De Schat in de Woestijn
HiuMBÉiIK
Vele nieuwsgierigen hadden zich in verband met de ministercrisis voor- het
departement van Algemeene Zaken te Den Haag verzameld
H. M. de Koningin bezocht Vrijdag de tentoonstelling van de vereeniging „Het Nederlandsche Trekpaard" te Den Bosch. De
vorstin reikte den eersten prijs, een gouden medaille, uit voor de kampioensmerrie „Contessa" met veulen
Ritmeester I. L. D. baron Sirtema van
Grovestins reed een foutloos parcours
tijdens het internationaal concours hip-
pique in het Olympisch Stadion te
Amsterdam
Een overzicht van
het défilé tijdens
het bezoek van
H. M. de Koningin
aan de jubileum
tentoonstelling
„Het Nederland-
scheTrekpaard" te
Den Bosch
Snelheids-impressie bij de training voor de T T.-races op
het circuit van Drente Een der rijders in actie. Reeds bij
de training werden zeer hooge snelheden genoteerd
Werd de „Oranje" niet gestuurd op de proefvaart? Ja,
maar door een automatische stuurinrichting, waardoor op
de lange trajecten een roerganger overbodig is. Naast het
stuurrad kapitein B. A. Potjer
De tentoonstelling „Het Leger" is in de Houtrusthallen te Den Haag geopend. Een over
zicht yan de expositie, waarop de meest moderne militaire bewapening te bezichtigen is
Op het sloependek van het nieuwe m.s. „Oranje", waarvan de proefvaart
resultaten hebben uitgewezen, dat dit vaartuig het snelste motorschip ter
wereld is
FEUILLETON
Naar Het Engelsch van
HECTOR JENNINGS
Nadruk Verboden.
32)
Het was mrs. Haxton die toen het woord
nam en blijkbaar in volkomen zelfbeheer-
sching het volgende verhaal deed:
Mr. Fenshawe, ik geloof dat -wij u thans
geen enkel detail mogen onthouden en als u
alle bizonderheden weet, die u reeds lang eer
der had moeten kennen, zoudt u wellicht
op het oogenblik niet zoo wantrouwend tegen
over ons staan.
Alfleri was assistent-conservator aan
een museum in Napels, toen Italië Eryhrea
bezette en hij benoemd werd tot gouverne-
ments-oudheldkundige ln dit gebied, vertelde
zij. Mijn overleden man had ln dien tijd de
leiding bij het leggen van den Roode-Zee-
kabel en signor Giusepp Alfieri was een
vriend van ons. Een Arabier, Abdullah El
Jaridiah, die in de oude graven naar curio
siteiten groef, vond een papyrrusrol. Hij ver
kocht die voor een paar franc aan Alfieri en
Alfieri gaf haar aan mijn man.
Ze hield op: ze was niet een vrouw, die een
woord te veel zegt.
Ik veronderstel dat Alfieri geen Grieksch
kende?, zeide mr. Fenshawe, met een zweem
van spot die mrs. Haxton niet ontging.
Hij besefte stellig niet de waarde ervan,
was het diplomatieke antwoord. Mijn man
ontcijferde het grootste deel van het docu-
BMfit, maar hij kende geen hièroglyphen en
zooals u weet, zijn verscheidene woorden en
getallen in ovalen of „cartouches" vervat
en met Egyptische letters geschreven. Hij zou
hun beteekenis wel uit een andere bron ge
waar zijn geworden, maar hij stierf heel
plotseling. Een toeval deed Alfieri de waarde
van den papyrus veronderstellen en hij vroeg
me om ze hem terug te geven. Ongelukkig
wekte ik het vermoeden bij hem, dat ik daar
toe wel bereid was, maar baron von Kerber,
die, zooals u weet, officier van gezondheid
was bij een Duitsche missie naar Koning
Menelik, hielp mij in dien tijd met allerlei
en ik vertelde hem de ideeën van mijn
echtgenoot over het gedeelte dat hij vertaald
had.
Baron von Kerber ontcijferde de hiërog-
lyphen, ofschoon hij bijna een jaar moest
wachten, voor hij het oordeel van een des
kundige kon inwinnen omtrent de juistheid
van zijn vertaling. Ondertusschen 'hadden
signor Alfieri en ik twist gekregen. Ik kan u
wel ronduit zeggen, dat hij mij lastig viel met
huwelijksaanzoeken en ik begon den man te
haten. Toen keerde ik naar Engeland terug
en een vriend ried mij aan te trachten uw
belangstelling te wekken. Nu weet u de heele
geschiedenis zoover ik erin betrokken ben.
Als dat zoo is. zou het beter geweest zijn,
als u mij in het begin al in het vertrouwen
had genomen, zei Fenshawe.
Alfieri dreigde mij. Ik was bang uw mede
werking te verliezen, als de zaak een melo
dramatische tint kreeg.
Maar kent u en baron von Kerber, en.
naar het schijnt ook uw Italiaansehe bewon
deraar. niet een overdreven, denkbeeldige
waarde aan de schat toe?
Men betaalt geen hooge prijzen voor oude
munten alleen, omdat ze historisch zijn. Ik
heb deze schat steeds als iets van zuiver
oudheidkundig belang beschouwd. Hij bevat
misschien vaatwerk of beelden, die geld waard
zijn, maar hoeveel? Zeker niet zulke fabel
achtige sommen als u schijnt te gelooven.
Mrs. Haxton glimlachte zuurzoet.
We zijn zoo openhartig, zei ze. Voltooi
alstublieft uw bekentenis, baron von Kerber.
De Oostenrijker veranderde zijn houding
van stemme wanhoop niet, maar hij hervatte
bereidwillig zijn verhaal. Er is één strookje
papurys, dat u nooit gezien hebt, mr. Fen
shawe, zei hij. Misschien heeft het u verwon
derd, dat zoo'n nauwkeurige schrijver als
Demetriades geen bizonderheden omtrent den
buit vermeldde? Ik hield ze achter. Er waren
vijftig kameelvrachten kostbaar vaatwerk en
zeldzame Oostersche stoffen. Er waren hon
derd en twintig kameelvrachten gouden mun
ten en twee kameelen droegen lederen tas-
schen gevuld met paarlen robijnen en diaman
ten.
Irene kon een zucht van verbazing niet
weerhouden bij von Kerber's verrassende op
somming. Haar grootvader keek haar aan.
Jij had meer doorzicht dan ik. kleine
meid, mompelde hij. Jij waarschuwde mij, dat
deze menschen mij bedrogen, maar ik wilde
niet luisteren.
Royson mengde zich hier in het gesprek.
Hij was onder den indruk van von Kerbers
wanhoop en de gemoedsstemming van mr.
Fenshawe beviel hem niet. Hij wilde dit
avontuur ten einde brengen; een te vroege
afbreking van den tocht zou hem buitenge
woon gespeten hebben, en zoo kwam het dat
hij zich aanbood om met AJbdur Kader een
verkenningstocht te maken naar de Italiaan
sehe expeditie.
Dit voorstel vond algemeene instemming.
Wij kunnen nu gevoegelijk, aangezien
het bijna etenstijd is, Saba en zijn overleve
ringen vergeten, zei mr. Fenshawe. Het zal mij
benieuwen hoever Senor Alfieri gevorderd is.
Vertrekt u vanavond mr. Royson?
Zoo spoedig mogelijk. Sir.
Neen, neen, Eet. rust en reis onder de
sterren. Dat is de gulden regel voor een ge-
forcerden marsch in de woestijn. We zullen
u twee nachten en een dag geven. Als dan
niet terug bent, zal ik openlijk een afge
zant sturen om naar u te vragen.
Zoo gebeurde het, dat. kort na het inval
len van den nacht, drie norsche Bisharische
kameelen van hun makkers werden wegge
leid en tegen hun zin gedwongen neer te
knielen om hun berijders te laten opstijgen.
De operatie ging vergezeld van veel gegil
en gekrijsch.
Ze houden er niet van hun broeders te
verlaten, zei Abdur Kader, adem scheppend
voor een nieuwen stroom scheldwoorden. De
kameelen werden met geweld tot gehoorzaam
heid gebracht en Royson klom in het hooge
zadel. Zijn laatste gedachte, toen hij den
rooden gloed van de kampvuren verliet, was,
dat Irene wel een paar minuten van haar
nachtrust had kunnen opofferen, om hem
vaarwel te zeggen. Maar ze was nergens te
zien en dus verdween hij in den.nacht na
een laatsten handdruk van Stump.
Het was een zwaren tccht, dien Royson had
ondernomen. De woestijn houdt van uiter
sten er. in dit jaargetijde teekende de thermo
meter honderd graden verschil aan tusschen
twaali uur 's middagse en middernacht. Toen
de zon achter de heuvels verdwenen ,was
daalde een diepe duisternis over het land. Of
schoon deze .Egyptische duisternis" in den
regel na een half uur plaats maakt voor de
schittering der sterren, kan men, zoolang ze
aanhoudt, op tien of twaalf pas afstand geen
brandende lucifer onderscheiden. Waarschijn
lijk droeg de overmaat van vochtigheid, die
dis de merkwaardige luchtspiegeling van den
middag had veroorzaakt, er toe bij om het
„zwarte uur", zooals de Arabieren het noemen,
dien dag veel langer te doen duren dan ge
woonlijk.
Het was dan ook bijna tien uur, voor Royson
het kamp kon verlaten. Uiterlijk verschilde
hij in niets van de twee Arabieren, die hem
vergezelden. Een burnoes met kap bedekte
zijn khaki rijkostuum. Hij bereed een mach
tigen kameel van bijna acht voet hoog. Even
als zijn makkers droeg hij een geweer op den
rug; een knapzak en waterflesch voltooiden
zijn uitrusting. Zijn lengte alleen onderscheid
de hem van Abdur Kader en Sheik Hussein van
Kenneh; laatstgenoemde was de man, dien
Abdur Kader had uitgezocht, als het meesl
geschikt cm onopgemerkt het Italiaanse!»
kamp binnen te komen.
Royson's Arabische kleeding diende om hel
gezelschap te beschermen tegen spionnage op
weg naar cie Bron van Suleiman. Wanneer ze
er dichtbij waren zou hij de burnoes afwer
pen. Zijn zonnehelm hing aan zijn zadel maar
de Arabische kap stelde hem in staat het er
bij nacht zonder te stellen.
Abdur Kader reed voorop, achter hem reed
Royson en Hussein vormde de achterhoede. In
deze volgorde beklommen ze de gloeiende hel
ling van het breede dal. dat de expeditie een
schuilplaats verleende. Zij hadden een drie
honderd meter afgelegd en de leider tuurde
den horizon af, naar de uitholling, waardoor
de weg liep, toen ze tot hun groote verba
zing miss Fenshawe's heldere stem hoorden.
Ik dacht, dat u nooit zou komen, mijn
heer Royson, zei ze. Ik stond op het punt naar
mijn tent terug te gaan, toen ik het grommen
van uw kameelen hoorde. Toen wist ik, dat
u werkelijk op weg was.
Na den eersten uitroep van verbazing en
vreugde gleed Dick op den grond. Hij ont
snapte ternauwernood aan een nijdigen beet
van zijn onwillig rijdier, overhandigde den
teugel aan Abdur Kader en haastte zich naar
de rots, in welker schaduw Irene stond, zoo
dicht in een mantel gehuld, dat ze nauwelijks
onderscheiden viel.
(Wordt vervolgd).
