DE AUBADE OP DEN DAM.
HET MYSTERIE
VAN SUNNY SIDE.
De invalide, voor wien een goed plaatsje
voor het paleis op den Dam te Amster
dam gereserveerd was, toen de Koningin
uitreed
Een deinende vlaggenzee. Zoo zag de
Dam er Woensdagmiddag uit tijdens
het enthousiast huldebetoon aan de
jubileerende vorstin
In het Koloniaal Instituut te Amsterdam. Een snapshot
tijdens het bezoek, dat H. M. de Koningin Woensdag
er bracht ter gelegenheid van Haar verblijf in d«
hoofdstad
Fred. J. Roeske dirigeert het reus
achtige koor tijdens de aubade van
Woensdagmiddag aan H. M. de Ko
ningin op den Dam te Amsterdam
In lange rij trokken de duizenden Woensdagmiddag in huldigend défilé langs het
paleis te Amsterdam, waar H. K. de Koningin de begroetingen vriendelijk in
ontvangst nam
Het aflossen der wacht voor het paleis te Amsterdam behoort
tot de dagelijks weerkeerende evenementen, die de belang
stelling der honderden toeschouwers trekken
De wachtenden voor het paleis te Amsterdam behoeven geen
honger te lijden. Een dubbeltje voor vijf broodjes is «te
geef"
Het opleidingsschip „Koningin Wilhelmina" van het Onderwijsfonds voor de Scheepvaart werd Woens
dag te Amsterdam vereerd met een bezoek van Z. K. H. Prins Bernhard. - De Prins begeeft zich aan
boord
FEUILLETON
Naar het Amcrikaansch
van
HECTOR JENNINGS.
Louise kwam op Sunnyside en merkte tot
haar schrik dat het huis verhuurd was. Niet
wetend wat ze beginnen moest, lie ze Ar
nold van de Geen wood Club halen, waar hij
meestal te vinden was en vertelde hem het
een en ander: niet alles. Ze zei dat de dingen
niet waren zooals ze moesten zijn, dat de bank
haar betalingen zou staken en dat zijn vader
daar de schuld van was. Over het voorgenomen
bedrog met het lijk sprak ze niet. Tot haar
verwondering merkte ze dat Arnold van
Bailey had gehoord dat het met de bank
niet pluis was. En bovendien vermoedde hij
een mogelijkheid waaraan Louise geen oogen-
blik gedacht had dat het geld verborgen
was op Sunnyside. Hij was in het bezit van een
snipper papier, een stuk copie van een brief
dien hij eenige jaren geleden in den tijd dat
Sunnyside was gebouwd uit de papiermand
van zijn vader had opgeviccht. Dergelijke
onderzoekingen scheen hij vaker ingesteld te
hebben ij we veronderstelden dat deze brief
gericht was geweest aan den architect van
het huis en dat Paul Armstrong al jaren reke
ning had gehouden met de mogelijkheid dat
hij nog wel eens behoefte zou kunnen hebben
aan een geheime kamer.
De zoon met zijn misdadige instincten, had
onmiddellijk de beteekennis van dit stukje
papier begrepen en het zorgvuldig bewaard.
Arnold's aangeboren hebzucht was gewekt. Hij
zon op een middel om Halsey en Jack Bailey
het huis uit te krijgen en het lot was hem
gunstig. Op de Club was een telegram voor
Jack Bailey gekomen en dat ging hij hem
brengen. Het was van dokter Walker en
meldde in antwoord op een telegrafische vraag
van Jack dat Paul Armstrong ernstig ziek
was.
Dat gaf Arnold zijn kans. Jack besloot on
middellijk naar het Westen te gaan en Paul
Armstrong op te zoeken. Hij wilde hem dwin
gen de vermiste effecten of de waarde daar
van terug te geven. Maar de catastrophe aan
de bank kwam vroeger dan de onderdirecteur
verwacht had doordat reeds Maandag bij het
opvragen van onderpand het ontbreken van
een aantal effecten aan het licht kwam. Hal
sey had Jack met de auto een eind wegge
bracht, terwijl Jack zijn reis per trein voort
zette las hij in de kranten hoe het met de
bank gesteld was. Toen was Jack onmiddellijk
teruggekeerd, en had zich ter beschikking van
de autoriteiten gesteld.
Jack Bailey kende zijn hoofddirecteur door
en door en weigerde eenvoudig te gelooven,
dat het geld verdwenen zou zijn. Trouwens
daarvoor waren de bewuste waardepapieren
ook nog te kort geleden aanwezig geweest.
Waar was het? Uit een paar woorden die
Arnold Armstrong zich maanden geleden eens
aan een diner had laten ontvallen hij was
te dronken geweest om precies te weten wat
hy zeggen of zwijgen moest had Jack den
indruk gekregen dat er op Sunnyside een
geheime kamer was. Hij trachtte bij den ar
chitect van het huis daarover wat gewaar te
worden maar deze weigerde inlichtingen te
geven.
Toen was Halsey op het illustere idee ge
komen om Jack, na zijn vrijlating op borgstel
ling, als tuinman op de villa te installeeren
zoodat hij op zijn gemak een onderzoek zou
kunnen instellen naar den verborgen schat.
Een kaalgeknipt hoofd, zijn snor afgeschoren,
een paar handig geschminkte lijnen (Jack
was een niet-on verdienstelijke dilettant
acteur) en de groote tuinmanskleeren vorm
den een veilige vermomming. Wat mij be
treft, ik had hem alleen dien Zaterdagavond
maar vluchtig in zijn ware gedaante gezien en
er was dus niet veel kans, dat ik hem zou her
kennen. Alex beter gezegd mijn aanstaande
neef Jack Bailey was dus ons huisspook
geweest. Hij was het die Louise aan het schrik
ken had gemaakt op de wenteltrap, die het
gat in den muur van de kofferkamer had ge
boord en die Elisa de angsten op het lijf had
gejaagd. Het briefje, dat Liddy gevonden had
in de papiermand op Gertrude's kamer, was
natuurlijk van hem afkomstig geweest en hun
afspraakje bij de brug was verstoord door
mijn plotseling verschijning. Hij was er trou
wens heengegaan om Gertrude te waarschu
wen dat ik door Liddy's speurzin van de sa
menkomst op de hoogte was, waarop zij, zooals
ik gezien had, onmiddellijk was teruggekeerd.
Ten slotte was hij het geweest die mij dien
nacht bij de deur van den waschkoker zoo
had doen ontstellen dat ik het bewustzijn
had verloren en hij had mij met behulp van
Gertrude in Louise's kamer op het bed neer
gelegd.
De verschijning, die de arme Thomas had
gezien, was niemand anders dan zijn mees
terin levende lijve. Maar de bijgeloovige
man was natuurlijk overtuigd, dat hij Paul
Armstrong's schim had aanschouwd. „Het
graf geeft zijn dooden terug", had hij, bij-
geloovig als zooveel van zijn rasgenooten. ge
mompeld en zijn zwak hart was tegen dezen
ontzettenden schrik niet bestand geweest.
Thomas' mededeeling dat hij Jack Bailey
gezien had op het pad tusschen de Golfclub en
Sunnyside, den eersten nacht dat Liddy en
ik vreemde geluiden op de wenteltrap hadden
gehoord, was ook juist geweest. Dien Vrijdag
nacht, dus den nacht voordat Arnold Arm
strong vermoord was, had Jack reeds op eigen
gelegenheid, zonder ruggespraak met Halsey
die toen bij kennissen logeerde op Sunny
side een onderzoek ingesteld naar de geheime
kamer. Hij was daar speciaal voor uit de
stad gekomen en was den volgenden ochtend
met den eersten trein weer teruggegaan.
Hij was er in geslaagd zich op Arnold's
kamer op de club meester te maken van diens
sleutels en had zoo in huis kunnen komen.
Hij kende de villa natuurlijk van vroegere
bezoeken bij zijn hoofddirecteur. Hij had een
golfstok meegenomen om de muren te kunnen
bekloppen, maar op zijn onderzoekingstocht
botste hij tegen de waschmand, die boven aan
de wenteltrap stond. Hij verloor een manchet
knoop en de golfstok glipte uit zijn hand,
viel naar 'beneden en veroorzaakte de krassen
en deuken die ik gezien had. Hij was blij
dat hij het huis had kunnen uitkomen voor
de bewoners gealarmeerd waren. Hij had er
op gerekend dat zijn geklop in de uitgestrekte
woning niet veel aandacht zou trekken en
hfj had zijn nasporingen toen maar opgegeven
tot een gunstiger tijdstip.
Het gekste van alles was dat Jamieson, die
Jack Bailey's gangen na diens invrijheidstel
ling nauwkeurig had nagegaan, al een poosje
had geweten, dat de tuinman en de onvind
bare onderdirecteur van de handelsbank een
en dezelfde persoon waren. Maar „Alex" had
daar geen flauw vermoeden van en het ge
zicht van den pseudo-tuinman was een studie
waard, toen de detective hem dien avond
in de biljartkamer op den arm tikte en zei:
,Hoe lang zullenu en ik onze kleine comedie
nog voortzetten, meneer Bailey?"
Het is nu allemaal voorbij. Paul Armstrong
ligt begraven op het kerkhof van Casanova
en dezen keer is een vergissing uitgesloten.
Sunnyside is te koopnee, ik zal het niet
koopen. De klein Lucien Armstrong woont bij
zijn stief-grootmoeder en deze laatste komt
langzaam de ellende te boven die de jaren en
vooral de laatste maanden van haar tweede
huwelijk heeft verduisterd. Anne Watson rust
niet ver van den man dien ze heeft doodge
schoten en die zonder eenigen twijfel on zijn
beurt haar dood op zijn geweten heeft. Thomas,
het vierde slachtoffer van de samenzwering,
slaapt den langen slaap op den heuvel bij de
Afrikaansche Zionskerk.
Nina Carrington erbij gerekend, vijf slacht- j
offers van de niets ontziende hebzucht van
een enkelen man! j
Maar laat ik over vroolijker dingen praten, j
Binnenkort zal er een dubbele bruiloft zijn
en ik kan het maar steeds niet met Liddy
eens worden over wat ik zal aantrekken. Mijn
„levensgezellin" houdt nog steeds vast aan
haar spokentheorie en zij beroept zich daar
voor altijd op mijn doorweekte en bemodderde
schoenen! Ik geef toe dat ik grijs ben ge
worden. maar in geen tien jaar heb ik me
zoo goed gevoeld als tegenwoordig. Soms,
als ik uit mijn humeur dreig te geraken, bel
ik om Liddy en we halen herinneringen op
aan de veelbewogen weken op Sunnyside. Toen
Liddy hoorde dat Warner met Rosie ging
trouwen, snoof ze en ik ben nog niet heele-
maal den stortvloed van verwijten te boven,
die ze over mijn hoofd uitgooide, omdat ik
het jonge paar zilveren lepels en vorken als
huwelijkscadeau gaf.
Zoo zitten we dan bij elkaar te praten.
Soms dreigt Liddy dat ze weggaat en andere
keeren zeg ik haar op. Maar het komt nooit
zoover! Als ik erover praat om voor de zo
mermaanden weer een huis te huren, ver
klaart Liddy dat ze alleen meegaat als ik haar
bezweren kan dat er geen geest is.
De weken zijn voorbijgevlogen sinds ik aan
dit verhaal begon. Mijn buren pakken hun
koffers voor de vacantie. Liddy of geen Liddy,
morgen plaats ik een advertentie voor een
buitenhuis. En het kan me geen zier schelen
of er een wenteltrap is!
