CONTRABANDE
Een der Nederlandsche doelpunten tijdens den emotioneelen voetbalwedstrijd te Antwerpen, waarin
de Belgen tenslotte met 5 4 wisten te zegevieren
De finale* om het Nederlandsch biljartkampioenschap cadre
71 ,'2 zijn Zondag te Groningen gespeeld. P. de Leeuw, die
winnaar werd, tijdens den laatsten stoot
Het Nederlandsch elftal aangetreden voor den aanvang van den wed
strijd tegen België te Antwerpen, tijdens het spelen van ons volkslied
De Belgische keeper maakt een afwerend gebaar, doch het schot van
Nederlandschen voet heeft doel getroffen. Een aardig moment uit den
voetbalwedstrijd te Antwerpen
De Hollandsche St. Bernhard Club hield in de veemarkt
hallen te Utrecht haar clubmatch 1939. Een overzicht
tijdens de keuring
Maartsche buien. Sneeuw aan
den vooravond van de Lente
Neville Chamber
lain, de Engelsche
minister president,
tijdens zijn groote
rede betreffende
den internationa
len politieken toe
stand, welke hij te
Birmingham hield
FEUILLETON
Uit het Engeiscb van
HEADON HILL.
(Nadruk verboden).
12)
Ga je gang maar, vrouw Cassidy, rook
maar raak. stelde Wraxall haar vriendelijk
gerust. We rooken hier allemaal. Dit is
mijnheer Yeldman over wien ik je verteld
heb en die je zal helpen je zoon terug te
vinden. Hij heeft den neus van een speurhond
en je kunt hem veilig geheimen toevertrou
wen. Je hoeft niet bang te zijn, dat, hij je
zoon verraden zal. Het zijn de leiders, die
wij zoeken. Met een veel beteekenend knikje
tegen zijn strijdmakker, repte de beroemde
journalist zich de kamer uit en liet Hector
alleen met de oude vrouw in haar havelooze.
eigengesponnen rok en de vodderige shawl
welke ook als bedekking diende voor haar ver
warde grijze haren.
Hy had medelijden met het schepsel, nu hy
wist dat dit de moeder was van het geschon
den menschelijke overblijfsel, dat hij gevon
den had bü de „Duivelskloof". Hij wist ook,
dat zij een schakel was in de keten, door het
noodlot gesmeed, welke hem onverbiddelijk
voortdreef naar de groote ontdekking.
Nu, vrouw Cassidy, als u mij wilt vertel
len, wat u ook aan mijnheer Wraxall hebt
verteld, dan zal ik mijn best doen u te hel
pen, begon hij. Als ik het goed heb begre
pen. heeft u een zoon, die op het oogenblik
vermist wordt en u zou willen dat ik probeerde
uit te vinden, waar hij is?
Juist, dat is een waar woord, mynheer,
antwoordde de oude vrouw. Het is mijn
zoon Pat. die weg is en ik heb in drie maan
den geen regel van hem gehad en anders
sloeg hij nooit over met schrijven. Ik ben hier
gekomen op aandringen van vader O'Flaherty,
die me Pat's brieven altijd voorleest, omdat ik
zelf niet best kan lezen. Biddy Cassidy,
zei hij jij moet met je zoon's laatsten brief
naar de baas van de „Daily Lynx" gaan, in
Londen. Die is wonderbaar knap in het op
sporen van vermiste menschen en alles wat
in dien laatsten brief staat over smokkelarij
zal hun een bijzondere belangstelling voor de
zaak geven. Toen heb ik het reisgeld opge-
vischt uit mijn kous en zoo ben ik nu hier.
U hebt dien brief bij u? vroeg Hector.
Wis en zeker, Ik heb hem ook laten zien
aan den baas, die daar net weg is gegaan en
die heeft hem gelezen. Hou hem, zegt hij,
voor den mijnheer, die je zoon zal opsporen,
vrouw Cassidy. Hier is de brief, mijnheer.
Vader O'Flaherty zei, dat het vooral het post
stempel was, waar het op aan kwam.
Tastend in de vouwen van haar shawl
haalde ze een beduimelden en gekreukten
brief te voorschijn.
Toen hij hem aannam, uit haai- bevende
hand, keek Hector gretig naar het poststem
pel. Als er nu nog eenig bewijs noodig was.
wiens lijk was begraven in een graf zonder
naam. dan zou dit poststempel het verschaffen.
Het toonde, dat de brief gepost was in
Lulworth, een dorpje twee uur gaans van de
Duivelskloof. nu ongeveer drie maanden ge
leden. De inhoud van het stuk sprak nog
duidelijker! De slecht-gespelde, slecht-geschre-
ven brief was in hartelijke bewoordingen ge
steld en sprak van goede tijden, die op komst
waren en waarvan ook de oude moeder zou
genieten. Pat Cassidy schreef zijn moeder dat
hij een heel goed betaalde betrekking had
gekregen bij een smokkelaarsonderneming. Hij
verdiende veel en ze hadden hem een extra'tje
beloofd bij het einde van de werkzaamheden,
dat hem in staat zou stellen den vurigsten
wensch van zijn leven te verwezenlijken door
een stuk veen te koopen, waarop hij aard
appels kon verbouwen en varkens fokken.
Meer kon hij haar niet vertellen uit vrees
dat de brief in verkeerde handen zou vallen,
maar als bewijs, dat hij in goeden doen was,
stuurde hij tegelijk een postwissel van een
pond en in het vervolg zou hij iedere maand
een pond sturen, tot hij thuis kwam, wat niet
zoo heel lang meer zou duren.
Voor Hector met zijn kennis omtrent Lord
Purbeck's onderneming was deze aandoenlijke
brief een open boek. Pat Cassidy was een van
de keetbewoners geweest en had den dood ge
vonden in de buurt van de steengroeve. Mis
schien had de woeste opziener hem gesnapt
op het oogenblik, dat hij een nóg openhartiger
brief schreef aan zijn oude moeder. De reus
achtige kerel die den jongen arbeider zoo had
afgeranseld alleen omdat hij een oud smok
kelaarsliedje zong, zou zeker zijn woede niet
bedwongen hebben, als hij ontdekt had, dat
de Ier het geheim van de zaak in gevaar
bracht.
Heeft vader O'Flaherty den brief heele-
maal aan u voorgelezen? vroeg Hector. Vóór
hij besloot wat hij zou doen, leek het hem
beter eerst uit te vinden hoeveel de oude
vrouw wist.
Zeker heeft hij dat gedaan en de goede
man had er allemachtig veel pret over. Voor
hij naar Amerika ging, omdat hij op een
douanier had geschoten, was Pat de brutaalste
smokkelaar in heel Connemera.
Dit verklaarde, dacht Hector, het feit, dat
de Ier aangenomen was als „arbeider in de
steengroeve". Zonder twijfel werden als zoo
danig" alleen elementen gekozen, die routine
in het „vak" hadden en doordat ze iets op hun
kerfstok hadden, de noodige geheimhouding
in acht namen.
En wat denkt u, dat er met uw zoon is
gebeurd? vroeg Hector bijna angstig, het ant
woord afwachtend.
Dat is moeilijk voor mij om te zeggen,
antwoordde de oude. Toen ik hier van
morgen binnenkwam, dacht ik vast, dat Pat
in handen was gevallen van de politie. Maar
de baas hier zegt van niet; hij zegt, dat de
zaak dan in de courant zou zijn gekomen. Ik
kan nu niet anders denken dan dat mijn
jongen ruzie heeft gehad met de lui voor wie
hij werkte en misschien hebben ze hem mis
handeld, opgesloten of vermoord.
Hector verzweeg wat hij wist en vroeg;
Als dat het geval zou zijn, zou u hem zeker
willen wreken en graag de leiders van de zaak
aan de politie zien overgeleverd en gestraft?
De oogen van de oude vrouw waren somber.
Natuurlijk, zei ze, ik zou daarvoor de
laatste droppel van mijn bloed geven. Ik zou
dagen lang op bioote voeten willen loopen om
ze in de gevangenis te helpen, als zij ook maar
een haar op Pat's hoofd gekrenkt hebben.
Hector zuchtte. Het was zonneklaar, dat er
geen ontkomen was aan de omstandigheden,
die hem met zekerheid voortdreven tot de ver
woesting van het geluk van het meisje, dat
hij lief had.
Nu dan, vrouw Cassidy, zei hy na een
pauze, misschien is het niet zoo moeilijk
om het spoor van uw zoon te vinden door
middel van de feiten die u ons verschaft hebt.
Blijft u voorloopig in Londen? Zal ik u kun
nen vinden, als ik u noodig heb?
Ja, ik blijf in Londen grinnikte het oudje.
De baas hier heeft een kamer voor me ge
huurd en hij heeft beloofd mijn onkosten te
betalen. En hij zei, dat ik mij in niets be
hoefde te bekrimpen.
De sluwe lach, waarmee ze deze opmerking
uitte, verkoelde Hector's sympathie voor de
moeder, die nooit haar zoon zou terugzien,
wel eenigszins. Hij wenschte haar goeden
nacht en ging naar het bureau van den hoofd
redacteur terug. Deze stond al met zijn hoed
en zijn overjas aan. klaar om naar huis te
gaan.
Nu? zei hij, dit is toch zeker een aan
wijzing, niet? De zoon van die oude feeks is
natuurlijk in dienst bij die smokkelbende, die
wij moeten opsporen?
Er is geen twijfel aan, gaf Hector toe.
Kom mee met me naar de Club, om over
een pakkend artikel voor de courant te pra
ten, zei Wraxall. Ik heb al een prachtig
plan in elkaar gezet, en het zou me heel erg
verwonderen, als jij er ook niet mee ingeno
men was.
Het gezicht van den duivel.
De beide journalisten namen een taxi en
bevonden zich spoedig in het gezellige club
gebouw vlak bij Covent Garden, waar zij in
de rookkamer al gauw een rustig hoekje von
den.
Ik ben hier naar toe gegaan, omdat ik
vermoedde, dat Sir Beauchamp Melville op de
club zou zijn, zei Wraxall toen ze hadden
plaatsgenomen. Hij belde me vanmiddag van
Scotland Yard uit op. dat hij me graag wilde
spreken over die andere zaak, die nog wacht.
Hij zal straks wel komen opdagen en onder
wijl kunnen wij de zaak Cassidy samen eens
bespreken.
Hoe dacht je eigenlijk die geschiedenis
aan te pakken?
Hector was half geneigd te bekennen dat
hij door toeval het spoor al gevonden had en
Wraxall te vragen hem verder van de zaak
te ontheffen. De reden van dit verzoek zou hij
hem dan eerlijk meedeelen. Maar hij was zich
maar al te goed bewust, dat Wraxall, een
verstokt vrijgezel, daarvan niet zou willen
hooren. Hij zou eenvoudig niet begrijpen dat
iemand van de redactie van de „Daily Lynx"
sentimenteele overwegingen boven de be
langen van de courant zou stellen. Het eenige
zou zijn, eenvoudig te vragen om iemand
anders met de zaak te belasten, zonder reden
op te geven. Maar de overweging, dat hij
Madge St. Aldhelm het beste zou dienen door
nog een korten tijd op zijn post te blijven,
dat hij misschien èn haar én haar vader zou
kunnen waarschuwen, zonder in conflict te
komen met zijn beroepsplicht, deed hem zwij
gen. Na een lange pauze zei Hector:
Ik zal beginnen aan vróuw Cassidy een
beschrijving te vragen van haar zoon. Dan
zal ik naar Lulworth gaan en probeeren een
of ander spoor te vinden. De brief is vandaar
verzonden en ook de postwissel. Het is moge
lijk dat ze zich in zoo'n klein dorpje, waar
waarschijnlijk niet zooveel vreemdelingen
komen, dien Cassidy herinneren als ik hem
besobriif Misschien krijgen we op die manier
eenig licht. Wordt vervolgd).
