DE „CITY OF FLINT" TE BERGEN.
Hatson brengt den steen
aan rt rollen
H. Wandt
door
19
Wanneer de circusdirecteur in den lichtkegel
van den schijnwerper stond en zwaaiend met zijn
hoogen hoed manoeuvreerde, zag hij er bijna goed
en verzorgd uit. Overigens bleef deza begroeting
van het publiek bij het begin van de voorstelling
meestal zijn eenige optreden. Voor het zakelijke en
artistieke gedeelte van de onderneming zorgde zyn
stille compagnon Hugh Hutton, 'n Schot. Het was
geen kwade gedachte van directeur Sarrasate ge-
weesft om de zakelijke leiding aan dien geslepen
manager over te ialen. want hy zelf beminde harts
tochtelijk de Whisky-fleströ -en verkeerde dientenge
volge het grootste gedeelte van den dag in een
slechte conditie. De Schot daarentegen was de
mensch-geworden nuchterheid. Ofschoon hij een ge
zicht had, dat op iedere bladzijde van het misda-
digersalbum een uitstekend figuur zou maken, was
hij een man van 9olide, gezonde principes en be
droog hij zijn coiripagnon niet meer dan bij der
gelijke eenzijdige verhoudingen gebruikelijk is.
Aan het Grand Circus Sarrasate was ook eer»
soort administrateur verbonden Hij was een
Welshman, een zekere Cornel Sullivan, die echter
avonds, by den ingang van het établissement,
de functie van boniseur bekleedde. Hij kweet zich
van die moeilijke taak met een nonchalante ele-
ganthekl en een droge humor. De meisjes uit de
voorstad toonder zich buitengewoon ng- nome»
met zyn m g.-. .- ••.ïdv sin-pende i eiie»->eiin
gen en voor haar was ny dan ook het toonbeeld
ihb «mo sosn-van-de-wereld.
Op een natte, mistige Zaterdagavond, nadat de
boniseur juist gereed was met zijn propaganda-
rede, die een gedrang voor het kleine loketje had
veroorzaakt, waar de kijklustigerr vochten om de
beste plaatsen, stond mr. Hugh Hutton met zijn
rug naar den ingang van de groote tent en keek
elk oogenblik, zichtbaar zenuwachtig, op zyn
horloge. Hij wachtte op de „Trois Asters", drie
mooie kunstry'dsters, het glansnummer van het
circus Sarrasate.
Zy beweerden zusters te zyn en, evenals de
koorddanser Blontly en de scherpschutter Texas
Bill, genoten zij het privilege zich niet, terwille
van de reclame, op het kleine podium voor de
tent te behoeven te vertoonen. lederen dag vierden
de „Trois Asters" groote triomfen en haar weg
was met gebroken harten geplaveid.
Uit den donkeren tentingang klonk een huile
rige, schorre mannenstem: ,,Ze komen niet meer,
mr. Hutton, ze komen nooit meer terug! Ze zijn
er vandoor! O, ik ongelukkige man! Waarom
zijn die meisjes dan ook zoo mooi?!"
„Hou je mond. ouwe ezel!" bromde Hugh Hut
ton en nogmaals keek hij op zijn horloge.
De vorige spreker kwam nu uit het donker te
voorschijn en dadelyk sprong in het oog, dat hjj
aan een schoonheidsfout leed. Hij keek namelijk
scheel. Tengevolge van dat gebrek, waarschijnlijk
om zijn gezichtsscherpte wat te vergrooten, hield
hy zijn hoofd iets opzij en bekeek de dingen en
menschen dezer wereld door één oog uit een
scheeven hoek.
Dat was Telemachus Clump, „de toovcnaar en
heksenmeester" van het Grand Circus Sarrasate.
Hij genoot echter geen vaste gage, omdat hy al
leen bij voorkomende gelegenheden als „Einlage"
gebruikt werd. De toovenarij was voor hem eigen
lijk maar een bijverdienste, want in het dagelijks
jeven was Telemachus Clump kellner in een of
ander kroegje ergens in Putney. Ter wille van
de zwarte kunst offerde hij zijn avonden en daar-
wor werd hij deur den managet met een oeiaehe-
lijke fooi beloond.
Hij droeg steeds een zwart jasje! vol vlfiltken.
Zijn eveneens zwarte broek, waarvan de knieën
zóó glommen, dat het scheen, dat zij met stijfsel
behandeld waren, deed denken aan een oude trek-
harmonica. Jaar in, jaar uit droeg hij een hooge,
staande gummi-boord en daaronder een gerafelde
plastrondas met in het midden een oude, zilveren
negerkop als speld. Zijn heele voorkomen bad iets
onaangenaams. Die indruk werd nog versterkt
door het slordige, warrige haar en door een veel
vuldig gapenden mond, waarin de opmerkzame
waarnemer het ontbreken van de voorste snijtan
den kon constateeren.
Telemachus Clump had eigenlyk slechts twee
pryzenswaardige eigenschappen. Hy was altijd
netjes geschoren en bovendien was hij de meest
aardige raensch. die ooit door de zon beschenen
werd. Ieder gekweld schepsel veroorzaakte hem
hartepijn. Hy hield van de menschheid, omdat hij
haar niet kende en liet zich door haar uitbuiten.
Hij was om zoo te zeggen, de knecht van iedereen.
Wanneer directeur Sarrasate een nieuwe flesch
whisky wilde hebben, stond Clump dadelyk klaar.
Als Hugh Hutton dorst had, haastte Clump zich,
zoo snel zijn oude beenen hem konden dragen, om
frisch water voor hem te halen. Gaf Cornel Sul
livan het verlangen naar sigaretten te kennen, dan
was het Clump, die dadelyk aanbood naar den
naastbyzijnden sigarenwinkel te gaan.
Maar de goede, oude man had ook een harts
tocht. Een brandende, voor zyn jaren zelfs ge
vaarlijke hartstocht; hij was hopeloos verliefd.
Daarvan waren de „Trois Asters" de schuld. Alle
drie!
Hij gaf haar. voor zoover zijn bescheiden mid
delen hem dat veroorloofden, de- meest onnoodigc-
geschenken en het was een publiek geheim, waar
over iedereen zich vroolijk maakte, dat hij alleen
om zoo dikwijls en zoo lang mogelyk in de na-
byheid van de aangebeden zusters te kunnen ver
toeven, het slecht betaalde baantje bij het Circus
Sarrasate had geambieerd. Natuurlijk lachten de
zusters hem htim?lijk uit en profiteerden zooveel
mogelijk van zyn dwaasheid. Zyn inkomen al9 kell
ner zou hem zy het bescheiden, dan took vol
doende bestaansmogelijkheid veroorloofd hebben,
als hij zijn zwaar verdiende geld niet op die ma
nier had uitgegeven. Hy ontzegde zich alles, leed,
byna in den letterlijken zin van het woord honger
en ontving als dank daarvoor niet anders dan spot.
Een paar eenvoudige kaarten-trucs en een aantal
geheimzinnige apparaten, gedeeltelijk met dubbele
wanden en gedeeltelijk zonder bodem, die hy des
tijds van een failliet geslagen goochelaar had over
genomen, maakten het hem mogelijk het Circus
Sarrasate zijn diensten aan te bieden. Aangezien
zyn eischen belachelijk laag waren en de manager
zocht naar afwisseling in zijn programma, had men
hém eenigen tijd geleden aangenomen. En zoo
trad Telemachus Clump gewooolijk twee of drie
maal in de week als „extra-nummer" op. Zyn toe
ren werden door het niet al te veeleischende pu
bliek. minder om de originaliteit dan wel wegens
het clowneske uiterlijk van den goochelaar, welwil
lend aanvaard.
Ook vanavond stond „Maestro Alladini" dat
was Clump's kunsten aarsnaam op het pro
gramma. Maar vóór hem kwam nog de koorddan
ser Blondy, die in de piste zijn nummer begonnen
was en dan nog de „Trois Asters", de kunstrijd
sters, die de glorie van het circus uitmaakten.
Over hoogstens tien minuten zou Blondy met zijn
toeren klaar zijn. Ook wanneer de Asters dadelijk
kwamen, zouden zij toch minstens een kwartier
noodig hebben om zich te verkleeden. Dat maakte
dus een verschil van Vijf minuten uit en de As
ters waren er nog niet eens. Dus besliste Hutton:
„Maak je spullen dadelyk in orde, Clump! De weg-
loopers kunnen onmogelijk meer op tijd zijn, jij
zult dus moeten invallen".
„Iik? Maar mr. Hutton, dat is toch on
mogelijk. Ik zou van zenuwachtigheid niet meer
weten, wat ik deedik zou zoo sterven midden
in de piste!" stotterde de oude man ontzet.
„Des te beter Dan amuseert het publiek zich
tenminste ook eens een keer bij je vertooningen!"
„Maar beste mr. Hutton, dat kunt U toch niet
meen en! Ik zal dadelyk naar de politie gaan en
de meisjes als vermist aangeven. Er is vast en ze
ker iets verschrikkelijks gebeurd en
Een kwartier later verschenen, vroolyk en wel
de „Trois Asters".
Hutton maakte weliswaar groot spektakel,
maar de drie meisjes lachten hem uit. Fifi, een
pikante waterstof-blonde de beide anderen»
heetten Sissy en Lizzy verklaarde, dat zij
heelemaal niet meer zouden komen als ze niet als
dames behandeld werden. Maar de weinig galants
manager merkte op, dat zij onbetrouwbare schep
sels waren en nooit in haar leven dames zouden
worden. Waarop de Asters lachten en de vrede
hersteld was.
Op dat oogenblik stond Telemachus Clump in de
piste en liet de lichtkegel van de oude schijnwer
per naar hem zoeken. Het mechanisme van het
statief van dit voor-wereldlijk op het gebied van
element verkeerde in niet al te beste conditie en
er was een bijzondere vaardigheid voor noodig het
te bedienen. De man, die op dat moment het toe
stel moest laten werken was klaarblykelyk op het
gebied van lichteffecten een Zondagsjager, althans
tot groot vermaak van de toeschouwers was hy er
altijd naast.
Nu eens kwam de vale lichtkring in het
publiek terecht, dan weer zette hy de gedeukte
blaasinstrumenten van het orkest in het zonnetje,
maar de man die het licht noodig had, bleef In het
donker. Eindelijk gelukte het toch een hoonend
applaus beloonde den voortreffelijken electricien
en Maestro Alladini kon met zijn toovenaryen
beginnen.
Hij ving aan met een kunststuk met kaarten
dat hy volgens zyn eigen zeggen regelrecht
van den wereldberoemden. helaas te jong gestor
ven Weenschen magiër, professor Hofzirrser, had
geleerd. Na dezen truc kwam het laten verdwij
nen en weer te voorschijn brengen van een hor
loge. Over een al te groot aanbod van uurwerken
kon de kunstenaar zich niet beklagen Er was
slechts één meneer, die op de voorste rjj banken
zat, die ziin «ilveren horloge aanbood.
IWordt vervolgd!
In de arsenalen .ergens in Frankrijk gaat de fabricage van
geschut en munitie voor de Fransche marine dag en nacht
door, om de oorlogsbodems van .mondvoorraad" te voorzien
Het slot van den wijndruiven-oogst is op Montmartre te Parijs
met traditioneele feestelijkheden gepaard gegaan. De
kostelijke druiven bleken van uitstekende kwaliteit te zijn
De tijding van het overlijden van burge
meester Max werd den inwoners van
Brussel bij proclamatie bekend gemaakt
Met passen en metenEen kapitaal exemplaar onder het critisch oog
der jury op de konijnen-tentoonstelling, welke Woensdag te Kortenhoef werd
gehouden
De gebeurtenissen met de .City of Flint Het schip op de reede van Bergen onder bewaking
van een Noorschen torpedoiager Deze foto moest op een afstand van 1500 voet gemaakt worden,
daar het niet toegestaan was, het schip dichter te naderen
De .Westwall-Bote" is steeds een welkome gast
voor de Duitsche soldaten, die deel uitmaken
van de troepen-afdee'ingen aan het Westelijk
front
De oorlog ter zee. De vuurmonden van het
groote geschut aan boord van een der Fransche
oorlogsbodems doen hun dreigende taal hooren.
Wolken van kruitdamp omhullen het schip
Een ontzaglijke menigte brengt Mussolini, staande op het balcon van het
Palazzo Venezia te Rome, ovaties tijdens de viering van de nationale
feesten
