De nieuwe figuren in italië's regeering.
Twee dames om het leven
gekomen.
Akkertje
Protest te Berlijn.
Duitsch schip bij
Schiermonnikoog gestrand.
Concert der H. O. V.
CABARET HARREE.
-MA A NDAG 27 NOVEMBER 1939
H A A R E E M'S D A G B E A D
Geen versterking van het anti-nationaal-
socialistische of het pro-Engelsche element.
(Van onzen correspondent)
1^1 ?.e.
ROME, 16 November
r na het Duitsche antwoord op het jong
ste vredesinitiatief het voortduren van
den oorlog helaas tot een niet meer af-
wendbaar noodlot schijnt geworden, richt
zich vanzelf de belangstelling ook op de bij dezen
gang van zaken vermoedelijk door Italië te volgen
gedragslijn. Het heeft in de eerste helft van deze
maand niet aan kenteekenen ontbroken, die voe
ding gaven aan de meening dat de politiek van
het land van den Duce onafhankelijk was gewor
den van de invloeden der „Spil" Berlijn-Rome.
De eerste encycliek van den nieuwen Paus kon
gemakkelijk als een veroordeeling van het Duit
sche regeeringsstelsel of beter van de aan dit
stelsel ten grondslag liggende wereldbeschouwing
worden geïnterpreteerd en desondanks vond zij
bij de fascistische pers, die vroeger steeds prat
was gegaan op haar met het nationaal-socialis-
me gemeenschappelijke ideologie, een uiterst wel
willend onthaal. Terwijl Groot-Brittannië een
strijd op leven en dood voert tegen de Duitsche
economie en den Duitschen handel, heeft Italië
de handelsbesprekingen met den doodsvijand
van zijn bondgenoot hervat en hoopt deze tot een
gelukkig einde te voeren. En tenslotte gaat de
Duce plotseling en geheel onverwacht tot ver
vanging van een groot aantal van zijn ministers
over, waarvan eenigen juist werden beschouwd
als warme voorstanders van de aspolitiek. Geen
wonder dus, dat in de laatste dagen met name in
sommige Engelsche bladen, zooals de „Tablet", de
„Spectator", de „Economist", de „New Statesman
and Nation", en „Time and Tide" de besliste con
clusie werd getrokken, dat Mussolini zich thans
geheel had weten vrij te maken van alle bin
dingen en verbintenissen uit en met het Noor
den.
Tegen deze zienswijze kwam evenwel reeds gis
teren des Duces lijfjournalist Virginio Gayda in
verzet, waarbij hij betoogde, dat de genoemde drie
factoren in géén geval met elkaar in verband
mochten worden gebracht. Vooral toonde zich de
hoofdredacteur van het „Giornale d'Italia" ver
stoord over het ter sprake brengen van de Ita-
liaansche kabinetswijziging, die volgens hém nie
mand iets aanging en zeer zeker geen invloed zou
kunnen hebben op het buiten ia ndsche beleid, om
dat „de geheele binnenlandsche en buitenland-
sche politiek van het fascistische Italië in haar
conceptie en in haar middelen slechts afkomstig
is van eén enkelen Man"!
Ook wij kunnen op grond van onze kennis der
betrokken persoonlijkheden en der hier gebruikte
methodes moeilijk anders verklaren dan dat de
„aflossing der wacht", zooals de taal van het fas
cisme dergelijke „kleine" veranderingen in de
loopbaan en de werkzaamheden der „leidende"
persoonlijkheden pleegt te noemen, onmogelijk
als criterium kan worden beschouwd voor de te
verwachten richting van de Italiaansche politiek,
die immers nog steeds bepaald wordt door Benito
Mussolini en diens schoonzoon Galeazzo Ciano al
mogen dan ook de omstandigheden, waarmede
dezen rekening hebben te houden, in de onstui
mige „dynamiek" van den jongsten tijd een ze
kere wijziging hebben ondergaan!
Niet aileen is voor geenerlei tegenspraak vat
baar dat graaf Ciano tot dusver bij alle buiten-
landsche beoordeelaars en zeker in Engeland en
Frankrijk als de drager van de „pro-Duitsche"
politiek werd beschouwd en dat hij nog steeds de
portefeuille van buitenlandsche zaren in handen
houdt, maar het is ook een onbetwistbaar feit,
dat bijna alle nieuw door den Duce benoemde
ministers tot den intiemen vriendenkring van
den jongen graaf behooren. Met alle respect voor
het oppergezag van Mussolini wordt daarom in
vertrouwelijke gesprekken de nieuwe regeering
wel eens het „kabinet Ciano" genoemd.
Van de afgetreden ministei-s zou men hoogstens
twee als uitgesproken politiek gekleurde figuren
kunnen beschouwen, te weten den vroegeren mi
nister van volksopvoeding Alfieri en den secreta
ris-generaal van de fascistische partij minister
Starace. Juist hun opvolgers zijn twee onafschei
delijke vrienden en wapenbroeders van Galeazzo
Ciano, die tegelijk met hem zoowat alle krijgs
avonturen uit de laatste 25 jaren Italiaansche ge
schiedenis hebben doorgemaakt. De overige ver
anderingen in de samenstelling der Italiaansche
regeering betreffen uitsluitend vakministers, die
weer door andere vakmenschen zijn vervangen.
Hoe weinig men overigens deze afgetreden of zoo
men wil afgezette ministers als „meer pro-
Duitsch" mag bestempelen dan hun opvolgers,
moge om nog maar één voorbeeld te noemen blij
ken uit het feit, dat de vroegere minister voor
geldverkeer Guarnieri destijds de garantie van
den Italiaanschen staat voor den markenkoers
bij de Duitsch-Italiaansche clearing heeft opge
heven, omdat de verhouding voor de Italiaansche
economie hoe langer hoe ongunstiger werd, ter
wijl een van de eerste daden van den nieuwen
minister Rafael Riccardi de wederinstelling was
van dezen staatswaarborg voor de Duitsche mark.
Hoe men tenslotte in den nieuwen secretaris
generaal van de fascistische partij Hector Mutti
een minder anti-democratische en meer bezon
ken figuur heeft willen zien dan in zijn voor
gangers Farinacci en Starace is ons volstrekt een
raadsel. Hij heeft een bewogen levensgeschiede
nis. Bij het uitbreken van den wereldoorlog een
jongetje van nauwelijks 12 jaren wist hij reeds
in 1916 herhaaldelijk aan zijn ouderlijk huis te
ontsnappen, teneinde aan den oorlog te kunnen
deelnemen. Eindelijk slaagt hij in dit voornemen
met behulp van vervalschte documenten, die hem
vier jaar ouder deden voorkomen. Als „Gim Muti"
veroverde hij aan de zijde van Gabrielle d'Annun-
Door het te water
raken van haar auto.
Op den Loosduinschenweg tegenover de Val-
kenboschkade te 's Gravenhage reed Zaterdag
avond om ongeveer half zeven een D.K.W.-auto
met gesloten kap, vermoedelijk bestuurd door
de 27-jarige mevrouw M. E. uit 's Gravenhage
Zij was vergezeld van haar schoonmoeder, de
58-jarige mevrouw H. M. eveneens uit 's Gra
venhage.
Vermoedelijk doordat de bestuurster van de
kleine auto wilde stoppen voor een wielrijder,
slipte de wagen, waardoor mevr. E. de macht
over het stuur verloor en dc auto van de kade in
het water stortte. De wagen verdween geheel
onder de oppervlakte van het water en kantelde
bovendien. Omwonende en voorbijgangers waar
van enkelen zich in de vaart begaven, schoten
onmiddellijk te hulp doch aangezien de auto
was gekanteld duurde het ongeveer tien minu
ten voordat men er in was geslaagd de beide
dames uit den wagen te bevrijden en op het
droge te brengen. Deze bleken toen echter reeds
overleden te zijn.
zio kort na den oorlog de vrije stad Fiume en
maakte deel uit van den waaghalzigen troep der
„Uscocchi", de „piraten van de Adriatische Zee".
Hij behoorde tot de volgelingen van Mussolixxi bij
den „Marsch naar Rome" en bezette ondanks het
moorddadige vuur der communisten de stad Ra
venna, waar hij sindsdien als gouwleider het ge
zag uitoefende. De Abessynische oorlog trok hem
onmiddellijk naar Afrika, waar hij in broederlij
ke samenwerking met Galeazzo Ciano, Bruno
Mussolini en den tegenwoordigen minister van
volksopvoeding Alexander Pavolini ware bravour-
stukken verrichtte bij de verovering van Dessié.
Het einde van den Ethiopischen veldtocht kwam
voor dezen houwdegén feitelijk nog te vlug, zoo
dat het dan ook niemand kan verwonderen dat
even later, bij het uitbreken van den Spaanschen
burgeroorlog, een zekere „kapitein Gim" in Ma
rokko van zich deed spreken door zijn daden. Hij
was het, die in de haven van Huelva den rood-
Spaanschen kruiser „Miguel Cervantes" uit zijn
vliegtuig bombardeerde en buiten gevecht stelde
en die Malaga met evenveel succes aanviel als hij
Cordova wist te verdedigen. Natuurlijk was hij
ook van de partij toen de „achtdaagsehe veld
tocht" tegen Albanië begon. Hij was het die als
eerste de Aibaneesche hoofdstad binnentrok.
Uit dit overzicht blijkt toch wel afdoende, welk
een onrustig soldatenbloed in den nieuwen secre
taris-generaal schuilt. Neemt men bovendien in
aanmerking, dat bijna het geheele leven van de
zen man aan den strijd tegen de Engelsche be
langen is gewijd dan begrijpt men onze conclusie
dat de intrede van Hector Muti en zijn vrienden
in de Italiaansche regeering nauwelijks kan wor
den beschouwd als een versterking van het con
servatieve, anti-nazi en pro-Engelsche element.
Trouwens, men wil thans in de Eeuwige Stad nog
maar slechts pro-Italiaansch zijn!
Geen verhooging van salarissen
en loonen.
De vertegenwoordigers van de Nederlandsche
vakcentralen hebben in de afgeloopen week be
sprekingen gevoerd met vertegenwoordigers der
regeering over het ioonvraagstuk. Van de zijde
der vakcentralen werd gewezen op de stijgende
kosten voor levensonderhoud en voorgesteld,
een loonsverhooging in overweging te nemen
voor rijksambtenaren en werklieden, althans een
commissie te benoemen, welke dit vraagstuk op
korten termijn zou bezien
Van de zijde der regeering werd te kennen
gegeven, dat de regeering de ontwikkeling van
het kostenvraagstuk nauwgezet in het oog houdt
maar er op het oogenblik nog niet aan denken
kan tot vefhooging van salarissen en loonen
over te gaan. Voor het denkbeeld van een com
missie bleek de regeering niet veel te gevoelen.
Zij zal deze kwestie zelf in handen en in het oog
houden.
Geen vordering van lucht-
beschermingsmateriaal door
militaire instanties.
De minister van binnenlandsche zaken heeft
aan de burgemeesters een circulaire toegezonden
waarin hij mededeelt, dat hen onlangs de vraag
werd gesteld of de door de gemeenten ten behoe
ve van den luchtbeschermingsdienst aangeschaf
te materialen o.a. zuurstof-apparaten, reserve-
cylinders met zuurstof, brancards e.d., voor een
deel door de militaire instanties zullen worden
gevorderd.
De minister heeft deze vraag voorgelegd aan
zijn ambtgenoot van defensie, die hieromtrent het
volgende mededeelde:
Bij de landmacht is in de behoefte aan zuur
stofapparaten e.d. zooveel mogelijk voorzien.
Wanneer echter behoefte aan zuurstof ten be
hoeve van militairen van de landmacht om een
of andere reden zou ontstaan, terwijl aanvulling
uit eigen organisatie onmogelijk is, zal vanzelf
sprekend een beroep worden gedaan op de hulp
vaardigheid van burgerdiensten welke daar weJ
over beschikken.
Van vorderen zal echter naar de meening van
den minister van defensie nimmer sprake behoe
ven te zijn, echter wel van medewerking van de
zijde der luchtbeschermingsdiensten waarop naar
de minister vertrouwt, dan ook stellig gerekend
zal mogen worden.
KSespign i
De veiligheid der Nederlandsche
zeelieden.
Contactcommissie der reeders bij den chef van
den marinestaf.
Naar aanleiding van het dezer dagen verzonden
telegram aan den voorzitter van den Raad van
Ministers is de contactcommissie van organisaties
van werknemers ter koopvaardij namens den mi
nisterpresident door den chef van den marine
staf, vice-admiraal Fürstner, ontvangen.
Bij dit onderhoud was mede aanwezig de schout
bij-nacht Heeris De contactcommissie bepleitte
het treffen van verschillende maatregelen ter
waarborging van een zoo groot mogelijke veilig
heid voor de opvarenden van de Nederlandsche
koopvaardijschepen. Van dit onderhoud zal door
den chef van den Marinestaf rapport worden uit
gebracht aan den minister-president.
Autoweg Den Haag—Utrecht
opengesteld.
Zaterdagochtend is het gedeelte van den spe
ciale autoweg Den HaagUtrecht tusschen
Bodegraven en het verkeersplein ten westen
van Utrecht voor het verkeer opengesteld. Er
waren vele belangstellenden samengekomen ten
einde eenig cachet aan deze openstelling te
geven. Daardoor ontstond er een stoet van om
streeks 50 auto's. Ook waren aanwezig Water
staats- en andere autoriteiten en burgemees
ters van omliggende gemeenten.
Ir. Bergansius, die de werkzaamheden geleid
heeft hield een korte toespraak, waarop twee
oranje linten wei-den door geknipt.
De heer H. W. O. de Bruijn, directeur wegen
A.N.W.B. heeft zich gemaakt tot tolk van de
weggebruikers en hulde aan de Rijkswaterstaat
gebracht.
Inzake het gebeurde bij Venlo.
De Nederlandsche regeering is, na hetgeen
door het D.N.B. gepubliceerd is ten aanzien
van het gebeurde bij Venlo op 9 November
j.l„ thans overgegaan tot een protest bij de
Duitsche regeering.
De Nederlandsche regeering zoo ver
nemen wij heeft gemeend dit protest te
moeten indienen, omdat zij van oordeel is, dat
dat uit de publicaties van het D.N.B. is ge
bleken, dat men hier te doen heeft met han
delingen vanwege Duitsche organen.
PERSONALIA.
Onze oud-stadgenoot de heer B. G. Kernkamp
directeur van de N.V. W. A. Scholten's Aardappel
meelfabrieken te Groningen en tevens o.a. alge
meen voorzitter van de Vereeniging van Oud
leerlingen der Haarlemsche Hoogere Handels
school „de H. H. V.", is bij koninklijk besluit
benoemd tot Ridder in den Orde van Oranje
Nassau.
(Adv. Ingez. Med.)
Kans op berging
uiterst gering.
Aan de Oostkust van Schiermonnikoog
is Zaterdag het groote Duitsche stoomschip
de „Gerrit Fritzen gestrand.
Tengevolge van het krachtige stooten en
de tegen het schip bonkende golven, is het
schip Zondagmiddag lek geslagen. De
positie van het vaartuig werd daardoor zoo
gevaarlijk, dat de leden der bemanning het
raadzaam achtten het schip te verlaten.
Met het oog op den oorlogstoestand gaven
de schipbreukelingen er de voorkeur aan te
worden opgepikt door een Duitsche redding
boot. De kapitein van de motorreddingboot
„Insulinde" welk schip den geheelen nacht
in de nabijheid van de „Gerrit Fritzen"
had verkeerd, heeft daarop zijn collega van
de te Borkum gestationneerde Duitsche
reddingboot .Hindenburg" verzocht zich
verder over het lot van de opvarenden van
de „Gerrit Fritzen" te willen ontfermen. De
„Hindenburg" heeft de geheele bemanning
aan boord genomen en is Zondagmiddag om
half zes naar Duitschland vertrokken.
Aangezien de zee Zondagavond nog in
ruwheid toenam, leek het onmogelijk, dat
de „Gèrrit Fritzen" nog geborgen zou kun
nen worden.
(IIN/TISUTÏEEEN
Het programma van het 26 November gegeven
Zondagmiddagconcert bevatte slechts twee
nummers, maar die twee mochten er dan ook
zijn!
Brahms' Vioolconcert vulde het eerste ge
deelde van den middag. Gijs Beths speelde de
kolossale solopartij en hij toonde nu het werk
technisch en muzikaal geheel te beheerschen
en er aanmerkelijk vrijer tegenover te staan
dan toen hij het onlangs voor het eerst in 't
openbaar voordroeg. Vooral het karakter dei-
stoere en ruige momenten in de beide Allegro's
gaf hij nu indrukwekkender weer dan hij de eer
ste maal deed. En zijn vertolking van de gewel
dig moeilijke door Jos. Joachim geschreven ca
dens deed opnieuw zijn groote violistische kwa
liteiten schitteren. Het orkest begeleidde onder
Toon Verhey's temperamentvolle leiding den so
list over het geheel zeer goed. In de orkestrale in
leiding van het Adagio liet de onderlinge stem
ming der blaasinstrumenten wel wat te wen-
schen over. Gijs Beths oogstte terecht een zeer
groot succes; de bijval riep hem tweemaal te
rug.
Bruckner's Derde Sympohnie nam het tweede
gedeelte van den middag in beslag. Hoe Toon
Verhey de partituur van dit werk beheerscht,
hoe hij door zijn smaak en zijn temperament de
hoorders over de lengten en onevenwichtigheden
weet heen te helpen cn hen in bewondering
voor de talrijke schoonheden weet te brengen,
hebben we bij vroegere audities ervaren. Ook
nu Zondagmiddag miste het werk met zijn
grootsche concepties en machtige thema's zijn
werking niet, al kwamen in de uitvoering wel
eens onvolkomenheden voor.
Brahms en Brucknerde twee groote B's,
die tegelijkertijd te Weenen woonden en werk
ten, waren wel eikaars antipoden. Brahms' muze
was evenzeer in de richting der groote klassieken
gericht als die van Bruckner in de richting van
de toen als „toekomstmuziek" beschouwde kunst
van Wagner. Inderdaad treft men in de aan
Wagner opgedragen 3de Symphonie sterke in
vloeden van dezen aan, maar toch kan men er
ook verwantschappen met Beethoven's Negende
in vinden. Ik heb dat bij een vorige gelegenheid
al eens te berde gebracht; het trof me ditmaal
opnieuw.
Ondanks de ongunstige weersomstandigheden
was dit Zondagmiddagconcert zeer voldoende
bezocht. Dit pleit voor den cultureelen invloed
van den arbeid onzer H.O.V., want gemakkelijk
verteerbaar mocht dit zware programma zeker
niet heeten.
K. DE JONG.
Heemsteedsch Fanfarecorps
„Excelsior".
Van de Zaterdagavond in restaurant „Dreefzicht"
te Haarlem door „Excelsior" georganiseerde
muziekuitvoering nam het corps zelf slechts een
betrekkelijk klein deel van den avond In beslag.
De uitvoering der eigenlijke muzieknummers
was reeds vóór negen uur ten einde. Wel begon
nen de daarna optredende humoristen „Klaare
en Flora" die tot onze niet geringe verwon
dering twee mannelijke personen bleken te zijn
met een liedje, dat als titel en refrein „Met mu
ziek door het leven" had. maar het muzikale ele
ment trad daarin toch zeer op den achtergrond.
Van de vijf door „Excelsior" uitgevoerde mu
zieknummers, was de ouverture „Tancred" van
Rossini, wat de muzikale structuur betreft, ver
reweg het beste, en als men nu in aanmerking
neemt, dat Rossini een zeer losse hand bij het
componeeren zijner overtures had en dit
zaakje nog al van den gemakkelijken kant op
nam, kan men zich aangaande de soliditeit van
den bouw der twee gespeelde potpourri's eenig
denkbeeld vormen. De twee marschen, die de
reeks openden en sloten, nu ja, die zaten ook wel
behoorlijk in mekaar. Maar het recept voor de
constructie van een marsch is zóó algemeen, dat
alleen een volkomen talentlooze zich daarbij nog
voor onoverwinlijke moeilijkheden gesteld kan
zien. Toch hebben ook in dezen marsch vorm de
meer dan gewoon begaafden nog wel wat bij
zonders weten te leveren. Men denke bijv. aan
Franz Schubert. En ook de meeste marschen van
J. P. Sou-sa hebben iels eigens. Met een dezer
marschen besloot „Excelsior" Zaterdagavond
zijn werkzaamheden.
Het mooiste geschenk voor jongelui is:
„100.000 KILOMETER"
het prachtige, rijk geïllustreerde auto-boek van
Henk Peppink en Piet Marêe.
Doet mee aan de prijsvraag .verbonden aan deze
uitgave. Vraagt en geeft „100.000 Kilometer",
het boek met de honderd verrassingen
Uw boekverkooper wacht U.
(Adv. Ingez. Med.)
Met
de «Oranje Nassau" van de Maatschappij Zeeland is Zaterdag een aantal geredden van de
_S«moa Bolivar" fa ons bod teruggekeerd. De aankomst *ao het schip te Vi*ssk>gen
Maar om in het meerendeel der „potpourri»
en z.g. „fantasieën" eenige muzikale waarde
ontdekken, is zelfs voor den met den besten «-j
bezielde onmogelijk. De meeste dier compos
ties zijn losse aaneenrijgingen van min of meg
handig gezette melodieën; aaneenrijging®
waarin elk spoor van logica of fantasie ont
breekt en waarin de door den samensteller aas.
gebrachte overgangen niet zelden een bedenke,
lijk tekort aan kennis der harmonieleer bev,ï.
zen. Een dergelijk stuk bleek de „le Strauss-Waj
en Potpourri" van J. Maas te zijn en dc doj
„Excelsior" gespeelde potpourri uit „Les Cloch-i
de Comeville" was niet veel beter.
Wat nu de vertolking der nummers betref!
kunnen we zeggen, dat „Excelsior" vooral in
„Tancred"-ouverture zeer verdienstelijke kwal;,
teiten toonde. Het tempo was nog wel niet geh«
het door den componist bedoelde, maar toch lè
vendig genoeg om vrij aanmerkelijke eische;
aan de vaardigheid der executanten te stellenAj
deze eischen werd over het geheel flink vol
daan. Rythme, samenspel en zuiverheid ware
te prijzen. In „Les Cloches de Comeville
maakte zich de wat onevenwichtige bezette
van het corps voelbaar. We zagen b.v. vijf co:
nets a pistons, maar geen bugles, die toch es
noodzakelijk bestanddeel van een fanfarecorj
vormen. Trouwens: een zuiver fanfarecorps
„Excelsior" niet, in zooverre er een spoortje con
trabande in den vorm van een clarinet in aac
wezig was. Daarentegen verheugde ons de aar
wezigheid van een stel pauken, die zeer goed bi
handeld werden.
Een streven naar meer verscheidenheid in
nuanceering zal aan de prestaties van „Excel
sior" ongetwijfeld ten goede kunnen komen. Vi
willen dit aan de zorg van den drrecreur J Oomi
aanbevelen, onverminderd de waardeering w.
het goede dat hij reeds met „Excelsior" bi
reikt heeft.
K. DE JONG.
Door Inspanning Uitspanning
Non Stop Programma.
Er is een frissche geest gekomen in onze ouds
Haarlemsche dilettanten-tooneélvereeniging sim
de heer Arie Mourik er de leiding heeft. Wij hel
ben onder zijn regie uitstekende opvoeringen va
deze vereeniging gezien ik herinner maar aa
De Jantjes, zeemansvrouwen en Het Chineescl
Landhuis en hij is het ook, clie behalve de gi
wonc tooneelopvoeringen klein-kunst avonden i
den H. K. B. organiseert. En deze meer intien
avonden zullen door de donateurs zeker niet hi
minste worden gewaardeerd.
Zoo kregen wij Zaterdag weer een nonstop pri
gramma van sketches en éénacters afgewissel
door muziek dat zeer in den smaak viel bij h*
goed opgekomen publiek. Het aardige van dit pri
gramma was, dat het althans wat het toone
betreft geheel door de leden werd uitgevoer
De heer Mourik was heel gelukkig geweest i
de keuze van zijn korte tooneelstukjes. Eenif
van deze opgevoerde sketches zooals De mi
kende Vader en Hallo Amstelveen zagen w
vroeger reeds in revues o.a. van Louis Davii
en zij deden het ook hier in dit milieu oppe
best. Ze werden over het algemeen ook in d<
juisten toon gespeeld.
De avond werd geopend met „Inspiratie" va
Henk Bakker, dat blijkbaar als hoorspel bedoe!
is, maar op het tooneel eveneens goed voldoe
Het is een stukje met een aardig gevonden frapj
en het verwondert mij, dat het nog nooit als hooi
spel is gegaan. Het werd goed gespeeld, al ha
misschien de spanning door het spel nog sterk)
opgevoerd kunnen worden.
In „Verzeker uw weduwe" was het de hei
Wouda, die door zijn droog komisch spel het pi
bliek hartelijk heeft doen lachen, en de he
Mourik was goed op dreef in Hallo Amstelvee:
waarin hij al maar tevergeefs tracht verbindii
met zijn kleermaker te Amstelveen te verkrijge
terwijl het anderen geen moeite kost. om zelfs m
Batavia en Johannesburg te spreken.
Het muzikale gedeelte van het programn
werd op loffelijke wijze verzorgd door „Tl
Margians", een Haarlemsche band. Vooral b
virtuoos uitgevoerde xylophoon-nummer had et
groot succes.
Vóór de pauze kregen wij de viering van ee
wel zeer merkwaardig jubileum. Toen werden c
heer en mevrouw Kense gehuldigd, omdat zij
vijftig jaar kunstlievend lid waren van D. I. I
een feit. dat zeker herdacht mocht worden. I
heer Mourik sprak het echtpaar allerhartelijk
toe en bood mevrouw bloemen en mijnheer Ken;
sigaren en het eerelidmaatschap der vereenigir
aan. Namens de kunstlievende leden sprak
heer Mulder en ook hij deed dit vergezeld gas
van bloemen en een cadeau.
Tot mijn spijt kon ik maar tot de pauze blijve:
omdat ook Nieuw Leven Zaterdag een cabare
avond gaf. Er stonden nog 5 éénacters en sketchi
op het programma en ik twijfel niet aan het su<
ces van deze nummers.
D. I. U. heeft er slag van een gevarieerd nonstc
programma in elkaar te zetten en tot een goe
einde te brengen.
J. B. SCHUI
NIEUW LEVEN.
Terwijl D. I. U. een non-stop programma gaf i
den H. K. B., verzorgde het cabaret-gezelscha
Harree uit Amsterdam het programma van de
amusementsavond voor de leden van Nieuw Leve
in het Concertgebouw. De Harrees hebben i
Haarlem een goeden naam en het was dan oc
geen wonder, dat de groote zaal prachtig bezt
was.
Toen ik het cabaret Harree eenige jaren gel<
den zag werd de avond bijna enkel gevuld nu
liedjes, waardoor het geheel een wat monotone
indruk maakte. Dat was thans niet het geval. Oc
nu traden Hen en Lee op met liedjes en praatji
aan den vleugel, maar Marino zorgde voor afwil
seling met zijn goochelnummer en zijn sneltei
kenen. Voor het goochelnummer kwam ik precii
te laat, maar die „flitsende lijnen" waren een uil
stekend cabaret-nummer. De teekeningen werde
niet alleen verrassend vlug en spelenderwijze o
het papier „geworpen", ze waren ook bijzondf
geestig. Alleraardigst bijvoorbeeld en zeer goe
gelijkend de koppen van Hindenburg, Chart
berlain en Colijn. En de echtgenoote die omgf
keerd de schoonmoeder werd had een daveren
succes.
Twee dames voerden tap-dansen en een Russi
schen boerendans uit. Den laatsten dans kon i
meer waardeeren dan den eersten.
De Harrees beschikken over een vlotten confe
render, die onmiddellijk contact met zijn public
wist te krijgen. De twee sketches vóór de pau2
deden het goed, dank zij het spel, dat geheel o
de groote ruimte was ingesteld. En „Een dag'j
naar buiten", waarin wij een Jordaner met zij
vrouw en kind op een tandem zagen, was ee:
nummer dat al eveneens volkomen in dit pro
gramma paste.
Zoo werd het ook voor Nieuw Leven een pret
tige, vroolijke avond, die evenals bij D. I. U. -
tot laat in den nacht of boter vroeg in den mor
gen duurde, want na het officieele programm
kwamen de „beentjes van den vloer", wat altiji
nog de grootste attractie van zoo'n amusements
avond is.
J. B. SCHUIL
