Uritsch vliegtuig
op Nederlandsch gebied
neergestort.
Inzittenden om het leven gekomen?
)en Haag meldt
herlijn zegt:
EEN TREINREIS IN MEXICO
HET PAASCHMANDJE
Paaschgedacht
en.
na luchtgevecht
oeslel in den bodem verdwenen
Boven Duitsch gebied nabij Lobith is Vrij
dag een luchtgevecht geleverd, waarbij een
Engelsch toestel waarschijnlijk een noodlan
ding op Nederlandsch gebied heeft willen
maken. Het toestel gleed echter zoo snel naar
.beneden, dat het met een hevigen slag op den
grond terecht kwam en diep in den bodem
drong. Van de inzittenden heeft men nog geen
spoor ontdekt.
Reeds 'omstreeks elf uur 's morgens hadden de
woners van het grensgebied bij Herwen en
irdt het motorgeronk van vliegtuigen gehoord,
t even later gevolgd werd door het geknetter van
trailleürvuur. Het geluid verplaatste zich snel,
i nam tegen 12 uur in kracht toe.
Kort voor het middaguur nam men op zeer
oote hoogte een vliegtuig waar. Het motorgeronk
m toe en er verschenen meer vliegtuigen.
De hoogte, waarop de vliegtuigen vlogen, wis-
•Ide sterk, daar zij beurtelings boven elkaar
ichtten te komen en dekking zochten in het ta-
elijk geringe wolkendek.
Toen de vliegtuigen op een hoogte van 5000 M.
aren gekomen, konden bewoners van de Betuwe
de Lijmers, die zich in grooten getale op de
jken hadden opgesteld, getuige zijn van een he-
g luchtgevecht.
Het zware mitrailleurvuur overstemde het ge-
nk van de motoren. Men zag de vliegtuigen
kaar achtervolgen en zoo nu en dan duikvluch-
n op tegenstanders verrichten, waarbij de toe
dien rakelings langs elkaar vlogen. Het gevecht
id ongeveer een half uur geduurd, toen een
iegtuig, dat zich op aanzienlijke hoogte bevond,
een vrille raakte en met een oorverdoovenden
ig neerviel op de uiterwaarden van de Oude
aal bij Herwen en Aerdt, welke diep onder wa-
r stonden. Toen het vliegtuig neerkwam, verhief
ch een enorme water- en rookzuil, uit welk
atste verschijnsel men meent te moeten opma-
>n, dat het toestel in brand was geschoten. Het
iegtuig verdween onmiddellijk voor het grootste
deelte onder water en was niet bereikbaar, zoo-
t het onmogelijk was hulp te bieden aan even-
eele overlevenden.
Na dit schokkende voorval duurde het gevecht
ig ongeveer een half uur, waarna de vliegtuigen
de wolken verdwenen.
De militaire autoriteiten hebben spoedig het ter-
in laten afzetten en nadat een eerste onderzoek
as ingesteld, is men begonnen het wrak te ber-
n. Om de in den grond gedrongen deelen van
t vliegtuig te voorschijn te brengen, zal men uit
breide maatregelen moeten nemen.
|Gisteren omtrent het middaguur is boven Duitsch
bied in de buurt van de Nederlandsche grens
n gevecht geleverd tusschen een Britsch vlieg-
ig en een of meer Duitsche vliegtuigen. Het
•itsche toestel heeft blijkbaar getracht een nood-
nding te maken en is neergekomen in een stuk
ïnundeerd land op Nederlandsch gebied bij
•uisdijk. Het toestel is diep in den grond gedron-
n. Hierdoor, zoomede door den waterstand,
ordt de berging bemoeilijkt. Aangenomen moet
orden, dat de inzittenden zijn omgekomen, al-
ans is niet gebleken, dat zij zich met valscher-
en hebben gered.
Vrijdagmiddag te 12.40 uur is tijdens een op
oote hoogte gevoerd luchtgevecht bij Kleef in
jnland een Britsch vliegtuig neergeschoten. Het
estel viel aan de overzijde van den Rijn op Ne-
irlandsch grondgebied en is geheel verbrand.
Twee inzittenden trachtten zich door middel van
in valschermen te redden. De parachute van een
nner weigerde, zoodat hij op Duitsch gebied een
odelijken val maakte. De andere, wiens parachu-
zich wel opende, dreef door den wind naar Ne-
rlandsch territoir af. Het vliegtuig was uit het
esten in Duitschland doorgedrongen. Het had
H. C. Zentgraaff overleden.
BATAVIA, 22 Maart (Aneta-A.N.P.). Heden-
ond is, na een kortstondig ziekbed, in het Bor-
meus-ziekephuis te Bandoeng overleden de
•er H. C. Zentgraaff. directeur-hoofdredacteur
n het dagblad „De Javabode".
[)e begrafenis zal morgenmiddag plaats hebben.
Zentgraaff, die 65 jaar' oud is geworden, is één
in de opmerkelijkste figuren in de Indische
«ïrnalistiek en de Indische samenleving geweest.
hanteerde de pen op uiterst bekwame wijze,
n critiek kon fel zelfs onbarmhartig zijn, zijn
Horden van hulde en lof waren welgemeend. En
hij critiek oefende voelde men daarbij als
ijfveer zijn liefde voor Indië, dat hij tot den
»d toe, hij is ruim 65 jaar geworden, heeft ge
ïnd en liefgehad.
Zijn kennis van de Indische Archipel was be-
inderenswaardig, zijn werkkracht geweldig; en
alles was en bleef hij, de self made man, een
an uit één stuk.
Bakker zag militaire auto niet.
Bij aanrijding levensgevaarlijk gewond.
Bij het oversteken van den Rijksweg te Ede,
?lke voorrangsweg is. is Vrijdagavond de onge-
er 45-jarige bakker A. van Appel uit Ede door
militaire auto, welke hij niet zag, aan
reden. De man liep een schedelbasisfractuur op
brak een been. In zeer zorgwekkenden toe
and is Van Appel naar het ziekenhuis te Arn-
m vervoerd.
DIEFSTAL VAN „LIEBESGABEN".
Den laatsten tijd kwam het herhaaldelijk voor,
t postzendingen z.g.n. „Liebesgaben voor Duitsch-
ïd" uit een lokaal aan het station te Maastricht
;rden ontvreemd. Door de recherche werd een
derzoek ingesteld met het resultaat dat als ver-
cht van deze diefstallen werd aangehouden M.
V. echtgenoote van J. Th. C. uit Heer.
getracht aan de Duitsche jagers te ontkomen door
naar Nederlandsch gebied te vluchten".
(Te bevoegder plaatse is niets bekend van een
vlieger, die met zijn parachute ongedeerd op Ne
derlandsch territoir gedaald zou zijn. Red.
A.N.P.)
Vakkundige reparatie van alle merken stofzuigers
(Adv ingez. Medj
Twee dagen en twee
nachten
(Van onzen Amerikaanschen reiscorrespondent)
Twee dagen en twee nachten hebben wij in den
trein gezeten. Twee dagen en twee nachten in de
eerste klas. De Mexicaansche peso staat laag
ongeveer veertig Nederlandsche centen en ongeveer
achttien Amerikaansche centen en ik had wat
dollars en dacht: wel, dan mag ik mijzelf eens trac-
teeren op eerste klas. Maar heel veel in deze wereld
en in dit leven is anders dan ge het u voorstelt. Ze
ker in Mexico, waar alles toch nog een beetje stof
figer, een boel viezer en een hoop kapotter is dan
in uw meest Mexicaansche droomen en zoo was deze
Mexicaansche 1ste klasse een soort beestenstal, waar
een weldoorvoede, propere en hygiënische Holland-
sche koe zijn runderneus voor zou ophalen. Een
nette Hollandsch'e koe spuwt ook niet. Maar de
Mexicanen die van Nogales naar Gualdajara reis
den spuwden heel veel en voortdurend. Het onder
werp is nogal onsmakelijk; doch de plichtsgetrouwe
reisbeschrijver moet het aanraken omdat het spu
wen een integreerend" onderdeel van onze reis was.
een permanent begeleidend verschijnsel van ons
eerste-klas leven gedurende twee dagen en twee
nachten. Mexicanen spuwen heel uitgebreid en zeer
nadrukkelijk. Zij maken eerst zeer diepe en zeer
luide geluiden en vervolgens spuwen zij met ko
ninklijke verachting voor en miskenning van de
kwispedoren, die kwistig op den vuilen vloer ver
spreid staan. Gedurende de eerste vierentwintig uur
gaat bij elk van de geluiden een rillings langs uw
hygiënischen Hollandschen rug en kijkt ge boos,
verontwaardigd en minachtend naar Signor-spuwer.
Maar de Signor, hetzij hij een modieus gekleed
ambtenaar is, hetzij een boer met een enormen
stroohoed, een kleurige deken om zijn schouders en
onbegrijpelijk-zwarte voeten, begrijpt uw veront
waardiging niet; met de vriendelijkheid en de char-
komt dat geluid weer en dan valt er weer iets tus
schen twee kwispedoren. En zelfs een hygiënische
Hollandsche rug verleert het rillen in vier-en-twin-
tig uur. Zoo was ik na den eersten dag en den eer
sten nacht aan die vieze geluiden en gewoonten ge
wend. En alles in dezen eerste-klas tréin was mij
vertrouwd geworden: de zwarte voeten en de geur
van visch en uien, de kapotte groezelig-rood-flu-
weelen banken en het stof dat millimeters dik op
den vloer, op onze kleeren en koffers lag. Ik was
gewend aan het huilen van ontelbare kinderen:
aan het smakken van mijn ongeschoren, ongewas-
schen en ongemanicuurden buurman, wanneer hij
met groote happen in pisangbladeren gerolde vette
visch verorberde en wanneer, hij uit een groezelige
flesch een hartigen slok nam om de vettigheid naar
beneden te spoelen. Met een glimlach bood hij de
flesch aan zijn overbuurman, die haar gulzig aan
den mond zette en dan weer aan mij aanbood, waar
voor ik met een even vriendelijk als nadrukkelijk
en angstig „grazias, signor" bedankte.
Neen, een oudere, viezere en meer vervallen
eerste-klas reis had ik nog nooit gemaakt. Maar hei
was leerzaam en er zijn veel erger dingen in het
leven dan in een reisdeken gerold en opgevouwen
op een bultige bank den nacht door te gaan met
de voeten van overbuurman in uw rug en met een
onharmonisch koor en onhygiënische schraap- en
spuw-geluiden, dat den cadans der wielen bege
leidde. Er kwam wel eens een vriendelijke moeder
die haar kindje voor een oogenblik en met een
vriendelijken lach op mijn schoot legde om het door
mij een oogenblik te laten bewaken. En er waren
den eersten nacht twee heel dikke en heel dron
ken Mexicaansche meneeren, die veel lawaai maak
ten en die aan iedere halte visch en uien en een
hartig drankje insloegen, wat telkens weer een
nieuwe golf van luchtjes en geluiden door den wa
gon deed gaan.
Maar waarom zult ge klagen om zulke kleinig
heden?
Waarom zoudt ge trachten het stof te verwijderen,
wanneer dat een minuut later tóch weer in dikke
wolken binnendringt in den trein, in uw mond en
in uw neusgaten?
Zoo bleven wij twee dagen en twee nachten in de
kleeren, de schoenen, het stof, de rare geluiden en
midden van zwarte voeten, huilende kinderen en
vriendelijke ongeschoren mannen met breedgeran
de hoeden en kleurige dekens.
Overdag in de brandende hitte.
's Avonds en 's nachts in een kille kou. Dwars
door het Noorden van Mexico.
Een vreemde ongekende wereld.
En ondanks de hobbelige banken en de viezigheid:
een vreemd en groot genot.
Mr. E. ELIAS
(Nadruk verboden. Auteursrecht voorbehouden).
Handelsdelegatie uit Londen in ons
land terug.
De regeeringspersdienst meldt:
De Nederlandsche delegatie, die gedurende
eenigen tijd te Londen heeft vertoefd, in verband
met de moeilijkheden, welke door handel en
scheepvaart worden ondervonden bij den aanvoer
van goederen van overzee, is Vrijdag in Neder
land teruggekeerd. De regeling die uit deze be
sprekingen is voortgevloeid is namens de Neder
landsche en de Britsche regeering geparafeerd.
Elfjarige jongen onder zand
bedolven en gestikt.
Vrijdag waren eenige kinderen in de omgeving
van de waterleiding te Katwijk aan den Rijn
aan het spelen. Zij groeven een gat in den dijk,
waarvan een zandstorting het gevolg was. De elf
jarige zoon van de familie G. Aanhanen te Kat
wijk aan den Rijn, werd bedolven. Toen voorbij
gangers den jongen hadden bevrijd, bleek de
dood reeds te zijn ingetreden.
me, zijn volk eigen, lacht hij naar u dat z'n tanden Ide vischlucht.
wit staan te blikkeren in z'n bruine gezicht en dan Zoo zaten wij twee maal vierentwintig uur te
/.Wat zouden die twee uitbroeden?"
Drie kwajongens selioten
liclilkogels af.
Drie kwajongens hebben de rijks-, gemeente- e n
militaire politic in de streek rond Veghel hande^ i-
vol werk bezorgd, doordat zij zich onledig hield- én
met het afschieten van vuurpijlen, aldus de T eL
Na een uitgebreid onderzoek, waar een gro< ite
politiemacht aan deelnam, slaagde de rijks- e°„-n
gemeentepolitie van Veghel er in, de hand te leg
gen op drie opgeschoten jongens van dertien t«*pt
zeventien jaar oud, afkomstig uit Erp. Zij werde n
danig aan den tand gevoeld en bekenden, zich u it
louter baldadigheid te hebben schuldig gemaal^ct
aan het afschieten der „lichtkogels".
Pascben! Dat zou ik willen noemen de zege
praal van het licht op de duisternis. Want meer
nog dan met het Kerstfeest merken we hoe lang
zamerhand het licht zegeviert.
Bijna zoolang de wereld bestaat is, vooral in de
Noordelijke landen, deze strijd bezongen en door
volk aan volk overgeleverd in mythe of sage.
Voorbeelden daarvan zijn voor het grijpen; moge
ik u één in herinnering brengen uit de Noorsche
mythologie.
Balder, de zonnegod, zoon van Odin en Frigga,
wordt bedreigd en de moeder, vreezende dat men
zal trachten haar kind te dooden, laat alle voor
werpen op aarde den eed afnemen, dat zij Balder
niet zullen deeren. Een voorwerp wordt echter
vergeten, een hulst. En uit een tak daarvan laat
de god der duisternis, Loki, een pijl maken; geeft
deze den blinden oorlogsgod Höder op den boog
en spoort hem aan te schieten. Balder valt ge
troffen neder, doch wordt op de klachten der
moeder weer in het leven geroepen.
Niet te verwonderen is het dan ook, dat bij
vele volken der oudheid omstreeks den tijd, dat
het licht duidelijk aan de winnende hand is. na-
tuurfeesten werden gevierd, met vreugdevuren,
zang en snarenspel.
Ook zij gevoelen die vreugde over het stijgende
licht; maar toch hebben we ons zeiven af te
vragen: hoe staat het met het geestelijk licht in
onzen tijd?
Men behoeft nog niet mee te zingen in het
klagend koor der pessimisten om toch te vinden,
dat vele dingen op aarde anders zijn dan zij zijn
moesten. Wij hebben allen onze teleurstellingen
en onaangenaamheden r we zien allen voor onze
oogen onrechtvaardigheden begaan en misdaden;
we zien de waarheid in het gezicht geslagen;
soms het recht verkracht. Iedereen predikt zelf
verloochening, maar denkt bovenal aan eigen
belang.
Er is overal tweedracht en strijd. De volken der
aarde staan, tot de tanden gewapend, altijd ge
reed om de geschillen, die hen verdeelen, met de
wapenen uit te vechten.
Het maatschappelijk gebouw, in den loop van
vele eeuwen opgetrokken, wordt bestormd en men
tracht het ten val te brengen. En dat is nog niet
het ergste. Want zoo zwak en wrak is dit gebouw
niet, dat het zou instorten over ons hoofd als
Dagon's tempel, toen Simson de pilaren brak.
Maar meer dan deze beweging is te vreezen de
geest der reactie, die zegt dat de vrijheid niets
waard is. omdat de losbandigheid haar misbruikt.
Welnu, deze dingen, deze strijd bestaan: maar
het ideaal, het langzaam voorbijschrijden naar
betere tijden, blijft ook bestaan.
Want er zijn temidden van dien strijd moed
gevende verschijnselen.
Er wordt tenminste getracht zoo ziet men,
onze gedachten gaan in deze dagen altijd weer
terug naar den vreeselijken oorlog om tot een
vreedzame oplossing te komen van de geschillen,
die de volken of regeeringen verdeelen. Er zijn. er
worden in alle stilte zaden gestrooid, die slechts
een geschikten tijd afwachten om te ontkiemen
en het aanzijn te geven aan vruchtdragende
planten.
En nu mogen er dwarskijkers zijn, die alles met
hun adem bevriezen: stoot u er niet aan; pessi
misten hebben de wereld nog nooit een stap ver
der gebracht.
En laat ons vooral niet bevreesd zijn als men
van verschillende oorlogspartijen hoort dat eerst
volkomen vernietiging geëischt wordt en meer
van dergelijke hoogdravende uitingen. Voor de
vredesonderhandelingen gaat altijd de groote-
monden-periode uit. Dat luwt wel. Maar laat ons
vooral de hoop niet laten varen. Dat is het ergste
wat ons kan treffen.
Zie, schrijver dezes behoort tot de ouden van
dagen, maar zoo de hoop hem ontnomen werd.
het ware beter voor hem niet meer tot de leven
den te worden gerekend. En dat geldt voor ons
allen
Intusschen is het ons aller taak, de betere tijden
te helpen voorbereiden door onzen naastliggen-
den plicht te doen. al is die misschien van nog
zoo kleine beteekenis voor het geheel.
Dan zullen we blijmoedig het Paaschfeest kun
nen vieren en het feest van den triomf van de
zon, in de vaste overtulgine van de eindelijke
zegepraal ook van het geestelijke licht.
Telken jare op het Pascha herhaalt de vrome
Jood den wensch tot zijn geloofsgenooten„Dit
jaar in de vreemdelingschap, het volgend jaar te
Jeruzalem". Zoo zou ik u allen willen toeroepen:
dit jaar nog in oorlog, het volgend jaar in Vrede.
Dit schijnt mij een goede Paaschwensch ora
mede te eindiger
HAAHLE M'S DAGBLAD
