Reizen en avonturen van Mijnheer Prikkeheen
(LN/T IN IITTIEIN
Schilderijen en aquarellen
van Otto B. de Kat.
Uit Wilde Gewesten
DINSDAG 11 FEBRUARI 1941
HAAREEM'S DAGBEAD
De wording van den
Nederlandschen Arbeidsdienst.
Vorming van het kader.
Het A.N.P. 'meldt: Gaven wij in een vorig arti
kel een korte uiteenzetting van het ontstaan der
idee van den Arbeidsdienst en de doelstelling daar
van. thans zullen wij een beschrijving geven van
de uitwerking daarvan in de praktijk, daartoe in
staat gesteld door een bezoek aan het kamp voor
de opleiding van „burger"-vrijwilligers voor het
kader, te Nunspeet.
Op eenigen afstand van dit Geldersche dorp, te
midden van hei en bosch, is sedert eenige maanden
een barakkenkamp verrezen, waar ongeveer 180
jonge menschen, meerendeels tusschen de 20 en 30
jaar, deze opleiding volgen. Onder hen zijn alle
beroepen vertegenwoordigd.
Wat onmiddellijk opvalt bij het betreden van het
kamp is de prettige kameraadschappelijke sfeer.
De barakken zien er vriendelijk uit met 'hun rood
witte luiken voor de ramen. En ook binnen vindt
men hetzelfde. De adspiranten zijn gehuisvest in
kleine kamers, waar iedere groep een gemeenschap
vormt. Dit komt op allerlei manieren tot uiting en
wel in de eerste plaats door de inrichting, welke
is aangepast aan het motto van de groep. Iedere
groep heeft namelijk een motto verkozen en in den
geest daarvan zijn versieringen aangebracht. Hier
komt weer tot uiting hoe bijzonder rijk de Neder-
landsche geschiedenis is en hoe deze nog altijd in
ons volk leeft, en ook het heden reden geeft tot
voldoening.
In het kamp mag niet over politiek worden ge
sproken en dagbladen worden geweerd Wel worden
door een der leiders van het kamp dagbladen ge
lezen waaruit dan de koppen van de voornaamste
gebeurtenissen worden uitgeknipt en voorgelezen.
De betreffende artikelen worden aangeplakt en
men kan er zoo kennis van nemen. Alles wat kan
verdeelen, wordt echter zorgvuldig geweerd. Dit
is geen maatregel van bovenaf opgelegd, doch een
vooi-stel van den commandant van het kamp, dat
bij acclamatie door de deelnemers is aangenomen.
Dit heeft tot resultaat gehad, dat hier alle politieke
en godsdienstige geschillen wegvielen.
De gemeenschapsgedachte kwam eveneens tot
uiting bij de theoretische lessen in het kamp. Hier
bij deden zich voor verscheidene adspiranten moei
lijkheden voor, door gebrek aan vooropleiding.
Zonder eenige aansporing, geheel vrijwillig en on
afhankelijk van elkaar, sprongen de meer ontwik
kelden de anderen bij en gaven dezen mede-cur
sisten in hun vrijen tijd lessen in de vakken, welke
zij noodig hadden.
Het werkprogramma in het kamp omvat veel
practiseh werk, zooals arbeidstechniek ('het han-
teeren van werktuigen), landmeten, wegenbouw,
boschbouw, enz. Ook sport neemt een belangrijke
plaats in het kampleven in, waarvan getuigt de
groote, goed ingerichte gymnastiekzaal.
Voorts neemt het exerceeren een belangrijke
plaats in. Deze exercities Worden uitgevoerd met
de schop en moeten niet beschouwd worden als
een miltiair element, doch zuiver als een formatie
beweging. Ook het exerceeren bevordert het ge
meenschapsgevoel, evenals het gevoel voor tucht en
orde, terwijl hierdoor ook naar buiten een goeden
indruk wordt gemaakt.
Dan de theoretische lessen, (jie zeker niet op de
laatste plaats staan. Hieraan wordt de uiterste zorg
besteed.
Tenslotte kan nog worden medegedeeld, dat veel
aandacht wordt besteed aan samenzang, waarmede
zeer goede resultaten zijn bereikt. Zoo ontstonden
er in het kamp een zestal liederen, die deel uit
maken van het programma en waaruit de frissche
geest spreekt. Wij citeerden uit deze liederen reeds
eenige strophen.
De dag in het kamp vangt aan bij de reveille om
zeven, uur 's morgens. Om half negen volgt dan de
vlaggenparade, waarbij het parool van den dag
wordt uitgegeven. Dit paróol kan bestaan uit een
woord, een zin, een gedicht, een naam van een bé-
roemd Nederlander, enz: Dit parool wordt des
avonds, voor tafel, door een adspirant toegelicht.
Na de vlaggenparade volgt dan het dagprogram
ma een half uur zang, arbeids'techniek, graafwerk,
voordrachten, lichaamsoefeningen en marschoefe-
ningen. Daarnaast theorie over tucht, den dienst
en eerste hulp, waarmede dan de uren tot half zes
gevuld zijn. Des Zaterdags is er een veldloop, waar
aan alle adspiranten deelnemen. Het avondappel is
om half elf.
Zoo zien wij, dat alles is gedaan voor een goede
voorbereiding van de leiders, van den Nederland
schen Arbeidsdienst voor hun taak. Deze leiders
zullen komen te staan over de volgende formaties:
een kamp, bestaande uit 200 man, waarover een
hopman het bevel voert. Dit kamp is verdeeld in
vier groepen van rond 50 man ieder, weer onder
verdeeld in ploegen van 12 of 13 man. Daar zullen
zij hun idealen kunnen verwezenlijken, getrouw
aan het refrein van hun kamplied:
„Rood, wit en blauw, kracht, eer en trouw,
Met het hoofd fier opgericht
Zoeken wij nieuw licht.
Kameraden smeden nu met vaste hand,
Eén van zin, hier een sterke band".
10.000 MANNEN HEBBEN
ZICH AANGEMELD.
De Deutsche Zeitung in den Niederlanden heeft
een onderhoud gehad met majoor Breunese den
commandant, van den Opbouwdienst, die zooals men
De verkeerst^ntoonstelling, welke door de Stichting Winterhulp Nederland te
Amsterdam georganiseerd is als voorbereiding voor de aanstaande collecte, is
Maandag geopend. De eerste bezoekers bezichtigen de expositie.
(Foto Pax Holland)
weet belast is met de vorbereiding van een Ne
derlandschen arbeidsdienst. Hierin wordt meege
deeld, dat de werving succes heeft gehad en dat
zich tot nu ongeveer 10.000 man vrijwillig hebben
aangemeld.
EEN VROUWELIJKE
ARBEIDSDIENST.
Majoor Breunese heeft verder in dit onderhoud
meegedeeld: Dienst in het belang van het vader
land zal ook door de meisjes kunnen worden ver
richt. Tot nu toe hebben zich eenige honderden
meisjes aangemeld voor den vrijwilligen arbeids
dienst, die in den loop van dezen zomer op het
land onderkomen zullen vinden. De meisjes behoe
ven uiteraard geen zwaren llchamelijken arbeid te
verrichten; zij zullen bezigheid vinden in den land
bouw en het huishoudelijk werk. De duur van
dezen arbeidsdienst is ook op 6 maanden gesteld.
De organisatorische voorbereidingen zijn reeds ge
troffen en de tijd is niet ver meer dat alle meisjes
kunnen worden opgenomen.
Aan Philips' Bouwbedrijf te Haarlem is gegund
het verbouwen van de percee-len Wagenstraat
98—100.
Tegen liet slippen van fietsers.
Een uitvinding die al eerder gedaan was.
Eenige dagen geleden deelden wij mede dat de
heer C. van Metelen, monteur bij de Haarlemsche
Rijwieltrust, wonende te Overveen, op het denk
beeld gekomen was een fietsketting om den voor
band van zijn fiets te bevestigen om daardoor het
slippen tegen te gaan.
Thans verzekert men ons evenwel, dat een
jonge Nederlander reeds in de winter 1939'
1940 op het denkbeeld gekomen is een ketting om
den band van zijn achterwiel te bevestigen. Hij
reed daarmee zelfs met succes op glad ijs. In na
volging daarvan heeft toen de heer Thomassen
te Haarlem, die een smederij onder Schalkwijk
heeft, regelmatig sinds den winter 1939'1940 in
Haarlem's straten gereden. Hij bereikte daar
mede uitstekende resultaten.
NED. VROUWEN ELECTRICITEITS
VEREENIGING.
Voor de afdeeling Haarlem en Omstreken van
de Ned. Vrouwen Électriciteits Vereeniging zal
Vrijdagmiddag 14 Febr. a.s. Mej M van der Knoop
in Lido een causerie houden over „De volkskunst
in de Scandinavische l'anden en het gebruik van
electricitelt in de huishouding aldaar.
Poging tot moord.
In hooger beroep acht laar gevangenisstraf
geëischt.
In den nacht van 27 op 28 Juli van het vorig jaar
heeft een arbeider D. B. woonachtig te Venlo ge
poogd den man Wouter Xhöfleer in diens woning
aldaar van het leven te berooven.
Wouter Xhöfleer was in die dagen gemobiliseerd
bij den Opbouwdienst. Gedurende dezen tijd had
zijn vrouw relaties onderhouden met den 22-jarigen
arbeider D. B. Op 27 Juli was Wouter Xhöfleer
plotseling thuis gekomen, in de hoop werk te kun
nen vinden. In het brein van B, kwam toen het
plan op Xhöfleer van het leven te berooven. Hij
heeft Xhöfleer met bijlslagen zwaar gewond, doch
deze is in het leven gebleven.
De rechtbank te Roermond veroordeelde B.
wegens poging tot moord tot zes jaar gevangenis
straf.
De officier van Justitie, die acht jaar gevangenis
straf had geëischt, teekende tegen dit vonnis hooger
beroep aan.
Maandag diende de zaak voor het gerechtshof te
s Hertogenbosch. De advocaat-generaal eischte 8
jaar gevangenisstraf.
BIJBELAVOND HAARLEM-OOST.
Men schrijft ons:
Op Vrijdag 14 Februari a.s. (bij licihte maan!)
wordt een Bijbelavond gehouden voor Haarlem-
Oost in de kerkzaal der Oosterkerlc. Zomerkade, te
openen door Dr. E. Emmen en te sluiten door Ds.
L. Hoorweg.
Na bezichtiging eener étalage van uitgaven van
en over het Nederlandsch Bijbelgenootschap om
half 8, zal een uiteenzetting worden gegeven dooi
den Secretaris voor bet Binnenland, Ds. D. E.
Boeke, over den arbeid van het Nederlandsch
Bijbelgenootschap in bet algemeeen en de werk
wijze eener afdeeling in het bijzonder, welks ze
genrijke werking nog te weinig bekend is geble
ken.
Voorts zullen besprekingen worden gevoerd
over de mogelijkheid eener zelfstandige afdee
ling Haarlem-Oost naast de eigenlijke afdeeling
Haarlem. Deze besprekingen zullen staan onder
leiding van Ds. H. M. Bielke, Voorzitter der afdee
ling Haarlem.
Belanghebbenden hebben vrij toegang.
VEREENIGING VOOR VEILIG VERKEER.
De Vereeniging voor Veilig Verkeer te Haarlem
houdt hedenavond haar jaarvergadering in Hotel
,Lion d'Or".
TENGEVOLGE VAN KOLENDAMPVERGIFTI
GING OM HET LEVEN GEKOMEN.
Zaterdagavond zijn twee oude alleenwonende
dames R. uit de Prins Hendriklaan te Zeist, door
kolendampvergiftiging bewusteloos geraakt. Zon
dagmiddag vonden buren de oude dames in bed
buiten bewustzijn. Beiden zijn naar het zieken
huis te Zeist overgebracht, waar de 75-jarige M.
J. R. tengevolge van deze vergiftiging is over
leden.
VOOR DE KINDEREN
S'„o, I I A Coucrniur
Reizen en aronluren eon MlfrUr PelHobecC
Ttoienlng non AarI i>on Ewljh.
De walvlsch, krimpend van de pijn,
Denkt: 't Zal mijn laatste uurtje zijn.
Ten einde raad gaat hij aan 't spuwen
„Misschien zal zóó d' ellende luwen".
Denkt 't arme, groote zieke beest
Dat nooit zoo naar nog ts geweest.
En kijk, daar nadert ginds een boot.
Die komt als redder in den nood
Die ziet daar, door het nat bedolven,
Vier menschen, worstelend In de golven
„Geef acht", roept thans de manschap
luid,
„Wij moeten helpen, vlug vooruit".
In De Bois' Kunsthandel.
Otto B. de Kat: Communiemeisje.
(Foto Voerman, Haarlem)
Otto B. de Kat, die hier twee jaar geleden ook
exposeerde, komt nu met ruim twintig werken
voor den dag, die alle in dit tijdsverloop zijn ont
staan. Veel daarvan vervaardigde hij te Brussel; d«
stad en haar omgeving inspireerden hem minder
dan bepaalde gebeurtenissen uit het R.K. leven,
die hem stof schonken voor zijn schilderijen en
aquarellen. Toch kan hier bezwaarlijk van reli
gieuze kunst gesproken worden, het is den bui-
tenkant, die den schilder trof, het uiterlijke, waar-hee
aan blijkbaar bij onze zuiderburen meer is vastge
houden dan ten. onzent, waar we bijvoorbeeld geen
gesluierde Communiemeisjes meer kennen. Dat diedj
voor den schilder aantrekkelijk kunnen zijn behoeft
weinig betoog. Tule, glanzend en doorschijnend, de
gloed van een kaarsvlam op een kinderkopje, het
prachtig-roode toogje van den koorknaap, altegaar er(
dingen die een lust zijn voor het schildersoog en
waarbij schilderkundige problemen optreden,
waarvan de overwinning voldoening zal schenken.
De Kat wist er een dankbaar en goed gebruik
van te maken. Hij is niet vervallen in het maken
van een mooie prent, waartoe de kans toch niet ge
ring. Dit mag hem reeeds als een verdienste wor
den aangerekend.
Als „piece de résistance" fungeert ter tentoon- ige
stelling een groot doek, getiteld „Communiemeisje", :eeJ
waarvan hierbij een repuroductie wordt gegeven, aa
Dat de schilder zich een moeilijke maar dankbare
taak oplegde, springt duidelijk in 't oog, ook dat
hij er in geslaagd is een goed schilderij te maken.
Het vlak is mooi gevuld, de verdeeling van lichte en Ier
:ed<
«ze
doo:
li ïee
into
iln<
sie r
«n
let
lit
nas
bi:; -
lui<
iosi
irit
liej
liet
uil
'at
ka
donkere partijen is te loven en dat hij in zake
stofuitdrukking niet te kort schoot, zegt ons zelfs
de reproductie, die toch, door het gemis der kleu
ren een onvolkomen beeld geeft van het origineeL
In het schilderij is bijv. de tegenstelling tusschen
de witte superplie van den koorknaap en z'n
toogje veel minder scherp, omdat daar niet zwart,
zooals de coto doet vermoeden, doch een prachtig-
levend rood contrasteert. We mogen wijzen op het
devote in houding en expressie van het meisje, op
de ernstige aandacht, die het misdienaartje schenkt
aan zijn werk, hét ontsteken der kaars, en ten
slotte constateeren, dat de schilder een geheel wist
te bereiken waaraan de stemming niet ontbreekt.
In de aquarel, die dezelfde titel draagt, zijn de
mogelijkheden der techniek van de waterverf uit
stekend gebruikt in de weergave van de lichte,
doorschijnende stof van den sluier en het kleedje
van het kind, dat de schilder, vrij van pose, wist
weer te geven. Dat ongedwongene, het niet „staan"
voor den schilder, treft ons ook in het aantrekke
lijke schilderij „De koorknaap", waarin een fijn
lichteffect werd bereikt.
Ook op ander gebied heeft De Kat zijn verdien
sten, zoo exposeert hij enkele portretten, waaraan
we gaarne den cijns onze waardeering schenken. In
„Elfriede" is hij op zijn best, het is een gevoelig
conterfeitzel, dat ook picturaal bezien zeer te loven
is. Hij schildert een goed stilleven, smakelijk van
arrangement en met een zekere distinctie in de
kleur. Hij aquarelleert luchtig en vlot een aantrek
kelijk bloemstuk en weet ook met een fijn ge-
wasschen winterlandschap te bekoren.
Een schilder, wiens opgang we met belangstel
ling volgen.
PICTOR
Naar het Amerikaansch van
W. Mc. LEOD RAINE.
(Nadruk verboden.)
2)
Miss Wainwright sloeg een oogenbllk haar
hand tegen haar borst en de kleur week geheel
uit haar gezicht, tot haar lippen aschgrauw wer
den; maar haar buurman aan den anderen
kant bemerkte, dat haar oogen en houding
flink bleven.
Ze schrok zich een ongeluk, maar in elk geval is
»e een kraan was zijn stille opinie.
Heeren aan den rechter- en dames aan den
linkerkant; allen in een rij langs den muur dan
sen, riep de man met de revolvers met grim-
migen humor.
De passagiers gingen op een rij staan en
Collins deed als de rest.
En dat noem- je dansen, jongen? Dat is
Beker zoo je manier van spreken, vond hij.
Hou je mond of ik maak een zeef van je,
gromde de eigenaar van den revolver.
Meen je dat? Jij zou een goeie zijn in
.Jessie Jameses" voorspelde de sheriff.
Op het hooren van Collins stem schrok de
gemaskerde merkbaar en den revolver in zijn
rechterhand richtte hij met een ruk op den spre
ker. De glinsterende oogen achter het roode
masker wendden zich daarna geen oogenblik
meer van Collins af. Hij wilde niets riskeeren.
omdat hij het algemeene gezegde kende, da*
wanneer Collin's wapen eenmaal in actie kwam.
er niets anders overbleef dan de dooden te be
graven en het verzek°rin?RbPdrag te innen. En
hij had persoonlijke redenen om aan de waarheid
van deze bekende uitspraak niet te twijfelen.
De treinconducteur sprak den gemaskerden
bandiet aan met een grappig air van autoriteit
Je kunt geen passagiers van dezen trein be
rooven. Ik ben niet verantwoordelijk voor den
postwagen, maar....
Een kogel nam bijna een stukje van zijn oor
mee en verbrijzelde een ruit.
Op zij, jij roodharige zoon van een Mexi
caan, commandeerde de man met het roode
masker. Ga terug naar je plaats en vlug!
De conducteur verdween, zooals hem bevolen
was. De minuten gingen voorbij in gespannen
verwachting en de harten der reizigers bonsden.
De bandiet stond aan 't eind van den doorloop en
hield een waakzaam oog op den sheriff.
Een doffe knal klonk, de bandieten hadden de
.safe in het postrijtuig opgeblazen, wat de be-
rooving der passagiers had vertraagd. Een
tweede gemaskerde figuur voegde zich bij zijn
collega aan het einde van den doorgang en wis
selde snel eenige woorden met hem. Collins ving
een gedeelte van hun gesprek op.
Maar dertigduizend in den postwagen
geen rooie cent op den ouden man zelf waar
is de rest?
De stem van den nieuw aangekomene klonk
merkbaar geïrriteerd. Collins nam hem van het
hoofd tot de voeten op; zelfs de kleine bijzon
derheden ontgingen hem niet. Hij was er zeker
van dat hij den man nog nooit had gezien;
toch wist hij, als bij ingeving, dat deze magere,
doch gespierde verschijning, goed gebouwd en
met een bepaald koninklijke houding, niemand
anders kon zijn dan Wolf Leroy, de onbarmhar-
tigste misdadiger van het Zuid-Westen. Dat
bleek uit zijn verregaande onbeschaamdheid
en dat las men in zijn" bliksemende oogen. Hij
was een knappe kerel, met mooie witte tanden
en zwart haar. Hij had iets tijgerachtigs over
zich, een sterken mond en oogen van staal
voor zoover dat te beoordeelen was bij zijn wit
masker. Waakzaam, wreed en onbevreesd; leek
hij de duivel in eigen persoon.
Zijn beweeglijke oogen gingen geringschat
tend door het geheele rijtuig, rustten een
oogenblik op de jonge vrouw op plaats drie en
richtten zich daarna weer op zijn collega. Een
troep schapen; de tamste lammeren, die we ooit
vingen! Ik zal Scotty sturen om hen te
fouilleeren. Als er één grapjes durft maken,
schiet je hem maar neer.
De bandiet draaide zich op zijn hielen om en
ging. Een andere struikroover nam zijn plaats
in; een forsche dikke kerel, met de sporen c
andere uiterlijke kenteekenen van den veedrij
ver.
Collins behoefde geen tweede maai te kijken
om té weten dat dit heerschap met zijn o-bee-
nen een cowboy was.
Vooruit, heeren, maakt wat voort, verzocht
Collins. Deze trein moet-om acht uur in Tuc
son zijn en we zijn al meer dan een uur te
laat. Ik bekleed namelijk het ambt van heriff
in die stad en ben buitengewoon verlangend,
mijn mannetjes uit-te zenden om een bende
treinroovers te vangen. Dus als de wind den wa
gen afzoeken en neemt wat van je gading is.
Wie mijn beurs steelt, krijgt niet veel bijzonders,
maar hij mag alles houden, als hij wil. Juist
zoo; in mijn linkerzak zitten mijn papieren,
maar ik vind het toch lam dat je mijn revolver
afneemt,, want ik had zoo gehoopt je met dat
ding overhoop te schieten, oh zoo! Neen, deze
kinderen gaan vrij uit; die zijn op reis naar
papa in Los Angeles, snap je.
Collins ratelend commentaar had tenminste
tot gevolg dat op sommige wangen de natuur
lijke kleur terugkeerde, terwijl het den bandie
ten een gevoel gaf dat hun overwicht op de
passagiers verminderde.
In Collin's oogen was echter een verborgen
waakzaamheid, die geheel in strijd was met
zijn luchtige manier van spreken.
Die dame aan den anderen kant van den
doorgang gaat ook vrij uit, jongens, vervolgde
de sheriff. Ze is stijf van schrik; dus als Jul
lie fatsoenlijke blanken bent, laat je haar met
rust. Haar horloge en haar beurs liggen op de
bank en als je dié wilt hebben, kan je ze mee
nemen, maar laat het dan daarbij!
Miss Wainwright luisterde naar deze mono
loog; ze stond kalm, beheerscht en moedig voor
hen, hoewel al het bloed uit haar gezicht was
getrokken en haar slagader in den hals klopte
als van een gekooiden vogel.
Wie doet hier het werk? vroeg een der ban
dieten, zich woest naar den ongewapenden man
keerend. Zei ik soms dat we deze dame last
zouden veroorzaken? Wie deelt hier de lakens
uit, meneer de sheriff?
Dat doen jullie, maar ik zou me schamen
als ik het er zoo slecht afbracht om bij ongeluk
den verkeerden trein op te houden.
Dit zei hij maar op goed geluk, want hij wist
heelemaal niet of dit het geval was.
Hou je bek of ik blaas je licht uit.
De bandiet die het eerst was binnengekomen,
duwde zijn revolver tusschen des sheriffs rib
ben.
In orde. Ik zou alleen maar zoo graag wil
len weten, hoe deze geschiedenis voor jullie zal
afloopen. Kom nooit met het praatje bij me
aan, dat ik je niet heb gewaarschuwd, mijn
zoon
Ik krijg koppijn van jouw gepraat, zei de
krombeenige bandiet met een zuur gezicht, ter
wijl hij door de gang liep met een zak, waar
in hij de gestolen goederen had verzameld.
De roover met het roode masker begon te
schelden, toen de conducteur terug kwam en
commandeerde, Haal je zakken leeg, me
neer Pullman! Zoek alles maar eens goed na
Het is me een waar genoegen die kapitalistische
zakken te plunderen ten behoeve van het 'olk?
Wat? Maar 75 dollar? Graaf eens wat dieper
meneer Pullman.
De handelsreiziger droeg 84 dollar bij zich. een
gouden horloge e,n een diamanten ring. Zijn
handen beefden zóó. dat ze een roffel sloegen
tegen het plafond.
gouden horloge en een diamanten ring. Zijn
vroeg een van de roovers, toen bij den buit
netjes in den grooten zak wierp.
In hemelsnaam schiet niet! Ik heb een
vrouwen vijf kinderen, stamelde de man
met klapperende tanden.
Arme dikkerd, dat ze een zieke zooals iij al
leen durven laten reizen!
Ikikach, houd alsjeblieft dien
revolver den anderen kant op.
Lompê, dikke koortslijder, vervolgde de
eigenaar van het wapen plagend, terwijl hij
speelsch met den loop over het lichaam van den
Chicagoman streek. Hij schudt nog erger dan
een paar dobbelsteenen. Hier, Dikkie, koop wat
kinine en een whiskey, dat is goed voor je koorts
(De man gaf zijn slachtoffer een dollar terug)
Schrijf me eens of het geholpen heeft. En nu
onze eerwaarde. Geen dubbeltjes op de schaal,
hoor dominee!
De predikant moest met weerzin dertig dollar
offeren, een Lincolnpenning en een nikkelen hor
loge van zijn vader, dat 'n inscriptie bevatte.
Het horloge werd echter met een bedankje terug
gegeven en het geld. geaccepteerd.
De Pullman remmer kwam het rijtuig binnen,
m bedwang gehouden door een revolver, in de
hand van een vierden bandiet. Ziin bevende
handen moesten koffer en portefeuille van ma
joor Mackenzie doorzoeken en op bevel van de
anderen droeg hij de bagage, behoorende aan
den irrigatie-ingenieur naar buiten.
Collins merkte op. dat de bandiet met het
zwarte masker zoo zenuwachtig was, dat de re
volver in zijn hand trilde als een blad in den
wind. Hij was slank en niet zoo lang als de
Mexicaan, zoodat de sheriff tot de slotsom V(
kwam dat hij nog een jongen was.
Juist nadat hij vertrokken was, klonken drie
op elkaar volgende schoten in den stillen avond,
En de man met het roode masker plus zijn met
gezel. die blijkbaar op dit signaal had gewacht,
liepen achteruit naar 't einde van den wagen,
steeds de reizigers met de revolvers in bedwang
houdend. Ze schoten snel twee of drie kogels
door het dak en beschut door een scherm van
rook. glipten ze weg in de duisternis.
Een oogenblik later klonk het geluid van
oaarden hoeven; toen het gedreun der hoeven
wegstierf, was er een volkomen stilte.
De. opgehouden trein zette zich thans weer
tn beweging en weldra hoorde men weer het
gelijkmatig denderen over de rails.
Bij het eerstvolgend station stopte de Limited
en nog voor de wielen in rust waren was de con
ducteur er al uitgesprongen en holde naar het
telegraaf kantoor.
Je moet direct voor me seinen, Pat. De Li«
mlted is overvallen, schreeuwde hij zenuwach
tig.
Overvallen? riep de telegrafist
(Wordt vervolgd)»
