TRANSPORT VAN
„SLACHTOFFERS".
Strijd om Atlantis
Tijdens de oefeningen van het Nederlandsche veldleger. Een
mortier, geheel gereed in stelling, brengt zijn projectielen in
worpvuur over het voorliggende masker
Aan den langsten winter komt zelfs een «inde. Sommige
optimisten zochten reeds een plaatsje op het terras van een
restaurant, dat zijn stoeltjes en tafeltjes ter uitnoodiging had
uitgestald
Zware mitrailleurs slaan, verdekt opgesteld in het sneeuwgebied, een aanval Prof. Bogdan Filoff is bij de kabmets-
af. De paraatheid van het Nederlandsche veldleger wordt door de geregelde wisseling in Bulgarije tot minister»
oefeningen steeds meer geperfectionneerd president benoemd
Ook het vervoer van gewonden kwam bij de dezer dagen gehouden oefeningen van het Nederlandsche
veldleger naar voren. Het transport bij een zg. .inlaadpunt", waar auto's gereed stonden, om de
.slachtoffers" over te brengen
In den Haagschen Dierentuin werd een groot
aantal wilde zwanen ondergebracht, afkomstig uit
het Noorden van het land. Zoodra de weers
omstandigheden zich hebben verbeterd, zouden
de dieren aan het strand te Scheveningen weer
in vrijheid worden gesteld
Bij de luchtraids der Sovjets op de Finsche steden
moeten vele gebouwen het ontgelden. Wat
er overbleef van een huis, nadat het door een
Russische vliegtuigbom was getroffen
Na het gebeurde met de .Altmark.*. Sommige geredden van de Engelsche
zeelieden, die op het Duitsche schip gevangen zaten, worden thans te Londen
verpleegd, om weer op verhaal te komen. Charles Soderblom van de .Doric
Star en Joc McSween van de _S»omoway" bespreken nog eens het avontuur
Het Nederlandsche veldleger oefent. Met de bewapening van zijn pantser
koepel beheerscht een snel naar voren gereden pantserwagen het schootsveld
tusschen een sneeuw wal en andere dekkingen
door
Willy Reese
33
Het werd plotseling koud, de zon verborg zicb
achter de wolken, een lichte wind stak op
Herbert Wallner, houd nu op met fantasceren,
sinds weken loop je nu al rond met die eenige
verstandige gedachte, die je hebt. Ga nu naar de
hut en neem het meisje eindelijk in je armen. Sinds
weken wacht zij daarop, maar jij bent een dwaas,
martelt haar en jezelf, ja, ook jezelf. En dit moet
je eerlijk bekennen, je hebt naast je iemand noo-
dig met een sterk karakter, een echte levenska
meraad, die je terzijde staat. Dus je ziet nu ein
delijk in, dat je het op je eigen houtje toch niet
klaar speelt, dat is al een heele vooruitgang. Maar
alsjeblieft geen maren vergelijk maar raak,
een vrouw als Alma kan tegen elke vergelijking
Li zeker, een flinke vrouw, maar wees heel
eerlijk tegen jezelf, ze zou nooit voor je kun
nen zijn, wat Alma ja en Annie Frunds-
berg zie je wel, nu lach je zelf al om dit tus-
schenspel, net zooals zij er ook om lacht. Maar
zeg eens, ben je van plan, hier te bevriezen en
Alma nog langer in de hut te laten wachen of
heb je werkelijk niet begrepen, waarom ze voor je
gevlucht is?
Tenslotte gaf Herbert zich en zijn ski's een duw
en in suizende vaart ging hij het spoor na, dat
Alma getrokken had.
Nauwelijks twee minuten later stond hij voor de
hut. Een blik door de deur. door de kamer, daar
stond Alma nog in het lichte sportcostuum, bruin
gebrand van de .heerlijke zon hierboven. Zonder
iets te vermoeden had zij den rug naar de deur ge
keerd. En Herbert stond daar en kon zich niet los
rukken van den aanblik.
„Zou ikEn reeds had Wallner zich met
geweld losgerukt, een wending, een sprong. Een
sneeuwwolk omhulde hem, in dolle vaart schoot
hij op de smalle ski's dalwaarts.
Alma schoot vlug een japon aan ja, wanneer
ze samen in de hut waren, wilde zg weer vrouw
zjjn. De vrouw van de eigenaar van de hut had
het koffiewater al aan de kook gebracht. Omdat
het den laatsten dag was, dat zij hier waren, had
Alma gebak mee uit het dorp gebracht.
Alma sloot de deur, het werd weer koeler, de
koppen stonden reeds te wachten, de koffie drupte
door den filter. Alma ging naar het raam, keek
naar buiten waar bleef hij nu zoo lang, zij
had een gevoel, dat het bloed haar onbehoorlijk
snel door de aderen vloeide. Daar kwam hij aan
maar waar kwam hij nu vandaan? uit de
tegenovergestelde richting?
Zeer op zijn gemak deed Herbert zijn ski's af,
alsof hfj het betreden van de hut nog wat wilde
uitstellen. Daar was zij aan de deur.
„Kom gauw binnen, maar trek eerst een warme
jas aan".
Herbert gleed snel voorbij Alma, ging naar zijn
kamer en het duurde geruimen tijd voordat hij
eindeljjk klaar was.
Toen hij uit zijn kamer kwam, greep Alma naar
de koffiekan en schonk in. Hij stond achter haar
en keek naar haar. Nauwelijks had ze de kan neer
gezet, of hij greep naar haar handen, zocht met
zijn blik haar oogen.
„Waarom ben je voor me gevlucht?"
Zij sloeg haar blik neer en zweeg.
Toen nam hij haar hoofd tusschen zijn handen
en dwong haar, hem in de oogen te zien. „Alma!"
Toen kon hij het niet lager uithouden en hij kuste
haar
In den haard knapperden houtblokken, uit de
koffiekoppen steeg een pittige geur, buiten wer
velden de sneeuwvlokken steeds dichter en dans
ten een rijdans om de hut.
DERDE DEEL.
HOOFDSTUK XLH.
Weer waren uren, dagen, maanden een geheel
jaar in het niet verzonken. Voor Europa was het
een jaar van ongehoorde welvaart geweest. Ook
de Vereenigde Staten hadden de groote crisis over
wonnen. Zakenleven en industrie waren weer in
geregelde banen gekomen.
De kwesties, die nog waren overgebleven uit de
verouderde vredesverdragen, waren definitief uit
de wereld geholpen. De politici hadden niets an
ders te doen, dan elkaar beleefdheidsbezoeken te
brengen. Europa was bezig een nieuwe gestalte
aan te nemen, zonder verdragen, zonder volken
bond, eenvoudig wegens de gemeenschappelijke be
langen. De staten hadden geen tyd meer om ka
nonnen te gieten, en ook geen geld. Atlantis ver
slond miljardenen zou ze nog jaren lang ver
slinden.
Steeds hooger schoten de uit staal en beton ge
goten reuzen uit het drijvende fundament der me
tropolis van de zee omhoog. Kilometers lange we
gen doorsneden het stalen eiland. De eerste zaken
van de wereld hadden er zich reeds van ruimten
verzekerd, hadden er reeds warenhuizen, winkels,
hötels, en amusements-inrichtingen geopend. De
passagiersschepen der groote Ocea&nlijnen legden
reeds te Atlantis aan. De kamer» der hötels wa
ren reeds voortdurend bezet. De wereldreizigers,
die reeds overal geweest waren, moesten nu ook de
eersten in Atlantis zjjn geweest.
Atlantis-City, het centrale station der stralen-
glijbaan, stond voor haar voleindiging. Over enkele
weken reeds zou in de groote hal boven de veer
tigste verdieping de eerste stralenglijtrein uit Eu
ropa binnenloopen.
HOOFDSTUK XLJII.
Aan de Amerika-ka.de In de haven van Atlan
tis lagen de beide Oceaameuzen „Europa" en
„Bremen" voor anker. De „Europa" bevond zich op
reis naar New-York, de „Bremen" op de thuis
reis naar Europa.
In de groote wandelhal voor de passagiers be
vonden zich MacKinley en Herbert Wallner, om
ringd door een staf van ingenieurs en persverte
genwoordigers,
De pers wierp zich eerst op Wallner. Potlooden
werden overal gereed gehouden, om te gaan schrij
ven op bloknotes.
„U keert zeker naar Europa terug?"
„Ja".
„Dan is uw werk hier op Atlantis nu zeker ge
ëindigd?"
„Ja, het groote centrale station is gereed."
„Is de dag al vastgesteld, waarop de eerste stra
lenglijtrein den Oceaan zal oversteken
„Dat zal op 7 September plaats hebben"
„Is er een bepaalde grond voor, dat u nu reeds
dien datum voor de opening van de lijn hebt vast
gesteld?"
„Op 8 September opent New-York zijn groote
sportstadion met de Olympiade van dit jaar. waar
aan myn verloofde en ik dat wil zeggen; we
zullen tevoren en wel op 6 September trouwen,
zullen deelnemen".
„Dan zal dus de Olympiade van dit jaar een
zeer bijzonder karakter hebben".
De journalisten wierpen zich nu met vragen op
MacKinley.
„En wat voert U naar Europa?"
„In de eerste plaats voldoe Ik aan de vriende
lijke uitnoodiging van den heer Wallner, die het mt
mogelijk maakt, den eersten tocht in een stralen
glijtrein over den Oceaan te maken. En als ik tot
dit doel reeds nu Mr. Wallner naar Europa bege
leid, dan doe ik dat, omdat Ik eindelijk eens dit
Europa, dat voor mijn werk zoo enorm veel heeft
gepresteerd, wil leeren kennen".
„Dan mogen we U zeker wel voor de vrouwen
van Europa waarschuwen?"
„O, ik begrijp U U denkt, dat ik in Europa
wel eens mijn weddenschap kon verliezen."
„Inderdaad".
..Weest U dan maar niet bezorgd, mijne heeren,
in zulk een gevaar begeeft men zich niet. Honderd
duizend dollars betaalt men niet zoo maar. Ik
wacht met genoegen de drie jaar nog, tot At
lantis gereed zal zijn."
„Maar Atlantis wordt reeds nu door zeer veel
vrouwen bezocht. Zoudt U daar nu niet reeds Uw
weddenschap kunnen winnen?"
„Dat heb ik ook gedacht, maar Underwood heeft
de voorwaarden van onze weddenschap laten om
schrijven. En nu is er in een der clausules vast
gelegd, wat onder „gereed zijn", van de drijvend»
stad wordt verstaan, Atlantis nu is op den dag ge
reed, waarop het zijn eigen gemeentebestuur
krijgt*"
„Zou dat bestuur niet reeds nu kunnen worden
ingesteld
„Neen, bij het begin van het werk werd het
voorloopig bestuur opgedragen aan de financieel»
afdeeling van de leiding van den bouw, en wel
voor de eerste vijf jaar."
MacKinley voelde zich blijkbaar zeker van zijn
zaak.
Een uur later maakte de „Bremen" zich los van
de kade. De diepe bas van haar groet weerklonk
dof over de drijvende stad Atlantis.
Twee Amerikanen zaten in den rooksalon van
de eerste klasse en zogen aan dikke import-siga»
ren. De steward zette voor beide heeren een Man-
nattam neer. MacKinley en Wallner betraden den
rooksalon.
HOOFDSTUK XLTV.
Hella Frundsberg vertoefde sine conige weken
met haar kinderen te Scharbeutz, een badplaats
je aan de Lübecker Bocht Ze had een huisje ge
huurd, dat rustig gelegen was en uitzicht had op
zee, en een meisje en kinderjuffrouw meegeno
men, om niet op pensions en hötels te zijn aanga-
wezen. Scharbeutz was geen Norderney en ook
geen Swinemünde.
(Wordt vervolgd).
