Moord op kasteel Entzberg
Reizen en avonturen van Mijnheer Prikkebeen
KORT NIEUWS.
V R IJ D A G 7 FEBRUARI 1941
rr "A AR EE WS 15 A 'G B E A
VOOR DE KINDEREN
Het vijftigjarig bestaan van de
Incassobank.
Krans gelegd op het graf van den heer
K. G. Gocdewaagen.
Donderdag was het vijftig jaar geleden, dat de
Incasso-bank N.V. haar loketten opende in het ge
bouw, waarin de toenmalige firma Goedewaagen
en Co. haar kantoor'hield, n.l. op het Rokin nc. 111
te Amsterdam. De tegenwoordige directie achtte
het met het oog op de tijdsomstandigheden niet
geraden dit feil openlijk te vieren, doch in besloten
kring heeft Donderdag in de aula van de oegraaf-
plaats Zorgvlied te- Amsterdam een korte herden
kingsplechtigheid plaats gehad voor den oprichter
der bank, wijlen den heer K. G. Goedewaagen,
waarna een krans op het graf werd gelegd.
In de aula heeft de heer R. Willemse, onder
directeur der bank, het woord gevoerd. Hij zcide
den lof, die allerwegen den verscheiden oprichter
•was toegezwaaid, volkomen verdiend te achten. Hij
toch, aldus spreker, was de man, die niet alleen
het initiatief nam tot de oprichting, maar ook ge
durende 34 jaren de stuwende leiding had. Hij
was dag en nacht bekig de belangen onzer instel
ling te behartigen. Voorts wees spreker er op hoe
de heer Goedewaagen het kleine stekje dat in 1891
•werd uitgezet tot een boom mocht zien uitgroeien,
wier vertakkingen door het geheele land verspreid
waren. En thans ruim zestien jaren na zijn ver
scheiden, zijn nog vele takken daaraan toegevoegd.
Thans telt de bank 75 vestigingen in den lande en
de twaalf personen, die het beginpersoneel vorm
den., zijn uitgebreid tot 1600 employés.
Spr. herinnerde voorts aan het pensioenfonds, tot
welks oprichting de heer Goedewaagen den stoot
had gegeven en waarvan het kapitaal thans vijf
millioen gulden bedraagt. Spr. zeide dit met dank
baarheid te gedenken, ook namens de vele gepen-
sionneerden, die niet aanwezig konden zijn.
Vervolgens begaf men zich naar het graf van
den heer K. G. Goedewaagen, waar de heer Wil
lemse met eenige toepasselijke woorden een krans
neerlegde.
Ook de Incassobank verhoogt het
dividend.
Naar het A.N.P. verneemt is in de vergade
ring van 6 dezer van den Raad van Commissa
rissen der Incassobank N.V. besloten, aan de
op 27 Februari a.s. te houden algemeene ver
gadering van aandeelhouders voor te stellen om
over het jaar 1940 een dividend uit te'keeren
van 5 pet. (vorig jaar 4 pet.)
Overdracht van Nederlanrlsclie
zeeschepen zonder vergunning
verboden.
De secretaris-generaal van het departement van
Handel, Nijverheid en Scheepvaart heeft de be
schikking van den toenmaligen minister van econo
mische ?aken betreffende verbod van overdracht
van zeeschepen in dien zin gewijzigd, dat daarin
verva'llen de woorden „voor zoover betreft over
dracht aan niet-Nederlanders of naar het buiten
land".
Daarmede is thans ook overdracht van Neder-
landsche zeeschepen aan Nederlanders verboden
zonder vergunning. (A.N.P.)
Het departement van Volks
voorlichting en Kunsten.
En het departement van Opvoeding, Wetenschap
en Cultuurbescherming.
Het komt herhaaldelijk voor, dat stukken, be
stemd voor het departement van Opvoeding, We
tenschap en Cultuurbescherming, worden gericht
aan het departement van Volksvoorlichting en
Kunsten en omgekeerd.
Ter informatie van belanghebbenden wordt er
op gewezen, dat onder het departement van Op
voeding, Wetenschap en Cultuurbescherming res
sorteeren alle zaken, welke voorheen behoorden
tot het terrein van het voormalige departement
van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen, met
uitzondering van de zaken betreffende de levende
kunst.
Onder het departement van Volksvoorlichting
en Kunsten ressorteeren alle zaken betreffende
het perswezen, het radiowezen, het filmwezen, de
muziek, het tooneel, de kunstdans, de bouwkunst,
de beeldende kunst, de kunstnijverheid, het boek
wezen en de cultureele ontspanning.
Het departement van Opvoeding, Wetenschap
en Cultuurbescherming is gevestigd: Oostduin-
laan 2 te 's-Gravenhage.
Het departement van Volksvoorlichting en Kun
sten is gevestigd: Prinsessegraoht 21 te 's-Gra
venhage. (A.N.P.).
Mta MARKT nm
Uil BERECHTEN Jig
BARNEVELD Donderdag.
Pluimveemarkt. Oude kippen f 1,40—f 2.50. Oude hanen
jfl.50f2,30. Jonge hanen flf2. N.H. Blauwen per K.G.
f 1,50—f 3. Jonge hennen f 1,80—f 2,40. Duiven, per paar
f 0.40—f 0,60. Tamme eenden f 0,90—f 1,40. Ganzen f 6—f 9.
Kalkoenen per K.G. f 7,50—f 10. Tamme konijnen f2,50
f4, Wilde konijnen f 1,40—XI,80. Aanvoer 5000. Handel vlug.
Eiermarkt. Witte eieren f 1,07 per K.G. Eendeneieren
15,80—f 7,30, Aanvoer 89.000. Handel matig.
Veemarkt. Zeugen f 100—f 200. Schrammen f 32—f 43.
Biggen fis—f22. Nuchtere kalveren f 5—f 20, Aanvoer 60.
Handel zeer kalm.
DOOR
PETER PAUL BERTRAM.
1 31)
Ditmaal duurde het bijna een uur, voor Buschroit-
trver terugkwam. Wat Vahoda nog nooit van hem
gehoord !had, hoorde hij nu. Buschroitner vloekte.
„Een pech dat we hebben!" riep hij. „Natuurlijk
hadden ze daar een kaart van hem. Was een be
rucht vechtersbaas. Maar toen hij als gesneuveld
gemeld weiidi, hebben ze zijn kaart met vingeraf
drukken vernietigd. De duivel zal hem halen!"
„Maar is er wel eer. geweest?" vroeg Vahoda.
„Geweest!" zeide Busohroitner. „Wat hebben we
daaraan. Nu hebben we er een noodig".
„Maar we zouden toch...." Vahoda begon snel
te spreken.
Buschroitner hoorde toe.
„Verdraaid, mijnheer Vahoda", zei hij tenslotte,
fjdat is een gevaarlijk experiment.. Mogen we dat
•wel probeoren?" Hij dacht na.
„U heeft geen andere keus!" pleitte Vahoda. „En
dan kunt u toch direct zien, of onze verdenking
juist is. En als u niet absoluut overtuigd bent dat
we ons vergissen, dan kunt u hem vasthouden om
te confronteeren".
„Zou ik niet liever den officier in den arm ne
men?"
Vahoda. als door den duivel bezeten, spotte: „Den
officier vragen' Onzin? Die zal antwoorden, dat u
blij mag zijn, dat de moord hier zoo goed opgehel
derd is en dat u om hemelswil geen nieuwe com
plicaties moet uitlokken".
„Neen, neen",'protesteerde Buschroitner, „zoo is
j3e officier niet".
„Maar hij kan van Lienz uit toch niet beoordee-
len, hoe die zaak staat. Dat kunt u door de telefoon
toch niet verklaren", drong Vahoda aan. „U moet
op eigen verantwoordelijkheid handelen, commis
saris. Des te grooter zal uw roem zijn".
Een tijd lang was Buschroitner onzeker maar
toen, met een berustend schouder ophalen, stond
hij op. „Goed dan", zei hij, „we zullen het pro
beoren".
Busohroitner, Vahoda en hoofdinspecteur Lech-
perger werkten tot den laten namiddag aan de
voorbereidingen. Maar tenslotte waren ze zoo ver.
„Er op los", zei Buschroitner. „Meer dan den
kop kan het ons niet kosten."
Ze gingen gedrieën de trap af naar de hall. Het
hart klopte Vahoda in de keel. Hij was verschrik
kelijk bang, maar wilde het niet toegeven. Op de
eerste verdieping ging Buschroitner op de kamer
van Maxwell af en klopte aan.
„Binnen!" klonk Maxwell's stem.
Buschroitner opende de deur en trad gevolgd
door Vahoda en Leehperger binnen.
„Goeden avond, commissaris", begon Maxwell,
maar keek verbaasd op, toen hij ook Vahoda en
den hoofdinspecteur zag.
Buschroitner trad op hem toe.
Anton Maxner, in naam der wet arresteer ik u
wegens moord op den Roetheenschen priester
Stanislaus Wienciewicz en den misdienaar Pawel
Krezenski, wegens moord op Felix von Ghetaldi
en Otto Duschinsky".
Maxwell stond onbewegelijk. Geen spier van zijn
gezicht vertrok. Hij was slechts lijkbleek geworden.
Toen, na een kort oogenblik dwong hij zijn ge
zicht tot een glimlach. ij
„Ik vrees, commissaris", zei hij, en zijn stem
klonk heesch, „dat ik u slecht verstaan heb. Of
beteekent dit een misplaatste grap?"
„Ontkennen is nutteloos", zei Buschroitner kortaf.
„Leehperger, neem zijn vingerafdrukken".
Maxwell kreeg een rood hoofd. „Commmissaris",
zei hij scherp. „U schijnt te vergeten, dat ik op een
diplomatenpas reis. Zoo'n behandeling duld ik
niet".
Buschroitner haalde de schouders op. „U reist op
een heel gewone Chineesche pas", antwoordde hij.
„De andere heeren hebben diplomatenpassen. Bo
vendien is uw pas waarschijnlijk valsch, ten
minste de gegevens er op. Wilt u vrijwillig uw
vingerafdrukken laten nemen, of moet ik geweld
laten gebruiken?"
„Ik protesteer", zei Maxwell.
„Dat kunt u", zei Buschroitner koelbloedig. „Als
u werkelijk onschuldig bent, dan blijkt dat in
enkele minuten. Dus?"
Maxwell liet zich zwaar in een stoel vallen.
„Goed", zei hij bijna toonloos. „Tegenstand is nut
teloos".
Leehperger opende een koffertje en nam er de
benoodigdheden uit voor het nemen van vingeraf
drukken. Haberler kwam binnen en begon de
kamer te doorzoeken.
„Een kwartier geleden", zei Buschroitner tegen
Maxwell, „is uw strafkaart uit Schechat gekomen.
En aan den trekker van Duschinsky's revolver
hebben wij den afdruk van uw rechter wijsvinger
gevonden. Ja, Maxner, drie moorden kunnen we
u bewijzen. En de vierde, die op Von Ghetaldi,
dien u per abuis vermoord heeft, wordt een proces
met aanwijzingen als bewijs. Maar dat speelt geen
rol"
Inspecteur Haberler bracht den commissaris
twee doorslagen van brieven. Beide waren gericht
aan de Schweizerische Kreditanstalt, filiaal
Genève. De eene was twee dagen, de andere een
dag geleden gedateerd. De eene bevatte de op
dracht, bepaalde effecten te verkoopen en de op
brengst van ongeveer zeventien duizend francs
op de postgirorekening nr. 42056 van Otto
Duschinsky over te schrijven. De tweede brief
herriep deze opdracht.
„Zeventien duizend francs", zei Buschroitner,
„dat zijn ongeveer twintig duizend schillings. Hm.
Maar daar zou het niet bij gebleven zijn. Den brief
met de opdracht heeft u eergisteren in tegen
woordigheid van Duschinsky geschreven, die hem
waarschijnlijk zelf gedicteerd heeft. Den tweeden
heeft u gisteren geschreven, nadat u hem vermoord
heeft. Heel onvoorzichtig Maxner, dat alleen had
u vroeger of later den kop al gekost".
Hoofdinspecteur Leehperger had inmiddels
Maxwell's afdrukken genomen. Hij vergeleek ze
nu met een oude, wat vergeelde kaart, waarop
eveneens dactyloscopische afbeeldingen ston
den.
„Geen twijfel mogelijk, commissaris", wendde
hij zich na eenigen tijd tot Buschroitner. „Iden
tiek".
Buschroitner knikte. „Wel, Maxner, wilt u een
bekentenis afleggen?"
Maxwell zweeg. Dikke zweetdruppels stonden
hem op het voorhoofd. Hij had zijn handen om
de leuningen van den stoel geknepen. Inspecteur
Haberler zette zijn schrijfmachine klaar op de tafel.
Alles verliep rustig.
Nog steeds zweeg Maxwell.
Inspecteur Haberler gaapte en zette langzaam
een vel papier in de machine. Leehperger had zijn
boeltje weer ingepakt. „Als we den afdruk van den
wijsvinger hier op den revolver vergrooten", zei hij
halfluid tegen den commissaris, „dan kunnen we
ze op de rechtzitting projecteeren als lantaarn
plaatjes".
„Lang geen slecht idee". Buschroitner knikte in
stemmend. Hij wendde zich tot Maxwell. „Maxner,
hoe is het, wilt u nu bekennen of zullen we u
naar de gevangenis in Lienz laten overbrengen''
„Gevangenis?", schreeuwde Maxwell.
„Goed!", zei Buschroitner koek „Handboeien
aandoen en door twee man met gevelde bajonetten
naar Lienz laten brengen".
„Jawel, commissaris", zei Leehperger en wendde
zich naar de deur.
„Neen, neen!", schreeuwde Maxwell, terwijl
hij opsprong. Haberler, de hand in de pistooltasch,
liep op hem toe.
Maxwell zakte in de fauteuil terug, een gebroken
man.
„Ik wil bekennen", stamelde hij.
HOOFDSTUK XIII.
De directeur van den Geneeskundigen Dienst dr.
Wachter stak een sigaret aan en wendde zich tot
den officier van Justitie mr. Urban. „Dus morgen
komt de touringcar van kasteel Entzberg terug?"
Hij nam het pak kaarten op, dat zijn buurman, de
bankier Weigelsberger, hem toegeschoven had. „Dat
moet ik zien. Dus die Buschroitner, die zich zoo
geblameerd heeft...."
De officier van Justitie, een kleine man met
een wit Henri IV baardje, kreeg een kleur.
„Van blameeren kan geen sprake zijn", zei hij
geprikkeld. „Buschroitner is een nauwgezette, voor
zichtige ambtenaar, mijn knapste medewerker. Hij
zou waarschijnlijk Duschinsky ook ontmaskerd heb
ben. En als die buitenstaander er niet tusschen
gekomen was dan zou hij waarschijnlijk het
noodige materiaal gevonden hebben en den zelf
moord verhinderd hebben". Hij nam zijn kaarten
op en sorteerde ze haastig. „Wie heeft gegeven?"
„Ik", zei Weigelsberger. „Een schoppen".
„Twee ruiten", bood de diepe bas van mr.
Schwaiger, den notaris.
Op dat oogenblik kwam de dienster en riep mr.
Urban aan de telefoon. q
„Pardon", zei hij én stond op. „Ik ben dadelijk d
weer terug".
(Slot volgt).
HAARLEMSCHE RECHTBANK.
53.
Bij 't zien der schuchtere boerin
Brandt onze held van zoete min:
Hij nadert, hoffelijk en teeder,
Hij stelt zich voor en knielt dan neder
En zégt: „Mejuffrouw, hoor mij aan:
Wilt gij met mij door 't leven gaan?"
54.
De lieve, vroolijke boerin
Vindt dit een wonder-vreemd begin.
Toch voelt zij zich het hart doorboren.
Zij zegt: ,,'k Mag zulke taal niet hooren:
'k Ben nog te jong, geloof me ga!
Maar wacht spreek toch maar eerst
met Pa!"
Donderdagmiddag stond voor de Haarlemsche
Rechtbank terecht een jonge blosmenkweeker uit
Ter Aar, die verdacht werd meineed gepleegd
te hebben. Zijn broei- moest zich in begin Februari
wegens diefstal van een fiets voor den Politierech
ter verantwoorden, waarbij de bloemenkweeker
als getuige was gehoord. In strijd met de waarheid
had hij toen onder eede verklaard, dat de be
trokken fiets niet op slot had gestaan. Dit was wèl
het geval.
De President onderhield den verdachte en wees
hem er op, dat hij blijkbaar het gewicht van den
eed niet begrepen heeft. ..Waarom moést u in deze
onbelangrijke zaak nu liegen? Nu loop je zelf er
veel erger tegen aan, dan je broer".
Verdachte antwoordde niet.
De Officier achtte meineed bewezen en eischte
een half jaar gevangenisstraf.
De verdediger, Mr. B. E. van Tijn, verklaarde
aanvankelijk ook niet begrepen te hebben, waar
om verdachte zich in dit onbeduidende zaakje aan
meineed had schuldig gemaakt. Toen hij echter
een onderzoek instelde, werd het hem onmiddellijk
duidelijk, want het bleek hem, dat deze verdachte
niet schrijven, lezen en rekenen kan. „Hij is een
van de weinige analphabeten, die Nederland nog
bezit. Zijn slechte ontwikkeling is te wijten aan
zijn ziekelijlten toestand".
Pleiter las brieven van twee patroons van ver
dachte voor, waaruit bleek, dat de jongen niet
oneerlijk, vlijtig, maar achterlijk was. De tweede
patroon had hem zelfs 2jaar in dienst gehad.
Deze schetste hem als een goed werkman, maar
nerveus en achterlijk, waarom hij hem moest ont
slaan. Pleiter meende dus, dat geen element
van opzet in deze zaak aanwezig was. Hij vroeg
daarom vrijspraak of een psychiatrisch onderzoek.
MISHANDELING.
Vervolgens stond een expediteur uit IJmuiden
terecht. Volgens de dagvaarding had hij in No
vember als bestuurder van een auto in Velserbeek
te Velsen eenige wielrijders, die hinderlijk vóór
hem reden en hem 't passearen belteten, een klap
om de ooren gegeven.
Een der wielrijders werd als getuige gehoord.
Hij verklaarde,, dat ze niet, zooals verdachte be
weerd had, met z'n drieën naast elkaar hadden ge
reden.
De President vroeg hem of hij den verdachte
soms een scheldwoord („schorum" of „schoft") had
toegevoegd.
Getuige ontkende dit. Hij had alleen geroepen
„Kalm aan!"
„Waarom?"
„Omdat hij zoo aanhoudend achter ons toeter
de".
„Was er voldoende ruimte voor den verdachte
om te passeeren?"
„Ook dat".
De verdachte hield vol, dat de wielrijders met
hun drieën naast elkaar hadden gereden. Boven
dien stond er nog een bakfiets aan den kant van
Noor I I A Com.rnfur
Ralten en at onIuren van Mijnheer Prtlkebeea
Teelenlng van AarI fan Ewtjh.
J81
den weg. „Een der jongens had mij of mijn zo<
(dat weet ik niet precies meer) uitgescholden vi
schooier".
Getuige ontkende dit. „Verdachte heeft mij, to<
hij uit zijn auto stapte, eèn draai om de ooren
geven"
De President zei tegen verdachte, dat deze blijl
baar erg opgewonden was geweest, anders zou 1
niet uit de auto zijn gestapt.
Verdachte antwoordde, dat hij alleen een duw h;
gegeven. „De chauffeur krijgt altijd de schuld a
wat gebeurd is'", zei hij. „Zooals die jongei
reden, moesten er ook ongelukken van komen", ic!
,.U was hier de oudste", zei de President: ,jje
had dus de wijste moeten zijn".
„Zeker, daar hebt u gelijk in, maar ik moclkei
toch de jongens er op wijzen, dat ze niet m ijl
'.'n drieën naast elkaar mochten rijden"
,.Ja, dat mocht, maai- méér niet".
De tweede getuige sprak in denzelfden gee io|
als de eerste.
Tenslottte werd de zoon van verdache, die ook live
de auto had gezeten, als getuige gehoord. Dej ,o;
merkte op, dat zijn vader geen klap gegevi nl
had.
De Officier eischte tegen verdachte f 25 boe >ei
of 15 dagen hechtenis.
Verdachte hield nog eens zijn onschuld vol. Hrer
deelde mee, dat hij ook een aanklacht tegen va
drie wielrijders had ingediend. Hij vroeg wanneine
deze zaak behandeld zou worden.
De President maakte hem duidelijk dat h|tei
daarover, inlichtingen aan den Ambtenaar bij h
Kantongerecht moest vragen.
„Dat zal ik zeker doen", zei verdachte; „i^ol
wil m'n recht, net als een ander!"
Uitspraken over veertien dagen
W. Fehres.
10 Februari 60 jaar.
GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN.
M
Inlichtingen aan het Bureau van Politie Smede-
straat te Haarlem, uitsluitend tusschen 11 en l!;a
uur. !e
Armband, Heek, Kruisweg 2224; armband, D<
Wijs, Dr. Schaepmanstraat 46; bril, Sohoorl, Saenn<
redamstraat 36; kerkboekje, Campfens, Oudewef10
79; duimstok, Ligtenberg, Zuider Buiten Spaarnf
148; étui met vulpen en vulpotlood, Staphorst"
Graafschapstraat 17; gewicht, v. d. Aar, Kedoe-
straat 7; heerenhandschoenen, Fibbe, Bloemveld-
laan 39; heerenhorloge, v. Galen, Dr. Schaepman 0
straat 17; hondje, Hartel, Deckerstraat 17; hond
Müller, Zijlweg 115 p.a. Kate; hond, de Kluk, Kort»
Parkweg 1 Bloemendaal klompen, Overbeek
Spaarnhovenstraat 78; portemonnaie m.i., Winnu'bst n(
de Ruijtcrweg 15; rijwielplaatje, Boogaart, 2e Zuic
Polderstraat 79; vulpen, N. J. Jansen, Uit den Boscli'
straat lfe, wanten, Tol, Pijlslaan 31.
Kachelbrandhout mag niet meer
kosten rlan 4.— per 100 K.G,
Amsterdamsche politie bekeurt overtreders.
Het komt den laatsten tijd zeer veel voor,
dat kachelbrandhout aangeboden en verkocht
wordt boven den maximumprijs van f 4 per 100
K.G., welke prijs bij het prijsbeheerschings-
besluit is vastgesteld. Thans heeft de Amster
damsche politie tegen verschillende personen we
gens dit besluit proces-verbaal opgemaakt.
HET DUITSCHE ARBEIDSFRONT.
De leider van het Duitsche Arbeidsfront in Ne
derland de heer B. Casselmann richt den volgenden
oproep aan alle rijks-Duitschers in Nederland:
„Alle rijks-Duitsche werkenden, die geen lid
van het Duitsche arbeidsfront zijn, worden ver
zocht om ten dienste van de sociale verzorging
omgaand hun preciese adres aan het bureau van
het Duitsche Arbeidsfront, Joh. de Wittlaan 46
te 's Gravenhage, te melden". (A.N.P.)
De 83-jarige C. Tromper, gewoond hebbende
in de Boelstraat te Rotterdam, is uit het venster
op straat gevallen. De oude man liep zoodanige
verwondingen op, dat hij vrij spoedig overleed.
De achtjarige scholier M. R. is op den Hertog
singel te Maastricht bij het uitgaan der school door
een vrachtauto aangereden. De knaap word zwaar
gewond naar het ziekenhuis gebracht en is daar
overleden.
Door ambtenaren van den crisiscontroledienst
werd tegen een inwoner van Dedemsvaart proces
verbaal opgemaakt wegens het frauduleus slachten
van varkens. Bij een ingesteld onderzoek werd
thuis niets aangetroffen, doch wel werd 350 K.G.
vleesch op de begraafplaats gevonden.
Als onderdeel van het Ned. Agrarisch Front,
streek Amsterdam, is te Amsterdam gesticht: „Het
Amsterdamsche Bakkersgilde". Als leider van dit
gilde is aapgesteld de heer W. J. C. Thomass.
(Archief H. D.) p
VI
Een bekend Haarlemmer, de heer W. Fehres, oudiei
chef van het bureau Burgerlijken Stand en Be vol ta
king, wordt 10 Februari 60 jaar. Al woont de hee le
Fehres na zijn pensionneering (in Maart 1939) t ot
Zeist, hij vergeet Haarlem niet en de Haarlem )e
mers vergeten hem evenminDe heer Fehres ha< e
voor hij den gemeentedienst verliet zijn 40-jarlf fl
julbilé gevierd, waarbij hij hartelijk gehuldigde;
is voor zijn werk in het belang der gemeent a:
verricht. Als jongen kwam hij op de secre ir
tarie, door ijver, plichtsbetrachting en bekwaam le
heid klom hij steeds hooger, tot hij tenslotte he ai
hoogste bereikte wat mogelijk was: chef eene la'
groote en belangrijke afdeèling. ni
iel
""'IB
Het carillon voor het Leidsche
Stadhuis aangeboden.
Het geschenk van de burgerij, studenten ei_
reünisten voor het nieuwe stadhuis, bestaand*
uit een carillon met toebehooren in den torei[|
van het Leidsche stadhuis is door het comitf
tot aanbieding van het geschenk aan de ge<
meente Leiden aangeboden en door het gemeen
tebestuur aanvaard. Na de plechtigheid wert
het carillon door een bespeling ingewijd. Het ca-
rillon zal evenals vroeger in den ouden torer
eiken Woensdag en Zaterdag van 1112 uui
worden bespeeld. Ook het speelwerk bij heel-
half- en kwartslag is met ingang van Donder s
dag in werking gesteld. De bespeling van he 'x
carillon is opgedragen aan den heer R. Hee' o
ring.
Het Friesche dorpje Lippenhuizen genoot deze week de attractie van een hard
rijderij met arresleden. Twee rivalen in den strijd.
(Foto Pax Holland.)
