öe Schat in de Woestijn
Op den laaisten dag van het internationaal concours hippique
te Bussum won luitenant Gruppelaar het springconcours,
na afloop waarvan hij door Z. K. H. Prins Bernhard werd
gelukgewenscht
Het sprintnummer over 1000 meter op den Olympischen Dag te Amsterdam werd door
Derksen uit Zwolle gewonnen. Het moment van de finish
De start der amateurs en onafhankelijken tijdens het Internationaal Wieier-
criterium dat Zaterdag te Scheveningen verreden is
Mpl
Het ernstig vliegongeval met het K.L.M-lesvliegtuig .Krekel' op het strand te Vlissingen heelt aan de drie inzittenden het leven
gekost De ruïne van het toestel
Het Ned. Bondselftal won den voetbalwedstrijd tegen Joego Slavië op den Olympischen Dag t«
Amsterdam met 4 1. Soelmoment uit deze ontmoeting
De cartonnagefabriek „Het Zuiden" te Helmond is door
een hevigen brand totaal verwoest. De nog rookende
puinhoopen
Osendarp won het
nummer 100 meter
hardloopen op den
Olympischen Dag
in het Amster-
damsch stadion.
De finish
De nieuwe burgemeester van Steen-
wijkerwold, de heer F. M. van Pantha-
leon baron van Eek en zijn echtgenoote
luisteren naar een toespraak ter ge
legenheid van zijn officieele installatie
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
HECTOR JENNINGS
Nadruk Verboden.
15)
Terugtredend tusschen de menigte inboor
lingen, die naar voren drongen in hun ijver
om hun diensten aan te bieden aan de Euro
peanen, bedekte Abdullah zijn donker gelaat
met een plooi van zijn burnoes. Royson
sprong aan land om Irene te helpen.
Maar zij sprong zelf zonder hulp kwiek
op de pier en lachte om zijn verbazing, toen
hij haar naast zich zag staan. Ze staken belden
mr. Penshawe de hand toe, maar deze weiger
de hun hulp en zei, dat de eerste teug droge
lucht hem weer verjongd had.
Er bestaat geen geneesmiddel, dat daar
bij te vergelijken Is. zei hij.
Kijk maar naar mevrouw Haxton, als
jelui een bewijs wilt. In Londen was ze een
lelie nu is ze een roos.
Opwinding, of het vooruitzicht op succes,
hadden inderdaad een blos getooverd op haar
gezicht. Haar fijn profiel vormde een sterk
contrast met de bonte menigte van negers
en Arabieren, die haar omringde.
Ze kwam hun opgewekt tegemoet.
Ik had een weddenschap met u moeten
aangaan, meneer Royson. riep ze, zijn naam
bizonder duidelijk noemende. Onze Engelsche
boot is niet opgewassen tegen de Somali's, zoo
als u ziet.
Dick begreep niets van haar plotselinge
vriendelijkheid. Voordat hij kon antwoorden,
onderbrak von Kerber's hooge stem hen.
Waarom ls kapitein Stump met u aan
land gegaan, vroeg hij.
om mevrouw Stump een telegram te
sturen, geloof ik, antwoordde mrs. Haxton
onverschillig.
Hij had mij eerst verlof dienen te vra
gen.
De knorrige opmerking ontlokte den heer
Penshawe een protest.
Beste von Kerber, zei hij waarom zou de
arme man zijn vrouw zijn behouden aan
komst niet mogen meiden? U bent vandaag
uit het gewone doen. Wat scheelt eraan
lever? Of angst?
Ik heb geen bizondere reden tot angst,
riep von Kerber, maar zijn zenuwachtige toon
logenstrafte zijn woorden.
Royson kwam hem te hulp door zijn orders
omtrent de boot te vragen, maar de Oosten
rijker was, zonder eenige zichtbare reden, zoo
ontdaan, dat hij aarzelde en Irene antwoordde
in zijn plaats.
Wij hebben afgesproken aan land te
dlneeren in het Hotel de l'Univers, zei ze.
Mr. Penshawe vraagt, of kapitein Stump en
u van de partij willen zijn, dus kan de boot
terugkeer en en ons om acht uur komen
afhalen. Vertel het alstublieft aan kapitein
Stump, als u hem tegenkomt.
Uitmuntend!, stemde har grootvader
toe, die nu voor het eerst van de „afspraak"
hoorde! Werkelijk. Irene, je brengt mijn
gedachten zoo bewonderenswaardig uit, dat
ik mijn eigen vage ideeën nauwelijks her
ken. Wel laten we, nu dat is afgesproken,
rechtstreeks naar het huis van den gouver
neur gaan. Een van deze zwarte heeren zal
ons den weg wel willen wijzen.
Terwijl Penshawe zijn Arabisch luchtte
bij het kiezen van een gids uit vijftig vrij
willigers, gaf Dick zijn bevelen aan de be
manning van de sloep. Mrs. Haxton, die
zag, dat Irene geheel verdiept was in de
voor haar nieuwe en vreemde omgeving, las
von Kerber de les; iets waaraan hij dringend
behoefte had.
Beheersch je in 's hemelsnaam, fluis
terde zij, je zult ieders wantrouwen opwek
ken met je dwaze voorzorgsmaatregelen.
Luister! We gaan vóór vijven naar het hotel
om thee te drinken. Je slipt onder het een
of ander voorwendsel weg en gaat onmiddel
lijk naar de Olifant-Moskee. Die is in de
hoofdstraat, drie honderd yards links van
het hotel. Ik zal, als ik kan bij je komen,
maar in ieder geval tref je Abdullah daar.
En wat je ook doet, houdt op met dien on
zin over heimelijk te werk gaan.
Zij gingen alleen de stad in, achter een
trotschen neger aan en toen Royson hem
met de anderen voorbij kwam, nam Abdul
lah hem met een critischen blik op.
Bij de heilige Kaaba, zei hij tot zich
zelf, daar gaat een man! Zoo heb ik maar
weinigen gezien, zelfs in Karthouw, waar
de giaours bij duizenden zwermen. Maar hij
is jong en zijn vleesch is zacht. De woestijn
zal zijn bloed verdunnen. En die kleine stier,
die vooruit ging die zal ook het sap in
zijn beenderen voelen verdrogen. Bij het
graf van mijn vader! Als de Hakim Effendi
zulke mannen in zijn gevolg heeft mee
gebracht, zullen er groote dingen geschie
den aan den voet der Vijf Heuvels en ik,
Abdullah de Speerwerper, zal er getuige van
zijn.
HOOFDSTUK VIL
Mrs Haxton krijgt een schok.
Mr. Fenshawe, die zijn kennis van het
Arabisch opfrischte en von Kerber, die met
mevrouw Haxton apart liep om te vernemen,
hoe en wanneer ze bericht had gekregen van
abdullah hadden voor niets anders oog of oor.
Irene en Dick kregen zoo eenige oogenblikken
waarin ze niet beluisterd werden en het
meisje greep de gelegenheid vlug aan.
Weet u. waarom we hier gekomen zijn?,
vroeg ze zachtjes, terwijl ze stilstond om te
kijken naar den gordel van kleine eilandjes,
die 't grootere eiland Massoea van de open
zee afsluiten.
Baron von Kerber vertelde het ons in
Marseille, zei Dick.
Ons?, vroeg ze bijna scherp.
Ik bedoelde kapitein Stump, mr. Tagg
en mijzelf.
Wat heeft hij u verteld?
De merkwaardige geschiedenis van een
Romeinsche expeditie tegen de Sabaeërs;
een storm, een schipbreuk, het begraven van
een grooten schat en hoe deze eigenlijk ont
dekt werd door middel van een Grieksch
papyrus, die in een graftombe werd gevon
den.
Dat is het juist, wat me dwars zit, zei
ze plotseling geërgerd. Zijn gedrag is onbe
rispelijk en toch ben ik er zeker van, dat hij
niet eerlijk handelt. Ik heb het gewaagd, dat
tegen mijn grootvader te zeggen, maar ik kan
niet het geringste bewijs aanvoeren. Baron
von Kerber is de oprechtheid zelf, wat de
echtheid van de papyrus betreft. Probeerde
hij ook mevrouw Haxton's aanwezigheid of
de mijne, te verklaren?
Toen kapitein Stump protesteerde voor
hij gezien had, let wel tegen het mee
nemen van dames, zei de baron, dat de expe
ditie zonder u niet kon door gaan.
Precies. Mrs. Haxton is altijd een on
misbaar deel van het plan geweest. Ik ben
hier, omdat ik vond, dat grootvader niet alleen
behoorde te gaan daar deze menschen vreem
den voor hem zijn, terwijl hij vele duizenden
ten hunnen behoeve heeft gegeven. Onder
andere omstandigheden zou ik het heerlijk
vinden aan zoo'n avontuur deel te nemen.
Grootpa beloofde me twee jaar geleden, dat
we dezen winter in Boven-Egypte zouden
doorbrengen. Ongelukkiger wijze stelde me
vrouw Haxton von Kerber aan hem voor op
een kasteel in de Hooglanden, waar we voor
de jacht waren uitgenoodigd. Zoodra hij hoorde
van de overlevering, herleefde al zijn oude
geestdrift voor onderzoekingsreizen en sinds
dien tijd heeft hij blindelings hun plannen ge
steund.
Ik hoop, dat u me zult vergeven, als ik
het tegendeel beweer, miss Fenshawe, zei
Royson. Uw grootvader aarzelde vandaag
bijvoorbeeld niet om aan de wenschen van den
baron geen gehoor te geven.
O, dat heeft niets te beteekenen. Natuur
lijk neemt hij, met zijn kennis van Egypte, in
zulke dingen de leiding. Maar de zaak zit zóó:
Mrs. Haxton, niet von Kerber, vond die pa
pyrus, of hij kwam op een of andere manier in
haar bezit. Zij is de ontwerpster van het plan.
Ze probeerde geïnviteerd te worden door onze
vriendin in Glengarloch met 't vooropgezette
doel om grootvader te leeren kennen. Ze ont
moette von Kerber niet toevallig, maar liet
hem op het juiste oogenblik opduiken. Hij is
niet een oppervlakkige kennis, die zij in Cairo
ontmoet heeft, zooals ze voorgeeft, maar
iemand, dien ze al jaren kent. Ze zijn allebei
doodsbenauwd dat er iets gebeurt dat hun ver
hindert den rijkdom te krijgen, waarop ze
hopen. Ze zijn doodarm, mr. Royson. Ze heb
ben hun crediet tot het uiterste gebruikt om
den schijn op te houden en ze hebben alles op
deze kaart gezet, ofschoon het eenige bewijs
van het bestaan van den buit van het Ro
meinsche legioen een vodje met nauwelijks te
ontcijferen schrift is, misschien niets anders
dan de droom van een krankzinnige
Hebt u dit ook aan Mr. Fenshawe gezegd?
vroeg Dick.
(Wort igdi
