De ggfc Meiland
W„
AGENDA
H.D.-Vertelïini
DONDERDAG 10 AUGUSTUS 1939
HAASLEM'S DAGBLAD
4
Protest tegen een commissaris-
functie.
Van een lid van den Hoogen Raad.
Een anonieme inzender protesteert, in het
Nederlandsch Juristenblad tegen het „onge-
lcofiijk klinkende bericht", dat een lid van
den Hoogen Raad der Nederlanden zou zijn
benoemd tot commissaris der N.V. Philips
Gloeilampenfabrieken te Eindhoven.
De inzender neemt aan, dat de betrokken
raadsheer bedoeld wordt mr. L. A. Nijpeis
zich voortaan angstvallig van de behan
deling van aile cctrooi- en merkenzaken zal
onthouden, doch het zou .juister en meer in
het belang van eer en aanzien der rechterlijke
macht zijn geweest, wanneer de benoeming
kortweg ware geweigerd". Hier te lande is het
een goede traditie, dat een minister geen com
missariaten vervult en deze bij zijn ambtsaan
vaarding neerlegt. Zou dusdanige traditie
aldus schrijver met eveneens aanbeveling
verdienen voor ons hoogste rechtcollege?
De inzender betoogt voorts: ..Philips is de
beste klant der rechterlijke macht in Neder
land; de Hooge Raad heeft tal van arresten
gewezen en zal er nog talrijke wijzen, waarbij
hetzij Philips zelf, hetzij een openlijk als zoo
danig bekende of een verkapte dochteronder
neming van Philips partij is. Zullen wij het
nog moeten beleven dat wraking van een lid
van den Hoogen Raad zal worden voorge
steld?"
De redactie van het Nederlandsch Juris
tenblad verkreeg, bij informatie een bevesti
ging van het optreden van mr. Nypels als
commissaris bij Philips. Zij teekent daarbij
aan: .Afgezien van de vraag of de regel in
het algemeen behoort te gelden, schijnt ons
voor dit geval inderdaad de combinatie van
functies, op den door inzender genoemden
grond, zeer ongewenscht".
Weer een étalage-week van
Ned. Fabrikaat.
Van 1623 September.
In de week van 3 tot 10 September van
het vorig jaar werd ter gelegenheid van het
regeeringsjubileum van H.M. de Koningin op
initiatief van de Middenstandscentrale te
Haarlem een étalageweek georganiseerd met
de uitgesproken bedoeling Nederlandsch fa
brikaat naar voren te brengen.
Nu Haarlem in den loop der volgende maand
wederom zal feestvieren, wij denken aan de
Hildebrandherdenking en de Spoorwegfeesten,
wil de Haarlemsche Middenstand niet achter
blijken en opnieuw blijk gegeven van zijn kun
nen.
In samenwerking met Ned. Fabrikaat zal
van 16 tot 23 September weer een demon
stratie worden gegeven in den vorm van een
étalageweek. Stapels materiaal liggen reeds
gereed en binnen enkele dagen zal worden
begonnen met de verzending van de uitnoodi-
gingen tot deelneming. Ruim 3600 nering
doenden zullen worden uitgenoodigd mede te
doen.
Voor dit jaar bestaat de commissie van uit
voering uit de heeren Hooy, Ronieyn en Rog
geveen.
Het secretariaat is als vorig jaar gevestigd
Ged. Oude Gracht 81 waar men zich nu reeds
kan doen inschrijven.
Deelnemers aan Neder!andsche
Kunst week bezoeken kathedralen.
De deelnemers aan de eerste Nederlandsche
kunstweek, die Dinsdag te Maastricht geopend
is. hebben gedurende den eersten dag van hun
tocht door Nederland ons land leeren kennen
van een zijde, die behoudens de gunstige uit
zonderingen zelfs velen belangstellenden
Nederlandschen toeristen vreemd is, n.l. Neder
land als kathedralenland.
-uauiouoS
Natuurlijk weten wij allen wel, dat Neder
land een aantal kostelijke monumenten van
Romaansche en Gothische bouwkunst rijk is
maar zelden krijgt men gelegenheid deze monu
menten in onderling verband en in een bepaalde
excursie te zien.
De organisatoren van de eerste Nederlandsche
kunstweek hebben kans gezien, een zoodanigen
tocht te organiseeren, dat de vele buitenland-
sche deelnemers toch voor het meerendeel
kunsthistorici, architecten, leeraren en kunst
studenten, die zoowel de kathedralen van Reims
en Chartres als van Keulen en Venetië kennen
opgetogen verklaarden, dat deze „kathedra
lentocht" in Nederland zeker niet minder
teressant is dan waar elders ook.
Het begon Woensdagmorgen in Maastricht in
de prachtige romaansche Onze Lieve Vrouwe-
kerk, met haar elfde eeuwsche crypt een dei-
fraaiste en oudste voorbeelden van Romaansch-
bouwkunst in ons land, en de typisch daarbij
afstekende druk-bezochte gothische kapel van
onze Lieve Vrouwe sterre der zee.
Zonder zweem van vermoeidheid bleken
Den Bosch de bezoekers zoodra zij het exterieur
van de St. Janskcrk met zijn fijn gotisch ciseleer
werk in het oog kregen, en de belangstelling
voor het interieur was niet geringer. Daarbij
had men, evenals te Maastricht en te Roermond,
het geluk, als gids en voorlichter mgr. dr. P. J.
M. van Gils eere-kanunnik van het kathedraal
kapittel van Roermond en lid van den onder
wijsraad, bij het gezelschap te vinden, die op
onderhoudende wijze vertelde.
Na een rustpoos in de raadskelder werd de
tocht naar Utrecht voortgezet waar de Dom
werd bezichtigd.
Tilburgenaar wilde in de residentie
feestvieren.
NED. BOND TOT HET REDDEN VAN
DRENKELINGEN
De Nederlandsche Bond hoopt, in verband
met de vele verdrinkings-ongevallen in dit
seizoen aan de kust voorgevallen, een groote
Kust-Reddingsdemonstratie te organiseeren
te Scheveningen, naast de Wandelpier, op Za
terdag 19 Augustus des middags drie uur.
De Bloemendaalsche Reddingsbrigade
hoopt er aan deel te nemen. Na afloop zal een
bespreking worden gehouden over het verloop
en de eventueel gemaakte fouten.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO CENTRALE
VRIJDAG 11 AUGUSTUS
Progr. I Hilversum II.
Progr. II Jaarsveld en Hilversum I.
Progr. III: 8.Keulen, 10.20 Radio PTT Nord
12.20 Ned. Brussel 2.20 Keulen 3.20 Danmarks
Radio of Diversen 4.20 Keulen 5.20 Fr. Brussel
6.20 London Reg., 7.Diversen of gram.muziek
7.50 London Reg., 8.50 Fr. Brussel 11Keulen.
Progr. IV: 8.Ned. Brussel 9.20 Radio PTT
9.50 Diversen 10.35 London Reg 11.35 Droitwich
12.05 London Reg., 2.35 Droitwich 3,20 London
Reg. 4.95 Droitwich 6.50 Fr. Brussel 7.15 Droit
wich 8.30 Diversen of Gramofoonmuziek 9.20
Droitwich.
Progr. V: 8.007.00 Diversen. 7.008.00 Eigen
gramofoonplatenconccrt. Gevarieerd progr.
1. En som a glad, Duo Ja.
2. Puerto Nuevo, Canaro's Argentijnsch Ork.
3. Alles hort zu, Walter Raatzke.
4. Das Land des Lachelns, Frederic Hippmann
5. When we meet again, Richard Tauber.
6. Lilac Time selection, Harry Davidson.
7. Poor little Romany, L. P. A. Band.
8. Ce sont des mots, Cora Madou
9. Hungarian Rhapsody nr. 2, I. Morton en
D. Kaye.
10. Post Hoorn Galop, Fodens Motor Works B.
11. Satervalsen, Duo Ja.
12. Milonga, Canaro's Arg. Orkest.
13. Underneath the Russian moon, Richard
Tauber.
14. Midnight in Paris, L. P. A. Band.
15. Te dire pourquoi je t'aime, Cora Madou.
16. Old Panama March, Fodens Motor Works B.
8.00—12.00 Diversen.
IJ besteden gaarne zoo groot
mogelijke zorg aan de annonces.
Het spreek echter vanzelf dat dit
In het gedrang moet komen, als
plaatsingsopdrachten ons op het
laatste oogenblik bereiken.
aarom, In het belang van de
adverteerders zelf, verzoeken wij
vriendelijk doch dringend plaat
singsorders tijdig In te zenden Dat
wil zeggen: voor Zaterdag uiterlijk
9 uur in den ochtend, op andere
dagen uiterlijk 10 uur in ons bezit.
Dan kan het nog net mei zorg ge
beuren, maar beter Is natuurlijk ze
nog aanmerkelijk vroeger te zenden
„Vrienden" maakten hem ƒ40.afhandig.
Een 54-jarige inwoner van Tilburg had zich
naar Den Haag begeven om daar eens duchtig
feest te vieren. Daartoe had hij een bedrag van
ongeveer f 100 bij zich. In de residentie ont
moette hij twee mannen, met wie hij verschillen
de café's bezocht. In een dergelijke gelegenheid
in de Nieuwe Molstraat merkte de Tilburgenaar,
dat hij vier briefjes van tien gulden kwijt was.
Hij volgde de vrienden, die inmiddels vertrok
ken waren, en wees hen in de Boekhorststraat
aan een agent van politie aan. Deze arresteerde
hen en wilde hen overbrengen naar het bureau
Prinsestraat. Onderweg wilde een van hen twee
briefjes weggooien. De ander had ook twee
briefjes bij zich.
De „eerlijke" vrienden zijn natuurlijk in be
waring gesteld.
Gezonde voeten met
Badzo voetbaden openen de poriën
en verbeceren de bloedcirculatie.
Pak tan 1 K.G. a 20 ctnt,
voldoende voor 3 a 4 voetbaden.
N.V. KON. NED. ZOUT1NDUSTR1E - BOEKELO.
(Adv. Ingez. Med.)
EXAMENS
Staatsexamen H.B.S. A.
Geslaagd: J. U. de Jong, C. D. Saai, A. Stoop,
A. E. Cammaert. Teruggetrokken 2. Afgewe
zen 8. De examens zijn afgeloopen.
Voorbereidend examen middelbare akten.
Geslaagd de dames: G. van der Baan en
H. W. Bruinsma. Afgewezen 2.
Handteekenen L.O.
Geslaagd Mej. A. M. Steensma te Haarlem
en de heer J. H. Voorvelt te Haarlem.
Nijverheidsonderwijs.
Geslaagd voor akte N4: P. Busman te Be
verwijk.
Hoofdakte.
Haarlem 9 Aug. Geëxamineerd 1 vrl. en 7 mnl.
candidaten. Geslaagd: de heeren W. Veer. Hoorn,
D. Bosma, Den Helder, Th. A. Botter, Haarlem,
en P. L. Frijters, Alkmaar.
OVERPLAATSING BIJ DE DIRECTE
BELASTINGEN
Bij beschikking van den minister van finan
ciën is de ontvanger der directe belastingen
enz., H. IJ. Visser, verplaatst van het kantoor
der directe belastingen enz. te IJmuiden naar
het kantoor der invoerrechten en accijnzen te
Haarlem.
DONDERDAG 10 AUGUSTUS
Gem. Concertzaal: H.O.V. Volksconcert. 8.15 u.
Groote Kerk: Orgelbespeling van 3 tot 4 uur.
Palace Familie Cinema: „De visschersjongen"
en „De held op sokken", 8.15 uur. Verder van
U6 uur doorloopend één uursprogramma met
o.a. „Ons Prinsesje loopt".
Luxor Theater: „Drie man in de sneeuw", 2.30
7 en 9.15 uur.
Frans Hals Theater: „Mexico lacht", 2.30, 7 en
9.15 uur.
Rembrandt Theater: „Als vrouwen regeeren".
2.39, 7 en 9.15 uur. Tooneel: Niotua en partner,
de komische boerderij.
Moviac Theater: Charlie Chaplin in „De immi
grant".
Teyler's Museum, Spaarne 16. 113 uur, be-
nalve 's Maandags. Toegang vrij.
VRIJDAG 11 AUGUSTUS
Bioscoopvoorstellingen, des middags en des
avonds nieuw programma.
KI
Geheimzinnige diefstallen
door J. P. BAL Jé.
WESTTES van zuiver zakelijken aard
hielden mij al een week of drie aan
de Rivièra bezig. Nu behoeft het geen
betoog, dat de Rivièra wel een bij uit
stek aantrekkelijk oord is, om door zaken te
worden bezig gehouden, maar er was zoo'n
zonderling, onbestemd gevoel in me, dat mij
waarschuwde voor een onaangename dreiging.
Ik kon dat gevoel niet van me afzetten, het
was ondefinieerbaar, maar niettemin perma
nent aanwezig en ik werd er zelfs een tikje
gejaagd en onzeker door. Zelfs tijdens de
heerlijkste autorit langs de Grande Corniche,
of het verfrisschende bad in de prachtige Baie
des Anges liet dat gevaarsgevoel mij niet met
rust.
Het is niet onmogelijk, dat de sensatiekran
ten met hun dagelijksche enorme koppen, de
voornaamste oorzaak waren. Zelfs de politieke
spanningen en verwikkelingen verdwenen in
dien tijd naar een binnenpagina, de Duitsche
agressie- of de Engelsche omsingelingspolitiek
werden tijdelijk verdrongen door de groote
koppen over de ..Brutale Rivièra-diefstallen".
De krantjes overdreven m.i. schromelijk, door
aan die onnoozele hoteldiefstalletjes zoo'n be
langrijke plaats in te ruimen. De menschen
werden er maar angstig door, in de hotels
keek men elkaar met scheeve oogen aan, er
ontstond een sfeer van onrust en geladenheid
door, en het is dus alleszins verklaarbaar, dat
de algemeene onrust ook op mij oversloeg.
De twee in ons hotel gepleegde diefstallen
hadden er niet toe bijgedragen, de gasten rus
tiger te stemmen! Vijf dagen geleden was de
zeer kostbare armband van Miss Tupper
spoorloos verdwenen en deze dame had een
verschrikkelijk kabaal gemaakt. Ik verdacht
haar ervan, dat ze gerust een honderdtal van
die dingen had kunnen kwijtraken, zonder dat
haar financieele positie al te erg geschokt
werd, maar ze deed alsof ze niets meer over
hield. Ik had zelfs een beetje te doen met den
hoteleigenaar die aan het spervuur van haar
verwijten blootstond. Hij probeerde de zaak
zooveel mogelijk te sussen, maar toen een
paar dagen daarna de schattige Prudence
Walker, de lieveling van alle hotelgasten,
eveneens bestolen bleek te zijn, was de ver
ontwaardiging vrijwel algemeen. De gasten
begonnen elkaar bepaald wantrouwend aan te
zien en op eikaars gewoonten te letten.
Een uiterst onaangename situatie! De sfeer
die in het hotel hing werd steeds slechter. Eén
mannetje was er, dat ik scherp in de gaten
hield. Van het begin af had ik hem niet ver
trouwd, en al.s ik hem daar zoo in z'n hoekje
zag zitten, stilletjes over zijn eten gebogen,
nooit sprekend, vrijwel nooit opkijkend, alleen
zoo nu en dan eens een glurenden blik dooi
de zaal werpend, wantrouwde ik hem steeds
meer. Ik besloot dan ook, hem speciaal in het
oog te houden. Als bij intuïtie voelde ik, dat
er met hem iets niet in orde was en dat ik voor
dat gluiperige mannetje op mijn qui-vive.
moest zijn.
Het bevreemdde mij, dat de andere gasten
dat niet eveneens merkten. Ik zag dat ieder
een hem gewoon groette als men langs zijn
tafeltje liep en toen ik op een middag La
Belle Zélandaise, waar ik gegeten had, uit
stapte, zag ik het kereltje zoowaar met dien
j-ovialen, prettigen Amerikaan Mr. Percy H.
Bollington uit Kansas City, en ze hadden sa
men uitbundig plezier., Jk hoorde Bollington
het, Fransch weer afschuwelijk radbraken,
zijn gulle lach-schalde over de .Place.Masséna.
Daarnaast klonk het krakerig, magere en kille
lachje van het oude mannetje met zijn scher
pe, loerende oogjes, die, hetzij hier vermeld,
heel gewoontjes Pierre Blanc heette. Een
naam, die sterk aan een „schuilnaam" deed
denken.
Hoe was het mogelijk, dat Percy H. Bolling
ton zich met zoo'n verdacht mannetje wilde
ophouden? Bollington was werkelijk een zeer
aardige kerel, die over een bom duiten scheen
te beschikken en het er in Nice eens flink van
nam. Een avond, toen ik niets om handen had
waren we samen eens een keer uit geweest en
het scheelde een haar. of ik was in very high
spirits thuisgekomen. Ik vergeet mij nooit zoo
zeer, dat zooiets me overkomt, maar dien
avond was ik er niet ver van af. Met Percy H.
Bollington was het heel erg gesteld, en ik had
de grootste moeite om hem zonder al te veel
opzien te baren in zijn kamer te krijgen. Ik
zou hem toch eens waarschuwen voor „me
neer" Pierre Blanc. Bollington was tenslotte
een te aardige kerel, om hem er met dat man
netje in te laten loopen.Aan den anderen
kanthij moest het eigenlijk zelf weten, 't
kon mijnerzijds op bemoeizucht lijken en ik
had geen zin, daarvan te worden verdacht.
Intusschen brachten de kranten eiken dag
geweldige artikelen over de geheimzinnige
diefstallenreeks en er werd op fantastische
wijze met nullen gegoocheld, als de cijfers der
gestolen sommen werden gepubliceerd. En
het was maar goed, dat er ook nog iets te ver
melden viel over Hitler, Mussolini, het vredes-
blok en de „as", en dat ook de sportkolommen
him plaats opeischten, anders zou de heele
krant volgestaan hebben van het Rivièra-
schandaal. En dan was iedereen nóg onrusti
ger geworden.
Door mijn somber voorgevoel hadden mijn
zenuwen ook een klap gekregen en ik dacht
er zelfs een oogenblik over, nu maar eens een
poosje vacantie te nemen en mijn zaken tij
delijk op hun beloop te laten. Ik zat er op een
terras aan de Avenue de la Victoire juist over
te denken, toen een incidentje zich vlak voor
mij afspeelde. Iemand kreeg woorden met een
politie-agent en tot overmaat van ramp kon
hij zijn carte d'identité niet toonen. Met een
gevoel van plotselinge onrust voelde ik in mijn
binnenzak en ik schrok. Ik had waarachtig
mijn pas vergeten. Wat een narigheden dat
kan veroorzaken zag ik hier voor me: de man
werd opgebracht.
Hoe kon ik zoo dom zijn? Als ik van cos-
tuum veranderde, lette ik er speciaal op dat
ik mijn zakken leeghaalde en nu had ik mijn
pas vergeten. Als een bliksemstraal schoot het
door mijn hoofd, dat ik Pierre Blanc tenmin
ste vóór mij had zien weggaan. Want stel je
voor dat hij juist nu.
Ik betaalde vlug en als de wind snelde ik
de Avenue de la Victoire af. Een felle onrust
dreef mij verder. Ik wou zoo vlug mogelijk op
mijn kamer zijn, zekerheid hebben dat er niets
gestolen was. Dat voorgevoel van mehet
wilde me geen seconde loslaten!
Mijn beënen trilden, toen ik de trap ophol-
de. Haastig stiet ik de deur van mijn kamer
open en
Percy H. Bollington uit Kansas City keerde
mij zijn gezicht toe! De rondborstige Ameri
kaan! Hij.... hij was het dus! Ezel die ik
was, om Pierre Blanc te verdenken!
Ik stond daar met stomheid geslagen. Percy
H. Bollington grijnsde en zijn parabellum
wees in mijn richting.
„Je komt een beetje te vroeg, vriend, maar
het hindert niet zoo erg. Ik heb al gezien, dat
je pas valsch is. Ik weet overigens genoeg!"
Alle energie scheen uit me weg te loopen.
Ik had het geweten, gevoelder dreigde
gevaar! Die laatste diefstal had de deur dicht
gedaan. Ik had wijzer moeten zijn en niét
meer de juweelen van Prudence Walker moe
ten stelen, ik had de plaat moeten poetsen
zoodra ik die kostbare platina-armband van
Miss Tupner te pakken had. Nu was ik er
„gloeiend bij"!
-f-'-'Jr 'inè maar naar het bureau!"zei Bol-
lin en zijn Fransch had geen spoor meer
van Amerikaansch accent! Zoo'n bedrieger..
(Nadruk verboden. Auteurs
recht voorbehouden).
13. De haas had hen niet bemerkt en liep dansend en
huppelend voor hen uit. Robbie en Henk, die benieuwd
waren waarheen de dansende haas zou gaan, liepen op
hun teenen achter hem aan. Nu nam de haas een grooten
sprong. Een, twee, drie, hup. Rob wilde doorloopen, doch
zag ineens een afgrond voor zich. De haas was in zee
gesprongen. Rob krabde zich eens achter zijn oor.
„Alles is hier even raar," zei hij tegen Henkie. „Zullen
we maar weer eens naar den boom gaan?"
14. „Ja, laten we maar eens opstappen," vond Henkie,
„Ik heb net zoo'n honger," pruilde Rob. Zoo vlug als ze
konden liepen ze nu naar den boom en weldra waren ze
er. Met behulp van een stok sloegen ze een groote, ronde
vrucht van den boom. De vrucht was echter zoo hard als
hout, en ze wisten niet wat ze er mee moesten aanvangen.
15. Eindelijk had Rob een oplossing gevonden. Hij
maakte een gat in den grond, waarin de ronde bol precies
paste en begon er toen met zijn voeten op te stampen.
Een cocosnoot kon het niet zijn, daarvoor was de schil
veel te hard, en Henkie, die op school al veel geleerd had,
peinsde zijn hoofd haast suf over de vraag wat voor
vrucht dit wel kon zijn.
16. „Krak," daar ging de schil doormidden. Stom ver
baasd keken de jongens toe. Die groote bol bleek heele-
maal geen vrucht te zijn. Een klein aapje kwam er uit
gekropen. een jong aapje. ,Dat hebben we op school toch
nooit geleerd," zei Henkie met bevende stem. Daarop
gingen de jongens naar het aapje toe en gaven het
diertje een handje.
17. Nu gingen zij den heelen boom leeg plukken en ze
keken of er in alle doppen zulk een aapje zat. In de tweede
bol zat ook een aapje, en ten langen leste hadden ze er
een heeleboel bij elkaar. „Daarover moet ik later eens
met den directeur van den dierentuin spreken," zeide
Henkie, „Misschien wil die ze wel van ons koopen," en
met een touw bond hij alle aapjes aan den boom vast.
18. „En waar moeten die beestjes dan zitten als het
regent?" vroeg Rob, die veel met de aapjes scheen op te
hebben. „We zullen een tentje voor hen bouwen," zei
Henk toen en ze zouden dat doen van hout. Maar daar ze
geen hakmessen hadden, moesten ze de kleinste boomen
met wortel en al uit den grond trekken en dat viel niet
mee, hoor. Vooral Henkie had er de grootste last mee en
het zweet liep langs zijn gezicht. „En dat allemaal voos
die apen," mopperde hjj.
