BOMAANSLAG IN OXFORD STREET.
NA DEN
Strijd om Atlantis
De voetbal rolt weer. - Na een langdurige onderbrek.ng wegens de vorst is Zondag de competitie
van de K.N.V.B. weer voortgezet met eeeige wedstrijden Een spannend moment voor het doel der
gastheeren tijdens de ontmoeting HBS— Feyenoord te den Haag
Tijdens de huldiging der bemanningen van de kruisers „Ajax en Exeter
te Londen onderhield het Britsche koningspaar zich met de verwanten van
hen die in het gevecht tegen de .Graf Spee* vielen. Een ontroerend
tafreeltje
De Engelsche minister van Oorlog, Oliver Stanley en Lord Gort (links) toonen tijdens het bezoek van den minister aan
het Britsche Expeditie Leger in Frankrijk hun interesse voor een gasmasker dragenden muilezel
De heer J. B. Deelen, arts te Vught,
die benoemd is tot geneesheer-directeur
van het St. F_ranciscus-gasthuis te
Rotterdam
Ank van der Moer in de titelrol van „Een Finsck
meisje", waarvan bij het Nederlandsch Tooneel
te Amsterdam de première ging in samen
werking met het comité tot hulpverleening aan
fret Finsche Roode Kruis
Finsche soldaten aan het Noordelijk
front met een van de nieuwe auto
matische geweren, in gebruik bij het
Finsche leger. Deze wapens hebben een
capaciteit van 80 schoten per minuut
en worden door bekwame schutters
met. verwoestend effect gebruikt
Na den bomaanslag in Oxford street te Londen, waarbij twaalf personen werden
gewond, zorgde de politie ter plaatse voor extra bewakingsmaatregelen
Spelmoment uit
den voetbalwed
strijd Xerxes
V.UC dieZondag
te Rotterdam werd
gespeeld
Een zeldzaam huwelijksfeest. Het echtpaar Blommers te Zevenbergen herdenkt
heden zijn 70-jarige echtvereeniging. Het bruidspaar in feesttooi
door
Willy Reese
35
Frundsberg nam Heila's kleine voetje in de
hand, maakte de schoen los, het ging een beetje
onhandig, hij vond zichzelf een domme jongen,
dacht na, neen, inderdaad, nooit had hij Heila's
schoentje uitgetrokken, nog nooit dit voetje in
zijn hand gehad. Er was werkelijk een steentje in
de schoen gekomen, een leelyk, scherp steentje.
En wat had dit lieve voetje een wonderlijk hooge
wreef. Frundsberg streek erover met zijn groote
hand, tien jaren was deze vrouw nu reeds de zijne
en nu ontdekte hij pas, welk een prachtige voetjes
zij had. Rijkelijk laat, ouwe jongen, maar nog niet
te laat. Zijn hand ging weer over de hooge wreef.
De maan glimlachte, dacht Frundsberg. Maar die
gedachte verwierp hij toch weer. De maan lachte
alleen in romans voor de rijpere jeugd. Overigens
interesseert me de maan heelemaal niet, deze
verrukkelijke voet interesseert me veel meer.
„Zou je me de schoen weer willen aantrekken?"
„Natuurlijk, vrouwtje, dadelijk".
Ze hadden nog een paar minuten te loopen, dan
stonden ze voor villa „Zeezicht". Achter het
derde venster rechts sliepen de kinderen; Harald
voer waarschijnlijk m den droom met zijn schip
over de zee en Freddy wiegde haar baby in haar
armen.
Frundsberg had de deur voor Hella geopend,
wilde haar handen nemen; dan kwam zij met haar
mond heel dicht bij zijn oor, en fluisterde iets, heel
lacht; Frundsberg ging vast naai* de zitkamer, ter
wijl Hello naar de keuken ging en even later met
een flesch champagne terugkwam.
Er klonk een knal, champagne parelde in een
glas, zij ledigden het beiden in één teug.
Het bleef lang stil in de kamer, heel lang. Ein
delijk hadden de echtelieden elkaar voor den twee
den maal gevonden, nu vodr het leven.
HOOFDSTUK XLV.
Opgewonden liep Dr. Volkers sedert een half uur
in zijn bureau op en neer. Hij had een lang gesprek
gehad met Frundsberg. Hy liep van het raam naar
de deur en dan weer van de deur naar het raam.
Over veertien dagen moest hy dus Berlijn verlaten
om te Hambom, Duisburg of Diisseldorf te gaan
wonen. Het stalen blok in het Westen had hem
al heel wat moeilijkheden in den weg gelegd. En
niet altijd had hy ze tydig uit den weg kunnen
ruimen, juist omdat hy slechts secretaris was. En
nu, ja nu, zou dit blok zyn hand gaan voelen, als
hy de boeien van het secretarisschap had afge
worpen.
Alice Bernauer rukte Volkers uit zijn gedachten.
„Goeden dag, mijnheer de Directeur".
Volkers zag verrast op „Weet U het al?"
„Ja, terwyl U hier in het bureau aan het wande
len was, waarschijnlijk om directeurs-stappen in te
studeeren, heeft mijnheer Frundsberg mij verteld,
welk noodlot U getroffen heeft."
Stilte. Seconden. Minuten. Plotseling begon Vol
kers tegen Li uit te varen.
„Waarom hebt U. zonder dat ik er iets van wist,
die aandeelen Duisburg nu toch gekocht?"
„Ik heb tevergeefs op een voorstel van U ge
wacht."
„U had Atlantis-aandeelen, die waren veilig."
„Dus ik had Duisburg niet moeten koopen
„Neen".
„Waarom niet?"
Zwijgen.
Toen wieip Li nog één vertwijfelden blik op Vol
kers en vluchtte de kamer uit
Volkers bleef en begon weer heen en weer te
loopen.
„Die ellendige aandeelen, nu zitten ze me weer
dwars. Ik heb haar tot een rijke vrouw gemaakt
ik heb haar vervloekt, had zij die Atlantis-
aandeelen toch behouden dan was alles goed ge
weest nu moet het wel lijken, dat ik met haar
kapitaal de macht in het Wester-staalblok heb ge
kocht, als ik haar zeg, dat ik haar dat ik zon
der haar niet
De telefoon rukte Volkers uit zijn gedachten.
„Hier Frundsberg Volkers, ik wou je alleen
maar zeggen, dat je een groote dwaas bent". De
telefoon werd weer op den haak gelegd.
Daar klinkt de telefoon al weer. Herbert
Wallner.
„Dr. Volkers, bent U daar ik wou u alleen
maar zeggen, dat u nog een grootere dwaas bent,
dan ik indertijd was."
Daar rinkelde de telefoon voor den derden keer.
„Hier Alice Bernauer".
„U wilf zeker alleen maar zeggen, dat ik een
groote dwaas ben, maar ik denk, dat ik zelf tot die
conclusie ben gekomen".
„Ik wilde U alleen even zeggen, dat ik van
plan ben, te vertrekken", zei Li.
„Vertrekken
„Ja, ik ga een paar weken naar het buiten
land."
„Dat is absolut onmogelijk, juffrouw Bernauer.
U kunt de eerstvolgende weken niet weg. Er wor
den gewichtige besprekingen gehouden, waarbij U
volstrekt aanwezig moet zijn."
„Maar daarvan is mij niets bekend."
„De definitieve beslissing daarover valt ook pas
vanmiddag. Als U het goed vindt, kom ik na slui
ting van het kantoor bij U, en zal U voorstellen
doen."
„Best Dr. Volkers, ik zal U wachten".
„Zult U echter ook myn voorstellen aannemen
en van Uw reis afzien?"
„Als ik het eens ben met uw voorstellen
„Mag ik U ook verzoeken, Uw roodfluweelen
japon aan te doen?"
„Ja, ook dat mag je verzoeken, lieve, dom
me jongen."
Dat zei ze én hing de telefoon op.
HOOFDSTUK XLVI.
„Op stralen over den Oceaan."
In vetgedrukte letters stond het vandaag op
nieuw als slagwoord in den kop van de voorpa
gina van alle dagbladen ter wereld. Krantenver-
koopers riepen het weer tot liet publiek, tot ze
er heesch van waren. Maar vandaag hadden de
woorden een geheel andere beteekenis. Vandaag
was het geen parool, geen signaal, dat duizenden
naar den arbeid riep. tot het verwezenlijken van
een nieuw idee, door Duitschen geest geschapen.
Vandaag was het slechts het startschot voor een
ren over den Oceaan. In dezen wedstryd kon
slechts één de overwinnaar zyn. Zou het Herbert
Wallner wezen
De laatste telegrammen lichten de lezers nauw
keurig in omtrent het waarschijnlijke uur van
vertrek van de eerste stralenglytrein.
Morgen,, 7 September, des voormiddags om 10
uur M.E.T. zal de eerste stralenglijtrein voor zijn
eerste tocht over den Oceaan vertrekken. Her-
bert Wallner zal zelf de leiding van den trein op
zich nemen. Hij denkt in zes uur in Amerika te
zijn. Op Atlantis denkt men slechts enkele minu
ten te blijven. Aan den tocht nemen deel: de be
kende kampioene schoonspringen. Mevrouw Alma
Wallner, directeur Volkers en Mevrouw Volkers-
Bernauer van het Frundsberg-concern, verder ver
tegenwoordigers van de regeeringen van Duitsch-
land, Engeland. Frankryk en de Vereenigde Sta
ten. benevens vertegenwoordigers der geheele in
ternationale pers. In totaal zullen 140 personen
aan dezen eersten indrukwekkenden tocht deelne
men.
Met groote belangstelling werden deze laatste
berichten over het vertrek ontvangen Een ondra
gelijke spanning legde zich de laatste vier en twin
tig uur voor het geweldige oogenblik over de ge
heel e menschheid. Te New-York, Chicago. Lon
den, Parijs, Berlijn, Rome, Oslo, Weenen, Boeda
pest, Warschau, Moskou, Peking, Tokio, Cairo,
Constantinopel, Bahia werden hooge weddenschap
pen afgesloten. Aan de stamtafels liep het mee-
ningsverschil soms hoog.
HOOFDSTUK XLVH.
Wie in de laatste twee jaren niet in Hamburg
of op de vlieghaven Fuhlsbüttel geweest was, kon
daar nu een groote verrassing beleven. In een ver
sneld tempo was daar een kolos van staal en be
ton van 180 meter hoogte te voorschijn geschoten.
Het Duitsche zendstation van de Wallner-stralen.
Op zijn hooge platform was een geweldige sta
tionshal gebouwd.
Op glinsterende glysleden stond hier reeds de
eerste stralentrein gereed voor den start.
Sinds de dag voor het vertrek vastgesteld was,
was Hamburg een internationaal verzamelpunt
geworden. Onophoudelijk rolden treinen uit alle
deelen van Europa het Hamburgsche station bin
nen, daalden vliegtuigen op het vliegveld neer.
Honderdduizenden waren gekomen om het nieu
we, groote wonder der techniek met eigen oogen
te aanschouwen en te beleven. De hotels waren
al geruimen tijd overvol. Er waren nog slechts
kamers te krijgen bij particulieren, tegen fantas
tische prijzen.
En zooals het in Hamburg was, zoo was het
ook in New York, alleen in nog veel sterkere ma
te. De Pacific- en Pennsylvania-lijnen brachten
honderdduizenden menschen uit het uitgestrekte
land naar New York. Ook zij wilden het geweldi
ge schouwspel beleven, wilden zien wat het nuch
tere menschenverstand zich nog onmogelijk kon
voorstellen, en wilden den genialen schepper van
dit wonder der technische wetenschap een enthou
siaste ontvangst bereiden.
En in Atlantis, de drijvende metropolis, lieten
heele vloten van passagiersschepen hun ankers
vallen, brachten menschen uit alle deelen der we
reld aan land Op de vlieghaven landde voor d*
tweede maal de „Grat Zeppelin".
(Slot volgt),. e
