De gels- mum- hei pekeitwzüuape eiland
VACANTIE1939
gfl v.Empelen
.Wl
ÏF 8
DINSDAG 15 AUGUSTUS 1939
HAARLEM'S DAGBLAD
4
Bloemententoonstelling
„Eigen Tuin".
Een volledig succes.
De bloemen- en planten-tentoonstelling op
„Eigen Tuin" aan den Zomerweg is door eenige
honderden bloemenliefhebbers bezocht
Langs den feestelijk versierden ingang kwam
men in het vereenigingsgebouwtje, waar de
bloemen en planten op keurige wijze waren ge
rangschikt. Bijzondere aandacht trokken een
vaas smetteloos witte Clematis Madame le
Coultre, een vaas van de weinig bekende doch
niettemin zeldzaam schoone Salpiglossis, een
zilverkleurige bladbegonia Rex van ongeveer
een meter doorsnede, zooals slechts zelden valt
te bewonderen en Zinnia's in fraaie tinten ter
grootte van pl.m. 14 c.M.
Maar behalve deze bijzonderheden was ook
het overige van zeer goede kwaliteit. Wij zagen
mooie dahlia's, o.a. de op pioenrozen gelijkende
witte Helly Boudewijn, de scharlakenroode
Scarlet elegans, de van ouds bekende rose
Jersey's beauty de nieuwe Julius C. Bunge,
maar ook de klein-bloemige zeldzaam fraaie
roode Bishop of Llandaff en de niet minder
mooie oranje-scharlaken Symphonia e.a.
Bijzondere aandacht vroeg voorts de weinig
bekende Lobelia fulgens Queen Victoria, een
schitterend roode overblijvende plant ter hoog
te van een meter.
Voorts zagen wij de nieuwe Zinnia „Fantasie"
en de kleinbloemige Zinnia's, de zeer mooie
Afrikaan „Sunshine" en een prachtig bloem
stuk van gladiolen in gemengde kleuren.
Behalve deze tuinbloemen zagen wij mooie
Primula's obconica, de kasbegonia's „President"
en „Baardse's Favorite" en zeldzaam fraai ge-
teekende Coleus-planten. Het geheel was afge
werkt met adiantums, Canna indica, perziken,
tomaten, meloenen en een eetbare pompoen
van pl.m. 60 pond, die zeer de aandacht trok.
Van de gelegenheid, om de tuinen te bezich
tigen, werd door allen dankbaar gebruik ge
maakt
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIOCENTRALE OP
WOENSDAG 16 AUGUSTUS 1939
Programma I: Hilversum II.
Programma II: Jaarsveld en Hilversum I.
Programma III: 8.00 Keulen. 10.20 Parijs
Radio. 11.00 Radio P.T.T.-Nord; 12.20 Ned.
Brussel. 2.20 Keulen. 3.20 London Regional;
4.20 Keulen 5.20 Fransch Brussel. 6.20 London
Regional. 7.40 Keulen. 8.20 London Regional;
9.15 Fransch Brussel: 10.20 Parijs Radio.
ProgrammalV: 8.00 Ned. Brussel. 9.20 Radio
P.T.T. Nord. 9.50 Diversen of Gramofoonmu-
ziek. 10.35 London Regional: 12.20 Droitwich.
6.50 Pauze. 6.55 Keulen. 7.10 Droitwich. 8.05
London Regional. 8.20 Droitwich. 9.50 Keu
len. 10.35 Droitwich.
Programma V: 8.007.00 Diversen.
7.008.00 Eigen gramofoonplatenconcert.
Dansmuziek.
1. Home at sundown.
Organ danceband and me.
2. Lonely, Lew Stone.
3. Just a kid named Joe, Nat Gonella.
4. Sha - sha, The Andrews sisters.
5. Wedding of Pochahontas, The Ramblers.
6. I'll stand by, Victor Silvester.
7. I wished on the moon, Henry Allan.
8. I can't dance, Nat Gonella.
9. Limehouse blues, The Krakajax.
10. Sweetest song in the world.
ij Victor Silvester.
11. Ten little miles from town,
Organ danceband and me.
12. Ninepins in the sky. Lew Stone.
13. Jeepers creepers, Nat Gonella.
14. When a prince of a fella meets
a Cinderella, The Andrew sisters.
15. Broadway Shuffle, The Ramblers.
16. Sweetheart let's grow old together,
Victor Silvester.
17. Roll along prairie moon, Henry Allan.
18. Carolina, Nat Gonella.
19. If Harlem came to Mayfair,
The Krakajax.
20. It's D'lovely. Victor Sylvester.
8.00—12.00 Diversen.
GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN.
Inlichtingen aan het Bureau van Politie Sme-
destraat, uitsluitend tusschen 11 en 13 uur.
Armband met 6 steenen, Maartenaar, Ver-
spronckweg 119: badpak en handdoek, Turken
burg, Jan Gijzenkade 91; badpak, kam en hand
doek. Leistra, Geweerstraat 46; Cartonnen doos
met inhoud, v. Leersum, Reitzstraat 33; étui inh.
nagelgarnituur, Bonsel, Jan Luijkenstraat 85;
fluit aan koord, v. d. Putten, Leidschestraat 96,
bruine hond, Alberding Thym, Dreef 2; hals
ketting, Politiebureau Smedestraat; damesre
genjas, de Zwart, Korte Zijlstraat dames
jasje, Braber, Floresstraat 69; zilveren kruisje,
de Graaf, Zocherstraat 84; overhemd, Baart,
Hofdijkplein 1; portemonnaie, Visser, Zocher
straat 11; portemonnaie met inhoud, Kots, Rip-
perdastraat 9; rentekaart, Politiebureau Sme
destraat; rozenkrans, Vermeere, Zuidpolder
straat 133; rozenkrans in étui; Schreijers, Gen.
Bothastraat 60; bruin kinderschoentje, Pigge,
Führhopstraat 35; actetasch, v. d. kuilen, Dr.
Schaepmanstraat 60: tasch inh. kaas, Corima,
Junoplantsoen 86; damestaschje met inhoud,
Heems, Rijksstraatweg 40 rood, actetasch met
inhoud. Kabel, Saenredamstraat 90; vulpenhou
der, Siederding: Huigsloterdijk 387, Abbenes,
(Haarlemmermeer); vest, Franken, v. Ostade-
straat 5; dekzeil, Van Heiningen, Maasstraat 37.
Haarlem's Dagblad GRATIS naar
Uw vacantieverblljf In Nederland.
Ten gerieve van onze abonné's zullen
wij „Haarlem's Dagblad" één week zon
der verhooging voor portokosten naar
hun vacantleadres zenden.
Blijft U langer dan een week dan
kost elke dag meer slechts IV2 cent
voor portikosten boven den gewonen
abonnementsprijs.
De voordeelen hiervan zijn
le. U blijft óók in Uw vacantle op de
hoogte van het gebeuren ln Uw
woonplaats en de geheele wereld
daarbuiten.
2e. Doordat Uw abonnement blijft door
gaan, behoudt U het recht op een
eventueele uitkeering uit de aan
ons blad verbonden hooge Gratis
Ongevallen Verzekering.
Een en ander geldt alléén voor vacantie-
adressen in Nederland.
DIRECTIE
„HAARLEM'S DAGBLAD".
De werkloosheid te Haarlem.
Thans het laagst sinds 1931.
Het aantal werkloozen te Haarlem daalde in
de afgeloopen week met 2. Die vermindering is
slechts klein, maar Augustus geeft meestal een
vermeerdering, zoodat die kleine daling toch
gunstig is voor de statistiek.
Het aantal werkloozen is nu 4406.
Dit is minder dan in 1938: 698, 1937: 1003,
1936: 1793, 1935: 938, 1934: 544, 1933: 115,
1932: 131.
Thans is ook een lager getal bereikt dan in
1932, zoodat wij nu het laagste aantal werk
loozen hebben sinds het uitbreken van de
crisis.
Steun voor de H. O. V.
Aan Heemstede opnieuw subsidie gevraagd.
De Haarlemsche Orkest Vereeniging heeft
Burgemeester en Wethouders van Heemstede
verzocht, te willen bevorderen dat de ge
meenteraad van Heemstede weer een jaar-
lijksch subsidie aan de H.O.V. zal verleènen.
Tot 1932 is subsidie verleend, aanvankelijk tot
een bedrag van f 1000 later van f 500, totdat
in 1933 dit subsidie op grond van bezuiniging
werd geschrapt.
De H.O.V. wijst er op, dat het Provinciale
subsidie zal worden verhoogd indien de sub
sidies van de verschillende gemeenten te
zamen met f 3900 zouden stijgen. Daar on
getwijfeld ook ingezetenen van Heemstede van
de H.O.V.-concerten profiteeren, dringt het
bestuur er op aan, mede te werken, opdat het
Haarlemsch Orkest een belang voor de ge
heele provincie zal kunnen worden.
Gevaar voor het verkeer.
Motorrijders zonder licht.
De heer O. G. te Haarlem schrijft ons:
Ik liept Zondagnacht 12.45 uur met mijn
vrouw op' het Houtplein, toen er met volle
vaart een motorrijder uit de Groote Houtstraat
kwam zonder licht. Bij de Iordenstraat ge
komen zagen wij weer een motorrijder zonder
licht, hij had zeker een vaart van 60 K.M.
Dat was nog niet mooi genoeg, bij de Haze-
paterslaan reed ons weer een motorrijwiel
zonder licht, in volle vaart voorbij.
Op een afstand van 500 Meter dus
drie motorrijwielen zonder licht.
En als dat reeds gebeurt op de drukke ver
keerswegen in de stad. dan kan verondersteld
worden, dat het op de stille wegen nog erger
is. Het is natuurlijk een gevaar niet alleen
voor het snelverkeer, maar ook voor de voet
gangers.
De politie moet er streng tegen optreden.
'Een KEURCOLLECTIE
AARDEWERK en
LEERDAM-GLAS
vindt U bij
Bloemenmagazijn
Binnenweg 18, H'stede, Tel. 28080.
(Adv. Ingez. Med.)
brengt hulp In gezinnen, waar
door geboorte, onvolwaardig
heid of ziekte van kinderen bij
zondere nooden zijn ontstaan.
Zendt Uw bijdrage op Postgiro
75000 Den Haag.
(Adv. Ingez. Med.)
BEGRAFENIS J. TH. RUYGROK.
Naar wij vernemen zal de begrafenis van
den heer J. Th. Ruygrok in leven directeur
der Grafischeinrichting Ruygrok en Ca te
Haarlem, Donderdagmorgen te kwart voor
twaalf op de begraafplaats aan de Klever
laan te Haarlem plaats vinden.
Voor den inhoud dezer rubriek stelt de
Redactie zich niet verantwoordelijk.
Van ingezonden stukken, ge-plaatst of niet
geplaatst, wordt de kopij den inzender niet
teruggegeven.
Het Brokkenhuis vraagt hulp.
Nu het zomer is gaat het Brokkenhuis
sluiten. Het is sedert September als maar open
geweest en alle weken was er uitdeeling. Velen
werden bedeeld. Maar er is dan ook veel bin
nengekomen en allen die er aan medege-
holpen hebben, nog eens hier onzen dank.
Nu zijn de kasten gesloten en alles is opge
borgen in dozen en onder kamfer en flim. Daar
rust het een paar weken en dan gaan we
weer aan den gang. We zijn echter altijd te
vinden voor spoedgevallen en een briefje in de
bus van Brokkenhuis Spaarne 34, vindt ons
altijd. We zijn ook ten allen tijde bereid zen
dingen in ontvangst te nemen, daar we veel
noodig hebben en er niet genoeg gegeven kan
worden. Onze voorraad is geslonken, men ziet
de bodem der laden
Helpt ons allen die dit lezen en laat uw
gaven overvloedig stroomen. Wie liever stof
geeft is ook welkom: met flanel, katoen, wol,
haak- en breigaren kunnen we wonderen
doen en wie ons helpen wil, kan zich per
briefje opgeven.
Met dank gaarne S. R. B.
Ver. „Het Brokkenhuis",
Donkere Spaarne 34,
Telef. 13242. Giro 147245
Haarlem.
De Gedachtenis.
door J. P. BALJé.
zijn er, Sir", zei Toni, de berg
gids, „het was een heele klim,
AA V V op deze a^Penwei krijgt u het
77 v lekkerste glaasje melk, dat er
in heel Zwitserland te vinden is".
Malcolm Fitzgerald haalde eens diep adem
en veegde zich met een zakdoek over het
voorhoofd voor hij rondkeek. Het was werke
lijk een heerlijk plekje. Overal bloeiden
alpenbloempjes, een paar grauwbruine koeien
keken hem met hun goedigdomme koppen
aan en als ze zich loom bewogen, klingelden
de belletjes, die ze cm den nek droegen. Rond
om waren bergtoppen, bedekt met sneeuw, die
de zon fel als edelsteenen deed glinsteren.
Toni wees op een huisje, dat een meter of
tien verderop lag. „Daar woont ze!", fluister
de hij.
Malcolm Fitzgerald knikte. Hij was weer ge
noeg op adem gekomen, om die laatste paar
meters af te leggen en stapte op het huisje
af. Voor de houten woning stond een bank,
waarop hij zich neerliet.
„Hannerl!" riep de gids, „Hannerl! Hier is
iemand die graag je melk wil proeven".
„Joeoeriep een stem van binnen.
En een minuut later kwam een flinke vrouw
van een jaar of vijf en dertig naar buiten
met een glas melk, dat ze Fitzgerald met een
lachje en een vriendelijken groet aanbood.
Met groote teugen dronk deze het glas leeg
en toen hij de blikken van verwachting in
de oogen van de beide anderen zag, lachte
hij en zei prijzend:
„Je had gelijk. Toni. Over het algemeen
houd ik van wat pittigers, maar voor zoo'n
glas melk zcu je alles laten staan".
Hannerl lachte voldaan. En ziende, hoe
Fitzgerald vermoeid zijn beenen sterkte en
nog eens behaaglijk zuchtte, zei ze tot den
gids met een licht verwijt in haar stem:
„Je hebt meneer veel te snel laten loopen.
Toni. Jij denkt maar, dat iedereen zoo stap
pen kan in de bergen als jij".
Toni schudde het hoofd. „Ditmaal heb je
het mis. Hannerl. Meneer wilde zelf graag zoo
vlug mogelijk hier zijnHij is 'n vriend
van meneer Pemberton" voegde hij er zachter
aan toe.
Hannerl's gezicht verstrakte plotseling. Het
lachje verdween en er kwam een lichte groef
om haar mond. .Meneer Pemberton". her
haalde ze heel zacht, als bij zichzelf
Toni keek naar een bergtop en half van
haar afgewend zei hij: ..Meneer wilde graag
wat over zijn vriend hoeren, Hannerl en ik
heb gedacht, dat jij
Fitzgerald zag, hoe zij de lippen op elkaar
keurde en haar heele gezicht drukte onwil
uit.
„Ik hoorde, dat mijn vriend hier maanden
gewoond heeft en gewerkt aan zijn laatste
boek. Voor zijndood bent u de eenige
geweest, met wien hij contact had. Toni was
zoo goed. mij hier te brengen. Uit zijn schaar-
sche brieven heb ik gelezen, hoe mijn vriend
u waardeerde. Ik hoopte, dat u mij nog iets
over die laatste maanden zoudt kunnen ver
tellen. Enover zijn laatste oogenblik-
ken".
Hannerl kampte met haar aandoening. Toen
scheen ze een besluit genomen te hebben en
ze keek Fitzgerald aan.
„Liever praat ik er niet over, want uw
vriend was méér voor mij, dan een goede
gast. die hier kwam om te werken en rust te
hebben. Al heeft hijzelf dat misschien nooit
gewetenIkikhield van hem
Als hij 's avonds zoo rustig zat te schrijven,
of als hij hier voor dit huis zat en vertelde,
hoe hij hield van de bergen, van de alpen
weide, van alles hier rondom hem, met woor
den, zooals een ander dat nooit zou kunnen.
doen voelde ik, welk een goed mensch hij was,
U zegt,dat u zijn vriend is, dus u weet
dat
Fitzgerald knikte. „Misschien vermoedde
hij toch, dat u van hem hield. Ik meende dat
uit zijn brieven te kunnen opmaken en ook.
hce zijn eigen gevoel voor u meer was, dan
alleen vriendschap".
Hannerl bloosde. Vlug sprak ze verder, als
om haar verlegenheid te verbergen.
Toen kwam die verschrikkelijke tocht, waar
van hij nooit is teruggekeerd. Ziet u dien
top daar?" Ze wees naar boven, naar een
bergtop, waar de zon de naakte rotsen be
scheen en de sneeuw nog verblindender
maakte. „Meneer Pemberton hield van klim
men. Maar hij was er niet ervaren genoeg
voor. Zonder gids maakte hij allerlei gevaar
lijke tochten en als ik hem waarschuwde
lachte hij alleen maar. Die top had hem in
zijn oan gevangen. Hij wilde die bestijgen en
op een kwaden dag trok hij er op uit. Toen
hij twee dagen later nog niet terug was, werd
ik ongerust en ik waarschuwde Toni. Oie ging
zoeken en vond hem in een kloof. Hij was nog
in leven, maar een paar uur later stierf
hij....»
Hannerl keerde zich bruusk om en stapte
naar binnen. Het was plotseling zeer stil op
de alpenweide. Fitzgerald en Toni zaten stom
voor zich uit te staren naar den top, waar
Pemberton om het leven was gekomen. Alleen
klingelde zoo nu en dan het belletje van één
der koeien.
Na een paar minuten stond Toni op. „Gaat
u even mee naar binnen?", vroeg hij stil,
Hannerl zat aan een houten tafel en ze
keek op, toen beiden binnen traden. Hier
werkte hij altijd", zei ze toonloos, „avond aan
avond. Ik heb alles, wat hij geschreven heeft
aan zijn familie in Amerika gezonden".
Fitzgerald aarelde. „Ik.... eh.... ik.... zou
graageen persoonlijke herinnering
aan hemehebbepeen gedachtenis Is
er misschien iets, dat aan hem heeft toebe
hoord
Bijna vijandig keek ze hem aan. Ik heb
alles aan zijn familie gezonden!", zei ze fel.
„Ik zou nooit iets van waarde hebben achter
gehouden".
„Natuurlijk niet, natuurlijk nietniets
van waarde", haastte Fitzgerald zich, haar
te verzekeren. „Maar misschien is er nog iets
een oude daseen hoedToni
zei
Met een ruk stond Hannerl op. Haar blik
was fel op Toni gericht. De berggids sloeg
de oogen neer. .Meneer was zijn beste vriend,
Hannerl", verontschuldigde hij zich. en ik
dachtdie hoedbedenk eens, Han
nerl, meneer wil er duizend francs voor geven
dan zou je naar beneden kunnen....
naar het dalen dat winkeltje koopen
jij wil hier immers ook liever niet meer
blijven na dat vreeselijke ongeluk".
Een paar minuten scheen Hannerl na te
denken. Langzaam liep ze naar een kast en
even langzaam kwam ze terug met een ouden
hoed in haar hand, dien ze werktuigelijk
telkens glad streek. Alle felheid was verde
nen. Haar stem sloeg over, toen ze zei:
Misschien heeft Toni gelijkU zegt, dat
u zijn beste vriend isen voor mij is het
beter, dat ik alleen maar de herinnering
aan hem zelf behoud. Maar er zijn hier al
zooveel souvenirjagers geweestalleen om
dat meneer Pemberton een beroemd schrij
ver was...., maar u, zijn beste vriend
Ze gaf hem den hoed-.
Fitzgerald telde het geld op de tafel neer,
maar ze nam er geen notitie van. Toen ze weg
gingen, staarde ze hen aan de deur na. Aan
den rand van het plateau werd Toni door
haar stem teruggeroepen.
„Toni", zei ze zacht, toen hij bij haar
stond, „Toni bestel vlug nog wat Amerikaan-
sche hoeden. En wat dassen. Want we zijn
weer door den voorraad heen
(Nadruk verboden.
Auteursrecht voorbehouden)
1 sntuisl!
1 modisteJ
37). Zooals je aan het bordje kon zien. woonde daar een
glazenwasscher. „Wat zijn dieren toch slim", zei Henkie,
„want wie had nu beter glazenwasscher kunnen worden
dan een giraffe. Die kan met zijn lange nek overal bij en
hij zal het druk genoeg hebben". Ze redeneerden er nog
wat over en het viel hun erg koud op hun dak, toen de
kop van een giraffe door het gat verscheen en hen vragend
aankeek. In een wip waren ze verdwenen en kwamen nu
aan een gat met een gordijntje er voor.
38). Nog vóór zij aan het andere huisje kwamen, zagen
zc een juffertje naar buiten komen, dat een mooi japon
netje aan had. Het was een struisvogel, die daar een mode
zaakje had. Ze vond de pakjes van de jongens zoo leuk,
dat ze hen direct Inviteerde om een paar dagen bij haar
te komen logeeren, opdat ze de pakjes voor haar klanten
zou kunnen namaken. Maar daar moesten Robje en Henkie
natuurlijk niets van hebben.
39>. Vlug wuifden ze de struisvogel met hun petjes een
afscheid toe: ze kwamen voor een hok, dat erg donker was
en waar heelemaal geen bordje hing. Henkie, die altijd
zoo onvoorzichtig was, ging zonder iets te zeggen naar
binnen, maar kwam enkele seconden later met een bleek
gezicht het gat uitgerold. Een groote tijger zat vlak op
zijn hielen en bleef verontwaardigd in het deurgat naar
Robje staan kijken.
40) „Wat moeten jullie hier?" bulderde de tijger. „We
komen eens een kijkje nemen in de hulzen", antwoordde
Robje, maar in plaats dat dit antwoord den tijger van zijn
kwaadheid genas, werd ie hoe langer hoe woester en ver
telde hun dat ze mee moesten naar den olifant. Die was
burgemeester van de stad en die zou hun wel zeggen, wat
ze moesten doen om weer in genade te worden aangeno
men, want om in de dierenstad te komen moest je eerst
permissie hebben van den burgemeester.
41) Onderweg kwamen ze een diertje tegen, dat veel op
een papegaai geleek. Het beestje klaagde met zijn scherpe
stem tegen den tijger dat het zijn eieren nergens kon
verkoopen. Er was niemand die ze wilde hebben en ze
waren nog nooit zoo goedkoop geweest: vijf voor een
dubbeltje. Robje, die erg veel medelijden met het beestje
had, stelde voor om er 'n honderd te koopen en het diertje
was daar zóó blij mee, dat de tijger zijn kwaje bui vergat
en de jongens met de papegaai mee liet gaan.
42) De papegaai bracht hen. druk redeneerend, naar
zijn eierenopslagplaats. Er lag een berg eieren, dat de
jongens er van schrokken „Ik wil al die eieren ruilen voor
mijn polshorloge", zei Robje tegen de papegaai en het
dier dat nog nooit een horloge gezien had stemde dadelijk
toe. Met het horloge in zijn bek vloog de papegaal naar
den tijger om te vertellen dat de eieren verkocht warea.
