MENU VAN DE WEEK
Recept'
en
GraceMoore,deNachtegaal
van Tennessee
RADOX
VRIJDAG 9 DECEMBER 1938
HSSRCEM'S ESX'GBE'AÜ
"Castvrouw zijn
Een kunst, die in onzen tijd al te zeer
wordt verwaarloosd.
Er was een tijd. dat de gastvrouwelijke
plichten bij een huisvrouw al bijzonder zwaar
wogen: dat was de tijd van de eindelooze visites
en contra-visites, van de avondjes, de partij
tjes, de dinertjes en de soupertjes.
Dikke boeken met de „regels der etiquette",
met nuttige wenken voor het aangenaam be
zighouden der gasten deden opgeld en geen
jonge vrouw was eerder gereed om in 't
huwelijksbootje te stappen of ze moest de
kunst van ontvangen terdege meester zijn!
Dat hoorde er zoo bij nèt als de „degelijke
huishoudelijke basis".
Wat is dit alles in een twintig, dertig jaar
tijds héél anders geworden!
't Ligt geheel in den geest des tijds. dat we
met ons druk, jachtig leven en met onze
veel zwaardere financieele en andere zorgen
ons niet zooveel meer van onze buren en
kennissen aantrekken als onze moeders en
grootmoeders. Dat we. als zijnde „lastige
romslomp", heel wat stijve visites en avondjes
met één slag hebben afgeschaft.
Een verarming van ons leven? Oppervlak
kig beschouwd, wel, maar als we wat dieper
kijken, dan heeft ook deze zaak twee kanten.
En dan kon het weieens zijn, dat wat armoe
de lijkt, eigenlijk een nieuwe rijkdom voor ons
wil beteekenen.
„Er vallen geen goede appels van den
■boom" zegt de oude volkswijsheid, m.a.w. een
gebruik, dat in onbruik raakt, was in wezen
ook eigenlijk niet waard om langer te leven.
En als we nagaan, hoe snel en gemakkelijk
we, wat betreft ons contact met de buitenwe
reld, het heele radsrwerk van verplichte ditjes
en datjes plus een lange lijst van omgangs
vormen en verdere behartigenswaardigheden
van ons levensprogram hebben geschrapt,
dan moeten we wel tot de overtuiging komen,
dat al die rompslomp ook werkelijk niet veel
waard was. Dat onze geest en gemoed er
heel best buiten konden!
Ja, dit is betrekkelijk wel waar, maar toch.
er is een element in den omgang met vrienden
en kennissen, en vooral ook in het „gast
vrouw zijn", dat we noode missen. Het is het
zich instellen op de behoeften der gasten, het
voor 't oogenblik geheel wegcijferen van eigen
belangen, het zich afvragen: hoe kan mijn
avond (of middag) voor anderen een succes
worden? Het. is, wat ik bijna met 'n wel wat
zwaarwichtig", maar toch ook niet geheel on
juist woord „zielszorg" zou willen noemen. Dit
element bezaten de gastvrouwen in vroegere
eeuwen in hooge mate en het is wel zeker, dat
onze Nederlandsche gastvrijheid niet zulk een
uitstekenden naam zou hebben gekregen, als
dit element haar ontbroken had. En mis
schien is het niet tè boud als ik beweer, dat
juist toen dit „innerlijke" in onze gastvrij
heid verloren ging, onze avondjes en par
tijtjes gingen afzakken tot het niveau van
„lastige rompslomp", rijp om te worden af
geschaft.
Wat is er voor onze ouderwetsche, officieele
omgangsvormen in de plaats gekomen? Een
allegaartje: vluchtige ontmoetingen, losse
uitnoodigingen van „kom eens oploopen",
bridge-avonden, waarbij 't natuurlijk in
hoofdzaak om het spel en de ontspanning,
gaat, en dan énkele diepere vriendschappen
(maar die zijn van alle tijden en dus speciaal
voor onzen tijd niets bijzonders).
Maar waar is nu in onzen tijd de gastvrouw
gebleven, die zich bewust tot taak stelt om
ook nog voor iets anders te zorgen dan voor
de thee en de koekjes en de verwarming? De
gastvrouw, die de kunst van ontvangen nog
ziet als een moeilijke, maar heel belangrijke
taak en die deze dan ook met haTt en ziel be
oefent met alle tact en fijnheid, waarover zij
beschikt?
De kunst van ontvangen is zeker niet gemak
kelijk: zij vraagt niets meer of minder dan
de inzet van de heele persoonlijkheid, wil men
er iets van terecht brengen. Maar juits daar
om is zij het beoefenen waard. En als ik 't
goed zie, dan is het juist nu de geschikte tijd
om ons ook op dit belangrijk onderdeel van
onze taak-als-vrouw eens te bezinnen. Want
hier ligt 'n groot terrein braak: de fossielen
van de ouderwetsche gedwongen visitetjes en
partijtjes, waar tenslotte geen leven meer in
zat, zijn er nu wel grondig uit; 't zaaien van
het zaad, waaruit een nieuwe, meer „inner
lijke", meer stijlvolle gastvrijheid zal kunnen
groeien, vraagt een vaste en ferme vrouwen
hand!
Versfandsboekje
Mijn vrouw heeft een boekje aangelegd, dat
ze heel verstandig! haar „verstands
boekje" noemt. Want zegt ze 't dient
om mijn verstand te hulp te komen.
In dit boekje noteert mijn vrouw alle din
gen, die ze onthouden wil; de adressen van
vrienden en kennissen, van loodgieters, schoor
steenvegers, tuinlieden en „kleine prutser-
tjes", van dienstmeisjes, werksters en verstel-
naaisters. En langs den rand van het boekje
bevindt zich een alfabetische klapper, waar
door men het gezochte vlug kan vinden.
Als i k een dergelijk „verstandsboekje" had,
zou ik het als volgt inrichten: den naam
Willemsen zou ik onder de W. zetten, Faber
onder de F. En als me het beroep van den per
soon in kwestie belangrijker leek, zou ik hem
b.v. inschrijven onder het hoofd: banketbak
kers, wasscherijen enz.
Maar mijn vrouw gaat heel anders te werk.
Een paar dagen geleden kwam ik erachter,
toen ze bezoek had van een pasgetrouwd me
vrouwtje. Deze zocht een werkster, die tevens
wascht en naait en niet duur is.
U begrijpt, dat het vinden van een derge
lijk juweel voor mijn vrouw met haar „ver
standsboekje" een kleinigheid is. Ze droeg mij
dan ook onmiddellijk op. even voor haar in
't boekje te kijken. Het juweel woonde, als ze
zich goed herinnerde. Mozartstraat 15 en
heette juffrouw Wessels.
Ik neem het boekje en kijk zooals iedere
man in mijn plaats gedaan zou hebben op
de W. Maar ik vind geen Wessels. Misschien
staat het juweel onder „naaisters": ik kijk op
de N., maar zonder resultaat. Ik moet nu wel
bekennen, dat ik 't niet vinden kan.
Mijn vrouw zucht „je moet ook alles zelf
doen". Ze zal eens even kijken onder „huis
houding".
Ze zoektmaar neen, 't juweel staat er
niet in.
„Gek!" zegt mijn vrouw. Maar dan roept
ze opeens: „O ja, natuurlijk! Die juffrouw is
toch getrouwd en heet Roest van zichzelf en
woonde vroeger in de Veerstraat. 't Staat dus
natuurlijk onder de V. En inderdaad: onder
de V. staat: juffrouw Wessels, werkster, naai
ster. waschvrouw. Beethovenstraat 15.
Mijn vrouw straalt. „Zie je nu wel, 't klopt!
Zelfs de straat wist ik nog". Ik ben sprake
loos over zooveel verstand. En ik vraag mijn
vrouw, onder welke letter i k we1, zou worden
ingeschreven, gesteld, dat ik in haar „ver
standsboekje" voorkwam. Ze lacht en zegt
snel; „O. natuurlijk onder de M."
„Wat?" zeg ik verbluft „èn ik heet Bob!"
„O, wat zijn jullie mannen toch dom! Net
of je naam er iets toe doet. Voor mij kom je
onder de M., en dat beteekent: Mijn aller
liefste".
Hoe
we van
oud
nieuw
maken
Aparte overgooier met Tiroolsch
borduurwerk.
Dit aardige overgooiertje, dat gemaakt kan
worden van een jurk, die te kort geworden
is, is met Tiroolsch borduurwerk versierd.
De band om de taille kan dienen om het
rokje langer te maken. Bestemd voor den leef
tijd van 1018 jaar.
We doen het beste, eerst een teekeningetje
op ware gi'ootte te maken en dit nogeens over
te nemen op dun papier. Hiervan maken we
twee stuks en rijgen ze op de juiste plaats op
den. rok. Als de motiefjes geheel klaar zijn
trekken we 't papier er tusschenuit. Zoo doen
we ook met de motiefjes op den tailleband en
het dwarsbandje.
Winterkwaaltjes
en een paar eenvoudige tips om ze te
voorkomen.
De winter staat voor de? deur met zijn ge
zellige, lange avonden, maar ook met zijn
velerlei ongerief en kwaaltjes. Allerlei ge
varen omringen ons; we kunnen op tal van
manieren kou vatten, nat worden enz. enz.
Heel veel van dit ongerief kan echter wor
den voorkomen als we de volgende eenvoudige
wenken nu eens serieus opvolgen.
Ter bescherming van
enkels en polsen
dragen we „mofjes", bestaande uit een gewoon
randje breiwerk, flink stijf gebreid.
Onze rug.
een zeer gevoelig lichaamsdeel bij de meeste
vrouwen, zal erbij gebaat zijn, als we steeds
wol op de huid dragen. In 't begin is dit wat
kriebelig, maar heusch: op den duur went 't!
Voor 's nachts is het zeer aan te bevelen, een
breeden gebreicien gordel te dragen. U hebt
't dan altijd lekker warm en zult niet zoo
gemakkelijk rillerig wakker worden.
Koude voeten
zijn een ellende. En daarom moest iedere
vrouw, die hier last van heeft steeds in den
winter haar schoenen een half nummertje
grooter koopen en er een zooltje in leggen van
kurk of vilt. Bij gebrek hieraan kan men zich
behelpen met vier- of zesdubbele zooltjes van
krantenpapier, die echter het nadeel hebben
dat de kousen er vuil van worden.
En dan is er nog de wintersche narigheid
van de „ijsvoeten" 's avonds in bed. Als u
hier last van hebt, moet u beslist maatregelen
nemen en niet stom liggen lijden tot den da
geraad! Laat iedereen u maar gerust uit
lachen, maar neem 'n kruik of verwarmden
steen mee naar bed. Vindt u dezen maatregel
te drastisch, dan kunt u zich ertoe bepalen
de voeteinden der lakens, vlak voor het naar
bed gaan, met een zoo warm mogelijk ijzer
(zonder bruine vlekken te maken!) op te
strijken-
Ex- komt waarschijnlijk damp van de lakens
af: een bewijs dat ze vochtig waren! Nu staat
u de lakens en dekens zoo om, dat er een
warmen voetenzak wordt gevormd en legt één
deken (ingestopt) er overheen. Een zwaar
kussen op de voeten wil c«ok nog weieens
helpen!
Om natte (en dus ijskoude) voeten op straat
te voorkomen is een zeer goed middeltje het
invetten van de naden tusschen zool en
bovenleer. Ook de moderxxe rubberlaarzen ol
overschoenen zijn een prachtige bescherming
en er zijn tegenwoordig zelfs sierlijke model
letjes in den handel!
Een andere wintermisère wordt gevormd
door de
rooide handen.
Vooral huisvrouwen, die alles zelf doen,
hebben hier vaak last van. Heel verstandig
is het dus, de handen steeds goed af te dro
gen (dus niet vluchtig met een half natten
handdoek, omdat er juist gebeld wordtl)
Hang steeds een handdoek op het rekje voor
de kachel of boven 't fornuis, zoodat die in-
en indroog is en wrijf steeds na 't wasschen
de handen even in met een beetje crème.
Is het helaas toch zoover met u gekomen,
dat uw handen rood en ruwgeworden zijn,
dan zal het volgende middeltje beslist helpen
Kook een paar mooie, ki-uimige aardappels,
giet ze af en wrijf ze zeer fijn. Doe er daarna
wat melk en een weinig citroensap door en
smeer 't papje, dat geen kluitjes mag be
vatten 's avonds voor 't naar bed gaan op uw
handen.
Om de vorming van winterhanden en klo
ven in de handen te voorkomen, is het uit
stekend, ze iederen dag eerst koud af te was
schen en daarna in te wrijven met kamfer-
spiritus. Warm uw handen nooit bij de kachel.
Ook voor gevoelige voeten die spoedig 'rood
en ruw worden, is dit uit den booze!
Wintervoeten berusten overigens op een
slechten bloedsomloop en veel beweging is er
uitstekend voor. In 't 'algemeen kunnen we
er niet genoeg den nadruk op leggen, dat in
den winter de bloedsomloop krachtig moet
woi-den bevorderd.
Loop niet te „hufteren"
Heel verkeerd en doan is de gewoonte van
veel dames om, wanneer ze 't koud hebben
door huis te loopen „hufteren", d.w.z. het
hoofd in de schouders te steken en zich amper
te duiwen bewegen. Hierdoor wordt de bloeds
omloop vertraagd en men krijgt het hoe lan
ger hoe kouder.
De juiste houding is: schouders naar ach
teren, borst vooruit, armen losjes laten han
gen. Haal gewoon adem zonder overdrijving.
Een heel vervelend winterkwaaltje is ver
der
een roode neus.
U kunt hier wel iets tegen doen, door het
lastige lichaamsdeel bij herhaling te baden in
een niet te sterke aluinoplossing.
Zondag:
Knolraap
Kippesoep
Aardappelen.
Kalfsoesters
Citroenrijst met
Doperwten (bus)
vanillevla
Aardappelen.
Donderdag:
Vruchtensla.
Jachtschotel
Maandag:
Roode kool
Gekookte rijst.
Vanillevla met
Ragout van kip
bitterkoekjes
Pannekoeken
Vrijdag:
Appel
Gestoofde visch
Dinsdag:
Aardappelen.
Stamppot van
Andijviesla
boerenkool
Tapiocapap
Rookworst
Zaterdag:
Stoofperen
Erwtensoep
Woensdag:
Gevulde beschuit-
Ribstuk
bollen
VEGETARISCHE MENU'S.
1. Schotel van aard- 3. Magere erwtensoep
appelpuree, gekookte Gebakken kaas
eieren en sla van plakken
Brusselsch lof. Bloemkool
Appelmoes met Aardappelen,
beschuit Botersaus
Vruchten
2. Rijst met tomaten- 4. Bloemkoolsoep
saus en geraspte kaas Aardappelgehakt
Andijviesla Brusselsch lof
Broodschoteltje met Chocoladepudding
gember met vanillesaus
Vruchtensla Cs winters).
Benoodigdheden (4 personen)2 sinaasap
pelen, 2 bananen, 2 handappelen, 2 peren; of
2 bananen, 1 grape fruit, peren, 2 manda
rijnen.
Bereiding: De sinaasappelen, mandarijnen
en grape fruit pellen en alle harde vliezen en
pitten verwijderen. In plakken snijden of in
kleine stukjes en met wat suiker bestrooid
wegzetten. De appelen en de peren schillen en
in heel dunne schijfjes snijden. Ze voox-zichtig
met de andere vruchten vermengen en alles
overdoen in een vlaschaal, of in platte wijn
glazen of op kleine glazen schoteltjes verdee-
len. Als garneeringeen paar mooie schijven
sinaasappel boven opleggen en hierop een ge-
confijt kersje leggen.
Naar verkiezing slagroom er bij geven, of de
schotel, waxxneer er niet veel vocht losgelaten
Is, (bij grape fruit) ermee bespuiten.
Schotel van aardappelpuree, eieren
en Br. lof of andijviesla.
Benoodigdheden (3 personen): 1 K.G. ge
kookte aardappelen, 6 eieren, l pond Br. lof,
l of 2 stx-uiken gele andijvie, 3 lepels slaolie.
4 lepels azijn, pl.rn. 3 d.L. melk, peper, xxoot.
zout, 30 gr. boter.
Bereiding: De eieren 10 minuten koken, af
spoelen, pellen en halveeren. Van de aardap
pelen met de melk, peper, noot, boter en zout
puree maken, en deze kloppen tot ze luchtig
is. De puree overdoen in eexx met boter in-
gesmeerden en met paneermeel bestrooiden
rijstrand, en deze op een grooten schotel kee-
ren, óf de puree als een bergje midden op een
verwarmden schotel schikken. De halve eieren
in den rand en om de puree heen leggen, en
garneer en met hier en daar wat andijvie of
Br. lof sla.
Voor deze sla het lof en de andijvie schoon
maken, heel goed wasschen en in zeer dunne
reepjes snijden. De groente goed uit laten lek
ken, zoonoodig tusschen een schoonen doek
drogen, en vermengen met de olie, de azijn,
peper en wat zout. De sla minstens V2 uur
voor het gebruik klaarmaken, zoodat alles er
goed ingetrokken is.
Zangeres met een roeping
EEN wondex-lijke levensgeschiedenis is
die van Grace Moore, de beroemde
Amerikaansche zangeres, die wellicht
méér geld verdient dan ooit een van
haar vrouwelijke collega's vóór haar (duizend
poxid voor een recital!).
Maar er was ook zeker zelden een jonge
vx-ouw, zóó ruim begiftigd met goede gaven
der natuur, zoo harmonisch van uitex-lijk en
innerlijk. Een weldadig aandoende harmonie
in onzen verscheurden tijd spreidt Grace Moo
re ten toon: ieder, die haar op de film of in 't
concertgebouw weieens heeft gehoord en ge
zien, heeft stellig de charme van deze levens
krachtige figuur oxxdergaan!
Met haar aardig, sympathiek gezicht, haar
blauwe oogen en mooie tanden, haar goed fi
guur en sportieve houding is ze het prototype
van het evenwichtige Amerikaaxxsche meisje
van wie levenslxxst en frischheid uitgaan.
Bovendien speelt ze comedie als de allerbes
te actrice en wat natuurlijk de kern is van
al deze actrices ze heeft een prachtige stem.
Grace Moore, de nachtegaal van Tennessee,
werd in het plaatje Jellico geboren als het
dochtertje van een kolonel in een streng
godsdienstige, puriteinsche omgeving. Het
sprak reeds in haar prille jeugd bijna vanzelf
dat ze zendelinge zou worden: ze zou later
naar Chixxa gaan om te evangeliseeren onder
de koelies. En in afwachting van deze bestem
ming, gaf ze bijbelondexTicht aan de kleine
negei'kinderen uit de omgeving en leerde zij ze
psalmen zingen. En iederen Zondag ging ze
zes keer de leerlingen van haar Zondagsschool
van hun huizen afhalen. Ze deed het graag, ze
leefde in dit wei'k, er bestond niets anders
voor haar.
En tochals er in de kerk gezongen werd,
werden sterke emoties in haar wakker. Muziek
en zang gaven haar een gevoel van vrijheid,
van een lichtende toekomst
Van haar achttiende jaar af was haar be
sluit genomen: ze zou en moest zangeres wor
den. Een droom, die in dat milieu wel héél on
mogelijk aandeed en waar de oudex-s zich dan
ook begrijpelijkerwijs met hand en tand te
gen verzetten.
Grace deed er het zwijgen toe. Maar eens
op een dag was ze opeens wegradicaal en
op z'n Amerikaaixsch wèg vaxx school. Verstopt
in de kamer van een vriendin, terwijl de doo-
delijk ongeruste ouders met hulp van de po
litie het stadje afzochten. Ze liet ze eexx week
lang zoeken, vertrok dan met. geleend geld
naar New-York.
't Begin van haar loopbaan was niet erg
voorspoedig: de driehonderd dollar, die ze ge
leend had, raakten op. en wat begint een
achttienjarig provinciaaltje dan in een we-
x-eldstad? Maar haar stem werd tenminste op
gemerkt en na verloop van een paar maanden
was Grace met haar droomen van groot
zangeres blij, dat ze een engagementje kreeg
in het cabaret „The black cat". Geen geschikte
omgeving! Maar 't was een sport op de lad
der, die, langs music-hall en operette, zou lei
den tot het doel!
Na een poosje debuteert ze op Broadway en
't begint-juist een beetje ernst te worden'met
de carrière als.... ze opeens op een avond
haar stem kwijt is! Groote schrik en ontstelte
nis: stembanden verlamd en één kans op de
duizend dat herstel mogelijk zal zijn. Een half
jaar bx-engt ze buiten door. zonder een noot
te zingen. Maar dan gebeurt het wonder: de
stem keert terug, zuiverder dan ooit. En tij
dens de genezingsperiode, die ze in Europa
doorbrengt, sluit Grace het contract af voor
„musix-box", haar volgende revue.
Weer voert het lot haar naar Broadway
Maar temidden van het groote succes, dat
haar deel is, weet Gx~ace aldoor zeker, dat haar
bestemming elders ligt: ze wil ernstige muziek
brengen, een échte zangeres worden! 't Is geen
toeval, maar bestemming, dat ze kennismaakt
met Mary Garden, de beroemde Amerikaan
sche zangeres, ster van de Metropolitan-opera
en dat deze haar begrijpt en haar aanraadt
haar muzikale studiën voort te zetten.
Haar raad vindt weerklank: even bruusk als
ze eens van huis wegliep laat Giace Moore nu
Broadway met zijn klatex-goud in den steek
Ze studeert zang te Milaan, dan te Parijs
Maanden gaan voorbij en haar stem ontwik
kelt zich tot haar vollen rijkdom.
De „Metropolitan" staat nog altijd voor haar
gelijk met het ideaal en ze is diep teleurgesteld
als de manager Tigler zegt: „U wordt nooit
eerr echte zangeres. U hebt te veel operettes
gesneeld"
Maar Grace antwoord- „Ik wed om honderd
dollar dat ik in de Metropolitan zal zingen".
Een paar maanden later debuteert ze er
werkelijk, in „Roméo en Julia" en incasseert
ze op haar gewone zakelijke manier de hon
derd dollar van de weddenschap.
Alweer een stapje dichter bij het doel: het
brengen van ernstige muziek. En Grace gaat
verder: ze zingt te Parijs bij wijze van proef
een gedeelte uit de opera ..Louise" en hoort
Albert Wolff uitpakken: „Je begrijpt nog niets
van het leven. Kom over twee jaar maar eens
terug".
Acht jaar later zingt ze dezelfde aria te
Ostende. terwijl Albert Wolff dirigeert. Een
subtiele wraak. Grace Is gelukkig: ze staat
thans op het toppunt van haar roem, Is ge
huwd met Valentin Parra en werkt ontzet
tend hard. Het kleine meeningsverschilletje
met haar ouders ls natuurlijk reeds lang bij
gelegd. De film, met al zijn mogelijkheden,
heeft Grace geannexeerd en daarnaast zingt
ze bij voorkeur ln de concertzaal. Ge
deelten uit opera's en vooral haar lievelings-
rol: Loyise.
Het leven van Grace Moore schijnt geken-
mex-kt door snelle besluiten: voor de dei-de
maal laat ze een veilig heden in den steek voor
een onzekere toekomst, als ze het plan oppert
de film en de „ernstige muziek", waarvan ze
altijd gedroomd heeft, te combineeren
Grace wil haar .J^ouise" gaan verfilmen De
oude oer-Fransche opera, die al 850 keer in
Parijs werd opgevoerd en vandaar .een triomf
tocht over de wereld maakte, zal nu op het
witte doek verschijnen met Grace in de rol
van het Parijsche werkstertje. dat alles in den
steek laat voor haar dichter De Hollywood-
magnaten begrijpen er niets van. maar Grace
weet wat ze wil: ze laat een contract van an
derhalf millioen dollar schieten, betaalt de
vereischte schadevergoeding en gaat scheep
naar Europa, waar een Fransche maatschap
pij haar Louise zal verfilmen
En ze heeft de voldoening dat de rechten
van de meeste groote opera's reeds door film
maatschappijen zijn aangekochtals voor
zorgsmaatregel
Dag in dag uit werkt Grace nu te Parijs
Ze kleedt zich iederen morgen in het costuum
van een Parijsche midinette uit de vorige eeuw
en brengt haar dagen door in een kamertje or
Mont-Martre. Ook houdt ze lange gesprekker
met den componist van „Louise", Gustave
Charpentler. die nu 78 jaar geworden is en
nog altiid ziin heseheiden optrekje bewoon1
op de boulevard Rochechouart en die evenah
Grace, gelooft in de roeping van de ernstige
muziek voor de film.
Dit vestje voor een meisje van 8 tot 10 jaar,
is gebreid van terra 3 araads wol. De nopjes
van groene en gele wol.
We hebben noodig 300 gr. terra en een
strengetje groene en een strengetje gele wol,
pennen no. 3/2 en 8 knoopjes.
Rug.
Voor den rug zetten we op 95 st., we breien
eerst 1 pen 1 recht 1 overecht verdraaid, terug
gaande 1 recht verdraaid 1 averecht. Is de
boord 24 toeren dan begiixnen we aan het
patroon: 3 a., 1 r. 3 a., 1 r. 7 a., 1 r. 3 a„
1 r. 7 a., eixz. (het gedeelte tusschen de kom
ma's is het patroon). We eindigen met 3 a.
teruggaande worden de averechte steken recht
en de rechte steken averecht gebreid. Na 7
toeren breien we 6 pennen in de tricotsteek,
d.w.z. 1 pen x-echt 1 pen averecht. Als we nu
het patroon bekijken, zien we een werk van
avex*echten met daarin streepjes van rech
ten. Met een gekleurden wollen draad worden
de middelste rechte steken bij elkaar gehaaid,
zoo dat de gekleurde nopjes alle even groot
worden.
Nu verspringen we het patroon en breien
1 r. 1 a. 7 r.l a. 3 r. 1 a., enz.
Na 98 toeren kanten we het armsgat af:
aaxx weerskanten 8 st. (422) zoodat wij
79 st. overhouden. Na 52 toeren boven het
armsgat kanten we de middelste 31 st. af
voor den hals en zetten aan weerskanten 24
st. cip een draad.
Linkervoorpand.
We zetten op 54 st. en beginnexi weer met
den boord evenals bij het achterpand; de
laatste 6 st. worden evenwel recht gebreid en
bij de volgende pen de eerste 6 st. Dit wordt
het randje ribbels, waar later de kxxoopen op
komen. Na 24 toeren beginnen we met 4 a. en
vervolgens het patroon, (zie boven.) Zijn we
bij het arxxxsgat, dan kanten we hiervoor 12
st. af (6222). De overige steken breien
we door tot we 34 toex'èn boven het armsgat
hebbexx. Daxx kanten we voor den hals
18 st. af (12222) en breien door tot
52 toeren boven het armsgat. De 24 st. voor
den schouder breien we samen met den
schouder van het rugpand.
Rechte rvoorpand.
Dit is het spiegelbeeld van het linkervoor
pand, alleen worden in het ribbelrandje
knoopsgaten gemaakt. Het eerste knoopsgat 4
ribbels van onderen, het volgende 8 ribbels
hooger, enz. Elk knoopsgat is 4 st.breed.
Mouw.
Voer de mouw, die we van boven begiix
nen, zetten we op 31 st. Patroon: 7 a. 1 r.
3 a. 1 r. 7 a. 1 r. 3 a. 1 r. 7 a. 1 r. 3 a. 1 r.
7 a.
Om de 2 pennen maken we er 1 st. bij tot
we 61 st. hebben dan ineens nog aan weers
kanten 10 st. en op deze 81 st. breien we 6
pennen. Nu minderen we om de 2 pnnen
voor en achter aan de pen tot 61 st. Als we
12 x het patroon boven elkaar hebben, min
deren we door tot 54 st. Na 15 x het patroon
breien we een boord als voren van 24 toe
ren.
Kraag.
Opzetten 110 st. en aan het begin van elke
pen meerderen (1 st.) tot we 118 st. hebben.
Alles wordt recht gebreid en na 12 ribbels
kanten we strak af. Voor we den kraag op
het vestje naaien strijken we deze eerst on
der een natten doek rond. Den afgehechten
kant naaien we tegen den hals. Als nu alle
stipjes in het vestje zijn gewerkt en alles op
de machine in elkaar is gestikt, wordt het
geheel onder een vochtigen doek mooi plat
gestreken.
Sp: Th.
GEEN VETPUISTJES MEER
doch een frissche gave huid door geregeld
gebruik van Radox in Uw waschwaterl,
Bij apothekers en erkende drogisten a (0.90
per pak en f0.15 per klein pakje.
(Adv. Ingez. MedJ
Een Huishoudschortje
Onze teekening laat zien, hoe u vlug en
heel gemakkelijk een schortje kunt maken:
een kleedingstukje. dat zeer in den smaak
valt, vooral als de kleuren met zorg gekozen
zijn. Het schortje wordt aan één stuk geknipt
en in de taille met lintjes vastgestrikt. Hals.
zijkanten en onderkant worden omgeboord in
de kleur der lintjes. Nu nog een paar zakjes
erop, en 't schoi'tje is klaarl
