DE BEZEniNG VAN PRAAG
CONTRABANDE
Duitsche soldaten onderhouden zich, na de bezetting van
Praag in een der hoofdstraten van de stad met eenige
inwoners
Bij het binnentrekken der Duitsche troepen in Praag werden
deze door de Duitsche inwoners der stad met den Nazi-
groet verwelkomd
Het gouden jubileum van het instituut Pasteur is De jaarlijksche Paaschvee-ten-
te Parijs officieel herdacht in tegenwoordigheid toonstelling te Rhenen is Don-
van vele autoriteiten. Louis Martin, directeur van derdag gehouden.
het instituut, tijdens zijn rede
Burgemeester dr. W. de Vlugt volgde met aandacht de luchtbeschermings
oefening, welke Donderdagavond in Amsterdam Oost werd gehouden
Hacha neemt afscheid van dr. Meissner
(rechts) bij zijn vertrek uit Berlijn naar
Praag na de historische conferentie
met Hitier, waarin het lot van Tsjecho
Slowakije beslist werd
Neville Chamberlain met sir Horace
Wilson op weg naar het Lagerhuis,
waar de internationale situatie na de
jongste gebeurtenissen in Tsjecho Slo
wakije behandeld werd
Dekens, waaronder het te warm werd. De Amsterdamsche brand
weer bij de blussching van den inventaris van een beddenmagazijn
aan de Jodenbreestraat in de hoofdstad, waarin Donderdag brand
uitbrak
Prachtexemplaren op de eerste voorjaarspaardenmarkt, welke Donderdag
in de veemarkthallen te Den Bosch werd gehouden
FEUILLETON
Uit het Engelsch van
HEADON HILL.
(Nadruk verboden).
10)
Toen hij het hek uitkwam, keek hij John
Budge recht in het gezicht en was niet weinig
verbaasd, dat deze beleefd aan zijn pet tikte
en zijn gezicht vertrok in een grijns, welke als
vriendelijkheid bedoeld was.
Meneer gaat een wandeling naar de baai
maken? vroeg hij beleefd.
Hector kon zijn ooren nauwelijks gelooven!
Inplaats van op een woedenden stier leek
John Budge nu meer op een koerende duif
met den vredestak in zijn bek.
Neen, antwoordde hij, ik ga alleen een
eindje den weg op. En lachend voegde hij er
aan toe: Ik ben niet in een stemming om
vanavond verboden dingen te doen.
Voor u is het geen verboden terrein meer,
mijnheeer antwoordde Budge met nadruk.
Ik heb Lord Purbeck's speciale orders daar
omtrent. Hij heeft voor u een uitzondering
gemaakt. U kunt langs de kust loopen wan
neer en zoo vaak als u wilt.
Hector knikte maar maakte geen gebruik
van de toestemming. Hij begreep, dat deze
hem alleen verleend was, omdat er op het
oogenblik niets op de pier gebeurde, dat ge
heim gehouden moest worden. Waarschijnlijk
was de vorige lading in veiligheid gebracht en
werd een nieuwe pas verwacht na het einde
van zijn vacantie. Even flitste de gedachte
door zijn geest, dat men hem misschien naai
de baai wilde lokken met minder goede be
doelingen! Hector was echter van meening,
dat de kust weinig meer voor hem te verber-
oen had.
Het stuk „marmer", dat hij van de auto
had zien vallen, had hem meer geheimen ge
openbaard dan een maand spionnage langs
de kust had kunnen doen en zijn politiek was.
elke aanleiding tot achterdocht te vermijden.
Den derden dag na zijn tocht naar Dorches
ter had hij zich met zijn motorfiets opgesteld
aan het einde van de vallei, even voor het
kruispunt. Na eenigen tijd hoorde hij duide
lijk het gedreun van een vrachtauto. Een paar
minuten later draaide het zware voertuig den
hoofdweg op. Het eenige, dat Hector nu te
doen had, was achter de auto aan te rijden,
zonder gezien te worden door de mannen,
die voorop zaten. Hij moest een flink eind
achterblijven en dubbel voorzichtig zijn bij de
bochten.
Het stond vast, dat de mannen hem niet
hadden opgemerkt, anders zouden ze zeker
niet regelrecht naar de plaats van bestem
ming zijn gereden, die ze na een tocht van
vijf uur bereikten. Het einddoel was een groote
poort in een hoogen steenen muur op de grens
van Salisbury. Achter den muur verhief zich
een hooge loods met het opschrift: „Jenkins
Co. Handelaren in marmer".
Toen de vrachtauto binnen de poorten was,
nam Hector zijn kans waar. Spoedig was het
raadsel opgelost! Naast den handelaar in
marmer zag hij een perceel, waaraan een
groot koperen naambord prijkte:
West-Engelsche Wijn- en
Likeur Compagnie. Opslag
plaatsen en kelders. Alleen
groothandel.
Het lag voor de hand, dat de enkele blok
ken marmer die echt waren, bij de firma
Jenkins werden achtergelaten, terwijl de rest
door den een of anderen geheimen ingang
zijn weg vond. Hector twijfelde er geen oogen
blik aan. of de beide zaken, hoe verschillend
blijkbaar, behoorden bij elkaar en waren
beide opgericht met het doel. om het land te
overstroomen met belastbaren drank, waar
voor geen invoerrecht was betaald!
Een beleefdheïdsvisite.
Hector stond in een niet zeer gelukkige
stemming voor den grooten ingang van
Purbeck Abby. Hij bracht het beleefdheids
bezoek, dat de goede vormen hem voorschre
ven om enkele dagen na het diner te bren
gen.
Maar het was nauwelijks vier en twintig uur
geleden, dat hij tot de ontdekking was geko
men, dat zijn gastheer van dien avond bezig
was de wetten van het land te overtreden op
zoo'n groote schaal, als in de laatste jaren
nooit 'was voorgekomen en, door de ironie
van het lot, had juist Hector de man moeten
zijn, die hem moest ontmaskeren!
En Hector's heele hart ging uit naar de
dochter van dezen man! De vraag, die Hector
maar niet losliet, was: Wat was de reden van
Lord Purbeck's gedrag? Was hij ontoereken
baar, of een fanatiek politicus, of een mis
dadiger die zijn streken verborg onder het
mom van een adellijken naam? Als hij over
tuigd was geweest, dat de Lord alleen maar
een smokkelaar in het groot was, dan had hij
misschien uit liefde voor Madge St. Aidhem
getracht zijn oogen te sluiten voor wat hij
gezien had. Misschien had hij zijn geweten
kunnen sussen met het voorwendsel, dat hij
deze ontdekkingen had gedaan in zijn eigen
Lijd en niet in dienst van de „Daily Lynx". En
na zijn vacantie zou hij wel iets kunnen be
denken, om van een van de twee zaken, die
voor hem gereed lagen, af te komen.
Maar een ernstiger misdaad dan het ont
duiken van invoerrechten, vroeg om vergel
ding en na het gesprek, dat hij had opgevan
gen dien avond na het diner, was het onmo
gelijk den dood van Cassidy niet met deze
zaak in verband te brengen en Hector kon
zich toch niet medeplichtig maken aan het
geheimhouden van een moord. Dat de Ier
Cassidy laaghartig uit den weg was geruimd
en dat de graaf en zijn handlanger er meer
van wisten, leed geen twijfel.
Toen Hector de ouderwetsche bel deed
overgaan, wist hij zelf niet of hij hoopte dat
hij zou worden ontvangen, of dat hij blij zou
zijn als men hem belet gaf. Maar zijn on
zekerheid was van korten duur. De butler
boog zijn deftig hoofd in antwoord op de vraag
of Lady Madge thuis was en plechtstatig werd
Hector naar den salon gevoerd.
Wilt u zoo goed zijn plaats te nemen,
mijnheer, dan zal ik Lady Madge waarschu
wen. Ze zal wel ergens in den tuin zijn.
Héctor trachtte zijn gedachten te ordenen.
Het leek hem het beste, zich tot een strikt-
neutrale conversatie te beperken.
Even later kwam Lady Madge stralend en
onweerstaanbaar in haar witte japon, en ze
vroeg Hector, of hij er bezwaar tegen had,
om, nu het zulk schitterend weer was, in
plaats van binnen te blijven, hoogst informeel
met haar door den tuin te wandelen.
Terwijl hij haar volgde door de open tuin
deuren op het prachtige, door groene ceders
onderbroken grasveld, voelde hij zich wonder
lijk gelukkig. Blind voor den dag van morgen
en voor de impasse, waarin zün liefde voor de
dochter van een edelman hem ongetwijfeld
zou voeren, genoot hij van de bedwelming van
het oogenblik.
Het is alsof ik u eeuwen gekend heb,
mijnheer Yeldman, zei 't meisje, terwijl ze
met hem over 't fluweelzachte gras liep.
ik denk dat dat komt omdat u zooveel op
Helen lijkt en ook misschien omdat u als een
echte ridder, mij in mijn nood te hulp bent
gekomen.
Dat doet mij bijna wenschen, dat de nood
grooter mocht zijn geweest, was Hector's im
pulsief antwoord.
Het volgende oogenblik, had hij spijt van
zijn woorden, want zijn geleidster keek hem
een oogenblik onderzoekend aan en de woor
den. die op dezen blik volgden, riep in zijn
gedachten al den twijfel en de vrees weer
naar boven, die bij haar verschijning als bij
tooverslag van hem waren afgevallen.
Waarom? vroeg ze en haar stem klonk
koud en helder als metaal. Is u hier geko
men als een soort Don Quichotte om tegen
windmolens te vechten? Van welk grooter
gevaar dan de kans om Doggie te verliezen,
had u me willen redden?
O, ik dacht heelemaal niet aan een be
paald gevaar, antwoordde hij ontwijkend.
Ik vrees, dat ik een beetje conventioneel ben
geweest. Het zou natuurlijk de grootste dwaas
heid zijn om te gelooven dat u ooit voor iets
ernstigs mijn hulp noodig zou hebben. Ik ge
loof, dat u best in staat zult 2ijn, u zelf te
redden in moeilijkheden.
Daar kon u wel eens gelijk aan hebben,
was het antwoord, waarin iets uitdagends
klonk.
Maar na dit incidentje konden ze de won
dere intimiteit van zoocven niet meer terug
vinden. Als beminnelijke gastvrouw toonde
ze hem den ouden tuin, maar hun gesprek
bepaalde zich tot bloemen en boomen. En ze
nam afscheid van hem bij de oprijlaan, in
plaats van mee te loopen tot het hek. Er was
ergens een snaar gebroken.
En alleen door mijn eigen dwaasheid,
mompelde Hector in zichzelf, terwijl hij de
laan afliep. Maar zij is medeplichtig, dat
staat vast! En tante Drusilla ook!
En op hetzelfde moment, uit de boschjes
terzijde van de laan, verscheen tante Dru
silla. haar wenkbrauwen gefronst en met iets
verdrietigs in haar gezicht.
Hoe gaat het met u, mijnheer Yeldman?
begroette ze hem. Laat me u maar direct
vertellen, dat dit geen toevallige ontmoeting
is; ik wist, dat u op de Abby was en wil een
paar woorden met u spreken. Daarom heb ik
u opgewacht.
Dc oude dame wenkte heni haar naar het
hek te volgen.
(Wordt vervolgd
