2)e ted in de JCaatsfraan
Instantine
I'
WEK UW LEVER-GALOP
Ik ontdek Amerika
*3?
0*G
D I N S D X 'G 20 JUNI 1939
H A A RLE M'S DAGBLAD
3
.1789 20 JUNI
1939.
DE EED IN DE KAATSBAAN, naar een schilderij van David. Op den voorgrond
een monnik, een burger en een edelman, die de handen ineen leggen. Er was
echter geen monnik op deze bijeenkomst aanwezig, wel waren er zeven pastoors
die allen den eed aflegden. Ook in andere opzichten is de voorstelling historisch
onjuist, maar het algemeene enthousiasme is uitstekend weergegeven.
DE geschiedenisboekjes laten de
Fransche Revolutie beginnen
op 5 Mei 1789. Daar is wel
iets tegen: van revolutie is
dan nog geen sprake.
Wel had er op dien datum een belangrijke ge
beurtenis plaats: de eerste bijeenkomst der Sta-
ten-Generaal werd geopend door Zijne Majesteit
Lodewijk XVI, vergezeld van Koningin Marie
Antoinette, de prinsen en prinsessen, de mi
nisters des Konings en het Hof. Deze plechtig
heid had plaats in de Salie des menus plaisirs te
Versailles en duizenden waren herwaarts ge
stroomd om haar bij te wonen of er althans een
glimp van op te vangen. Sinds 1614 dat is
dus: sinds 175 jaar! had geen Fransche ko
ning meer zijn volksvertegenwoordiging bijeen
geroepen, maar door den deplorabelen toestand
van 's Lands financiën was de regeering gedwon
gen tot dezen uitersten maatregel over te gaan.
En daar waren zij nu vereenigd: in het midden
zeshonderd afgevaardigden der burgerij in een
voudige zwarte.mantels en hoeden met neerge
slagen rand: ter eene zijde driehonderd geeste
lijken, van den eenvoudigen pastoor tot den in
purper gekleeden bisschop: ter andere drie
honderd edelen, met gevederde hoeden en het
zwaard aan de zijde. Maar menig edelman heeft
evenals Gabriël Honoré Riquetti de Mirabeau
de zijde van derden stand gekozen, die ook een
geestelijke, Siéyès, in haar gelederen vindt. Tal
van mannen, die zich in de komende jaren ge
haat en bemind, gevreesd en geëerd zullen ma
ken, telt deze vergadering: Robespierre had er
Zitting in en Dr. Guillotin, aan wiens voortbreng
sel men den naam la guillotine zal geven, alsof
het zijn dochter was; verder Bailly, de bekende
astronoom; de hertog van Orleans; een verre
neef des Konings; Lafayette die op eigen kosten
een schip had uitgerust om de Amerikaansche
koloniën in hun strijd tegen Engeland bij te
staan; de hinkende bisschop Talleyrand met de
vlijmscherpe tong en zoovele anderen.
Hoeden af!
Zonder incidenten verliep de plechtige ope
ning. Of neen, er was toch een kleinigheid. Na
dat de Koning op de verhooging had plaats ge
nomen, dekte hij zich het hoofd. De afgevaar
digden van adel en geestelijkheid volgden zijn
voorbeeld, zooals hun recht was. Maar toen som
mige leden van den derden stand eveneens den
hoed opzetten, ontstond er rumoer. Kreten weer
klonken: Découvrez vous! (Hoeden af!), beant
woord door andere: Couvrez vous! (Hoeden op!)
De Koning maakte een einde aan de beweging in
de zaal door zijn hoed weer af te nemen. Dit
voorbeeld moest natuurlijk door allen gevolgd
worden en de rust keerde weer. Het incident
lijkt onbelangrijk, maar is teekenend.
Na de openingszitting kwamen de standen af
zonderlijk bijeen: de derde stand in de Salie des
Menus. Zij telde immers de meeste leden en kon
aanspraak maken op de ruimste vergaderzaal.
En het was in dit deel van het koninklijk paleis
dat op 17 Juni het eerste onwettige, zoo men
wil revolutionnaire, besluit werd genomen: de
vertegenwoordigers van den derden stand over
wegend dat 96 pet. van het Fransche volk ach
ter hen stond, proclameerden zich tot Nationale
Vergadering.
Het lijkt zoo onbelangrijk, dit besluit, maar
het is van groote beteekenis. Het maakte een
eind aan de dwaze regeling dat die gescheiden
vergaderingen over het wel en wee der natie
zullen beraadslagen. Het maakte een eind aan de
verdeeldheid en aan het standenonderscheid. In
de Nationale Vergadering immers zou men
slechts afgevaardigden, geen standen kennen.
Adel en hooge geestelijkheid hebben dadelijk
het gevaar begrepen en beefden van toorn over
de aanmatigende houding van „het volk". Woe
dend eischten zij dat een dergelijke poging om
naar het gezag te grijpen den kop zou worden
ingedrukt. Het Hof was het met hen eens. De
Koning stemde toe. Opnieuw zou hij de Staten-
Generaal in algemeene zitting bijeen roepen en
toespreken, hen aan hun plichten herinneren en
het besluit van den 17en kortweg onwettig ver
klaren. Ook deze bijeenkomst zou plaats heb
ben in de Salie des Menus. Maar daar verga
dert immers de Derde Stand? Geen nood. Men
sluit de zaal en slaat zoodoende twee vliegen
in één klap: de timmerlieden en decorateurs
kunnen er rustig hun gang gaan en bovendien
belet men de oproerkraaiers» het vergaderen.
Het is duidelijk, dat het laatste belangrijker is
dan het eerste en men mag het sluiten van de
zaal dan ook gerust beschouwen als c-en tegen
zet van de hofpartij, als de eerste „flinke daad".
Merkwaardig is, dat men voor die „flinkheid"
niel durfde uit te komen en zich verschool ach
ter het argument van de inrichting der plaats
ran samenkomst. Een pover argument!
Naar de kaatsbaan.
20 Juni 1789.... een druilerige ochtend. Er
valt een miezerige motregen. De president van
den derden stand, Bailly, nadert de vergaderzaal.
Soldaten bezetten den ingang. De dienstdoende
officier treedt uitermate hoffelijk op. De zaal is
gesloten! Wat doet het er toe of de zaal geslo
ten is? De derde stand heeft verklaard dat er
dien morgen om negen uur zitting is. Dus is er
zitting. En als er geen enkele plaats te vinden is,
waar men kan vergaderen, wel, dan zal men
onder den blooten hemel, in den regen, zoo noo-
dig onder de ramen der koninklijke vertrekken
de besprekingen voeren. Zoo wil het de Natio
nale Vergadering, zoo wil het het Fransche volk.
Een paaT jonge, enthousiaste afgevaardigden
willen met geweld de Salie des Menus binnen
dringen. Bailly maant hen tot kalmte. In groote
groepen staan "de leden der vergadering opge
wonden den toestand te bespreken. Iemand
roept: „Naar de kaatsbaan!" en de massa haast
zich derwaarts.
De kaatsbaan was een ruime zaal met kale,
sombere muren en boven een galerij. Meubelen
stonden er nauwelijks. Men biedt den president
een stoel aan, maar hij weigert en blijft staan
te midden der leden. Eenige afgevaardigden be
waken den ingang. Weldra vult zich de galerij
met de inmiddels toegestroomde menigte belang
stellenden en de zitting begint. Het eene voor
stel na het andere wordt ingediend. De een wil
een adres tot den Koning richten, de ander stelt
voor dat de president op de Koninklijke zitting
een rede zal houden; sommige willen naar Pa
rijs gaan om daar de besprekingen voort te zet
ten, maar Bailly verzet zich met klem tegen dit
voorstel. Dan stelt een zekere Mennier voor dat
de Nationale Vergadering zal besluiten niet uit
een te gaan voor zij Frankrijk een grondwet
heeft gegeven. Dit denkbeeld slaat in. Ijlings
beijvert men zich het in een passenden vorm te
gieten en eenige oogenblikken later leest Bailly
met luide en indrukwekkende stem de eedfor
mule voor, die als „de Eed in de Kaatsbaan"
in de historie zal voortleven: „gij legt de plech
tige gelofte af niet uiteen te gaan, maar overal
waar de omstandigheden het zullen meebrengen,
bijeen te komen tot het oogenblik dat de grond
wet van het Koninkrijk op degelijken grondslag
is gevestigd en bevestigd". Tot buiten de zaal
hoort men de stem van den spreker; ja, in heel
Frankrijk wordt zij vernomen. Alle afgevaardig.
ehden heffen de hand op naar Bailly die, onbe
weeglijk op een stoel staande, de eed afneemt.
Men roept: „Leve de Vergadering!" maar ook:
„Leve de Koning!" want geen dezer menschen
is nog republikein en allen hebben nog vertrou
wen in den Vorst al kennen zij zijn zwakheid.
Zij verdringen zich om de bank waarop het be
langrijke stuk ligt en teekenen. Op één uitzonde
ring na teekenen allen. Neen, zonder uitzonde
ring. Maar één, een zekere Martin d'Anch, zet
achter zijn naam: tegen.
Een groot tumult ontstaat. Bailly klimt op een
tafel om zich verstaanbaar te maken en spreekt
den afgevaardigde op gematigden toon toe. Hij
heeft het recht te weigeren zijn handteekening
te zetten, maar niet het recht tegen te stemmen,
zegt de voorzitter. Martin d'Anch bestrijdt dit
standpunt en de vergadering besluit uit eerbied
voor zijn persoonlijke opinie het woord „tegen"
te laten staan.
Wij bezitten het merkwaardige dagboek van
een der afgevaardigden, zekeren Duquesnoy, die
van dag tot dag de gebeurtenissen welke hij bij
woonde, genoteerd en hun van commentaar
voorzien heeft. Over de daad van Martin d'Anch
lezen we bij hem: „Men moet erkennen dat deze
man een dwaasheid beging, want het was meer
waard geweest, wanneer hij niet had geteekend
dan nu hij in zijn eentje tegenstemde in een zoo
onverdraagzame vergadering, waar men voor
zijn opinie niet vrij kan uitkomen, waar aantee-
kening wordt gehouden van hen die een van de
meerderheid afwijkende meening hebben, waar
gematigdheid als misdadig en verstand als iets
afschuwelijks wordt beschouwd en waar vijf of
zes personen de overige 580 onderdrukken, ter
wijl zij over niets dan over vrijheid spreken".
Men ziet het: eensgezind was men niet in de
Nationale Vergadering. Maar hoe men ook over
de leden denkt, één ding is zeker: voor het
Fransche volk en voor vele andere volkeren is
het van de grootste beteekenis te achten, dat
een groep personen een besluit nam, waarvan
men de strekking aldus zou kunnen weergeven:
Wij willen niet slechts plichten, maar ook rech
ten, wij willen niet langer afhankelijk zijn van
den wil van één, wij willen ons lot in eigen
handen nemen. Wij Fransche burgers, wij be
lastingbetalers, wij willen medezeggenschap in
de regeering.
Wat zou de Koning, wat zouden adel en gees
telijkheid doen? De 23e Juni zal op deze vraag
antwoord geven.
P. H. SCHRÖDER.
ALG. NED. IND. ELECTRICITEITS MIJ.
In de Maandag gehouden vergadering van
den raad van commissarissen voor de N.V.
Algemeen Nederlandsch-Indische Electrici-
teits Mij (ANIEM) is besloten aan de op 7
Juli a.s. te houden algemeene vergadering van
aandeelhouders voor te stellen, over het
boekjaar 1938 een dividend van 9 pCt. uit te
keeren.
Het moderne pijnstillende middel
Ajitfvt/
't is van ftaycï
Verzet tegen een benoeming van
dr. Romein.
Een aantal oud-hoogleeraren van de ge
meentelijke universiteit van Amsterdam, heeft
zich gewend tot den minister van onderwijs
met een adres van den volgenden inhoud:
„Ondergeteekenden, allen oud-hoogleeraren
aan de universiteit van Amsterdam,
onthutst over het feit, dat, bij de benoeming
van een. hoogleeraar in vaderlandsche geschie
denis door den gemeenteraad van Amsterdam,
niet wetenschappelijke en paedagogische,
maar politieke overwegingen den doorslag
hebben gegeven:
van oordeel, dat het onderwijs in vaderland
sche geschiedenis alleen veilig is bij geleerden,
wier liefde voor het vaderland onverdacht is.
richten tot u het dringend verzoek, te willen
bevorderen, dat aan deze benoeming de ko
ninklijke goedkeuring niet worde verleend.
Met de verzekering van hun eerbied".
Het adres is onderteekend door de oud-hoog
leeraren: prof. J. G Appeldoorn, prof. H.
Brugmans, prof, H. Burger, prof. M. E. F. T.
Dubois, prof. A. F. Holleman. prof. S. Mendes
da Costa, prof J. C. H. de Meijere, prof. J.
Rotgans, prof. P. Ruitinga, prof. A. E. G. Swaen
en prof. P. Zeeman.
Philips keert 11% uit.
Directie en commissarissen van de
N.V. Philips' gloeilampenfabrieken zul
len aan de jaarlijksche algemeene ver
gadering van aandeelhouders voorstel
len over het boekjaar 1938.1939 een
dividend uit te keeren van 7% op de
preferente aandeelen en \l% op de
gewone aandeelen.
De raad van beheer der N.V. ge
meenschappelijk bezit van aandeelen
Philips gloeilampenfabrieken zal aan
de jaarlijksche algemeene vergadering
van aandeelhouders dezelfde voorstellen
doen,
en u zult 's morgens uit bed springen,
gereed om bergen te verzetten.
lederen dag moet uw lever een liter lever-gal in uw
ingewanden doen vloeien. Wanneer deze stroom van
lever-gal onvoldoende is. verteert uw voedsel niet.
het bederft. U voelt u opgeblazen, u raakt verstopt.
Uw lichaam is vergiftigd, u voelt" u beroerd en
ellendig, u ziet alles zwart.
De meeste laxeermiddelen zijn siechts lapmidde
len. U moet CARTER'S LEVER-PILLETJES némen
om deze liter lever-gal vrt) te doen vloeien en u
zult u een geheel ander mensch voelen. Onschade
lijk. plantaardig, zacht, onovertroffen om de lever-
gal te doen vloeien.
Eischt Carter's Lever-Pilletjes bü apothekers en
drogisten, f. 0.75.
(Adv. Ingez. Med.)
Vrees voor mislukking bleek
geheel misplaatst.
Potplanten-kweekers hebben ongekend
goed jaar gehad.
Hoewel men aanvankelijk gevreesd had, dat
na den feilen winter en de daarop volgende
droogte de potplantencultuur in de Over-Betuwe.
voornamelijk in Lent, een mislukking zou wor
den, bleken de feiten van den laatsten tijd hier
mede gelukkig geheel in tegenspraak.
De potplanten-campagne in Lent en omgeving
nadert haar einde en tot heden zijn in de afge-
loopen drie maanden ruim anderhalf millioen
planten uit Lent en omgeving naar het binnen
land en deels naar het buitenland geëxporteerd.
De prijzen waren van dien aard, dat zij alle
verwachtingen overtroffen.
Nog zelden hebben de kweekers zoo een goed
jaar gehad.
(Adv. ingez. Med.)
ALGEMEENE BOND VAN AMBTENAREN BIJ
DE RADEN VAN ARBEID.
Dezer dagen kwam de Algemeene Bond van
Ambtenaren bij de Raden van Arbeid voor zijn
twintigste jaarvergadering bijeen te Rotterdam
in „Parkzicht".
Na gehouden bestuursverkiezing werd het
bondsbestuur als volgt samengesteld: voorzitter
G. K. Vos, secretaris C. J. Peereboom, penning
meester C. M. J. van Oeveren, algemeene be
stuursleden: H. Boerhave, J. M. de Vaal, W.
Rijsterborgh en H. de Vries.
De stad zonder romantiek.
K geloof dat New-York de minst-roman
tische stad van de aarde is, Ik kan niet
onder woorden brengen wat romantiek
beteekent. Maai" het is iets heerlijks en
dat heerlijke kunt ge hier niet vinden. Ik heb
't op vele plaatsen van dezen dwazen aardbol ge
vonden.
In Parijs, waar het overal is; dat ondefi
nieerbare, dit ontastbare, dit onzegbare. Op
ieder koffiehuisterras, in elk café-au-lait, in
alle kleine, donkere, grillige straatjes die,
eeuwenlang, grijs en grillig de heuvel van
Montmartre beklimmen tot aan de blanke
Sacré Coeur toe. In alle oogen. op alle straat
hoeken. Op de bankjes van den Jardin, du
Luxembourg en op de ijzeren stoelen van de
Champs Elysées. In alle liedjes. Bij de boeken
stalletjes langs de Seine. In het ruischen van
de fonteinen op de Place de la Concorde. In de
kroegjes bij de Hallen. In de zalen van het
Louvre. Waar niet?
Ik heb romantiek gevonden in het heerlijke
Holland. Langs de grachten van Amsterdam,
bij de vijvers van het Haagsche Bosch, onder
de poorten van Zierikzee, in de dorpen aan de
breede, stille rivieren, op de wallen van Wil
lemstad en Naarden en Sluis; in het ruischen
van de rietgorzen, in het jubelen van vogels,
het zingen van draaiorgels. de stilte van
groote marktpleinen in kleine steden: Gouda.
Oudewater, Vianen; in verrukkelijke stad
huisjes: Franeker, Appingedam en de Rijp;
langs de grachten van Leiden, van Woerden,
van Dokkum. In donkere dorpsherbergen
waar biljartballen klotsen en de boeren hun
citroentjes omwippen; in de havenbuurten.
In de bosschen van de Veluwe, door de graan
velden van Groningen, over de daken van
Middelburg.
Er is romantiek in de heldere fjorden van
Noorwegen, op de koele bergtoppen van Zwit
serland. bij de stille meren van Schotland en de
Vogezen, bij de fonteinen van Rome. de
BAILLY bekend astronoom, afgevaardigde in scheepswerven langs de Clyde, de meisjes van
de Staten-Generaal, voorzitter van de Natio- Stavanger; den wijn van Auvergne. in do Ca-
nale Vergadering op 20 Juni 1789, later burge- j sino's van Namen en Monte-Carlo en Havan-
meester van Pariis. In 1793 geguillotineerd. I nah; onder de luifels van Straatsburg op oe
meester \an ranJSgaiUy> s 5 I zandpaadjes van Brabant, bij de Oisterwijk-
sche vennen, de Friesche meren en de dartele
beken van Limburg.
Ik schrijf al die namen op en de geuren, de
klanken, de kleuren en de stemmingen van
die namen komen binnen in mijn New-York-
sche kamer, door de vensters die openstaan
voor het donderend geweld van zware auto
bussen, voor de knallende schoten van blik
ken autoportieren die dichtgeslagen worden,
het knarsen van remmen, wolken benzine
geur en den onafgebroken stroom van jazz-
door-den-aether.
Al die namen en geuren en klanken gaan uit
de herinnering der romantiek naar de tast
baarheid van de werkelijkheid: New-York.
„The biggest City in the World" zegt Bill
the Barber, de man die mij met alle electrische
wonderen der techniek, pijnloos en hygiënisch
van den dagelijkschen haargroei op kaken en
koonen bevrijdt. Goed Bill, ik wil het je
toegeven, al is Londen grooter.
..The most democratie City in the World", zegt
George the grocer die hygiënisch, hygië
nisch de spinazie, de radijs en de kersen uit
smetteloos-witte kistjes in smetteloos witte
zakken overpakt en al die kersversche heer
lijkheid op mijn tafel brengt.
Ach ja Georgeyou're right, George,
Sure, the most democratic city.maar ken
je onze steden, waar ze de verdienste der bur
gers niet wegen naar de maat hunner be
lastingbiljetten?
„The happiest people in the world" zegt
Mike the milkman, die eiken morgen de witte
flesch op den drempel zet en nog wel even
tijd voor een praatje heeft.
Ach ja, Mike, zekernatuurlijkals
ik je er een plezier mee kan doenWelja;
the happiest people in the world. Maar
hoe weet je dat eigenlijk zoo best, Mike? Heb
je de volken van d~e wereld bezocht? Ben je
in de rijstvelden van Java geweest? Heb je
langs de kanalen van Bangkok gewandeld"5
Over den zeedijk van Harlingen? Op het
marktplein van Workum? Langs de tempels
van Lhassah?
't Is allemaal eoed: sure, the biggest, Bill!
Zeker, 't meest democratisch, George! Na
tuurlijk. het aller-aller-gelukkigst Mike!
Maar kom me asjeblieft niet vertellen dat
New-York de meest romantische stad op de
aarde is. Wanneer je in je hoofd krijgt mij
dit te gaan vertellen, dan wordt ik kwaad.
Dan kan ik me niet meer bedwingen. Dan
moet het eruit: dat New-York zoo zakelijk is
zoo vierkant en rechtlijnig met al zijn hui
zenblokken. zijn avenues, zijn straten. Dan
moet ik het je in je vriendelijke gezicht zeg
gen, Bill: dat een kleine bistro in Parijs hon
derdmaal prettiger is dan de duurste nacht
club in de 52ste straat.
Dan ga ik het jou persoonlijk verwijten.
George, met-je-grapefinzit en je boontjes, dat
dit heele reusachtige New-York, de hoofdstad
van dit geweldige land niet in staat is een
duizendste procent van de romantiek te
schenken, die zoo'n heel klein, kneuterig, mi
niatuurstadje als Veere of als Wijk-bij-Duur
stede, of als Sloten in Friesland mij schenkt
op een stillen JunUavond met die geuren van
gras en water, de kleuren van verstorven
baksteen, de klanken van spelende kinderen
en menschen die staan te praten bij hun
deuren.
Dan moet je het maar geduldig van me
aanhooren, Mike: dat de hoogte van de wol
kenkrabbers, de diepte van den underground,
de drukte van Fifth Avenue, de breedte van
de Hudson, de lengte van de Washington
Bridge, de grootheid van de wereldtentoon
stelling. de luidheid van de radio, de snelheid
van twee millioen wilde autotjes, de rijkdom
van de Rockefellers, de ratelingen van trom
men en bekkens en gramofoons en tap-dan-
sende voeten, de hygiëne van alle voedings
middelen. de feilloosheid van alle jazzbands,
alle dansende meisjes en alle wonderwerken
der techniek, de glimlach van Roosevelt, de
bewegelijkheid van La Guardia. de macht
van Morgan en Vanderbilt en Dupont. de le-
venlooze beelderigheid van de beelderigste
filmsterren, de kraakheldere toonbanken van
de drugstoresenfin, dat alles waar jij als
New-Yorker zoo trotsch op bent, Mike, geen
greintje romantiek in New-York brengt, m'n
jongen.
En dat ik in deze verbazingwekkende stad
met al haar verbazingwekkende records van
drukte, snelheid, rijkdom, hoogte, diepte en
lawaai wel eens verlang naar een dorp aan
de rivier; een kopje koffie aan den boulevard:
een gesprek In de stilte.
Dat ik wel eens denk aan carillonklanken
over een kleine Hollandsche stad; aan een
kronkelend straatje ergens in Parijs; aan de
zuiverheid van een zomeravond aan een berg
meer, aan de rust van een dorpshotel, aan de
menschelijke glans van menschelijke oogen.
De minst-romantische stad op aarde, Bill.
De minst-lieflijke metropool ter wereld.
George. z
Het angstwekkendste Babel onder de zon
Mike,
Dat zijn alweer drie records.
Mr. E. ELIAS.
iO«°
,toO»9;
,aw9
(Adv. Ingez. Med.)
De Koninginne-haring is er.
Maandag kwam te Vlaardingen haring van
van den stoomlogger Vlaardingen 97. schipper
A. Poot. van dè reederij Dogger Mij. N.V.,
directeur de heer I. Hoogendijk, aan de markt.
Deze haring werd aangevoerd door den jager
Vlaardingen 216. schipper A. Visser.
De rijkskeurmeesters achtten thans de kwa
liteit van dien aard. dat. volgens traditie.
H.M. de Koningin een eerste proeve van dit bij
uitstek nationaal product kan worden aange
boden.
De haring is Maandagmorgen op den Ruy-
genhoek bezorgd.
De vertegenwoordiger van de reederij. de
schipper en de opperkeurmeester zijn ook ten
paleize Soestdijk het Hollandsche zeebanket
gaan brengen.
Het schip, waarmee dt haring gevangen was,
draagt den naam Prinses Juliana.
Ongevallenverzekering of
verkapte loterij?
Maximum-boete geëischt.
„Het gaat er niet om. welk karakter de
ondernemer er aan geeft, het gaat er om wat
er in wezen gebeurt", zoo zeide de president
van het Haagsche gerechtshof, mr. A. A. F, W.
van Romondit in een loterij-zaak, welke Maan
dag voor dit college werd behandeld.
Het was een zaak, zooals de rechterlijke
colleges in ons land na de wet op de staats
loterij tallooze malen voorgelegd krijgen.
Het assurantie-kantoor N.V. Astra te Schie
dam sloot ongevallenverzekeringen af. waarbij
de nummers der polissen correspondeerden
met nummers van de staatsloterij en wanneer
op zulk een nummer in de Staatsloterij een
prijs viel. betaalde ook Astra een prijs uit.
Deze verzekeringspolissen werden bovendien
als attractie bijgeleverd bij spaarbrieven, welke
de N.V. „Bouw- en Exploitatiemaatschappij
Margaretha Frederika" uitgaf.
Spaarbrief en verzekeringspolis hadden ieder
een apart nummer, doch bij nader onderzoek
bleken deze nummers met elkaar te corres-
pondeeren, zoodat. wanneer men het trucje
wist, men uit het spaaa'briefnummer gemak
kelijk het daarmee correspondeerande staats
loterijnummer kon uitrekenen.
De verzekering was natuurlijk een wassen
neus. Een cliënt, die een ongeval heeft gehad,
probeerde eens te reclameeren, doch hij kreeg
nul op 't request.
De directeur van „Astra", de 50-jarige C. J.
V. S„ heeft eerst voor den kantonrechter te
Schiedam terecht gestaan, is bij verstek
veroordeeld, doch na verzet vrijgesproken.
De ambtenaar van het OM. toekende appel
aan en de Rotterdamsche rechtbank veroor
deelde S. tot 3000 boete (het maximum)
subs. 100 dagen hechtenis.
Na cassatie-beroep heeft de hooge raad de
zaak naar het Haagsche gerechtshof terug
gewezen en de advocaat-generaal bij de col
lege mr. J. U. Polman, meende, dat het vrij
sprekende vonnis van den Kantonrechter
moest worden vernietigd en verdachte ver
oordeeld moest worden tot 3000 boete, subs.
100 dagen hechtenis, tevens met vernietiging
van de in beslag genomen stukken.
Procuratiehouder tot anderhalf
jaar veroordeeld.
Wegens fraude bij de Middenstandsbank
te Maastricht.
De rechtbank te Maastricht heeft Maan
dag uitspraak gedaan in de zaak tegen den
31-j. oud-procuratiehouder P. J. L. N.. terzake
van fraudes aan het bijkantoor Maastricht
van de N.V. Nederlandsche Middenstandsbank
te Amsterdam, waarbij de frauduleuze han
delingen gingen over een bedrag van verschil
lende tonnen. De rechtbank heeft verdachte
N„ terzake verduisteringen en valschheid in
geschrifte, beide misdrijven meermalen ge
pleegd. veroordeeld tot een gevangenisstraf
van anderhalf jaar zonder aftrek van de
oreventieve hechtenis.
De eisch van het O.M. was drie jaar ge
vangenisstraf geweest.
PROF. DR. W. SCHUTTER OVERLEDEN.
Maandagmiddag is te zijnen huize te Gronin
gen op 85-jarigen leeftijd overleden prof. dr. W.
Schutter, oud-hoogleeraar in de neus-, keel- en
oorheelkunde aan de rijksuniversiteit te Gro
ningen.
Kranige redding door korporaal.
Het zesjarig dochtertje van den heer J. van
den Bosch te Nijmegen, geraakte, toen zij met
haar fiets van een hoogte afreed, te water.
Op den bagagedrager zat haar 3>/2-jarig
broertje, dat eveneens in het water terecht
kwam.
De korporaal-ziekenverpleger F Seegers uit
Tilburg, die te Weurt in garnizoen ligt, zag
het ongeluk gebeuren Hij sprong te water en
slaagde er In het meisje op het droge te bren
gen. Het jongetje, dat. met de fiets in de diepte
was verdwenen, kwam even later bovendrijven,
waarna de heer Seegers ook dezen drenkeling
aan den kant bracht. Op het knaapje, dat be
wusteloos was. werd kunstmatige ademhaling
toegepast, waardoor het mocht gelukken, het
bewustzijn na eenigen tijd te doen teruekee-
ren Op medisch advies werd het kind naar het
St. Canisius-ziekenhuis te Nijmegen overge
bracht, waar het ter verpleging werd opgeno
men.
