Jilms-duxum
STOFZUIGERS
Michelangelo's titanenarbeid vereend
in een wonderschoon filmpanorama.
SONNET
Non-stop variété.
Litteraire Kantteekeningen.
Een zeer goede boksfilm.
INCASSO BANK N.V.
ALLE BANKZAKEN
ZATERDAG 5 APRIE 1941
HAARLEM'S DAGBLAD
6
Curt Oertel's filmwerk gereed
voor vertooning in ons land-
„De oogen derwereld
De strijd in Afrika. Manschappen van de Duitsche weermacht .bij het aanleggen van verdedigings
werken in de woestijn. (Foto Weltbild).
Twee jaren achtereen heeft de cineast Curt
Oertel de groote musea in Europa afgereisd om er
als een zeer belangstellend en hoogst merkwaar
dig bezoeker speciaal de werken van Miclbelangelo
te bewonderen. Een hoogst merkwaardig bezoe
ker, inderdaad, want hij ikwam niet alleen met'
zijn eigen oogen kijken, maar hij had ook „de
oogen der wereld" meegenomen, de camera
lenzen, die in een onzichtbaar verband staan
met de witte doeken over den heelen aardbol. De
film die het resultaat van deze 'bezoeken was is
thans ook in Nederland voor vertooning gereed.
De „oogen der wereld" hebben den arbeid van
één der grootste mensohen, die ooit ter wereld
leefde, werken, die ordeloos verspreid zijn in veler
lei plaatsen, in chronologische volgorde tezamen
gebracht tot één wonderschoon panorama.
En gij, filmbezoeker, kunt door die oogen der
wereld thans de werken van Michelangelo zien
in een tijdsbestek van anderhalf uur, Jwaar Curt
Oertel twe jaar voor noodig had, en waar gij zelf
waarschijnlijk zooveel tijd voor noodig zoudt
hebben dat ge er maar niet aan bent begonnen.
Voelt ge nu de enorme ordenende, samenbin
dende kracht van het apparaat, dat film heet,
en dat eigenlijk in het domein der kunst de
zelfde rol" gaat vervullen als het vliegtuig in de
maatschappij? Het vliegtuig immers doet af
standen verdwijnen en brengt de mensohen tot
elkaar. De camera, ruimt de afstanden eveneens
uit den weg en brengt den grooten mensch tot
voor Vittoria Colonna
„Door den dood van de Vrouwe
is de zielezuivering van den dich
ter verbroken".
Michelangelo.
Mijn scherpe beitel aal eerst dan de kunst
verstaan
hi 't harde marmer iemands beelt'nis aan
te geven,
wanneer hij door den wil des Makers wordt
gedreven
die hem verplicht om in diens schreden
voort te gaan.
Maar, wat de Schepper in zijn Almacht
heeft gedaan:
Zichzélf, en -naar zijn beeld, aan andoren
't leven geven
is ook den grootsten mensch op aarde niet
gegeven,
•waar nog geen hamer zonder hamer kan
ontstaan.
En, zooals in de' snj'ids' de hamer hooger
wordt geheven
paarmate slag en arbeid steviger moet zijn,
zóó moet ook ik bereid zijn, hooger vlucht
te nemen,
•wanneer ik naar volmaking mijner ziel wil
streven.
Wilt Gij, o Goddelijke Maker, mij ter hulpe
zijn,
daar ilk, Haar missende, zelf niets kan
ondernemen?
(Vertaling van C. M. Ritter—Landré).
den kleinen mensch. Zelden heeft de groote be-
teekenis van de film zich zoo onaanvechtbaar
gedemonstreerd als in den arbeid van Curt
Oertel!
De cineast gaat echter verder nog dan een
chronologische weergave van Michelangelo's
meesterwerken. Hij plaatst de werken door een
toelichtende tekst met illustratie in den tij.d en
de gebeurtenissen, waarin en waaruit ze ont
stonden. Zoo dringt bij het aanschouwen van de
Piëta, die in den Sint Pieter werd opgesteld, niet
alleen het wezen, de schoonheid ervan tot ons
door, maar ook het feit dat dit "beeld werd ge
maakt toen Michelangelo onder den indruk van
Savonarola's marteldood verkeerde. Toen hem
bleek dat men dit werk toeschreef aan een beeld
houwer uit Milaan beitelde hij uit woede in een
nacht zijn naam op het kleed van de Madonna.
En dat was de eerste en laatste keer dat de mees
ter zijn werk signeerde!
Een hoogst merkwaardigen weg volgt de cineast
om zijn illustratie van de geschiedenis te reali-
seeren. Nergens toont hij ons een décor. Met
'schilderijen, oude gebouwen, ruïnes, kortom over
blijfselen uit dien tijd, zooals ze nu nog bestaan,
wil de cineast dien vroegeren tijd voor ons oproe
pen. Wanneer een stem over den marteldood van
Savonarola spreekt toont het beeld ons een
schilderij en de oprichting van den brandstapel,
van een optocht zien we alleen de brandende
fakkels aan ons voorbijtrekken, het transport
van „Den Gigant" voltrekt zich doordat we het
beeld zien schudven en het geluid van hamersla
gen hooren, het slachtoffer van een aanslag
Michelangelo leefde in een tijd toen intriges en
verraad hoogtij vierden! verdwijnt door een
poort, en al hetgeen wij zien is dat cle deur in
die poort, als door een onzichtbare hand bewo
gen, dicht gaat, en als Michelangelo vlucht van
RÓme naar Florence zien we het landschap zich
onrustig bewegen alsof de camera als Michel
angelo te paard zat. Ourt Oertel laat ons dus
steeds de voorwerpen, de omgeving zien, nim
mer de mensohen. Hij onderneemt een indruk
wekkende poging om het wezenlijke van een
menschenleven op te roepen, niet door den
mensch na te bootsen, doch door al hetgeen zijn
tijd naliet, 'gebouwen, rain es, schilderijen, beel
den chronologisch te rangschikken.
Wij moderne merischen wandelen als het ware
den weg. dienMiohelangelo door het leven
baande, nog eens over, en we zien al hetgeen om
dit leven was en eruit tevoorschijn trad. Is dit
niet dè manier om tot het wezenlijke van een
scheppend leven door te dringen?
De camera, gehanteerd door Oertel leert ons
bovendien hoe wij een kunstwerk moeten zien.
De camera-oogen dwalen langs de beelden
van het relief van den Centaurenslag, dat de
kunstenaar op zijn zeventiende jaar schiep tot
de Piëta Rondini, die hij op zijn 89ste jaar be
gon dooh niet voltooide en bewondering en
eerbied voor deze kunstwerken kómt tot ons
uit de wijze, waarop die „oogen der wereld", wel
haast volgens een bepaalde filmmethodiek, de
kunstwerken aanschouwen.
In velerlei opzicht is deze film van Curt Oertel
een daad van verstrekkende bet.eekenis. In de
eerste plaats zijn hier de werken van Michel
angelo van alle kanten op kunstzinnige wijze aan
schouwd, bijeengebracht, zoodat men een voor
treffelijk overzioht van den titanenarbeid van
dezen meester krijgt. Ten tweede kan men de
film, door de geprojecteerde en gesproken teksten
bezien als een „geschiedenisboek in filmvorm".
Ten derde wordt door een organische rangschik
king van hetgeen uit den tijd van Michelangelo's
leven overbleef een poging ondernomen om tot
het wezen van dit leven door te dringen. Een po
ging, waarover men van gedachten kan ver
schillen. maar die niettemin in ieder geval
uiterst belangrijk is.
Dit filmwerk verdient in den breedst mogelij
ken kring vertoond te worden, en ik hoop ter
gelegenheid van de vertooning in onze stad er
nog eens op terug te komen. Dit bijzondere werk
zij hiermede reeds gesignaleerd!
V. H.
Aantrekkelijk programma in het
Rembrandt Theater.
In het Rembrandt Theater heeft het witte
doek ditmaal zijn plaats moeten afstaan aan het
variété. Thans dus geen Marika Rökk, Christine
Süderbaum of Heinz Rühmann, maar een aantal
artisten dat zich in levenden lijve aan het publiek
vertoont. Het is een programma van zeer geva
rieerd karakter, dat geboden wordt en laten wij
er dit dadelijk aan toevoegen: het is tevens van
een zeer aantrekkelijk karakter. Acrobatiek,
dans, muziek, zang en conférence wisselen elkaar
in een snel tempo af en elk tafereel heeft weer
zijn eigen charme. Welk van de nummers het
meest „inslaat" is moeilijk te zeggen.
Onder de medewerkende artisten zijn er enke
len. die door hun optreden voor de radio al be
kendheid hebben verworven. Daar is Daan Hooy-
kaas de gezellige prater, droog-komiek van de
bovenste plank. Hij komt met een geestige con
férence en liedjes van allerlei slag voor het voet
licht en bovendien leert men hem kebnen in zijn
kwaliteit van imitator. Ook de „Song-Singer's"
kunnen op veel populariteit bogen. Deze heeren
beschikken over welluidende stemmen en daar
mede verrichten zij goede vocale prestaties.
De acrobatiek neemt een belangrijke plaats in
het programmma in. Er worden tal van verbluf
fende staaltjes ten beste gegeven. Daar zijn bij
voorbeeld de drie Rethles, artisten die dingen
laten zien welke tot het beste op dit gebied ge
rekend mogen worden. En niet te vergeten Mary
en Jeff, een combinatie van humor en acrobatiek,
een nummer waarin spanning en vroolïjkiheid met
elkaar wedijveren. Van goed gehalte is ook het op
treden van de 5 Jacksons, bestaande uit vier
vrouwelijke en een manlijken artist. Laatstge
noemde demonstreert een fantastische vaardigheid
in het las§owerpen en toont zich bovendien een
meester in de griezelige bezigheid der messen-
werperij. Dan Say ton en
Ruth dienen zich aan als
vroolijke wielrijders.
Het is echter niet alleen
vroolijkheid wat zij te
zien geven, maar ook behendigheid, want ik geef
het u te doen met zijn tweeën op een fiets allerlei
capriolen uit te halen en dan nog netjes in een
cirkeltje te blijven rijden! Liefhebbers van de
tap-dance kunnen hun (haar) hart ophalen in
het tweede deel van het programma, waarin twee
jonge artisten een ware tap-virtuositeit aan den
dag leggen, gemengd met een flinke dosis acroba
tiek.
Dit is nog maar een greep uit het vele dat den
toeschouwer voorgezet wordt. De liefhebbers van'
een „specialiteitsprogramma" is een bezoek aan
het Rebrandt Theater warm aanbevolen.
(Adv. Ingez. Med.)
Poeske. 'n Brabantse Roman door
A. M. de Jong. Amsterdam. Streng-
holt's U. M.
Wie zich den vorigen roman van De Jong her
innert d'ien zal bet einde daarvan nog voor den geest
staan waarin boer Bart Verhagen, na een roeke
loos, spilziek en ook wel een beetje heroiëk leven,
verzorgd en gekoesterd door een jonge'dienstmaagd
van zijn hoeve, zijn laatste dagen tegemoet gaat.
Die warme genegenheid der jonge vrouw voor
den eens machtigen, rijken boer Verhagen zal toen.
allicht bij menigen lezer de vraag naar het waar
om dier situatie hebben doen opkomen. En A. M.
de Jong die, als hij eenmaal een Brabantsche
draad te pakken heeft, er gaarne aan doorspint,
geeft :in Poeske daar omstandig antwoord op.
Want Poeske is het levensverhaal van dat warm
bloedige meiske, dat officieel Jacoba van der Kar
heet en op al heel bijzondere wijze in het Bra-
banlsch dorp der Verhagens, Molijns etc. is terecht
gekomen. Zij werd er geboren toen een vreemde
zwerver met paard en wagen het dorp was binnen
gekomen en in dien wagen een vrouw van kenne
lijk Zigeunertype meevoerde, die er moeder werd
en bij de geboorte van het donkeroogig dochtertje
stierf. Het kindje werd door buren opgenomen, de
vrouw begraven en de zwerver was den volgenden
dag met wagen en al verdwenen. Niemand heeft
ooit geweten of hij de vader was, noch waar vrouw
en zwerver vandaan kwamen.
Het kind bleef achter en zou door het gemeente
bestuur uitbesteed worden. Maar dan is er een
aardig kinderloos boerenechtpaar, Rok us en Drietka,
die lang naar een kind verlangd hebben en in het
gebeurde een hoogere bestiering zien. Zij verzoe
ken, het kleine wioht zonder eenige vergoeding als
het hunne te mogen opnemen en groot brengen.
Nadat burgemeester en pastoor beiden hen op het
riskante cn verantwoordelijke van hun goede be
doeling hebben gewezen wordt hun verzoek toe-
45 BEKENDE MERKEN Ook in huurkoop
DE STOFZUIGER CENTRALE H A G E M A N
GED. OUDE GRACHT 52 - TELEF. 12762
(Adv. Ingez. Med.)
Het accent niet gelegd op het
sensationeele, doch op het
SPORTIEVE element.
Wanneer men een werkelijk sportieve boksfilm
wil gaan zien, waarin ihet sensationeele van deze
sport (of eigenlijk van alles wat er omheen ge
beurt) is teruggebracht tot de plaats, die het toe
komt, en verreweg de grootste plaats is ingeruimd
voor het gezonde opbouwende, dat ook in dezen
sportvorm ligt, dan moet men de film „De laatste
ronde" gaan zien. De film „Golden Boy", die hier
indertijd veel succes had, is met meer raffine
ment geënsceneerd, zonder twijfel, doóh de sfeer
van deze film „De laatste ronde" is mij veel liever.
Hierin wordt niet (het
accent gelegd op heit
zich opwindende pu
bliek en de intrigeeren-
de managers, doc'h
hierin wordt metterdaad de sport als zoodanig,
en bovendien als middel voor een goede wilsvor
ming, in het middelpunt geplaatst. Het verhaal is
dat van een .bokser in Amerika, die nog een paar
wedstrijden van het wereldkampioenschap ver
wijderd is, zich overmoedig door zijn successen
inlaat met mondain gezelschap en zich in één
moment van twijfel verstrikt in een intrige, die
hem noodlottig wordt. De wereld waant hem dood,
doch hij duikt plotseling weer op, ontdekt een
jongen bokser, leidt dien op tot een overwinnaar
en brengt hem in de laatste ronde van zijn kam
pioensgevecht over het fatale punt heen, waarover
hij zelf eens struikelde.
De hoofdrollen in deze zeer vlot geregisseerde
film worden gespeeld door Atilla Hörbdger en
Camilla Horn. Beiden geven zich voor wat zij
waard zijn en wenken daardoor mede deze film
in haar soort op een bijzonder niveau te brengen.
En ik kan me voorstellen dat iemand, die boks
films vermeed om het sensationeele karakter, door
een film als deze een anderen, beteren kijk op de
bokswereld krijgt.
De filmuitkijk signaleert:
„OPERETTE"
door Willy Forst.
„WEENSCH KONZERT"
door Ed. von Borsody.
Het Paaschprogramma brengt in de groote Ne-
derlandsche bioscopen twee films, die een bijzondei
karakter bezitten, zeer uiteenloopend zijn wat den
vorm betreft, dqch wat den inhoud betreft dit ge
meen hebben dat ze beide .een muzikaal thema ver
tolken. Het zyn „Operette" van Willy Forst en
„Wunschkonzert" van Eduard von Borsody. De
films zullen ook wel vlug in Haarlem verschijnen,
en daarom wil ik er al wat van vertellen. Want bei
de films zijn de moeite waard!
Willy Forst schiet voor den zooveelsten keer in
de filmroos. Zijn uitbeelding van het leven van den
operetteregisseur Franz Jauner in het bijzonder, en
van de-herleving der operette in het algemeen is in
één woord: raak. Deze film pakt ons en neemt ons
mee in haar fascineerend rhythme, van muziek
zoowel als van beeld. Hij volgt ook thans weer zijn
beproefd recept om de hoofdrol in de film te spelen
en ook de regie van de film te voeren; een zeer
moeilijke opgave, die hij met succes vervult. Ouder
gewoonte komt Forst ook ditmaal met een nieuwe
filmontdekking en wel Maria Holst. Of zij eerj
vondst voor de film zal zijn als destijds Paula Wes*
sely mag echter betwijfeld worden.
Willy Forst brengt een paar operette-uitvoeringen
op het doek, die er werkelijk als een fantastisch
vuurwerk afspringen. Ik signaleer „Die Fleder-
maus", die zoowel wat de muzikale uitvoering als
de specifiek filmische vormgeving betreft ons in
verrukking brengt. Een feest van klanken, een
feest van beelden is deze film. Doch temidden van
de luidruchtigheid ontwikkelt zich de stille tragedie
van een kunstenaarsbestaan, en niet in 't minst in
de stille gedeelten van de film weet Forst ons te
boeien. Ook met deze film „Operette" levert Fors*
het bewijs van zijn uniek filmkunstenaarschap.
De film „Wunschkonzert", die ons de beteekenis
van het ïadio-wenschconcert in de verbondenheid
met volk en leger toont, heeft niet gelijk „Operette"
een kunstzinnige allure. Ik zou het een film van
muzikaal-sportief karakter willen noemen. Spor
tief omdat de muziek hier een prestatie levert, in
de aetherbaan over alle scheidende barrières heen
springt en volk en leger verbindt in één lot.
Sportief ook omdat de film begint met de Olym
piade, en verder, als 't ware in een estafetteloop
allerlei tafereeltjes en muzikale nummers toont.
gestaan en het kindje als Jacoba vam de Kar bij
den Burgerlijken Stand ingeschreven.
Maar Poeske wordt het vleinaampje van dit
mooie, Zuidelijke kindje, dat door Rokus en Drieka
op de handen gedragen gaat worden
Poeske's jeugd levert aan A. M. de Jong ruim
schoots vertelstof. Al vroeg blijkt zij in -karakter
van de gewone Brabantsche kinderen te verschil
len. Zij kan lief zijn en aanhalig, maar ook driftig
en heerschzuehtig en Rokus en Drieka zullen nog
vaak om haar in angst en vreeze leven, al wondt
hun liefde voor het aangenomen kind er niet min
der dioor. En in oom Nol, zelf een gezellige Bra
bantsche vagebond, zal Poeske door dik en dun een.
hevig verdediger vinden. En de schrijver zorgt er
wel voor dat Poeske de sympathie der lezers niet
verliest. Hij riskeert daarvoor zelfs gaarne een
beetje overdrijving in de lotgevallen van het
kind en zwemt rustig voort in zijn Brabantsche
romantiek, waar Merijntje bij is groot gebraciht en
zijn schrijversnaam door gemaakt is. Het is bij A.
M. de Jong .als bij schilders, wier bepaald 'genre
gewild is en gevraagd wordt. Zij gaan er tegen op
zien hun palet eens schoon te maken. Bij dezen
schrijver ook blijft het palet voorshands met de
zelfde kleuren beladen: een gezellige lichte ach
tergrond voor het smeuïg dialect, een beetje ver
miljoen voor de niet te sterke sentimentaliteit, iets
of wat geel voor de hartstochtelijkheid van het nies
en wat paars voor de erotiek en dan is daarmee
voor een knap verteller die zijn vak verstaat, en
dat doet A. M. de Jong ongetwijfeld, de materie
gereed voor een onderhoudend schilderij, als hoe
danig wij dan weer „Poeske" te beschouwen heb
ben.
Philips Willem. De Spaansche Prins
van Oranje. Door Johan Brouwer,
Zutphen, W. J. Thiemè Co.
Een buitengewoon interessant boek van den
Hispanoloog Johan Brouwer versoheen in het
laatst van 1940. Het is een dagboek van een voor
naam Spaansoh edelman aan net hof van Philips II,
die van dien vorst vriend en vertrouwde geweest
is en onder andere met de opvoeding van Philips
Willem van Oranje belast werd. Zooals men weet
Sportief eveneens omdat de sfeer, die ons uit de
film tegemoet komt; frisch is en natuurlijk.
De regisseur Eduard von Borsody is er in ge
slaagd om den overvloed van stof te beheerschen
en een film met karakter te maken. Nergens is van
overladenbeid sprake. Met een waar timmermans
oog heeft de regisseur de vele evenementen even
redig over het geheel verdeeld.
Hef Congres amuseert zich.
Lordt Arthur Cavershoot, die een hevig Napo
leon-vereerder is, koopt overal Napoleon-herin
neringen op en dit wordt zoo'n hobby van hem
dat hij zich verbeeldt de groote. keizer in eigen
persoon te zijn, terwijl zijn vrouw dan voor Jose
phine de Beauharnais fungeert.
In Parijs zal een Napoleon-congres gehouden
worden en Lord Arthur en Lady Josephine
Cavershoot evenals Lord Cunningham komen er
speciaal uit Londen
voor over om dit con
gres bij te wonen, Aan
het congres zijn ook
feestelijkheden verbon
den. Zoo wordt er een groote Napoleon-revue op
gevoerd, als kijkspel zeer de moeite waard.
In Parijs heeft Lord Arthur een amouretje met
Punktchen, een revue-girl, die later voor zijn
dochter zal doorgaan en aan het slot van de film
door het kinderlooze echtpaar wordt geadop
teerd. De rol van Punktchen wordt zeer guitig
gespeeld door Else v. Mollendorff.
Zoo eindigt deze vroolijike, vlotte amusante, af
en toe een tikje pikante rolprent met voortref
felijk spel der hoofdpersonen en knap geregis
seerd door Curt Góetz, die tevens zelf de rol van
Lord Arthur speelt. Valerie v. Martens is een
charmante Lady Josephine, terwijl Paul
Henokels als Lord Anthony Cunningham zeer
komisch samenspel met Curt Goetz te zien geeft.
In het voorprogramma behalve eenige journaals
een zeer interessante film, opgenomen in de
werkplaats van den bekenden pottenbakker Chris
Lanooy.
Harry Piel en zijn beste vriend.
Het leven van een politieman is een voortdurende,
strijd tegen misdaad en ongerechtigheid. En het
leven van een film politieman geeft, wil de
film spannend, zijn, al 's mans wederwaardigheden
sterk gecomprimeerd, in kort bestek. „Uiterst in
teressant leven", zegt de leek, „maar wat te onzeker
en te gevaarlijk", vult de nuchterling aan. Inder
daad is het leven van een filmpolitieman bijna
voortdurend in gevaar. Dat hij steeds maar weer
aan den dood ontkomt, mag een wonder heeten.
Negen en negentig procent van het menschdom zou
nog geen tiende overleven, maar daar is het een
I KRUISWEG 59
HAARLEM
SAFE-DEPOSIT
(Adv. Ingez. Med.)
was deze jonge zoon van den Zwijger uit Leuven,
waar hij studeerde, naar Spanje gevoerd waar Phi
lips hem als gijzelaar tegen zijn vader wenschte te
gebruiken.
Voor onze geschiedenis is dit dagboek hoogst in
teressant, daar over dat verblijf van Philips Willem
in Spanje door onze geschiedschrijvers weinig ge
wag gemaakt is en het bovendien boeiend blijft
eens te lezen, hoe in den tijd zelf de moeilijkheden,
die wij met Spanje hadden, van den anderen kant
bezien werden.
Dat dagboek is. naar de sohrijver vertelt eerst
na den laatsten Spaanschen binnenlandschen oor
log, dus kort geleden^ met andere waarde-zaken in
zijn bezit gekomen en den naam van den dagboek
schrijver vermeldt hij niet, omdat er nog altijd
dragers van dien naam bestaan, die door de pu
blicatie onaangenaam getroffen konden worden.
Voor een dagboek dat bijna vierhonderd jaar ge
leden geschreven werd, is dit wel een zeer bijzon
dere hoffelijkheid door den schrijver Brouwer voor
de nazaten van zijn dagboekman, gereserveerd. Er
zullen dan ook zeker lezers zijn die het bestaan
van dien dagboekman in twijfel trekken en hem
met den schrijver Brouwer identifieeeren. Wat in
ieder geval een reusachtig compliment voor hem
zou wezen, wiens uitgebreide kennis van Spanje's
taal, historie en zeden bekend zijn doch aan wiens
qualiteiten men dan nog die van zelfstandig com
ponist van litteraire beteekenis zou hebben toe te
voegen. Wij laten die mogelijkheid nu verder on
besproken omdat de hoofdzaak blijft dat het boek,
dat voor ons ligt. in uitstekend Nederlandsch ge
schreven. boeiend is als een roman en in ieder ge
val doortrokkn is van een spiritueelen geest, waar
van de meeste fancy-verhalen onzer, ontspannings
schrijvers doorgaans gespeend blijven.
De lezer zal op dë figuur van. Phillips, op zijn
tijd en omgeving en raadslieden denkelijk een
nieuwen kijk krijgen.
Wie, ook voor zijn ontspanning, zich graag met
:ets van beteekenis b^zig houdt zal met Brouwer'.-
boek over Philips Willem niet bekocht zijn.
i. H. DE BOIS.
Centrale Verwarming
AUTOM OLIE KOLENSTOOKINR.
i.M. Holster 4%«r35
SANITAIRE INSTALLATIES.
(Adv. Ingez. Med.)
film voor, daar moet flink wat gebeuren en daar
moet actie, durf en
geluk zijn. De prach
tigste speler in deze
film is Greif, de poli
tiehond, Z'n intelli
gente kop drukt al zijn gevoelens uit. Z'n oogen
schijnen nu eens guitig, dan weer boos, dan
weer fel te kijken, de houding van zijn kop spreekt
ook boekdeelen. Als iets hem heel erg interesseert
wil hij natuurlijk, zooals een knappen politiehond
betaamt, de kwestie doorgronden. Daarom moet
hij de zaak van alle kanten bekijken, maar dan
in de letterlijke zin van het woord. Z'n kop gaat
eerst schuin naar links, dan naar rechts, net zoo
lang tot hij z'n conclusies getrokken heeft. Dan
heeft hij de zaak door en weet hoe te handelen.
Op den politieman Harry Piel, hoewel hij moedig,
schrander en doortastend is, valt toch wel wat af
te dingen. Dat Greif tenslotte door een boosdoener
wordt doodgeschoten, is m.i. voor een deel aan Piel's
onoplettendheid te wijten. Hij had den boef daar
zeker niet den tijd voor moeten en niet mogen laten
en dat zou ook niet gebeurd kunnen zijn, als hij
goed opgelet had.
Om Greif in actie te zien is een gang naar Luxor
zeker waard.
Midza Kinderfeest.
De Midza te Haarlem heeft plannen overwo
gen. ter gelegenheid van de aanstaande
Paaschvacantie voor de kinderen iets bijzon
ders te verzinnen. Zij heeft in overeenstemming
met haar slagzin: „Wat de Midza doet, doet de
Midza goed" haar keus laten vallen op een
bonten feestmiddag in den Stadsschouwburg.
Daartoe heeft zij de medewerking ingeroepen
van de Studio Larette te Amsterdam, die de
geheele uitvoering zal verzorgen. Dit is een
waarborg, dat het niet alleen een prettige, maar
ook beschaafde middag zal worden. Er is voor
een zeer gevarieerd programma gezorgd, waar
voor de beste krachten zijn uitgenoodigd, zoo
dat de kinderen van het begin tot het einde ge
nieten zullen.
Het begint met een gezellig- babbeltje door
Max Santiel, die den middag zal leiden met ver
tellingen, grapjes en zang.
Dan brengt de heer Larette, de bekende goo
chelkunstenaar, de kinderen in het rijk der won
deren. Dat wordt een echte sprookjesreis, want
wat hij op het podium kan doen, grenst de
ouderen weten dat ook aan het wonderbare.
Als de kinderen een weinig van hun extase
tot rust gekomen zullen zijn, mogen zij een
kwartiertje onbedaarlijk lachen, want dan
verschijnt Poor Billy ten tooneele; dat is „de
man met de duizend vesten" waarover de kin
deren niet uitgepraat zullen raken.
Vervolgens organiseert Larette een wedstrijd
voor meisjes om cadeautjes, gevolgd door een
muzikaal intermezzo. Vervolgens laat Larette
de jongens aantreden, dat gevolgd wordt door
het optreden van de vroolijke kornuiten. Oom
Max met „Mickey Mouse". Tenslotte toovert La
rette guldens en Midza-bons zoo maar uit de
lucht.
Uit deze korte opsomming blijkt dus wel, dat
de kinderen een paar onvergetelijke uren zullen
doorbrengen. Het kinderfeest heeft plaats op
Dinsdagmiddag 15 en Woensdagmiddag 16
April.
Wie er iets meer van weten wil, kan dit aan
het bureau van de Midza, Lange Veerstraat 36
rood, gaan vragen.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Inlichtingen aan het Bureau van Politie Sm ede
stra at te Haarlem, uitsluitend tusschen 11 en 13 u.
Bewijs v. Ned. schap t.n.v. Van Beugen, Bureau
van Politie, Smedestraat; bril, Leeuwe, v. Zegge-
lenplein 15; kerkboek, Koelemeijer, Brouwerska
de 57; bankbiljet, v. d. Staaij, Romolenstraat 64 rd.,
doosje m. i., v. d. Beij, Houtrijkstraat 103 I Am
sterdam; geld, Vermande, Spaame 45 zw.; halsket
ting, Pardon, Pieter Kiesstraat 14; portemonnaie
m. i., Mook, Faradaystraat 33; portemonnaie m. i.,
de Graaf, Archipelstraat 63; portemonnaie m. i.,
Nijssen, Graaf Willemstraat 30; rijwielplaatje, Djn-
genant, Leidschestraat 37 zw., rijwielplaatje, Boo-
gaart, KL Houtstraat 134: rijwielplaatje, Tuin, KI.
Houtstraat 15; actentasch m. i„ bureau van Politie,
Smedestraat; zak meel, De Beer, Sterrebosch-
straat 77.
TUINZADEN.
Nu het tuinzaadbesluit 1941 tot stand is
gekomen, heeft de secretaris-generaal van het
departement van 'Landbouw en Visscherij voor
de ingestelde groepen (tuinzaadtelers, -han
delaren en -exporteurs) vereischten vastgesteld,
waaraan moet worden voldaan om aanspraak te
kunnen maken op toelating tot de onderschei
dene groepen.
Verduistering is onze plicht,
Weer daarom uitstraling van
't licht.
VAN 5 OP 6 APRIL 1941
van 20.19 tot 7.04
Maan op 6 April onder 4.11, op 13.43
Rembrandt
Cinema
Frans Hals
Luxor
