Zijderups bestrijdster der werkloosheid?
DONDERDAG 18 AUGUSTUS 1938
HAAKCE M'S D A G B U 'A D
5
Er zijn verschillende mogelijkheden.
Nadere bijzonderheden
over de zijdeteelt.
ALS het gesprek in de zijderups
kamer van mej. G. van Ede
in N'aarden even stokt, klinkt
er toch onafgebroken een knarsend
geluid, een geluid, dat er voortdurend
is geweest, maar tot nu door de men-
schelijke stemmen werd overheerscht.
Interessant en belangwekkend naar
den arbeid der dieren te zien en er
over te hooren vertellen. Maar on
eindig veel interessanter want
werkloosheid willende bestrijden is
het nog te luisteren naar de stem van
hen, die vertellen over het doel van
de zijderupsteelt, over hun plannen,
over hun idealen.
Cocons, op den voorgrond vlokzijde.
Want enkelen mogen zich uit liefhebberij
op de zijdeteelt hebben geworpen, velen heb
ben er alleen een middel in gezien een aan
tal menschen aan werk te helpen en weer
anderen een bijverdienste te geven. Zij hebben
zich dit ideaal gesteld en streven het met
kracht na. Zij weten, dat zij heel veel moei
lijkheden zullen hebben te overwinnen, maar
zij zullen volhouden. Die meening zal ieder
deelen, die met menschen als de heer J. W.
Egberts, burgemeester van Huizen (NJH.)
en voorzitter van de Gooische Zijdeteeltver-
eeniging, kennis maakt. Hij heeft ons giste
ren verteld van het „bedrijf' en het ons in
werking laten zien bij mej. Van Ede
secretaresse der vereeniging.
„Bedrijf" is misschien nu nog een groot
woord, doch zal het over eenige jaren mis
schien niet meer zijn. U zult dat moeten toe
stemmen als u hoort, dat er feitelijk in ons
land 10.000.000 moerbeiboomen behoorden te
zijn. Dan zou het mogelijk zijn per jaar on
geveer 1.000.000.000 cocons te oogsten, een
voorraad voldoende voor een behoorlijke in
dustrie, want die duizend millioen cocons
zouden ongeveer 700.000 K.G. zijde opleve
ren.
Moerbeiboomen eerst noodig.
tt% E moerbeiboomen zijn 't eerst genoemd,
en met opzet, want 't vraagstuk van de
zijdeteelt is vooral een voedingsvraagstuk. De
rupsen zijn gemakkelijk genoeg te kweeken,
mits gij zorgt voor voedsel. En dat wordt ge
leverd door den witten moerbeiboom, de morus
alba. Beide zijn voor de zijdeteelt noodig;
boom en dier, maar als men met de kweekerij
een begin wil maken, doet men wijs voor een
voldoend aantal moerbeziestruiken te zorgen,
want de rupsen verslinden ontzaglijk veel.
Vóór alles dus: het voedsel.
Toch hoeft men zich hierover geen te groote
zorgen te maken, want de morus alba gedijt
uitstekend in ons land. ZoO goed, dat we
bijna de bewering durven te lanceeren, dat
het elders haast niet beter zal kunnen gaan.
En als men weet, dat op een hectare ongeveer
15000 struiken kunnen worden geplant (zij
kunnen van zaad gekweekt worden en ge
stekt», dan weet men tevens, dat voor de
10.000.000 moerbeiboomen maar ongeveer 700
hectare noodig is. Een dergelijke oppervlakte
is in ons land nog heusch wel te vinden, en
zeker, als men bedenkt, dat de teelt over een
groot aantal plaatsen moet worden verdeeld,
zoodat deze 700 hectare in een groot aantal
kleine stukjes uiteenvalt.
Kosten niet hoog.
ipiv E kosten hiervan zijn niet hoog. De strui-
ken zijn niet duur, 3, 4 of 5 cent per
stuk, al naar gelang der grootte. En de grond?
Burgemeester Egberts antwoordt op deze
vraag, dat naar zijn oordeel geen enkele ge-
Zijderupseii aan at.u „mmh/u. l egen den op-
staanden mand een aantal cocons.
meente kan weigeren een stuk grond ter be
schikking van de vereeniging te stellen. Het
doel is: de .minder goed gesitueerden een bij
verdienste te geven, zoodat overheidshulp
zeker verantwoord is.
Die wordt en is reeds verleend de re
geering heeft al een voorbeeld gegeven door
de benoeming van een rijkszijdeconsulent,
die tevens rijksbijenconsulent is. En de ge
meente Hilversum bijv. maakt thans een ter
rein gereed voor het planten van moerbei
struiken, terwijl in Huizen het gemeentebe
stuur reeds enkele jaren geleden de vereeni
ging de helpende hand geboden heeft.
Het hierin gestoken geld is geen verloren
geld. Men moet niet op winst rekenen, maar
uit wat later voor het blad moet worden be
taald voor eiken afnemer natuurlijk maar
eenige centen per dag kan de gemeente een
eenigszins redelijke vergoeding ontvangen.
Dus geen gelden a fonds perdu. En tevens
heeft een gemeente weer de beschikking over
'n werkobject, waarbij, evenals in Huizen is ge
schied, het departement van Sociale Zaken wel
medewerking zal willen verleenen.
Rupsen evenmin duur.
]E> upsen zijn evenmin duur. Met enkele cen-
ten kan reeds veel bereikt worden en het
materiaal, waarin ze gehouden worden, kost
practisch niets. Doordat de rupsen n.l. be
halve wanneer zij zich gaan inspinnen vrij
wel niet kruipen, kan men ze heel goed kweeken
op deksels van cartonnen doozen, enz., ma
teriaal dus, dat feitelijk geen geld kost.
De warmte, welke de dieren doet groeien,
wordt door de zon geleverd en naast het moer
beiblad heeft men niets meer noodig.
De aan rupsen te besteden zorg is evenmin
zoo groot, dat het een bezwaar kan vormen. In
't Gooi b.v. zijn verscheidene kinderen, die
zelf een aanzienlijk aantal zijderupsen heb
ben, duidelijk bewijs, dat de verzorging niet
zeer moeilijk is.
Voordeelen.
A 1 met al geen enkele groote laat staan
onoverkomelijke moeilijkheid. En daar
tegenover de voordeelen:
1. Met de inrichting van de terreinen voor
moerbeistruiken en de verzorging dezer strui
ken kunnen een aantal personen werk hebben.
2. Bij een eenigszins behoorlijke zijde pro
ductie kan een zijdeindustrie met materiaal
uit eigen land werken.
3. Ons land behoeft geen of aanmerkelijk
minder zijde in te voeren.
4. Zeer velen zullen zich een bijverdienste
kunnen verwerven.
Momenteel is de prijs van de zijde laag. on
geveer f 2.50 a f 3 per kg. Het is echter geens
zins gezegd, dat hij zoo laag zal blijven, want
zes of zeven jaar geleden werd nog f 10 tot
f 12 voor dezelfde hoeveelheid zijde betaald.
Nederland staat geenszins alleen, wanneer
zij streeft naar een behooiiijke zijdeproductie.
Een soortgelijke actie wordt n.l. ook in België
en eveneens in Duitschland gevoerd. In laatst
genoemd land heeft men zelfs op enkele plaat
sen heggen laten verwijderen en er moerbei-
struiken voor in de plaats geplant, teneinde
de zijderupsteelt te bevorderen.
Eerste doel.
IPTet eerste doel van de zijderupskweekers
in ons land is en burgemeester Egberts
vestigde er in den loop van het gesprek meer
malen de aandacht op bestrijdingvan
de werkloosheid. Men vleit zich
niet met de gedachte, dat de werkloosheid in
ons land door een intensieve beoefening van
de zijdeteelt grootendeels kan verdwijnen.
Geenszins. Maar wel weet men. dat men kan
medehelpen het aantal werkloozen te vermin
deren. Alleen reeds daarom verdient naar hun
oordeel het werk der vereeniging aller sympa
thie en aller steun. En ook om die reden moet,
zoo zegt men, alle mogelijke medewerking wor
den verleend.
Wat te doen?
v v il men met eenige kans op suc
ces aan den arbeid gaan, late men
in verschillende plaatsen de hoofden
bij elkaar steken. Als men met meer
deren is, wordt het werken prettiger
en kan men te eerder om hulp bij de
Overheid aankloppen. En voorlichting
verstrekt graag de Gooische zijdeteelt-
vereeniging en ieder, die zijderupsen
kweekt. Want er is slechts gezonde con
currentie in het bedrijf.
Men stelle zich echter geen gouden bergen
voor. Deze hebben nooit bestaan, tenzij in de
verbeelding. Wel is er een mogelijkheid zon
der veel moeite en zonder groot risico een
kleine bijverdienste te krijgen.
Vooral bij den thans geldenden prijs van f 2.50
a f 3 per kg. kan die niet groot zijn. Doch, zoo
zegt de heer Egberts, als men nu niet begint
en zorgt klaar te zijn, wanneer de prijs om
hoog loopt, kan men ook nooit van dien hoo-
geren prijs profiteeren. Eenige jaren geleden
was de productie nog rendabel, en wie zal zeg
gen, dat het weer niet zoo zal worden?
Zijde spinnen bij zijdespinnen zal nu niet
zoo gemakkelijk zijn, maar wat zal de toe
komst brengen? Dat is moeilijk te zeggen.
De leiders van de Gooische zijdeteeltvereeni-
ging verdienen echter reeds alleen daarom
waardeering, dat zij met zooveel energie en
volharding den strijd tegen de werkloosheid
zijn begonnen. Zij kunnen veler hulp gebrui
ken en ook zonder eenig geldelijk gewin
is de zijderupsteelt uiterst interessant.
L.
PROGRAMMA VAN DE IIAARLEMSCHE
RADIO CENTRALE OP VRIJDAG 19 AUG.
Progr. 1: Hilversum n
Progr. 2: Hilversum I.
Progr. 3: 8.00 Keulen 10.20 Parijs Radio, 12.05
Radio P. T. T. Nord 12.20 Ned. Brussel 2.05 Lon
don Regional 2.35 Keulen 3.20 London Regional
3.50 Keulen 5.20 Parijs Radio 7.30 Keulen 9.35
Fransch Brussel 10.20 Ned. Brussel 10.35 Keulen
Progr. 4: 8.00 Ned. Brussel 8.20 Diversen 10.35
London Regional 12.40 Droitwich 1.— London
Regional 1.35 Droitwich, 6.45 London Regional
7.20 Droitwich.
Progr. 5: 8.007.00 Diversen. 7.008.00 Eigen
gramofoonplaten concert Opnamen van
Nat Gonella en Canaro's Argentijnsch orkest.
1. Someone stole Gabriels Horn
2. Caroline
3. Way down yonder in New Orleans
4. Harlem Hokum Blues
5. Strange Blues
6. Chinese Laundry
7. Lazy River
8. Churracca
9. Puerto Nuevo
10. Mi Buenos Aires Querido
11. Milonga.
12. Old Man River
13. I can 't Dance
14. Ride red ride
15. The man from the South
16. Shoe shine boy
17. Nagasaki
18. Black coffee
8.0012.Diversen.
AMSTERDAMSCHE VEEMARKT.
Amsterdam, 17 Augustus 1938.
230 Vette kalveren.
Ie kwaliteit 6270 ct. per kilo levendge
wicht; 2e kw. 5460 ct. per kilo levengewicht.
3e kw. 4852 ct. ped kilo levendgewicht.
69 Graskalveren f 8f 14 per stuk.
136 Varkens.
Vleeschvarkens wegende van 90110 kilo
6670 ct. per kilo slachtgewicht. Zwarte var
kens 6465 ct. per kilo slachtgewicht; Vette
varkens 6364 ct. per kilo slachtgewicht.
Overzicht:
Vette kalveren: aanvoer matig, handel vlug
prijzen hooger. Eenige zeer beste, hooge no
teering.
Nuchtere kalveren: zeer matige aanvoer,
zeer vlugge handel, hoogere prijzen.
Varkens: zeer matige aanvoer en handel,
prijzen als Maandag j.l.
VOOR DEN
-POLITIERECHTER
GEVONDEN DIEREN EN VOORWERPEN.
Spiekerman, Groote Houtstraat 151: boek
„Het Buitenland": De Haan, Hoogerwoerd-
straat 20: bril in etui; Weber, p.a. Van Es. Kle
verlaan 76: muziekboek (Engel); De Bondt,
Saenredamstraat 58 zw.: 2 boeken en foto
album; Bijvoets, Esschilderstraat 71 rood: bad
pak en handdoek: Meeuweszen. Willem de
Zwijgerlaan 48: blauwe ceintuur; Verhagen.
Wijde Geldeloozepad 14: doos inh. koopwaar;
v. Ling, Slachthuisstraat 18: auto-dop Ver-
dinius. Westerhoutstraat 8: hondenhalsband
met penning 0152 Politiebureau Smedestraat:
handkar (op 28 Mei 1938 gevonden) en auto-
wiel met band Fokker, Vijf heerenstraat 10.
te HeemstededamesarmbandhorlogeDe
Haan. Hoogerwoerdstr. 20: overall: vT Mares.
Kedoestraat 5 portemonnaie met inhoud
Beek, Pijnboomstraat 67: portemonnaie: v. d.
Berg. Engelszstraat 29: rijwielplaatje in etui;
Jans, Allard Piersonstraat 14: zeiltje van
kinderwagen.
De bookmaker van Krommenie.
De harddraverijen van Krommenie zijn wel
iswaar nog nooit in één adem genoemd met
die van Derby of Saratoga, maar toch gaat het
er wel eens ..buitenlands" toe. Zoo ook op den
7den Juni. Want toen was er eenbook
maker! U weet wel zoo iemand, die wedden
schappen op de paarden afsluit Het was nou
niet zoo'n echte bookmaker met een hoogen
hoed op die we wel eens op plaatjes zien. Hij
droeg een gewoon burgerpak en mocht Krom
menie nog eens op de hoogte komen van een
Derby of een Saratoga, dan zou dat burger
pak voor bookmakers handhaving verdienen
Want zoo'n hooge hoed staat zoo nadoenerig.
En zelfs het kleinste plaatsje kan groot wor
den door een eigen cachet te handhaven. En
tegen den tijd dat Krommenie dan op wedden
beluste buitenlanders bij drommen naar ons
land trekt kan de persoon, die belast is met
het geven van tekst en uitleg van de historie
van de Krommeniesche harddraverijen, er op
wijzen dat de burgerlijke plunje van de
Krommeniesche bookmakers stamt uit den tijd
dat wedden in Nederland verboden was. Zoo'n
burgerpak is namelijk goed om niet in de ga
ten te loopen. Maar in dien tijd, waarin de
bookmakers dan nog in burger liepen mis
schien blijft het er altijd bij pasten de die
naren van het gerecht hetzelfde middel toe om
niet opgemerkt te worden, O.a. niet door de
bookmakers. En uit dien tijd zal dan het geval
dateeren. dat zich 17 Axigustus 1938 voor
den politierechter te Haarlem ontwikkelde
Eén van de vele dergelijke gevallen. De agent
in burger, die den bookmaker in burger had
bespied om hem op heeterdaad te betrappen
verscheen als getuige, en hij verklaarde dat
de bookmaker luid menschen tot het sluiten
van een kansovereenkomst had ultgenoodigd.
Hij had ook gezien dat de weddenschapslui
ter (is dat even en goed Hollandsch woord?»
van een heer f 5 ontving. De bookmaker zat in
het verdachtenbankje en ontkende dat hij
zijn ..waar" had aangeprezen.
„Maar waarvoor kreeg u die f 5 dan?"
..Dat weet ik niet. Die kreeg ik zoo maar.
Mischien wel van iemand, die me nog iets
schuldig was."
De officier vond dat de bookmaker zeker
dacht dat het gerecht bestond uit kleine kin
deren, die in sprookjes geloofden en eischte
een boete van f 50.
De bookmaker schrok ervan. En sloeg aan
het vragen. Want na het requisitoir mag de
beklaagde altijd zeggen wat hij op zijn hart
heeft.
De bookmaker wilde het naadje van de kous
weten en vroeg of dat nou zoo maar kon dat
de menschen door een agent verbaliseerd
werden als het feit, waarom het ging al lang
voorbij was. Want de agent had hem na de
draverijen pas meegenomen. De politierechter
stelde hem gerust; dat mocht. De rechter <ieed
nog meer. Hij maakte van de eisch van de::
officier voor een boete een gevangenisstraf.
Hij vond vier dagen gevangenis blijkbaar
voor den beklaagde een straf, die deze beter
zou voelen dan de f 50.
De bookmaker, die nog, steeds onder den in
druk van de f 50 scheen, vroeg belangstellend
of hij „alléén maar" 4 dagen hoefde te zitten,
zonder iets te betalen. De rechter zei van ja.
Zoodat de leiders van toeristen, die de ge
schiedenis van Krommenie en de alsdan met
Derby en Saragota wedijverende harddra
verijen door hun megafoons moeten uitleg
gen daarbij kunnen voegen dat bookmakers
vroeger niet alleen met groote geldbedragen
gestraft werden, doch ook wel eens het ge
vang in gingen. Brrr. Maar misschien komen de
touristen nooit naar Krommenie
Het festival in Lisse.
Het kan soms raar loopen in de wereld. Of
eigenlijk vaak. In ieder geval.moet de politie
rechter wanneer hij tenminste even alleen
denkt aan de menschen, die tot hem komen
wel den indruk krijgen dat we in een rare
wereld leven.
Zoo zijn twee groote mannen in Lisse als
buurjongens van elkaar opgegroeid. Altijd, ja
ren en jaren lang konden ze het best met el
kaar vinden. Totdat er een festival in Lisse
kwam. In den nacht van 6 op 7 Juni. En toen
maakten ze ruzie inplaats van feest te vieren.
Merkwaardig dat je om het oneens met elkaar
te worden jarenlang op eenfeest moet
wachten, daar kun je toch een passender ge
legenheid voor uitzoeken. Enfin, het zij zoo.
Op het beklaagdenbankje zat de eene. ach
ter het getuigenhek stond de andere. En de
eene vertelde hoe hij den andere op het fes
tival was tegen gekomen. Hij had hem ge-
Speelschuld
door BERTRAM ENVERRA.
EN eersten avond won graaf Palotay
vierduizend dollar. Van Warris, den
boordenmagnaat. Den avond daar
op had hij pech. Zonder een spier
van zijn gezicht te vertrekken telde hij tien
duizend dollar voor Warris neer. Toen stak
hij een sigaret op en bleef nog een oogenblikje
geanimeerd praten. Palotay was rijk Warris
wist het. Geld had voor hem weinig betee-
kenis. „De eene maal wint men, de andere
verliest men. Zóó is het leven", zei hij zacht.
Vandaag had de graaf opnieuw weinig ge
luk. Het was één uur 's nachts toen hij op
stond en met een nonchalant gebaar een
schuldbekentenis van vijftig duizend dollar
op tafel legde. Voor Warris, die er verlegen
van werd. Vijtig duizend dollar! Een klein
kapitaaltje, al ben je ook vermogend.
Glimlachend verontschuldigde graaf Palo
tay zich. „Ik moet helaas spelbreker zijn,
m'n waarde Warris. Ik heb Etelka beloofd nu
op te houden. U begrijpt, vaderplichten
Met elastische schreden liep hij naar de hall
van het hotel, waar zijn dochter, een char
mante jongedame, die aan een Oostersche
prinses deed denken, hem reeds wachtte. Zoo
dra zij haar vader gewaar werd, nam zij af
scheid van den jongen Engelschman, die haar
gezelschap hield en begroette haar papa har
telijk. En met een hoofdknikje in de richting
van mr. Warris. lachte zij: „Good night, mr.
Warris. Au revoir!"
Even, heel even maar, had Warris, de boor-
denkoning. géén woorden gevonden. Toen
boog hij galant. Etelka was mooier dan de
mooiste schoonheidskoningin van de States!
Tegen drie uur werd er dien middag op de
deur van zijn kamer geklopt. De jonge gra-.
vin Palotay trad binnen, en haar bleeke.
ovalen gezichtje verried hoe geagiteerd zij
W?«
„Ik moet u dringend spreken mr. Warris!"
fluisterde zij.
Op een uitnoodigend gebaar van Warris
liet zij zich in een diepen fauteuil vallen. Haar
groote, donkere oogen waren vochtig.
..Ik kom u om raad vragen", begon zij zacht.
,Het gaat over papa. „Ik heb vanmorgen ge
hoord. dat u vijftigduizend dollar van hem
heeft gewonnen. Hij staat er op ze u vanavond
te betalen. Ik heb nog niet den moed gehad
hem te zeggen, dat onze credietbrief voor een
dergelijk bedrag verre van toereikend is. U
moet weten. mr. Warris, dat ik papa's finan
ciën beheer. Hij is in die dingen nog zoo'n
echt kind. Geld beteekent voor hem niets."
Etelka zuchtte. „Niets".
„Maar, gravin, dat heeft toch heelemaal
geen haast. Ik kan immers wachten."
„Nee, nee, mr. Warris. Dant kent u papa
niet. Een speelschuld is een eereschuld be
weert hy, die een man van eer binnen vier-
en-twintig uur moet voldoen. En daarom heb
ik naar Boedapest getelegrafeerd. Naar onze
bank. Ik vrees echter, dat het geld op zijn
vroegst morgen hier in New-York is. Ik zal
probeeren nog vandaag onze familiejuweelen
te verkoopen, hoezeer mij dat ook aan het
hart gaat. Van geslacht op geslacht hebben
wij Palotays die gedragen
„Dat moogt u in géén geval doen, gravin!"
onderbrak mr. Warris zijn lieftallige bezoek
ster.
„Het móét. want anders...."
„Anders?"
zal papa zich vanavond van het leven
berooven. Ach mr. Warris, u kunt niet be
seffen. hoe hij over een speelschuld oor
deelt!"
Er viel een pijnlijke stilte.
..Mag.mag ik u mischien helpen, gra
vin?" vroeg mr. Warris ontroerd. „Ik kan u
tot morgen, of overmorgen het geld immers
leenen. Toe .slaat u mijn voorstel niet af. Ik
verzeker u dat het mij een waar gnoegen is.
iets voor u, juist voor te kunnen doen".
Etelka antwoordde niet. Verlegen sloeg zij
haar oogen neer. terwijl een bekoorlijke blos
haar bleeke wangen kleurde.
„Als ik niet wist, dat u een gentleman is",
fluisterde zij eindelijk", zou uw voorstel mij
hebben beleedigd. Géén Palotay heeft óóit
geld geléénd, mr. Warris. Toch zie ik in. dat
er voor het oogenblik geen andere uitweg is."
En. terwijl de jonge gravin spontaan haar
parelsnoer van haar hals nam. vervolgde zij:
„Neemt u dit aan in pand, mr. Warris. Ik
wensch niet, dat u mij zonder eenige zekerheid
een bedrag van vijftigduizend dollar voor
schiet."
Mr. Warris maakte een afwerend gebaar.
Eerst toen Etelka bleef aandringen, nam hij
het. kostbare snoer in zijn hand en streelde
liefkozend de glanzende parels. Voorzichtig
legde hij het sieraad op zijn schrijfbureau.
Daarop opende hij een cassette en nam er
vijftig bankbiljetten uit van duizend dollar,
die hij de jonge gravin in een enveloppe over
handigde.
Een dankbare blik uit twee groote, donkere
oogen, sprak boekdeelen. En reeds lang nadat
Etelka vertrokken was, hing in de kamer nog
de fijne geur van een exquis parfum
Twee uur later schelde Warris een boy.
„Breng deze bloemen dadelijk naar gravin
Palotay in het Palace hotel!" beval hij. op
een grooten ruiker roode rozen wijzend.
De boy haastte zich aan het verzoek te vol
doen en Warris bleef glimlachend alleen. „Ja-
ja" peinsde hij. „het legt nu eenmaal ver
plichtingen op de schuldeischer te zijn van
een charmante jongedame!"
Een half uur later kwam de boy hijgend zijn
kamer binnen.
Mét de bloemen. De graaf en de gravin Pa
lotay zijn zoo juist afgereisd. Zonder achter
lating van adres!" verklaarde de boy.
..Dank je!" was alles wat Warris wist te
zeggen. En toen de bediende de kamer had
verlaten, trok hij een lade van zijn schrijf
bureau open. nam het parelsnoer en glim
lachte.
„Je wist natuurlijk niet. lieve Etelka"
mompelde hij, „dat ik mijn loopbaan begon
als juweliersbediende en het daaraan te dan
ken heb dat ik onmiddellijk zag. dat die pa
rels valsch zijn! Wat een geluk, dat de bank-
biljetjes, die ik je geleend heb, evenmin echt
waren!!"
vraagd. „of ie bijgeval ook een harinkje voor
hem had". Want de andere was vlschventer
en verkocht door de week haring. Op een fes
tival pleegt men echter niet naar haring te
vragen. Hoogstens daarna. En dan nog niet
aan den haringventer, die voor dien avond fes
tivalganger is. De eene had het dan ook maar
als een grapje bedoeld. Maar de andere zeide,
toen de politierechter hem ernaar vroeg, dat
hij daar dan ook niet kwaad om was gewor
den! Neen. het was na afloop van het festi
val buiten. De andere stond daar te praten
met een dame en toen kwam de eene naar
hem toe en vroeg „Moet je wat?", en toen die
een bij den ander was kwam van het een het
ander. Een arm zwaaide door de lucht. Eon
doffe slag. En aan de jarenlange vriendschap,
die de beproeving der jeugdjaren doorstaan
had. was een einde gekomen, een roemloos
einde. Maar ja, het eind van het eene tijdperk
is het begin van het andere. Misschien dat de
vriendschap te hechter uit de roes van het
festival te voorschijn treedt?
Vuilwaterdrama 's
De officier kwam tijdens een mishande
lingskwestie tot de concluscie dat dit „weer
één van de bekende vuilwaterdrama's was",
die zich op het tooneel van de dorpswereld
plegen af te spelen.
Als in Bevex-wijk het doek opgaat voor een
trieste mis-handeling is er een vuilwater-
ouverture aan voorafgegaan. D.w.z. de hoofd
rol vertolkers schuiven elkaar met zwabbers
en dergelijke het vuile water van hun schoon
maak toe. Net zoo lang tot de een of de ander
daar een „vuiligheid" in gaat zien. en zijn
smettelooze eer ïxiet verder bedoezelen laat,
m.a.w. toeslaat. De hoofdrolvertolkers van
het vuilwaterdrama waarvan voor den politie
rechter de ontknooping volgde, werden dit
keer gevormd door eenerzijds een dame, an
derzijds een echtpaar. De beide dames kregen
ruzie, en scholden elkaar uit, zoodat er een
gespannen verhouding ontstond, zonder reden
overigens het kenmerk van gespannen
veihoudingen. Maar de heer trad handelend
op. hij hakte de knoop door van de zijden
d*aad, waaraan de vrede hing. En toen de da
me-alleen hem op een avond, toen hij van
zijn werk thuiskwam uitschold met een term,
die zelfs de politierechter mitsgaders de offi
cier niet in hun verzameling van „dialecten"
die ze in den loop der tijden verzameld
hebben thuis wisten te brengen, sloeg de
manlijke hoofdrol vertolker in het vuilwater
drama toe. De dame viel flauw. Het doek
viel ook. En voor de laatste acte werd het
doek gehaald in het gerechtsgebouw. Hierin
speelde de politierechter de hoofdrol. Een
voor de overige vertolkers vaak zeer onaan
gename rol. En hij legde den man in het
drama een straf op van een rijksdaalder boe
te. U ziet, vuilwaterdrama's hebben niet als
de films een happy-end.
Heethoofdige ijsventer.
Bij den Schipholweg stond een ijsventer en
hij verkocht ijsjes. Alles ging goed totdat.
er nog een ijsventer kwam. En die posteerde
::ch een eindje verderop. De man-die-er-het-
cerst-stond stelde den ander voor zich ergens
anders te vestigen, want zij zaten elkaar in
het vaar-ijswater. Hoe het nou precies toeging
kwam ook voor den politierechter niet aan het
daglicht, doch in ieder geval bleek de laatst-
aangekomene den ander een flinke tik ver
kocht te hebben, inplaats van zijn klanten el
ders ijsjes te verkoopen. Hij had hem ook
nog toegevoerd „Ik sla je net zoover onder den
"rond als je er boven staat". Deze symetrische
plaatsbepaling duidt op een gevoel voor
evenwicht, dat bij den ijsventer toch aanwezig
bleek, f 4 bedroeg de boete voor deze mis
handeling. Dat zijn zoowat tachtig ijsjes van
5! Die had de ijsventer verderop beter kunnen
vei-koopen dan zich zoo dichtbij den ander
zoo'n straf op den hals te halen Maar zelfs
handelaars in het koele ijs verliezen hun
koelbloedigheid wel eens
OUD-LEERLINGEN NAT. SCHILDERSSCHOOL
VERGADEREN TE HAARLEM.
De vereeniging van oud-leerlingen der Na
tionale Schildersschool te Utrecht vergaderde
Woensdagavond in een der zalen van cafc-
restaurant Brinkmann aan de Groote Markt
onder voorzitterschap van den heer W. Striet-
man uit Zeist.
De voorzitter der afdeeling Haarlem, de heer
E. J. Loenen. sprak een kort openingswoord
waarin hij alle aanwezigen welkom heette. De
algemeene voorzitter opende daarop de ver
gadering nadat hij de organisatoren van dezen
avond ank had gebracht. Spr. betreurde
het feit dat de directeur der school, de heer
J. Por, helaas verhinderd was naar Haarlem
te komen.
Na het lezen van de notulen voerde het eere-
lid de heer Van Ast het woord. Spr. herdacht
met dankbaarheid de oprichting der ver
eeniging door de eerste leerlingen der Schil
dersschool en hoopte dat zij nog lang hun
pioniersarbeid zullen kunnen voortzetten.
Door de Vestigingswet, die binnenkort waar
schijnlijk ook in het schildersbedrijf zal wor
den doorgevoerd, is het diploma der school
zeer in waarde gestegen. Niet alleen zijn de
gediplomeerden veilig voor de vestigingseLschen
maar zij hebben zelfs de bevoegdheid gekre
gen van leei-aar aan cursussen die opleiden
voor de vestigingseischen. Deze cursussen wor
den reeds thans door de vereeniging voor
bereid.
Na afhandeling van de jaarverslagen en de
begrooting kwam het voorstel van de afdee
ling Haarlem-Leiden, bij do Overheid stap
pen te doen den meester-titel wettelijk be
schermd te krijgen, aan de orde. De vergade
ring nam met algemeene stemmen dit voor
stel aan. waarbij besloten werd samenwerking
te zoeken met de Vereeniging tot Veredeling
van het Ambacht.
Vervolgens werd een uitvoerige bespreking
gevoerd over alles wat tot verbetering van ver
eeniging en school kan bijdragen. De Nationale
Schildersschool geniet weinig bekendheid in
het land. Het is zelfs zóó. dat de twee schilders
vakscholen, die in Antwerpen en Brussel ge
vestigd zijn, hier meer bekend zijn dan de
Nederlandsche school.
Na een uitvoerige discussie over dit onder
werp werden nog een aantal huishoudelijke
agendapunten afgehandeld.
Daar de secretaris, de heer W. van Krim
pen Jr.. zich bij z'n aftreden niet herkiesbaar
stelde, werd in de ontstane vacature benoemd
de heer E. Boode te Amersfoort
Te twaalf uur sloot de voorzitter de geani
meerde vergadering.
Heden maken de leden der vereeniging per
touringcar een excursie naar het Westland.
MARKT.
Woerden, Woensdag 17 Aug.
Aanvoer 470 partijen kaas: Met rijksmerk
le kw. f 23—f 24.50. met rijksmerk 2e kw.
f 21—f 22.50; zware tot f 24.
Handel: matig.
