Het oudste kerkje van Nederland
heeft zich verstopt.
Bij Oud-Leusden staat een
wonderlijk steenen zuiltje.
E
AGENDA
V ertellieg
fegg v<o>h> 't vmumm
Drie Mannen in de Sneeuw
MAANDAG 21 AUGUSTUS 1939
HAARLEM'S DAGBLAD
4
EN
vierkante zuil met een spits
in het geheel ongeveer
twintig meter hoog: zoo ziet
het kerkje van Oud-Leusden
er uit. Een nietig en pretentieloos bouw
werkje weggescholen achter de takken
van hooge boomen een paar kraaien
cirkelen altijd in de buurt of laten zich
op een hooge tak door den wind op en
neer schommelen.
Meer niet Zoo ziet de man, die op
den breeden asfaltweg van Amersfoort
Oud-Leusden passeert, het torentje, dat
iets naar achteren geschoven aan den
weg ligt.
Hij ziet het als een flits, een moment
opneming want als hij maar even ver
der rijdt, ontdekt hij het niet meer.
En toch, dat onbelangrijke gebouw
tje, welks beeld dadelijk uit het ge
heugen vervaagt, is het oudste kerkje
van Nederland.
Bij helderen of bij somberen hemel: het staat
daar altijd eender op het wijde, stille kerkhof.
Bescheiden en toch steeds met een wonderlijke
vriendelijkheid
In historische geschriften en vergeelde do
cumenten zult ge bitter weinig over dit kerkje
vinden. Zijn geschiedenis ligt verdoezeld in een
ver, grijs verleden, waar men zoo menig spoor
bijster raakt. Maar dit staat wel vast: omstreeks
het jaar duizend werd dit torentje gebouwd. Of
eigenlijk staat dit weer niet vast, daar volgens
anderen de eerste steen gelegd werd in 777.
Bescheiden en zonder eenige opdringerigheid,
met een zekere angst zelfs om door de men-
schen gezien te worden, staat dit torentje dus
reeds 1000 jaar op Nederlandschen bodem
Ouder dan de machtigste gebouwen van onzen
tijd. En wij menschen van het jachtende he
den, weten nauwelijks waar het torentje staat.
Wij zien het nauwelijks het is immers zoo
klein.
Als gij even op den weg blijft staam en wat
aandachtiger kijkt, ziet ge eerst in den eenvoud
van het kerkje het pittoreske, dat reeds me-
nigen schilder inspireerde. Slechts weinige me
ters verder ligt de laag-neergehurkte boerderij
van Teun Kamerbeek, waar steeds kippen op
standig achter het geboomte kakelen.
Teun heeft van zijn prilste jeugd af in deze
streek gewoond. Thans is hij in de zeventig
hij heeft dus ..een snippertje" van de geschie
denis van het kerkje van nabij meegemaakt...
Met een bos rinkelende sleutels in de hand
gaat hij met ons mee hij is hewaarder van
het bijbehoorende kerkhof der gemeente Leus
den en laat als zoodanig- ook steeds zijn waak
zaam oog gaan over het kerkje, dat als een be
schermer van den doodenakker oprijst
„Het is hier een heel oude streek", vertelt
hij, „de boerderij waarin ik woon, was vroeger
het klooster Vlooswijk. Er moeten van daaruit
nog onderaardsche gangen loopen naar den to
ren en van die plaats naar „Nimmerdor" en
„Heiligenberg".
Onder het spreken zijn wij langzaam naar
het torentje toegewandelc, in welks steenen op
wonderlijke wijze de geheele kleurenscala
schijnt te leven. Kopergroen wisselt af met grijs
en wijnrood. De grillig kruipende takken van de
nog kale wingerd slingeren zich langs de met
ijzer beslagen deur en de donkere raamopenin
gen omhoog. Boven op de windvaan zit een
kraai en staart peinzend in de groene omgeving
rondom.
„Vroeger werden in deze kerk zoowel door de
katholieken als door de hervormden diensten
gehouden.... maar na 1828 heeft ieder ge
nootschap een eigen kerk laten bouwen. De een
staat in Nieuw-Leusden, de andere in Ha-
mersveld.
Van het bijbehoorende kerkschip is niets
meer over. Dit werd in bedoeld jaar door de
families Hardenbroek en De Beaufort gesloopt.
Deze ketting geeft nog duidelijk de omtrekken
van de fundeering aan
In het middenveld omspant een lange ketting,
boogvormig van paaltje tot paaltje hangende,
een wijden rechthoek.
„Er moet hier ook nog een kruisgewelf ge
weest zijn, maar dat is niet aangegeven....
kijk, je kunt nog duidelijk aan de voorzijde zien,
waar het schip aanalootvan de muurschil
dering, die daar aangebracht was, is bitter wei
nig meer overdie klimplanten heeft men
er 25 jaar geleden tegenaan gezet. In het na
jaar is het een mooi gezicht dan worden de
bladeren wijnrood"....
Wij staan aan den voet van het oude bouw
werkje. Het is duidelijk te zien, dat hier en
daar openingen zijn dichtgemetseld. Verbrok
keld en verkleurd is het steen maar het ge
heel ziet er toch nog stevig uit.
„Natuurlijk is er wel eens wat gerestaureerd.
De deuren zijn b.v. niet nieuw, maar naar het
oude model uitgevoerd. Voor dertig jaar is de
spits veranderd en werd er ook een nieuwe
klokkestoel in aangebracht
Volgens een oud gebruik in deze buurt wordt
er bij een overlijdingsgeval een uur geluid.
Maar verder dient het torentje nergens voor....
wij luiden met vier man, want de klok weegt
4000 K.G. Vroeger heeft er nog een bijgehan-
£en. Die moet hier ergens begraven zijn....
men heeft er wel eens naar gezocht maar nooit
gevonden".
Onze gids wijst aan de achterzijde omhoog:
„Kijkt u eens dat is interessant.
Daar boven groeit een struik in de lucht, de
wortels vast verankerd in het oude steen.
„Een lijsterbes.en die voelt zich daar hee-
lemaal thuis. Toen ik nog een klein jochie was,
groeide daar 'n vlierstruik. Maar die is gestor
ven. en wonderlijk: op dezelfde plaats is nu
een lijsterbes gaan groeien
Als wij weer bij het hek staan, vertelt Teun
Kamerbeek nog: „Er mag hier nooit geruimd
worden met het oog op oude graven. De grond
moet dus altijd opgehoopt worden. Hierdoor
heeft de toren tot dusver al een meter van zijn
oorspronkelijke lengte ingeboet
Terwijl het slot kraakt, kijken wij nog eens
in gedachten naar het oude torentje, het oudste
kerkje van ons land, dat zooveel generaties
heeft zien komen en gaan.
Bij helderen of somberen hemel: het staat
daar altijd eender op het wijde, stille kerkhof.
Bescheiden, doch steeds met een wonderlijke
vriendelijkheid:
De school in het Ramplaau-
kwartier.
Opening 29 Augustus.
Het gemeentebestuur van Haarlem heeft uit-
noodigingen verzonden tot bijwoning van de of-
ficieele opening op Dinsdag, 29 Augustus des
namiddags te 3.30 uur, van het nieuwe gebouw
oor de Beatrixschool aan de Gilles Schoolmees
terlaan (Hoofd de heer W. Koutstaal).
EXAMENS
EXAMEN VAN BELASTING-CONSULENTEN.
Voor het in Juli gehouden examen van den
bond van belastingconsulenten slaagde de
heer J. van Schoonhoven te Haarlem.
EXAMEN MANUFACTURENBREVET
De Federatie tot uitreiking van het bedienden-
en chefsbrevet voor den Nederlandschen Manu-
facturenhandel deelt mede, dat het volledig bre
vet van vakbekwaamheid en algemeene handels
kennis is uitgereikt aan de heeren: J. Okkerse,
J. Verstege, S. J. Warmer, P. van Tilburg, allen
te Haarlem; H. Veuger, te IJmuiden en W. Leene
te Overveen.
Het vakdiploma werd uitgereikt aan den heer
T. Beitsma, te Haarlem.
UITVOERING DER „MÏCHIEL DE RUVTER
CANTATE".
Door het kinderkoor „Inter Nos", dirigent Jan
Booda, zal op Woensdagavond 30 Augustus in de
Nieuwe Kerk aan het Kerpsplein een uitvoering
gegeven worden van de bekende cantate
„Michiel de Ruyter" van A. Lysen.
Het werk dat het leven van den zeeheld ver
telt, is bijzonder geschikt in verband met den
Koninginnedag, daarom is de vooravond van
dien dag gekozen voor de uitvoering.
Wie het slippen wil weren,
Laat zijn banden aderiseeren.
ABSOLUUT SLIPVRIJ.
SHELL-SERVICE-STATION,
Amsterdamsche Vaart 322 - Telef. 16773.
DAG EN NACHT GEOPEND.
(Adv. Ingez. Med.)
Door koolmonoxyde vergiftigd.
Zaterdagmiddag heeft zich te Meppel een ge
val van koolmonoxydevergiftiging voorgedaan,
waarvan de ongeveer 23-jarige J. Kamm, tijde
lijk ambtenaar bij de gemeente-secretarie te
Meppel, het slachtoffer is geworden. De heer
Kamm wilde zich na een motoiTit verfrissen in
de douchecel van zijn ouderlijke woning. Door
onvoldoende ventilatie ontwikkelde zich in de
cel koolmonoxyde. Toen hij wat lang weg bleef,
ging zijn zuster eens een kijkje nemen. Zij vond
haar broer in de badcel bewusteloos op den
grond liggen. Een te hulp geroepen geneesheer
paste langdurig kunstmatige ademhaling toe,
waarbij ook van een zuurstofapparaat gebruik
werd gemaakt. Men slaagde er evenwel niet in
de levensgeesten weer op te wekken.
„ONDERLING GENOEGEN".
Men schrijft ons:
Dezer dagen hield de vereeniging „Onderling
Genoegen" haar jaarlijksch reisje met de kinde
ren. Dit jaar was 't geen boottocht doch een
bustocht en wel naar Arnhem en omgeving.
Deze dag slaagde uitstekend. De kinderen hebben
volop genoten van heide en bosch, maar nog
meer van de speeltuinen en werden royaal ge-
tracteerd. Het bestuur heeft dezen keer ver
schillende kinderen van werklooze ouders gratis
kunnen doen deel nemen. Dank aan de dames
welke haar vrijen tijd beschikbaar stelden om
gelden voor den tocht in te zamelen, ook aan
de verschillende gevers en geefsters die bij
dragen afstonden.
WISSELKOERSEN AMSTERDAM.
10.15 uur
Londen 8.71 5/8
Berlijn 74.80
Parijs 4.93 1/4
Brussel 31.65
Zwitserland 42.06 1/4
New-York 1.86 3/16
12 uur.
Londen 8.72'/£.
Berlijn 74.80.
Parijs 4.93 3/4.
Brussel 31.66.
Zwitserland 42.10.
Kopenhagen 38.95.
Stockholm 44.97.
Oslo 43.85.
New-York 1.86 3/8.
Italië: a. Vrije lire 9.85.
b. Reislire 8.85.
c. Lire bankpapier 6.65.
GOEDKOOPE GELUKSTELEGRAMMEN.
Bij wijze van proef wordt op 1 September a.s.
het bijzondere recht voor gelukstelegrammen
in het binnenlandsche verkeer van 40 tot 25 cent
verlaagd.
De netto-opbrengst van het extra-recht blijft
ten goede komen aan de jeugd-organisaties, het
Nederlandsche Jeugdleidersinstituut en de
Academie voor Lichamelijke Opvoeding.
Heden:
MAANDAG 21 AUGUSTUS
Gemeentelijke Concertzaal: Volksconcert H.
O. V„ 8.15 uur.
Frans Hals Theater: „Midnight". 2.30, 7 en
1.15 uur.
Rembrandt Theater: Shirley Temple in „The
little Princess", geprolongeerd. Tooneel: Hiawa
tha's. 2.30, 7 en 9.15 Uu'r.
Luxor Theater: Fra Diavolo. 2.30, 7 en 9.15 u..
Palace Familie Cinema: „Tommy en zijn moe
der" en „Reuzen der lucht". 8.15 uur.
Moviac Theater: „Dik Trom".
Palestina Diorama's, Schotersingel 117a Ge
opend eiken werkdag (behalve Vrijdags) van
35 en 79 uur.
Zandvoort: Vergadering van den gemeen
teraad, 7.30 uur.
DINSDAG 22 AUGUSTUS
Groote Kerk: Orgelbespeling van 8.15 tot 9.15 u.
Bioscoopvoorstellingen des middags en de.c
avonds.
Teyler's Museum, Spaarne 16, 113 uur, be
halve 's Maandags. Toegang vrij.
Palestina Diorama's, Schotersingel 117a. Ge
opend eiken werkdag (behalve Vrijdags) van
35 en 79 uur.
De onbetaalde schuld.
MIJNHEER Van Tienden was directeur
van een groote onderneming, zijn
jaarlijks inkomen bedroeg óm en
bij de tachtigduizend gulden en hij bezat wer
kelijk een groot talent om dit inkomen op ele
gante wijze in circulatie te brengen. Eigen
lijk was dit talent grooter dan zijn inkomen
en de sommen, welke hij voor zijn vermaak
uitgaf, stonden nog maar in een zeer verre re
latie met zijn inkomen. Mijnheer van Tien
den was veertig jaar. vrijgezel en zeer opti
mistisch van aard. Drie oorzaken waardoor
hij ..een vroolijke schaats reed", zooals klein
zielige menschen zijn levenswandel kwalifi
ceerden.
De crisis heerschte echter allang en al ging
het voor Karei Hendrik van Tienden nog
vrij langzaam, eindelijk kwam toch de dag,
waarop hij directeur was geweest van een on
derneming welke eveneens was geweest.
Sedert dien teekende mijnheer Van Tienden
op zijn visitekaartjes achter zijn naam een
kruisje.
Nu was het vreemde van de zaak en dit ver
vulde mijnheer Van Tienden met groote
verwondering, dat de wereld wel buiten de ge
wezen onderneming kon. maar dat het den
gewezen directeur zeer moeilijk viel aan dit
denkbeeld te wennen. Het begon namelijk al
dadelijk en niet erg prettig. Zijn vroegere
leveranciers, die altijd diep voor hem hadden
gebogen, legden plotseling geen belangstel
ling voor hem aan den dag. En ook zijn trou
we vrienden, die zijn prettige avonden had
den gedeeld, kenden hem niet meer of groet
ten ternauwernood.
Hij trok zich deze feiten niet bijzonder aan,
want hij had zich eenige weken geleden ver
loofd met de schoone Valentine. Het was deze
Valentine die op het dwaze idee kwam, dat hij
zijn balans moest opmaken. Toen dit ge
beurd was, wist de heer Van Tienen dat hij.
benevens een kast vol ondergoed, twintig cos
tumes, acht honderd vier en tachtig dassen,
drie overjassen, een en dertig paar schoenen,
drie honderd twee en twintig sigarettten be
zat en dat zijn portemoniaie f 1,22V> bevatte
Het resultaat van dit onomstootelijke feit
was dat Valentine hem zoo voorzichtig mo
gelijk mededeelde, dat zij zich dacht te verlo
ven met een advocaat van de balie. Waarna
het Karei Hendrik duidelijk werd, dat hij in
een ledige toekomst keek. Doch zooals ge
zegd, hij was optimist, dus voelde hij zich na
eenige dagen weder volkomen op zijn gemak.
Tenslotte was Valelntine niet zoo erg gemak
kelijk geweest en zooiets wordt met de jaren
erger, had men hem eens verteld. Dus wan
delde hij opgelucht en zwaaiend met zijn
wandelstok, in de puntjes gekleed langs de
straten, op zoek om iets te verdienen. Dat hij
nog slechts een week geleden in zijn eigen
auto had gereden, deerde hem niet, wandelen
is gezond, zei hij bij zichzelf en dacht er met
blijdschap aan, dat hij zijn beginnend em
bonpoint nu ook wel kwijt zou raken.
Schuldeischers zijn echter menschen, die
ten ailen tijde hun geld willen hebben. Zij
hebben de onvriendelijke gewoonte er op de
meest ongelegen tijdstippen om te vragen.
Toen Karei Hendrik van Tienden nog een rijk
man was, viel niemand hem lastig om geld.
nu hij niets meer bezat, wilden allen geld
van hem hebben. En dus gebeurde het, dat hij
op een regenachtigen Zondagmiddag consta
teerde dat hij vijf en twintig deurwaarders-
exploiten had ontvangen, dertien dreigende
maanbrieven de zijne kon noemen en dat er
nog acht en twintig brieven van advocaten
waren binnengekomen, die van Valentine's
uitverkorene was er ook bij.
Van Tienden floot een deuntje en wandelde
door zijn kamers, terwijl hij in gedachten na
ging wie hem hadden gemaand: de juwelier,
om dien armband van Valentine, de schoen
maker, de kapper, de waschvrouw en nog tal-
loozen meer, alleen.en van Tienden zag
een lichtpunt alleen mijnheer Leeuwerik,
een kleermaker, had niets gevraagd.
„Een nette vent, een keurige kerel", bromde
mijnheer Van Tienden, „een buitengewoon
mensch!" Het was prettig om op dezen regen
achtigen Zondagmiddag te kunnen vaststel
len, dat er nog goede en nette menschen be-
7. Voor Jantje wist wat er gebeurde,
lag hij al onder een auto. In de auto
zaten een meneer en een juffrouw, die
bijna net zoo erg geschrokken waren als
Jantje zelf. Jantje was er echter wonder
boven wonder nogal goed afgekomen. Hij
had alleen maar een paar dikke bulten
op z'n hoofd.
8. De juffrouw in de auto was echter
van de schrik flauw gevallen. En meneer
had veel medelijden met Jantje en
stapte uit om te vragen of 't erg veel
pijn deed. Maar weet je wat Jantje tegen
dien meneer zei? „Kun je niet uitkijken",
zei de aap nog!
9. Nou, zoo iets liet de meneer zich na
tuurlijk niet zeggen. „Agent!" riep de
meneer tegen een politie-agent die juist
kwam aanloopen. „Agent, deze jongen
liep op den rijweg en nu is hij nog bru
taal ook". Nou. de agent keek alles be
halve vriendelijk. „Ventje", bromde hij,
„jongetjes die op den rijweg loopen heb
ben het aan zichzelf te wijten als ze
ongelukken krijgen".
ce PIJWEC LOOOCECHT
l>EBSTE<e~
EES®- o!-4<S A
BECHT} CE<6wTEN
10. De juffrouw uit de auto was er echter
leelijk aan toe. Gelukkig woonde vlakbij
een apotheker. Dat kon je zien aan het
bord met het roode kruis. Dat beteeken-
ie, dat daar een Hulppost gevestigd was
De apotheker kwam zelf naar buiten om
de juffrouw weer beter te maken.
11. „Zoo", zei de agent nu tegen Jantje.
„Ik zal het er voor dezen keer maar bij
laten". Met deze woorden trok hij Jantje
zoo hard aan allebei z'n ooren, dat ze
opeens een heel eind langer waren ge
worden. Jantje had niet eens In de ga
ten, dat zijn ooren bijna zoo lang warer
geworden als ezelsooren en hij begreep
niet waarom iedereen, die hem zag, om
hem begon te lachen.
12. Jantje slenterde verder, nog steeds
op zoek naar een verkeersagent. Daar
zag hij een paar kinderen, die de straat
>ver wilden steken. Die deden juist zoo-
ils het moest. Ze keken eerst naar links
laarna naar rechts en toen ze eenmaal
gezien hadden, dat er geen gevaar was,
staken ze de straat loodrecht over.
stonden, voor wie de schulden van anderen
blijkbaar bijzaak ware, Dit feit zette mijn
heer van Tienden plotseling in een opgewek
te stemming. De regenachtige Zondagmiddag
was opeens vol zon want er bestond nog een
goed mensch!
De tijd ging voorbij doch mijnheer Van
Tienden liet zich niet ontmoedigen, hij had
vroolijk en met een dosis moed velerlei on
prettige baantjes vervuld. Het leven was vol
verrassingen en honger had hij niet geleden.
Zijn schuldeischers schreven" hun noode-
looze brieven en betaalden dure advocaten om
den doodarmen Van Tienden dreigende brie
ven te schrijven. Dit alles amuseerde hem kos
telijk. Maar aan zijn kleermaker, die hem nog
niet had gemaand, aan hem dacht hij met een
wonderlijk teeder gevoel van toewijding.
.Als ik ooit weer rijk wordt" peinsde hij ..is
Leeuwerik de eenige die zijn geld krijgt" en
bij deze voorstelling lachte hij stralend.
De tijd rolde voort en op een goeden dag
was Karei van Tienden opnieuw directeur
van een groote onderneming. Het leven lachte
hem toe. het was goed voor hem meende
mijnheer van Tienden en besloot nu zijn
kleermaker te betalen.
Hij belde het huis van mijnheer Leeuwenk
op. Een vreemde stem antwoordde hem en
vroeg beleefd wat hij wenschte.
„Spreek ik niet met mijnheer Leeuwerik?"
vroeg Van Tienden.
„Mijnheer Leeuwerik is twee jaar geleden
overleden, ongeveer een week nadat wij ge
noodzaakt waren zijn faillissement aan te
vragen" antwooi'dde de stem, welke nu door
Karei als „snijdend" werd gekwalificeerd.
„Als wij u misschien van dienst mogen
zijn, wij zetten de zaak op denzelfden voet
voort en garandeeren u een onberispelijke
coupe", zei de stem. „Wij hebben de aller
nieuwste dessins".
„Ik denk er niet aan, mijnheerwat ver
beeldt u zich wel, mijnheeru bent een
vampier, mijnheer!" brulde Karei Hendrik
verwoed in den hoorn en smeet dezen woedend
op de haak. En voor het eerst van zijn leven
verloor hij zijn optimisme en begreep te laat
wat het beteekende een schuld te hebben,
welke hij nooit meer zou kunnen betalen, om
dat juist het leven dit voor hem onmogelijk
had gemaakt,
ELSA KAISER.
HET TOONEEL
DE JONGE SPELERS.
„Het eeuwige Kind" heette het indertijd
door het Rotterdamsch-Hofstad Tooneel ge
speelde blijspel, dat Robert Neuner naar het
boek van Erich Kastner had bewerkt en bij de
Hollandia Drukkerij is het verschenen onder
den titel „Verwikkelingen in Grand Hotel".
Alex Wins heeft er een nieuwe bewerking van
gemaakt, die thans als „Drie Mannen in de
Sneeuw" door het gezelschap „De Jonge Spe
lers" in het Beatrix-Theater te Amsterdam
wordt opgvoerd.
Ik kan moeilijk zeggen, dat Alex Wins het
den Duitscher verbeterd heeft. Dat hij het
noodig vond, de handeling in vijf bedrijven
onjder te brengen, wees al op een al te groote
wijdloopigheid. De wel aardige intrige verloopt
in deze nieuwe bewerking erg traag en de heer
Wins heeft ook niet die flair om voor het too
neel te schrijven als Robert Neuner. De dia
loog mist vrijwel allen geest en Alex Wins
heeft van het grappige gegeven al heel weinig
gemaakt en heel deze bewerking maakt een
nog al onbeholpen en dilettanterigen indruk.
Het is mij niet duidelijk, waarom „De Jonge
Spelers" niet de bewerking van Neuner in-
plaats van die van den Hollander hebben ge
nomen. Zij zouden er waarschijnlijk meer plei-
zier van hebben beleefd. De opvoering was nu
als het stuk, traag en slepend en miste geest.
Dit dappere en onder Ben Groeneveld altijd
serieus werkende troepje lijkt mij meer voor
ander vooral Hollandsch werk aangewezen
dan voor zoo'n Duitsch kluchtig blijspel. Zij
spelen het te zwaar, te weinig luchtig. Wan
neer wij Anton Burgdorffer in de hoofdrol ver
gelijken met Anton Roemer, die er zijn zilveren
jubileum in vierde, dan is het verschil wel heel
groot. Roemer was werkelijk 'n groot kind en
de gemoedelijkheid zelve, Burgdorffer wist er
niet veel karakter in te brengen en het was
moeilijk om ook maar eenigszins in hem den
multi-millionnair te herkennen.
Eigenlijk was Jan van Dommelen de eenige,
die van de dankbare rol van den huisknecht
iets komisch wist te maken, althans na het
eerste bedrijf. En Jan Seves gaf aan den hotel
portier kleur en leven. Maar overigens was de
bezetting van de geheele linie vrij zwak en
vermochten de spelers het zwakke blijspel wei
nig steun te geven.
Toch had het publiek blijkbaar nog al plei-
zier in het geval, wat voor een groot deel te
danken was aan de verwikkelingen, waarin
de drie mannen in de sneeuw door den schrij
ver werden gebracht.
J. B. SCHUIL.
PROGRAMMA VAN DE HAARLEMSCHE
RADIO CENTRALE OP DINSDAG
22 AUGUSTUS 1939.
Prcgr. I Hilversum II.
Progr. n Jaarsveld en Hilversum I.
Progr. Hl: Keulen 8.— Radio P.T.T. Nord
10.20, Parijs Radio 11.20. Ned. Brussel 12.35,
Keulen 2.20, London Regional 3.20. Keulen
4.20, Ned. Brussel 5.20. Fransch Brussel 6.50,
Ned. Brussel 7.20. Keulen 7.50. Ned. Brussel
8.35, Fransch Brussel pl.m. 9.20, Ned. Brussel
10.20. Keulen 11.—.
Progr. IV: Ned. Brussel 8.—, Radio P.T.T.
Nord 9.20. Luxemburg pl.m. 10.—. London
Regional 10.35. Droitwich 11.50. London Regio-
nay 1.40, Droitwich 3.20, Fransch Brussel 5.20
Droitwich 5.50. Radio P.T.T. Nord 6.50. Droit
wich 7.20.
Progr. V 8.00—7.00 Diversen.
7.008.00 Eigen gramofoonplatenconcert.
Klassiek programma.
1. Hongaarsche Marsch. Concertgebouw
orkest.
2. Suite Oriëntale van Popy, Staatskapel
Berlijn.
3. Peer Gynt Suite. New Light Symph. Orch.
4. 2e Hongaarsche Rhapsodle van Liszt,
Staatskapel Berlijn.
5. Capriccio espagnol. Ass. des Concerts Lam.
6. Fakkeldans van Meyerbeer Phllb, Ork
van Berlijn.
7. Tanz der Sylphiden, Concertgebouw
orkest.
.0012.00 Diversen.
