HET MYSTERIE
VAN SUNNY SIDE.
De Australische pilote Jean Batten arriveerde Zondagmid- De sultan van Langkat verlaat met zijn echtgenoote en dochters Huis ten Bosch te Den Z. K. H. Prins Bernhard reikte bij de finales van het tennistournooi te Baarn
dag op Ypenburg, om eenige dager, in Nederland door te Haag, waar hij Zaterdag door H. M. de Koningin in audiëntie werd ontvangen den "Prins Bernhard-beker" persoonlijk uit aan de winnares, mej. A, Kerck.
brengen. Een snapshot na aankomst 3 3 3 hoff
Ö,JZ- Vr|jw. Landstorm defileerde Zaterdagmiddag voor H. M. de Koningin langs het paleis Huis
ten Bosch te Den Haag, in verband met het regeeringsjubileum der vorstin
Arie van Vliet, die het wereldkampioenschap sprint voor professionals bij de wedstrijden in het
stadion te Amsterdam veroverde, na zijn overwinning
Het monument ter nagedachtenis van den luchtvaart
pionier Henri Bakker, is Zaterdagmiddag te Den Bosch
onthuld
Duizenden kilo's vet en parafine zullen
noodig zijn, om het m.s. .Oranje" op
8 September „gesmeerd" van stapel
te laten loopen
Jef van de Vijver
won Zondag bij
de wedstrijden te
Amsterdam het
wereldkampioen
schap sprint voor
amateurs. De ge
lukkige winnaar
FEUILLETON
Naar het Amerikaanscb
van
HECTOR JENNINGS.
37)
Was zij misschienpokdalig?
Neen, heelemaal niet. Maar ik kan u mis
schien toch een aanwijzing geven. Ze heeft
haar zakdoek vergeten. Het was een fijn doekje
met 'n zwart randje en er stonden drie letters
op geborduurd: „F. B. A.".
Neen, zei ik naar waarheid, ze is geen
vriendin van mij.
Want ik twijfelde geen oogenblik of F. B. A.
waren de initialen van Fanny Armstrong!
Dus Paul Armstrong's weduwe, over
peinsde ik op den terugrit naar Sunnyside,
had iets uitstaande met Lucien Wallace, al
scheen ze het kind niet te kennen en haar be
langstelling in den jongen was groot genoeg,
om hem te gaan opzoeken en pension voor
hem te betalen! Haar deze ontdekking ver
grootte slechts de duisternis, waarin ik rond
tastte. Want mijn vragen bleven ontbeant-
woord. Wie was Nina Carrington en welke rol
speelde zij in dit warnet van gebeurtenissen?
Wat was er met Halsey gebeurd en waar was
bi; nulevend of dood?
Hoofdstuk XXVin.
EEN LANDLOOPER EN KIESPIJN.
Het gevoel van bitterheid tegen den over
leden hoofddirecteur scheen met den dag toe
te nemen. Hy was nooit populair geweest. De
menschen, die niets verloren hadden bij den
ondergang van de bank, dachten al niet meer
aan hem, maar ze werden opnieuw vervuld
van afschuw toen zij de verhalen hoorden
over zijn onbeschrijfelijke inhaligheid en naar
mate het bekend werd hoeveel „kleine luyden"
door zijn onverantwoordelijk wanbeheer ge
ruïneerd waren, groeide die afkeer.
Gertrude en ik hadden wel wat anders om
aan te denken dan ons financieel verlies en
over Bailey werd niet meer gesproken. Er was
geen enkel feit aan het licht gekomen waaruit
zijn onschuld bleek en Gertrude wist drom
mels goed hoe ik over haar vriend dacht.
Wat den moord op Arnold Armstrong be
treft, dacht ik nu eens dat Gertrude wist oi
vermoedde dat Jack Bailey dezen gepleegd
had, dan weer vreesde ik dat zij zelf dien nacht
alleen op de wenteltrap geweest was. En geen
van beide theorieën stelde mij bepaald ge
rust.
Nina Carrington scheen van de aarde weg
gevaagd. Met een gezicht als het hare. moest
zij de aandacht trekken en toch was zij ner
gens te vinden. Ik vertelde Gertrude niets van
wat de eene detective van Alex gezegd had.
Kleinigheden waaraan ik tevoren geen aan
dacht had geschonken, schoten mij nu te
binnen. Ik had het onbehagelijke gevoel dat
Alex misschien een spion was.
Maar. o wonder, om acht uur die avond
kwam Alex in eigen persoon weer opduiken,
vergezeld van een vreemdsoortig en eenigszins
weerspannig personage. Het was een eigen
aardig paar, want Alex zag er haast even
haveloos uit als de landlooper dien hij haa
gebracht en hij had een leelijk gezwollen oog.
Gertrude zat lusteloos te wachten op het
„avondrapport" van Jamieson, toen het
vreemsoortige stel zonder veel plichtplegingen
binnenkwam. Ze sprong op en staarde hem
wezenloos aan
Winters, de detective, die nachts het huis
bewaakt was hen gevolgd en hield zijn oogen
niet af van Alex' gevangene. Want dat was
de landlooper.
Hij was een groote, tengere man, vuil en in
versleten kleeren; hij zag er nu schuw en
angstig uit.
Juffrouw Innes, begon Alex abrupt,
deze man kan ons iets heel belangrijks ver
tellen over de verdwijning van uw neef. Ik zag
dat hij probeerde dit horloge te verkoopen.
Hij haalde een horloge uit zijn zak en legde
het op tafel. Het was Halsey's horloge!
Hij vertelde dat hij ook nog een paar
manchetknoopen had, maar die had hij al
verkocht.
Voor anderhalve dollar, verduidelijkte
het onzindelijke heerschap schor, terwijl hij
een schuinen blik op den detective wierp.
Hij is toch nietdood?, vroeg ik.
Neen, juffrouw. Hij was er wel slecht
aan toe, maar hij was niet dood. Hij kwam
bij toen ikHij hield op. keek naar den
detective en kermde: Ik heb het niet ge
stolen, meneer Winters, (hij scheen een goede
bekende van deze politie-autoriteit te zijn!)
ik heb het op den weg gevonden. Eerlijk waar!
Winters schonk geen aandacht aan de praat
jes van den man; hij keek Alex vragend aan.
Ik zal wel vertellen wat hij gezegd heeft,
zei Alex, die de onuitgesjroken vraag begreep.
Ik ontmoette dezen man toen hij probeerde
dit horloge te verkoopen in de Vijfde Street.
Hij bood het mij voor drie dollars aan.
Hoe ken je dat horloge?, vroeg Winters
snel.
Ik heb het herhaaldelijk gezien. Meneer
Innes liet het me 's nachts gebruiken als ik
beneden aan de trap de wacht, hield.
De detective was voldaan.
Toen hij mij het horloge aanbood, ging
Alex voort, herkende ik het direct en ik
deed net of ik het koopen wilde. Wij gingen
naai- een rustige plek en ik kreeg het horloge
(De landloopei rilde en het was me vol
komen duidelijk op welke manier Alex het
horloge gekregen had!) En toen kreeg ik het
heele verhaal uit den vent los. Hij zegt dat
hij alles gezien heeft en beweerd dat hij zich in
een leegen goederenwagen verscholen had, in
den wagen waar de auto tegen aan botste.
De landlooper deed nu verder zelf zijn ver
haal, nu en dan in de rede gevallen door Alex
en Winters en wat hij vertelde kwam hierop
neer.
Op den bewusten avond was hij er in ge
slaagd zich te installeeren in een leegen goe
derenwagen, die aan een D-trein gekoppeld
was, welke tegen den morgen naar het Westen
zou vertrekken. De landlooper en de remmer
waren goede vrienden en alles was best ge
gaan. Tegen tien uur, misschien iets eerder,
schrikte hij wakker door een geweldigen bons
tegen zijn „slaapwagen".
Hij probeerde de deur aan den kant van den
weg open te maken, maar hij kon er geen
beweging in krijgen. Maar aan de andere zijde
van den wagen kon hij eruit en toen hij
buitengekomen was, hoorde hij iemand kreu
nen.
Zijn ervaringen hadden hem voorzichtig
gemaakt en hij zorgde onzichtbaar te blijven.
Hij ging op een buffer zitten en keek omlaag.
Een auto was tegen den wagen opgereden en
stond er op twee wielen tegen aan. Het achter
licht brandde nog, maar de groote lampen
waren uit. Twee mannen bukten zich over een
beweginglooze gedaante, die op den grond lag.
De grootste van de twee liep daarop voorzich
tig langs den trein en zocht een leege wagon.
Na langs vier wagons geslopen te zijn, vond
hij er een, waarna hij vlug naar de auto
terugliep. De twee mannen beurden nu de
bewustelooze gestalte op, droegen hem in den
leegen goederenwagen en gingen er zelf ook
in. Na een paar minuten kwamen ze er weer
uit; ze deden de schuifdeur dicht en liepen
langs de spoorlijn naar het stadje. De klein
ste van de twee liep mank.
De landlooper had toen voorzichtigheids
halve een minuut of tien gewacht. Een oude
vrouw was uit een huis gekomen dat bij de
spoorbaan stond en had de auto bekeken.
Toen zij weer weg was, was hij bij den man in
den goederenwagen gekropen en deed toen de
deur dicht. Hij had een lucifer aangestoken
en wat hij gezien had was een bewustelooze
man, die met een prop in den mond en de
handen gebonden in 'n hoek lag. Hij doorzocht
de zakken van het slachtoffer, vond wat geld
en een paar manchetknoopen en nam ze mee.
Toen haalde hij de prop uit den mond het
was blijkbaar een menschlievende landlooper
en ging heen, terwijl hij de deur van den
wagen achter zich sloot. Buiten had hij toen
ook nog het horloge gevonden. Toen een an
dere goederentrein hem in de stad had ge
bracht, verkocht hij de (manchetknoopen,
maar hij was tegen de lamp geloopen toen hij
het horloge te koop aanbood.
Het verhaal, dat toonloos afgeraffeld werd,
was uit. Ik wist niet of ik ongeruster was of
minder ongerust. Dat het Halsey was geweest,
was buiten twijfel. Maar of hij ernstig gekwetst
was en waar hij te land gekomen was, dat
waren vragen waarop onmiddellijk antwoord
moest komen. Maar het was in elk geval de
eerste werkelijke informatie die we hadden.
Mijn jongen was tenminste niet vermoord.
Winters en Alex lieten den landlooper met
een hartige waarschuwing gaan. We twijfelden
er niet aan of hij had alles verteld wat hij
wist. Een paar dagen daarna hadden we dub
bel reden om dankbaar te zijn dat we hem
hadden laten loopen.
Toen Jamieson die avond telefoneerde, had
den we nieuws voor hem. Hij maakte mij erop
attent iets waaraan ik, dom genoeg, niet
had gedacht dat het niet mogelijk zou zijn
Halsey direct te vinden, want de wagon, waar
in ze hem gedragen hadden, kon op het
oogenblik wel aan hét andere einde van de
Vereenigde Staten zitten. Goederentreinen
worden immers voortdurend gesplitst en met
deelen van andere gecombineerd, zoodat de
wagens van een trein na verloop van enkele
dagen her en der verspreid zijn.
(Wordt vervolgd)
