ry/
KASPER HIDDINK
uA 5a. L JjicutkeH^
GRATIS
Kennemer Lyceum Revue.
„HIER MOET JE ZIJN!"
Deze nollen
deken ziet
er uit als 4?
SCHOENMERKEN
H. J. v. d. Meer
y R IJ D A G 19 A P R I E 1940
H A A" REE M'S D A G B E A D
MUZIEK
Piano-recital van Felix de Nobel.
Voor het volledig slagen van een uitvoering,
waarop uitsluitend een enkele vertolker of vertolk
ster de aandacht der hoorders in beslag neemt,
van een z.g. „recital" dus, om het even of deze
zich op vocaal dan wel op instrumentaal gebied
beweegt, is vóór alles noocig een sterke persoon
lijkheid, die zich in de voor te dragen werken zoó
ingeleefd heeft, dat ze een deel van haar zelve ge
worden zijn en die bovendien het reproductieve
vermogen heeft om ze dienovereenkomstig, zonder
innerlijke of uiterlijke belemmeringen weer te ge
ven. Alleen als die voorwaarden vervuld zijn, zul
len de voordrachten overtuigend werxen, zelfs san,
wanneer de luisterende een andere visie op den
stijl of op het karakter eener compositie mocht
hebben dan de vertolkende openbaart
Tijdens het piano-recital dat Felix de Nobel
Donderdagavond als 3de uitvoering van den Heem-
steedschen Kunstkring gaf hebben we de overtui
ging, dat aan bovengenoemde eischen voldaan was,
alleen kunnen meenemen van De Nobel' vertol
king der „Roemeenscne Reisschetsen" van Henk
Badings. Hierin gaf hij den indruk zich volkomen
geassimileerd te hebben en zich onbelemmerd te
kunnen uitleven, zoowel in algemeen-muzikalen
als in zuiver-pianistischen zin. De felle kleuren,
de heftige accenten, de schrille tegenstellingen, die
deze schetsen kenmerken, kwamen in De Nobel's
spel suggestiel tot uiting en boeiden daardoor ook
die loenoorders, die tegenover de muzikale taal
van Badings min of meer afwijzend staan. In hoe
verre deze schetseii Roemeensch karaktei bezitten,
kunnen we moeilijk beoordeelen. Verwantschap
van sommige ornamentale of quasi-recitativische
wendingen met uit de muziek van andere Romaan-
sche volleen b.v. die van het Iberisch schier
eiland kwam er vrij duidelijk in naar voren. De
derde, het Lento, echter scheen bijwijlen een com
binatie van een Chopin's Treurmarsch, een Rus
sische „Bydlo" en Ravel's „Boléro" ontleende fac
toren. Een nadere verklaring van den inhoud ware
niet overbodig geweest; nu deze jn het programma
ontbrak bleef er voor ons veel raadselachtigs in.
Don lichten, galanten stijl van de 6de Fransche
Suite van Bach, waarmee Felix de Nobel zijn re
cital begon, scheen de pianist lang niet zoo goed
aan te voelen. De meeste onderdeelen daarvan
klonken droog, stijf en schoolsch, vooral die, waar,
zooals bij de Polonaise en de Menuet, geen leven
dig tempo compensatie kon geven. De technische-
en geheugen-ontsporingen kunnen we gerust op
rekening van begrijpelijke nervositeit stellen. Voor
z'n vertolking van Beethoven's Sonate op. 110
koos De Nobel dan ook, gver.als na de pauze voor
die van Badings' muziek, wijselijk den veiligen
weg: hij nam de muziek vóór zich. In deze vertol
king was technisch en muzikaal veel goeds. Het
kleurenpalet was veel rijker dan bij Bach's Suite;
in het Arioso bleek ook innerlijke warmte van den
speler. Zijn opbouw kon ons echter niet geheel
bevredigen: die was te fragmentarisch, zonder
groote lijn.
Voorbeelden: de plotselinge versnelling van het
tempo, waar in het eerste hoofddeel de 32sten-
accoordfiguren de melodische kern omranken; het
accelerando in de Fuga; het verschil in tempo tus-
schen deze en de veel langzamer ingezette
latere omkeering; het ontbreken van ontwikkeling
en stijging in den overgang naar het slot van het
werk. Toch was als geheel, De Nobel's reproduc
tie van deze Sonate veel gezonder en aanneme-
hjker dan die welke we in 't begm van dit seizoen
Stefan Aakenase er van hoorden geven.
Ravel's Sonatine besloot het programma Hoe
eenvoudig en doorzichtig klonk deze muziek na de
onmiddellijk voorafgegane van Badings! Het was
haast of men in eens op den bodem eener, althans
betrekkelijke, klassiciteit belandde. En daarmee
schenen ook weer aan 's pianisten geestelijk aan
passingsvermogen grenzen gesteld te worden, want
een min of meer schoolsche correctheid domineer
de in zijn voordracht, vooral in die van het twee
de hoofddeel, het „Mouvement de Menuet" In dit
stuk leeft meer gratie, dan er nu uit tot ons kwam.
Doch tevens bleek nu het geheugen van den pia
nist geheel betrouwbaar, en in de finale, het „Aria-
me" ontplooide hij de nooaige stuwkracht.
Het niet zeer talrijke auditorium toonde zich zeer
dankbaar voor het gehoorde er. de bijva* noopte
den pianist tot de herhaling van drie der vijf Roe-
meensche Reisschetsen. Het was goed van hem ge
zien deze moeilijk verstaanbare muziek nog eens
te spelen, maar of ze daardoor veel duidelijker Ge
worden is, willen we niet beslissen.
K. DE JONG.
Vrijzinnig Luthersch Dameskoor.
Men had de uitvoering in de muziekzaal van
Hotel „De Leeuwerik" een Feestconcert kunnen
ïioemen. Niet enkel, omdat het koor tien jaren be
staat, of omdat ds. Brandt in de pauze een her-
innerings- en een opwekkingswoord sprak, maar
vooral omdat het programma voor dezen avond was
gekozen met bijzondere zorg. Het koor zong werken
van Orlando di Lasso, van Palestrina, van
Baxtehude. Mendelssohn, Julius Röntgen Jr. en
meer Nederlandsche toonzetters. Er werden solo
liederen gezongen van Schubert en van den Rus
Alabieff. Er was een klavier-trio dat werken uit
voerde van Mozart en van Beethoven.
Naast de kamermuziek nam de Cantate van Baxte
hude, voor sopraan-soio met instrumentale bege
leiding, de grootste plaats in. Deze cantate „Sicut
Moses" hoorde ik voor 't eerst, en het is weei
de muzikale speurzin der dirigente, mej. Bets Neder -
koorn, waaraan wij deze uitvoering danken. De
vocale partij was opgedragen aan Kitty Neder-
koorn. Het is vooral haar muzikale intuïtie, die hier
de aandacht gevangen houdt, zoo goed als in den
zang van Alabieff, en in de liederen van Schubert.
Eigenlijk is al deze muziek geschreven voor de
grootsten onder de vocalisten, want „stimmlich"
stelt zij zeer hooge eischen. Maar men bedenke,
dat ook bij zeer toereikende zang een Scnubert-
lied als „Der Scniffer" slechts matig kan voldoen,
wanneer niet ten volle de sfeer wordt getroffen
Kitty Nederkoorn was in dit opzicht heel fortuin
lijk en wanneer wij zeggen, dat ook van haar
technisch zingen veelal groote bekoring uitging,
dan leze men hieruit, dat tot het welslagen van dit
feestconcert zij in belangrijke mate bijdroeg. Het
zeer hooge eischen stellend Recitatief en Aria van
Schubert (Epistel) moge al niet haar beste prestatie
zijn, een lied als „Die Nachligall" of Schubert's „Der
Schiffer" liggen voor haar lieve beweeglijke stem
uitstekend en zij had daarmee bij den toehoorder
een benijdenswaardig succes.
Het koor zelf was het allerbest in de interessante
werken van Röntgen Jr. Het had hier den steun der
klavierpartij (vaardig gespeeld door mevr. R.
DaniëlsWarnier, die ook de Continus-partij bij
Baxtehude verzorgde). Ook in deze muziek gaat
Bets Nederkoorn niet langs de platgetreden paden
der, koorlitteratuur. De mooie quintengangen in „Zon
dag" doen hier even natuurlijk als in een werk van
Kodaly, en de drie I's (los, licht en luchtig) in
„De Sneeuwvlokken" werden door het koor uit
stekend beheerscht.
De oude Italianen voldeden minder goed en „Aan
bidding" van Palestrina, dat echter „Adoramus te"
van Ingegneri bleek te zijn, leent zich niet best
voor de Nederlandsche taal. Zeer goed echter was
weer 't werk van den oud-Nederlander Le Maistre,
een tijdgenoot van Lassus en Palestrina en evenals
eerstgenoemde werkend in Duitschland. De bouw
van het werk „Ein feste Burg" maakt het tot een
muziek die men vele malen kan aanhooren, omdat
men er al maar weer interessante vondsten in ont
dekte, die men in de hedendaagsche muziek te
zelden aantreft (Duvosel's bewerking der Valerius-
zangen!) Zeer goed voldeden in deze uitvoering
de mooie altstemmen, die zich trouwens ook bij
Mendelssohn (Laudate Puerï) onderscheidden. Jac.
Zwaan's niet gemakkelijk „Avondstemming" leed
onder de niet zeer gunstige acoustiek en „De Stilte"
van Brands, waar deze bij de trochaeën van Adama
van Scheltema een driedeelige maat schrijft, is een
misvatting. Zij telt ni.et onder de vele goede en
mooie, dat het Luthersch Dameskoor te hooren gaf
Het instrumentale trio Bets Nederkoorn (piano),
Ans van Maanen (viool) en Onne Van den Klas
horst (cello) voldeed het meest in Beethoven's
schoone trio in Bes. Bij Mozart was de violiste lang
niet op dreef, zoodat deze kristallijne muziek ons
niet gaf wat wij verwachtten. Bij Beethoven ging
in het middendeel groote bekoring uit van den
nobelen cellotoon en werd dit lied tot een schoon
klankgeheel. In de finale was het samenspel op zijn
best en ervoeren wij andermaal, hoe de grootmeester
der „architectuur in tonen" een simpel motief be
nut, om ons muziek te geven van een glanzende en
onsterfelijke schoonheid.
G. J. KALT.
De revue „Hier moet je zijn!" is wel de clou
geweest van de twee feestavonden van het Kenne
mer Lyceum in onzen Stadsschouwburg. De heer
J W. Wichers is op dit gebied thuis wij herinne
ren maar aan de fleurige revue, welke hij inder
tijd voor „Het Spaarne" heeft geschreven en
„Hier moet je zijn!" doet voor zijn vorige revues
zeker niet onder. Deze Kennemer Lyceum-Revue
is naar het beproefde model gebouwd. Kronos, die
al zoo vele revue-schrijvers geholpen heeft, ver
schijnt ook hier in de slaapkamer van een leerling,
als deze na een benauwden droom, niet meer naar
het Lyceum terug wil. Kronos voert den leerling
terug tot het verleden, om hem het verschil van
vroeger en nu te laten zien en hem vooral goed van
alle zaligheden van het tegenwoordige Kennemer
Lyceum bewust te maken. Hij is wel 'n beetje in de
war met den tijd, zooals duidelijk blijkt uit het
beeld van de school van 25 jaar geleden, dat hij ons
toont mijn oude H. B. S. van 50 jaar geleden
was, daarbij vergeleken, een modern instituut
maar zoo nauw kijk je niet bij een revue. Het was
in ieder geval amusant, vooral bij het leeraren-
defilé, met het „Voorop daar gaat de directeur,
di-da-directeur" 'n stelletje allergeestigst gety
peerde en lichtelijk gecaricaturiseerde leeraren
uit de oude doos, met de stevige grappig gespeel
de Mie de sportjuffrouw in het midden.
Maar de revue komt na een wat traag begin
toch eigelijk pas goed op gang, wanneer wij op
het Kennemer Lyceum aanlanden. Dan is de heer
Wichers in zijn element en is ook het publiek ge
heel en al op bekend terrein. Was het niet een ver
rassend goed decor, die voorgevel van het Lyceum,
misschien nog overtroffen door de hal beide van
den heer K. de Bont decors, zooals wij nog zel
den bij een liefhebbers-revue zagen. Hoe goed was
bij deze scènes ook niet de tekst! Is het bijvoor
beeld niet geestig gevonden, een jongen, na de
mededeeling. dat alleen leveranciers en ouders
door de mooie voordeur mogen binnengaan, de op
merking te laten maken: „de ouders zijn toch ook
leveranciers?" De scène „In de hal", waar de con
cierge de plaats van den rector inneemt tegenover
den vader van een nieuweling, is bijzonder aardig
en verreweg het beste fragment van deze revue.
En nu ontging ons, buitenstaanders, nog zoo veel,
omdat wij met de eigenlijke cuisine van het K.L.
niet bekend zijn. Hoe veel grappiger zal het dan nog
voor de leerlingen zijn geweest!
De revue is dan verder een groote éloge op het
Kennemer Lyceum en zijn mede jubileerenden
rector, die zijn school tot een der modernste onder
wijs inrichtingen van ons land maakte, zooals wij
zagen in den schuilkelder onder een ouderwetsche
crinoline. Je zoudt weer jong willen zijn om naar
zoo'n school te kunnen gaan. met zijn sport, zijn
kamp in Lunteren. zijn huis in Auby welk een
frisch. goed decor was dat ..Hotel de la Grotte" van
den heer T. Nieuwdorp en zijn kameraadschap
pelijke, prettige sfeer. Wij maakten met Kronos ook
een uitstapje buiten het lyceum en kwamen zelfs
aan de grenzen van Nederland, waar een matroos en
een soldaat de wacht hielden en een bekende Hol-
landsche firma reclame maakte voor zijn zaak, een
reclame, die wel wat detoneerde in een schoolrevue
van een zoo deftig lyceum.
Met de twee soldaten en de koe zaten wij ook in
het hartje van Nederland en dit soldaten-inter
mezzo in den echten revue-stijl gespeeld was
een der amusantste scènes van den avond. Na een
deftige „promitie" waarin ik tot mijn teleurstel
ling een blik in de toekomst miste kregen wij
een allervroolijkste, opgewekte finale in de hal van
het lyceum en was er bij het algemeen meegezongen
lied „Hier moet je zijn!" zoo'n feeststemming in
de zaal, dat je met smart het brandscherm zag zak
ken.
Een over hel geheel alleraardigste revue dus, die
en dat was de grootste deugd geheel in het
schoolleven staande en zelfs nu en dan zachte
kritiek niet uitsloot. De jongelui hebben onder
leiding van den auteur deze revue alle eer aange
daan. Opmerkelijk was het, dat zij het best waren,
wanneer zij ouderen konden typeeren, zooals de
leeraren, den concierge en de vader van den nieuwe
ling.
Natuurlijk hokte het ook wel eens een enkelen
keer maar hoe zou je anders hebben kunnen ver
wachten van zulke jeugdige executanten. Verge
ten wij ook niet het orkest onder directie van een
fanatieken dirigent, bij wien vei-geleken Willem
Mengelberg een kalm baasje is.
Ik schrijf alleen over de revue, omdat ik hier
voor speciaal was uitgenoodigd, waarmee ik aller
minst wil zeggen, dat ook het deel voor de pauze
niet zeer geslaagd was. Hoe aardig bijvoorbeeld die
uitzending van het A.N.P.! Het was een mooie
feestavond, vooral ook voor den rector. Dr. A. de
Vletter, die in het vroolijke kleed van de revue
toch aldoor moet hebben gevoeld, hoezeer zijn werk
door zijn leerlingen wordt bewonderd en welk een
groote plaats hij in het Kennemer Lyceum in
neemt.
J. B. SCHUIL.
A.R. KIESVEREENIGING „NEDERLAND
EN ORANJE".
Onder leiding van den heer W. C. Bakker, kwam
Donderdagavond de A.R. Kiesvereeniging „Neder
land en Oranje" te Haarlem-Noord in het gebouw
van den Ned. Prot Bond aan het Berkenplein in
vergadering bijeen.
In de vacature ontstaan door het vertrek van den
heer W. Kaper, werd als bestuurslid gekozen de
heer L. Silvis. Hierna hield dr. C. Beekenkamp,
adj.-directeur van der dr. A. Kuyperstichting in
Den Haag een rede over het onderwerp „Ordening".
Spr. wees er op dat het ordeningsvraagstuk in ver
schillende kringen is besproken en vorm heeft ge
kregen in tal van rapporten. Ordening is niet al
leen een crisisverschijnsel, doch een poging om
zich te bezinnen over de vraag langs welke banen
het sociale leven moet worden geleid. Aan de
hand van een viertal punten n.l.: Waarom orde
ning; Wat moet geordend; Hoe moet geordend en
in welk tempo, ging spr. na wat het standpunt te
dien aanzien is van de S.DA.P., de R.K. en de
A.R.
De S.D.A.P. wil den Staat laten ordenen en komt
zoodoende tot een Staatsabsolutisme.
De R.K. willen aan de hand van de bekende
encycliek Quadragesimo Anno het beginsel van
sociale liefde en sociale rechtvaardigheid toegepast
zien. De ordening moet echter volgens hen uit
de verschillende organen zelf opkomen. Hierbij
sluit ook de A.R. opvatting aan, welke van den
Staat de verschillende raamwetten vraagt, waar
binnen nu het bedrijfsleven zelf zich kan ordenen.
Deze raamwetten als bedrijfsradenwet, wet op de
ondernemersovereenkomsten, wet op de C.A.O.,
Verbindendverklaring der C.A.O., Vestigingswet
kleinbedrijf zijn met volle medewerking der A.R.
tot stand gekomen.
In haar bekende rapport heeft de A.R. partij
eenige jaren geleden haar richtlijnen gegeven. Spr.
wekte op, in de verschillende bedrijfstakken deze
richtlijnen tot verwezenlijking te brengen, opdat
de A.R. daar positief werk verrichten en het initia
tief nemen.
Een halve eeuw geleden
Uil Haarle
Dagblad
1890
19 April:
EEN FATA MORGANA.
In dit nummer van ons blad werd in een
advertentie reclame gemaakt voor „Dr.
Louis Weigert's apparaat tot genezing van
tering".
Een van de vele fata morgana's die in
den loop der jaren aan de lijdende mensch-
heid werden voorgehouden, maar die helaas
alleen teleurstelling brachten. Nog is het
wat de tuberculose betreft helaas als in het
Haantje van den toren van De Genestet
„een zoeken naar het kruid, dat nergens
wast op d'aard", ook al weten de medici
met nauwgezet kuren veel te bereiken.
Maar de hoop dat er ooit een apparaat uit
gevonden zal worden dat de genezing van
deze ziekte waarborgt ,is al lang opgegeven.
VU-Gl>
ba°
.en mel
nie soepel
T«e« c°"„
IV de nicuu?e V
V ee"ed"
- 1 y*
leersoorten, in een symphonie van nieuwe finten.
ux is het volkomen veilige was
middel voor het wassen van wollen
dekens, daar het dadelijk oplost, zelfs
in koud water. Lux geeft een weelde
van zacht reinigend schuim, dat al het
vuil verwijdert op een volkomen veilige
manier.
Met Lux voorkomt U, dat er onop
geloste zeepdeeltjes in het goed achter
blijven, die de dekens stug maken, doen
krimpen en verkleuren.
En weet U wel, dat nieuwe dekens
op het ogenblik heel veel geld kosten
Zorg dus, dat Uw Jtostbare wollen dekens
niet onnodig slijten door het gebruik
van verkeerde wasmiddelen. Lux is veilig
en goedkoop, want het gewone pak kost
maar 12'/j ct.
en hetreuzenpak,
dat bij zonder-
voordelig is,
slechts 25
LU* VVAsv0oRSCHRlFr
Maak een lauw Lux-sop m een flinke teil Doe de
deken hierin en haal deze voorzichtig heen en weer
in het' sop Niet te lang in het sop laten staain. Daarna ruim spoelen in watef
van dezelfde temperatuur als het waswater. Dan met koud water, waaraan
wat azijn is toegevoegd, zorgvuldig naspoelen. Dat maakt de kleuren weer
mooi fris. Drogen geschiedt het best over een droogrek en niet bij een warme
kachel. Na het drogen de deken luchtig kloppen of borstelen.
X
VOOR WOLLEN DEKEH**
WIJNHANDEL
p. Liter
Echte Graan Jenever 2.90
Probeert dat eens
Oude Jenever 3.00
In kwaliteit gelijk veel
duurdere merken
Oude Jenever (droog) 3.20
Bessen Jenever 2.10
Bessen en Frambozen 2.35
KENT U ONZE FIJNE
Half om Half
Cherry Brandy V1 V2 1/4 fl.
Maresquin i 2.55 1.30 0.60
Oranje Curacao
Advocaat, het allerfijnste
Advocaat prima
SLIJTERIJ
p. Liter
Prima Holl. Brandewijn 3.00
Fransche Brandewijn 3.25
Citroen Bitter, fijne aroma 2.90
Voorburg 2.90
Gezoete Voorburg 2.40
Gezoete Fladderak 2.40
Reclame Cognac 3.00
Cognac 3.55
DUBBELE LIKEUREN?
Persico j
Chartreuse V1 1/2 1/4 fl.
Kummel 2.55 1.30 0.60
Anisette
per flesch 1.30
1.10
Echte Italiaansche Vermouth, per Liter1.10
WIJ HANDHAVEN ONZE KWALITEIT VAN ALLE ARTIKELEN!
25 VERKOOPHUIZEN.
GROOTE HOUTSTRAAT 79 TELEF. 10273
GEN. CRONJéSTRAAT 128 TELEF. 14949
De meest vooraanstaande
voor dames, heeren en kinderen
0 Soepel
e Sierlijk
Solide
Pasvorm ongeëvenaard
AN EGANG 5
Jelefoon 10732 Ao. 1836
„FAMEZO"
RIJWIELBANDEN
omleggen
(U kunt er op wachten)
Buitenbanden 98 125 150
175 198
Blnnenb. 49 58 78
Een jaar garantie.
Speciaal adres voor BAK
FIETSBANDEN. Alle ma
ten in voorraad
Vakkundige reparatie
inrichting vlug en billijk.
Prima kettingkasten
89 - 98 - 125
'Moleskin, geen zeildoek).
Oe nieuwe sortering stuur-
tassen 25 58 75 cent enz.
Enorme keuze jasbescher-
mers, 4-delig, vanaf 65 ct.
Pedalen 89 cent. Sturen
98 ct., spatlappen 20 cent,
Sierranden voor ketting-
kasten 39 cent.
Alleenverkoop der
beroemde
„FAMEZO RIJWIELEN"
geheel compl. met electr.
lamp enz39.50
3 jaar garantie.
Schagchelstraat 7 en
hoek Cronjéstraat H.N.
