DE WEERMACHT PARAAT.
Avontuur in Venezuela
„Gecostumeerd quadrille springen", uitgevoerd door landelijke
ruiters tijdens het Woensdag gehouden jaarlijksch concours-
hippique
Prinses Olga van Griekenland, die een bezoek
aan Engeland brengt, verlaat met de Hertogin van
Kent de woning van deze laatste te Londen
Vernuftige instrumenten helpen de manschappen van het luchtdoelgeschut
bij de bediening van deze moderne uitrustingen der artillerie, waarvan ook
het Nederlandsche leger ruim voorzien is bij zijn grensverdediging
Aan de kust. Een luchtdoel
mitrailleur in actie tijdens
oefeningen der Nederlandsche
kustverdediging. Op den
achtergrond de Noordzee
In de bosschen van de .IJzeren Man"
wijst de burgemeester van Den Bosch,
mr. F. J. van Lanschot, de autoriteiten
op de afbakening en aanduiding van
den internationalen wandelweg van Den
Bosch naar Luxemburg, welke Woens
dag geopend werd
Sir John Anderson bezocht met den
Lord Mayor van Westminster deze week
de permanente schuilkelders, welke in
St James Park te Londen gebouwd
zijn
Onze .jongens" bij de grensverdediging en kustbescherming houden het
hoofd koel. Een welkome verfrissching
Machtige zoeklichten tasten in den avond den donkeren hemel af,
als de Nederlandsche verdedigingstroepen hun oefeningen houden.
Een der geweldige apparaten
Voor den inwendigen mensch der soldaten aan Neerlands grenzen wordt
goed gezorgd. De koks zetten hun beste beentje voor
FEUILLETON
Naai üet Amerikaansch
(Nadruk verboden.)
II.
Den volgenden dag voeren Roddy en Peter
naar Willemstad, de voornaamste haven en
hoofdstad der kleine Hollandsche kolonie,
Binnen twaalf uur hadden zij het bereikt
en voeren de haven binnen. De zon ging juist
op en toen de stralen vielen op de rots. waarop
twaalf uur later Senora Rojas en haar doch
ters zouden staan kregen zij een tintelend
voorgevoel van vreemde en romantische avon
turen.
Roddy wist. dat in Willemstad, vol als he
was met bannelingen uit Venezuela, gehei
me agenten van Alvarez een oogje in 't ze
hielden en hij begreep, dat als die spionne
er achter kwamen, dat Peter of hij gedurenc
hun verblijf op het eiland ook bij de famii
van Rojas waren geweest, er naar Curacao zc
worden gerapporteerd, dat zij „verdach
waren. Elke Kans om den Leeuw van Valenc
te redden zou dan verkeken zijn. Dus moe
ten zü voorzichtig zijn.
Voor hij Porto Cabeilo verliet, had Rode
Mc. Kildrick den leider van het werk van
Maatschappij verteld, dat een paar kistf
met nieuwe machines en benoodigdhede
voor zijn barkas zoek geraakt waren en hi;
had verlof gevraagd om naar Curacao over
te »tóken en nasporingen te doen. Mc. Kildrick
dacht dat die weggeraakte kisten maar een
uitvlucht waren om een beetje vacantie te
•rijgen, maar aangezien hij er niets voor voel-
'e om zijn macht uit te oefenen over den zoon
jn erfgenaam der F. C. C., gaf hij Roddy
ij af. En toen zij bij de kade wachtten tot
de boot het anker gelicht zou hebben, had
Roddy zich ertegen de douane-beambten over
beklaagd dat hij naar Curasao moest over
steken. Hij gaf dezelfde reden voor het tochtje
op en zei dat het een schandaal was.
Om consequent te zijn vertelde Roddy het
zelfde verhaal aan drie personages, die op hem
afkwamen toen ze in Willemstad arriveerden.
Hij was op zoek naar kisten met machines,
die voor Porto Cabeilo bestemd waren; hij
vreesde dat ze doorgestuurd zouden zijn naar
La Guayra of achtergelaten in Willemstad.
Zouden zij hem naar 't kantoor van de stoom
vaartmaatschappij kunnen brengen of naar
:'.en Amerikaanschen consul? Een van de lie
den bracht hen langs de kade naar het kan
toor van den agent cn luisterde zoo gretig,
toen Roddy zijn klacht herhaalde, dat het
hem en Peter al heel gauw duidelijk was
U het vak van dezen gids niet was den
•emdelingen de schoonheden van Curacao
openbaren, maar er achter te komen wat zij
Curacao kwamen doen. De agent was bui-
gewoon verrukt den zoon van iemand, die
n zooveel belang was voor de stoomvaart-
van dienst te kunnen zijn. Een uur lang
ht hij zijn boeken na. benevens zijn ma-
jnen en de kade. Maar natuurlijk bleef al
i zoeken zonder resultaat en Roddy verliet
n met vele echtgemeende verontschuldigin-
en zei, dat hij zijn onderzoek naar de
:oren kisten zou voortzetten op het bureau
i den Amerikaanschen consul.
Dndertusschen had Peter In zijn kwaliteit
n toerist, kamers voor hen genomen in het
el Commercial en had daarop in zijn
itje een onderzoekingstocht door de stad
uier nomen.
Op het consulaat luisterde het morsige perso
nage naar het begin van Roddy's woorden en
retireerde toen naar het voorkantoor, blijk
baar voldaan dat hij alles gehoord had wat
van belang was.
De consul stond onmiddellijk op en sloot de
deur.
De vertegenwoordiger van de Vereenigde
Staten was een bejaard man van een buiten
gewone lengte met doordringende, eerlijke
blauwe oogen onder witte wenkbrauwen. Zijn
haar en zijn lange baard waren wit en zijn pak
was van grof wit linnen.
Hij heette Sylvanus Cobb Codman en droeg
bovendien den titel van kapitein, dien hij
had verkregen toen hij in zijn jonge jaren
eigenaar en gezagvoerder was geweest van één
der mooiste walvischvaarders, die ooit de ha
ven van New Bedford waren binnengevallen.
Gedurende zijn tochten had hij het leven in
West-Indië het meest naar zijn zin gevonden
en toen hij, op vijftigjarigen leeftijd het va
ren vaarwel zei, had hij een benoeming tot
consul in Forto Cabeilo gevraagd. Sedert dien
tijd had hij in Spaansch-Amerika gewoond
en had den staat in heel wat havens trouw en
goed gediend. Niettegenstaande zijn hoogen
leeftijd maakte Kapitein Codman een krach-
tigen en energieken indruk. Roddy voelde,
dat hij lichamelijk en geestelijk net zoo vlek
keloos was als zijn kleeren en dat de consul
een betrouwbaar man was.
Terwijl Kapitein Ccdman zich achter zijn
bureau zette, fronste hij zijn voorhoofd.
U moet oppassen voor dien gids, zei hij.
Hij komt uit Curacao. Het is een agent van
Alvarez. Daar kan je weer eens goed aan zien
ging hij ongeduldig voot, hoe weinig die
spionnen hun hersens gebruiken, dat hij uw
naam niet eens herkende. De Forrester Con
struction Company is toch bekend genoeg
Dat de zoon van den directeur bespionneerd
wordt, Is eenvoudig bespottelijk.
Wel. zei Roddy, dat weet ik nog zoo net
liet Ik heb niet zoo'n blanco strafregister
als u denkt. Daarom kom ik juist bij u.
Hij liet zijn stem dalen op een manier, die
hij bij een samenzweeder vond passen.
Zou ik u mogen vragen, meneer, zei hij,
of u Senora Rojas, die hierheen verbannen
is, kent?
De blauwe oogen van den consul gingen
wat wijder open, maar hij antwoordde zonder
aarzeling:
Ja. Zeker.
En haar dochters?, voegde Roddy er ver
langend bij.
De consul knikte bevestigend met onmis-
kenbaie waardigheid.
Ik zou ze graag willen ontmoeten ik
bedoel haar, verbeterde Roddy. Ik ben van
plan haar man te bevrijden.
Een oogenblik keek de consul Roddy met
iets angstigs in zijn blik aan alsof hij vreesde
met een krankzinnige te doen te hebben.
Toen vroeg hij op den weifelenden toon
van iemand, die denkt verkeerd gehoord te
hebben:
Wat wilt u wat?
Ik wil Generaal Rojas helpen ontsnap
pen, vervolgde Roddy vol vuur. Ik en nog
iemand. Maar we waren bang dat hij zich niet
aan ons zou willen toevertrouwen, dus ben
ik hier naar toe gekomen om introductie
brieven van zijn vrouw te vragen. Maar, ziet
ii. nu moet ik eerst weer een introductiebrief
bij haar hebben. Daarvoor kwam ik bij u
De consul zat hem zoo vreemd aan te
staren dat Roddy veronderstelde dat hij
niet duidelijk genoeg was geweest.
U begrijpt me toch wel?, legde hij uit.
Een introductie, iets dat hij weet dat van
haar afkomstig is. een ring of een stukje pa-
papier mei ..dit zijn vrienden. Ga met ze mee"
erop. Of een haarlokofofdrong
Peter verward aan, jaintroducties.
Probeert u misschien een loopje met
mij to nemen?, vroeg de oudere man.
Roddy voelde zich buitengewoon weinig op
zijn gemak. Hij was zich bewust dat hij een
sleur kreeg
Werkelijk niet, protesteerde hij. De zaak
is daar te ernstig voor, nietwaar?.
De stem van den consul ging in gefluister
over.
Wie heeft u hier naar toegestuurd?,
vroeg hij.
Zonder op het antwoord te wachten stond
hij plotseling op. Onhoorbaar liep hij naar de
deur en rukte die plotseling open. Maar als
hij door die manoeuvre den spion had hopen
te verrassen werd hij teleurgesteld, want het
voorkantoor was leeg. De consul liep vlug naar
het raam. Hij zag den spion verdwijnen in een
naburige herberg.
Toij Kapitein Codman zijn kamer weer
binnenkwam, ging hij niet naar zijn stoel
terug, maar bleef met zijn rug tegen de deur
staan, als om Roddy te beletten te ontsnap
pen. Hij was opgewonden.
Mr. Forrester, begon hij boos. Ik weet
niet wat er bij u achter zit en, riep hij heftig
uit, ik wil het niet weten ook! Ik ben nu al
vijftien jaar consul in Centraal-Amerika ge
weest en ik heb me nog nooit bemoeid met
dingen die me niet aangaan. Ik vertegen
woordig de Regeering van de Vereenigde
Staten. En ik vertegenwoordig niemand an
ders. Ik ben hier niet om de een of andere
onderneming een handje te helpen, doet er
niet toe hoe rijk die is, of een junta, of een
revolutionnaire partij
Wacht een oogenblik!, riep Roddy. U
begrijpt, mij niet. Ik heb niets met een re
volutie te maken. Het zijn alleen Peter en
Ik maar!
Wat?, snauwde de consul nijdig. Zijn
uitroep klonk als het afknappen van een
wapperend zeil.
Ziet u, 't zit zoo in elkaar, begon Roddy.
Hij begon een poging om het geval uitvoerig
uit te leggen. Peter en ik behooren tot de
Geheime Orde
Zwijg!, donderde de consul. Ik heb u al
gezegd dat ik niet naar u luisteren wil!
(Wordt vervolgd.)
