HOFNAR
£ucPittaxi
m&iqestott
bij Vlissingen
op het strand
3 inzittenden om
Jhr. J. Loudon hartelijk
gehuldigd.
Kasteelheer schoot zijn echtgenoote neer.
„Werd ik nogmaals souverein,
dan zou DIT
VERHUUR
CHAUFFEUR
Nattigheid.
QesCaagd
MA A N D A G 12 JUNI 1939
HAARCEM'S DAGBEAD
3
Baders konden geen
hulp meer bieden.
laestel euvi&dast
geweest?
het leven gekomen
Zaterdagmiddag te ongeveer half vijf
is de luchttaxi van de K. L. M., de Ph-
A.J.K. „Krekel", een Koolhoven F.K.-43
welk toestel ook göbruikt wordt voor de
opleiding van verkeersvliegers, boven
het Vlissingsche badstrand op geringe
hoogte bij het maken van een bocht
afgegleden en neergestort.
Het vliegtuig kwam terecht op het
badgedeelte, vlak naast het strand voor
zonnebaden, waar de badgasten op dat
oogenblik rug aan rug lagen te zonnen.
Het toestel kwam met den neus naar
voren en met een harden slag op het
strand terecht en vloog onmiddellijk in
brand.
Toegesnelde badgasten, omstanders,
matrozen, soldaten en politie namen
onmiddellijk de blussching ter hand
door middel van het werpen van zand
in de hoogoplaaiende vlammen. Enkele
minuten later was ook de Vlissingsche
brandweer op het strand aanwezig.
De drie inzittenden, alle drie jonge
mannen, konden kort hierna uit het
toestel worden bevrijd. Zij bleken ech
ter reeds overleden te zijn en moeten
reeds onmiddellijk bij het neerstoren
van het toestel gedood zijn geweest.
Het waren twee leerlingen van de
rijksopleiding voor verkeersvliegers, de
19-jarige van Tijen uit Vlissingen en
de eveneens 19-jarige Faber uit Am
sterdam. De derde inzittende was de
25-jarige A. de Visser, rijksemployé
van het vliegveld Haamstede.
Het toestel cirkelde kort na vier uur boven
het Vlissingsche strand, waar het op dezen
mooien, zomerschen Zaterdagmiddag erg druk
was. Er werd druk gezwommen en zeer velen
lagen in het zand te zonnen op het strand-
gedeelte van het bad, dat daarvoor is bestemd.
Het toestel, dat zeer laag vloog, trok de be
langstelling van allen, die op het strand ver
koeling zochten. Terwijl het toestel een bocht
maakte, zagen de menschen plotseling tot hun
groote ontzetting, dat het kleine vliegtuig van
een hoogte van circa 100 meter afgleed en naar
beneden stortte. Met een geweldigen slag kwam
het toestel op het strand terecht, op slechts
zeer geringen afstand van de badgasten, die
op het afgezette gedeelte lagen te zonnen. Het
mag een groot wonder worden genoemd, dat
niemand door het neerstortende toestel werd
getroffen. Van alle zijden renden de men
schen daar de plaats waar het toestel, dat on
middellijk na het neerstorten in brand was
gevlogen, terecht was gekomen. Met zand, dat
in een zoo overvloedige massa aanwezig was,
trachtte men het hoog oplaaiende vuur te
dooven, doch aanvankelijk bleven deze po
gingen zonder het gewenschte resultaat, omdat
de vlammen een zoo groote hitte verspreidden,
dat de brandende wrakstukken bijna niet wa
ren te naderen. Enkele dapperen trotseerden
echter het vuur om te trachten de inzittenden
uit het wrak te trekken, doch hoe moedig zij
hierbij ook te werk gingen, steeds dreven de
vlammen hen weer terug. Daarbij kwam nog.
dat de inzittenden in het toestel vast bleken
te zitten. Terwijl de onmiddellijk gewaar
schuwde brandweer van Vlissingen zich naar
de plaats van de ramp spoedde, trachtten de
omstanders nog een wanhopige poging te doen
het vliegtuig om te gooien. Zou dat lukken, dan
was het misschien mogelijk de inzittenden te
bevrijden. Inderdaad slaagde men er in het
verongelukte en nog steeds brandende toestel
gedeeltelijk om te trekken. Nu bleek het mo
gelijk te zijn één der inzittenden Van Tijen
uit het vliegtuig te trekken. Hij bleek reeds
overleden te zijn. Intusschen was de Vlissing
sche brandweer gearriveerd. Nu waren de
vlammen spoedig gebluscht en konden ook de
lijken van de twee andere inzittenden uit de
wrakstukken worden bevrijd.
Het duurde nog geruimen tijd alvorens de
identiteit van de drie slachtoffers kon worden
vastgesteld. Groot was de ontroering welke zich
van de honderden, die het ongeluk voor hun
oogen hadden zien gebeuren en met groote
dapperheid getracht hadden hulp te bieden,
meester had gemaakt, doch deze ontroering
werd dubbel groot, toen kwam vast te staan,
dat twee der verongelukten Vlissingers waren:
Van Tijen en De Visser. Laatstgenoemde was
havenmeester van Haamstede en was sinds
korten tijd getrouwd. In Zeeuwsche korfbal
kringen was hij een bekende figuur.
R. van Tijen, geboren 5 December 1919 te
Vlissingen en G. Faber, geboren 13 Februari
1920 te Amsterdam, waren leerlingen van de
rijksopleiding voor verkeersvliegers. Reeds zeer
geruimen tijd waren zij in het bezit van het
vliegbrevet a en zij zouden binnenkort hun
opleiding voor verkeersvlieger hebben voltooid.
Zij maakten dezen Zaterdagmiddag een oefen-
vlucht met de „Krekel" van Schiphol via
Haamstede naar Vlissingen. In Haamstede was
De Visser in het vliegtuig gestapt om het laat
ste gedeelte van de vlucht mee te maken. Het
lot heeft echter gewild, dat de drie jonge man
nen kort voor het eindpunt zijn verongelukt.
Tragische bijzonderheden.
Een bijzonder tragische omstandigheid is
wel, dat familieleden van Van Tijen zoowel als
van De Visser het ongeluk voor hun oogen
hebben zien gebeuren.
Een huisgenoote van den eerste zoon van
een ingenieur van De Schelde en neef van den
Fokker-directeur zat op de Vlissingsche
pier en wuifde naar de jongelui in het vlieg
tuig, die blijkbaar zoo laag vlogen om den
strandbezoekers een groet te brengen....
De vader van De Visser hielp mee aan het
vergeefsche reddingswerk, zonder te weten dat
zijn zoon, die onlangs in het huwelijk was ge
treden, tot de slachtoffers behoorde. De jonge
echtgenoote logeerde bij haar schoonouders en
Haamstede's havenmeester had geschreven,
dat een bevriend sportvlieger hem voor het
week-einde naar Vlissingen zou brengen. De
heer De Visser Sr. had dus reden om aan te
nemen, dat zijn zoon niet in de „Krekel" zat.
Burgemeester Van Woelderen, die weldra
op de plaats van het onheil aanwezig was,
stelde de leiding van het onderzoek in handen
van den commissaris van politie, den heer
Gasinjet. Deze gaf opdracht, met behulp van
zandzakken en dergelijk materiaal een „dam"
te leggen rondom het vrijwel totaal vernielde
wrak, opdat dit niet door het tegen acht uur
opkomende water overstroomd zou worden,
alvorens de deskundigen het in oogenschouw
hadden genomen. Deze opzet is inderdaad ge
slaagd.
Het onderzoek.
Het onderzoek is met groote voortvarend
heid ingesteld. Aanvankelijk meende men, dat
een manoeuvreerfout het vergaan van de
..Krekel" had veroorzaakt. Later zijn evenwel
enkele andere feiten aan het licht gekomen,
zoodat de eindconclusie vermoedelijk zal zijn,
dat de „Krekel" overbelast is geweest.
Faber en Van Tijen hebben n.l. op Schiphol
een hoeveelheid ballast ingenomen, berekend
op slechts twee inzittenden. Het is vast komen
te staan, dat zij op het vliegveld Haamstede,
waar De Visser met zijn bagage aan boord is
gegaan, de hoeveelheid ballast niet hebben
verminderd. Het grondpersoneel treft daarvoor
geen schuld, want de bestuurder is de ver
antwoordelijke man en dient voor de ballast
te zorgen.
Voorts is gebleken, dat men waarschijnlijk
een „vliegersgroet" aan het talrijke publiek op^
het strand heeft willen brengen. Een verkeerde^
manoeuvre hierbij, gevoegd bij de overbelasting
van het toestel, heeft vermoedelijk tot het
ongeluk geleid.
Algemeene vergadering
„Kerk en Vrede".
Zaterdag is de algemeen vergadering van
„Kerk en Vrede" te Leiden voortgezet. Dr. M.
van der Voet, zijn jaarrede uitsprekende, zeide
dat het getuigenis van „Kerk en Vrede" noo-
diger dan ooit. De wereldtoestand is ontstel
lend en onheilspellend: de oorlogsdreiging is
zooals niet accuut, dan toch latent. Aan de
cultureele verheffing van het volk kan niets
gedaan worden, omdat het militarisme hoogtij
viert, dat de beheerschende functie in de
tegenwoordige staathuishoudkunde is en de
ideologie, welke overal en in alles domineert.
Niet te ontkennen valt dat het militaire
systeem als zoodanig de misschien onbewuste
bondgenoot is van den totalitairen staat. De
leden van „Kerk en Vrede" moeten een keur
bende vormen die waarschuwend optreedt
tegen deze ideologie en deze daadwerkelijke
schending der Goddelijke geboden.
Vervolgens werd het beleid van het hoofd
bestuur besproken.
Na de pauze hield ds. L. H. Ruitenberg zijn
inleiding over het onderwerp: „Pacifistische
volksverdediging".
Op dit referaat volgde bespreking. Ds. Rui
tenberg beantwoordde de gestelde vragen.
In de Zaterdagmiddagvergadering werd de
rekening over 1938/"39 in lasten en baten, slui
tende met een bedrag van f 15.388 goedgekeurd.
De begrooting over 1939, die tot een bedrag
van f 12.400 sluit, werd eveneens goedgekeurd.
Daarna sprak ds. J. J. Buskes Jr. over het
onderwerp „Christen-anti-militairist juist nu".
Bij de rondvraag noodigde de afdeeling Am
sterdam het hoofdbestuur uit de volgende al
gemeene vergadering in Amsterdam te houden.
Hiertoe werd besloten.
Dr. van der Voet sloot daarop de vergadering
met een opwekking om vastbesloten de op
dracht, die God aan „Kerk en Vrede" gegeven
heeft, te volbrengen.
Twintig jaar gezant
te Parijs.
Mef het Grootkruis van
het Legioen van Eer
onderscheiden.
Wel zelden is de Nederlandsche kolonie te
Parijs zoo verheugd bijeengekomen als Zater
dag ter gelegenheid van het vierde lustrum
van Harer Majesteits gezant te Parijs, jhr. J.
Loudon. De prachtige tuin van het gezant
schap, waar jhr. Loudon de in Frankrijk wo
nende Nederlanders had uitgenoodigd, gaf
slechts blijde gezichten te zien. Niet dat bij
andere gelegenheden van nationalen of welken
aard ook de gezichten minder vroolijk zouden
zijn, doch het feit, dat men hier was bijeen
gekomen om het jubileum van onzen gezant
te vieren tooverde een verheugenis op ieders
gelaat, waarvoor al een zeer bijzondere reden
was. Want onze Nederlandsche gezant heeft
zich als geen tweede een plaats van ver
trouwen en dankbaarheid weten te verwerven
in het hart van ieder, die het genoegen had
met hem in aanraking te mogen komen. En
deze gevoelens van vreugde met het jubileum
werden op wel zeer hartelijke wijze tot uiting
gebracht door den heer B. J. van Gelder, voor
zitter van de Nederlandsche Kamer van
Koophandel te Parijs, die bij ontstentenis van
heer Labouchère, voorzitter der Nederlandsche
vereeniging, het woord voerde.
Door uw hartelijkheid, door uw mensche-
lij-kheid zoo zeide o.m. de heer Van Gelder
-r kwam in den geest en in het gevoel van
de Franschen ons land in eerste plaats, soms
zelfs voor hun eigen vaderland. En dit senti
ment vindt men in alle Fransche kringen en
zelden of nooit bezat een Nederlandsche ge
zant in Frankrijk en zoo groote populariteit.
Het is dus niet te verwonderen, dat
de president van de Fransche repu
bliek u met zooveel voldoening ter
gelegenheid van den huidigen feestdag
het grootkruis van het legioen van eer
heeft verleend, waarmede allen, die
u kennen, zoowel Nederlanders als
Franschen zich van harte verheugen.
„Mijnheer Loudon, u moogt nooit van ons
weggaan. Uw tegenwoordigheid was steeds
een waarborg, en zal dat steeds blijven, voor
het welslagen van hetgeen mocht worden ge
daan en ondernomen en dit zoolang het ons
gegeven mag zijn u in ons midden te houden".
Zijn rede beëindigend zeide de heer Van Gel
der: „En waarvoor de Nederlanders van alle
gezindten u zoo dankbaar zijn, dat is niet
alleen voor de zoo voortreffelijke wijze, waarop
u de aanhankelijkheid en trouw aan onze
geliefde koningin en aan ons vorstenhuis weet
te handhaven en weet aan te kweeken en aan
te moedigen, maar ook de wijze waarop u de
goede verstandhouding tusschen ons allen
hier bevordert".
Vervolgens werd den gezant namens alle
Nederlanders een speciaal voor hem gegoten
gedenkpenning aangeboden, welke vervaardigd
is door den heer Vernon en waarbij aan de
eene zijde het profiel van den gezant is weer
gegeven, terwijl de keerzijde het legatiegebouw
te zien geeft. Mevrouw Loudon werd de repliek
van de maquette aangeboden.
Zichtbaar ontroerd nam daarop de gezant
zelf het woord: „Reeds twintig jaar geleden
begon hij sprak.ik de hoop uit, de vader
van de Nederlandsche kolonie te kunnen wor
den en wanneer ik nu dit groote familiefeest
om mij heen zie, dan gevoel ik mij inderdaad
eenigszins uw aller vader. De Nederlanders
in het buitenland zijn soms zelfs een beter
vaderlander dan de Nederlander thuis. Ge
stuwd door uw aller sympathie hoop ik dan
ook, al is het niet nogmaals twintig jaar, nog
eenigen tijd in uw midden te kunnen ver
blijven".
De aanwezigen als „kinderen" aansprekend,
ging de jubilaris voort: Voorgegaan door H.M.
de Koningin moeten we altijd de woorden
der moreele kracht boven alles stellen. Wan
neer ik zal terugdenken aan dezen dag, dan
zal ik weten, dat ik hier in uw aanwezigheid
heb kunnen gevoelen dan wij één zijn van
hart, één van zin. Ik dank u van harte. Ik
kan haast niet gelooven, dat dit alles voor
mij is gedaan. Er zijn enkelen onder u, die een
afgietsel van de mij aangeboden gedenkpen
ning hebben gevraagd. Zij zullen later weten,
HEK FT I>E HOOGSTE SNEEUWAARDE PER GELDEN!
1^^^ Laat er niets van verloren gaan en I k motor geregeld
i verzorgen door een bekwaam vakman, l'w garagehouder!
(Adv. ingez. MedJ
Echtelijke oneenigheid oorzaak van drama.
Zondagmiddag heep, zich op het
kasteel Groot-V'aushar telt, nabij
Meerssen (L.), een familiedrama af
gespeeld. Tijdens een twist heeft de
bewoner, de zestigjarige groot-grond
bezitter E. R., zijn 42-jarige echtgenoo
te, geboren v. d. D. de W.. met eenige
revolverschoten van het leven beroofd.
De dader is door de gemeente
politie kort na het gebeurde gearres
teerd.
Het was omstreeks vier uur, dat in het his
torisch kasteel, gelegen temidden van heerlijk-
groene landouwen, in de onmiddellijke nabij
heid van het vredige Geuldal, de harde droge
knallen van een revolver weerklonken. In
enkele oogenblikken had zich een vreeselijk
drama in een der vertrekken van het kasteel
voltrokken. Echtelijke oneenigheid had den
kasteelheer dusdanig in woede doen ontsteken,
dat hij een revolver greep en dit wapen op
zijn vrouw richtte. Ondanks het ingrijpen van
zijn negentienjarigen zoon en achttienjarige
dochter, die bij het twistgesprek aanwezig
waren, vuurde de heer R. eenige malen. In de
hartstreek getroffen zeeg zijn vrouw ineen. De
zoon slaagde er daarop in zijn vader te over
meesteren en hem het wapen af te nemen. De
heer R. Jr. ontbood onmiddellijk den arts van
Aubel uit Meerssen op het kasteel, die niet
anders kon dan den dood van het slachtoffer
vaststellen. Even later verscheen de burge
meester van Meerssen, de heer J. H. Visschers,
vergezeld van een veldwachter, ter plaatse voor
het instellen van een politieel onderzoek.
De heer R. is eigenaar van het bekende
kasteel Groot-Vaushartelt, dat zijn geschied
kundige waarde o.m. ontleent aan het feit, dat
het heeft toebehoord aan Koning Willem II.
Het landgoed bestaat voor het grootste ge
deelte uit boomgaarden, weike een oppervlakte
beslaan van niet minder dan 150 H.A.
Over de aanleiding van de noodlottige twist
is momenteel nog niets bekend. Wel weet men,
dat zich in het gezin van den heer R. vroeger
wel eens moeilijkheden hadden voorgedaan,
doch niemand heeft kunnen vermoeden, dat
die tot dit gevolg zouden leiden.
Het gebeurde heeft in dit Limburgsch dorp
en in wijde omgeving hevige ontsteltenis te
weeg gebracht. In het plaatsje was het Zondag
zeer druk en er waren talrijke vreemdelingen
samengekomen ter gelegenheid van de kermis,
welke in vollen gang was, zoodat het nieuws
van het drama zich zeer snel verspreidde en
het algemeen onderwerp van gesprek uit
maakte.
HENRY II:
verstandige rookerskeus richt zich niet enkel op model óf
melange, óf kleur, óf smaak, neen; in een werkelijk fijne
sigaar tellen al deze factoren tegelijk! Vandaar het succes
der Hofnar-serie! Heerlijke tabakken, zorgzaam verwerkt tot
sigaren die alles méé hebben: prettig model, koelen brand,
pittig-zachten smaak. En duur aroma - hoewel U reeds voor
6 cent Hofnar-genieter kunt zijn!
„Nooit fijner gerookt
l HOFNAR SIGARENFABRIEKEN - VALKENSWAARD
(Adv. Ingez. Med.)
dat degene, van wien zij de beeltenis hebben
niet alleen dankbaar was voor een lang leven,
maar wel in de eerste plaats voor de innige
sympathie, die er tusschen ons heerscht". En
met groote ontroering in zijn stem eindigde
jhr. Loudon: „k dank u. Ik dank u. Mijn
dank. Mijn hartelijken dank".
De H. L. O.-proeven.
Vooral athletiek voor velen
een struikelblok.
Zaterdag en Zondag zijn de proeven voor
de ongeveer 60 candidaten van de eerste groep
ter verkrijging van het onderscheidingstee-
ken van de Nationale Vereeniging tot Bevor
dering der Harmonische Lichaamsontwikke
ling (H. L. O.) voortgezet. Zoo gemakkelijk als
de heeren-candidaten zich over 't algemeen
door de zwem proef heensloegen, zoo moeilijk
viel het hun Zaterdag met de athletiek- en
klimproeven.
Wanneer men de H. L. O. eischen zoo ziet,
lijkt het alles erg gemakkelijk. De praktijk
leert, dat de eischen zoo gesteld zijn, dat ieder
normaal goed getraind cnensch daaraan kan
voldoen, maar ook, dat het vaak groote moei
te kost aan alle gestelde eischen te beant
woorden.
Dat bleek ook weer Zaterdagmiddag op het
Gemeentelijk Sportterrein aan de van Oosten
de Bruynstraat, waar de candidaten, verdeeld
over de vier leeftijdsgroepen, om twee uur
aantraden in een of ander sportcostuum om
aan proeven voor hindernis- of hardloopen,
vèrspringen en hoogspringen, kogelstooten of
balwerpen en klimmen (in paal of touw) te
onderwerpen.
Het klimmen leverde over het algemeen
geen moeilijkheden op. De een wist vlugger
twee maal tegen het plafond te tikken, dan
een ander, de een klom beter en mooier dan
de ander, maar bijna allen slaagden voor dit
onderdeel.
Ook de hindernisloop over 100 M. was niet
zwaar. Alleen de laatste hindernis, waar de
candidaten onder door moesten, bezorgde en
kele eenigszins corpulente figuren eenige be
nauwde oogenblikken.
Het vèrspringen en hoogspringen heeft
sommigen de das omgedaan, terwijl wij ook
enkele hebben zien slagen, die slechts enkele
centimeters over de vastgestelde streep wa
ren. Ook bleek uit de prestaties van Zaterdag
wel. dat velen het kogelstooten en de daarvoor
vastgestelde eischen te gemakkelijk opnemen.
Diegenen, die balwerpen kozen, kwamen be
ter voor den dag, al viel het velen niet mee
tegen wind in een vqetbal 24 M. ver te gooien.
Zoo mooi als het weer Zaterdagmiddag was.
zoo slecht was het Zondagmorgen, toen de
twee laatste proeven van de eerste groep af
gewerkt moesten wordeneen half uur fietsen
en een marsch ovér Spaarndam en Bloemen-
daal. Voor dit laatste onderdeel was het on
danks de regen een goede temperatuur en alle
deelnemers gingen welgemoed op stap.
De 56-jarige loods uit IJmuiden, die bij zijn
zwemproef uitgerust had, was uit LJmuiden
op de fiets gekomen, heeft toen nog een half
uurtje op zijn karretje gereden en is daarop
aan den tippel gegaan. Men ziet, een mensch is
nooit te oud om aan de proeven van de H.L.O.
deel te nemen.
De veldproeven werden beoordeeld door
de heeren Van Wilsen en Gras (K.N.A.U.) en
door de heeren Wagemans (K. N. G. V.) en
Klaase.
Dank zij de goede voorbereiding en uitste-
ZONDER
GeabTe brinkmann
SMEDESTR. 22 - TEL. 11025
NIEUWE WAGENS 1939-MODEllEN
VERZEKERDE WAGENS
(Adv. ingez. Med.)
Zie. nu is het toch gekomen,
Zij het nog wel niet in stroomen.
Zondag kwam het toch in gang;
't Was een zeer bescheiden badje.
Maar wij kregen toch ons natje
Na ons droogje, wekenlang.
'k Hoef me nu niet te vermoeien,
Met mijn tuintje te gaan sproeien,
'k Heb vandaag als tuinman vrij;
Want de regen kwam van boven,
En 't is niet meer zoo bestoven,
Alles staat er frisscher bij.
't Is natuurlijk, dat wij menschen,
Het ons licht en zonnig wenschen,
Maar dit is een vaststaand feit,
Wij gevoelen ons plezierig,
Wij zijn extra frisch en tierig
Bij een beetje nattigheid.
dan een VULPEN van
ANEGANGU TEL.11963
HAARLEM.
Speciaalzaak vulpenhouders.
Reparaties aan alle merken.
(Adv. ingez MedJ
kende regeling hadden de proeven een vlot
verloop
Van de eerste groep, die thans het examen
heeft afgelegd en grootendeels bestond uit
politie-beambten uit Haarlem en Velsen, uit
leden van de reddingsbrigade, uit enkele pad
vinders en particulieren, werden Zaterdag ze
ven candidaten afgewezen, omdat zij op één
onderdeel faalden.
DR. W. M. A. VAN DE WTJNPERSE
ONDERSCHEIDEN.
Naar wij vernemen is dr. W. M. A. van de
Wijnperse, leeraar in de klassieke talen aan het
Stedelijk Gymnasium alhier, door de Fransche
regeering benoemd tot Officier d' Academie,
