Avontuur in Venezuela
Onder groote belangstelling van de zijde der
inheemsche bevolking is de nieuwe regent van
Lebak geïnstalleerd te Rankasbitoeng. De
drukte voor de pendoppo tijdens de plechtigheid
Een overzicht op den eersten dag van den grooten Bondswedstrijd van den
Kon. Ned. Schaakbond, welke Maandag te Haarlem officieel geopend werd
De Amerikaan Watson bij
het kogelstooten gedurende
de atletiekwedstrijden
Frankrijk-Amerika te Parijs
Tienduizenden woonden ook dit jaar weer de traditioneele Ijzerbedevaart te
Dixmuiden bij. De menigte rondom het reusachtig monument
De nieuwe mijnenlegger „Van
der Zaan" van de Nederland-
sche Marine is Maandagmiddag
te Amsterdam officieel in dienst
gesteld. De plechtigheid aan
boord
Sir Malcolm Campbell heeft het wereldsnelheids-record te water
gebroken. De boot tijdens de sensationeele record-verbetering
Een symptoom van den gespannen toestand in Europa. Een groote menigte verzamelde zich Maandag
in Downingstreet, na den vervroegden terugkeer van minister-president Chamberlain te Londen tot
het voeren van besprekingen met zijn ministers
Voor de openluchtvoorstellingen van
de .Gijsbrecht van Aemstel" op de
Nieuwmarkt te Amsterdam worden
thans voor het Waaggebouw de tribunes
opgetrokken
FEUILLETON
Maai het Amerikaansch
R. H. DAVIS.
(Nadruk verboden.)
34)
Maar Peter protesteerde: Je schiet ge
weldig slecht. Roddy. Als jjj daar in de gang
aan het schieten gaat, zal je ons alle twee
naar de andere wereld helpen. Je moest liever
een base-ball bat nemen en ze doodslaan als
ze om den hoek komen.
En dan, diep Roddy overeindspringend.
rennen we met Rojas naar de boot. Binnen
twaalf uur hebben we hem veilig en wel op
Curasao!
Mc. Kildrick bekoelde de oplaaiende geest
drift op zijn nuchtere, lakonieke manier.
Als we hem eerst eens uit de gevangenis
haalden hè? adviseerde hij.
Toen Vicente opstond om weg te gaan, ver
klaarde Roddy dat hij te opgewonden was
om te kunnen slapen en wilde den dokter naar
huis brengen. Maar de oorzaak van zijn be
hoefte aan een wandeling was niet Gene
raal Rojas maar zijn be minnelijke dochter,
die vanmiddag zoo ontroerend lief tegen hem
geweest was. En wat hem naar de maan be
schenen Alameda lokte, was zijn behoefte om
ongestoord aan Inez te kunnen denken en om
voor hij ging slapen, het huis, dat haar be
schutte, goeden nacht te wenschen.
Toen hij den volgenden morgen wakker werd
was zijn eerste gedachte dat hij Inez moest
zien en liefst zoo gauw mogelijk. Want hij
werd gekweld of haar teederheid van gisteren
niet medelijden was geweest, omdat zij nooit
voor hem zou kunnen zijn wat hij verlangde.
Hij had geen rust voor hij haar weer zag.
Maar hij moet zichzelf bekennen dat hij niet
wist waar hij haar zoo gauw van daan moest
tooveren. Dan maar een bedevaart naar de
plek waar hij haar het laatst gesproken had.
waar de herinnering aan gisteren dubbel
levendig zou worden.
Het ongewone uur van zijn bezoek scheen
Mrs. Broughton niet te verrassen. Het was
bijna of ze hem verwachtte.
De reden, waarom ik op dezen tijd kom.
begon Rodde en beetje verward, is om mijn
verontschuldiging te maken voor het feit, dat
ik gisteren weggeloopen ben zonder goeden
nacht te zeggen. Ik herinnerde me opeens
De jonge vrouw viel hem met een veront
waardigd gezicht in de rede.
Ik ben erg teleurgesteld Roddy en eigen
lijk erg boos dat je een oude vriendin niet in
vertrouwen wilt nemen, terwijl ze je toch zoo
vreeselijk graag helpen wil.
Roddy liet al zijn voorwendsels varen en
zei met blijde verrassing in zijn stem:
Wilt u me helpen Mrs. Broughton? Dat
vind ik vreeselijk lief van u. Dan moet u ma
ken dat ik haar spreken kan. Ik ben zoo ellen
dig voegde hij er jongenachtig bij, en ik ben
zoo gelukkig.
Mrs. Broughton glimlachte hem schelmsch
toe.
Door een zonderlingen samenloop van
omstandigheden, begon ze op tergend lang-
zamen toon, verwaardigde een anders buiten
gewoon trotsche jonge dame zich van morgen
om bij meraad te komen vragen. Zij wantrouwt
mij niet. Zij gelooft
En wat voor raad hebt u haar gegeven?
klonk het ongeduldig.
Om in den tuin te wachten tot ik u een
briefje had gestuurd om u te vragen
Roddy was al bij de deur.
In welk deel van den tuin? Enfin, dat
doet er niet toe. Hij bedacht met schrik dat
Mrs. Broughton hem wel eens den weg zou
kunnen willen wijzen. Doet u geen moeite; ik
vind haar wel.
Inez stond bij den bank waar ze gisteren
van elkaar gegaan waren. Boven haar en om
haar heen fluisterden en trilden de bladeren
van de bamboes en beschaduwden haar als
een baldakijn van groen met goud van zonne-
flitsen doorweven.
De andere keeren dat ze samen waren ge
weest hadden de oogen van het meisje altijd
ernstig en onbeschroomd in de zijne geke
ken. Nu ontweken ze hem schuw, maar toch
met een stralenden glans. Zij vermeden hem
en glimlachten naar den mooien, zonnigen
tuin, alsof ze dien een verborgen gelukkig ge
heim toevertrouwd had.
Ik heb u laten halen, begon ze, om u te
vertellen
Roddy schudde heftig het hoofd.
Ik heb me niet laten halen. Ik kwam uit
mezelf! Gisteravond heb je me ook niet laten
halen en toch heb ik den halven nacht bij je
huis gezeten en vanmorgen ben ik hier geko
men omdat ik je hier het laatst had gezien. En
nu vind ik je hier al. Dat is. een teeken.
Waarom probeer je je dan nog te verzetten?
Zijn stem was zacht en teeder. Het meisje
dat hem nog niet dorst aan te kijken zonk op
de bank. terwijl Roddy naast haar ging zitten
en zich over haar heen boog.
Er zal en dag komen waarop je me nooit
meer zult hoeven laten halen. Je kunt er niet
aan ontsnappen, ik ben in je leven gekomen-
en ik blijf er!
Het meisje haalde snel adem en als om aan
de bekoring van zijn stem en de gevoelens, die
zij wekte te ontkomen, strekte ze plotseling
haar handen uit en wendde zich vlug om, om
hem aan te zien,
Ik moet je vertellen wat het zoo moeilijk
maakt, zei ze en waarom ik niet naar je luis
teren moet. Het Is niet Pino, die tusschen
ons staat zooals jij dacht. Ik voel niets voor
hem maar hij wil met mij trouwen en moeder
is bang, dat als ik hem weiger, hij vader daar
onder zal laten lijden en dus heeft zij hem
hoop gegeven; ik niet. Dat is de reden waarom
hij beweert dat ik zijn toekomstige vrouw ben.
Maar er is iets anders, iets veel gewichtigers.
Ik mag niet aan mezelf denken. Ik mag niet
aan jou denken, behalvebehalve als aan
den eenigen, die mijn vader kan redden! Be
grijp je me? Maak ik het duidelijk genoeg?
Ik maak misbruik van je. Ik heb je steeds ver
der gedreven. Ik heb je bij me gehouden
om hem. Ik offer je opvoor hem. Ik
moest het je vertellen. Ik mag niet aan me
zelf denken. Zoolang hij niet vrij is besta ik
eenvoudig niet. Ik ben alleen maar de dochter
van mijn vader. En jij bent alleen maar de
man. die hem kan redden! Voor jij kwam,
dacht ik altijd aan hèm, nooit aan iets an
ders dan aan hèm. Ik droomde van hem,
vervolgden. En toen kwam jij. En nu kan ik
niet anders dan aan jou denken. En daar kan
ik geen vrede mee hebben. Ik ben vergeten
hoe hij lijdt-. Ik ben zelfs vergeten hoeveel
ik van hem hou. Ik wil niets liever dan naar
jou luisteren. Alle droefheid en alle ellende
van de laatste twee jaar schijnen van me af
te glijden. Ik voel alleen dat net er niet toe
doet, dat niets er toe doet. Ik ben alleen maar
gelukkig, dwaas en redeloos gelukkig!
In zijn eigen overweldigend geluk strekte
Roddy zijn hand uit. Maar Inez trok de hare
terug en staarde voor zich uit met haar kin in
haar hand gesteund en haar elleboog op haar
knie.
En ik heb gemerkt, fluisterde ze, dat ik
het nu vreeselijk vind om jou dit werk te laten
doen. Drie weken geleden, toen je uit Curagao
wegging, vond ik, dat een man zijn leven niet
kon wagen voor een mooier doel dat dit. Het
leek me een plichteen mooie plicht. Maar
nu ben ik bangom jou. Ik wist het opeens
dien avond toen je wegzwom en ik volgde je
met mijn oogen, omdat ik ieder oogenblik bang
was je te zien zinken en sterven.
Nu weet je het, fluisterde ze. Ik moest het
je zeggen. Ik heb gewild dat je om me ging
geven in de hoop dat je zou doen wat ik ver
langde. Maar in plaats daarvan ben ik van
je gaai. houden. Als je me veracht kan ik dat
begrijpen als je nog van me houdt
Nog van je houdtriep Roddy. Ik
houd zoovéél van je!
Het meisje sloot even haar oogen als wilde
ze de uitdrukkig op zijn gezicht niet zien.
Dan smeekte ze, moet je me helpen niet
aan je te denken. Niet aan mezelf denken. We
zijn jong, we zijn nog kinderen. Hij is oud;
voor hem telt ieder oogenblik. Als dit werkelijk
het groote in ons leven is, dan zal het immers
altijd blijven duren! Maar voor hem kan
ieder oogenblik het einde beteekenen, een
vreeselijk einde. Je moet me je woord geven -
je moet me beloven dat je me niet zult over
halen om aan ons zelf en aan ons eigen geluk
te denken. Je bent heel edelmoedig en heel
sterk. Je moet me helpen. Beloof me dat je
me, tot hij vrij is, niet zult zeggen dat je van
me houdt, nooit meer, tót hij vrij is.
Inez liep schichtig van hem weg in de rich
ting van het huis. Op een kleinen afstand
bleef ze weer staan.
Het was heel moeilijk om 't te vragen, zei
ze zacht.
En het is nog veel moeilijker om het te
doen, antwoordde Roddy heftig om niet tel
kens te mogen uitschreeuwen: Inez, ik hou
van je zooals nog nooit een man van een
meisje gehouden heeft
Stil! riep het meisje. Ze sloeg haar han
den voor haar gezichtje. Toen ze die liet zak
ken glansden en straalden en lachten haar
oogen.
Je had het niet meer mogen zeggen
maar ik ben toch zoo vreeselijk blij dat ik
het nog eens gehoord heb.
Ze was nu heel dicht bij hem. Ze keek hem
diep in de oogen en wat ze daarin las. deed
haar de hare sluiten. Ze tastte met uitgestrek
te handen blindelings naar hem; toen viel
ze tegen hem aan en lag ln zijn armen en.
hij bedekte haar gezicht met kussen.
.(Wordt vervolgd.)
