Belangrijke verkiezing te Genève in het zicht
Tuinbouw-export in 1938
in waarde gestegen.
qmeSi
Ik ontdek Amerika
VERKWIKT
Oókdiilzèlf!
DINSDAG 18 JUEI 1939
HA'AREEM'S DXGBEAD
3
Door dr. E.
Raalte.
De candidaatstellingen voor
het Internationale Gerechtshof
Tot de belangrijkste instellingen, die haar
bestaan aan den Volkenbond danken, behoort
ongetwijfeld het in den Haag in het Vredes
paleis gevestigde Permanente Hof van Inter
nationale Justitie. Dit Hof heeft tot taak,
recht te spreken tusschen staten, welke hun
geschillen aan de hooge rechters in Den Haag
wenschen voor te leggen of die zich in een
of ander verdrag verplicht hebben zich aan
's Hofs beslissingen te zullen onderwerpen.
En voorts moet het Hof aan Volkenbondsraad
of vergadering, wanneer zulks van dien kant
wordt verzocht, advies uitbrengen.
De in dit hooge college zetelende rechters
worden voor negen jaar gekozen en wel aldus
dat zij en in den Raad en in de vergadering
de volstrekte meerderheid behaald moeten
hebben om zich tot het belangrijke interna
tionale rechtersambt uitverkoren te zien. Ten
einde zooveel mogelijk verscheidenheid in de
representatie der diverse rechtssystemen en
rechtsopvattingen te bevorderen is bepaald,
dat de 15 rechters allen van verschillende
nationaliteit moeten zijn.
Nu het straks, in September, alweer 9 jaar
geleden is sinds de laatste algeheele rechters-
verbiezing in Genève heeft plaats gevonden,
breekt weldra het oogenblik aan waarop de
Vclkenbondsvergadering en de Volkenbonds
raad zich geroepen zien om voor de met 1
Januari a.s. aanvangende nieuwe periode van
9 jaar de 15 leden van het Internationaal
Gerechtshof te kiezen.
Ter voorbereiding daarvan is men in een
groot aantal landen tot de candidaatstelling
overgegaan. Deze taak is in htet Statuut gere
serveerd voor de zcoogenaamde nationale
groepen van het oude. nog altijd bestaande,
reeds dank zij de eerste Haagsche vredes
conferentie van 1899 tot stand gebrachte
Permanente Hof van Internationale Arbitrage
Zooals men weet komt de samenstelling van
dat Hof hierop neer, dat elk land dat toe
getreden is tot de Haagsche conventie betref
fende vreedzame beslechting van internatio
nale geschillen (in welke conventie een
regeling aangaande het Arbitrage-Hof voor
komt) 4 leden kan benoemen. Zulk een vier
span nu vormt wat men noemt de nationale
groep. En om de politiek.'tenminste zooveel
mogelijk, buiten de candidaatstelling voor de
rechtersverkiezing te houden hebben de
makers van het Statuut van 'het Internatio
naal Gerechtshof deze taak in handen gelegd
van de zooeven vermelde nationale groepen.
Landen die wel bij het Statuut van het In
ternationaal Gerechtshof zijn aangesloten
maar niet bij de Haagsche conventie, die dus
geen nationale groepen in het Hof van Arbi
trage bezitten, kunnen 4 personen benoemen,
wier taak de candidaatstelling in kwestie zal
zijn. Tenslotte zij nog even gereleveerd, dat
elke nationale groep niet meer dan 4 men-
schen kan candideeren en daarvan dan hoog
stens 2 van de nationaliteit van de greep.
Als we nu eens even acht slaan op de nog
niet definitief afgesloten candidatenlijst valt
allereerst op. dat van de 15 aftredende
rechters er 5 niet opnieuw gecandideerd zijn.
De Franschman Fromageot,'de Pool Rostwo-
rowski, de Spanjaard Altamira, de Columbiaan
Urrutia en de Japanner Nagaoka zullen dus
verrassingen daargelaten, niet mer in het
nieuwe Hof terugkeeren. Ook al is officieel
de oorzaak hiervan nite békend, zco mag men
waarschijnlijk van de 4 eersten wel aannemen
dat zij wegens hun leftijd geen lust meer
hadden zich nog eens voor een tijdperk van
9 jaar te laten kiezen. Intusschen dient hier
aan onmiddellijk te worden toegevoegd, dat
misschien ook zonder die overweging Altamira
tengevolge van de huidige stroomingen in zijn
land. waarvoor waarschijnlijk toch ook de
nationale groep uit het Hof van Arbitrage
niet heelemaal ongevoelig is, niet cpnieuw
candidaat geworden zou zijn. Op de candi
datenlijst komen wederom wèl een Pool, een
Spanjaard, een Columbiaan en zelfs twee
Franschen voor, maar geen Japanner. Te ver
wachten valt, dat Japan zich ditmaal heele
maal afzijdig zal houden, wat zijn nationale
groep tct nu toe reeds bij de candidaatstel
ling gedaan heeft, gelijk trouwens evenmin
de Duitsche nationale groep met een candi
daat voor den dag is gekomen. Ook andere
groepen zijn niet, wat tot voor kort (bij
vacatures) nog wel is geschied, met een
candidaat van Duitsche nationaliteit komen
aanzetten.
Baloorigheid tegenover Genève heeft waar
schijnlijk de Italiaansche nationale groep ins
gelijks weerhouden candidaten voor te stel
len. Toch treft men op de lijst den naam van
een Italiaan aan en wel van een, die inter
nationaal groot gezag geniet, te weten van
den rechter Anzilotti, die van den aanvang
af tot de sieraden van het Internationaal
Gerechtshof heeft behoord. De nationale
groepen van Nederland, Hongarije, Bulgarije
en België hebben n.l. zeer verstandig gedaan
met hem te candideeren, want figuren van
zijn gehalte zijn voor het aanzien van het
Hof van de grootste waarde, terwijl het
trouwens tcch al toejuiching zou verdienen,
als opnieuw een Italiaan zitting in dit col
lege zou krijgen.
Het is daarom te hopen dat alles er toe zal
meewerken dat men Anzilotti ook na 1 Ja
nuari 1940 als internationaal rechter in het
Vredespaleis zal behouden.
Een van de nieuwe rechters zal zeer vermoe
delijk een zeer bekende en scherpzinnige in
ternationale jurist, de Griek Politis, worden.
Hij is tenminste door een zeer groot aantal na
tionale groepen voorgesteld, wat wel eenige
aanwijzing omtrent zijn kansen bevat. Met
hem hebben zich ook de tegenwoordige Presi
dent van het Hof, Guerrero (uit Salvador) en
de Belg Prof. de Visscher door een flink aan
tal nationale groepen candidaat zien stellen.
Maar ook wanneer iemand door slechts vrij
weinig groepen candidaat is gesteld, zooals
bijv. onze landgenoot prof. v. Eysinga (met
inbegrip van de Nederlandsche groep is hij
door 5 groepen op de lijst gebracht^, kan hii
zeer wel in de Vergadering en in den Raad
van den Volkenbond grooten aanhang blijken
te bezitten, wat wij ongetwijfeld verwachten
en hopen dat met prof. v. Eysinga het ge
val zal zijn. De 3 andere door de Nederland
sche groep gestelde candidaten zijn de Ita
liaan Anzilotti. de Belg de Visscher en de
Zuid-Slaviër Zoricic; van de bevoegdheid om
2 Nederlanders te candideeren is dus geen ge
bruik gemaakt.
Gelijk voor de hand lag bevindt de Ameri
kaan Manley Hudson zich wederom onder de
candidaten. Ofschoon de Vereenigde Staten
geheel en al los van het Statuut, zijn geble
ven voor de toetreding is nog steeds niet de
onontbeerlijke 2/3 meerderheid van den Se
naat bereikt wil de traditie, dat er van den
beginne af steeds ook een Amerikaan tot
rechter gekozen is. Van buitenstaanders ge
sproken denk ik nog even aan de landen, die
geen deel meer uitmaken van den Volkenbond,
doch wel partij bij het statuut zijn. Deze
kunnen eventueel, dank zij een hiertoe in het
Statuut geschapen gelegenheid, aan de rech
tersverkiezing te Genève deelnemen. Zoo is
door Raad en Vergadering in 1936 zelfs beslo
ten, dat tot 1940 Duitschland, Brazilië en Ja
pan, indien zij het verlangen daartoe kenbaar
maken, zoowel In den Raad als in de Verga
dering kunnen meestemmen. De beide laatst
genoemde landen hebben nog in 1938 toen er
in een tusschentijdsche vacature voorzien
moest worden, daarvan gebruik gemaakt,
maar vermoedelijk zal dit keer alleen Brazilië
aan de verkiezing deelnemen.
Tot besluit nog even een materieel puntje.
De Volkenbond draagt de kosten van het Hof,
maar de mogelijkheid bestaat dat niet-leden
van den Bond, die wel Statuut-staten zijn, een
evenredig aandeel ter bestrijding van de uit
gaven, die op het Hof betrekking hebben, bij
dragen. Dat hebben bijv. Japan en Brazilië in
voorafgaande jaren gedaan, al schijnt dat
het in 1938 niet meer is geschied. Naarmate
helaas verschillende staten Genève den rug
zijn gaan toekeeren is het aantal landen, dat
aan den Volkenbond en aldus indirect mede
ten behoeve van het Hof contribueert aan het
verminderen. Dit zou dus voor heel de positie
van die instelling bedenkelijk kunnen wor
den, maar uittreding uit den Bond hoeft nog
allerminst te beteekenen, dat men dan ook
meieen maling aan het Internationaal Ge
rechtshof heeft.
Dit is gelukkig niet het geval geweest ter ge
legenheid van de mededeelingen van diverse
vooral Zuid-Amerikaansche staten, die aan
kondigden, dat zij zich van den Volkenbond
wenschten los te maken. Die aankondigingen
lieten zij gepaard gaan met de kennisgeving,
dat zij juist ten volle wilden blijven medewer
ken aan en voor het het Internationaal Ge
rechtshof. Het is te hopen dat de landen, welke
een dergelijk voornemen kenbaar maakten,
daarvan ook in klinkende munt de duidelijke
bewijzen zullen geven.
Dit staat m.i. wel vast, dat ook al moge het
heden ten dage met den Volkenbond zelf als
politiek lichaam niet zeer schitterend gesteld
wezen, de instandhouding van een zoo waarde
volle instelling als het Permanente Hof van
Internationale Justitie ten zeerste gewenscht
mag heeten, voor het heden èn voor de toe
komst.
Daarom ook is de a.s. rechterskeuze zoo be
langrijk en tevens de candidaatstelling daar
voor. Bij raadpleging van de lijst der tot nu
toe voorgestelde candidaten mag men m.i.
concludeeren dat er straks in September, een
zeer goed samengesteld Hof uit de bus kan
komen. Moge het aan Raad en Vergadering ge
geven zijn, zich met succes van de aan die
organen toekomende verkiezingsbevoegdheid
te kwijten. En moge de wereld ook na 1 Ja
nuari 1940 er zich rekenschap van kunnen ge
ven, dat twistende staten zeer goed in het Vre
despaleis terecht kunnen, dat er nog altijd
rechters in Den Haag zijn.
Voornamelijk door den uitvoer
van hard fruit.
„De Nederlandsche tuinder was het
afgeloopen jaar met meer moed be
gonnen dan voorheen; het had er den
schijn van, alsof een tijd van herstel
voor het in den loop der jaren zoo
zwaar getroffen tuinbouwbedrijf was
aangebroken. Het begin van het jaar
was inderdaad iets beter, doch al spoe
dig kwam een nieuwe inzinking, voor
namelijk door den achteruitgang in
den handel met Duitschland", aldus
constateert het thans verschenen
jaarverslag van het centraal bureau
van de tuinbouwveilingen in Neder
land.
De moeillijkheden bij den uitvoer van
groenten en fruit naar Duitschland nog
steeds het belangrijkste afzetgebied van on
zen tuinbouw hebben in dit jaar wederom
een schaduw op het bedrijfsbeeld geworpen.
Er is vastgesteld, aldus het verslag, dat in
Duitschland behoefte bestaat aan de voort
brengselen van onzen tuinbouw, maar de ach
teruitgang in den algemeenen handel met dat
land en de tekorten welke dientengevolge op de
Nederlandsch-Duitsche clearingsrekening zijn
ontstaan hebben geleid tot een voor onzen
tuinbouw buitengewoon moeilijk te dragen
vermindering der betalingscontingenten. Daar
door vooral zijn ook dit jaar groote hoeveel
heden groenten, welke anders een nuttige be
stemming hadden kunnen vinden, onverkocht
gebleven en werd het prijsverschil over de ge-
heele linie van den handel tot beneden het
kostenpeil gedrukt.
De tuinbouw kent in zijn veilingen van ouds
de ordening. Zij was steeds gewend „eigen
boontjes te doppen" en heeft in dezen moeilij
ken tijd de helpende hand der overheid dank
baar, doch slechts uit bitteren nood aan
vaard. Een regeling waarbij de tuinbouw weer
geheel of ten deele zelf aan zijn lotsbepallng
zal kunnen werken, heeft dus in principe zijn
onverdeelde instemming.
Betere voorlichting.
Met waardeering wordt in het verslag mel
ding gemaakt van de in de laatste jaren
sterk toegenomen belangstelling der regee
ring voor de technische vraagstukken in den
tuinbouw welke belangstelling zich doet ken
nen in de reorganisatie en uitbreiding van
den tuinbouwvoorlichtingsdienst.
De regeling der vaste lasten in den tuin
bouw heeft reeds voor een aantal bedrijven
zeer gunstige resultaten gehad, terwijl met de
bijzondere hulpverleening aan „kleine tuin
ders" vele kleinere bedrijven worden gehol
pen.
Het onverkoopbare product.
De lijst van „doorgedraaide" producten
d.w.z. de' producten welke de door de regee
ring gestelde minimumprijzen op de veiling
niet opbrengen, bevat van sommige artikelen
soms ontstellende hoeveelheden. Het feit dat
zooveel kostelijke groente, waaraan de tuinder
toch zijn kennis, arbeid en geld ten koste
heeft gelegd moet worden vernietigd of als
veevoeder weggegeven, schijnt te meer als men
bedenkt dat in andeie landen van Europa
groote groepen van menschen leven die deze
artikelen graag zouden koopen als de chaoti
sche politiek en economische verhoudingen
in ons werelddeel de verplaatsing dezer pro
ducten van den producent naar den consu
ment niet belemmerden.
De tomatensoep.
Het mogelijke wordt gedaan om aan het
overblijvende deel van den oogst een nuttige
bestemming te geven zoo zijn de 13.5 millioen
K.G. overgebleven tomaten goeddeels ver
werkt tot tomatensoep. In relatief korten tijd
zijn 412 millioen blikken tomatensoep aan
den man gebracht.
Verbetering der kwaliteit.
Met allerlei middelen wordt getracht de
kwaliteit van het Nederlandsche tuinbouw
product te verbeteren, Voor den verkoop ter
veiling worden strenge kwaliteitseischen ge
handhaafd, terwijl bij export wordt toegezien
dat geen producten of fruit over de grenzen
gaan waarvan de kwaliteit, de sorteering of
verpakking den goeden naam van het Neder
landsche product zou kunnen schaden.
Het totale gewicht van den tuin-
bouwuitvoer bedroeg in 1938 bijna
119 millioen K.G. tegen 453 millioen
K.G. in 1937, een daling derhalve van
bijna 8 pet. de totale waarde van dien
de groote
van Hartjes van munhardi
is te danken aan een combinatie van
geneesmiddelen die eikaars werking
wederkeerig bevorderen.
(Adv. Ingez. Med.)
export was in 1938 rond f 43.3 mil
lioen tegen f 39.9 millioen in het voor
afgaande jaar, een vermeerdering
derhalve met 9 pet. welke echter voor
namelijk aan den grooteren export
van hard fruit als gevolg van mis
oogsten elders is toe tc schrijven.
Van dezen export ging 135 millioen
K.G. (1937 135.4) voor f 1G.2 millioen
(1937 f 15.4) naar Duitschland en 201
millioen K.G. (1937 197) voor f 19
millioen (1937f 15.9) naar Engeland.
Met voldoening wordt in het verslag gewag
gemaakt van de vrijstelling der omzetbelasting
op fruit, welke op 1 October j.l. in werking is
getreden.
Het verslag besluit met te constateeren, dat
er voor het Nederlandsche tuinbouwproduct
nog een plaats op de wereldmarkt is te- vinden,
doch dat voor de herovering van die markt on
verpoosd moet worden: gestreden. In dien
strijd zal de tuinbouw op de krachtige hulp
van de overheid moeten kunnen rekenen.
Het onderzoek naar de ramp van
de „Ijsvogel".
Steward door den Raad voor de
Luchtvaart gehoord.
De Raad voor de Luchtvaart heeft Maandag
middag nog een korte zitting gehouden in ver
band met het ongeluk op 14 November 1938
aan het K.L.M.-vliegtuig „Ijsvogel" overkomen
nabij Schiphol.
Als getuige werd gehoord de heer B. Eys, die
als steward in het verongelukte vliegtuig dienst
heeft gedaan.
Op vragen van den voorzitter, mr. dr. D. A.
P. N. Kooien, zeide getuige, dat er geen stelsel
bestaat, dat een steward steeds met eenzelfden
piloot meegaat. Hij heeft vrij dikwijls met Dui-
melaar gevlogen.
Op de reis van het ongeluk is getuige twee
maal in de cockpit geweest, waarbij hij heeft
kunnen constateeren, dat Duïmelaar links zat en
de tweede bestuurder kapitein Van Gemeren,
rechts.
Daaruit volgt, dat Duimelaar stuurde. Onge
veer een kwartier vóór het ongeluk is Duime
laar uit de cockpit gekomen om zich naar het
toilet te begeven. Hij heeft toen tegen getuige
opgemerkt, dat het weer goed was.
Tenslotte zeide getuige niet te weten, wie het
laatst gevlogen heeft.
De Raad zal later uitspraak doen.
Hoek van Holland heeft een
strandboulevard.
Maandagmiddag is in tegenwoordigheid
van talrijke autoriteiten de nieuwe strand
boulevard te Hoek van Holland, die feestelijk
met de Nederlandsche en Rotterdamsche
kleuren versierd was, door den burgemeester
van Rotterdam, mr. P. J. Oud, geopend.
Tragisch verdrinkingsgeval te
Warmond.
Zondagmiddag om ongeveer 5 uur is de 16-
jarige dochter van C. uit den Haag in de Zijl
nabij de Kaagsocieteit in Warmond jammerlijk
verdronken. Het meisje kon niet zwemmen er.
liet zich vootsleepen achter een roeiboot. Toen zij
in de boot wilde klimmen begaven haar de
krachten en zonk zij in de diepte.
HET N.V.V. EN DE KABINETSCRISIS.
In de Maandag gehouden vergadering van
het bestuur van het Nederlandsch Verbond
van Vakvcreenigingen werden uitvoerige be
sprekingen gewijd aan het werkloosheids
vraagstuk. in verband met de huidige re-
geeringscrisis.
De vergadering gaf als haar uitdrukkelijke
meening te kennen, dat. hoe ook de samen
stelling van het nieuwe kabinet zal worden
een krachtizer bestrijding van de werkloos
heid en eer. doeltreffende welvaartspolitiek
voorop dienen te staan, zulks in het belang
van het geheele Nederlandsche volk.
Eenzaamheid en troost.
De menschen zeggen altijd dat radio en
televisie en nog een heele hoop zenuwachtig-
makende zaken „wonderen" zijn. Maar zij
zeggen niet dat het een veel grootere reden
tot verwondering is, dat zeven millioen men
schen bij elkaar gaan wonen en dat dat nu
New-York heet. Dat komt omdat de mensch,
evenals aan zijn geluk en zijn ongeluk, aan
zijn armoede, zijn rijkdom en de liefde van
zijn vrouw, zoo spoedig aan het wonder ge
wend raakt. En zoodra het wonder gewoon is.
is het geen wonder meer. Voordat Huygens
het horloge had uitgevonden was het horloge
een wonder en nu kijken de menschen op
hun klok met verveelde gezichten en elke ma
terialistische koekjes- of appelstroop-fabri
kant gebruikt de telefoon zonder dat hij be
seft, dat zijn overgrootvader het verre-spre
ken als een duivelsch ding zou hebben be
schouwd. Zoo is het ook met New York, dat
een reusachtige tegennatuurlijkheid is: zeven
en een half millioen menschen - zeven en een
half millioen neuzen, monden magen en har
ten in vleesch verpakt naast en onder en
boven elkaar op een groote hoop. Een hoop
van steen en glas en ijzer, met hier en daar
een boom en een grasperk als dorre, schamele
herinneringen aan de goede aarde. Al die
zeven-en-een-half millioen menschen rollen
en glijden en toeteren en liften door het le
ven. Zij zitten achter schrijftafels en telefo-
neeren, gaan met actetasschen en met koffers
bij elkaar op bezoek, laten machines omwen
telingen maken of ze schrijven allerlei zaken
op die, gedrukt en wel, van de ratelende per
sen naar de vergetelheid wentelen en daar
voor krijgen ze een dak boven hun hoofd, een
bed onder hun vermoeide ledematen en eten
en drinken. En dan denken ze het gewonnen
te hebben. Maar voor deze kleinigheid behoeft
men niet zooveel te zwoegen en zoo ver van de
aarde en den hemel verwijderd te zijn. Een
Katwijksche visscher en een boerenarbeider
in de Languedoc of den Beemster hebben ook
een dak, een bed en brood. En nog een goed
stuk hemel en aarde erbij. En die mogen er
mensch bij blijven.
bie oude Hollanders, die Manhattan met
het jonge en kleine Nieuw-Amsterdam erop
voor een appel en een ei en een hand vol
daalders hebben verkocht, zijn zoo dom nog
niet geweest. Wanneer ze waren blijven leven
zouden ze gezwommen hebben in de milliar-
den, maar men blijft nu eenmaal niet leven
en je kunt 't toch niet meenemen. Ze voerep
weer terug naar Middelburg, naar het IJ en
naar hun lichte huizen aan de speelsche
Vecht, ze stopten hun pijpje en dronken een
glas bier en ze waren minder dwaas dan die
zeven-en-een-half-millioen, die zich in de
steenen hebben begraven en die op-eigen-ge
legenheid-bewegende poppen zijn geworden,
die naar een, boom en een perk met bloemen
kijken als een grooter wonder dan de radio
en de televisie
Wanneer de zon kookt en brandt op New-
York en het Zondag is en ik loop door de ver
laten troosteloosheid van het massa-graf dat
wereldstad heet, worden de dwaasheid en de
armoede van de menschheid iets zoo zwaars
en zoo beklemmends, dat ik zou kunnen hui
len of dichten. Maar een huilende man is
dwaas en akelig en een dichtende man is al
leen maar dwaas. Het is zaak nuchter te blij
ven en gewoon, want nuchtere en gewone
menschen mogen eten en dronkaards en dich
ters moeten bedelen. Dus doe ik gewoon en
loop door de eindelooze steengroeven van
New-York op een zomerzondagmiddag. Een
kokende, vurige gleuf tusschen twee eindeloos
hooge wanden.
In die eindeloos-hooge wanden zijn tien
duizenden vensters en daarachter leven de
menschen. Zeven en een half millioen men
schen allemaal met hun eigen zorgen, vreug
den, verdrietelijkheden en idealen. Zeven en
een half millioen menschen allemaal met hun
eigen familie en vrienden en kennissen, alle
maal met hun eigen regenbogen in den diep-
blauwen hemel hunner illusies. De eene
mensch achter het eene venster weet niet van
het bestaan van den anderen mensch achter
het andere venster, laat staan dat hij die an
dere zorgen en vreugden, idealen en illusies
zou kennen. Zoo leven, onder één dak en in
één huis, Gods eigen stervelingen en zij ken
nen elkander niet
Het zijn vele gedachten die mij bezig hou
den en op welker cadans ik voortloop dooi
de gloeiende en ontzaggelijke eenzaamheid
van de reusachtige stad op Zondag. Ik denk:
Ik loop nu in New-York. Je moet dat goed tot
je laten doordringen: in New-York. Dat ge-
weldig-hooge daar is het Empire State Buil
ding en dat reusachtige met die ramen-in-
het-gelid is Rockefeller-Center. Dit breede en
rechte, dat zich naar weerszijden in de ein
deloosheid verliest, is nu Fifth Avenue en dat
roezemoezige met al die helle en schelle re
clames, waar de menschen over heen schui
felen met verbazing over de werkelijkheid
hunner illusies, is de groote, witte weg: Broad
way. Ik lees namen die wereldbekend zijn. van
kunstenaars en jazz-bandagisten, van hotels
en schouwburgen en bioscopen en politici en
die waren, ginds in Holland, zoo ver en zoo
tooverachtig en zoo vreemd en nu ben ik er
vlak bij. Ik kan ze zien en hooren en beluiste
ren. maar ik doe het niet omdat over alles
heen de moedeloosheid en de eenzaamheid,
de onnatuurlijkheid en het machinale hangen.
Ik zie een wereldberoemde film-actrice vlak
langs mij loopen. Ze gaat voor een winkel
staan en ik ga naast haar staan. Zonder aan
bidding en met verwondering. En ik denk:
daar sta ik nu naast de illusie van millloenen
menschen. Misschien dat zij, juist op dit
oogenblik. het hart van een meneer in Amers
foort in vuur zet en den droom van een me
neer in Montevideo in vlam. Op dit oogenblik
ontroert zij. betoovert zij, verblijdt zij millioe-
nen menschen in Batavia, in Athene en in
Sneek. En hier staat zij vlak naast mij en
kijkt naar een avondjurk in de étalage. Zij
poedert zich en maakt haar lippen rood in
den strijd met den tijd en eens zal de tijd
overwinnaar zijn. Waar komt zoo'n wonder
lijk-mooie vrouw terecht, wanneer zij vijftig
jaar is? En hoe zal zij sterven? Op een bank
in Central Park of in een breed bed in Park
Avenue, als weduwe van een millionair of als
grootmoeder van een bakkersknechtje? Zij
roept een taxi aan, verdwijnt en weet niet
wat dat mannetje, dat willekeurige, grauwe,
onaanzienlijke mannetje een van de zeven
en een half millioen dat een halve minuut
vlak bij haar heeft gestaan, van haar ge
dacht heeft.
Neen het wonder van New-York zijn niet
de huizen en kathedralen en plantsoenen en
theaters en cabarets en kunstenaars en poli-
Op elke origineele
verpakking vindt U
deze garantie.
Deze met deskundige
zorg samengestelde
American Cigarette
heeft de bijzondere
eigenschap iedere
keelprikkeling Ie ver
mijden. zij verkwikt
door haar zachten
aangenamer» smaak
20 stuks 25 ct
TOASTED AMÉRICAN CIGARETTES
(Adv. Ingez. Med.)
tici Het wonder van New-York is dat zeven en
een half millioen menschen er eenzaam en
alleen zijn, dat de kokende zon en de Zondag
middag zijn waren aard openbranden: de on
peilbare diepten, de onmetelijke hoogten, de
onomvatbare breedte van zijn verlatenheid.
Zijn jazz-bands en zijn bioscopen, zijn caba
rets en zijn schouwburgen, zijn wereldten
toonstelling en concertzalen zijn er om de
eenzaamheid en de verlatenheid te doen ver
geten Daarom hebben een visscher in Kat
wijk en een landarbeider in den Beemster
geen jazz-bands en geen cabarets noodig. En
New-York wel. Want zoover van het mensche-
lijke leven moeten droom en illusie de troost
brengen, zonder welke de mensch niet kan
leven.
Ook niet in New-York.
Mr. E. ELIAS
Eerste, informatiebureau der
Spoorwegen geopend.
Amsterdam heeft de primeur.
Nog niet zoo heel lang geleden heeft de
directie der Nederlandsche spoorwegen mede
gedeeld, dat het in haar voornemen lag om in
een aantal der voornaamste stations infor-
matie-bureaux in te richten ten dienste van
het reizend publiek. Maandag reeds is het
eerste bureau officieel in gebruik gesteld.
Het is gevestigd in de hal van het Centraal
Station te Amsterdam, rechts van den ingang.
In betrekkelijk zeer korten tijd is men er in
geslaagd op deze in het oog loopende en voor
het gestelde doel zoo bijzonder geschikte
plaats een informatiebureau te bouwen.
Het zaaltje is modern en gezellig ingericht
en reeds onmiddellijk bij het binnenkomen
ervaart men, dat alles op service is gesteld.
De officieele ingebruikstelling van dit eerste
informatiebureau werd Maandagmiddag door
een groot aantal belangstellenden, voor het
meerendeel leidende figuren op het gebied
van toerisme en verkeer, bijgewoond.
Fraudeeren de ambtenaren
geschorst.
Maandagmiddag heeft de raad van de ge
meente IJsselmuiden het verzoek om eervol
ontslag met ingang van 15 Juli van den
ambtenaar ter secretarie, die 7 Juli gearres
teerd werd wegens fraude ter secretarie, in
geheime zitting behandeld. Na afloop daar
van deelde de voorzitter, burgemeester jhr. mr.
M. L. Quarles van Ufford mede, dat dit ver
zoek was aangehouden tot meer bekend zou
zijn van het gerechtelijk onderzoek. Voorts
zeide hij, dat deze ambtenaar en de andere
betrokken ambtenaren geschorst waren als.
ambtenaren van den Burgerlijken Stand en
eerstgenoemde tevens als waarnemend secre
taris.. De schorsing als ambtenaar ter secre
tarie hadden burgemeester en wethouders on
middellijk na het bekend worden van de
fraude verricht.
Omtrent de verduisteringsaffaire zelf zijn
tot» nu toe geen nadere bijzonderheden bekend
geworden.
Wethouder De Miranda kan thans
geen zitting nemen in den
Amsterdamschen Raad.
In een brief aan het bestuur der federatie
Amsterdam der S.D.A.P.. deelt wethouder De
Miranda, volgens Het Volk. mede, dat zijn art
sen het niet mogelijk achten, dat zijn gezond
heidstoestand hem toelaat thans zitting te ne
men in den raad van Amsterdam. De federatie
in vergadering bijeen, besloot, wethouder De
Miranda schriftelijk de beste wenschen voor
een spoedig en volledig herstel te doen toek«-
