„BLOED VAN
DE PREMIÈRE VAN „ERGENS IN NEDERLAND". INTERESSANT TOONEELSPEL.
BOEDDHA"
door
HAROLD WARD
39
York keek Virginia en Adèle aan. „Jullie wor
den gevangen gehouden als medeplichtigen. Heeft
één van jullie twee soms een verklaring af te
leggen?"
„Hou je mond", snauwde Morris, „ze zullen
niet praten voor ik ze permissie geef-Geen
minuut eerderbegrepen!!"
Hjj wendde zich tot Lukens. „Wij behoeven zijn
jrragen niet te beantwoorden, wel?"
Lukens antwoordde niet direct.
„Beschouw je me nog als je advocaat?" zei hj)
tenslotte. „Anders heb ik geen recht je advies te
gevenIk ben er niet op gesteld, dat op me
te nemen, begrijp dat goed!"
„Jij bent mijn advocaat", grauwde Morris.
„In dat geval raad ik je aan geen enkele vraag
te beantwoorden, voor je voor den rechter ver
schijnt", zei Lukens ernstig. „De détails van je
verdediging bespreken we later wel; misschien
kunnen we een borgtocht voor je stellen."
„U weet heel goed, dat dat voor een moordenaar
niet gaat", viel York hem in de rede.
„We zullen zien", antwoordde Lukens met een
glimlach.
„We hebben nog de kwestie van de nage
maakte robijnen, die in de kast op de kamer van
Miss Spencer en Miss Vaughan verstopt werden",
nam York den draad van zijn verhaal weer op.
„Klaarblijkelijk was het snoer daar door een
vrouw verstopt. Dit begreep ik, omdat geen man
de kans zou willen loop en gezien te worden, ter-
wtjl hö uit de kamer van één van de dames kwam,
terwijl jullie allemaal onder verdenking stonden.
Ik had de vingerafdrukken van jullie allemaal,
en ik wist ook, wie de vrouwen hier in huis waren.
De kamer van Miss Spencer lag tegenover de
kamer van de andere twee, het was dus eenvou
dig genoeg eveiïiover te wippen en het étui met
de nagemaakte Yobijnen in de kast te stoppen."
„Maar waarom?" vroeg Fenton, „waarom wilde
hy die nagemaakte steenen daar verstoppen?"
„Omdat Morris het étui gestolen had in het
idee, dat het de echte „Bloeddruppels van Boeddha"
waren! Hij begreep dat zijn spel uit was, dat ik
met hem speelde, als een kat met een muis. Dus
wilde hy de verdenking op een ander werpen, in
dit geval op één van de beide meisjes. Hij be
greep wel, dat er weer een huiszoeking plaats
zou vinden als de diefstal van het snoer ontdekt
zou worden. Het vinden van de robijnen in de kast
van de meisjes zou een oogenblik de aandacht van
hem afleiden, temeer daar hij wist dat ik van
Miss .Vaughan's verleden op de hoogte was."
„Maar Watsonmerkte Fenton op.
„Watson dwaalde het museum in, toen- hij zag,
dat de deur openstond en haalde zich een dood
schrik op het lijf! Hij voelde, dat iemand hem be
spiedde en dat was ook zoowant Morris was
nog in het museum, nadat hij het valsche snoer
gestolen had ln de overtuiging dat hij de echte ro
bijnen te pakken had. Hij had geen tijd, om ze
eerst nauwkeurig te bekijken, dat snap je!
Ik had wat vaseline, gemengd met zilvernitraat
op de knop van de safe gesmeerdWatson
kreeg het aan zijn vingers, hij kreeg er bruine vin
gers van. Maar Morris droeg handschoenen en toen
Watson my zjjn verhaal vertelde, wist ik, dat hjj
ditmaal de waarheid sprak."
„Dus het was Morris, die mij in het museum
angst aanjoeg en u boven op de gang neersloeg?"
York knikte. „Morris droeg een geïmproviseerd
gasmasker, later slikte hy genoeg van het gas, om
er beroerd van te worden en zoodoende buiten ver
denking te blflven. Is het niet zoo, Morris?"
„Had ik je toen maar meteen afgemaakt," grom
de deze, „ik had
„Praat je mond niet voorbij!" waarschuwde Lu
kens hem. „Verklaringen komen later voor den
rechter!"
„'Waar zyn de echte robijnen nu?" vroeg
Fenton.
York haalde van het stapeltje op tafel een pak
je, en haalde er twee snoeren uit. „Dit is de imita
tie," zei hyhet snoer voor zich neerleggend, „en
dat is het echte. Ik heb ze verborgen, nadat ik ze
ongemerkt verwisseldewaar denk je, Mor
ris?In de afvoerpijp op mijn badkamer! Ik
vermoedde, dat je mijn kamer wel onder handen
zou nemen en dan zou je daar zeker niet gezocht
hebben! Hij wendde zich glimlachend tot Morris,
en liet de echte robijnen voor zijn oogen bengelen.
„Was het Morris, die je dien avond in het mu
seum overviel, en de notities van Lee in de beek
wierp?" vroeg Fenton weer.
„Neen," antwoordde York, „dat was Horace An
son Lee, alias Grass! Hij was bang, dat ik door het
ontbreken van den naam van zijn partner in de
notities dingen zou gaan vermoeden, die niet in
zijn kraam te pas kwamen. Een kwestie van een
kwaad geweten! Is er nog iemand, die wat te vra
gen heeft?"
Carol Spencer scheen te aarzelen, toen vroeg ze:
„U hebt gezegd, dat ik iets gezegd heb, wat u op
het juiste spoor brachtwat was dat?"
York glimlachte. „Ik begreep niet, hoe het mo
gelijk was, dat Morris mij een tik op myn hoofd
gegeven had, en toch bewusteloos scheen, toen
Muer op zijn kamer kwam. Toen u me vertelde,
dat miss Vaughan de gewoonte had, chloroform
te gebruiken voor haar hoofdpijn-aanvallen, ging
me plotseling een licht op. Hij drenkte zijn zak
doek in chloroform uit de flesch, die hij meegeno
men had, en wierp de flesch uit het raam, zoo, dat
die gemakkelijk gevonden zou kunnen worden. Hy
ging daarna op het bed liggen met de zakdoek op
zyn neus, Hij had handschoenen aan, er waren dus
geen andere afdrukken op de flesch behalve de
uwe en die van Lydia daaronder."
„Wat gebeurt er nu met het halssnoer en de an
dere eigendommen?" vroeg Fenton,
„Het is nog niet bewezen, dat mijn cliënten niet
de erfgenamen zijn," antwoordde deze, „dat zal
de rechter uit moeten maken."
York grinnikte. „Je speelt het spel tot het laatst,
niet Lukens? De kwestie is, dat er inderdaad een
William en een Virginia Lee in Richmond wonen!
En dat weet mr. Lukens!!Zij zijn de kinde
ren van wijlen William Lee, en de erfgenamen van
de bezittingen van Horace Anson Lee!
Door bemiddeling van Lukens bleef Lee op de
hoogte van het doen en laten van zyn familieleden.
Lukens beweert wel. dat hij niet Lee's advocaat
was. maar dat is niet zoo!Maar daar zullen
we nu niet over argumenteeren. Toen Horace An
son Lee zoogenaamd gedood werd bij dat auto-on
geluk zag Lukens de kans waar, een extratje te
verdienen. Hg haalde Morris er bij en liet hem en
zijn zuster optreden als de erfgenamen
Lukens sprong op, bleek en woedend.
„Jijje zultstotterde hij, „ik zal je ter
verantwoording roepen wegens lasterjij
„Hou je mond, stommeling!" riep Morris. „Ieder
een behalve een advocaat zou begrijpen dat het
spel uit is! We zullen er beter afkomen als we
alles eerlijk bekennen! Nu wij het geld toch niet
krijgen kunnen we er die kinderen in Richmond
beter van laten profiteeren, alleen de opbrengst
van de robijnen rnaakt hen ryk!"
Lukens keek schichtig rond. alsof hy een ope
ning zocht om te vluchten. Fenton pakte hem bij
den kraag. „Je bent onder arrest, Lukens!" zei
bij, „jij 'cent de aanstoker en de hersens van de
heele onderneming geweest!" De handboeien knip
ten om zijn polsen, en de advocaat zakte verslagen
in een stoel.
Virginia keek hem minachtend aan. „Ik word
kroongetuige," zei ze, en zich tot Page wendend
ging ze voort:
„Vergeef me Jimmy! Ik meende echt wat ik
tegen jou gezegd heb, ik hou echt van je... ik
wilde dat we elkaar onder gelukkiger omstandig
heden ontmoet hadden. Zooals kapitein York ge
zegd heeft is dit de eerste keer dat we bloed op
ons geweten hebben. We hebben ons in vuile
zaakjes gemengd, dat geef ik toe. maar verder
heb ik me nooit misdragen.' Ik heb altijd gehoopt,
dat ik nog eens een ander leven zou kunnen be
ginnen... als de man zou komen, waar ik van
houden konnu is het te laat!Het is alle
maal Luken's schuld... het leek zoo gemakkelijk,
veel geld, zonder moeite... we dachten, dat hij als
advocaat het wel weten zou... ik heb zoo in angst
gezeten... Wil je me nog een zoen geven, Jimmy
voor den laatsten keer?"
Page aarzelde, toen stond hij op, en drukte zjjn
mond op de hare.
„Dank je, Jimmy," zei ze rustig, „ik zal je
niet vergeten... misschien wil je nog eens aan
me denken, als ik... daarginds ben!"
Lukens keek plotseling op.
„Het zou je niet zoo gemakkelijk gevallen zijn,
als je niet die wacht op de telefoon centrale ge
zet had, York! Uit mijn kantoor kan ik in de
centrale kijken, ik zag. dat je iemand op post
zette, en ik begreep, dat je de gesprekken liet
controleeren. Ik durfde Morris dus niet te waar
schuwen
„Heb je soms nog meer te zeggen?" vroeg de
kapitein.
Lukens schudde zijn hoofd.
Fay grinnikte. „Ik heb het je wel gezegd," zei
hij tot Fenton.
De sheriff keek hem leelijk aan, toen wenkte
hij de gevangenen. „Vooruit!ga mee, jullie!"
beval hg.
De anderen keken den sheriff en zijn gevange
nen na, tot de auto, die hen naar Arrapahoe bracht
achter de boomen verdween.
Lancaster stond op. „Dat is dat!" zei hg, „als u
er geen bezwaar tegen hebt, verdwijn ik!"
De kapitein gaf zijn toestemming, en wendde
zich toen tot Carol Spencer.
„Ik geloof, dat wy nu nog een onderhoud met
een ambtenaar van den Burgerlijken Stand moeten
hebben," zei hg.
„Myn koffer is al gepakt," antwoordde ze zacht.
EINDE.
Bij het Nederlandsch Tooneel gaan in den Stadsschouwburg te Amsterdam de premières Molières
.School voor Vrouwen* en .De critiek op de School voor Vrouwen*. Drie kostelijke /.'guren
Waar in Frankrijk de onderwijzers zijn ge
mobiliseerd, assisteeren Engelsche soldaten, die
kennis van paedagogie hebben, om de jeugd
zooveel mogelijk het onderwijs te laten volgen
De première van de film .Ergens in Nederland werd Vrijdagavond in de
hoofdstad o.m. bijgewoond door kapt. ter zee N. A. Rost van Tonningen,
commandant der maritieme middelen in Amsterdam en generaal H. van Ermel
Scherer, commandant van de luchtverdedigingskring Amsterdam
Bij de gevechten, welke thans voor de
Noorsche Westkust geleverd worden,
speelt ook het luchtwapen een belang
rijke rol- Drie vliegbooten in den start
bij een Engelsche luchlvaartbasis. ge
reed, om haar vernielend werk te
volbrengen
De twee organisatoren van de ten
toonstelling .Het edele ambacht van
houtbewerking* te den Bosch, architect
H. W. Valk (rechts) en drs. K. Braun,
op de expositie
De Noorsche gezant te Londen, Erik Andrea Colban, verlaat het Foreign
Office in de Britsche hoofdstad na een bespreking, betreffende de gebeurte
nissen in zijn land
Het nieuwe vliegveld van Soerabaja, Tandjong Perak, is in tegenwoordigheid van vele autoriteiten in gebruik genomen.
Het tanken van het eerste Douglas toestel der K. N.I.L. M., dat van de nieuwe vlieghaven naar Bali vertrok
.Het edele ambacht van houtbewerking". Onder dezen titel wordt in het
Provinciaal Museum te den Bosch een tentoonstelling gehouden, waarvan hier
boven een interessant detail
Op initiatief van
de Ned. Mij voor
Nijverheid en Han
del is te Breda een
.België-dag" ge
houden. Deze bij
eenkomst werd
ook bijgewoond
door den bur
gemeester van
Antwerpen. mr.
Delwaide (x)
