Driemannen en hun Noodlot
FEUILLETON
Naar het Engesch
door
A. J. HUISMAN.
(Nadruk verboden).
36)
Louise Chester en Claudia hadden een on
wankelbaar geloof in Barrett. En op O'Malley
had hij een gunstigen, doch eenigszins raad-
selachtigen indruk gemaakt. En toch de
aanwijzingen, die er tegen den man beston
den! De brief met de groene inktvlek, waarin
een deel van de buit van den diefstal bij
Chester van hem werd geëischt. En dat ver
dachte binnengaan van Bindles' huis om
streeks den tijd dat de oude man vermoord
was, gevolgd door Barrett's even verdachte
verdwijning daarop.
O'Malley zocht naar argumenten die de
schaal naar den anderen kant konden doen
omslaan. En na enkele oogenblikken nage
dacht te hebben, vond hij die. OiMalley's
eigen ondervindingen bewezen onomstootelijk
dst Mc Girk en zijn satellieten Barrett vijan
dig gezind waren. Zij en de man of de man
nen, die de groene inktvlek als onderteekening
gebruikten, moesten bandieten van het eerste
water zijn. Anders zouden ze, wanneer ze
Barrett van den diefstal verdachten, hem bij
de politie aangebracht hebben inplaats van
te probeeren een deel va nde buit machtig te
worden. Tegenover de theorie dat Barrett een
schurk was, in een oorlog met andere schur
ken gewikkeld, stond een andere waarvoor
minstens evenveel te zeggen viel: dat hij ge
bukt ging onder afperserspogingen en door
ondergrondsche methoden trachtte zich van
zijn belager- te ontdoen.
Een beetje opgemonterd door deze moge
lijkheid, begon O'Malley zich af te vragen
waar Barrett wel kon zijn. Als hij hem maar
te pakken kon krijgen! Want zóó kon hij niet
doorgaan, met één voet in ieder kamp. Zijn
huidige positie maakte hem tot een verrader
van Louise, van Brady en van zijn plicht als
ordelievend burger, of tot een bedrieger tegen
over Claudia. En de tijd naderde dat hij door
Schmidt genoodzaakt zou worden dien be-
zwarenden brief aan de politie ter hand te
stellen.
Een golf van verbittering sloeg in O'Malley
omhoog, terwijl hij zijn schreden verhaastte.
Zijn gedachten sprongen als het ware langs
het probleem, raakten hier en daar doch wa
ren niet in staat houvast te krijgen aan een
of ander vergeten détail, dat misschien een
oplossing aan de hand kon doen. Hij ging
terug naar het begin. En plotseling herinnerde
hij zich dat hij nooit een verklaring had ont
dekt of had probeeren te ontdekken voor de
leugens, die Schenk hem dien nacht in
Chesters bibliotheek op den mouw had ge
speld. Schenk was de derde van het trio dat
Barrett's vader geruïneerd had en hij was de
eenige van de drie, die nog leefde! Hield hij
misschien den sleutel van het heele raadsel?
Of zou het mogelijk zijn dat, wanneer O'Mal
ley hem schaduwde, hij meer betreffende de
inbraak en den moord te weten kon komen?
Want als Ward Barrett Chester bestolen en
Bindles vermoord had, lag de gevolgtrekking
voor de hand dat Schenk het derde en laatste
slechtoffer zou zijn.
O'Malley kwam tot een besluit. Van nu af
zou hij niet alleen Mc Girk, maar zooveel hij
kon, ook Schenk in het oog houden. Van
avond nog zou hij naar Schenk's huis gaan
en probeeren een onderhoud met hem te
hebben. De financier zou wel niet weigeren
hem te ontvangen, als hij een bedekte, maar
duidelijke toespeling maakte op het incident
in de bibliotheek.
Aldus besloten vertraagde de jongeman zijn
pas en keek om zich heen. Hij was weer in
Zuidelijke richting geloopen en bevond zich
nu in een buurt die bekend was om zijn voor
treffelijke Italiaansche restaurants. O'Malley
sloeg rechtsaf en liep een van deze exotische
eetgelegenheden binnen.
Het was er vol met een luidruchtig publiek
en er hing een dikke rook. Maar de cocktail
was goed en het diner eveneens. O'Malley nam
zich den tijd ervoor, maar een man alleen
eet vlug en hij was bijna gereed, toen een
rumoerig gezelschap binnenkwam. Ze waren
met z'n vieren, twee meisjes en twee jongelui,
de meisjes ontegenzeggelijk knap in hun soort
maar van een lawaaiig, opzichtig en lichtzin
nig genre, waar de Ier niet van hield. Toen
hij vervolgens zijn aandacht op hun cavaliers
richtte, kreeg hij een schok. Een van hen
was een onopvallende bleeke jongeling aan
wien zijn onmogelijk lange sigarettenpijp het
eenige opmerkenswaardige was. De andere
was Julian Hunt.
Julian had hem niet gezien en zou hem ook
niet herkend hebben, want ze hadden elkaar
nooit ontmoet. O'Malley kende hem van dien
middag in het restaurant. Maar één ding zag
hij bij den eersten oogopslag: de jongen had
teveel gedronken. Hij begon met drie rondjes
cocktails voor het gezelschap te bestellen,
met een stem. luid genoeg om een veront
waardigden blik op de gezichten van de na-
bijzijnde kellners eneenige der gasten te
voorschijn te roepen.
Julian beschikte blijkbaar over ruime gled-
middelen. En toch had Claudia hem verteld
dat zij noch haar broer eenig fortuin bezaten.
Hij wist uit het gesprek dat hij dien avond
in de eetzaal van het restaurant onwillekeurig
afgeluisterd had, dat Julian geen betrekking
had en hij vroeg zich af hoe hij zich deze
royale uitgaven veroorloven kon. Misschien
kreeo- hii van Berrett een vaste toelage. Maar
met den indruk dien hij van den financier
gekregen had, was hij meer geneigd te ge-
looven, dat Barrett van oordeel zou zijn dat
Julian zichzelf moest bedruipen. Hij was veel
te verstandig en te practisch om den jongen
door een al te ruim zakgeld te verwennen.
Een oogenblik later steeg zijn verwondering
nog. Een van de meisjes riep de drie anderen
toe naar haar te kijken; daarop stak ze een
welgevormde arm uit en vestigde hun aan
dacht op een fraaien armband. O'Malley zag
haar naar Julian wijzen, waarna de bleeke
jongeling Claudia's broer een goedkeurenden
klap op den rug gaf.
Het viertal zat een paar tafels van hem ver
wijderd, maar O'Malley kon zien dat de arm
band een kostbaar stuk was en geen namaak
Waar had Julian dat geld vandaan gehaald?
O'Malley was niet erg nieuwsgierig van
aard en onder andere omstandigheden zou een
dergelijke vraag niet in zijn hoofd opgekomen
zijn. Maar Julian was in het mysterie ver
wikkeld, want hij had den jongen met Mc
Girk zien praten dien avond. Mc Girk was
Barrett vijandig gezind. Speelde Julian den
verrader tegenover zijn halfbroer? Was het
een nieuwe tragedie van dertig zilverlingen?
Een oogenblik later had O'Malley deze ge
dachte uit zijn geest verbannen. Hij had een
veroordeel tegen Julian om zijn ruw optre
den tegenover zijn zuster. Maar noch het
feit dat hij goed in zijn contanten zat, noch
het geheimzinnige onderhoud met Mc. Girk
was voldoende, zonder hem gehoord te heb
ben, te verdenken van zoo'n lafhartige en
schandelijke daad tegenover zijn weldoener.
OMalley keek op zijn horloge. Het was nu
bij achten. Schenk zou, als hij thuis gegeten
had, wel klaar zijn tegen dat O'Malley zijn
woning bereikt had. Dus rekende hij af en
verliet het restaurant, terwijl Julian en zijn
knappe beschermelinge tijdelijk uit zijn be
wustzijn verdrongen werden voor het komen
de gesprek met Schenk.
Het was een mooie avond en O'Malley wan
delde, zijn gedachten bezig met wat hij tegen
Schenk zou zeggen. Hij zou den millionair
vertellen dat hij in een financieel blad een
artikel moest schrijven over Barret's ver
dwijning en dat hij graag Schenks oordeel
zou willen vernemen omtrent den invloed
van deze verdwijning op Barrett's aandeelen
en op de beurs in het algemeen.
Op weg naar Schenk's huis speelde even de
gedachte door O'Malley's brein om te wach
ten tot het donker was en dan op een of
andere manier in de residentie van den fi
nancier In te breken. Niet dat zooiets in zijn
lijn lag, maar hij zou gelegenheid hebben een
oog op Schenk te houden terwijl deze zich
onbespied waande. Hem te kunnen gadeslaan
zonder dat de ander op zijn hoede was kon
wel eens bijzonder leerzaam blijken! En daar
hij geencrlci neiging had om iets te stelen,
voelde hij absoluut geen gewetensbezwaar
om, terwille van Claudia, een vreemd huis
binnen te dringen.
Louise, voor wie hij oorspronkelijk zijn na
sporingen was aangevangen, was thans nog
maar een zéér zwakke drijfveer bij zijn doen
en laten
Doch al spoedig verwierp O'Malley de on
wettige methode. Het gevaar gesnapt en ge
arresteerd te worden was te groot en hij
zou er niemand een dienst mee bewijzen.
Evenwel, de wettige weg bleek helaas met
tot succes te leiden!
Toen O'Malley had aangebeld, werd de
voordeur geopend door een plechtstatigen
butler, die met zijn compacte gestalte de
deur blokkeerde.
„Is mr. Schenk thuis?", vroeg de jongeman
met opgewekte beleefdheid.
„Hebt u een afspraak?", was de weder
vraag.
(Wordt vervolgd).
Het monteeren van een .mijnenveger zooals deze thans op de Ter opening van het ijshockey-seizoen werd Woensdagavond op de
voornaamste spoorlijnen in Palestina voor de treinen weiden uitge- Haagsche kunstijsbaan de wedstrijd H.H.U.C.-Queen's Club gespeeld,
zonden, om het traject te zuiveren Een spelmoment
Het nieuwe reddingstation der N.Z.H.R.M. op de Noordkust van Terschelling
is Woensdag officieel door Z. K. H. Prins Bernhard geopend. - De Prin»
ontsluit de deur van het nieuwe gebouw
Bij de scheepsbouwwerl .De Merwede' te Hardinxveld is Woensdag
de kiel gelegd van het voor Portugeesche rekening te bouwen vracht
en passagiersschip „Gaza"
Voor de leden _van den Engelschen
«civil air-guard" is een nieuw cos-
tuum ontworpen
Z. K. H. Prins Bernhard bij aankomst op Terschelling, waar Hij Woens
dag de officieele opening van het nieuwe reddingstation op de Noord
kust verricht heeft
Gekleed in .zeewaardig" costuum inspecteerde Z. K. H. Prins Bernhard na
de opening van het reddingstation der N.Z.H.R.M. op de Noordkust van
Terschelling de nieuwe reddingboot
