De Schat in de Woestijn
ZOMERSCHE DAGEN IN JUNI.
SSsOSs
TToORËS.-1"
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
HECTOR JENNINGS
Nadruk Verboden.
12)
Het is gemakkelijk genoeg om te ver
klaren, waarom ik op school ..King Dick"
werd genoemd. Dat is maar de inleiding van
mijn roman. Een van de dierbaarste over
leveringen van mijn familie is, dat we regel
recht afstammen van Koning Richard II,
van Engeland.
Goeie genade.
Ik geef toe, dat de verklaring onge
looflijk klinkt. Maar er is altijd een Richard
Royson geweest in de geschiedenis van West
moreland, sinds Leeuwenhart uit Palestina
terugkeerde. Dat is de soort familie-traditie,
waarop een jongen gewoonlijk pocht. Voeg
daarbij een beetje handigheid in sport en u
hebt den bijnaam kant en klaar. Maar het
wonderlijke en vólkernen onverklaarbare is.
dat terwijl ik hier stond en keek naar ons
koplicht, dat over de woestijn danste, de fan
tastische en verwaande gedachte zich van
mijn ziel heeft meester gemaakt, dat ik de
liefde van mijn koninklijken stamvader voor
dit land deel. zijn eerzucht om in zijn ge
heimste schuilhoeken groote daden te doen.
en zijn verachting van alles wat zich tegen
hem verzette.
Hij strekte de rechterhand uit in de rich
ting van de woestijn waar Jaffa en Jeruzalem
lagen. Hij was vervoerd door de exotische
hetoovering van het oogenblik.
Zijn vervoering roerde in haar gelijke sna
ren aan.
Ik geloof in u. Daarom ben ik hier; ik
ben gekomen om u te vragen, terwille van mij
en terwille van nog iemand, die mij heel
dierbaar is, het schip niet te verlaten, tot
ik het u zeg.
Op een ander oogenblik zou zulk een verzoek
onheilspellend hebben geklonken Hij wendde
zich om en keek haar in de oogen. Zij was
zoo dicht bij hem. dat hij een wonder licht
in hun diepte kon zien schijnen. Hij voelde
de bekoring van haar tegenwoordigheid, den
gloed van haar teedere schoonheid en zij
weck niet terug, toen hij de hand op haar
schouder legde.
U hebt geen belofte van mij noodig. miss
Fenshawe, zei hij. Tweemaal heb ik al ge
weigerd weg te gaan, hoewel ik naar Enge
land ben ontboden om een erfenis in ont
vangst te nemen, die mij onrechtvaardig is
onthouden. Wij, Richards zijn koppig en wij
zijn trouw ook. U bent het geweest, die mij
van ellende, bijna van wanhoop, gered hebt;
dus wees niet bang, dat ik u zal verlaten.
U hebt een pak van mijn hart genomen,
antwoordde ze zachtjes. U bent de eenige
man aan boord waarin ik werkelijk vertrouwen
heb. ik ben bang. dat mijn grootvader misleid
wordt, opzettelijk en schandelijk bedrogen,
maar ik ben door gebrek aan bewijzen mach
teloos om het te verhinderen. Maar vanavond
na het diner heb ik bij toeval een gesprek over
u gehoord, dat den twijfel, dien ik gevoeld heb
van het oogenblik af dat tot deze expeditie
besloten werd, heeft verdubbeld. Ik voel. dat
ik het u moet vertellen, baron von Kerber
wantrouwt u, omdat u een heer bent. Hij
vreest, dat u als zoodanig zult handelen, als
u moet kiezen t.usschen zijn belangen en uw
eer als fatsoenlijk man. En vandaag, nadat
die brief kwam
Ja. mevrouw, hoorden ze kapitein Stump
van de brug schreeuwen, juffrouw Fenshawe
is op het voordek, met mijnheer Royson. U
zult het een heel lief gezicht vinden om op
een avond als deze door het kanaal te
varen.
En mrs. Haxton, die het heele schip afge
zocht had naar Irene en misschien ook naar
Royscai en ook het meisje zelf vroegen
zich misschien af, waarom Stump zijn mede-
deeling moest uitbazuinen, alsof hij wenschte
dat iedereen aan boord het zou hooren. Mis
schien kwam het, omdat, zooals Dick al ge
merkt had, de vierkante schipper zoowel
scherpe oogen had aLs een goed hart.
HOOFDSTUK VI.
In den voorhof.
Waarom ter wereld heb je jezelf verstopt
op dit gedeelte van het schip, Irene?, riep
mevrouw Haxton, naderkomend met een snel
heid, die een opvallende tegenstelling vormde
met haar gewoonlijk kwijnende manieren.
Ik heb je overal gezccht!
Ik heb me niet verstopt en u moet een
tamelijk groot stuk van uw „overal!" hébben
overgeslagen, zei het meisje, met een kalmte
die Royson bewonderde.
Maar mr. Fenshawe zoekt je. Hij heeft al
twintig minuten vergeefs op zijn partner aan
de whisttafel zitten wachten.
Ik had nooit gedacht, dat grootvader
zoo ongevoelig was. Hier kaart te spelen!
Met dat prachtige uitzicht naar alle kanten!
Laat ik hem dadelijk gaan ophalen. Goeden
avond mr. Royson. Dank u wel voor het ge
zellige praatje. Ik denk, dat ik nu best examen
kan doen in de geschiedenis en aardrijkskunde
van het Suezkanaal.
Dick salueerde en dankte in stilte voor het
feit. dat vrouwen handiger waren dan man
nen. Mevrouw Haxton scheen geen notitie van
hem te nemen. Ze had zelfs nauwelijks tegen
hem gesproken sedert ze uit Marseille ver
trokken waren. Toch zou mevrouw Haxton
zelf misschien een zekere spijt niet hebben
kunnen onderdrukken, indien zij beseft had,
welk een onbeteekenende plaats zij in zijn
gedachten innam, toen hij haar volgde ever
het dek.
Voordat Dick echter in zijn kooi kroop, las
hij Forbes' brief nog eens over en merkte
toen op, dat het stuk de sporen droeg van
knoeierij. Gevoegd bij Irene's bedekte waar
schuwing, dat aan boord iets niet in den haak
was, zag deze blijkbare censuur op zijn cor
respondentie er leelijk uit. Het wees er haast
op. dat de baron vreesde, dat hij was, wat de
Londensche detective hem gevraagd had te
worden: de betaalde spion van Alfieri. Hij
vroeg zich af, welke macht de Italiaan over
den edelman had. Nu hij in staat was de jong
ste gebeurtenissen in hun onderling verband
te beschouwen, zag hij, dat von Kerber alléén
uit Londen was vertrokken in de hoop ieder,
die zijn spoor volgde, af te schudden en
gefaald had. Het was eveneens duidelijk, dat
noch mr. Fenshawe, noch zijn kleindochter,
noch zelfs mevrouw Haxton, moeite deden
om hun verblijfplaats geheim te houden: Dick
had dat gezien uit een aankondiging van den
tocht der Aphrodite in een Londensche
courant, die de loods aan boord had gebracht.
Von KePber's naam werd niet vermeid, maar
de anderen werden in het kort beschreven,
van mevrouw Haxton stond vermeld, dat ze
„een persona grata was in de Engelsch-
Egyptische groote wereld". Waarom eischte
de Oostenrijker dan zulk een geheimhouding
van de bemanning van het jacht en waarom
was hij zoo verstoord over de komst van een
brief, geadresseerd aan een hunner? Maar
Royson's aard was te luchthartig om hem
ernstig te doen peinzen over anderman's
aangelegenheden. Hij viel in slaap en sliep
vast. in zalige onwetendheid van een gesprek,
dat plaats had in het kaartenhuis, ofschoon
dat gesprek van den grootsten invloed zou zijn
op zijn eigen toekomst.
Want von Kerber had, toen mr. Fenshawe
en de beide dames naar beneden gingen, de
gelegenheid te baat genomen een vertrouwe
lijk gesprek met Stump te beginnen.
Morgen bereiken we Suez, kapitein, zei
hij en dat zal onze laatste gelegenheid zijn
om degenen van de bemanning, die u onge
schikt acht, kwijt te raken.
Dat is waar, stemde Stump toe, maar
ik kan niet zeggen, dat ik er een op de zwarte
lijst gezet heb. Het eenige, wat er mijns in
ziens aan ze mankeert, is dat er te veel
zijn voor het werk aan boord.
U beschouwt ze dan als betrouwbaar,
ja?
Goed, voor al wat u maar van ze ver
langt, luidde het opgewekte antwoord.
Dat is, wat ik wensch. Maar vertel me
eens kapitein, zoudt u in staat zijn, mijnheer
Royson te vervangen? Ik geloof, dat hij van
nut is bij het zeilen van het jacht, maar u
kunt hem ongetwijfeld wel missen?
Het ontbrak Stump niet aan een zekere
mate van intelligentie. Hij begreep de be
doeling van von Kerber's opmerking en dat
strekte niet om het plan, dat de ander in
den geest had, te bevorderen.
Meneer Royson?, klonk het snelle ge
grom. Na Tagg is hij de beste van den troep.
Dat is mcgelijk, maar ik heb reden aan
te nemen, dat hij graag naar Engeland wil.
Daar heeft hij niets van gezegd.
Niet tegen u misschien, maar ik weet,
dat het zoo is en ik wil hem niet tegenhouden
als de bemanning toch genoeg is. Het is een
moeilijk geval voor mij, omdat mr. Fenshawe
zich eenigszins aan hem verplicht voelt, daar
om zal ik blij zijn, als u hem morgen zijn
gage wilt uitbetalen, een beetje ruim natuur
lijk en rekening houdend met alle onkosten
van de terugreis.
Wablief?, zei Stump, onrustig draaiend
onder von Kerber's onafgewenden blik. Meent
u het, meneer?
Ja zeker!
(Wordt vervolgd).
1
1 ÉS
fetclSS
jj
D2WI
&SÖ80W£ 4
W
JL-w»
I i
Y 1
1
j
1
1
j
.-dl
Gereed om tot houtskool verbrand te
worden. Voorraad voor het houtskool-
branden, dat te Vierhouten op de
Veluwe weer begonnen is
Een kleinzoon van Neville Chamberlain
mocht het geld in de collectebus
deponeeren, toen zijn grootvader een
bloempje kocht tijdens de collecte te
Londen voor de kanker-bestrijding
Het nieuwe Holland-Huis aan de Oude Kleerkoopersstraat te Brussel Een felle brand heeft het nieuwe centraal station te Warschau ernstig ge-
is deze week officieel in gebruik genomen in tegenwoordigheid van r
talrijke autoriteiten teisterd. hen kijkje tijdens het blusschingswerk
Vergeet de dieren niet op warme dagen. De voerman, die weet, wat
zijn viervoeters bij hun werk in de felle zon toekomt, voorziet hen van een
welkome verfrissing pgg&a**-
De Hertogin van Kent temidden der jeugdige
gasten van een kinderinrichting te Chelsea, waar
van de Hertogin beschermvrouwe is en aan welke
inrichting zij deze week een bezoek bracht
.- waar de Engelsche onderzeeër .Thetis" is ge
zonken, werd Woensdag een rouwdienst gehouden, welke
door de verwanten der slachtoffers aan boord van den mijnen
veger .Hebe" werd bijgewoond. - Een luchtfoto tijdens de
droeve plechtigheid. Links: de .Hebe"
