CONTRABANDE
Arie Bos (links) veroverde Zondag te Amsterdam door
•en overwinning in zijn laatste partij tegen Sengers (rechts)
het driebanden-kampioenschap van Nederland
De hoofdstedelijke derby D.W.S.-Ajax, weike Zondag in het kader der wedstrijden om .Blossom-time" in de Limburgsche Betuwe. De kersenboomgaarden in het
het voetbalkampioenschap van Nederland in het Olympisch stadion te Amsterdam werd Limburgsche heuvelland staan thans in vollen bloei. Een detail der bloemen-
gespeeld, eindigde in een gelijk spel (1 -1). Een spelmoment pracht, welke het landschap een fraai aanzien geeft
Z. K. H. Prins Bernhard woonde Zaterdag een commissarissen-bijeenkomst der Nederlandsche Padvinders te Ommen bij. Een
snapshot van den Prins na aankomst
In de omgeving
van de Residentie
werden Zondag de
Duinrell-terrein-
ritten gehouden.
.Het ging niet van
een leiendakje"
Een fraaie sprong van freule Van Limburg Stirum tijdens het concours voor jachtpaarden als
onderdeel van de voorjaarswedstrijden, welke door de Burger Ruitersportvereenigingen te Wassenaar
werden gehouden
Door een 4 3 zege op N.E.C. boekte Achilles Zondag
te Nijmegen haar eerste overwinning in de wedstrijden om
het voetbalkampioenschap van Nederland. Een spelmoment
uit dezen spannenden strijd
Hughan in zijn partij tegen Geelhand
(België) tijdens den tenniswedstrijd
Nederland - België, welke door D.D.V.
te Amsterdam werd georganiseerd
FEUILLETON
üit het Engelsch van
HEADON HILL.
(Nadruk verboden).
35)
De twee mannen keken elkaar een tijdlang
iwijgend aan, de overtreder met iets van ge
huicheld respect, maar ook met verwachting
In zijn blik, dat hem als man van de weten
schap wel gratie en verdere toestemming ver
leend zou worden.
U was van plan nu naar beneden te gaan?
vroeg Lord Purbeck botweg.
Als u het me toestaat, ja.
Ik ga met u mee.
Toen veranderde Mapleton's houding. Een
gejaagde blik kwam in zijn ^luwe oogen en
zijn stem beefde een beetje, toen hij zei:
Ik zou u niet aanraden naar beneden te
gaan. Het loopt er moeilijk en er zijn kuilen
en gaten.
Madge, die oogenschijnlijk onverschillig had
geluisterd en zich, om zich een houding te
geven, met Doggie had bezig gehouden, meng
de zich opeens in het gesprek.
Wat zou u daar beneden moeten doen.
vader. Tante Drusilia zal al wel thuis zijn uit
de kerk en niet begrijpen waar we blijven
Kom, laten we naar huis gaan, anders zullen
we te laat zijn voor de lunch.
Lord Purbeck had den ernstigen blik in de
oogen van zijn dochter gezien en stemde toe.
Dan eens een anderen keer. als ik a.leen
ben, knikte hij tot Mapleton en volgde Madge
die al op het rotspad stond. Ze spraken geen
woord, tot ze buiten het gehoor van Mapleton
waren.
Toen barstte Madge uit: -- Hoe kon u,
vader' Die man is wanhople en gevaarlijk^
Iedere zenuw aan hem trilde van woede. U
zoudt nooit levend boven zijn gekomen! Zag u
het pak, dat hij in zijn handen had. toen wij
binnenkwamen? ging ze voort.
Ik heb niets anders gezien dan het dui
velachtige gezicht van dien kerel, antwoordde
de Graaf.
Nu, ik heb het wel gezien en door een
scheur in het papier zag ik een glimp van
Bessie's Zondagsche jurk. Dat is bewijs ge
noeg, dat Bessie er niet in op reis is gegaan!
Ik ben er zeker van, dat hij haar daar beneden
gevangen houdt en waarschijnlijk mijnheer
Yeldman ook.
M'n hemel! riep Lord Purbeck, terwijl hij
zijn bezweete voorhoofd afwischte, we kun
nen ze daar toch niet laten en zelf rustig naar
huis gaan om te lunchen!
Natuurlijk niet, ik ga naar de groeven om
Budge te halen met een ploeg mannen. Dan
kunnen we Mapleton veilig volgen. Ik kom
direct met hem terug en ondertusschen blijft
u hier en houdt de hut in het oog. Maar als
Mapleton weggaat, voor we er zijn, blijf hem
dan uit den weg. Ik ben overtuigd, dat hij ge
vaarlijk is!
De graaf zette zich gewillig op een laag
muurtje, terwijl hij een sigaret aanstak en
Madge ging verder. Ze voelde hoe critiek de
toestand was en ze beefde zoo. dat ze voor het
eerst in haar leven het gevoel had. alsqf haar
krachten haar begaven.
Maar het besef, dat iedere minuut waarde
had. vuurde haar aan en in weerwil van haar
bijna verlammenden angst doorstroomde haar
de wondere, ontroerende zekerheid, dat zij den
man liefhad, die haar vader zoo trouw had
bijgestaan in zijn excentriek avontuur.
Ze vroeg zich schuw af. of ze zelf de oorzaak
van zijn toewijding kon zijn; het eene oogen-
blik voelde ze een koude twijfel, maar het
volgende doortintelde haar een trotsche zeker
heid. Toen ze den top van de rots bereikt had.
moest ze even blijven stilstaan om adem te
scheppen. Doggie, de tong uit den bek. ging
naast haar op het gras liggen. Voor haar lag
de glinsterende blauwe zee en de oneffen
kust en ze zag, dat de boot nu geen halve mijl
meer van de pier verwijderd was, die van het
punt, waar ze stond, juist zichtbaar was onder
den geweldigen rotswand. Hun laatste lading
was aangekomen! Opeens werden haar ge
dachten onderbroken door een onheilspellend
geluid, dat haar in de ooren klonk als de stem
van dood en verderf!
Ergens, diep in het ingewand der rotsen,
klonk een doffe gedempte donder, gevolgd
door een scherp gekraak. Toen was alles stil.
Met een kreet van wanhoop rende Madge
naar de keeten in een vaart, alsof haar eigen
leven in gevaar was.
De ontknooping.
Nog voor ze de keeten bereikt had, zag Madge
een man naar de poort rennen.
Wat is er gebeurd, Cooper? hijgde ze.
Ik weet het niet precies, antwoordde de
man met een bleek en verschrikt gezicht.
Mijnheer Budge heeft me uitgestuurd om zijn
Lordschap op te zoeken. We hebben de Abbey
opgebeld, maar hij was er niet. Er is iets ge
beurd in schacht no. 4, maar wat, weten we
hierboven nog niet precies. Alles schudde als
bil een aardbeving.
Madge deelde den delver mede, waar hij
haar vader kon vinden en ging zelf haastig
Budge zoeken. Maar hij was niet op het kan
toor en ze daalde in de groeven af, waar zü den
weg op haar duimpje kende. Ze wist dat de
schacht, die de werkman genoemd had, niet
behoorde tot die, waarin gegraven werd en dat
die ook niet gebruikt werd voor het verbergen
van smokkelwaar. Het gedeelte van de groeve,
dat in gebruik was, was dag en nacht elec-
trisch verlicht, maar toen Madge bij schacht
no. 4 kwam, zag ze dat deze geheel in het
duister lag, uitgezonderd de weerkaatsing van
den flauwen schijn van de lantaarns van een
aantal mannen, die aan het eind van de lange
gang bezig waren. Een eigenaardig-scherpe
seur vervulde de lucht; er klonk een verward
gegons van heesche stemmen en het ram
melen van ijzer op steen. Toen ze naderbij
kwam, zag ze een groep delvers in koorstach-
tige haast bezig met houweelen en spaden.
Toen ze binnen den lichtkring van de lam
pen verscheen, kwam John Budge op haar
toe.
Er is niets ernstigs gebeurd, maakt u zich
maar niet ongerust; stelde hij haar onmiddel
lijk gerust. De duivel zelf is aan 't werk ge
weest in de „Duivelskloof" op dezen Zondag
ochtend, maar de Goede God heeft voor zijn
kinderen gezorgd. Mapleton zal zich wel in
stukken en brokken hebben laten springen;
maar kijk, daaar hebt u Bessie, die alweer
bijkomt en mijnheer Yeldman hebben we er
ook zoo meteen uit! We hebben al met hem
kunnen spreken en we zijn bezig een gat te
graven om hem naar boven te krijgen. Hij
heeft gezegd, dat hij niet gewond is en dat hij
alleen maar wat rust noodig heeft om zijn
Japansche kunsten weer op mij te kunnen
probeeren
Madge keek rond en zag Bessie liggen op
een hoop jassen, die de mannen zorgvuldig
voor haar op den grond hadden uitgespreid,
terwijl een paar oudere mannen zich met
haar bezighielden. Haar oogen waren open en
er kwam juist weer een sprankje kleur op haar
bleeke wangen.
Madge haastte zich naar haar toe, toen een
luid hoera van de mannen haar opeens weer
deed stilstaan. Ijverige handen trokken een
vuile gedaante, met gescheurde kleeren, zon
der hoed of jas, door de opening die zij ge
maakt hadden.
Het is.Hector!,, riep Madge en haar
oogen glansden hem tegen in het onzekere
licht van de lantaarns.
Ja, Lady Madge, hij is't, klonk zijn ant
woord. Ofschoon niemand het u kwalijk
had kunnen nemen, als u dezen vogelver
schrikker niet zou hebben herkend.
Ik zou u onder alle omstandigheden en
overal herkennen, zei ze zacht.
En in 't vervolg ben ik niet meer Lady
Madge voor uMaar is dit het werk van
dien duivelvan Mapleton?
Ja. hij is nog benedendood, geloof ik.
Maar Mapleton was nog niet dood, ofschoon
er niet véél leven meer was in de brokstukken
van zijn lichaam, toen hij werd uitge
graven uit de verwoesting, die hij zelf had
aangericht.
Hector's verhaal van wat er gebeurd was,
nadat hij en Bessie waren opgesloten, was een
voudig genoeg. Hij had Mapleton's ultimatum
aangenomen, omdat hem dit de eenige moge
lijkheid had geschenen op dat oogenblik, maar
hij had het niet gedaan zonder hoop. Tijdens
zijn gesprek met den effecten vervalscher had
hij opgemerkt dat in den muur van hun ge
vangenis heel wat losse steenen zaten en dat
de grond ervoor met puin bedekt was.
Met zijn geoefend opmerkingsvermogen had
hij zich de vermoedelijke beteekenis daarvan
snel gerealiseerd, Er moest daar oorspronkelijk
een ingang zijn geweest, die naar een ander
deel van de groeve leidde. Waarschijnlijk had
Mapleton, die hier zijn bedrijf reeds uitoefende,
voor Lord Purbeck met het zijne begonnen
was, dezen toegang door een ontploffing ver
sperd, toen de marmergroeven weer in gebruik
waren genomen.
Als dit vermoeden juist bleek, meende Hec
tor, dan was het allerminst buitengesloten,
dat hij erin zou slagen om een gat te maken,
waardoor zij zouden kunnen ontsnappen naar
het deel der groeven, dat in gebruik was of
dat hun geroep de arbeiders van Zijn Lord
schap zou kunnen bereiken. Gelukkig had hij
een lamp en voldoende tijd. Het was even na
middernacht, toen Mapleton hen verliet en
hij zou niet terugkeeren voor hij zijn onder
houd met Lord Purbeck had gehad.
Hector gaf Bessie de lamp om bij te lichten
en begon met zijn handen het puin weg te
ruimen. Het was moeilijk werk, dat niet hard
opschoot; eenige malen werd de arbeid van
een uur te niet gedaan door een nieuwe in
storting.
(Slot volgt).
