Avontuur in Venezuela
De nationale motorraces van de K.N.M.V. zijn Zaterdag op het „Circuit van
Zandvoort" verreden. De renners in actie
Ook Volendam viert feest bij de geboorte van het Prinsesje.
Op de botters wordt de nationale driekleur geheschen
Tengevolge van het springen van een
waterleidingbuis in het Goeman Bor-
gesius-plantsoen te Maastricht, werd
het standbeeld van oud-burgemeester
Van Oppen, dat zich daar bevindt,
door het water ondermijnd en stortte
in de ontstane kuil
De „Holland-
Week'-zeilwed-
strijden op het
Buiten IJ en het
IJselmeer zijn Za
terdag en Zondag
gehouden, waar
van hierboven een
snapshot
De aankondiging, welke nabij het paleis Soestdijk is ge
plaatst en welke door ieder zeer gaarne wordt geëer
biedigd
Een Noorsche padvinder, die uit Oslo is komen fietsen,
arriveert aan het paleis Soestdijk, om een bloemenhulde
aan te bieden ter gelegenheid van de blijde gebeurtenis in
het Prinselijk Gezin
Onder groot enthousiasme maakte de burgemeester van Den Haag, mr. S. J. R. de Monchy,
de geboorte van het Prinsesje van. het bordes Yan het stadhuis aan de burgerij bekend
Burgemeester dr. W. de Vlugt tijdens zijn toespraak, ter gelegenheid van
de groote manifestatie op den Dam te Amsterdam bij de geboorte van de
Prinses
FEUILLETON
Naar hel Amerikaansch
R. H. DAVIS.
(Nadruk verboden.)
21)
En nu was, door de tooverkracht van een
aresidenfcieele handleekening, het onverwachte
gebeurd: het huis zou weer tot nieuw leven
ontwaken. Inez zou weer ioopen onder de
wuivende palmen, ze zou weer rijden in de
Alameda, ze zou weer knielen in de koele, sche
merlge kerk, waar hij haar uit een donkeren
hoek bij een pilaar zou kunnen bespieden
Misschien zou hij haar zelfs kunnen spre
ken heel verstolenmaar hij zou haar
door bemiddeling van den trouwen Pedro in
elk geval brieven en bloemen en heerlijk-
dwaze kleine geschenken kunnen sturen.
Hij was zich bewust van de groote mate van
zijn schijnheiligheid, toen hij vol vuur uit
riep:
Wat heerlijk voor Senora Rojas! Om
weer zoo dicht bij haar man te zijn! Is ze niet
blij? Het zal immers alles zooveel gemakke
lijker voor haar maken!
Ja, zei de consul ernstig ze is heel blij.
Ze denkt dat het besluit, van Alvarez ook voor
haar man een beteren toestand zal scheppen,
ze gelooft zelfs dat hij gratie zal krijgen
maar
De consul schudde het hoofd en keek
met een medellidenden blik naar de opgewon
den mannen op de stoomboot beneden.
Maar wat? vroeg Roddy geïnteresseerd.
ik vertrouw Alvarez niet. Dit moet de
daad van een edelmoedig tegenstander voor
stellen, maar ik geloof erniets van. Alvarez is
van alle complotten tegen hem op de hoogte
en ik ben bang dat die amnestie alleen maar
dient om dè samenzweerders onder zijn be
reik te krijgen. Hij is als een spin die de vlie
gen in zijn web lokt.
Toen de kleine stoomboot de haven uitvoer
en den steven naar Porto Cabello wendde,
leunden Roddy en Peter over de verschan
sing aan stuurboord, Roddy had Inez verze
kerd dat ze Peter in hun vertrouwen moesten
nemen en nu wachtte hij alleen maar op het
geschikte oogenblik om hem verslag uit te
brengentenminste voor zoover het de tun
nel betrof! De oogen van Roddy en Peter wa
ren gericht op Casa Blanca en terwijl beiden
dachten aan de bewoners ervan, zagen ze een
wit figuurtje het huis verlaten en langzaam
naar den rand van de rots toegaan.
Roddy tuurde ingespannen naar de kust
lijn.. Met een impulsief gebaar nam hij zijn
hoed af en klemde die tusschen zijn handen.
Peter zag de beweging en terwijl hij met
schijnbare aandacht naar het witte schuim
beneden hem keek, speelde een glimlach om
zijn lippen.
Roddy, vroeg hij opeens, wat voor soort
meisje is Inez Rojas'?
Roddy's antwoord kwam met verbluffende
snelheid, terwijl hij zijn hoofd niet omdraai
de en met zijn oogen nog steeds het ver
flauwde witte figuurtje op de rotsen volgde.
Wat voor soort meisje? Wel; het soort
meisje waar ik mee ga trouwen!
Roddy had met eenige stemverheffing ge
sproken, doordat zijn gevoelens hem een
beetje de baas werden, Bovendien dacht hij
door het opgewonden gepraat om hem heen
en door het feit, dat de meeste passagiers
Spaansch spraken, niet aan de mogelijkheid
dat zijn woorden ooren zouden bereiken waar
voor ze niet bestemd waren. Hij werd zich
zijn flater pas met schrik bewust, toen hij een
man, die ook met zijn gezicht naar zee over
de leuning stond te kijken, een plotselinge
beweging zag maken.
Roddy beet zich op de lippen, woedend over
zijn onvoorzichtigheid en hij wachtte in
spanning of de vreemdeling wat zeggen zou.
Een oogenblik bleef de man onbeweeglijk
staan; toen draaide hij langzaam zijn hoofd
om, klaarblijkelijk om te zien van wie de
woorden kwamen. En opeens ontdekte Roddy
dat hij in de woedende oogen van Pino Vega
staarde!
Roddy was de eerste, die zich van zijn ver
warring herstelde. Hij begroette den Vene
zolaan met natuurlijke hartelijkheid, drukte
er zijn vreugde overuit hem onder de passa
giers aan te treffen en gaf uiting aan zijn
geestdrift over het feit, dat de kolonel thans
geen banneling meer was. De revolutionaire
leider, die hem trillend van woede genaderd
was, dankte hem op norschen toon. Met een
dreigend gezicht zei hij op veelbeteekenen-
den toon, dat hij mr, Forrester spoedig weer
hoopte te ontmoeten en voegde zich toen weer
bij zijn vrienden.
Dat heb jij op je geweten, fluisterde Peter
aanmoedigend. En hij zal het er niet bij laten
ook.
Je behoeft waarachtig niet te denken,
dat jij dat beter beseft dan ik, klonk het
triest.
Roddy sloeg woedend met zijn vuist op de
leuning.
Dat had in geen honderd jaar mogen
gebeuren jammerde hij. Hij mag niet weten
dat ik haar gezien heb.
Maar dat weet-ie dan nu toch.
Wat ben je van plan te doen? vroeg
Peter.
Tegen hem te liegen, zei Roddy gedeci
deerd. Hij is een oude vriend van haar. Ze
was zelfs van plan z ij n hulp te vragen voor
ze aan ons dacht. Als hij merkt dat ik haar
's morgens voor dag en dauw alleen heb ont
moet, zal ik hem óf de reden van die ontmoe
ting moeten vertellen en die hoeft hij niet te
weten, óf hij zal op zijn ellendige, achterdoch
tige Spaansche manier denken dat ik ver
liefd op haar ben en dat zij daar geweest is
om die aangename tijding uit mijn mond te
vernemen.
Roddy draaide zich boos om naar Peter.
Waarom heb je niet gezorgd dat ik op
hield?
Jou laten ophouden als je aan het door
slaan bent? Is dat mijn baantje? Dan trek ik
mij liever terug.
De heldere maan wierp donkere schaduwen
van de scheepstouwen over het dek, dat in het
glanzende licht lag te blinken, In de conver
satiezaal van de boot voerden de ballingen hun
thuisvaart met een oorverdoovend lawaai.
Roddy stond in zijn eentje op het voordek
over de reeling te staren en met bittere wroe
ging zijn loslippigheid van den morgen te
overdenken. Zijn sombere Zelfverwijten werden
gestoord door het geluid van lichte, vlugge
voetstappen en Pino Vega, nu volkomen be-
heerscht en blijkbaar handelend in kalm
overleg, maakte een buiging voor hem.
Ik stoor u toch niet? vroeg hij beleefd.
Roddy, terstond op zijn hoede groette koel-
voorkomend terug.
Ik heb u opgezocht, ging de Venezolaan
vriendelijk voort, om dat ik graag een onder
houd met u had. Ik geloof dat we gemeen
schappelijke vrienden hebben.
Dat is niet onmogelijk, zei Roddy. Ik
woon nu al vier maanden in Porto Cabello.
Niet in Porto Cabello; ik bedoel op
Curasao. Ik wist niet dat u de familie Rojas
kende.
Die ken ik ook niet, antwoordde Roddy
zonder een zweem van weifeling.
Vega ging met zijn rug naar het licht staan,
zoodat zijn gezicht nu in de schaduw was. Met
een ongeduldig gebaar gooide hij zijn eindje
sigaret in zee. Het was even stil; Roddy's ant
woord scheen hem niet te bevredigen en het
was alsof hij Roddy de gelegenheid wilde
geven zijn woorden te herroepen. Maar daar
deze bleef zwijgen zei Vega, nu op een toon
van openlijke vijandigheid:
Ik ben jarenlang chef van den staf van
Generaal Rojas geweest, Ik heb de eer de
familie zeer goed te kennen en Senora Rojas
behandelt mij als haar eonigen zoon, die
trouwens mijn beste vriend is geweest. Ik
vertel u dit alles dat u begrijpen zult waarom
ik u over een zekere aangelegenheid wensch
te spreken, die mij, volgens u misschien niet
aangaat. Vanmorgen hoorde ik, geheel buiten
mijn toedoen, dat uw vriend u naar een ze
kere jongedame vroeg. Toen antwoordde u
stoutweg dat u van plan was met haar te trou
wen.
Vega's stem trilde even en hij hield een
oogenblik stil als om zich te beheerschen.
En nu vertelt u me dat u de familie Rojas
niet kent, Wat moet ik daarvan gelooven?
Ik ben blij dat u hier openlijk over
spreekt, zei Roddy joviaal. Ik zag dat u ons
gesprek hoorde en ik was al bang dat u mij
verkeerd zou hebben begrepen.
Ik versta uw taal anders heel goed, zei
de kolonel hatelijk.
U spreekt ze vlekkeloos, maar u hebt mijn
bedoeling niet begrepen. Kijkt u eens. De jon
ge dame is in Willemstad zeer bekend, U
weet waarschijnlijk dat onze consul een goed
vriend van haar familie is. Hij bewondert
haar ten zeerste. Hij heeft me verteld dat ze
half een Amerikaansche is, opgevoerd als een
Amerikaansch meisje; ze rijdt paard en ten
nist. Nu vroeg mijn vriend mij wat voor
soort meisje Senorita Rojas is. En ik anti
woordde, zooals u gehoord hebt: Het soort
meisje waar ik mee ga trouwen. Daarmee
Wilde ik zeggen, ze is als de meisjes uit ons
eigen land, zooals iemand van mijn kennissen,
zooals een van de soort meisjes, waaruit ik
mettertijd mijn vrouw hoop te kiezen.
(Wordt vervolgd.)
