DE KNOOPENWINKEL
oHvatkt''
Het Paaschfeest nadert!
ALLES WAT ZOEKT
HEEFT HET!!
MODETIPS van
Superchic-Patroon
GRATIS!!
27 Barteljorisstr. 27
DONDERDAG 30 MAART '1939
HXXREEM'S DAGBEAD
Vrouwen aan den opb
ouw
Mevrouw J. C. van Amstel
Van Löben Seis blikt in een
nieuwe wereld
Bewustwording:: onze eerste taak.
Een Koningin riep, tot tweemaal toe, haar
volk óp tot den strijd. Geen strijd om stoffelijke
waarden, doch om den opbouw van een nieuwe
wereld. Ons volk in breede lagen heeft ge
voeld, waar het om ging in de radiorede van
27 Januari. En in 't bizonder werden wij,
vrouwen diep getroffen!
Zullen we gaan uitpluizen, waarom? Och,
zoo héél diep behoeven we 't niet te zoeken:
het was, omdat ook wij weten en altijd in
het diepst van ons hart wel geweten hebben
dat de wereld, die doodziek is, niet te
genezen zal zijn met systemen, stelsels, poli
tieke .partyen.
We weten, dat niet de kracht van haat
en nijd tegenover „de anderen", uitbrekend
steeds weer in dood en verderf en tranen, uit
eindelijk de overwinning zullen behalen,
maai- dat de stille, doorwerkende kracht van
het goede zal triomfeeren in een veranderde
wereld.
En dit weten misschien onderdrukt door
ons schijnbaar „nuchter verstand", is
nu door de moedige, glasheldere woorden
van onze Landsvrouwe, wakker geschud en
enorm versterkt
We mogen ons voelen: de uitdraagsters
van een oud, doch nu weer blinkend nieuw,
machtig ideaal.
Hiervan moeten we ons allen helder bewust
worden. En wij, die „aan den weg timmeren":
spreeksters, schrijfsters, journalisten, vrouwen,
die sociaal werk verrichten, wij moeten ge
bruik maken van deze enorme versterking, om
alle vrouwen, waarmee we in aanraking ko
men, bewust te maken. Bewust van haar
roeping tot den op-bouw.
't Was in de eerste dagen na 27 Januari,
lichte dagen van innerlijk enthousiasme, dat
een lang gekoesterd plan om in deze rubriek
een reeks „vrouwen aan den opbouw" voor u
te doen leven, een begin van uitvoering kreeg.
Vrouwen, bezig aan dien nieuwen, geeste
lijken opbouw, zijn die er reeds in onze wereld,
in ons landje? Ik wist, dat ze er moesten
zijn en ik heb ze gevonden.
Nietwaar? moreele en geestelijke her
bewapening: 't is een lastig woord. Een kame
leon, veranderend van kleur bij ieder mensch,
die het uitspreekt. Modewoord, holle leus, in
dien we te traag zijn om ons erop te be
zinnen, doch een geweldige kracht ten goede
indien wij zijn geestelijken inhoud verstaan.
Mag ik u eerst meenemen naar het vrien
delijke, moderne Amstelveen, gemeente Nieu-
wer-Amstel? Mevrouw Van Amstel—Van Lö
ben Seis u weet wel: de vrouw, die onlangs
voor de A.V.R.O. zoo snedig heeft gesproken
over „dien-plicht in het gezin", waardoor we
allemaal weer moed schepten om onze echt-
genooten en jongens zoo noodig tot de orde te
roepen! wacht mij in haar studeerkamer.
Ons uitzicht: 't wijde meer, dat ligt te stra
len en te blikkeren in een winterzon, die aan
lente doet denken.
En na deze entourage mijn gastvrouw zelve:
een hooge, forsche gestalte, een gemoedelijk
vriendelijk gelaat, dat ook streng kan kijken:
type van intellectueele, toch ook deftige huis
vrouw, dat, dunkt me, wel zéér speciaal Neder-
landsch is. Maar ook dit is nog min of meeir
„entourage". Nader kom ik tot de persoon
vgn mevrouw Van Amstel, als ze mij iets ver
telt van haar werk en de kringen, waarin ze
zich beweegt.
Een politica? Ja, en neen. Uit overtuiging
behoorde ze tot de Chr. Hist, partij, vaste
medewerkster aan het Geref. Weekblad
„Woord en Geest", secretaresse van den Chr.
Hist. Vrouwendag van 9 Maart 1933, vice-
presidente van de Christenvrouwen - Volken-
bonds-Vredesactie 1931, medewerkster van de
A.V.R.O. „Korte gesprekken", 2V2 jaar lang
leidster van het vrouwenhalfuurtje van de
N.C.R.V., is mevr. Van Amstel, toch in de
eerste plaats vrouw en niet vóór alles poli
tica.
Haar maatschappelijke talenten werden
ontplooid hx een loopbaan aan de Utrechtsche
secretarie, afd. onderwijs, haar gemoedsleven
kwam tot vollen bloei in een gelukkig huwelijk
en moederschap.
Een vrouw dus, aan wie alle facetten van
het vrouwelijke wezen zijn geslepen, en hier
van getuigde in een lange reeks artikelen in
verschillende bladen en tijdschriften, waarvan
één serie onder den titel „de brieven van de
onbekende" in boekvorm is verschenen. „Wij
zijn aan een verder station aangekomen dan
vele mannen" drukt mevrouw Van Amstel
het kernachtig uit. „We weten dat de nood
der wereld niet uitsluitend langs eco-
nomischen en maatschappelijken weg kan
worden opgelost. Vóór alles is de geestelijke
oplossing noodzakelijk".
En hiermee zitten we opeens midden in
't interview.
„Misschien zijn er ook wel mannen, die
zich hiervan bewust geworden zijn".
„Ongetwijfeld: de enkeling is ontwaakt,
maar vele groepen zijn nog ietwat slapende.
De breede massa, werkend naar buiten, zoekt
het nog altijd uitsluitend in het maatschappe
lijke, in het politieke, in den strijd van volk
tegen volk, van party tegen partij, van systeem
tegen systeem. De wereld is doorschoten van
dit, specifiek mannelijk, principe. Dor, quasi
verstandig, spitsvondig geredeneer, verdacht
making. haat en nyd tegen ieder, die tot
een andere volksgroep behoort. En als daar
strijd is, oprecht gemeend streven naar op
bouw, dan is het slechts voor één groep, één
klasse, één volk, met verguizing van al het
andere. Deze strijd van jaren en eeuwen is
nooit zwaarder en bitterder geweest dan thans,
nu onze heele Europeesche beschaving eraan
dreigt ten onder te gaan".
„Ende wouw?"
„U voelt m'n gedachtengang. N u moet de
vrouw aan het woord, neen, beter gezegd, tot
daden komen. Ze mogen als geheel niet
langer zwijgen. Zeker, vrouwen hebben reeds
in den loop der eeuwen veel gebouwd, vooral
op barmhartigheidsterrein. Maar zeer veel
was niet volkomen bewust, veelal gebruikt in
dienst van door den man uitgedachte syste
men en partyen.
De vrouw, met haar eigen, volledig ont
wikkeld wezen, is zich bewust van haar roe
ping als mensch, maar vergeten wij 't
niet! zij staat nog maar heel aan 't begin
van haar taak in de wereld. Bewustwor
ding van deze taak moet het eerste zijn; als
de basis goed is, volgt de staatkundige en
maatschappelijke uitwerking vanzelf".
„En die basis?"
bezuiniging op en gehoorzaamheid aan de
geestelijke wetten van het leven, zooals die
voor alle tijden zijn neergelegd in het Evan
gelie. Ik spreek niet te boud, wanneer ik met
groote bhjdschap constateer, dat het verlan
gen in breede lagen van ons volk en vooral
dat van onze vrouwen, thans meer dan ooit
naai' die waarden uit gaat. .Dient elkander
door de liefde", „draagt elkanders lasten",
wat gij wilt. dat de menschen u doen, doet gij
fum desgelijks".-
En hier ziet U een gezellig
knutselwerkje voor Uw tafel
Ook de kinderen
mogen meehelpen
Wat een genoegehjke dagen zijn er niet te
bedenken om onze vroolijke Paaschtafel nog
extra luister bij te zetten! Ieder jaar opnieuw
weet Moeder met een verrassing voor den
dag te komen en zoo zal dit jaar nu de eet
tafel versierd worden met leuke kleine voor-
stellinkjes en alleraardigste standaardjes,
waarin de prachtig beschilderde of gekleurde
eieren ten volle tot hun recht zullen komen.
Dergelijke ornamentjes zijn. vooral omdat we
er doorgaans een flink aantal van noodig heb
ben. nog vrij kostbaar om ze klaar te koopen.
zoodat we ons liefst beperken tot die inge
nieuze tafelversierinkjes, die practisch alleen
als fabriekswerk het levenslicht aanschou
wen. Onze foto laat een aardig drietal daar
van zien, dat zeker grooten bijval zal vinden.
Daar we echter de eierslandaardjes zonder
veel moeite en kosten zelf kunnen maken, is
deze uitgave gemakkelijk te besparen en
kunnen we wat meer aan de eerstgenoemde
besteden. Bovendien kunnen de kinderen er
ook aan mee helpen, wat een extra feest zal
zijn, want niets is immers zoo heerlijk als een
verantwoordelijke opdracht voor Moeder te
mogen uitvoeren!
Van welk materiaal we de standaardjes
maken?
Van dun triplex, waar dan de figuurzaag aan
te pas moet komen, of van stevig carton, dat
voor de kleintjes minder gevaarlijk is. En dan
voor ieder exemplaar nog drie gewone hou
ten kralen, die de voetjes zullen vormen en
wat leuke kleurtjes verf. Is er wellicht nog
wat houtlïjm in huis? Dat is wel het beste
plakmateriaal voor ons karweitje!
Daar gaan wij dan! Eerst teekenen we op ge
woon wit papier eeix cirkel van ongeveer 4'.2
cM. middellijn (om byvoorbeeld een eier
dopje), en daaromheen weer een cirkel, welke
ongeveer V/2 c.M. aan alle zijden grooter is
(om bijv. een kopje of een klein schoteltje).
In twaalf gelijke deelen wordt de grootste
cirkel nu verdeeld door middel van potloodlij
nen. Om de andere streep meten we daarna
van den buitencirkel naar het midden 2 c.M.
af en stippen dit aan. Via de lijn tusschen
twee afgestipte lijnen in, trekken we daarna
halve cirkeltjes tot aan den grooten buiten
cirkel. zoodat we in totaal zes boogjes krijgen.
We hebben nu den juisten buitenomtrek ge
kregen. dien we uitknippen. Ook het midden
cirkeltje wordt weggeknipt en wat we voor
ons hebben is het plattegrond je van ons
standaardje, dat we net zooveel kunnen na
trekken op het triplex of carton, als we dat
wenschen. Na liet xxitzagen of knippen schuren
we de randjes met schuurpapier by en kun
nen daarna rijkelijk aan het versieren gaan
met alle beschikbare kleuren verf die we heb
ben. Het aardigst is, om ieder standaardje
een ander aanzien te geven, ondanks het feit,
dat ze alle dezelfde bloempjes krijgen. Dit be
werken we door steeds andere kleuren te kie
zen. I-Iet eerst echter worden alle „onder
gronden" en kralen geverfd. Dit moet een
nachtje over drogen, waarna de stipjes aan
de beurt komen, want uit niets anders be
staat feitelijk ons schilderen. Op ieder zesde
deeltje komt een rond bloempje, waarvan we
het midden open laten, zoodat de ondergrond
bij wijze van hartje doorschemert. Langs den
geheelen buitenomtrek brengen we daarna
anders gekleurde stipjes aan en voorts tus
schen de halve rondjes in, tegen den midden
cirkel geleund, drie, twee of één stipje van
weer een andere kleur. Nadat ook dit geschil
der klaar en droog is. lijmen we, om het an
dere, onder de betreffende halve rondjes de
kralen en klaar zyn we!
NORA HANA.
::i
Mevr. J. C. van Amstelvan Löben Seis.
't Zyn eenvoudige levenswaarden, die de
echte vrouw, zy het met veel strijd en moeite,
nastreeft in haar eigen, persooniyke wereld:
het gezin.
De grondpilaar, waarop 't gezin rust is
ik bracht dit oa. in mijn slotwoord van de
byeenkomst over het dienstbodenvraagstuk te
Amsterdam nog eenigszins uitvoeriger naar
voren de verankering in boven-persooniyke,
dus goddelijke vastigheden. M.a.w. het komt
by het gezinsleven voor alles aan op de gees
telijke structuur. Is die de rechte, steunt
zy dus op eeuwigheidswaarden, dan slechts
is het familieleven bestand tegen de levens-
stormen, welke wy thans doonnaken.
Als het goed is, dan is de vrouw- en moeder
de genius van het gezin, die met fijne intuïtie,
ook en vooral geestelyk, verzorgt, beschermt,
opbouwt door haar voorbeeld.
Ze geeft, iederen dag weer, haar heele zelf
en voedt hierdoor haar kinderen op tot ge
meenschapszin. En heel vaak gaat dit onbe
wust, dat getuigen de duizenden volwassenen
die „een goede moeder hebben gehad" en
daardoor in later jaren zich in den levens
strijd konden staande houden, 't Waren dik
wijls niet de gesprekken met moeder, niet
haar wyze lessen, maai- 't was enkel de her
innering aan haar wezen van dienende liefde.
Zoo triomfeert reeds nu overal de „stille
dooi-werkende kracht". Maar zij zal eerst vol
ledig tot overwinning komen, als de vrouw
zich geheel bewust is geworde van haar roe
ping, ook in de maatschappij".
„Ligt hierin voor uw gevoel geen conflict?"
„Neen, maar het zal wel een zware taak
zijn. De gestalte van Josephine Butler, de
vrouw, die het bestaan heeft, als echtgenoote
een wereldhervormster te worden, staat my
als ideaal voor oogen. De tweeërlei taak der
vrouiw mag er niet toe leiden, dat zy op een
dezer twee levensgebieden, gezin óf maat-
schappy, half werk verricht. En dit behoeft
ook volstrekt niet. Ik zie het veeleer zóó. dat
de getrouwde vrouw in haar eerste huwelyks-
jaren, als de kinderen nog jong zijn, haar
„opleiding" doormaakt voor haar latere
taak in de maatschappij. Wat zy eerst in 't
gezin doet: opvoeden tot de gemeenschaps
gedachte, zorgen, dienen, wordt in later jaren,
als de kinderen tot hun bestemming zijn ge
komen, en haar leven rustiger is geworden, in
bxeeder kring uitgedragen. Waar zy eerst
moeder van haar eigen kinderen was, wordt
zij dan, zooals Johanna Naber het zoo prach
tig heeft uitgedrukt, .moeder der vfelen".
Wanneer de vrouw dit leert verstaan, zullen
er geen teleurgestelde oudere vrouwen meer
zijn, die na het uitvliegen van haar kroost
zich leeg en eenzaam voelen óf zich zielig-
krampachtlg aan haar getrouwde kinderen
blijven vastklemmen Zucht u?"
„Ja ik dacht eraan, dat wy van dit ideaal
nog wel héér ver verwyderd zyn".
,,'t Zal ongetwyfeld zwaar zyn, maar....
we leven snel. Overal, in allerlei kringen, in
allerlei groepjes, begint de gedachte van den
geestelijken opbouw veld te winnen en de
vrouw wordt zich haar roeping bewust als
gemeenschapsmensch. De krachten zyn er,
al zyn ze nog versnipperd.
Maar er zyn fouten en zwakheden: te veel
werken we enkel door middel van ons ge
moed. We leven teveel bij de invallende ge
dachte, we ontwyken maar al te vaak de
verantwoordelykheid voor wat we denken.
Hierin zullen we onszelf moeten opvoeden:
dan worden onze gedachten tot beweegkracht
en dan gaan we de goede, opbouwende krach
ten, die in ons onderwustzijn schuilen, in de
wereld uitdragen.
Wij vrouwen hebben het onschatbare voor
recht, dat we bijna nooit in politieke stroo
mingen verward zitten. Daardoor staan we
om een militaire- term te gebruiken „op
den afstand van duidelijk zien" En n u zien
we, waaraan de wereld behoefte heeft.
Liefde opbouw, offers
De krachtige stem zwijgt. Onze gedachten
zwerven voor een oogenblik naar blinkende
verten van een nieuwe wereld. De zon schittert
op het meerja 't wordt weer lente!
R. DE RUYTERv. d. FEER.
OP HET GEBIED VAN CARNEERINC
0 14 WARMOESSTRAAT 14
ONZE VOORJAARSCOLLECTIE
is gereed en U vindt bij
ons Corsages, Shawls,
Knoopen, Gespen, Cein
tuurs, Galons, Ritssluitin
gen enz. enz. in de
NIEUWSTE MODETINTEN.
(Adv. ingez. Medj
Psychologie van den schoonvader
Een onverbeterlijk egoïst, maar in
zijn slechtheid doet by het eenige
goede
„Myn schoonmoeder is een schat", zegt de
een, „ik zou me geen betere wenschen!"
De ander zegt niets, maar fronst betee-
kenisvol het voorhoofd, óf hy zegt „Hum!"
Een derde de niet schoonmoeder-bezit
ter verzamelt dit materiaal voor zijn mop
pentrommel.
Waarom vraag ik me af wordt er steeds
en steeds weer over de schoonmoeders ge
klaagd, gespot, gezucht, gebulderd? Zijn de
schoonvaders zooveel beter, omdat de annalen
der geslaagde en minder geslaagde huwelyken
eenstemmig over hen zwygen?
Ik geloof dat de schoonvaders beter zyn dan
de schoonmoeders, omdat ze., zooveel slech
ter zijn.
Het slechte, het ellendige, het irriteerende
aan de schoonmoeder is n.l. niet iets slechts
op zichzelf, maar een teveel van het goede
De schoonmoeder is n.L voortdurend bezig, het
jeugdige gezin van haar kinderen goed te
doen, te heipen en te raden; de schoonvader
rookt zijn sigaar en wil niets weten, want als
hij alles wist zegt hy dan zou hij
ingrijpen!
De schoonmoeder is tot in merg en nieren
moeder en vrouw.ook als haar zoon, haar
kostbare, zéér bizonder aangelegde, zéér ge
voelige zoon al getrouwd is. En natuurlyk kar.
de jonge vrouw hem nooit zóó precies kennen
en zóó goed verzorgen als moeder het kan.
Dc jonge vrouw is echter ook vrouw en
daarom wil ze haar man zélf goed verzorgen!
De oude vrouw is op van de zenuwen, omdat
ze niet gelooft, dat daar iets van terecht komt.
En de jonge vrouw is op van de zenuwen, om
dat moeder dit niet gelooft!
En dan komt er ruzie. De schoonmoeder
begint al naar haar temperament het
voorschryft te toornen of stille tranen te
vergieten, maar ze begrijpt alleen maar niet.
dat de ideale schoonmoeder d i e schoonmoe
der is, die precies het voorbeeld volgt van-
den schoonvader
Wat doet de schoonvader dan?
Natuurlyk heeft hy vóór het huweiyk ge
mopperd cn opgespeeld dat het hongeriyden
zou worden, maar sindsdien heeft hij de bit
tere pil geslikt en philosofisch tegen zyn op
standig hart geredeneerd: ,,'t Is nu eenmaal
zoo; ze moeten zelf maar zien, hoe ze er door
komen". Hy bemoeit zich slechts dan met het
jeugdige gezin, als ze hem om raad vragen.
Hun gordynen laten hem koud. „Mensch.
waar bemoei je je mee?", zegt hy tegen z'n
vrouw. En tegen de jonge luitjes; „och kom,
zóó erg is 't niet!" of ,,'t zal vanzelf wel weer
bydraalen", en dergelijke diepzinnige troost
redenen meer. Slechts in échte noodgevallen
windt hij zich eventjes op, om dan echter na
vijf minuten zyn sigaar weer op te nemen
en waardig te verklaren: „Eigenlijk gaat me
ook de heele zaak niets aan; zie zelf maar
hoe je 't bolwerkt. Jullie hebt het zelf zoo ge
wild". Dit. zegt hij. omdat hy eigenlijk een
yreeselijk slecht mensch is. een egoïst, die
alleen maar zijn sigaar wil rooken, maar on
bewust doet hy het eenige juiste
BOB.
Oude bekenden
BiedetHtapet
Het
Nieuwe
Model
brengen wij
in Stroo en
Vilt aardig
gegarneerd
Reeds vanaf
f l.95
V. AMERONGEN'S
Dameshoedenmagazijnen
Anegang 24, Frankestraat 3-5
Wie haar kasten met bezemen keert, komt
zeker oude kennissen tegen, wier bestaan men
gladweg vergeten was.
Daar heb je warempel mijn ronde spiegel
tje weer, daar heb ik men nu suf naar gezocht
een paar maanden geleden.
En daar zyn de kiekjes die ik laatst niet
kon vinden.
Achter allerlei stapels vond ik nog een
paar heel goede sportkousen.
Ook dierbaarder herinneringen komen voor
den dag, brieven, allerlei voorwerpen van vroe
gere feestjes en dergelijke, waar bijna iedereen
wel wat van bezit, en die altijd van den meest
uiteenloopenden aard zijn. Wie zich voorstelt
dat zij al die dierbaarheden beschouwt met het
oog van een buitenstaander, kan er waarschijn
lijk een glimlach niet bij onderdrukken, zóó
heterogeen is de verzameling die de herinnering
aan veel gelukkige uren voor ons bewaart, voor
zoover die niet in ons geheugen zijn gebleven.
Nu wordt in deze maanden van het jaar altyd
over veel huisvrouwen de opruimwoede vaar
dig, en zij wikken en wegen bij het schoonmaken
van kasten en laden wat wèl en wat niet kan
worden weggegooid. Degenen met een verzamel-
complex moeten zich geweld aandoen, om ook
maar het onaanzienlijkste lapje, kluwentje wol
of stukje band weg te doen: het zou immers
nog weieens voor iets dienst kunnen doen.
Daarmee paaien zij zichzelf, maar de eigen
lijke waarheid is. dat zij mank gaan aan de
bewaarwoede, alles wat zij bewaren willen
zorgvuldig opbergen, maar er nooit of te nim
mer meer naar omkyken. Waarna liet hun het
volgend jaar by de schoonmaak opnieuw in
handen valt, en zij het weer bewaren „omdat
het nog weieens dienst zou kunnen doen."
Lijnrecht daartegenover staan de anderen
die niets overtolligs in huis dulden, en die zoo
radicaal tewei'k gaan, dat dingen die in een half
jaar niet gebruikt zijn, meteen maar weg rttoe-
ten, en die romantische herinneringen uit den
booze vinden.
Rommel zal men hij hen nooit vinden, maar
zij zien zich toch weieens voor het aanschaffen
van nieuwe dingen geplaatst, die overbodig
zouden zijn, als zy niet altijd zoo angstwekkend
radicaal in hun opruimwoede waren.
Nu is het eigenaardige, dat tusschen deze twee
bewaar- en opruim-zuchtigen alle mogelijke
andere soorten van vrouwen zijn, die noch naar
de eene noch naar de andere zijde radicaal zijn,
maar die in dezen tijd van het jaar dat opeens
worden, meestal gericht naar de zfide van de
opruimwoede, en die in een soox't van roes weg
gooien wat zy bij nader overleg en met een koel
hoofd veel liever hadden bewaard.
Wij kunnen dan spotten met zulke dierbare
herinneringen als een eerste liefdesbrief of het
eerste haar van baby of het eerste tandje, mis-
schien een balboekje met halfvergeten namen,
of een portretje van een oude liefde, diep in ons
hart zetelt die spot niet, maar hechten wij er
toch nog wel wat waarde aan, omdat zij immers
mooie herinneringen wakker roepen ,of mis
schien wel bittere herinneringen maar die door
den tijd hun scherpe kanten hebben verloren.
Daar komen onze bedrijvige handen en onze
radicale voorjaarsschoonmaak-geest en zonder
erbij te denken gaat al die rommel den gewo
nen weg, dien naar de prullenmand.
Men behoeft niet sentimenteel of overgevoe
lig te zijn, om waarde te hechten aan een paar
kleine herinneringen, en er bestaat zelfs gevaar,
dat dit al te radicale opruimen een leeg'e zal
veroorzaken die toch wel even pijn doet; men is
niet alleen de mensch van het heden, maar ook
die van het verleden, en wie kan, zonder de
samenvoeging van deze beide grootheden: het
verleden en het heden, de mensch van de toe
komst worden, waarnaar wij toch allen streven!
Niet al te radicaal optreden huisvrouwen, de
belangrijke oogenblikken uit het verleden zyn
niets minder waard dan die van vandaag en van
morgen.
E. E. J.—P.
(Adv. ingez. Medj
Fluweel-bekleeding
wordt ontvet door middel van fyn, zeer droog
zand, dat men een uurtje op den stoel laat
liggen en daarna afborstelt. Het zand neemt
het vettige stof mee. Ook met zemelen kunt
u goede resultaten bereiken.
MAAKT ZELF UW KLEEDING
MET BEHULP VAN ONS
BUITENGEWOON
REEDS BIJ AANKOOP VANƒ1.50
Alléénverkoop v. Haarlem.
PROBEERT EENS ONZE AMERIKAANSE mm gx
ZIJDE, PER METER
(Adv. ingez. Med.)
Zondag:
Pouletsoep.
Kalfsnierstuk
Andyvie,
Gevulde sinaasappelen
Maandag
Koud nierstuk
Brusselsch Lof.
Vanillevla met bis
cuits en rozijnen
Dinsdag:
Gekookte ham
Witte boonen met
zure saus.
Koffievla
Woensdag:
Witte boonensoep
Kalfslapjes
Spinazie.
Donderdag:
Biefstuk
Gebakken aardappelen
Kropsla
Warme broodpudding
met schuimsaus
Vrijdag:
Vischschotel van schel-
visch met tomaat
en ui
Worteltjes
Rijstebrij
Zaterdag
Stamppot van raap
stelen met aardappe
len en rookworst
Sinaasappelcompöte.
VEGETARISCHE MAALTIJDEN.
1. Kop bouilon
Maggie of poviet).
Jachtschotel van uien
en bruine boonen
Gestoofde pruimen
2. Roerei of gebak
ken brood
Stamppot van rauwe
spinazie
Rödgröd met
vanillesaus
3. Schotel van rauwe
bieten, appel en
veldsla
Gebakken aardappelen
Warme vermicelli-
pudding met
abrikozensaus
4. Posteleinsoep
Bloemkool met
kaassaus
Aardappelpuree
Rystkoekjes
