter-
tijd aanwezig was geweest. Kort daarna was
de hoofddirecteur, die zich ziek voelde, naar
Californië gegaan.
John Bailey lag nog ziek op zijn kamers en
ten opzichte van hem. zooals in vele andere
dingen, was Gertrude's gedrag mij een raad
sel. Zij scheen onverschillig en was eenvou
dig niet te bewegen om over het gebeurde bij
de bank te spreken en ze had hem, voor zoo
ver ik wist, geen enkele maal geschreven of
opgezocht.
Ik begon te gelooven dat mijn nichtje,
evenals de rest van de wereld, den onder
directeur voor schuldig hield, maar door een
plotselinge gebeurtenis ontdekte ik, dat on
der het masker van Gertrude's uiterlijke
kalmte een storm van heftige emotie woedde.
Dinsdagmorgen stelde de detective een
zorgvuldig onderzoek rondom het huis in, in
verband met den dood van Thomas, maar
hij vond niets In den namiddag verdween hij
en pas laat dien avond kwam hij weer boven
water Hij zei dat hij misschien den volgenden
dag naar de stad moest en regelde voor alle
zekerheid vast de bewaking van het huis met
Halsey en Alex
Liddy kwam Woensdagmorgen bij mij met
haar zwart zijden schort in haar hand, die
zij als een tasch omhoog hieldHet was
de dag dat Thomas in het dorp begraven zou
worden en Alex en ik waren in de broeikas
bezig om bloemen te plukken voor zyn graf.
Ik heb al vaak genoeg gezegd, dat zich
vlak onder onzen neus een heeleboel af
speelt waar wij niets van weten, zei ze met
een soort tragischen 'riomf.
Ik kan niet mei mijn neus zien. ant
woordde ik droog, maar wat is er nu weer?
Liddy schoof een half dozijn geraniums op
zij en op de plaats waar die gestaan hadden
deponeerde ze den Inhoud van haar schort
- een handvol snippers papier. Alex was een
paar stappen achteruit gegaan, maar ik zag
dat hij nieuwsgierig toekeek.
r— Ik zie het al, Liddy, jij hebt de papier
mand uit de bibliotheek weer nagesnuffeld!
Liddy legde de stukjes papier aan elkaar
met de routine, die alleen een lange practijk
geeft en negeerde mijn opmerking volkomen.
Heb je er wel eens over nagedacht, ging
ik voort, tei*wijl ik mijn hand over de snip
pers legde, dat als menschen hun corres
pondentie verscheuren, ze dat doen met de
bedoeling dat ze niet door anderen zal wor
den gelezen?
Als zij zich er niet voor schaamden, zou
den zij zich niet zooveel moeite geven om die
onleesbaar te maken, was het rake antwoord
en bovendien nu er lederen dag zooveel
raadselachtigs gebeurt, beschouw ik het als
mijn plicht alles zorgvuldig te onderzoeken.
Als u het niet lezen wilt zal ik ze aan ,dien
Jamieson" geven (zoo duidde ze den detective
altijd geringschattend aan) en ik wil wedden
dat hij vandaag niet naar de stad gaat.
Voor deze bedreiging zwichtte ik en ik liet
Liddy voortaan met haar snippers aan elkaar
te leggen zooals kinderen de stukken van een
legkaart sorteeren. Toen ze klaar was ging
ze aan den kant, zoodat ik lezen kon wat ze
ontdekt had.
„Woendagavond om negen uur. Brug", las
ik hardop.
Toen zag ik Alex's blik en wat ik daarin
zag, stemde me verre van gerust. Ik schoof
haastig de snippers bij elkaar en ging de kas
uit.
En nu, zei ik tegen Liddy, toen we buiten
waren, moet je me eens vertellen waarom
Alex hiervan op de hoogte moest worden ge
bracht. Je hebt 't natuurlijk ook in de keu
ken laten zien en in plaats dat 't my gelegen
heid geeft om vanavond ongemerkt naar de
brug te gaan en te zien wat daar gebeurt, zal
ik de heele huishouding in processie achter
mij hebben.
Niemand weet er van. antwoordde Liddy
nederig. Ik vond het in de papiermand in
de kleedkamer van juffrouw Gertrude. Kijkt
u maar aan den achterkant.
■.Wordt vervolgd)
