•I
Reizen en avonturen van Mijnheer Prikkeheen
Uit Wilde Gewesten
DINSDAG 25 FEBRUARI 1941'
tl A AR E E M'S DAGBEAD
Haarlemsche Politierechter
STIEFDOCHTERTJE.
De kleine zesjarige vrouwelijke getuige werd
door der. deurwaarder het „stoepje" vóór het
ihekje tegenover den Politierechter op geholpen.
En zij mocht zelfs verder dan het "hekje: zij
mocht vlak bij de tafel van den rechter gaan
staan.
„En", zeide Politierechter vriendelijk, „hoe oud
ben jij?"
„Zes jaar", zei de dreumes.
„Zoo, ben je al zes jaar. En ben je al op de
groote school?"
De kleine knikte heftig van ja.
„Dan kun je ook wel vertellen, wat er gebeurd
is, toen moeder je dien dag met een vork geprikt
heeft", meende de rechter.
Maar daar kwam niet vee! van. van dat gere
gelde verhaal. En zoo moest de Politierechter door
vragen naar aanleiding van bij het voorloopig
verhoor gedane verklaringen achter de waarheid
zien te komen. Het bleek dan dat de in het ver
dachtenbankje zittende 23-jarige stiefmoeder van
het kind, die twee jaar geleden met den thans
2-9-jarigen vader van net meisje getrouwd was.
haar stiefdochtertpe herhaalde malen afstraf
fingen had toegediend en haar zelfs eens met een
vork in de wang had geprikt, toen het kind aan
andere kinderen had verteld, dat zij geen eten
had gehad, terwijl dit wel degelijk het geval was
geweest.
De Politierechter onderhield de moeder hier
over op verontwaardigden toon: „Vindt u zoo iets
flink en moedig?" vroeg hij. „Ik vind het veel
erger dan alle oneerlijkheden die wij hier te ver
werken krijgen!"
De vader was als getuige gedagvaard en ook
verschenen maai- wilde niets getuigen of ver
klaren.
De vrouw zeide nog, dat het kind in het begin
lastig was geweest, maar dat het nu beter ging.
De Officier vond dat het hier een ernstig geval
van mishandeling betrof en eisohite een gevange
nisstraf van een maand, waarvan de Politierech
ter 3 weken gevangenisstraf maakte.
EEN EEND IN DE PAN.
In Januari van dit jaar, des middags, telde een
veehouder in Haarlemmerliede de koppen van
de eenden bij zijn boerderij en geen der hem
dierbare koppen met toebehooren ontbrak: het
waren er acht. Op 8 Januari telde hij weer, na
dat een geweldig gekwaak hem verontrust had,
en ziet: nu was er slechts één eend. De veld
wachter, die een onderzoek instelde, vond bij een
los werkman te Haarlem een eend in de braadpan
en bovendien vond hij op het terrein waar de
verdwenen eenden gehuisd hadden, eendveeren,
precies gelijkend op die van de vermiste eenden
en sporen van een hond ie.
De los werkman, die zich voor den Politierech
ter moest verantwoorden, gaf toe. dat zijn hondje
inderdaad een eend gepakt had, die waarschijn
lijk aangeschoten was geweest, maar van de een
den van den veehouder wist hij niets af.
De Officier meende dat. al was het niet meer
mogelijk na te gaan. waar de andere eenden
waren gebleven, het in ieder geval vaststond, dat
verdachte zich één eend van den veehouder had
toegeëigend en vroeg hiervoor een gevangenis
straf van 2 maanden. Ook de Politierechter was
van oordeel dat de los werkman in ieder geval
niet op rechtmatige wijze in het bezit van één
eend was gekomen en vonniste hem met één
maand gevangenisstraf
EEN KOOPJE.
Iemand te Bloemendaal die zich (als hij werk
heeft) onledig houdt met het houwen in steen
en het houden van een pension las op 10 Decem
ber van het vorig jaar in een dagblad een adver
tentie, waarin een heerencustuum te koop werd
aangeboden.
Hij begaf zich naar het aangegeven adres, waar
bleek, dat de plaatser va.n de advertentie een
artist was. Het cosfcuum leek den steenhouwer.
,Jk zal het maar houwe", zei hij en betaalde den
artist vier rijksdaalders, die de verkooner zoo lang
op een tafeltje deponeerde, De artist begon er nu
plezier in te krijgen. „Ik heb ook nog een mooi
paar schoenen voor u", zei hij, ,jik zal ze even
halen."
„Doet u dat!" zei de steenhouwer-pensionhou
der en toen de kunstenaar dq kamer verlaten
had, stak de steenbewerker de vier rijksdaalders,
die op het tafeltje lagen, weer in zijn zak. Toen
de artist met de schoenen terugkwam, dacht hij
(ach.artisten zijn nu eenmaal zoo!) niet meer aan
de vier rijksdaalders.
„Mooie schoenen!" merkt de steenhouwer op.
„Die hou ik ook maar. Ik geef u er een riks voor!"
En hij betaalde eerlijk met één rijksdaalder van
de vier die hij in zijn zak had. Na een hartelijk
afscheid verliet hij de woning van den artist met
een heerencostuum, en een paar schoenen en
drie rijksdaalders die niet van hem maar van den
artist waren.
Maar deze bemerkte spoedig dat hij .genomen"
was en een aanklacht volgde, zoodat de steen
houwer-pensionhouder voor den Haarlemschen
Politierechter moest verschijnen. Bij de behande
ling van deze zaak bleek, dat hij eerst heel lang
ontkend had, hetgeen hem nu niet tot voordeel
strekte. Hij zeide nu, nooit meer zoo'n „stomme
streek" te zullen uithalen, maar de Politierechter
had een andere aualificatie voor zijn optreden en
veroordeelde den man, die zoo handig met rijks
daalders kon goochelen, tot f 50 boete of 25 dagen
hechtenis.
ONTROUW CONCIERGE.
Een zestigjarige concierge van een bijzondere
school te Bloemendaal eigende zich eenige em
mertjes cokes toe, die moesten dienen voor de
centrale verwarming van de school, voor welke
verwarming hem de zorg opgedragen was.
Hij bekende, maar meende dat hem wel iets
„toekwam", omdat hij wel eens wat voor de
school deed, als bij voorbeeld het herstellen van
een defect aan de centrale verwarming, „waar
niemand raad mee wist". Verdaohte noemde dit
„een tegenprestatie". Het hoofd der betrokken
school verklaarde dat de concierge inderdaad zijn
werk goed deed en ook wel meer verrichtte dan
zijn taak was.
De verdachte kreeg intusschen van het school
bestuur zijn ontslag en de Politierechter legde
hem f 10 boete subs. 10 dagen hechtenis op.
DIEFSTAL VAN GROENTE.
Een 30-jarige landarbeider te Hnarlem, die
eenige vaatjes zuurkool, toebehoorend aan
een groentehandelaar, van de groentemarkt aan
den Koudenhorn te Haarlem had weggenomen
en zich bovendien een kist prei van een grossier
in groente en fruit had toegeëigend, hoorde, daar
hij al meer veroordeeld was, een gevangenisstraf
van 5 maanden tegen zich eischen. De Politierech
ter maakte er 2 maanden van.
VECHTPARTIJ IN EEN CAFé.
Op 25 December van het vorig jaar ontstond in
een café te Haarlem een vechtpartij tusschen twee
broeders, die aanleiding gaf tot een behandeling
voor den Politerechter. De toen geschorste zaak
werd Maandag voortgezet.
Het bleek, dat op den genoemden datum een
der beide broeders in het café „tapte", terwijl zijn
moeder, zijn zuster en de eigenaresse van het
café aanwezig waren. De andere broeder ver
voegde zich toen in het café en er ontstond
ruzie. Wat er nu precies gebeurd was, werd niet
geheel duidelijk.
De 72-jarige moeder van den „tapper" verklaar
de dat zij dezen een slaande beweging met een
cafékruk naar zijn broer had zien maken. Wat
verder geschiedde, wist zij niet; de vrouwen
waren allen het café uitgeloopen. De zuster ook,
naar zij nu verklaarde, om te zien of er op straat
ook een politieagent was. Voor de politie had zij
inderdaad verklaard, naar de Politierechter voor
las, dat de tapper zijn broer op den grond had ge
worpen, op hem gesprongen was en gezegd had:
..Ik maak je af". Zij zeide nu echter: „Ik ben niet
door de politie gehoord, dat is misschien mijn
moeder geweest."
Verdachte beweerde, dat zijn broer altijd met
ieder twist zoekt en dat hij geen schuld had aan
de bloedende wonde, die zijn broer bij de vecht
partij had opgeloopen. „Ik heb alleen uit zelfver
dediging gehandeld en de kruk gegrepen die mijn
broer in de hand had. Wie weet, wat er anders
gebeurd zou zijn, want mijn broer is een duivel.
Ik heb hem alleen een schop gegeven, toen hij
wegging."
De Officier meende, dat wettig en overtuigend
bewezen was, dat de tapper zijn broer bloedend
gewond had en requireérde een gevangenisstraf
van 3 weken.
De Politierechter wilde in aanmerking nemen,
dat de andere broeder ook wel schuld aan het ge
val zal hebben gehad en veroordeelde verdachte
tot een geldboete van f 5 of 5 dagen.
INBRAAK IN BONTMAGAZIJN.
UTRECHT, 24 Februari. Zaterdagmorgen
kwam 't personeel van het pelterijen- en bontma
gazijn van de firma Van Hattum aan de Nobel-
straat bij den aanvang van zijn dagtaak tot de ont
dekking dat in den voorgaanden nacht dieven hun
slag hadden geslagen.
Een groote hoeveelheid bont wordt vermist, o.a.
eenige Persianer- en andere bontmantels, verschil
lende zilver- en blauwvossen, kalfsmoffen, bont-
hoeden en bontshawls, ter gezamenlijke waarde
van ongeveer 3700 gulden. Men vermoedt, dat de
dieven in de Ambachtsstraat over de schutting van
het in aanbouw zijnde perceel zijn geklommen en
vandaar de deur hebben geforceerd, welke slechts
met een hangslot was afgesloten. Het forceeren van
dit slot leverde niet veel moeite op en op vrij ge
makkelijke wijze hebben de dieven hun slag kunnen
slaan. Van de daders ontbreekt elk spoor.
Geblokkeerde-marken-belasting-
besluit 1940.
Voorwaarden voor vrijstelling.
In aanvulling en wijziging van zijn bekend
making van 31 December 1940, opgenomen in de
Nederlandsche Staatscourant van Dinsdag 31 De
cember 1940, maakt de secretaris-generaal van
het departement van Financiën bekend, dat
de in bovenbedoelde bekendmaking omschre
ven vrijstelling van de geblokkeerde-marken
belasting niet geldt, indien tengevolge van
de aanwending van inlandmarken in Duitschland
voor de onder A en B dier bekendmaknig om
schreven doeleinden, de overmaking naar Neder
land van periodieke opbrengsten uit beleggingen
en vorderingen, waarmede die aanwending ver
band houdt, dienovereenkomstig wordt verhoogd.
De bovenbedoelde doeleinden zijn: a. betaling
van kosten, welke rechtsreeks verband houden met
het beheer van beleggingen en vorderingen als
bovenbedoeld of met den aankoop of verkrijging
van zoodanige beleggingen of vorderingen (pro
visies en andere kosten, onderhoudskosten van
onroerende goederen, hypotheekrenten, grondbe
lasting en dergelijke): b. betaling van door in
gezetenen verschuldigde belastingen naar inko
men en vermogen.
Het eerste fabrieksgebouw der N.V. Philips te
Eindhoven, dat in 1891 werd gebouwd en thans
na 50 jaar nog bestaat.
(Foto Het Zuiden)
Een zeeman is van alle markten thuis, waart
ook het bunkeren van Dieselolie behoort.
(Foto Weltbild)
De wederopbouw van vaartuigen.
•775 schepen hersteld
's-GRAVENHAGE, 24 Februari. Op 1 Fe
bruari waren bij de af deeling vaartuigen in to
taal 1656 schadegevallen geregistreerd. Hier
van waren 692 vaartuigen gezonken.
Op genoemden datum waren 775 geheel her
steld en 193 als onherstelbaar opgegeven. Op
1 November waren 37ó schepen hersteld. 1 De
cember 478, 1 Januari 592 en 1 Februari 775.
Thans zijn nog 67 vaartuigen gezonken. On
der dit aantal zijn een vijftigtal visschersvaar-
tuigen. welke op het IJselmeer en elders ge
zonken zijn en niet meer voor lichting of herstel
in aanmerking komen.
Men kan veilig aannemen, dat over een maand
deze werkzaamheden achter den rug zullen
zijn, behoudens dan een enkel uitzonderings
geval.
VOOR DE KINDEREN
Naar I. I A Gouvrntui
avonturen „an Ml/nUr PrtUaWa
TttLcnlng van Aart van Eivijk.
Nu is de koude weer voorbij,
De zon straalt mild. verheugd en blij,
Ontwaken ook de ruwe gasten.
Die elg'lijk slecht bij "t scheepsvolk
pasten.
Zij gapen, rekken zich eens uit
En loeren dan naar nieuwen buit.
ko
De handelsbeweging in Ned.-Indië,aI
Verschuiving in de economische organisatie.
AMSTERDAM, 24 Februari (A.N.P.) Aan h <1;
erslag van de Nederlandsche Handel-Maatschapj u
te Batavia over het laatste kwartaal van het vori
jaar ontleenen wij:
De totale uitvoer-waarde over 1940 bedroe
ongevoer 920 millioen gulden, dat is rond 150 mill
oen gulden meer dan in 1939, maar ongeveer
millioen minder dan in 1937. De invoer-waaj®e
daarentegen was iets lager dan het vorige iaar, oi
danks het feit, dat de Nederlandsch-Indische in
porthandel geleidelijk meer gaat betrekken uit J<
pan en de Vereenigde Staten. De invoer uit e
van deze landen, welke, in Juni nog slechts 5
millioen gulden bedroeg, was in September ge
stegen tot 10.7 millioen gulden uit Japan en 9
millioen uit Amerika.
Deze gunstige ontwikkeling is hoofdzakelijk
danken aan het bevredigend verloop van den e:
port van de zoogenaamde „sterke producten",
aardolie, rubber, tin en kina. Daarentegen zijn
het afgeloopen jaar moeilijkheden ondervonden
den afzet van copra en koffie. Daarom is overg<
gaan tot het van regeeringswege instellen van eet
copra- en een koffiefonds, welke onder meer tot tai
hebben den verkoop te centraliseeren.
De gouvernementszorg strekt zich thans over
vele producten uit. welke door de betreffende maa
schappijen sterk zijn gecentraliseerd. Men kan da
ook zeggen, dat einde 1940 80 pCt. van den Ind
schen export óf door de regeering, óf door een oi
ganisatie met monopolistisch karakter werd gecou
troleerd. Dit is een bewijs voor de geleidelijke vei
schuiving in de economische organisatie, welke zie
van lieverlede beweegt in de richting van centra
lisatie. De oorlog heeft deze verschuiving in hoo-
mate bevorderd en er toe bijgedragen, dat de over
heid meer dan vroeger bemoeienis heeft gekrega
met de productie en distributie.
DE MATERIAALVOORZIENING VOOR DEN
WEDEROPBOUW.
's-GRAVENHAGE, 24 Februari (A.N.P.) Naaji
wij vernemen, heeft een gunstige wijziging in d
materiaalpositie het mogelijk gemaakt dat belang
rijke hoeveelheden materialen speciaal voor dejj
wederopbouw beschikbaar zijn en zullen worde
gesteld. Er worden nu centrale aankoopbureau
voor bouwmaterialen opgericht, waar de zekerhei
wordt verkregen, dat de materialen voor wedei
opbouwdoeleinden gereserveerd worden en zoo ei
ficient mogelijk worden gedistribueerd. Het ligt
de bedoeling deze centrale aankoopbureaus in
richten voor Rotterdam (onder leiding van d
„Diwero"), voor de Gvebbestreek, voor öraban
voor Zeeland en voor Zeeuwsch-Vlaanderen, Voo
het Grebbegebied is men inmiddels reeds overge
gaan tot de stichting van de „Mavog" (materiaal
voorziening Grebbe), welke in Amersfoort geves
tigd is.
GROOTE HOEVEELHEID KOFFIE EN THEE
GESTOLEN.
Onbevoegden hebben zich Maandag toegan
verschaft tot een perceel aan de Oude Schans t
Amsterdam en aldaar 350 K.G. koffie en 4.
K.G. thee ontvreemd.
En zie, daar duikt een ruige kop
Uit een der groote luiken op:
De kaperhoofdman komt eens kijken
En zegt: „Dit schip zou mij wel lijken"
Hij is een kalm, doortastend man.
Hij heeft meteen een prachtig plan.
MR. A. A. VAN SCHUYLENBURG OVERLEDEÜ
Te Vught is op 68-jarigen leeftijd overledei
mr. A. A. van Schuylenburg, raadsheer in he"
Gerechtshof te 's-Hertogenbosch.
De begrafenis heeft plaats Woensdag half ééi
te Vught.
Naar het Amerikaansch van
W. Mc. LEOD RAINE.
(Nadruk verboden.)
14)
Bewijs het, weerlegde Scotty snel, bewijs
het; je kunt me niets bewijzen
Wat kan ik je niet bewijzen?
Nou, dat ik ben die Scotty hield ver
schrikt op en zag hoe de glimlach op het ge
zicht van den ander zich verbreedde. Hij be
dacht zich veel te laat, dat hij niet verder
mocht gaan.
Is het niet grappig, dat de gedachten van
twee menschen zoo op hetzelfde kunnen ko
men? De laatste keer dat ik je ontmoette haalde
je eenige honderden dollars op en mij m'n
laatste centen uit mijn zak en nu ben je het geld
hier weer aan het uitgeven. Koe is het toch
mogelijk, dat we ons beiden die scène uit den
Pullman wagen zoo goed herinneren.
Scotty bleef zwijgen en transpireerde van
angst.
Ja, ik kan het me nog zoo levendig voor
den geest halen. Ik zie je nog staan met je re
volver op mij gericht.
Dat was ik niet, liep Scotty prompt in dc
val.
Juist, dat is waar ook Hoe kan ik me zoo
vergissen? Natuurlijk, zoo was het; jij droeg de
zak en York Neil hield de revolvers.
De man vloekte zacht en verviel toen weer in
zijn zwijgen.
Koop jij altijd twee stuks van alles? De
stem van den sheriff was vol vriendelijke be
langstelling, maar de oogen van den roover druk
ten vrees en verwondering uit, na deze plotse
linge wending in het gesprek.
Ik zie dat je een halsdoek van dezelfde klein
en hetzelfde patroon draagt als dien nacht in
de Limited. Dat is machtig onvoorzichtig van
je vriend. Vind je dat zelf ook niet?
Instinctmatig greep een bevende hand naai
den doek.
Je kunt mij toch niet beschuldigen, omdat
een struikroover toevallig een masker heeft ge
dragen van eenzelfde stof?
Zei ik dan dat hij een masker droeg?, vroeg
de vriendelijke stem.
Scotty wischte zich het zweet van het voor
hoofd. Je kunt niets bewijzen.
Kan ik dat niet? De glimlach van den she
riff maakte plaats voor een blik, hard en koud
als marmer.
Hij leunde ver over de tafel en keek den man
tegenover hem strak aan. Kan ik dat niet? Ver
trouw daar niet te vast op. Ik kan alles be
wijzen dat noodig is, terwijl Leroy en de rest
er vandoor zullen gaan
De bandiet sprong overeind, wit tot de lip
pen. Dat is een leugen, Leroy zal nooit
Hij stopte weer, juist op tijd om een bekente
nis terug te houden. Maar Collins wist wat hij
weten wilde.
Het gordijn werd opzij geschoven en een ge
stalte stond bij den ingangeen slanke vlug
ge figuur, met veerkrachtige bewegingen.
Uit het sarcastisch onverschillig gezicht ke
ken een paar kwaadaardige oogen, die een oogen-
blik op Daily rustten voor ze zich op den she
riff vestigden.
En wat zal Leroy nimmer doen? vroeg een
spottende stem.
Scotty herstelde zich en trachtte een onver
schilligen toon aan te slaan, maar hij hield zijn
woorden terug, toen hij een blik had geworpen
op het gelaat van zijn chef.
Collins verroerde zich niet,, knipte zelfs niet
met de oogen. maar bij het eerste woord al was
hij een en al waakzaamheid. Hij zette zich
schrap voor de komende dingen.
We! ik wacht. Wat zal Leroy nooit doen?
De stem hield een bedreiging in, die zijn mede
samenzweerder met stomheid sloeg.
Collins gaf dus antwoord.
Mr. Dailey was juist bezig al uw deugden
op te sommen, toen ge zoo vriendelijk waart
zelf binnen te komen. Hij heeft onvergeeflijke
blunders gemaakt en de blikken van zijn chef
zullen hem al getoond hebben wat hij ver
wachten kan. Alle moed is al uit hem verdwe
nen, want hij voelt zich als een gehangen
man.
Een wie bent gij wel, beste vriend, dat ge
zoo familiair den naam van Wolf Leroy uit
spreekt?
Elk woord van den man, met langzame stem
uitgesproken scheen de bedoeling te hebben om
te hoonen, terwijl de felle oogen vuur schenen
uit te stralen.
Mijn naam is Collins.
Sheriff van Pima County?
Juist!
De oogen van den man staken als dolken.
Wat zoekt ge hier? Is Pima County niet
uw district?
Ik heb met uw vriend een onderhoud ge
had over den laatsten overval van de Transconti
nental Pacific.
Leroy wist dat de sheriff hen opgespoord en
in de gaten had gehouden met de bedoeling ze
te pakken en bliksemsnel overzag hij de si
tuatie.
Zou hij thans reeds ingrijpen en den afloop
der gebeurtenissen vooruitloopen of rustig af
wachten tot zich een betere gelegenheid voor
deed?
Hij besloot tot het laatste.
Zoo. dat interesseert me heelemaa! niet. Ik
zal u met dien vischachtigen held van een
Scotty alleen laten en dan zoudt ge beter doen,
naar Tucson terug te keeren. We zijn hier niet
zoo erg op bezoeken van een sheriff gesteld.
Hij keerde zich plotseling om met een hoo-
nend lachje en liet den sheriff met Dailey al
leen.
De grofheid waarmee Leroy den sheriff kans
gaf, Daily uit te hoor en, was voor Collins een
waarschuwing, dat zijn leven in onmiddellijk
gevaar was.
Hij kon wel aannemen, dat Leroy hen beiden
in gedachten al ten doode had opgeschreven
en begreep ook wel, dat hij er spoed mee zou
maken en dat de zaak beslist zou zijn, vóór hij
tijd had, met anderen te overleggen.
Hij zal me stellig direct neerschieten,
barstte Scotty angstig uit.
Ja. hij zal je stellig dooden bij de eerste
beweging.
Welke beweging?
Nu een handeling tegen hem. Je eenige kans
is om bij me te blijven.
Daily's oogen flikkerden even. Maar dat zal
ik niet doen. Ik ben geen prairiehond, die aast
op zijn makkers.
Ik geef maar een raad. Op zijn moorde
naars. wil je wellicht zeggen.
Het angstzweet brak den man uit. Ik zal
uit het land vluchten.
De sheriff schudde langzaam het hoofd. Je
zult dit land nooit levend verlaten. Behalve,
dat ik je natuurlijk zou aanhouden voor den
overval van de Limited. De veiligste plaats voor
jou is de gevangenis en daar zal ik je ook heen
brengen. Doe die revolver was en vlug ook. Zoo
is het goed. Nu gaan we samen door de achter
deur weg en ik zal naast je loopen en we zullen
gezellig praten en lachen of we de berte vrien
den zijn. Maar mijn hand houdt stevig mijn re
volver omklemd. Ga je daarmee accoord, beste
vriend?
Ja. Dan zullen we een kleine comedie op
voeren.
Toen Collins met zijn gevangene terugkwam
in de groote zaal van de Gold Nugget, sloop een
Mexicaan tersluiks de achterdeur van het speel
huis uit.
I De sheriff riep Hawkes apart. Ik wou dat
je een rijtuig voor me bestelde. Del, en dat aan
de achterdeur liet brengen door een vluggen
koetsier, wien je zeggen moet dat we den trein
van 12.20 moeten halen. Als de wagen er is. let
dan even op in de deuropening of Leroy en Neil
soms in de buurt op ons loeren en geef dan een
teeken met je hand. Als de kust vrij is, ga dan
naar de bar en bestel een of ander.
In orde, zei Hawkes.
De groote wandklok had juist twaalf gesla
gen. toen Hawkes weer in de achterdéuropenina
van de Gold Nugget verscheen. Met een wenk
naar Collins, maakte hij meteen een coktail klaar
en na een kort kom, ging de sheriff met Daily
de achterdeur uit.
Op hetzelfde moment klonken twee schoten.
Collins sloeg voorover op den grond, onderwijl
zijn revolver trekkend.
Scotty draaide een paar maal om zijn eigen
spil en vloog toen weg naar de schaduw der
huizen dichtbij. Schoten ketsten tegen den muur
en de vervolgers begonnen een jacht op hem.
Toen uit de achterdeur van de Gold Nugget ee:
nieuwsgierige menigte naar buiten drong om ti
zien wat er aan de hand was, waren de voet
stappen al in de verte weggestorven.
Hawkes vond den sheriff met zijn rug tege:
het rijtuig leunend, een rookende revolver li
de hand.
Om hemelswil, Val, schreeuwde hij, hebbe:
ze je geraakt?
M'n been geschramd, dat is alles. Maar i!
vrees, dat ze Daily te pakken zullen nemen.
Waarom ben je ook naar buiten gegaan
toen ik je een teeken gaf. nog te wachten?
Wat? Een teeken dat ik moest wachten
Collins zweeg, om zijn vriend geen verwijt t<
moeten maken. Hij wist nu, dat Hawkes zij:
cocktail te vroeg in den avond had gemixt, maai
zijn seinen te laat had gegeven.
Laat een paard voor mij komen. Del, en twes
of drie van de vertrouwde jongens. Ik moet dlf
kerels achterna, want het zijn de bandieten, die
verleden week de Limited hebben overvallen.
Probeer uit te vinden in welk hotel ze hier ver
blijf hebben gehouden, want ik zal hun kamers
laten onderzoeken. Stuur een van de jongens
naar de plaats waar ze hun paarden gestald
hadden en als er soms papieren of zadeltasschen
worden gevonden, laat die dan goed voor mij
bewaren.
Een kwartier later zat Collins in den zadel
gereed voor een wilde jacht, wachtend op zijn
vrijwillig geleide.
Ze zouden juist wegrijden, toén een verschrikte
Chinees kwam aanhollen en het nieuws bracht
dat er juist achter zijn wasscherij geschoten
en een man vermoord was.
Toen de sheriff dat hoorde, sprong hij van
zijn paard en ging naar de vormlooze massa die
beschenen door het heldere maanlicht tegen den
muur lag. Hij keerde het ontzielde lichaam om
en zag het gezicht van den doode.
„(Wordt vervolgd.),
