„BLOED VAN
SPORTGEBEURTENISSEN.
BOEDDHA"
De leden van het nieuwe Fransche ministerie met den premier Paul Reynaud, die hen aan president Lebrun voorstelde.
Links naast den minister-president (vooraan in het midden) Daladier, minister van Landsverdediging in het nieuwe
kabinet
Koningin Elizabeth van Engelang bij
het verlaten van Westminster Abbey
te Londen, waar de vorstin de ge
bruikelijke plechtigheden der Paasch-
week bijwoonde
Op „Duinrell" bij Wassenaar werden Maandag
de terreinkampioenschappen van de K N.M.V,
in Zuid Holland en tevens de districts militaire
kampioenschappen verreden. Twee militaire
solorijders in actie
Een vijftal jeugdige deelneemsters aan
het groot mandoline concours, dat in
Zaandam werd gehouden, betokkelt
vol toewijding de instrumenten
Bertus Caldenhove, de aanvoerder van ons nationale voetbalteam, die tijdens
den wedstrijd A D.O. D.W.S. een knie-blessure opliep, wordt van het veld
geleid
Blauw Wit leed haar tweede nederlaag in den tweeden Paaschdag gespeelden
thuiswedstrijd tegen Haarlem. De keeper der Stadionclub wordt gepasseerd
Generaal H. G. Winkelman, de opperbevelhebber van Land- en Zeemacht,
toonde zijn belangstelling voor de motorkampioenschappen op _Duinrell".
Rechts naast den generaal kapitein K. J. J Lotsy en kapitein Paters
Een aanval op het
doel der gast-
heeren tijdens den
hockey - wedstrijd
Hilversum 'tGooi
De Bossche Politie-Sportvereeniging organiseerde op Tweeden Paaschdag een
wandeltocht, waarvoor veel belangstelling bestond. Op marsch in de omgeving
van 's Hertogenbosch
door
HAROLD WARD
23
Met inspanning van zijn laatste krachten trok
hij zich overeind, probeerde te staan, maar zijn
beenen begaven zich en hij viel languit op den
Vloer. Op handen en voeten kroop hij naar de
deur en heesch zich aan den post op. Met bevende
handen tastte hij naar den knop van het licht en
draaide dit op.
Muer was er beroerd aan toe. Waarom was hfl
er erger aan toe dan hijzelf? Muer's bed stond
dichter bij de deur, kon dit een reden zijn? Hjj
veronderstelde van wel, maar waarom? Plotse
ling schoot hem een gedachte door het hoofd
gas! Iemand had getracht hem met gifgas te
dooden
Met inspanning van al z\jn krachten ging hij
naar Muer's bed. Het scheen een eindeloozen weg
en het duurde naar zijn idee uren, voor hg den luite
nant uit het bed getrokken en naar het raam
gezeuld had. Muer was Lykwit, met blauwe lip
pen, maar de koele riachtlucht deed hem schijn
baar goed. Hjj opende de oogen. York zelf voelde
zijn krachten ook terugkeeren, hij wankelde naar
de deur en wierp die open. Op de gang lag een ge
daante. York kroop er heen en ontdekte dat het
Watson was. Hij scheen bewusteloos te zyn. Uit
alle kamers hoorde hy gekreun, maar was niet in
staat hulp te verleenen. De beweging scheen hem
goed te doen, hij slaagde er in den knop van het
licht in de hall te bereiken en knipte de lamp
aan. Iemand in het huis was verantwoordelijk voor
deze nieuwe wandaad en wat het ook kostte, hy
zou ontdekken, wie dat was. Hij wankelde naar
zyn kamer terug en vertelde Muer in een heesch
gefluister, wat hij van plan was te doen. Muer
trachtte hem ervan terug te brengen, maar York
nam de revolver onder zijn kussen vandaan en
ging de deur uit, de trap af. Hy wist dat er een
ijskast naast de keukendeur stond, waarschijn
lijk zou daar wel melk in zijn, en melk was het
beste geneesmiddel op het oogenblik.
Het benedenhuis lag in de diepste duisternis.
York kon zich niet herinneren, waar de knop
van het licht zat en op den tast zocht hij zyn weg
naar de keuken. Plotseling liep er iemand tegen
hem aan, gaf hem een harden stomp tegen de
borst. Half ziek als hij nog was sloeg hij tegen
den grond. Met moeite trok hij zyn revolver,
schoot in het wilde weg de vluchtende gedaante
na. Meteen ging het licht boven uit en hij verloor
weer het bewust zyn.
Toen hij weer bijkwam, stond Tim over hem
heen gebogen. De neger was half aangekleed, zijn
oogen rolden van angst heen en weer. „Ik hoorde
U schieten, me.ieer," zei hy klappertandend, „en
ik kwam dadelyk kijken, wat er gebeurd was!"
York vroeg hem om melk en de neger haastte
zich hem een groot glas te brengen. Na een tweede
glas voelde York zich veel beter, met Tim samen
haalde hij alle voorradige melk uit de tjekast en
spoedde zich toen naar boven. Eerst kreeg Muer
een flinke dosis, waardoor die ook weer op de been
kwam, daarna gingen ze samen de ronde doen
door de andere kamers. Alle gasten vi'»r».a in den
zelfden toestand, als waarin zy grwoost waren.
Iedereen kreeg een hoeveelheid melk, waarna de
beide mannen naar hun kamers terugkeerden.
HOOFDSTUK XVÏL
De Experts zyn het niet eens,
Lee wankelde York's kamer binnen. Zyn gezicht
was wit en vertrokken. Hy viel in een stoel neer,
hygend en niet in staat een woord uit te brengen.
„Zouden we niet om een dokter telefoneeren?"
stootte hij tenslotte uit. „Niet voor mij, maar vbor
de vrouwen".
York schudde zijn hoofd. „Niet noodig", zei hy,
„het eenige wat zij zouden voorschrijven is melk
drinkenmelk is het eenige goede middel voor
dit gas, dat weet ik uit ondervinding".
Lee keek hem verwonderd aan, „Bent u er dan
zeker van, dat het gifgas geweest is?"
„Absoluut zeker! Niet alleen wat de uitwerking
betreft, maar ik heb ook- nog andere bewyzen".
Met deze woorden haalde hy een busje uit zijn
zak, dat er uit zag als een peperbusje; dat in het
vuur gelegen heeft.
„Dit vond ik in de hall", zei hij. „De vent, die het
afgestoken heeft, is zoo fatsoenlijk geweest, om het
bommetje in een ijzeren pan te leggen, zoodat er
geen brand van komen kon".
„Maar ik snap nietbegon Lee.
„Natuurlijk niet", viel York hem in de rede. „Ik
zal u zeggen, wat er naar alle waarschijnlijkheid
gebeurd is. De moordenaar wilde vanavond zyn
slag slaan. Het vuur was hem te na aan de schenen
gelegd. Hij kon niet langer uitstellen wat hy
wenschte te doen. Overdag heeft hy die pan uit
de keuken gehaald om hem bij de hand te heb
ben, op het oogenblik dat hij den tijd gekomen
achtte. Toen de lont aangestoken was. is hy er
vandoor gegaan naar beneden, het gas werkt snel
en de gevolgen blijven uren merkbaar. Gelukkig
ben ik gauw wakker geworden. Het leek of er uren
verloopen waren, eer ik beneden was, maar waar
schijnlijk zijn" het maar een paar minuten geweest.
Vandaar dat ik den moordenaar beneden tegen het
lyf liep. Hij gaf me een stomp voor de borst en ik
schoot nog op hem, maar miste. Het heele huis
stond vol gas. Hij heeft er voldoende van inge
ademd om ook de uiterlijke kenteekenen van ver
giftiging te vertoonen, zoodat hy geen argwaan
wekt. Het is daarom ook onmogelijk om te zeg
gen, wie het geweest is. U zult het wel niet ge
weest zijn, want het heeft nu eenmaal geen zin,
jezelf te berooven".
Korte inhoud
In Arrapahoe, in het Zuiden der Vereenig-
de Statenspelen zich. rond het landgoed
Oakwood Manor, waarvan de eigenaar Ho
race Anson Lee bij een aulo-ongeluh om 'l
leven is gekomenvreemde iooneelcn af. Een
halssnoer van bloedroode robijnendat door
Lee eens van een expeditie naar Tibet is
méde gebracht, heeft de begeerigheid van
velen opgewekt. Zij verzamelen zich in het
oude landhuis, zulks op uilnoodiging van de
erfgenamen Virginia Lee en haar broer, die
besloten hebben alles te verkoupen om de
schulden van hun oom te dekken.
De inzet van het verhaal is de ontdekking
van een moord gej isegd op een onbekenden
mandie een imitatie-halssnoer in zijn zak
heeft. Kapitein York. van de Army Intelli
gence Service neemt het onderzoek ter hand.
zulks op verzoek van zijn vriend sheriff Fen-
'on. Ondanks het plegen van meer moorden
en aanslagen, weet York het net om d.e in
huis aanwezige misdadigers toch steeds
nauwer aan te halen. Hal Lewis sterft, er
wordt met gas gewerktmaar York zet kop
pig zijn onderzoek voort.,..
Lee keek hem stomverbaasd aan. „Mij... mijzelf
beroovenwat bedoelt u?"
.Waarschijnlijk zullen we morgenochtend kunnen
constateeren, dat de safe in het museum geopend
is. Persoonlijk heb ik op 't moment geen zin dat
te gaan onderzoeken. Ik voel me daar nog veel te
beroerd voor. Dat zal met u wel hetzelfde zyn. Ik
raad u dus aan naar uw kamer terug te gaan en
nog wat te gaan liggen. Ik wil ook wat slapen".
Lee begreep den weck, stond op en wankelde
naar zijn kamer.
„Ga vannacht niet naar het museum", riep York
hem achterna, ,,en praat met niemand over hetgeen
ik u verteld heb, begrepen!"
Den volgenden morgen waren York en
Muer voor de anderen op. Een koude douche hielp
hen over de laatste gevolgen van de vergiftiging
heen te komen, daarna gingen zij naar beneden
en dronken de melk, die Tim juist van de boerderij
gebracht had. Op de veranda overlegden ze, wat
hun nu te doen stond. Dittmars, die er ziek en on
gelukkig uit zag, kwam de trappen af en strom
pelde naar het museum.
York keek Muer veelbeteekenend aan. Het duur
de niet lang of de professor kwam de veranda op
rennen, woedend uitroepend: „De robynenü!4
de safe staat open en de robijnen zyn weg!!"
York zei rustig, dat hij dat al lang wist en
beiden volgden zij den professor naar het museupo.
Het was zooals Dittmars gezegd had, de safedeur
stond wijd open en het étui met de robijnen waa
verdwenen.
De inbraak was door een vakman geschied, dat
zagen zij direct. Het letterslot was niet geforceerd,
maar geopend door een expert, die met een
stethoscoop gewerkt had, of die door jarenlange
ervaring op het gehoor kon zeggen, hoe hij de
combinatie moest draaien. De binnendeur was
opengewrongen met een spykertrekker, die Horace
Anson Lee gebruikte om de kisten met zijn schat
ten te openen. Op den vloer voor de brandkast lag
een lap, Uit een vluchtig ingesteld onderzoek
maakte York op, dat de inbreker die gebruikt had
om zijn vingerafdrukken weg te vegen.
Het gelukte den kapitein tenslotte Dittmars in
zooverre te kalmeeren, dat hij in staat was ora
na te gaan, of er nog andere dingen uit de safe
vermist werden. Dit bleek niet het geval te zijn.
De Intelligence-mannen verlieten daarna het
museum, gevolgd door den professor, die de deur
achter hen sloot.
iWordt vervolgd^
