Moord op kasteel Entzberg
V oedselverstrekking in het
begin der 18e eeuw.
en
van
VRIJDAG 31 J AX TI ART 1941
H A ARTE M'S DAGBEAB
Commissie, welke zich ruim 130
jaren wist te handhaven.
„Gorte- en erwtensoupe" viel
bijster in den smaak.
Toen in 1812 de Onder-Prefect zich o.a. ook tot
den Maire van Weesp wendde, met het verzoek,
diens invloed te willen benutten „teneinde, even
als zulks elders geschiedt, een toijeenzameling
van gelden te doen, teneynde daardoor het lot
der armen en noodlijdenden te verzagten", bleek
zulks in genoemd stadje niet meer noodig te zijn.
Ruim twee jaren tevoren toch, n.l. op 29 October
1810, was er reeeds een commissie gesticht, fee-
staande uit leden van 'het Departement Weesp
der Maatschappij tot Nut van 't Algemeen, welke
ten doel had, „een uitdeeling van spijzen, bestaan
de in warme en voedzame soupe aan behoeftige
huisgezinnen; een, twee, of drie malen in de week,
geëvenredigd aan de hoegrootheid der geheelen
somme, voor welke zal worden ingeschreven, zijnde
ieder porti berekend op 2 stuyvers."
De Maire van Weesp heeft op 28 December 1812
de „Commissie tot de Soepuitdeeling" een schrij
ven doen toekomen, waarin hij de berekening der
kosten voor 150 porties soep, zooals deze door den
Prefect was gemaakt, ter kennis van de commis
sieleden bracht, opdat zij hiermede rekening zou
den kunnen houden. De becijfering luidde als
Volgt: 6 maten gort f 2, 17 stuivers; 25 pond
vleesch a 3VS st. 't pond (is het te verwonderen,
als er gesproken wordt van „den goeien, ouwen
tijd"?), afkooksel van beenen 14 stuivers, groen-,
ten 15 stuivers, vuur 14 stuivers.
Een feelangrijke dag in de annalen dezer Soep
commissie was Woensdag 2 Januari 1811. Toen
zou het eerste kooksel 'beproefd worden, waarvoor
erwtensoep gekozen was. De indeeling was n.l.
aldus, dat voor de Donderdagen, Vrijdagen en
Zaterdagen erwtensoep en op de drie overige
dagen van de week gortesoep gekookt zou wor
den. Op den genoemden datum werd voor het
eerst gekookt en daar de soep voor Donderdag
gereed werd gemaakt, was het dus erwtensoep.
Voorloopig werd op 100 porties gerekend.
Het proefkooksel, waaraan de geheele commissie
zich te goed deed, werd uitnemend bevonden
en.blijkens de ons ten dienste staande gege
vens, heeft de „Weesper soupe" haar reputatie
te allen tijde kunnen handhaven.
Dat ook toen reeds met grage hand geofferd
werd, om den noodlijdenden medeburgers te hulp
te komen, bleek wel uit hetgeen op de inteeken-
lijsten, welke door het stacjje gecirculeerd hadden,
was geofferd. De eerste maal had men de be
schikking over f 659 10 st. en 12 cent, waarvan
bij de slotafrekening f 8 overbleef, welk saldo ten
vgoede kwam aan het St. Bart>holomeus Gast- en
Armen Weeshuis en aan het Burger Weeshuis.
Doorgaans werd gedurende ongeveer 13 weken
soep verstrekt -én regelmatig kwamen weer an
deren voor deze gratis soep-bedeeling in aan
merking. Maar het gebeurde ook wel eens, dat
men een extra gift ontving en dan kon de soep
kokerij nog eenige weken worden verlengd.
Evenals in verschillende andere gevallen gecon
stateerd moest worden, zijn ook de bijdragen voor
de Soepcommissie in Weesp in den loop der jaren
wel verminderd. Zoo boekte men in 1812 een totaal
van f 1058.8, maar drie jaren later werd weer on
geveer hetzelfde ontvangen als in het eerste jaar,
dus 1810, n.l. f 647,19. Ruim een eeuw later, in
1914 was slechts f 395.35 binnengekomen.
Aanvankelijk werd voor de soepkokerij gebruik
gemaakt van een lokaliteit van het Burger Wees
huis, maar ongeveer 120 jaar geleden werd de
Schutterswacht hiervoor in gereedheid gebracht
en daar is de soep van jaar tot iaar gekookt. Eerst
in 1939 is het oude gebouwtje, dat zeer bouwvallig
was geworden, zóó verbouwd, dat het thans nau
welijks meer te herkennen is. Het werd geheel ge
moderniseerd en doet nu dienst als kantoor van
den Rijksontvanger. Maar voor de Weespers blijft
de benaming van het „snerthok" onafscheidelijk
aan de voormalige Schutterswacht verbonden.
Het mag voorzeker een' zeldzaam feit genoemd
worden, dat de „soepcommissie" in Weesp in alle
tijden is blijven voortbestaan. Telkens weer na
men andere ingezetenen de taak van hunne voor
gangers over. maar het nuttige werk werd voort
gezet. Ook thans is de commissie nog intact,
maarde soep ontbreekt.
Doch, zooals gezegd, de soepcommissie is nog
in leven en wacht slechts op een gunstige ge
legenheid, om liaar taak te hervatten.
JOH. CHR. W.
Vier gewonden bij antobotsing.
Bestuurder van autobus in hechtenis genomen.
De bestuurder van een autobus, waarin werk
lieden gezeten waren, heeft op den Koningsweg
te Arnhem een. vrachtauto die hij voorbij wilde
rijden aangereden.
Beide wagens werden zwaar beschadigd en vier
werklieden in de autobus werden gewond, een
hunner vrij ernstig. Alle patiënten zijn naar het
ziekenhuis vervoerd. De bestuurder van de bus
is in hechtenis genomen wegens het veroorzaken
van zwaar lichamelijk letsel. (A.N.P.).
Overtreders van Distributie- en
Hamsterwet geverbaliseerd.
's GRAVENHAGE 30 Januari. De Haagsche
politie heeft de laatste dagen weer eens oprui
ming kunnen houden onder de overtreders van
de distributie- en hamsterwet. alsmede onder
hen, die zonder vergunning textiel aan den man
trachtten te brengen.
De 24-jarige winkelier M. L. A. de V„ van den
Stationsweg alhier, had eenige partijen koffie
opgekocht, welke hij weer verkocht buiten de
dstributie en tegen verhoogde prijzen.
De politie maakte proces-ijverbaal op en ge
bruikte bovendien de bevoegdheid, welke de
distributie wet haar toestaat om in zulk een geval
ook andere distributie-artikelen in beslag te ne
men. Dit waren 90 kg. zeep en 40 kg. boter in blik.
Bij den 30-jarigen winkelier Th. H. M. K. in de
Tulpstraat werden alle distributie-artikelen in
beslag genomen, daar hij meermalen de distribu
tie- en hamsterwet had overtreden.
Nog zes andere winkeliers werden eveneens
verbaliseerd ter zake van verhandelen van arti
kelen buiten de distributie.
In de Wagenstraat was het de 24-jarige slager
J. G. v. d. B. die tegen de lamp liep, wegens over
treding van de hamsterwet. Bij hem werden n.l.
25 kazen gevonden en in beslag genomen.
De sigarenwinkelier L. S„ wonende aan de
Lijnbaan, werd eveneens betrapt op het hamste
ren van kaas, hier vond de politie 20 Edammer
kazen.
Voorts was het de politie te oore gekomen, dat
er in de omgeving van de Alkemadelaan den laat-
sten tijd veel gevent werd met textiel-artikelen,
zooals kousen en ondergoederen.
Dezer dagen heeft zij dan ook in deze wijk een
razzia gehouden, waarbij verschillende personen
werden aangehouden. Drie van hen werden ve'r-
baliseerd wegens venten zonder textielvergunning.
Ondeugdelijke cacaoboter verkocht,
nandelaar tot 300.boete veroordeeld.
Voor den Amersföortschen kantonrechter
heeft Donderdag terecht gestaan verdachte H.
C. van S. die 200 K.G. cacaoboter, welke
slechts 9 procent vetgehalte had, had verkocht.
De smaak en de geur weken geheel af van deug
delijke cacao. Verdachte zeide, dat de raen-
schen er tevreden mee waren, doch de ambte
naar van het o.m. dacht er anders over. Aan het
einde van een fel requisitoir, waarin ver
dachte verweten werd dat hij zich ten koste
van de gemeenschap heeft willen verrijken,
eischte de ambtenaar f 1000 boete subs, zes
maanden hechtenis. De kantonrechter veroor
deelde verdachte tot f 300 boete, subs. 1 maand
hechtenis met vernietiging van het inbeslag ge
nomen restant cacao. Verdachte zeide met dit
vonnis acoord te gaan, doch de ambtenaar deel
de mede zich hoogér beroep voor te behou
den.
Recherche wist diefstal snel op te
helderen.
Kachclaanniaker had maar korten tijd
plezier van gestolen geld.
Doortastend optreden van de Utrechtsche
recherche heeft een diefstal van zevenduizend
gulden snel tot klaarheid gebracht. Een sigaren
fabrikant kwam 's morgens op zijn kantoor, hing
zijn colbertje aan den kapstok en schoot in zijn
kantoorjasje. Een portefeuille met zevendui
zend gulden bleef in het colbertje zitten.
In den loop van den ochtend kreeg de fabri
kant op kantoor bezoek*van zijn vrouw, die hem
ontsteld kwam mededeelen, dat hij zijn porte
feuille moest hebben verloren, want zij had haar
leeg op den stoep van de woning gevonden.
De fabrikant begreep ér niets van en dacht al
dra aan diefstal. Het personeel werd onder
vraagd en hierbij kreeg men verdenking tegen
een 58-jarigen man, tot wiens bezigheden het
zorgen voor de kachels behoort. De recherche
werd in den arm genomen. Zij ondervroeg
den man, doch deze ontkende. Fouilleering
bracht het geld niet aan den dag, Huiszoeking
leverde evenmin resultaat op. Het eenige dat
men kan vaststellen was, dat de man in de
ochtenduren even weg was geweest „om een
boodschap in de buurt te doen".
De rechercheurs bleven een oog in het zeil hou
den. Toen des middags het werk in de fabriek
waS'afgeloopen en de kachelaanmaker naar zijn
huis in de Aardbeistraat ging, volgden - zij hem.
Bij de woning stelden zij zich verdekt op. Na
eenigen tijd kwam de man naar buiten om
iets in de schuur te doen. Hij had juist de hand
aan het vermiste bankpapier, dat hij achter een
plank van de schuur had geborgen, toen de
rechercheurs achter hem stonden. Ontkennen
hielp nu niet meer.
De man had de portefeuille uit de jas van zijn
patroon gehaald, zich den inhoud toege-
eigend en haar vervolgens bij de „boodschap in
de buurt" op den stoep van de woning gedepo
neerd om den schijn van verlies te wekken.
Veel belangstelling voor den
herbouw van Middelburg.
MIDDELBURG 30 Januari. In de vergade
ring van den gemeenteraad van Middelburg is
medegedeeld, dat de vraag naar plaatsen voor den
herbouw van winkels en burgerwoningen bij de
stichting „Herbouw Middelburg" koo groot is, dat
het plan ook arbeiderswoningen in het verwoeste
centrum te bouwen, niet voor verwezenlijking
vatbaar is. Toch is daaraan groote behoefte. B.
en W. zullen nu aan den gemeenteraad binnen
zeer korten tijd voorstellen doen toekomen, tot
het bouwen van honderd arbeiderswoningen op
terreinen buiten de singels.
De medewerking van den algemeen gemachtig
de voor den wederopbouw is voor den bouw van
deze arbeiderswoningen reeds verzekerd.
Ook Arnhem ondervindt zeer veel last van den sterken was van den Rijn. Er is
veel behendigheid voor noodig, om de walkantoortjes van de expeditiebedrijven
droogvoets te bereiken.
(Foto Pax Holland)'
Nog geen handel in of overdracht
van obligaties der Staatsleening.
Op het bord voor de algemeene mededeelin-
gen in de Beurszaal te Amsterdam werd door
de Vereeniging voor den Effectenhandel Don
derdag de volgende mededeeling gedaan:
In aansluiting aan haar mededeeling van 25
Januari j.l. deelt de Vereeniging voor den Ef
fectenhandel in opdracht van den secretaris
generaal van het departement van Financiën
mede, dat de handel in en het overdragen van
obligatiën der 4 pet. staatsleening 1941 verbo
den blijft tot dat de officieele toewijzing bekend
zal zijn. (A.N.P.)
INBREKERS WAREN NIET MET WEINIG
TEVREDEN.
In een chemische fabriek aan den Oosterringdijk
te Amsterdam hebben onbevoegden zich deor mid
del van vernieling van een ruit toegang verschaft
lot de kantoorlokalen. De ongewenschte bezoekers
hebben vier schrijfmachines, eenige kleedingstuk-1
ken, ongeveer twaalf mud kolen en in het kan
toor opgeslagen geneesmiddelen meegenomen.
VOOR DE KINDEREN
Noo' I A Gnui'.rn.ur,
„lonlur.n M(/nW' PtiH.b
T.ft.ning l'on Anrl Eu>«4.
Zus Ursula begrijpt hem wel,
Zij zit nu viees'lijk in de knel.
Zij roept: „Mijn broeder zal ontkomen,
Hij heeft mij leelijk beetgenomen".
Dan zinkt zij weg in 't zilte nat,
Dat haar reeds half verzwolgen had.
Gelukkig heeft men reeds aan boord
Den kreet der drenkeling gehoord:
Men grijpt een touw en wil 't haar geven,
Men roept: Mevrouw, houd moed nog
even'
De zwarte knecht uit Afrika,
Ife diep begaan met Ursula.
Orkestdirigent heeft fakir-ei
schappen.
r
rde
WanneeT de Deventer Orkest-Veres- len
eeniger tijd weer eens een uitvoering gt rik
zonder bezwaar een nieuw, aantrekkelijk
in het programma worden ingelascht: nt
van den dirigent als solo-fakir".ik
Dezer dagen was zoo vertelt het A ki
Handelsblad de repetitie in vollen
de dirigent van de D.O.V., deed zijn strijken
blazers dóórdringen in de geheimenissen
welluidende balletsuite. Plotseling werd
ziek afgebroken door een verre van zoet, c j'e
prozaïsch klinkend dirigentieel: „Stop...,
den!" Aan welk bevel uiteraard werd voL
En toen zagen de amateur-musici s
vreemdste schouwspel, dat ooit op een Vl
repetitie te zien zal zijn geweest; hun dirr
in zijn ijver zijn dunne dirigeerstokje dm
zijn vinger gestoken! Regelrecht er dc
aan den eenen kant er in, aan den anc
er uit!
Vóór iemand nog van de verbazing
men, had de orkestleider zijn staf reed'
vleesoh verwijderd. Waarna er reden was
stommer verwondering: aan het dirigf
kleefde geen droppel bloed, en ook de
vinger, die een keurig rond gat van de
naar de andere vertoonde bloedde wiet!
Zekerheidshalve werd een dokter verz«fK
ste hulp" te verleenen, maar wat was er
aan zóó'n merkwaardig kwetsuür? De
werd voortgezet en het orkest noemt tde bs!
tijdens welker instudeeren de dirigent
fakir had ontpopt door zich dwar* doorhit
te steken zónder bloed, nu: „de steekballea
KORT NIEUWS
uw
tóe
De rechtbank te Groningen heeft uitspr
In de zaak tegen de gebr. K, B. en B. F. B.
wolde, dié terecht hadden gestaan wegens w«
heid. De rechtbank veroordeelde H. r
vangenisstraf en zijn broer B. F. B
maanden gevangenisstraf en gelastte de oe
gevangenneming.
De 37-jarige wielrijder P. J. v. d. K., wok
Lunterenstraat te 's Gravenhage, is op den Loei
weg bij de Fahfenheitstraat aldaar aangereden
militaire auto doordat hij geen voorang veris
slachtoffer ls aan de opgeloopen verwondingen
De Amsterdamsche politie heeft twee
Veenendaal, die ln een auto vier halve varken
den, aangehouden. Wegens frauduleus slachte
opgesloten.
den. die ervan verdacht wordt driemaal
broken ln een sigarettenwlnkel op den hoek vl
rengracht en de Regullersgracht.
Bij besluit van den secretaris-generaal
departement van Blnnenlandsche Zaken Is t
van 15 Februari a.s. benoemd tot burgemeealï
gemeente Alblasserdam de heer L. Looij.
Door de Amersfoortsche politie is een wiel:
gehouden, die 150 kg. vleesch vervoerde, afkc;
drie frauduleus geslachte varkens.
De Hilversumsche politie heeft twee twee
jarige jongens aangeliouden die een aantal flel»
gestolen.
De 20-jarlge H- J. G. uit Baarn die zich
dene oplichterijen heeft schuldig gemaakt Is
Soester politie gearresteerd.
Het bijna 6-iarlge dochtertje van de fair1'
kaas te Nieuwerbrug (Z.-H.) Is ln den Ouden
dronken
Ie:
I
PETER PAUL BERTRAM.
25)
„Eerst heeft hij geen naam genoemd, slechts
van den dader gesproken, maar iedereen wist al
gauw, wien hij bedoelde. Tegen het einde zei hij:
„En nu zal ik den naam van den moordenaar noe
men. Het isToen schreeuwde mijnheer Max
well plotseling: „Om hemelswil, wat doet u!" en
toen klonk al een schot en Duschinsky had zich
van kant gemaakt. Maxwell wilde hem nog de
revolver afnemen, maar het ging te vlug. En toen
zei Vahoda: „Nog voor ik zijn naam genoemd heb,
heeft hij zichzelf terechtgesteld. Dr. Muir heeft
hem direct onderzocht, maar hij was al dood. Max
well nam de revolver op en gaf hem den Ame
rikaan, maar deze zei, dat niemand hem mocht
aanraken eïi heeft hem in zijn zakdoek aange
pakt'.
„Je hebt een groote dwaasheid begaan, Ha-
berler, zei Buschroitner. „Zonder mijn toestem
ming had Vahoda nooit zijn voordracht mogen
houden. Je had me direct moeten waarschuwen. Dat
kan ons de grootste onaangenaamheden bezorgen.
Waar heb je je verstand gehad?"
Inspecteur Haberler stond verlegen voor zijn
meerdere. „Het is zoo, commissaris. Maar ik dacht,
dat die Vahoda toch maar onzin uit zou kramen.
Omdat hij toch maar detective-boekjes leest".
„Je moet niet denken, maar je aan de voor
schriften houden. Om te denken ben ik hier". Toen
voegde hij er hoofdschuddend wat milder aan toe:
„Nou heeft die Vahoda toch nog wat uit zijn
romannetjes geleerd. Dat had ik nooit gedroomd,
dat die het geval nog eens zou oplossen. Roep
hem eens hier, Haberler".
De kleine bibliotheekbezitter uit Teplitz-
Schönau betrad enkele oogenblikken later het
tooneel van de tweede tragedie op kasteel Entzberg.
Hij keek wat angstig naar het lijk van Duschinsky
gn knipperde toen verlegen naar Buschroitner.
„Nou mijnheer Vahoda", zei' de commissaris,
„daar heeft u wat moois aangericht met uw
detective-spelen. Nou heeft Duschinsky zich voor
zijn kop geschoten in plaats van terecht te staan.
Daarbij is het kasteel vol agenten. Dat had niet
mogen gebeuren".
Vahoda knikte bedrukt. „Dat heb ik niet ge
wild. Ik wilde alleen maar
„Ik weet het", zei Buschroitner. „De schuld ligt
bij inspecteur Haberler en bij mij. Haberler
had verstandiger moeten zijn en ik had me van
den aanvang af meer om u moeten bekommeren.
Hoe is u er achter gekomen, dat hetDuschinsky
toch was?"
Vahoda knipperde opgewonden. Ik heb nage
dacht en gecombineerd, commissaris. En toen ik
een theorie had die juist bleek te zijn, heb., ik ge
tracht bewijzen te vinden". En hij begon den op
merkzaam luisterenden commissaris zijn gedach-
tengang en speculaties uiteen te zetten. Eerst aar
zelend en wat bedeesd, kwam de kleine man even
wel langzamerhand op gang en hij vertelde over
tuigend.
„Zoo ver was ik vanmiddag. Ik had het gevoel
dat Duschinsky loog, iets verborgen hield. Wat, dat
wist ik niet, maar ik probeerde het te vinden. En
toen gelukte het mij, gedurende "de thee, onge
merkt zijn kamer binnen te dringen. Ik vond niet
veel. Een half volle doos met patronen en drie
verknoeide films. Heelemaal zwart waren ze. Ik
moet u eerlijk bekennen, dat ik teleurgesteld was.
Ik had gehoopt iets anders te vinden. Een zakdoek
met bloed, of zoo. Maar ik heb nagedacht en ge
peinsd en toen is alles me plotseling duidelijk ge
worden".
„Waarover heeft u dan nagedacht?", informeerde
Buschroitner.
„Waarom Duschinsky gelogen had, toen hij zeide,
dat hij maar één film ontwikkeld had, omdat de
afvoer zoo klokte. Maar de afvoer klokte heelemaal
niet".
„Dat heeft u onderzocht?", riep Buschroitner
verbaasd uit. „Alle respect, mijnheer Vahoda!"
De kleine man glimlachte gevleid. „En hij had
gezegd, dat hij maar één film ontwikkeld had,
En in zijn kamer waren drie films. Over de hon
derd opnamen. U heeft Duschinsky niet zoo gekend
als wij. Die was gek met zijn gefotografeer. Als hij
anders foto's gemaald had, moesten wij direct de
afdrukken zien. En ik heb me verbaasd, al den
heelen tijd, waarom hij de afdrukken nog niet
heeft laten zien. Eerst dacht ik dat dit was, om
dat hij beleedigd was. Maar toen ik zag, dat hij
drie films ontwikkeld had, was ik verbaasd".
„Hm", bromde Buschroitner.
„Ja", vervolgde Vahoda, „waarom had hij ge
logen? Dat was de vraag. En plotseling begreep ik
het. Het. was heel eenvoudig. Duschinsky was van
plan Von Ghetaldi te dooden. Wat doet iemand,
die van plan is een moord te begaan? Hij pro
beert zich een alibi te verschaffen. Wat was voor
Duschinsky normaler, dan zich in de donkere
kamer terug te trekken en te ontwikkelen?"
Vahoda keek Buschroitner triomfantelijk aan.
„Hij laat' zich dus om half elf naar de donkere
kamer brengen, legt een film of de films in de
ontwikkelaar, gaat er weer uit," vermoordt Von
Ghetaldi. komt terug, maakt zijn werk af, blijft
er geruimen tijd en als hij dan terugkomt laat
hij zich op de een of andere wijze hooren. Dat is
zijn alibi. Een film duuft zoo en zoo lang, drie
maal, is samen
„Dat is nog geen volledig alibi", vond Busch
roitner.
„Misschien niet, maar ik denk dat hem niets
beters inviel. Bovendien en dat is het belang
rijkste klopte de zaak niet. Want toen hij terug
kwam, zag hij dat de film verknoeid was. Waarom'.'
Dat weet ik niet. Waarschijnlijk was hij zoo van
streek, dat hij niet. goed opgelet heeft. Kortom
hij zag dat zijn alibi naar de maan was. En in
zijn paniek is hij toen^iaar zijn kamer gegaan en
heeft geprobeerd Feldmann te suggereeren, dat hij
om elf uur uit de donkere kamer gekomen is, om
dat hij die verknoeide films geheim wilde
houden".
„Waarom?", vroeg Buschroitner.
Vahoda haalde de schouders op. „Hij dacht zeker,
dat geen alibi beter was, dan een slecht. Die vra
gen hadden wij Duschinsky moeten stellen. Overi
gens speelt dat geen rol. Belangrijk is slechts, dat
ik ontdekt had, dat Duschinsky gelogen had. Tedere
misdadiger maakt in zijn opwinding een fout.
Als Duschinsky de waarheid gezegd zou
hebben, zou hij er niet slechter aan toe geweest
zijn dan de graal en Wleninger. Die hadden ook
een motief en' geen alibi. Maar juist omdat hij een
slecht geweten had heeft hij gelogen. Toen wist hij
trouwens ook nog niet, dat de chauffeur en de
graaf verdacht zouden worden. En toen ik mijn
bewijzen aanvoerde, toen zag hij dat zijn spel uit
was en heeft hij zich doodgeschoten. En dat is
het laatste bewijs dat mijn- theorie juist was".
Buschroitner zweeg en dacht na. Toen zei hij
met een weemoedige glimlach tegen den kleinen
man, die vermoeid in een stoel gezonken was: „Dat
heeft u fijn uitgekiend. Er is aan u een goed
politieman verloren gegaan. En als ik u iets zeg.
dan moet u niet denken dat ik uw succes verkleinen
wil. Absoluut met! Maar u heeft geluk gehad, ont
stellend geluk!" En toen Vahoda hem verbaasd
aankeek, ging hij door: „Omdat u een amateur
bent, die- de moeilijkheden niet kent. U moet niet
gelooven, dat er één officier van Justitie is, die
op grond van uw bewijzen een aanklacht had kun
nen indienen.. De jury moet nog geboren worden,
die op grond van aanwijzingen en deducties, zoo
juist als ze ook zijn mogen, het schuldig had uit
gesproken. Neen, neen, neen, waarde heer Vahoda,
als Duschinsky niet het hoofd verloren had en er
een eind aan gemaakt had, zou hij vrijgesproken
zijn. En daarom ben ik blij dat het zoo geloopen
is. Het is de beste oplossing. Nogmaals, ik wensch
u geluk, van gapscher harte en wat ik van die
detective-boekjes gezegd heb, dat neem ik terug.
Ik heb me vergist".
Hij reikte Vahoda de hand en deze sloeg verheugd
toe.
„U ls edelmoedig, commissaris", zei Vahoda
schuchter. „U moet niet denken, dat het succes mij
naar het hoofd gestegen is. Ik heb inderdaad veel
geluk gehad en ik wis niet, welke moeilijkheden
er zijn. Nu kan ik pas beoordeelen, hoe moeilijk u
het gehad heeft. Men raakt nooit uitgeleerd".
Buschroitner knikte. Toen keek hij op zijn
horloge. „Zoo, zei hij, „nu moet ik de noodige for
maliteiten vervullen en de verhooren over den
zelfmoord van Duschinsky afnemen. Er zal wel
niets bijzonders uit komen, maar doen moet ik
het. Tot. ziens, mijnheer Vahoda". Hij schudde den
amateur-detective nogmaals de hand en ging naar
de andere kamer, waar de getuigen wachtten.
Het duurde een uur, voor de verhooren afgenomen
waren. De verklaringen verschilden niet veel van
die, welke inspecteur Haberler afgelegd tó jj
Buschroitner daarmede klaar was, ging
de telefoon en belde den officier van
„Ja mijnheer, hier Buschroitner. h
val is afgesloten. Het was Duschinsky.
niet ik ben daar achter gekomen, maar
Ja, die grappige kleine kerel met zijn Qt
boekjes. Maar laat ik het u vertellen",
herhaalde wat er gebeurd was,„Natuurlij
zoo het beste. Met de freule? Die g
graaf beschermen. Ze v.oelde zich moreel1
omdat zij het huwelijk bevorderd heeft ifa
Ghetaldi vrij te krijgen. Toen is het hu\« j,
tijd lang niet goed geweest. En juist toen!
ging. verscheen Von Ghetaldi en prol#
enfin, dat weet u al. Ze dacht dat de I
schuldige was en wilde zich voor hem u! g
Nou ja, vrouwendwaasheid. Ja, natuur#
ninger is niet meer verdacht van den m1#
er is nog iets anders, aie geschiedenis mei
honderd schilling. Eigenlijk moest ik hen
diefstal aanhouden. Maar ik wilde den kef
helpen. Ik heb zoo'n gevoel dat het beter3 s,
als we die zaak op de een of andere wij#
reine brachten. Als hij met Emerenzia tros
zal die wel op hem passen. Ze is een brat
Als we een vervolging tegen hem instellö L
hij vast veroordeeld en dan gaat hij naar' f;
der. Hij is een zwakkeling, eigenlijk.
u, mijnheer, als ik hem eens den raad P
gen, dat hij het geld voor de „Ueberlanii
waring genomen heeft? Dan zal ik wel*
ik ergens het .tekort voor hem. opduik.
meisje trouwt. Is dat goed? Nou,
dat doet me oprecht genoegen. Ik gob
dat ik me vergis. Die haalt geen domnu
meer 'uit. Neen mijnheer, ik heb hitf: di
en ander te doen. Ik kom pas morgen W F
terug. Ik zal het den graaf overbreté
mijnheer!" Buschroitner belde af en overijl
zichzelf. „Nu heb ik dien Wieninger tennr:
holpen misschien dat de graaf wat
drie honderd schilling voelt, Zoo niet, nouf
renzia is ten slotte mijn petekind, dan
geld geven". Hij zuchtte, stond op. stak
ken in zijn actetasch, sloot deze en
bibliotheek. VordJ; vervw
