LEESLAM PEN
U weet niet
wat U mast
Van der Linden's Bakkerijen
MAANDAG 10 OCTOBER 1938
HAARLEM'S DAGBLAD
Zooals wij gemeld hebben werd Zaterdagmiddag op de Werf Conrad een zee
sleepboot, gebouwd in opdracht van de Russische regeering, te water gelaten.
Het schip loopt van de helling.
(JJN/T EN IITTEGE*
MUZIEK.
BONTE AVOND „EXCELSIOR".
In de groote zaal van het gebouw „St.
Bavo" heerschte Zaterdagavond meestentijds
een geheimzinnig halfduister, althans vóór
dat het bal begon. De zintuigelijke waarneem
baarheid van het bonte was dan ook hoofd
zakelijk minder voor de oogen dan voor de
ooren bestemd al gaf het verlichte tooneel
ook wel een en ander te aanschouwen.
Dat tooneel werd gedurende de eerste pro
grammahelft door de muziekvereeniging zel
ve in beslag genomen en deze voerde onder
leiding van haar directeur den heer J. M.
Peeters een zevental nummers uit, in welker
verscheidenheid van stijl de wegens de bena
ming van den avond te verwachten bontheid
zeker niet ontbrak. Er waren een paar mar-
schen bij, die met de noodige rythmische pit
tigheid werden gespeeld. Doch die marschen
omlijstten werken, die zoowel aan de indivi-
dueele vaardigheid als aan het samenspel
aanmerkelijk hoogere eischen stelden: de
Ouverture „Zampa" van Herold, de „Espana"-
Wals van Waldteufel, de ..Hongaarsche Dan
sen" nos. 5 en 6 van Brahms, de Ouverture
„Piqué Dame" van Suppé en de „Suite Oriën
tale" van Popy.
In de uitvoering van al deze stukken was
de hechtheid van het samenspel te prijzen
Zelfs de felste tempowisselingen, zooals die
in de Hongaarsche Dansen herhaaldelijk
voorkwamen, vermochten niet, dat samenspel
in gevaar te brengen. De deugdelijkheid dei-
voorbereiding bleek daarmee duidelijk. Bo
vendien hoorden we meerdere staaltjes van
zeer mooien samenklank, voornamelijk in
Suppé's Ouverture en in het tweede deel der
„Suite oriëntale", en als afzonderlijke instru
mentengroepen onderscheidden zich b.v. in de
„Espana"-Wals de cornetten en de bassen, in
de Ouverture „Piqué Dame" de baritons en de
saxofoons. De zwakke plek van „Excelsior"
zijn wel de clarinetten, al moge deze bewe
ring vreemd en ongerijmd schijnen, want het
was juist door hun te sterke en schrille tonen
dat zij vaak aan de kwaliteit van den samen
klank afbreuk deden en soms speelden zij
daarbij nog vrij onzuiver. We meenen dat
directeur Peeters goed zal doen door aan deze
groep nog eens zijn bijzondere aandacht te
besteden.
Met een extra nummer als toegift werd het
muzikale deel van den avond besloten. We
mogen dit gerust zeggen, want in de „Schets
van een muzikant", die na de pauze het dra
matische gedeelte opende, werden we wel
verrast door min of meer vooral min!
toonvaste geluiden die ons van achter de
schermen bereikten en kwam in den loop der
handeling wel een bariton-saxofoon als. pro
ductie-middel dier geluiden ten tooneele,
maar „muzikaal" kon men ze niet zonder on
gegrond optimisme noemen. Als zoodanig was
dat geloei dan ook niet bedoeld; daarentegen
illustreerde het humoristisch en volkomen
duidelijk de moeilijkheden die de studie van
een blaasinstrument den beginner oplevert
en de penitenties, die zijn buren hebben te
doorstaan.
Het tweede tooneelstuk bewoog zich niet op
muzikaal, doch op spoorweggebied. „Excel
sior" is immers een onderafdeeling van de'
Ned. Ver. v. Spoor- en Tramwegpersoneel.
Maar dat gebied ligt buiten onze competen
tie en we hebben dus niet het recht om er
een memorandum over te publiceeren.
K. DE JONG.
Sergei Rachmaninoff te
Amsterdam.
Het eerste Zondagnamiddagconcert van dit
seizoen werd voor een uitverkochte zaal ge
geven en de algemeene belangstelling concen
treerde zich, zooals te verwachten was, rond
om de groote figuur van Rachmaninoff, die
hier als solist optrad in een zijner eigene wer
ken. Dat werk was zijn „Rhapsodie op een
Thema van Paganini" op 43, in 1934 geschre
ven, maar nu voor het eerst in ons land uit
gevoerd. Ik kende het werk en de schitterende
vertollking der solopartij door den componist
uit meerdere radiouitzendingen en van de
prachtig geslaagde gramofoonplaten, die er
van gemaakt zijn en die alle details nog beter
tot hun recht doen komen dan bij een ge
wone zaaluitvoering mogelijk is, waar men
op vele plaatsen met een zeer onevenredige
klankverdeeling genoegen moet nemen. Doch
ook daar ontkomt men niet aan het fascinee-
rende der directe vertolking. Fascineerend,
al is het optreden van Rachmaninoff zoo
eenvoudig mogelijk en al speelt hij de enorm
zware pianopartij m3t volmaakte uiterlijke
rust en. althans schijnbaar, gemak. En, even
als zijn immer kortgeknipte haren nog de
kleur en ie gevuldheid der jeugd bezitten, zoo
heeft ook zijn alles omvattende techniek nog
niets van haar vroegere schittering en lenig
heid verloren. In zijn spel is geen toon zonder
zin of beteekenis: alles is in dienst der idee
gesteld of 't nu een enkel marcato, een canti
lene. een ruischende passage of wat dan ook
geldt. Hij is nog steeds de volmaakte kla
viervirtuoos. zoowel technisch als algemeen-
artistiek.
Zijn Rhapsodie is gebouwd op het bekende
thema van Paganini's 24ste Caprice voor
viool-solo, dat ook Brahms inspireerde en tot
diens 30 Variaties op. 35 leidde. Het is niet
specifiek Italiaansch; het schijnt eigenlijk
op zich zelf niet zeer belangrijk. Maar wat is
er al uit te maken voor iemand die fantasie
bezit! Juist door zijn eenvoud leent het zich
tot de grootste verscheidenheid van ont
wikkeling.
Evenals Beethoven in zijn Variaties en Fuga
op. 35 en in de finale zijner Eroïca gedaan
heeft, begin Rachmaninoff met de bas van
het thema als met de wapening van een be
tonbouw. En groeit het thema er uit, naar
alle richtingen, meestal in een vaart die den
hoorder schier den adem beneemt, soms ech
ter als in de Des gr. t. Variatie 18 plot
seling in een lyrische ontboezeming zich ver
langzamend. De technische zetting der kla
vierpartij herinnert dan levendig aan momen
ten uit zijn prachtig 3de Klavierconcert op.
30, dat in 1910 verscheen en nog op zijn eerste
Haarlemsche uitvoering wacht. Trouwens er
zijn meerdere overeenkomstige momenten,
ook b.v. in de felle, abrupte interjecties te
vinden. Bij het fantastisch gewoel van de
themafragmenten voegt zich in een paar va
riaties nog de zware melodie van het Diés
Irae. De orkestpartij is rijk aan kleur en
vol drastische effecten; de harmonisch bouw
vertoont moderne invloeden, zonder echter
den indruk van excessieve moderniteit te
geven. Alles is nog op tonaliteit gebaseerd en
het was geen wonder dat zoowel de dirigent
dr. Willem Mengelberg als de componist dr.
Rud. Mengelberg zich zeer bewonderend over
het werk uitlieten. De kennismaking en be
studeering der Rhapsodie moge allen pianis
ten aanbevolen worden, al zullen slechts
weinigen zich aan een openbare vertolking
ervan kunnen wagen.
Dat zoowel het publiek als de dirigent en het
orkest den bejaarden grootmeester een schier
eindelooze ovatie brachten, spreekt wel als
van zelf.
Het programma van dit concert bestond ge
heel uit werken van Russischen oorsprong.
Glinka' Ouverture „Roeslan en Loedmila" kon
ik door omstandigheden niet hooren. In de
ook meermalen door onze H.O.V. uitgevoerde
Serenade op 48 van Tschaikowsky schitterde
de pracht van het Amsterdamsche strijkers-
Grootste sortiment vanaf f 4.95
SPECIAALZAAK „IN TIM A"
KRUISSTRAAT 42, HAARLEM
Over de Hema Tel. 10311
(Adv. Ingez. Med.)
ensemble; in Strawinsky's „L'Oiseau de feu"
hier meer dan eens op concerten der Haar
lemsche Bachvereeniging gehoord konden
we het geheele onvolprezen orkestrale appa
raat bewonderen. En Mengelberg's suggestieve
leiding gaf aan alles kleur en leven.
K. DE JONG.
HET TOONEEL
Gezelschap Jan Musch.
„SPEURHONDEN".
Zij, die Zaterdag naar onzen Stadsschouw
burg zijn gegaan om Jan Musch in een nieu
we, belangrijke rol te zien, zullen waar
schijnlijk na afloop der voorstelling van
„Speurhonden" nog al teleurgesteld naar huis
terug zijn gekeerd. De rol van Anderson, den
detective, zou door 20 andere acteurs in ons
land even goed, en het spijt mij dit te
moeten schrijven door velen zelfs beter
gespeeld hebben kunnen worden. Had Musch
er Zaterdag niet veel pleizier in of was hij
misschien minder goed gedisponeerd? Zeker
is het, dat zijn spel heel den avond zeer mat
bleef en de rol van Anderson, die toch al niet
van het formaat voor een groot karakterspe
ler als Musch is, weinig of geen relief kreeg.
En omdat wij bij de voorstellingen van het
gezelschap van Musch in de eerste plaats om
hem gaan, was het vrij wel een verloren
avond.
De „thriller" van Roberts Rinehart kon den
avond ook niet redden. Er komt wel van alles
in, wat wij in een thriller mogen verwachten
donder en bliksem, klopgeesten, geheim
zinnig open en dicht slaande deuren, revol
verschoten, een geheimzinnige moord, ge
maskerde bandieten, een unheimische Ja-
pansche butler een zenuwachtige dienstbode,
maar ondanks al deze ingrediënten, ont
breekt het voornaamste, dat wij moge eischen
in zoo'n spel, namelijk spanning. Het geheel
is vrij rommelig en verward. „Vroolijk"
zooals het programma dit spel noemt, is het
ook al niet.
De eenige, die voor de vroolijkheid moet
zorgen, is de angstige kamenier, die zich
echter zoo telkens herhaalt, dat daar ook de
aardigheid al spoedig af gaat. Neen, over
„geest" beschikt de schrijver niet en in den
dialoog hebben wij geen enkel grappig laat
staan geestig zinnetje kunnen ontdekken.
Spanning zat er ook niet in de voorstelling.
Het tempo was vooral ook door Musch
veel te langzaam voor zoo'n detective-stuk en
de spelers speelden allen min of meer op zich
zelf. Van regie die volgens het programma
van Adolphe Hamburger was konden wij
al heel weinig bespeuren. Zoo werd het een
zeer matte voorstelling, waarin niemand iets
van belang presteerde. De eenige, die nog wat
leven in de brouwerij bracht, was Elly van
Stekelenburg als de hyper-verveuse kamenier.
Zij toonde tenminste plezier in haar rol te
hebben en haalde door haar kluchtig spel
en dan den lach uit de zaal.
Men had veel werk van de decors gemaakt.
Jammer, dat deze moeite niet aan een beter
stuk was besteed.
De naam van Jan Musch trekt te Haarlem
altijd en zoo was er Zaterdag vrij veel publiek
in onzen schouwburg. Maar den grooten ac
teur. die Musch is, kreeg men dezen avond
helaas niet te zien.
J. B. SCHUIL.
PITCAIRN
In het artikel van den hoofdredacteur over
„Pitcairn" <8 Oct. jl.) wordt uit het officieele
„Colonial Office Report" van de Britsche re
geering geciteerd dat de bevolking van het
eilend in 1936 tot de Kerkleer der Zevende
Dags Adventisten bekeerd werd.
Uit een in 1897 verschenen boekwerk van J.
N. Loughborough blijkt dat in 1890 reeds 82 be
woners van Pitcairn bekeerd en tot een Ge
meente der Zevende Dags Adventisten geor
ganiseerd werden.
JOSEPHINE BUTLER VEREENIGING.
De Josephine Butlervereeniging organiseert
Donderdagavond 13 October een propaganda-
avond in Hotel Lion d'Or. Kruisweg 36.
De heer P. P. Hartendorf zal dien avond
spreken met als onderwerp „Iets over het werk
van de Middernachtzending in dezen tijd"
FIETSER IN DE BAKENESSERGRACHT
GEREDEN.
Hedenmorgen omstreeks 9 uur is een fiet
ser, die niet goed wist hoe voor een auto uit
te wijken, met tamelijke snelheid in de Bake-
nessergracht gereden. Niet dan na groote
moeite slaagde men erin den jongeman en
zijn rijwiel op het droge te brengen.
Terwijl Thijs onbewust van wat er boven den grond gebeurde
nog in het hol van Malagijs vertoefde, speelde zich boven zijn hoofd
iets vreeselijks af. De booze Malagijs had, hoewel hij ver weg was,
gezien wat er gebeurde. Daar was hij ook toovenaar voor. En nu was
hij met groote snelheid naar zijn hol teruggekomen, zóó snel, als
alleen maar toovenaars gaan kunnen. Met een sprong zat hij boven
op het dak van zijn hol.
Daar ben ik! riep hij. Wat schrok die arme Baardmans.
Vreeselijk ging Malagijs te keer.
Die beer zal ik wel leeren! schreeuwde hij. En toen sprak hij
een tooverformule uit en met een geweldig lawaai stortte de ingang
van het hol in.
Nu moet hij maar zien hoe hij er uit Jcomt! En jou krijg ik ook
nog wel! schreeuwde hij den doodelijk verschrikten Baardmans toe.
Maar eerst ga ik jouw woning eens aan een onderzoek onderwerpen.
Jij bent nog al rijk, heb ik gehoord.
En meteen was de toovenaar weer verdwenen. De arme Baard
mans bleef bevend van angst achter.
Wat er verder gebeurde kunnen jullie morgen lezen
Saidaat ia de Süite
Van 28 September tot 4 October heb ik met
geweer en bajonet, met gasmasker en helm
ergens bij de grens gestaan. Ik stond als me
de-grensbewaker in het Zuiden en het licht
van den herfst, dat kwam geflikkerd over een
breede rivier, vlamde in mijn bajonet.
Redenen van strategisch belang verhinderen
te zeggen, waar precies op de landkaart ik had
postgevat en redenen van anderen aard weer
houden mij ervan te schrijven, hoe dat alle
maal in zijn werk is gegaan de waarschu
wing het gereedmaken van de solaatenuit-
rustig de oproep het vertrekziet. dat
waren zulke speciale en particuliere uren in
het bestaan, dat het te particulier is om dat
aan de groote klok van Haarlem's Dagblad te
hangen.
Doch toen de heeren Daladier, Mussolini.
Chamberlain en Hitler en vooral niet te ver
geten de heer Benesj den vrede gered en daar
mee ieder een doos Haagsche Hopjes a f 3.50
van mijn tante verdiend hadden, toen werd de
graj>pigaard van dit hoekje weer grappigaarö
in gindsch hoekje Vaderland en kon hij weer
volop deelnemen aan dat aardige, voor lichaam
en geest ganschelijk niet ongezonde soldaten
leven. Want wie beweert, dat het niet goed is
voor een heer en dat nog wel een stadschen
heer om eris tusschen de dorpsjongens op het
stroo te leggen, ergens in een tooneelzaaltje
waar geen blind paard schade kan aanrich
ten, wie beweert, dat de capucijners en de kuch
met doorregen spek niet bést zijn voor een
man, die nu eenmaal dol is op warme kreeft en
talingen en als het kan nog crêpe suzette toe;
wie beweert, dat koffie uit de veldflesch op 'n
neveligen herfstmorgen niet even best of nóg
beter kan smaken dan een goede bourgogne
in den avond w#: dat beweert, die weet
het niet.
Heusch, het is goed en het Ls nuttig voor de
menschwording (dat merkwaardige proces dat
tot omstreeks uw 86sten verjaardag voort
duurt), in dezelfde mate als de uiterste con
sequentie van dit soldatenleven en van deze
bajonetpunt, welke consequentie dan nu im
mers nog net op tijd is doodgetrapt, slecht en
onnuttig is.
Ik heb, staande op wacht bij het Veerhuis,
aan een stille breede rivier in den duisteren
nacht, terwijl de wind ruischte door de popu
lieren en zwarte wolken langs een lichtenden
maansikkel dreven, weer eens het leven ge
voeld en doorleefd in al zijn mysterie en in al
zijn grootschheid.
Ik heb met een piraatje in het zonlicht en
tusschen de dahlia's voor een landelijk raad
huis gepraat met mensehefl van allerlei slag
en dingen vernomen uit de boeken des le
vens, die met zeven zegels voor den stads-
mensch gesloten plegen te zijn.
Ik heb. liggend op het stroo, met de adem
halingen van veertig andere ademnalers als
een regelmatig ruischen in het onooglijk too
neelzaaltje beseft dat heel veel, dat wij als
feiten en vaststaande regelingen zijn gaan
beschouwen, anders is; dat heel veel dat
ligt tusschen de rotsvaste alpha en omega
van ons denken niet anders dan verbeelding
en waan moet zijn en dat heel veel, dat wij
plegen te beschouwen als onmisbaar voor den
modernen mensch even misbaar is als het
misbaar, dat wij erover plegen te maken.
Zoo is er dan weer een levensweek voorbij
gegaan die geschreven zal worden in het le
vensboek, een week van velerlei ervaringen
over leven en misschien-wel-dichtbijen dood.
over menschen en wolken, over stroo en
rivier, bajonet en piraatje, kuch en maan
licht.
Ge noteert die levensweek en levert uw ba
jonet, uw gasmasker, uw helm bij den fou-
rier in.
Ge slaat de bladzij om en trekt uw burger
jasje aan.
Ge zijt weer heer.
En een volgend bedrijf van de groote mas
kerade zet in.
De groote maskerade
Die werd mij weer eens duidelijker dan ooit
op dien éénen zonnigen Zondagmiddag, die
in dezen diensttijd van een week viel.
Zooals ik daar zat in dat dorpscafé.
In dat schoone dorp aan de Maas: een oud.
breedgebouwd dorp. waar de boerenhuizen
als uit Moeder Aarde opgegroeid schijnen en
waar roestige en grijze tinten zijn, in zooveel
nuances als een schilderspalet niet kent. Met
de felle kleuren van dahlia's en zonnebloe
men als accenten van den herfst.
Door het caféraam zie ik de rivier, met
overal spitse torentjes uit toefen boomen.
't Is Zondag en boerinnen met de breede
kanten kap gaan ter kerke. Het klokkebrons
beiert over het water, een streep zonlicht valt
dwars over het veerhuis midden in een
groenkroozig poeltje, waar verweerde balken
in drijven.
In een hoek van de gelagkamer smult een
oude, gebogen boer van een klaartje-met-
suiker en de wereld staat stil. het leven is
statisch. De mensch, de mensch uit de groote
stad, wordt aangeraakt door een ongekende
rust en een verwonderlijk-vreemde tevreden
heid.
Waarlijk, ik heb wel wat gezien van de
wereld en van wat er. zooals de menschen
dat noemen „te genieten" is heb ik vele teu
gen gedronken, doch niettemin: in dit her
bergje aan de rivier, waar een vrome hoog
mis begint en een oude man zijn Zondagmor-
gensehe glaasje drinkt, met dat heerlijke
zicht over het watervlak en die stilte en die
tinten van huizen en herfst en die geweldige
lucht over het zwijgende land hier zeg ik
u: wie dit niet kent en wie alle weelde-oorden
van de wereld heeft gezien, die heeft niets
gezien en die heeft het geheim van het leven
en van het geluk zelfs niet benaderd
Voor den dorpeling is dit het gewoonste
op aarde: dit ongecompliceerde en vrome en
stille. Voor den stedeling is het de verbijste
rende ontdekking van een der duizend le-
vensheimen. Hij ontvangt er een geschenk
hij ziet er een ongekende verrukking en een
ongedachte impressie. Het kleine kasteeltje
is voor hem een sprookjesslot. de ruïne, die
'n beetje verderop ligt, is iets uit een ver en
vreemd verhaal zijner jeugd; de rivier, in
breede bochten tusschen het oneindige groen,
een gril van de schepping.
Dat denk ik op zoo'n vreemden Zondag
morgen die mij neergezet heeft in een andere
wereld en in een beter leven.
Het oude boertje roert de klont door z'n
jenever.
De orgelklanken uit de kerk verwaaien op
de stilte, die zelve als een orgel is.
De waan der grootsteedsche beschaving
vervliegt op de lichtende heerlijkheid van de
zen herfstmorgen.
Dus moet het leven toch het leven we!
waard zijn.
Mr. E. ELI AS
ZELFWERKEND WASCF1IMIDDEL
10 CENT
OVERAL VERKRIJGBAAR
NV.HET KLAVERBLAD
HAARLEM
(Adv. Ingez. Med.)
Filmvoorstelling voor kinderen.
„Robinson Crusoe" in het Gemeentelijk
Concertgebouw.
Zaterdagmiddag werden door het filmbe
drijf ..Addison" in het gemeentelijk Concert
gebouw alhier drie filmvoorstellingen voor
de jeugd gegeven. Het jonge volkje heeft
zeer genoten van de film „Robinson Crusoë",
waarin de avonturen van dezen populairen
eilandbewoner op schetsmatige wijze waren
weergegeven. De heer Jan van Dommelen
sprak de begeleidende tekst. En zoo werd de
film eigenlijk een vertelling met bewegende
plaatjes. En dat is wel 't genre film. dat
kindergemoederen 't beste verwerken kun
nen.
De heer van Dommelen hield voor de film-
vertooning de jeugd van het podium met
eenige aardigheden bezig. Het is een goede
gedachte de jongens en meisjes op deze ma
nier op hun gemak te stellen want ten aanzien
van de film zijn de gemoederen nog al eens
opgewonden. Voor ouderen is het iets heel ge
woons zoo'n film, doch kinderen dienen met
tact in het domein van de wonderen dei-
techniek te worden binnen geleid. En dat is
hier gebeurd. Met het gevolg dat de jongens
en meisjes opperbest genoten van dit verhaal-
in-levende beelden.
Vooraf werd nog een amusante teekenfilm
vertoond.
KERK EN VREDE.
Dinsdagavond 11 October houdt .Kerk en
Vrede" een getuigenisavonc in de Rem Kerk.
Sprekers zijn: Ds. J. M. Leendertz. Doopsgez.
Pred. te Haarlem en Ds. J. H. B Cohen, Ned.
Herv. Pred. te Dokkum. Onderwerp „Waan en
Waarheid".
Vrijdagavond 14 October wordt een jeugd-
bijeenkomst. georganiseerd in het Rem. Huis.
Wilhelminastraat 22. Sprekers: Ds. G. J. Duy-
vendak Ev. Luth. Pred. te Haarlem en Ds. S.
H Spanjaard. Rem Pred. Groningen. Onder
werp: „Evangelie en Oorlog".
NED. NATUURHISTORISCHE VEREENIGING
Paddestoelen-excursie.
Slechts een klein aantal liefhebbers had het
ongunstige weer getrotseerd om onder leiding
van den heer G. L. van Eyndhoven. in het Vo-
gelenzangsche bosch hun kennis te verrijken.
En natuurlijk hadden ze gelijk dat ze hadden
doorgezet, het weer viel mee en de oogst aan
paddestoelen was groot. En voor de deelnemers
zelf is hun gering aantal eerder een voor- dan
een nadeel.
O.a. werden gevonden de mooie, maar ver
giftige Amanita phalloides. de groene, en
A-mappa, de gele knol-ammaniet: de vijand
van de beuk. de porceleinzwam; van de Rid-
derzwam Tricholoma urinum, het Fluweel-
pootje; van de teere en slanke Mycena o.a. de
rose, de helm Mycena. de streepsteel Mycena,
de bloedsteel Mycena en M flavo-alba. Nog
een paar van die kleintjes; Omphalia fibula,
Marasmus rotula (het wieltje), M. urens «de
scherpe Marasmus) en de Marasmus met ver
takte steel. Van de bundelzwammen de goud-
vlieszwam en de schubbige. Voorts spijker-
zwam. krulzoom. kopergroenzwam, zwavel-
kopje. grijze streepklokjes. twee vormen van
de heksenboleet, melkboleet, kastanjeboleet,
eekhoorntjesbrood. Ook de biefstukzwam werd
aangetroffen en een korstzwam terwijl ze ten
slotte nog vermelden de kleine kogelwerper,
aardappelbovist, gekuifde aardster, gele tril-
zwam. oranjedropzwam, eikeldopzwam, zwarte
kluifjeszwam.
als U nog geen brood eet
uit:
BAKENESSERGRACHT 71
TELEFOON 13882 HAARLEM
(Adv. Ingez. Med.)
AGENDA
NED. NATUURHISTORISCHE VEREENIGING
In ons nummer van Vrijdag vermeldden wij
dat de heer J. P. Strïjbos voor bovengenoemde
vereeniging een lezing zou houden over „Mijn
ervaringen als Vogelfotograaf" op Woensdag
avond 12 October in rest. Brinkmann. Deze le
zing echter zal niet Woensdag 12 Oct. maar
Woensdag 19 October worden gehouden.
Heden:
MAANDAG 10 OCT.
Frans Hals Theater: „De Wildzang", 2.30, 7
en 9.15 uur.
Luxor Sound Theater: „De kunst om te le
ven", 2.30, 7 en 9.15 uur.
Palace Familie Cinema: „Twee werelden" en
„Parijsehe Zeden", 2 en 8.15 uur.
Rembrandt Theater: „De Patriot", 2.30, 7 en
9.15 uur.
Spaarne Theater: „De Hoogvlieger" en
Ontmaskerd".
Moviac Uurfilm Theater: oa. Jachtavonturen
en Barcelona zooals het was. Doorloopende
voorstellingen van 2.3011 uur n.m.
Frans Halsmuseum: Eerste groepstentoon
stelling van werken van Haarl. schilders en
beeldhouwers, 104 uur.
Wagenweg 52: Tentoonstelling van Kunst
foto's, 7—10 uur nam.
De Kerkuil, Nieuwe Gracht: Tentoonstel
ling 105 uur.
Zandvoort: Raadhuis: Openbare raads
vergadering. 7.30 uur.
DINSDAG 11 OCTOBER
Ged. Oude Gracht 63: Aandeelhoudersver
gadering N.V. A. J. van der Steur. 4 uur.
Volksuniversiteit: Cursus „Onze honden".
Bioscoopvoorstellingen 's middags en des
avonds.
Frans Halsmuseum: Eerste groepstentoon
stelling van werken van Haarl. schilders en
beeldhouwers, 104 uur.
Teyler Museum, Spaarne 16. Geopend op
werkdagen van 11—3 uur. behalve 's Maan
dags Toegang vrij.
Palestina Diorama's. Schotersingel 117a.
Geopend eiken werkdag (behalve Vrijdags)
van 3—5 en 7—9 uur.
De Kerkuil. Nieuwe Gracht; Tentoonstel-
ing 105 uur.
Wagenweg 52: Tentoonstelling van Kunst-
foto's, 7—10 uur nam. j
