De Schat in de Woestijn
Koning Boris van Bulgarije in gesprek met eenige bewoners
van het door noodweer en overstrooming geteisterde deel
van zijn land. Meer dan honderd personen kwamen bij deze
ramp om het leven
Dr. Funk, de Duitsche minister van Economische Zaken, bracht gedurende zijn verblijf te Den Haag een
bezoek aan verschillende departementen. Naast den minister onderscheidt men den Duitschen gezant, graaf
Julius von Zech von Burkersroda
De leiders der zes voornaamste Tweede Kamer-fracties, de heeren L. N.
Deckers (R K.), J. Schouten (A.R.), jhr. De Geer (Chr. Hist.), dr. Bierema
(Lib), ir. Albarda (S.D.A.P.) en mr. Joekes (V.D.) hebben Woensdag een
conferentie gehouden met dr. Colijn ten Departemente van Alg. Zaken te
Den Haag. Het gezelschap verlaat het gebouw na afloop der besprekingen
De Duitsche Rijksminister van Economische Zaken, dr. Walter Funk, H. M. de Koningin heeft Woensdag het Chr. Nationaal Zen-
arriveerde d°°' dingsfeest op 't landgoed-Raaphorst- te Wassenaar bijgewoond
De Egyptische militaire missie, die een bezoek aan
Frankrijk brengt, legde te Parijs een krans bij het
graf van den Onbekenden Soldaat, waarbij de
commandant der missie zijn handteekening in het
Gouden Boek plaatste
De boschbessenpluk is thans
in vollen gang. Een aardig
kijkje in de omgeving van
Apeldoorn
Hore Beiisha, de Engelsche minister
van Oorlog, bracht tijdens zijn verblijf
te Parijs een bezoek aan het Fransche
ministerie van Marine
Dr G. C. van Balen Blanken, oprichter
en gedurende vijftig jaar voorzitter van
den Nederlandschen Kolfbond, tevens
voorzitter van het historisch genoot
schap Oud-West-Friesland, is te Boven-
karspel overleden op 86-jarigen leeftijd
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
HECTOR JENNINGS
Nadruk Verboden.
36)
Bovendien kwam een heete bries uit het
Zuiden op en woei het woestijnzand op tot
dwarrelende zandhoopen, die hen verblind
den en het mogelijk maakten om geluiden,
zelfs van dichtbij, op te vangen. Ze waren
nog volle dertig mijlen van het kamp ver
wijderd, met acht uur duisternis in het voor
uitzicht waarin ze slechts konden hopen, de
helft van den tocht af te leggen. Onwille
keurig rees de gedacht, dat de overblijvende
helft van den tocht moest worden afgelegd
bij daglicht, met uitgeputte kameelen, terwijl
de Hadendowa-kafila vermoedelijk frisfch
was.
Die ellendelingen, die ons volgen. Effen-
dl, zei Abdur Kader, zullen erop rekenen ons
spoedig na het aanbreken van den dag in
te halen. We moeten de waterzakken dicht-
laten tot den morgen en de kameelen ze dan
laten leegdrinken.
Royson overwoog de kansen van een poging
om den tocht te voet af te leggen. Indien
het mogelijk was, zou hij het doen en den
Arabier zich en de kameelen laten redden
door een omweg. Maar deze poging moest
falen. Hij kon bij nacht den weg niet vinden
en zijn dunne laazen zouden door de rotsen
aan flarden gereten worden voor hij enkele
mülen had afgelegd.
Maar als ze werden ingehaald, wat zou dan
het lot zijn geweest van Irene en de ande
ren?
Hij zag dat hun slechts één weg open
stond.
Abdur Kader, zei hij, toen een effen plek
hen veroorloofde naast elkaar te gaan, welke
van onze kameelen is het sterkst?
Ze zijn beide vermoeid, Effendi, maar de
mijne heeft een lichteren last gedragen dan
de uwe. Tot hij voor goed viel, zou hij voor
blijven.
Luister dan en doe, wat ik zeg. Als wij
vannacht worden aangevallen, zal ik blijven
staan en stand houden tegen onze aanval
lers. Jij rijdt alleen verder, om het kamp te
waarschuwen. Ik zal trachten je een goeden
voorsprong te bezorgen. Je weet, wat van je
poging afhangt. Als je faalt, verlies Je niet
alleen leven en fortuin, maar je brengt ook
de levens van vele anderen in gevaar. Je
moet op de een of andere manier het kamp
bereiken. En wanneer je juffrouw Fenshawe
ziet. zeg haar dan. dat mijn laatste gedachte
voor haar was. Heb je het begrepen?
Effendi.
Heb je mijn wooren begrepen? Zal je ie
boodschap overbrengen?
Ja Effendi, maar wij mannen van de
woestijn vluchten niet, terwijl onze vrienden
vechten.
Ik geloof het graag, Abdur Kader. Toch
is dal mijn bevel. Zal je gehoorzamen?
Het staat me niet aan, Effendi.
Er ls geen andere weg. Wat kun je voor
beter plan aan de hand doen? ik blijf! Je wint
er niets bij. als je niet tracht te ontsnappen
En deze Arabieren zullen zich tweemaal be
denken voor ze een Europeaan dooden.
Ze zullen eerst schieten en achteraf
denken. Effendi.
Wel. we zullen zien. Misschien hebben
ze de achtervolging opgegeven. Maar als
ze ons inhalen, zweep je kameel aan tot een
draf en wacht niet op mij, want ik zal ach
teruit rijden en niet voorwaarts gaan.
De sheik vervloekte de dingen in het alge
meen en de Hadendowa's in het bijzonder.
Bijna twee uur reden zij zwijgend en struike
lend door. Daarna daalden ze af langs een
moeilijke helling in een diepe wadi. Gelukkig
hadden ze die dien morgen bij daglicht over
gestoken, dus kenden ze de gevaren ervan.
In het met steenen bezaaide bed van de ver
dwenen rivier bleef Abdur Kader een oogen-
blik staan. Het licht der sterren was sterk
genoeg om den horizon zichtbaar te maken
door de laagte der vallei en de dichterbij ge
legen toppen van de naaste waterscheiding
waren heel duidelijk, zwart afgeteekend tegen
het lichtende ultramarijn.
Die weg naar zee. waarover ik sprak,
Effendi, gaat hierlangs naar de heuvels. En
de bron van Mozes ligt daarginds.
De Arabier maakte een gebaar naar het
Oosten.
Opeens uitte Dick's kameel een kreet van
herkenning en beide mannen zagen verschei
dene bereden Arabieren afgeteekend tegen
den noordelijken horizon. Er klonk het
gegrom van een van hun dieren en een stem
gemompel daalde flauw neer in de sombere
diepte.
De sheik vloekte, maar Royson sprak geen
woord tot ze de rotsblokken voorbij waren
en een begaanbare helling hadden breikt, die
leidde naar het steilere pad tegen de tegen
overliggende klip op.
Vooruit, Abdur Kader!
In Allah's naam, Effendi, dit mag niet
gebeuren!
Het moet! Ga, trouwe makker. Het ls
het beste!
Abdur Kader sloeg zijn kameel op de wang
Ik had nooit gedacht. Bisharin. dat ge
mij zoudt wegdragen van een vriend in ge
vaar, grómde hij. maar dit is God's werk en
gij zijt altijd een schurk geweest. Ik zal je
of dodo rijden, óf je slachten voor een feest
Hij wilde Royson niet vaarwel zeggen. Dick
hoordé hem den kameel voorttrekken.
Vergeet niet mijn woorden aan de Effen-
dina, zei hij kalm.
Ik zal niets vergeten, klonk een stem uit
het duister, terug, en Dick was alleen.
Ofschoon hij wist, dat hij van aangezicht
tot aangezicht was met den dood, voelde hij
geen vrees. Hij posteerde zich in de schaduw
van een berg van graniet langs welks voet
het spoor tegen den heuvel opkronkelde. Voor
geval het onverwachte gebeuren zou dat
hij het leven er af bracht maakte hij zijn
kamel vast aan een lossen steen achter de
rots en het arme dier knielde onmiddellijk
neer, in de veronderstelling, dat hem einde
lijk een nachtrust werd toegestaan.
Dick wierp zijn Arabisch gewaad af, opende
en sloot zijn zwaar dubbelloops Express ge
weer. om zich ervan te overtuigen, dat de
zandwolken het mechaniek niet hadden ver
stopt en voelde naar de patronen in zijn
bandelier.
Toen wachtte hij. Het zou den Hadendowas
volle vijf minuten kosten om hem te berei
ken en hij gevoelde iets als verbazing, dat hij
zijn tijd zoo geduldig kon afwachten, zonder
een zweem van vrees of hoop of doodsangst.
Hij dacht aan Irene. Als hij niet toevallig door
een kogel werd getroffen in het begin van
den strijd, was hij er heel zeker van, dat hij
den laatsten stormloop lang genoeg zou kun
nen ophouden om Abdur Kaber een voor
sprong te geven. Hij stelde volkomen ver
trouwen in de vindingrijkheid van d,en lis-
tigen ouden Arabier, om te gelooven, dat hij
zijn vervolgers te slim af zou zijn, mits zij
maar voldoende tijd verloren met het over
winnen van de hindernis hier.
Eindelijk hoorde hij het schuifelen van
de pooten der kameelen en het gemompel der
mannen. De Hadendowas staken de rivier
bedding over.
Halt! schreeuwde hij in het Arabisch.
Anders sterft gij!
Het was oogenblikkelijk stil. Ze waren blijk
baar niet voorbereid op deze vermetele uit
daging.
Ik ben een Engelschman, voegde hij
erbij, nog steeds in het Arabisch en in de
hoop, dat sommige van hen tenminste dé
klank van Engelsch zouden herkennen, ging
hij in die taal voort: Gij hebt geen recht
mij en mijn dienaren lastig te vallen. Ik
beveel u naar uw meester terug' te keeren en
den Arabier Hussein in vrijheid te stel
len.
Een salvo was het antwoord. Iedere man
schoot op goed geluk. Ten minste een dozijn
kogels sloeg tegen de rots. Een heftige ruk
aan zijn linkermouw en een paar spatten
van heet lood tegen zijn wang toonden, dat
een projectiel dichterbij was gekomen dan
wenschelijk was. Na zijn jas te hebben door
boord was 't afgeketst tegen het graniet ach
ter hem.
Hij sprak niet meer en wilde ook niet schie
ten, voor hij zeker was van een mikpunt
Een nieuw salvo verlichtte het duister. Dit
maal onderscheidde hij de gedaanten van
zijn aanvallers. Ze stonden een twintig meter
weg en hij verbaasde zich, dat ze hem niet
schenen te zien, maar hij bedacht onmiddel
lijk. dat de verblindende lichtstralen van
de geweren hem afdoende voor hun blikken
verborgen.
Toen zag hij twee vage gedaanten vlug
nader komen. Hij schoot beiden neer en hun
gegil verscheurde de stilffe van den nacht
(Wordt vervolgd).
