DE EXPOSITIE VAN AVICORNI.
De Sprong in het Leven
FEUILLETON
Oorspronkelijke Nederlandsche roman
door
FELICIA CORDEA.
22)
Verschuur was slecht gemutst, toen hij dien
middag thuis kwam. Het gesprek met Elvi had
hem ongerust gemaakt. Niet, dat hij werkelijk
geloofde, dat zij in een liefdes-avontuur verwik
keld was, maar het leek hem toch, dat zij zich
in een soort avontuur geworpen had, dat niet in
zijn smaak viel. Elvi was nog zeer jong en haar
levensondervindingen konden werkelijk nog niet
bijzonder groot zijn.
Verschuur was ongerust.
Het begon hem spoedig te vervélen den avond
alleen thuis door te brengen. Hij reed naar de
stad om ergens een uurtje zoek te maken, en
wat menschen te zien. Het feit, dat het aantal
gelegenheden in Den Haag, waar men behoor
lijk een avond door kan brengen nogal beperkt
is, bracht het met zich mede, dat hij in het House
of Lords terecht kwam. Daar kon hij in ieder
geval een half uurtje doorbrengen.
Zoo kwam het, dat Elvi, van haar bord op
kijkend, tot haar onuitsprekelijken schrik de
oogen van Verschuur met een uitdrukking, waar
in verbazing, boosheid en afkeer om den voor
rang streden, op zich gevestigd zag.
Hij stond bij den ingang, zoodat zij hem di
rect vol in het gezicht zag. Haar begeleider, die
met zijn rug naar de deur zat, kon hem niet
zien. Uit Elvi's gezicht trok alle kleur weg. Ze
had net tijd gehad, de uitdrukking op Ver-
schuur's gezicht te zien, voordat hij zich kort
weg omdraaide en wegging.
Ze dronk haastig haar glas champagne leeg.
Deze ontmoeting ontbrak er juist nog aan! Het
scheelde niet veel, of ze was opgesprongen en
hem achterna geloopen om hem den samenhang
der dingen uit te leggen.
Maar haar voeten weigerden den dienst, en
hielden haar zoodoende terug van een stap, die
ze stellig zeer betreurd zou hebben.
Totulescu bemerkte haar bleekheid en vroeg,
wat haar scheelde.
Tot antwoord schudde zij het hoofd. Dan
vroeg ze hem, haar naar huis te brengen.
Uren verstreken, voordat ze tenslotte uit moe
heid in slaap viel.
Verschuur, in zijn eenzame woning kon even
min de slaap vatten. Voor hem was een schoon
droombeeld in duizend scherven gebroken.
Het hoofdstuk Elvira Sittard was voor hem af
gesloten.
Morgen zou hij Mr. Furné opbellen en hem
verzoeken, het dossier terug te zenden en hem
zijn rekening te zenden. Zijn scheiding zou hij
wel door een anderen advocaat laten afwikkelen.
Hij wilde in geen geval de kans loopen, Elvi
bij Furné nog eens te ontmoeten.
XIV.
Reginald Lloyd had Europa den rug toege
keerd. Zijn impresario had een contract voor
een driemaandelijksche tournée door Amerika
voor hem afgesloten.
Zijn engagement in Den Haag was voor hem
slechts een klein tusschenspel geweest. Hij was
feitelijk naar Holland gekomen, om daar zijn
zomervacantie door te brengen. Hij was er welis
waar nooit eerder geweest, maar hij had wel
veel over Scheveningen hooren spreken. Zijn
beroep eischte groote geestelijke en lichamelijke
inspanning en daarom sloeg hij nooit zijn jaar-
lijksche zomervacantie over. De ontwikkeling
van het luchtverkeer had weliswaar het haasten
I en jachten van een reizend artist veel verkort
en vergemakkelijk, maar geheel ontkwam hy er
toch niet aan. En dan het werk zelf niet te ver
geten.
Wat wist de oningewijde feitelijk over de in
spanning, die het een kunstenaar als Reginald
Lloyd gekost had, de hoogste sport van zijn be
roep te bereiken en de nog grootere inspanning,
zich daar te handhaven? Want met de zuiver
uiterlijke oefeningen tot behoud van de tech
nische vaardigheid, om zonder eenige beweging
van het gezicht luid en duidelijk te spreken, was
het natuurlijk niet afgeloopen. En daarmee al
leen zou Howard Carrington nooitReginald
Lloyd geworden zijn.
Zijn „nummer" was een van de lange num
mers in het variété-beroep. Hij bleef gewoon
lijk drie kwartier op het podium, een spanne
tijds, die meestal door drie nummers in beslag
genomen wordt.
Om nu drie kwartier lang een publiek van
duizend tot twee duizend toehoorders aan één
stuk door te kunnen boeien moesten de gesprek
ken, die hij voerde geestig en sprankelend,
maar vooral afwisselend zijn.
Lloyd had zich reeds lang afgewend zijn dia
logen voor zich te laten schrijven. Ze waren
toch nooit heelemaal naar zijn zin geweest. Ten
slotte besloot hij ze zelf te schrijvenen hij
had er succes mee.
Hetzelfde kon gezegd worden van zijn pop
pen. In het begin had hij ze door goede teeke
naars laten ontwerpen. Later ontwierp hij ook
deze zelf.
Tenslotte hield hij zich ook nog met de tech
nische afwerking en het mechanisme van zijn
dummies bezig. In vroegere tijden hadden zijn
vakgenooten met poppen gewerkt, die star en
onbewegelijk waren. Ook die van Lloyd waren
in het begin zoo geweest. Spoedig had hij ech
ter ingezien, dat de vooruitstrevende, moderne
techniek, ook in zijn vak toegepast zou kunnen
worden.
Hij verdiepte zich in het technische probleem,
de bewegingen van zijn poppen zoo natuurge
trouw mogelijk te maken en het moeilijkste
ook hun gelaatstrekken, zoover dit maar eenigs
zins mogelijk was, met technische middelen te
volmaken.
Het resultaat van dit alles was, dat hij in zijn
beroep zooveel presteerde, dat het voor een bui
tenstaander eenvoudig niet te overzien was.
Zijn volgende stap bestond er in, in Frankrijk
voorstellingen te geven. Dit bracht nieuwe moei
lijkheden met zich mee.
Hij had reeds als kind Fransch geleerd en zijn
uitspraak was zeker niet slecht. Om echter voor
een Fransch publiek op te treden, was het toch
nog niet voldoende. Bovendien kon hij zijn
Fransche dialogen niet zelf opstellen, niet zoo
zeer omdat hij de Fransche taal niet voldoende
beheerschte, maar omdat hij de Fransche men
taliteit moest volgen.
De naam Reginald Lloyd had toen echter
reeds een uitstekenden klank in de artistenwe-
reld verworven en bekende Fransche schrijvers
waren maar al te graag bereid voor hem te
werken.
Zijn grootste sucecs in Frankrijk was een door
hem zelf en een vermaard Fransch schrijver te
zamen ontworpen dialoog tusschen een „Tom
my", die achter het Engelsche front met een
Fransch boerenmeisje een gesprek voert. De
Tommy sprak Engelsch-Fransch en het boeren
meisje verstond hem even verkeerd als hij haar.
Het komische van dit tweegesprek was zoo
overweldigend, dat heel Frankrijk er om scha
terde.
In evenredigheid met zijn werk waren natuur
lijk zijn honoraria.
Howard Carrington was nu reeds een zeer ver
mogend man, die zich niet veel behoefde te ont
zeggen.
Aangezien hij echter altijd op reis was, be
stond de eenige mogelijkheid in dit opzicht voor
hem gewoonlijk slechts in de allerbeste hotels
en de allergerieflijkste vervoermiddelen.
Toen hij de hoogste sport van den ladder be
reikt had, stond zijn programma vast Hij be
schikte over een aantal beproefde, en uiterst
succesvolle dialogen, over de hierbij behoorende
poppen en over de vaardigheid van een welge
oefend buikspreker.
Als men van de dagelijksche oefeningen wilde
afzien, bleef er voor Lloyd feitelijk niets meer
te doen. Het deel van de wereld, waar Fransch
en Engelsch gesproken werd was zoo groot, dat
hij er jaren achtereen met hetzelfde programma
in kon rondreizen. Hij kon zelfs drie keer van
programma veranderen. Dat was meer dan ge
noeg voor de eerstvolgende tien jaar.
Teveel zelfs! Hij deed namelijk de ondervin
ding op, dat men dikwijls in een stad, waar hij
een jaar geleden een van zijn programma's ver
toond had en waar hij met een ander kwam,
stormachtig naar vroegere schetsen verlangde.
Heeft men ooit ergens genoeg gekregen van
Anna Palowa's „stervende Zwaan"?
Maar het publiek, dat de herhaling van een
eens bewonderd meesterstuk verlangde, remde
zoodoende zijn scheppende kunstenaarskracht.
Reginald Lloyd was echter niet de man om
zich te laten remmen. En aangezien hij in zijn
beroep niets nieuws meer kon brengen, keek hij
uit naar een ander gebied voor zijn geestelijke
mogendheden.
Zoo kwam hij er toe schetsen voor couranten
te schrijven, waarvoor hij zelf de teekeningen
ontwierp. Toen hij zag, dat hij ook op dit gebied
succes had, groeide zijn ambitie en hij begon....
zijn eersten roman te schrijven.
En het was juist in Scheveningen geweest,
dat hij het laatste hoofdstuk voltooid en zijn
manuscript naar een van de grootste Engelsche
uitgevers gezonden had.
Daarom was hij zoo uiterst verbaasd geweest,
toen het mooie Hollandsche meisje, dat hij op
het strand ontmoet had, hem bijna als een hel
derziende de woorden toegevoegd had:
„Als er een boek van u verschijnt wilt u het
mij dan laten weten?
(Wordt vervolgd).
Het plaatselijk Schoolmelk-comité -Am
sterdam" hield Donderdag een pers
conferentie, waarbij de leden van het
bestuur persoonlijk aan de jeugd het
goede voorbeeld gaven
Etter, de nieuwe Bondspresident van
Zwitserland voor het jaar 1939
Met vischnetten wordt de Keizerstraat te Scheveningen ver
sierd, in verband met de aanstaande herdenking van het feit
der landing van Prins Willem VI in 1813 te Scheveningen
Het keuren der inzendingen voor de 2de Internationale Avicorni-tentoonstel-
ling, welke in den Dierentuin te Den Haag wordt gehouden vanwege de
Het stoffelijk overschot van Koningin Maud van Noorwegen is Donderdag
ten grave gedragen. Een overzicht tijdens den rouwdienst in de Kathedraal
te Oslo. (Telegrafisch overgebrachte foto)
Een der nieuwste operatietafels op de
stelling van X-straal apparaten, welke in
Hall te Londen wordt gehouden
Vijf dooden waren te be
treuren bij het ongeluk van
het Amerikaansche vliegtuig
Mainliner, dat nabij San Fran
cisco in zee stortte.
De Engelsche premier Neville Chamberlain woonde met zijn echt-
genoote het feest der Conservatieve Partij in Empress Hall te
Londen bij. De minister-president met zijn vrouw bij aankomst op
het feest
Een gedeelte van den nieuwen autosnelweg Den Haag Utrecht zal binnen
kort voor het verkeer worden vrijgegeven, n.l. het wegvak van de brug
over de Gouwe tot nabij Bodegraven
