HET BEZOEK VAN PRINS PAUL
De Schat in de Woestijn
De onderteekening van het Duitsch Deensch niet-aanvals-
verdrag. Von Ribbentrop (links) en de Deensche gezant te
Berlijn, Zahle, plaatsen hun handteekening
Prinses Mary van Engeland inspecteert het nieuwe Engelsche
oorlogsmateriaal bij haar bezoek aan de Royal Scots, waar
zij onderscheidingen uitreikte voor diensten, door verschillende
manschappen in Palestina bewezen
Het nieuwe hengelseizoen is geopend onder begunstiging van fraai voorjaarsweer. Een kijkje aan den
waterkant in het Amsterdamsche Boschplan, waar niet minder dan 3500 pond karper en 2000 regenboog
forellen op de hengelaars wachtten
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
HECTOR JENNINGS
Nadruk Verboden.
7)
Stump stak den harigen man een reusach
tige hand toe.
Blij je terug te zien, ouwe jongen! brulde
hij. Laat me je onzen tweeden stuurman
voorstellen. Mr. Tagg Mr. King. En nou,
Tagg, wat is er voor ontbijt? Meneer King
en ik lusten wel wat.
Royson voelde zich verlicht, toen hij be
merkte, dat hij feitelijk geen plichten te ver
vullen had voor het jacht zee koos.
Elk lid der bemanning was een geboren
Brit, en Engelschen bezitten in den regel niet
veel talenkennis. Vandaar dat Royson de
eenige man aan boord was. die Fransch sprak
en dit feit was de onmiddellijke aanleiding,
dat hij een werkzaam aandeel kreeg in h et
tweede bedrijf van het drama, waarin hij ge
heel onbewust een hoofdrol speelde.
Op den dag na zijn aankomst in de Fran-
sche haven, kwam de leverancier van de
scheepsvoorraden aan boord en legde uit, dat
door "een vergissing, eenige kisten roode wijn
van mindere kwaliteit in plaats van de be
stelde wijn waren geleverd. De vergissing was
op het kantoor gemerkt en hij putte zich uit
in verontschuldigingen.
Royson en hij praatten samen, terwijl de
goederen verruild werden en tenslotte noodig-
de de beleefde Franschman „messieurs les
officiers" hem uit om bij hem te dineeren
en het Paleis des Glacés te bezoeken, waar
een vermetele jongedame dingen deed met
een auto, die in Engeland alleen beproefd
worden door autobussen.
Stump, die het jacht niet wilde verlaten,
stond Tagg en Royson toe de uitnoodiging
aan te nemen. Ze brachten een aangenamer,
avond door en wandelden na afloop naar
havenbassin no. drie, een afstand van onge
veer anderhalve mijl. Het was omstreeks elf
uur en een prachtige avond. De weg langs
de dokken, die doorsneden werd door spoor
rails, waarop lange rijen leege wagons ston
den. scheen geheel verlaten. Tagg, die een
beetje kreupel ging, hoewel hij aan boord
zoo lenig was als een kat, kon niet vlug
loopen. Ze spraken over de voorstelling en
over anaere onderwerpen van weinig belang
en schonken weinig aandacht aan de be
wegingen van een half dozijn mannen, die
van achter eenige kolenwagens te voorschijn
kwamen, totdat de vreemdelingen hen
sluipend en dreigend naderden. Maar er ge
beurde niets. De ongunstige kerels verdwenen
even vlug als ze gekomen waren.
Jouw formaat bespaarde ons een ge
vecht. zei Tagg. Die bende heeft kwaad in
den zin.
Ik ben benieuwd, wat hun plan is, zei
Royson, omkijkend om te zien. of hij nog
meer wandelaars op den slecht verlichten weg
kon onderscheiden.
Berooving met moord op den koop
toe. was Tagg's korte commentaar.
Ze zagen eruit of ze iemand verwachtten
vond je ook niet? Wat zou je ervan zeggen,
als we een paar minuten in de schaduw ble
ven wachten?
We deden beter ons met onze eigen
zaken te bemoeien, zei Tagg. maar hij pro
testeerde niet verder en het tweetal bleef in
de schaduw van een kolossale opslagplaats
staan.
Er was langs den rechten weg niets te zien
maar na eenige seconden van stilte, hoofden
ze het geschetter en geratel van een voertuig,
dat over een verwijderde ophaalbrug reed.
Een of ander schipper c.p weg naar zijn
schip, mompelde Tagg. Het kan de onze niet
zijn. Waarachtig, als die kerels hem aanvielen
zou het ze berouwen.
Het rijtuig kwam nader en werd vaag zicht
baar het was een der kleine rijtuigjes, die
een eigenaardigheid van de Fransche steden
zijn.
Plotseling hoorden de twee mannen een
kreet. Het regelmatig hoefgetrappel van het
paard hield op. Royson begon te hollen, maar
Tagg riep
Wacht op mij, idioot! Als je alleen op
duikt, zullen ze je nersteken voor je een kik
kunt geven.
Dick matigde zijn vaart en hielp Tagg voort
door hem bij den arm te grijpen. Ze zagen
spoedig, dat twee mannen den koetsier van
den bok hadden getrokken, hem vast hielden
en hem aan handen en voeten begonnen te
binden. Royson voorkwam deze operatie door
een harden schop en een kaakslag, welke
twee Marseillanen buiten gevecht stelden.
Toen poogde hij zich te wei-pen in de vreese-
lijke worsteling, die binnen in het rijtuig
plaat& vond. Wilde Duitsche en Italiaansche
vloeken vormden een sinistere begeleiding
van een gezwaai van ontbloote messen. Maar
wat zijn bloed sneller deed stroomen. was dat
hij baron von Kerber's hooge stem herkende,
die beurtelings vloekte en om genade smeek
te. Een man. die gezien had. hoe Dick de
aanvallers van den koetsier versloeg, trok een
revolver, een wapen, dat nit als sieraad
bedoeld was. zooals de zes gevulde kamers
bewezen, toen Dick het later opraapte.
Royson hield er niet van onnoodig gevaar
te loopen. Snel bukkend greep hij de naaf
van het voorwiel en. juist het tegendeel toe
passend van den kunstgreep, die miss Fen-
shawe in Buckingham Palace Roard gered had
wierp hij het kleine rijtuigje op een kant. De
worstelende mannen binnen in waren stom
verbaasd, toen ze met geweld op den weg
werden geworpen. Royson sprong midden tus-
schen hen, vond von Kerber en zei:
U ;s veilig, baron von Kerber. We kun
nen deze schurken tot moes slaan.
De klank van zijn Engeische woorden scheen
de overgebleven strijders allen moed te ont
nemen Tagg had een van hen aangegrepen
en de anderen maakten zich uit de voeten.
Von Kerber stond op. en Royson kwam Tagg
te hulp. Hij hoorde den baron heesch van woe
de gillen:
Je mag de papyrus dan terug gekregen
hebben, Alfieri, maar je zult er niets aan
hebben, Italiaansche hond! Ik ben je zelfs
nu te knap af geweest!
Terwijl hij neerknielde om de armen van
den struikroover op diens rug te wringen en
zoo Tagg te redden, trachtte Dick de reden
te gissen waarom von Kerber een van zijn
vluchtende aanvallers zoo'n vreemdsoortige
uitdaging had nageroepen en nog wel in het
Fransch, terwijl de ander een Italiaanschen
naam had en dus waarschijnlijk niets anders
dan Italiaansch verstond. Was deze Alfieri
de man, over wie de „particuliere detective"
in Hydepark gesproken had? Royson had geen
tijd om erover na te denken. De baron, die
zwaar ademde en pijn scheen te hebben, kwam
naar hem toe en zei fluisterend:
Laat uw gevangene icopen, mr. King. Mij
scheelt niets en ik ben u eeuwig dankbaar,
maar ik wil niet in Marseille opgehouden
worden door de langzame Fransche rechts
spraak. Laat hem dus maar los; het is alleen
maar een huurling. En morgen vertrekken
we.
HOOFDSTUK IV.
Von Kerber's verklaring.
Je hebt Je stempel op dezen kerel gezet,
onderbrak Tagg hen. Hij boog over een uit
gestrekt lichaam terwijl de koetsier jammer
de over den toestand van zijn karretje.
Royson zette het rijtuig weer overeind;
toen richtte hij den man in zittende houding
op en luisterde naar zijn zware ademhaling.
De slag was aangekomen!
Hij maakt het best, was de koele uit
spraak. Hij zal straks wel bijkomen en zich
vervelend gevoelen. Het resultaat zal uit
muntend zijn. Hij zal in het vervolg respect
hebben voor Britsche zeelieden.
Hij legde de bijna bewustelooze gestalte
weer op den weg. stak de revolver, welke
hij dichtbij vond, in zijn zak en luisterde naar
von Kerber's onderhandeling met den koet
sier.
De baron gaf hem honderd francs, maar
bedong streng, dat hij het gebeurde had te
vergeten. Toen wendde hij zich tot Royson.
Indien u denkt, dat we dien kereld daar
op den grond gerust kunnen laten liggen, wil
ik naar het jacht teruggaan, zei hij.
Bent u gewond?, vroeg Dick.
Licht. De schurken durfden me niet te
dooden. Ze wisten, dat mijn papieren hen
zouden aanwijzen.
Maar ze hebben u beroofd?
Neen, niet van Iets dat waarde heeft.
Waarom vraagt u dat?
Omdat u iets riep tegen een van hen,
een Italiaan zou ik denken
O, hebt u dat gehoord? U bent inderdaad
vlug in geval van nood. Kunnen we verder
gaan?
Vijf minuiten later liepen de eerste en
tweede officier van de Aphrodite en den
baron, de loopplank van het Jacht op.
Royson liet Tagg het gebeurde aan Stump
vertellen, bracht von Kerber naar zijn kajuit
en hielp hem zijn bovenkleeren uittrekken.
Een lichte wond in den nek een wat diepere
snee ln den rechter onderarm waren de
eenige kwetsuren; de inhoud van een verband
kist, onder von Kerber's leiding aangewend,
stelpte weldra het bloeden.
(Wordt vervolgd),
