STAKING IN FRANKRIJK MISLUKT.
De Sprong in het Leven
Ter herdenking van den 125sten verjaardag der landing van den Prins van
Oranje te Scheveningen werd Woensdag aan den voet van het te Sche-
veningen opgerichte gedenkteeken een krans gelegd
FEUILLETON
Oorspronkelijke Neclerlandsche roman
door
FELICIA CORDEA.
Over het strand lag reeds een herfststemming.
Werklieden laadden de tenten, de badstoelen en
de onderdeelen van kleedkamertjes op stevige
vrachtwagens met breede wielen en zware Bra
banders er voor. Anderen weer reden de bad
koetsen weg.
Onwillekeurig rilde Angela bij dezen aanblik,
ofschoon het niet koud was. Het strand maakte
zich voor zijn winterslaap gereed. Voor Angela
was het een overgaan in een niets. Het vervagen
van een droombeeld, dat een uur geleden nog
vol leven was geweest.
Lloyd was vertrokken. Want anders kon zij
het antwoord van de telefoonjuffrouw niet uit
leggen. Natuurlijk was hier geen sprake van
een vergissing. Hij had in des Indes gelogeerd.
Dat wist ze zeker!
„Reginald is vertrokken", dacht ze, met haar
oogen het strand afzoekend. „Hij heeft al dien
tijd op me gewacht en ik ben niet gekomen. Ik
moest van Paps in den Achterhoek logeeren!
Waar is hij nu? Het is toch niet mogelijk, dat
wij elkaar nooit meer terug zullen zien! Den
Haag loopt niet wegNeen Paps, maar Reg
gie
Langzaam, alsof haar voeten van lood waren,
liep ze naar haar wagen terug. Ze voelde zich
flauw en wee. Thuis gekomen liep ze regelrecht
naar haar zitkamer en ging op haar divan lig
gen, het gezicht in de kussens verborgen. Zoo
vond haar moeder haar die even bij haar bin
nenliep. Ze had hoofdpijn, verontschuldigde ze
xich. Ze zou graag een uurtje rustig blijven lig
gen. Het zou straks wel overgaan.
_,Het is toch niet erg, lieveling! Vader heeft
voor Elvi en jou twee plaatsen voor vanavond
in het City-theater genomen. Het zou wel jam
mer zijn, als je er niet heen kon gaan".
„Ik weet niet, of ik er zin in heb, Ma".
„Ik heb het Elvi reeds verteld en ze verheugt
er zich er heel erg op, de première van de nieu
we film van Maurice Chevalier te zien. Het
moet een buitengewoon aardige film zijn en op
het tooneel is een variéténummer, dat als iets
heel bijzonders aangekondigd wordt Het is
een
„Toe Ma, laat me maar eerst een uurtje rus
ten! Ik ben erg moe en ik zou dolgraag een
beetje alleen zijn. Ik hoop niet, dat je me on
aardig vindt, en ik zal mijn best doen, Elvi niet
teleur te stellen".
Mevrouw Furné liet haar dochter alleen met
haar vermoeidheid en haar gedachten.
Maar een kwartier later was Angela weer
heelemaal opgeknapt.
Hoe had ze dat in hemelsnaam over het hoofd
kunnen zien? Goed, Lloyd was vertrokken. Hij
moest waarschijnlijk naar het een of andere be
roep terug. Misschien had hij ook wel ergens
een afspraak. Never mind! Een man heeft niet
altijd de vrije beschikking over zijn tijd. Maar
hij had immers haar adres. Ze had het toch
laatst in Scheveningen voor hem opgeschreven.
Indien hij belang in haar stelde en hij stelde
belang in haar, daarin vergiste ze zich niet
dan zou stellig vandaag of morgen, of uiterlijk
oVermorgen een brief van hem komen.
Wat belachelijk, zich zoo op te winden!
In de middaguren reed Angela voor alle ze
kerheid nog eens naar Scheveningen. Nog altijd
was het strand even verlaten en waren de werk
lieden druk bezig met het afbreken van den zo
merdroom, maar voor Angela was het niet meer
zulk een hopeloos beeld.
Er kwam toch weer voorjaarzon
warmteschoonheid
Angela kwam laat thuis en ontmoette Elvi
juist, toen deze de deur uitstapte. Ze riep haar
toe:
„Ik kom je precies om half acht halen. Zorg
je dat je klaar bent?"
„O, in dat geval ben ik wel om tien minuten
voor acht klaar. Ik ken je. Tegen dien tijd ben
je er misschien wel".
In de zaal van het City-theater werd het juist
donker, toen de beide meisjes de trap van het
voorbalcon afdaalden, want Elvi had gelijk ge
had en Angela was eerst op het laatste nipper
tje gekomen.
Juist begon het wereldfilmjournaal te draaien.
Daarna kwam een Hollandsch journaal en de
onvermijdelijke Micky-Mouse-film. Maar ze was
aardig en de beide meisjes moesten er om la
chen.
Toen ging de groote portière dicht voor het va
riéténummer.
„Met de variéténummers heb ik meestal niet
veel op", beweerde Elvi. „Ze vallen gewoonlijk
erg tegen. Er is natuurlijk wel eens een goede
onder, maar toch heb ik vaak het onplezierig ge
voel, dat deze reizende artisten een vrij zielig
bestaan voeren. Hun persoon, hun lichaam,
hun ziel moeten ze op de planken leggen om de
menigte bezig te houden".
„Ik zou het niet kunnen, ook al was ik straat
arm. Weet je wat we nu krijgen? Ma zei me, dat
het iets heel bijzonders moet zijn. Maar ik was
niet in een bui, om me er erg druk om te maken"
„En ik had te veel werk om me om het pro
gramma te bekommeren. Ik kan je dus ook niet
inlichten. Maar, daar hebben we het al".
Het gordijn ging open. Het tooneel was inge
richt als een kleine kamer. In het midden er
van stond een canapé, die plaats bood voor twee
personen. Een van de twee zat er al op. In een
hoek leunde namelijk gemakkelijk en onver
schillig een bijzonder groote pop, die een vrouw
uit het volk voorstelde met een uitdrukking op
het gezicht alsof ze juist iets wilde zeggen.
Maar men zou niet hebben kunnen vaststellen,
of het iets vriendelijks of iets nijdigs zou zijn.
Het was een allerzonderlingst schepsel.
Het volgende oogenblik trad een jongeman op
het tooneelonberispelijk in avondkleeding...
en voor Angela was het, alsof het dak van het
gebouw op haar neerkwam.
Dat was toch niet mogelijkdat kon toch
niet waar zijn
Daarvoor haar oogenop het too
neelboog licht glimlachend Lloyd, voor een
menigte, die wild klapte.
Hijhier op het tooneel
Op het tooneel! Om deze stampvolle zaal met
zijn grapjes te vermaken en aan het lachen te
brengen!
Reginald Lloyd. Die haar het hof gemaakt
had! Dien ze den geheelen dag met zooveel ver
langen gezocht had
Juist kwam een van de plaatsaanwijsters voor
bij.
„Juffrouw, ik wilde graag een programma
hebben. Dank u. Wilt u me een oogenblik bij
lichten, dat ik kan lezen, wat er staatZoo
ik dank u wel!"
REGINALD LLOYD
De wereldberoemde Engelsche Buikspreker
In zijn Schets
„A CHAT with Miss BEADLE".
Een praatje met juffrouw Beadle.
Een buikspreker was hijWaarom schreef
hij maar niet dadelijkClown! Angela was
sprakeloos.
Verstikkende woede, schaamte, iets, dat haar
de adem beroofde steeg in haar op.
Ze keek naar het tooneel, zagmaar hoor
de niets.
Zij zag slechts den man, die nu naast die af
schuwelijke pop zat, die schijnbaar levend ge
worden was en die met hem praatte.
Nu stak hij een sigaret aanterwijl de pop
door bleef praten.
O, het was afschuwelijkafschuwelijk
Wat hij zei, hoorde ze niet. De woorden gle
den langs haar heen, zonder tot haar door te
dringen.
Wat kon het haar schelen, dat de menigte
scherp en ingespannen toehoordeen meer
malen luid lachte omden clown
Elvi boog zich naar haar toe en zei geestdrif
tig:
„O Ans, ik lach me dood.die man is een
genieen die popo."
Angela klemde haar tanden opeen. Anders
had ze Elvi toegeroepen:
„Een kunstenaar.... een ellendige clown....
humbug".
Juist! Humbug, dat was het. Poseerde als een
gentleman en maakte haar het hof, zonder haar
te waarschuwen, wat hij wasohoe had
hij het gewaagd.
Misschien had hij ook voor dit vak iets moe
ten leeren. Misschien ook degelijk kunnen zijn
bovendienmaar hoe waagde hij het, aan
knooping te zoeken met een meisje uit haar
stand, zonder haar te vertellen, wat hij was.
Een buikspreker! Die vernedering!
Op het tooneel ging de vertooning verder,
steeds onderbroken door lachsalvo's van het pu
bliek.
Nu was het voorbij!
De gordijnen vielen dichtonder daverende
toejuichingen van het opgetogen publiek. Vier
keer moest hij zich opnieuw vertoonen voor de
geestdriftige menigte. Toen bleven tot Angela's
groote verlichting de gordijnen dicht. De lich
ten gingen aan.
„In hemelsnaam Angela, wat heb je? Je bent
doodsbleek?"
„Niets Elvi. Kom laten we een kopje koffie
drinken. Ik voel me vreeselijk flauw"..
Aan het kleine tafeltje zei'Elvi:
„Dat was het beste variéténummer, dat ik ooit
gezien heb. De man is een genie. Als zij zulke
nummers altijd brachten, zouden ze zeker iede-
ren dag een stampvolle zaal hebben. Maar zelfs
dan zou het waarschijnlijk te duur voor hun
worden. Groote hemel, wat heb ik gelachen. Ik
ben er nog slap van".
„Ik heb het niet goed gevolgd, Elvi. En ik zou
nu graag naar huis willen gaan. Neen. neen, jii
blijft natuurlijk hier. Ik kom best alleen thuis
In de hal bleef Angela even staan, nam haar
kaartje uit haar tasch, schreef er een paar woor
den op en gaf het den portier met het verzoek
het aan Mr. Lloyd te willen bezorgen.
(Wordt vervolgd), ji
Door de explosie van een soldeerlamp
werd een drietal kamers van het
bekende hotel „De Hut" bij Vught
zwaar beschadigd. Wat er van een
der muren overbleef
Paul Huf vertrok Woensdag met de
„Djalak" naar Londen, om aan een
televisie-uitzending van de B.B.C. mede
te werken
Een sympath'ek afscheid. Alvorens officieel te vertrekken, nam
de scheidende burgemeester van Hemmen, de heer A. R. den
Hartog, vergezeld van zijn echtgenoote onder het uitdeelen van
lekkernijen afscheid van de schooljeugd
De algeheele staking, welke in Frankrijk voor Woensd% was uitgeschreven,
is „in het water gevallen". De openbare diensten functionneerden vrijwel
normaal. Een tweetal snapshots uit Parijs
Op den Haarlemmerweg te Amsterdam slipte Woensdagavond een autobus en kwam in de vaart terecht, waarbij de
inzittenden echter ongedeerd bleven. Door de brandweer werd het vehikel weer op het droge gebracht
In het vooruitzicht van de feestdagen. De speel
goedfabrieken hebben de traditioneele drukte te
verwerken om aan de vele aanvragen te kunnen
voeldoen
De toestand in Palestina. Een
Engelsch militair vliegtuig, dat
door Arabieren bij Haifa was
neergehaald, en vernield, wordt
naar Egypte getransporteerd
ter reparatie
