OVERHANDIGING VAN GELOOFSBRIEVEN. DE BRUG OVER DE NOORD
Hatson brengt den steen
aan rt rollen
door
H. Wandt
24
Mumperstreet is de bijnaam voor een
verwaarloosd steegje in WhitechapeL Aan weers
kanten staan lage. armoedige huisjes met gebro
ken of met krantenpapier dichtgeplakte ruiten,
die de zegeningen van water alleen maar van
buiten, namelijk door regen, kennen. De muren
staan op het punt in te storten en vertoonen overal
groote gaten en scheuren Zelfs de zon schynt
daar triestiger en de gezichten van de bewoners
zien star-bleek als wassen beelden uit een panop
ticum.
Het huis nummer 34 onderscheidde zich in niets
van de andere krotten. Aan den voorkant zagen
vier ramen op de straat uit. Op de eerste verdie
ping bevond zich slechts één woning. Daar had
destijds de eigenaar van het huis, een kleine win
kelier, gewoond. Sinds diens dood was boven de
deur een smoezelig stukje papier geplakt: „Wo
ning, bestaande uit twee kamers en keuken, te
huur. Onmiddellijk te aanvaarden. Te bevra
gen op de binnenplaats rechts, bij den concierge"
Op een goeden dag had een oudere, vriendelijke
meneer de te verhuren woning willen bezichtigen.
Hij had den concierge verteld, dat hij beambte
was van een of andere liefdadigheidsvereeniging,
die zich bezig hield met de ondersteuning van ver
armde zakkenrollers.
De bescheiden vertrekken schenen den man te
hebben aangestaan, want hij had dadelijk drie
maanden huur betaald en den sleutel gevraagd.
Het zou nog wel eenigen tijd duren voor hy erin
trok, had hij medegedeeld, want het vorige huur
contract was nog niet afgeloopen en het tegen
woordige kantoor was meer in het centrum ge
legen. Er moest echter bezuinigd worden de
tijden waren slecht, weldoeners moest je vandaag
den dag met een lantaarntje zoeken en daarom
hadden ze naar een bescheidener behuizing moe
ten uitzien.
Rigoletto vond de deur van het huis Mumper
Street 34 open. Toen hij langs de treden van de
donkere, smalle trap, naar boven geklommen was,
stak hij een lucifer aan, om de in den brief aan
gegeven deur te zoeken. De deur rechts was met
blik beslagen en hij vermoedde dat die naar de
bovenverdieping voerde. De linker deur was bruin
geverfd en midden erop was een klein wit kar
tonnen kaartje geprikt. Met inkt was er met
kleine regelmatige, fijne letters een naam op ge
schreven. De Italiaan verbaasde zich erover, dat
de bewoner in het geheel geen geheim van zijn
naam scheen te maken. Hij kwam dichterbij en
hield de al bijna afgebrande lucifer bij het papier.
Hij kon het woord nog juist ontcijferen: „Huitzilo"
„Een inbreker, die zichzelf respecteert, heeft
altijd een zaklantaarn bij zich dan kan hij zich
ook de vingers niet branden", klonk plotseling
een welluidende mannenstem. Rigoletto wist niet
waar het vandaan kwam, omdat hij in z(jn ver
bouwereerdheid niet gehoord had dat de deur was
opengegaan
„Mijn compliment, Signore", fluisterde hij terug,
en om niet te laten merken hoe overdonderd h(j
was, voegde hij eraan toe: „Ik ben gekomen, om
mjjn revolver terug te halen!"
„Alles op z'n beurt, m'n beste vriend Ik Den
bang. dat je je revolver niet meer noodig zult heb
ben. want in de eeuwigheid schiet men niet met
revolvers", merkte de gastheer droogjes op, Rigo-
letto's hand grijpend om hem in het donker te
recht fe helpen Het leek den Italiaan of een doo-
de hanc hem had aangeraakt en zijn boordje be
gon merkwaardig nauw te worden. Toen flitste
een sterke zaklantaarn op, waarvan de reflector
op een oude, omgekeerde whisky-kist was gericht.
„Ga daar zitten"! beval de man met de wellui
dende stem.
Rigoletto gehoorzaamde.
Hij zat nu precies In de ronde lichtcirkel van de
lamp. Voor geen geld van de wereld had hij willen
laten merken hoe doodsbang hij was. Hij klopte op
zijn primitieven zetel en zei bedroefd: „Deeg!"
Toen hy geen antwoord kreeg, vroeg hij: „Zit U
ook op zoo'n ding, Signore? En is dat ook leeg?"
„Ben je zoo dorstig, of heeft de angst je lippen
drooggemaakt, Rigoletto"
„Dorst heb ik gelukkig altijd, maar in mij onbe
kende huizen drink ik nooit iets. Signore. En wat
die angst betreft, waarom zou ik bang zijn? Ziet
U, Signore, hier heb ik myn rechterhand in mijn
zak. In die hand heb ik een browning ik heb er
namelijk nog zoo een als die U laten we zeg
gen geconfiskeerd hebt. Ik hoef mijn hand niet
eens uit myn zak te nemen om af te drukken."
De Italiaan deed kennelyk alle mogelyke moeite
om indruk te maken maar inwendig sidderde hij
De man tegenover hem glimlachte. „Ik wed met
je om een flesch whisky, dat ook je tweede brow
ning binnen vijf minuten in mijn bezit is, beste
jongen. Ik heb namelijk een onoverwinnelijken af
keer van bezoekers. Jie gewapend bij my "binnen
komen. Neem je de weddenschap aan?"
„Natuurlijk, Signore. Aangenomen!"
„Best Luister dan goed, Rigoletto. Nemen wj)
een oogenblik aan dat je zou willen schieten. Denk
je werkelyk dat ik zoo'n ezel ben, dat ik op cie
mogelijkheid niet gerekend heb? Ik zit hier ach
ter een stalen kachelscherm, waar zelfs een ge
weerkogel niet doorheen komt Dit schild heeft
echter ook een paar gaten, bijvoorbeeld dat. waar
door ik op het oogenblik de lamp houd Ik zou je
dus zonder meer overhoop kunnen schieten, zonde?
daarbij zelf gevaar le loopen Laten we nu ?ens
denken, dat je het niet aan te nemen geluk zou
hebben om precies door een van die kleine schiet
gaten te treffen ook daarop heb ik my voorbe
reid. Kiik eens daarheen!"
De straal van de lamp zakte ongeveer dertig
graden. Rigoletto's oogen, die het licht gevolgd
waren, werden groot van ontzetting. Twee passen
van hem af stak door een klein gat in den vloer
een stevige mannenhand, die een groot-kaliber re
volver, van boven van een geluiddemper voorzien,
omvat hield.
„Wat zeg je daarvan, Rigoletto? Op hetzelfde
moment dat ik met de hak van mijn schoen op den
grond klop, drukt de man daar beneden af. En nu
zal je je revolver uit je. zak nemen en hierheen
gooien!"
„Ik zal wel heilig' oppassen, Signore. Ik ben er
absoluut niet zeker van, dat de beminnelijke me
neer daar beneden het vallen van mijn revolver
niet aanziet voor het kloppen van uw hak."
„Goed, leg dan de browning op de kist waarop
je zit en loop achteruit naar den hoek."
„U verstaat de kunst uw vrienden te overtui
gen". zuchte Rigoletto, en hij deed wat hem be
volen was. Het lichtschijnsel volgde hem en hij
hoorde hoe de man tegenover hem op de kist toe
trad.
De inbreker grinnikte. „Bent U voorzichtig,
Signore. U zou dien braven gentleman beneden
op de vingers kunrren trappen. Dat moet uiterst
onaangenaam zijn, heb ik wel eens gehoord."
Het licht cirkelde weer terug, en Rigoletto
moest weer op de kist plaats nemen.
Toen vervolgde de man achter het kachel-
scherm: „Ziezoo, deze formaliteit is nu iri orde.
En nu de zaak tusschen ons, mijn beste vriend.
Ik geloof, dat ik me totnogtoe een verkeerde
voorstelling van je gemaakt heb. Je schijnt geen
kwajen kerel te zijn. Maar vertel me es, waarom
bedrieg je je kameraden?"
„Wat? Wanneer heb ik iemand bedrogen? Dat
s een brutale leugen! Wie heeft U dat verteld?"
stoof de Italiaan op
„Dat heeft niemand my verteld. Ik beweer dat.
In de brandkast van de Deptford-Maatschappij
bevond zich veertig duizend pond. Er is maar
vyf-en-dertig-duizend pond afgeleverd. Nou, wat
heb je daarop te zeggen?!"
„Dat kan alleen de man met het masker, die
de brandkast als een lucifersdoosje opengekraakt
heeft, gedaan hebben! Hij liet Trompetter-Johnny
en mij opzfc gaan, toen hy de poen in zijn leeren
tasch stopte Wij mochten er niet eens aan ruiken.
Dat kan Trcmpetter-Johnny U ten alle tyde be
vestigen!"
„Spreek je de waarheid, Rigoletto?"
„Ik lieg niet, Signore. Die gemaskerde knaap
heeft gezwendeld, of de maatschappij heeft, ora
meer van de verzekering uitgekeerd te krygen,
een valsch bedrag opgegeven. Zulk soort dingen
gebeuren meer!"
„Goed, ik zal je voor dezen keer nog gelooven.
Hier heb je je twee revolvers terug. Je kimt
gaan!"
De man stond op. Hij streek een lucifer af, en
de Italiaan zag, hoe de man tegenover hem een
klein petroleumlamp je aanstak.
Het licht van de zaklantaarns werd gedoofd en
bij het zwakke schijnsel van de lamp, zag Rigo
letto een vuile, stoffige kamer, waarin het be
hang in flarden van de muren hing. De geheels
inrichting bestond slechts uit twee leege whisky-
kisten. Op de eene had waarschijnlijk de man ge
zeten. Tusschen de beide kisten dreigde nog
steeds de mannenhand met de groote revolver,
maar die kon' men bezwaarlijk bij de inrichting
rekenen. Rigoletto was eveneens opgestaan en
had zich, voorzichtigheidshalve, achter de lugu
bere hand teruggetrokken.
„De hand van dien gentleman zal stijf worden,
Signore". merkte hjj op.
De man lachte en wilde zich buigen naar de
hand. maar Rigoletto hield hem terug: „Mag ik
misschien even kloppen?"
„Als je daai plezier in hebt", knikte de ander.
De Italiaan trok voorzichtig de whisky-kist,
waarop hij gezeten had. naar voren en hield de
opening voor den loop van den revolver. Toen.
klopte hij met de hak van zyn schoen tweemaal
op den vloer.
De vinger aan den revolver vertoonde geen tee-
kenen van leven. „Zyn hand slaapt!" riep R'go*
letto verbaasd. (Wordt vervolgd) 1
Het stoffelijk overschot van den sergeant
J. J. Herst, die bij een ontploffing in
het Geldersche om het leven kwam,
is Dinsdag op de begraafplaats .Nieuw
Eik en Duinen" te Den Haag ter aarde
besteld. Een laatste saluut aan de
groeve
De heer H. G. van Os, wien op zijn
verzoek eervol ontslag verleend is als
burgemeester der gemeente Diever
In een bunker aan de Westwall.
Duitsche soldaten, voor wie de dage-
lijksche dienst geëindigd is, hebben het
zich gemakkelijk gemaakt
De brug over de Noord te Alblasserdam is Dinsdag in tegenwoordigheid van vele autoriteiten officieel bnelle motorbooten, uitgerust met twee torpedo-
geopend, bij welke gelegenheid de aanwezigen een wandeling over de nieuwe oeververbinding maakten geS^bu" deT^ijd rtgend'vijand!#, o'de'
zeeërs. Een dezer vaartuigen op topsnelheid
Z.Exc. S Bentzon. de nieuwe Noorsche gezant bij het Nederlandsche Hof. heeft
Dinsdag te Den Haag zijn geloofsbrieven aan H M. de Koningin overhandigd. De
gezant (links) bij het vertrek naar het paleis
De buitenlandsche militaire attachés
slaan te Moskou de groote parade
gade, welke gehouden werd ter ge
legenheid van de Russische nationale
feesten
Koningin Elizabeth van Engeland tijdens
de rede, welke de vorstin per radio
tot de vrouwen van haar Rijk hield
Het maken van allerlei soorten bruggen is een der voornaamste onderdeelen van het werk der
genietroepen. Manschappen der Royal Engineers aan den arbeid tijdens een oefening .ergens in
Engeland"
