DE „COSSACK" TE PORT LEITH AANGEKOMEN.
Strijd om Atlantis
Willy Reese
Zweedsche sledespannen zijn afgestaan ten dienste van het leger in Finland, waar
de honden uitstekende diensten bewijzen. Een der sleden trekt uit in het Noorden
van het land
Finsche belangstelling voor een Rus
sische proclamatie in een dorp, dat
door de Finsche troepen weer op hun
vijanden werd heroverd in den sector
van Petsamo
Een natuurlijke hindernis, gedemonstreerd tijdens de jongste excursie met den
Generalen Staf door Nederland. Het ijs in de wateren wordt opgeblazen, waardoor
de vijand weer voor een strook open water komt, welke nadering onmogelijk
maakt
Met de Britsche zee
lieden aan boord, die
op de .Altmark"
gevangen hadden ge
zeten, arriveerde de
Engelsche torpedo
jager .Cossack" in de
Schotsche haven Port
Leith. Er was groote
belangstelling bij
de aankomst
2200 K.G. post voor Ameland. Het was een geheele vliegtuiglading, welke door piloot Bax met de
„Kieviet naar het hooge Noorden van ons land werd gebracht. Bax kwam juist van Kopenhagen, toen
hij de opdracht kreeg: .Direct naar die hongerlijders op Ameland
Zóó is het om het geheele
eiland. Sinds geruimen
tijd is Ameland reeds ge
ïsoleerd De ijsmassa's,
welke zich rondom hebben
opgestapeld, maken elke
communicatie met het vaste
land onmogelijk. Alleen
de vliegtuigen komen op
geregelde tijden eenige uit
komst brengen
Dr. W. J. Roos van den Berg te
Deventer, die benoemd is tot leider
der Nederlandsche ambulance naar
Finland
Ameland geïsoleerd De laatste petroleum is kostbaar en kan dus slechts mondjesmaat
worden afgeleverd, want ieder moet wat hebben en het meerendeel der Amelanders kookt
op petroleumstellen
De schooljeugd van Ameland heeft reeds verscheidene dagen vrij, want er is geen .brand" meer, om
de klassen te verwarmen. —Het jonge volkje schijnt deze stagnatie in het leerplan niet al te somber
op te vatten
door
hIk ga nu nog eenige weken naar de bergen,
naar de wintersport neen, waarheen, dat ver
raad ik niet. Ik wil deze weken nog geheel voor
mezelf hebben. En dan dan zal ik naar Atlan
tis gaan en zelf den bouw van het groote centrale
stralenstation leiden. Met den bouw van stations
te New York, Hamburg en aan de Engelsche kust
wordt tegelijk begonnen. Waarom niet Berlijn?
Een station te Berlijn zou te hoog moeten wor
den. Wanneer het gereed is? Ik denk, dat na ver
loop van een jaar de eerste stralentrein den af
stand HamburgAtlantisNew York zal afleg
gen. Neen, de stad Atlantis zal dan nog niet ge
reed zijn. Alle wolken krabbers zullen nog niet
voorzien zijn van deuren en vensters. Maar wel
zullen alle caissons dan gezonken en verankerd
liggen. Men zal nog vele jaren bouwen, zooals
trouwens geen enkele stad ooit klaar is. Maar
waarom zouden we langer wachten? Het gaat er
ons niet alleen om, een nieuwen weg naar Atlan
tis te vinden, maar om via Atlantis den oceaan
te overbruggen, Europa en Amerika met elkaa:
te verbinden, zooals ons parool luidt: On rays
across the Atlantic Op stralen over den
oceaan".
Nadat deze woorden van Herbert Wall" -aren
gepubliceerd, war er. Atlantis-aandeelen omhoog
gesprongen en vast bljjven staan op 266.
HOOFDSTUK XXXVIII.
Op Atlantis was de arbeid in vollen omvang
hervat. De ruwe zang van het werk di eunde weer
over den oceaan, ver over de eindelooze zee,
mengde zich in het gebrul der opgezweepte gol
ven, die vergeefs opstormden tegen de muren van
staal en beton. Nog waven de geweldige huizen
blokken niet tot hun twintigste en dertigste ver
dieping genaderd. Maar de vijfde of zesde hadden
de meeste ervan toch reeds bereikt. Sommige
waren ook al tot hun tiende verdieping gestegen.
Anderen weer rezen nog pas uit de fundamenten
van staal en beton. Ook waren de breede straten
nog niet alle met asfalt gedekt. En dagelijks
groeide nog nieuw land uit staal en beton. Over
smalle spoorbanen rolden eindelooze treinen met
nieuwe bouwmaterialen van de haven aan, wier
pen hier en daar hun last uit, en rolden weer leeg
terug naar de haven. Ook in 't donkere lichaam van
den dryvenden kolos rolden en sleepten treinen ijzer,
steenen, cement, kalk, hout, machines en men-
schen aan. In de haven spuwden schepen vele
hondderdduizenden tonnen materiaal uit hun
dikke buiken, die zich in Europa en Amerika had
den volgevreten. Een stoomschip van twintig
duizend ton laadde de eerste badkuipen uit. IJze
ren grijpers pakten het materiaal uit de scheeps
ruimen, wierpen het op de gereed staande wagons,
die het dan verdêr transporteerden. Op lcopende
banden werd het verder vervoerd, waar menschen
en machines het grepen. Machines en menschen,
menschen en machines, het waren kameraden bij
het werk, de een vulde den ander aan, stalen ar
men en gespierde handen grepen in elkaar. De
machines in eindelooze verscheidenheid begrepen
de honderd talen en dialecten, die hier ruw en
luid gesproken, gebruld en geschertst werden,
door vele duizenden menschen, jongens, mannen
en grijsaards, blanke, zwarte, bruine en gele. En
dezen verstonden weer de taal van him stalen
makkers, met hun honderdvoudig brommen, snor
ren, zuchten, kraken, gieren, donderen en brullen.
Dag en nacht, zonder ophouden dreunt het lawaai
van den arbeid ver over de zee. En door dit ge
brul heen vallen als zweepslagen harde bevelen,
scherpe commar.do'3, schril gefluit.
Rust is er niet, geen pauze. De ploegen wisselen
elkaar af, dag en nacht. De machines mogen niet
stilstaan, de treinen mogen niet ophouden met rol
len, de loopende banden niet pauzeeren, de grij
pers niet ophouden met het grijpen, de kranen met
draaien, heffen en loslaten. Zy alie mogen niet op
houden met zingen en brullen. Slechts de mensch
heeft behoefte aan een pauze cm te eten en te
slapen.
Dag en nacht brulde de arbeid over de zee. In
de nachten goten honderduizenden lampen en
schijnwerpers hun felle witte licht over het ge
heele stalen eiland uit. Ongehoord was het tem
po van den arbeid, alsof het er om ging, records te
slaan. Dat was echter niet de zaak, maar de ver
loren gegane tijd moest worden ingehaald. Werk
tijd dollars, dat waren de polsslagen van den
drijvenden stalen reus Atlantis. Men hamerde ver
der, joeg het bloed door de aderen van de werken
de massa, dat het zweet haar uit de poriën drong.
Het sterkste echter hamerde de polsslag van
den arbeid in het geweldige blok uit staal en be
ton, dat reeds twintig verdiepingen hoog, uit bet
centrum van het stalen fundament verrezen was.
Een gigant gebouw van afmetingen. Tot de veer
tigste verdieping zou hy nog ryzen. Zijn geweldige
platform zou de wereldstations voor de stralen-
baan bevatten. Van hier uit zouden stralen naar
alle continenten uitgaan. Hier zouden glytreinen uit
alle richtingen bir.nenloopen. Dit blok van staal en
steen zou de continenten tot elkaar trekken, zoodat
hun hoofdsteden nog slechts enkele uren van el
kaar verwijderd waren En binnen dit geweldige
blok zou zich een stuk wereld ontplooien. Hótels,
winkels, banken, theaters, post, radio- en tele
graafstation; kantoren van groote transportmaat
schappijen, verkeers- en verzekeringsmaatschap
pijen, de beurs, de kamer van koophandel, de pers.
alle zouden hun plaats in dit geweldige wereld
huis hebben. Liften voor goederen, paternosters
voor menschen zouden op en neer schieten. Naar de
stralenbaan leidden D. liften. Bieede winkelstraten
worden aangelegd op elke verdieping, gepavieid
met rubber, om het geluid te dempen.
Zonder ophouden dreunde nu weer de ruwe zang
van den arbeid, het harde lied met zijn ontelbare
strofen over de wordende, drijvende metropolis At
lantis. En nog steeds groeide het nieuwe land in
het westen en het oosten aan,
HOOFDSTUK XXXIX,
Atlantis had den arbeid hervat. De pers bracht
weer kolommen lange artikelen. De fotografen
zonden weer afbeeldingen. De kiosken verkochten
weer meer geïllustreerde bladen. In de bioscopen
liepen weer Atlantis-revues op het speelplan.
In alle koffiehuizen, op alle gramofoons. uit al
le luidsprekers werden schlagers op onbarmhar
tige wijze in de hersens der menschen gehamerd:
„Aan 't eind van elke week
Glijd ik met mijn lieve Ida
Per straal naar het verre Florida
En de menschen begonnen weer te speculeeren.
Op de beurzen ontvlamde de strijd om Atlantis-
aandeelen. Maar Vanderlip had maatregelen ge
troffen, dat niet weer een speculatiekoorts om zich
heen zou grypen, dat Atlantis-aandeelen niet op
nieuw kunstmatig in de hoogte werden gejaagd,
«m dan bij een onbeduidenden tegenslag onhoud-
oaar te kelderen.
De tegenstanders probeerden nog alt'jd tegen
aanvallen te doen op beurzen en in de pers Maai
overal werden ze teruggeslagen, door Underwood
in de pers, door Vanderlip op de beurs.
HOOFDSTUK XL.
De Müggelsee strekte zich uit als een gepolijs
te glazen plaat. Sneeuw dwarrelde neer in dichte
vlokken. De meeste der vele villa's en weekend
huisjes stonden leeg. Hun eigenaars bleven in den
winter in de stad. Sommigen echter kwamen toch
voor een weekend naar buiten. Aan de uit oe
schoorsteenen stijgende rookwolken kon men vast
stellen, welke der huisjes bewoond was. De dikste
rookwolken kwamen uit een baksteenen huls met
een plat dak, dat als een door een reuzenhand ge
worpen dobbelsteen tusschen de dennen en de
bloedroode beuken lag. Eigenlyk waren het twee
dobbelsteenen, die aan elkaar geplakt waren, de
eene uit baksteen, de ander van glas. Iedereen in
de omgeving wist, dat de rook hier steeds uit den
schoorsteen kwam, dat hier Dr. Volkers zyn or
chideeën kweekte.
Het was Zondag. Dr. Volkers zat in een gemak-
kelijken leunstoel, voor den grooten glazen wand,
die een prachtigen blik verschafte op het meer, en
las de krant. Nu en dan zei hij een paar woorden
tot zyn zuster, die in de aangrenzende kamer het
middagmaal klaar zette voor drie personen.
Li, niet de Chineesche generaal, maar onze Li,
had vanmorgen vroeg opgebeld. Zij was gisteren
uit het Rijnland teruggekeerd, waar zij een paar
dagen gelogeerd had bij Mevrouw Frundsberg, die
al lang niet meer jaloersch op haar was en haar
integendeel geheel als een vriendin beschouwde.
Toen had Volkers meteen de gelegenheid aange
grepen en haar verzocht, vandaag nu eindelijk eens
te komen kijken naar zijn orchideeën. Zijn zuster
wilde haar ook graag leeren kennen, en bovendien
had hij haar heel veel te vertellen. Zy moet echter
voor het middageten komen heel eenvoudig
soep, een gebraden haas, neen, die had hij niet zelf
geschoten, hij was gekocht, maar zou, naar hij
hoopte, toch goed smaken, ingemaakte perziken
van eigen oogst en holala, dat was wijnpudding;
en koekjes bij de koffie hoefde ze ook niet mee te
brengen, zusjelief had voor alles gezorgd. Als zjj
in haar twositter kwam, moest zij tot Friedrichs-
hafen rijden en dan verder rechtshouden, ieder kind
kon haar den weg wijzen.
(Wordt vervolgd).
