Het leven op en rond een herbouwde
boerderij.
CHAMPIGNONS
Aardbeien, Tuinkers
RAMAKERS Fruitpaleis
Apenstreken.
Eigenaardigheden
Ongerepte Natuur
VRIJDAG '18 !vp Rit 1941
H A X REE M'S D X GEEAD
Antwoord van een boer op den Productie
ife slag 1941.
Witte wolken stuiven ©ver het land. De lucht is
rol grauw en blauw; een gouden straal schiet een
blinkende baan over het donker der aarde, brandt
even in een glinsterend venster en verdwijnt weer.
De boer stapt voort met bedachtzame passen, lang
zaam, afgemeten. En onverstoorbaar zwaait zijn
hand van links naar rechts. Een donkere stip in
I een wolk van wit. Het gulden spel van licht en
donker over de breede landouwen laat hem onbe
roerd. Hij gaat op in zijn werk: het vruchtbaar
maken der aarde. Zilverig kruipt de Eem door haar
I bedding, rustig rimpelend in den milden wind.
Tjoekend puft een vrachtboot over haar rug, brui
sende schuimlijnen markeeren haar weg. Zij is niet
breed hier, de Eem, maar nog niet zoo lang geleden
kon zij zich een Amazone wanen. Toen was de
boer weg, gevlucht naar andere streken, waar het
water hem niet bereiken kon. Gevlucht met angst
in het hart. Angst voor zijn huis, angst -ook en
vooral voor zijn land, dat blank stond, waarover
het water spoelde in deinende golvingen, jolig
speelsch het kippenhok beukte als de wind hard
I was, en ar\ders in kalme ribbelingen de keuken
drong, puinhoopen betastte, en steeg, steeg
De boer keerde terug toen het water was ge
zakt en de Eem weer een kalme stroom geworden
was, onschuldig en van geen kwaad zich bewust.
I De boer zag de verwoesting van zijn huis, doch hij
I treurde niet lang, begon te zoeken in de resten
vond een potje, een keteltjeDat was alles,
maar genoeg. De vrouw en de kinderen hielpen
I mee, een houten huisje werd getimmerd, gordij
I tjes kwamen voor de ramen, een pijpje kringelde
l rook in het bottende voorjaar. Maar 's avonds
i leunde de boer over het hek. De zon stond laag aan
den hemel, haar gloeiende stralen zetten de krui
nen der boomen in brand, stolpten een rood waas
I over het land. En een enkele verloren straal vonkte
in het grijs van den stuggen boerenkop. Een wolkji
bolde uit het korte pijpje, blauwig tegen den bran
denden kim. Een eeltige hand krauwde door het
grijze haar, de pet op het achterhoofd. Treurig keek
1 de boer naar zijn grond, die drassig was. Langzaam
I zakte zijn klomp in den. weeken bodem, verbeten
zoog de klei zioh vast. En eiken avond stond de
boer daar, keurend en speurend naar verbetering.
Die kwam. Langzaam, heel langzaam, maar on
I weerstaanbaar zakte het water dieper en dieper en
i zoo eens in de week zei de boer het tegen de vrouw.
I' ,,'t Wordt beter". En als de avondwind langs het
groen-houten huisje zoefde hoorde de boer het mo
tief dat alleen voor hem daarin te hooren was
,,'t Wordt beter". En het werd beter. De winter
kwam. streng en hardvochtig, en de boer rilde in
zijn schamele behuizing, maar hij wist; iederen dag
I naderde de lente. Hij wachtte en hoopte.
„IK H AD
Wit-bestoven staat de boer voor mij. De kunst
mest zit hem in de wenkbrauwen, onder de nagels,
overal, en zooals hij daar staat, is hij een symbool
i van zijn verbondenheid met den grond waarop hij
werkt, waarmee hij vecht, waarin hij zijn groot
j ste vreugden beleeft. In vette klonters ligt de grond
gespleten en de kunstmest waast er wittig over
heen de boer houdt niet van stil zitten. Zoodra de
tijd rijp was, sloeg hij de hand aan de ploeg. Er is
veel achterstand in te halen en de grond is nog niet
zooals hij wezen moet.
De boer leunt nu over het hek en verhaalt van
zijn zorgen uit den voorbijen tijd. Zijn blauwe
I oogen staan klaar en sterk, vol vertrouwen blikken
I zij over zijn velden, waar weldra, dat hoopt hij,
I het jonge groen door de rijpe aarde barsten zal. De
I wind heeft nog een snijdenden kant, maar de boer
ruikt daarin het jonge leven. Hij is blij, al drukken
de zorgen. Optimist, al binden duizend banden hem
nog aan het bange verleden. „Ik had. daar
mee begint hij en daarmee eindigt hij. Maar het
klinkt als: „Ik hoop
„Tk had 15 melkkoeien, maar tijdens de inun
datie en de evacuatie gingen ze weg. Verkocht.
Vorigen zomer heb ik er 7 nieuw gekocht, en dan
heb ik nog een paard, 't Is niet veel
beesten zijn het, maar het wordt tijd, dat ze in de
wei kunnen. Het voer is bijna op.Hij zucht,
maar het is geen zucht van moedeloosheid. Hij
vindt zich nog een betrekkelijk gelukkige kerel
En dat is hij ook, G. van 't Klooster uit Hoogland.
Gelukkig, want hij is de bezitter van de eerste
heihouwde boerderij. Hij wijst in de verte, naar
zijn huurlieden. Ook daar wordt gebouwd. En ver
der achter den horizon. Overal zwaaien de ha
mers, maar de boeren zaaien al
„Ik stond nr. 7 op de lijst, maar mijn bedoening
is het eerst- gebouwd. Waarom weet ik niet. Ik had
een best spul, in September '39 nieuw gebouwd..
We zien uit over dc vette akkers. De woning is
nieuw, licht streept het zonlicht over den :-osen
baksteen. Er zwerft nog wat cement over het erf.
een arbeider draagt een rijtje steenen, maar de
bloempotten staan voor de ramen en een kind speelt
voor de deur.
NIEUWIGHEDEN.
„Het voorhuis is in dcnzelfden vorm opgebouwd,
maar het achterhuis is heelemaal veranderd. Ge
volg van de nieuwe bouwopvattingen. Alle ver
woeste boerderijen worden zoo. De hilt is weg en
?arvoor in de plaats hebben we een cementen zol-
r gekregen. De beesten staan in boxen. De stal
nu grooter geworden, maar er kunnen minder
koeien staan. Dat komt zoo: vroeger hadden de
koeien een plaats van 90 c.M. breedte, maar nu is
dat 1.10 M. geworden. Achter de beesten loöpt een
Dagelijks versche aanvoer
Caslhuisvest 45 Telefoon 16458
(Adv. Ingez. Med.)
niestgoot, en dat is wel makkelijk. Verder
veel licht en alles is van cement".
Van 't Klooster is tevreden, al beziet hij als een
echte boer al die nieuwigheden met een argwanend
oog. Hij moet er aan wennen. Hoe de omstandig
heden ook zijn hij werkt \an den vroegen morgen
tot den laten avond. Hij doet wat hij kan voor zijn
vrouw en zijn zes kinderen. Wat kan men meer
verlangen? Hij weet dat er na deze tijden andere,
betere tijdon komen en''daaruit put hij de kracht
om voort te gaan. De heele „zaak" kost hem f 2500
met een looptijd van 30 jaar, hij zegt het ronduit.
Rente en aflossing bedragen 5 pet., zoodat hij iedere
week ruim f 2 moet neertellen. Dat is hard, als je
een eigen spul hebt gehad, waarvoor je jaren en
jaren hebt gewerkt.En het gaat nog steeds ten
koste van zijn kapitaaltje, want resultaten levert
de grond nog niet op. Dat komt pas in het najaar,
met de aardappelen en de haver. Slechts een klein
gedeelte van de H bunder, die hij zijn eigendom
noemen kan, zijn geschikt voor verbouw; het over-
groote deel, dat veel lager ligt. is nog steeds met
voldoende „aangedroogd". Het grondwater staat in
kleine plasjes tusschen het scha'arsohe gras en bij
iederen voetstap borrelt het vocht omhoog.
Er ligt een glans over het gezicht van den nog
jongen boer, wanneer hij vertelt van zijn verwach
tingen. „Alleen, ik wilde wel 'ns wat zien van de
schaderegeling.... Dat loopt nou al zoo'n tijd
£ij zijn vol vertrouwen op een
betere toekomst, hebben gespit en geploegd voor
zoover de grond dat toeliet, kunstmest gestrooid,
in één woord: een fieroïschen strijd geleverd met
hun verwoeste akkers.
Dan vonken de oogeneven inaar, dan is de rug
weer gebogen en zijn de sombere gedachten weg
gevaagd, opgelost in de rijpe voorjaarslucht.
DE EIGEN SFEER BEHOUDEN
„Ik had 35 fruitboomenAllemaal weg. Vraag
niet, wat me dat scheelt in een jaar...." Alweer:
geen bitterheid, maar berusting, aanvaarding van
een feit. De boer vertelt verder, rustig, beheersoht,
de klare oogen gericht op de volle lucht. Zijn klomp
schraapt de klei van het hek, in gepeins doet hij
dat werktuiglijk. De zon glimt in het vet van den
akker. Achter het nieuwe boerderijtje, waar eenige
maanden geleden ir. S. L. Louwes den eersteh steen
legde en van 't Klooster met zijn gezin een stille
groep op den aohtergrond vormde, is hel leven
weergekeerd. Een zoon rammelt met een melkbus,
een koe loeit haar luiheid in den stal, verlangend
naar de vrijheid en het jonge gras.
„Ik had steeds egn lossen arbeider. Nu is dat niet
meer noodig. Kan het makkelijk alleen af. Deze
paar bunder is alles, wat geschikt is. Er komen bie
ten op. En zoo draai ik nog. al is het niet vlug. Met
een paar dagen zal alles op de boerderij wel klaar
zijn. Dan hoeven de werklieden niet meer hun we-
kelijkschen fietstocht van 100 K.M. naar huis
in Overiisel te maken. Dat fietsen ze in ruim 5
uur, en de oudste van de twee is al in de vijftig
Zaterdag weg en Zondag terug". Er ligt bewonde
ring in zijn stem.
De kippen, ruim 90. scharrelen over de natte wei,
op hooge jongejufferpooten over diepe plasjes
springend.
„Je moet moed houden", zegt hij. Meer niet. Maar
er ligt een wereld van vertrouwen in opgesloten.
En dat zegt niet hij alleen. Dat zeggen alle boeren,
hun starre verbetenheid eigen. In Hoogland, rond
Rhenen, Scherpenzeel, Wageningen, en verder in
de Grebbestreek. Overal in het vette land zaaien dc
boeren. Met zware passen gaan zij over het land,
en verbeten sjorren zij hun zuigende klompen uit
den natten grond. Verbitterd zijn zij niet, maar hun
mond is een zwijgende streep in den harden kop.
„Zeg, dat we doen wat we kunnen, meneer, We
halen het er wel weer bovenop".
Dat is hun antwoord op den Productieslag 1941.
Géén woorden. Daden stellen, zij, worstelend met
den verwoesten grond.
Dit is het moelijkste voorjaat, dat zij ooit gehad
hebben. Doch ook hieraan bieden zij weerstand: zij
.zijn'boer en blijven het.... J. G. H. i
Nare do9«njn
ÏW3&ITIE"* "T'oO »ulke
"A.K 0ok P\ar-Viten.
(Adv. Ingez. Med.)
De uitreiking van melk- en cacao-
kaarten te Haarlem.
Ook extra-kaarten halen.
De directeur van der» Haarlemschen distributie-
dienst meldt ons:
Het blijkt, dat er nog velen zijn, die, doordat
uitsted'ig waren of om welke reden dan ook, hun
melk- en cacaokaarten nog niet hebben afgehaald.
Men heeft hiervoor nog de gelegenheid aan het
Kringkantoor in de Zijlstraat en de agentschappen
Noord" en Zuid, respectievelijk Steenbokstraat en
Badhuisstraat op morgen, Zaterdag van 9 tot 12 u.
Wij raden een ieder in z|jn eigen belang aan
thans met het afhalen'der kaarten niet langer
wachten.
Zooals men weet geschiedde de uitreiking in dri
groepen, nl. A, degenen die geboren zijn vóór
April 1927 (zij ontvangen één melkkaart): B dege
nen. die geboren zijn na 1 April 1927. doch vóór 2
April 1937, (zij ontvangen twee melkkaarten en één
cacaokaart): C. degenen, die geboren zijn na
April 1937. Zij ontvangen vier melkkaarten en één
cacaokaart.
Inmiddels is uit mededeelingen in de pers
bleken, dat men deze grens twee maanden
vroegd heeft.
Dat wil dus zeggen, dat degenen, die geboren zijn
in het tijdvak van en met 2 Februari tot en met 1
April 1927, alsnog een melkkaart en een cacaokaart
ontvangen.
Degenen, die geboren zijn in het tijdvak van en
op 2 Februari tot en met 1 April 1937 ontvangen
alsnog twee melkkaarten.
Voor het afhalen van deze extra melk- en cacao
kaarten kan men zioh nog wenden tot het distribu
tiekantoor in de Zijlstraat, de agentschap-en Noord
en Zuid en de hulpsecretarie te Spaamda-i op de
zelfde uren als boven, dus morgen, Zaterdag van
negen, tot twaalf uur.
Hel gebruiken en verbruiken
van verf.
Met ingang van 1 Mei 1941 zal het gebruiken,
verbruiken, bewerken en'of verwerken van
verf (uitgezonderd drukinkt) slechts zijn toe
gestaan onder voorwaarde, dat daarbij het voor
schrift no. 2 voor de uitvoering van schilderwer
ken in acht wordt genomen.
De grootste besparing op Uw
stroomrantsoen verkrygt U 1
door het gebruik van de
I beste en zuinigste lampen J
ooit door Philips vervaardigd:
EEN NIELWE LENTE. De pruinicboomrn staan op beschutte plekken reeds in
bloei. Een vuorjaarsidylle in Breukelen.
(Foto Pax Holland)
(Uit den Haagschcn Dierentuih zijn
zes nianlelbaviancn ontsnapt die
eerst na vele uren op de daken te
hebben doorgebracht, door den hon
ger gedreven konden worden terug
gelokt.)
Wat 'n apen van 'n apen,
Uit den dierentuin gedrost,
Hebben zij zich, uitgeslapen,
Tijdlijk van de kooi verlost.
Van ons standpunt uit den booze
Maar van hun van zessen klaar.
Het dakhazenpad gekozen.
Zoo maar in het openbaar.
Deze manteluavianen
Wilden zich nu ook een keer
Toch eens nieuwe wegen banen
Kijkend op de menschen neer.
In het oerwoud van de daken
Waren zij op hun gemak.
Daar gevoelden zich de snaken
Op het dak pas onderdak.
Ze zijn weer per slot gevangen
Komende in apennood
Door 't ook mensehelijk verlangen
Naar het dagelijksche brood.
't Haagje kan weer rustig slapen,
Even ging 't een raren gooi,
Maar die apen van 'n apen
Zijn nu veilig weer.... naar kooi.
P. GASUS.
in Haarlem en omgeving
0E PHILIPS „BI-ARLITA" LAMPEN VOLDOEN AAN ALLE EISCHEN,
OPGENOMEN IN OE KEM A-VOORSCHRIFTEN EN STAAN 0N0ER
VOORTDURENDE MARKTC0NTR0LE OER KEMA.
(Adv. IngezMed.)
GEVONDEN DIEREN EN VOORWERPEN.
Inlichtingen aan het Bureau van Politie. Smedestraat te
Haarlem, uitsluitend tusschen 11 en 13 uur.
Terug te bekomen bij: Frank, Junoplantsoen 92, bril In
étui; v. Veller, v. Kinsbergenstraat 35, hond; Keuzen-
kamp, Kinderhulsvest 3. liond: Koster, Slachthuisstraat
89 zw.. dameshorloge: de Graaff, Joh. de Breukslraat 47.
colbertjas: Griek, M. v. Heemskerkstraat 48 rd.. dames
laars; Bclkega, Ged. Oude Gracht 19, muts; Kater,
Zocherslraat 66, pakje bcv. voeringstof; Vernie, Java-
straat 69, portemonnale m. 1.; City Hall. Krocht 8. por-
temonnaie m. 1.; Bureau van Politie, Smedestraat. porte-
monnaie m. 1.; v. Os, Sterreboschstraat 70, portemonnaie
m. i.; Tuin, v. Oorscholstraat 21. portemonnaie m.
Zijdeveld, Brouwerskade 9, portemonnaie m. i.; Hos, Dr.
Leijdsstraat 19, rozenkrans; Verkrulse, Jan v. Galenstraat
27. rijwielplaatje; v. Emmerik. Spaarne 41 rd., ring: Veen,
Potgleterstraat 17, njwielplaatje; v. d. Voorn, Anthonie-
straat"l2 B, tennisschoen; Hart, Raafstraal 17, touw; Denle,
Prlnsessekade 28, wanten.
Een paar dagen geleden hebben we iets verteld
over het tolhek, dat destijds aan de Leidsche Vaart
stond en dat thans nog bestaat, terwijl het tolhuis
verdwenen is. Ditmaal als eigenaardigheid iets
over een tolhuis, dat tot op dezen dag stand heeft
gehouden, al zijn tol en tolhek al lang opgeruimd.
Aan den Zandvoorterweg, tusschen den Acrden-
houtschen Viersprong en de Houtvaart ligt de
aardige woning, met haar sterk landelijk cachet
en geeft een bijzondere bekoring aan de omgeving
hier. Gemakkelijk is het te zien. dat het huis een
maal een bepaalde bestemming had. al zou dat
slechts blijken uit den draagbalk boven de deur,
waaraan een uithangbord bevestigd is geweest.
Jf
AGENDA
Heden:
VRIJDAG 18 APRIL.
Ged. Oude Gracht 41: Haarl. Ver. tot bestrijding
der Tuberculose. Alg. verg. 7.30 uur.
Rembrandt Theater: „Schandaal om Mevrouw
Kaiserling", 2.30, 6.30, 8.45 uur.
Palace: „Wie niet waagt, die niet wint", 2. 630
en 8.45 uur.
Luxor Theater: „Waar is Golowin?", 2.30, 6.30
en 8.45 uur.
Frans Hals Theater: „Krambambuli", 2.30, 6.30 en
8.45 uur.
ZATERDAG 19 APRIL.
Begrafenisbos De Vrijwillige Liefdebeurs, Leden
vergadering, 4 uur.
La Gaité: Original Wiener Kapelle, 711 uur.
Bioscooptheaters: Voorstellingen des middags en
ie* avonds.
De vraag is meermalen gesteld: wat is in Ne
derland te beschouwen als ongerepte natuur'.
Er zijn menschen die meenen dat er in ons land
geen echte ongerepte natuur, dat wil zeggen wil
dernis, meer te vinden is. Maar zij die dat zeg
gen zoo merkt de schrijver van een artikel in
het jaarboek der Vereeniging tot het behoud van
natuurmonumenten op vergeten de zee" en de
stranden, de slikken en de schorren langs de Zuid-
Hollandsche eilanden en de Zeeuwsche stroomen,
de banken en platen, de jonge duinen en het
levende veen.
Bovendien wordt thans een groot deel van het
oudere duinlandschap ongemoeid gelaten en het
is wel van dien aard, dat eeuwenlange kortzichtige
bemoeienis van den mensch hier overgroeid en
uitgewischt wordt, zoodat dit herstelde duin met
tertijd met ongerepte natuur gelijk gesteld mag
worden. Zoo zijn de Staatsnatuurmonumenten op
de Noordzee-eilanden. Daar kunnen Flora en Fauna
zich verder ongestoord ontwikkelen en het Neder-
landsche Volk, de Nederlandsche eugd in het bij
zonder, kan zijn hart schenker aan deze heerlijke
oorden, zonder er zich over te bekommeren, dat zij
ooit verloren zullen gaan. En de waardeering, die
zij ondervinden, moge er toe leiden, dat zoo moee-
lijk alles, wat er nog aan duinlandschap van Ne
derland bestaat, een bestemming vinde als groot
Nationaal Park voor het ">«rre nageslacht".
Zooals wij reeds mededeelden zijn er thans bij de
utoriteiten plannen aanhangig om vrijwel het
heele duingebied tusschen den weg Heemstede
Zandvoort en het Noordzeekanaal te Velsen te be
stemmen als natuurreservaat. De plannen om
daartoe te komen worden uitgewerkt. Het is van
zelf niet de bedoeling dit geheele duingebied als
ongerepte natuur the behouden.
Integendeel! De opzet van het pehcclc
plan is te bereiken dat de mooie duinen ter be
schikking komen van de pehoele bevolking. Het
is wel aan te nemen dat ook hier zooals ook
op verschillende andere terreinen gebeurt
enkele stukken geheel afgesloten worden om daar
de natuur in stilte te laten werken en de vogels
gelegenheid te geven ongestoord te broeden,
maar veel duinterrein zal voor ieder toegankelijk
gesteld worden. Trouwens het is immers de be
doeling de duinen als recreatieoord te gebruiken.
De heer H. Clevndert Azn., lid van het dagelijksch
bestuur van „Natuurmonumenten" heeft het
staat ook in het jaarboek van die vereeniging
gezegd:
„Een der groote verschijnselen van den nieuwen
tijd is het verlangen, de drang, van de menigte
naar de Natuur.
Dit heeft een tweevoudige oorzaak. Is dit bij j
een groot deel van de tegenwoordige menschheid,
dat zij in de Natuur vindt, instinctief hervindt, dc
groote bron van gezondheid, kracht en vrijheid,
daarnaast is er onmiskenbaar een kern, een steeds
groeiende kern, der menschheid, die door gvootere
kennis en door diepere bewustwording de schoon
heid cn liet mysterie van dc Natuur en de pracht
van het wijde landschap, ziet en beleeft als de
grootsche openbaring van het Eeuwige Alwezen.
Dan aanziet de mensch de vogelen des hemels
en de leliën des velds, de zon en den regen, die
zegen spreiden over rechtvaardigen en onrecht-
vaardigen, het vergankelijke gras des velds en de
onvergankelijke tenten der hemelen, zóó als dat
in waarheid in de Schriften bedoeld is.
Aldus leidt de liefde voor de Natuur en voor
het landschap niet tot natuur-aanbidding, doch tot
eerbied en ontzag voor het Wonder der Schep
ping.
Vanuit deze hoogte behooren wij te overzien
het vóór ons liggende en ons dagelijks bezig
houdende vraagstuk van het juiste, d.i. het ratio-
neele en waardige, behoud en den opbouw van
ons Nederlandsche landschap.
Waar de vraag zich speciaal richt op het land
schap, hebben wij in de eerste plaats te vragen:
Wat beteekent voor den mensch van dezen tijd het
landschap, het vrije open landschap, waarom zoekt
hij het?
Hjj zoekt daarin, behalve schoonheid, bov
alles: Ruimte, Rust en Vrijheid, opdat dit hem
zal schenken bezinning en hernieuwing van krach
ten.
Wij hebben wel te bedenken, dat daartoe niet
alleen het natuur-landschap, dat is het natuurlijk
gegroeide landschap, doch ook wel degelijk het
cultuur-landschap in staat is, mits het slechts
blijft open en vrij, en niet ontsierd door sterk
storende elementen.
Denkt bijv. aan het vrijwel geheel door den
mensch geformeerde Holiandsche polderlandschap
met zijn weiden, zijn gegraven slooten en plassen,
met het wuivende riet, den hoogen 'hemel en den
wijden horizon".
Het is nu dit diepe, sterke verband tusschen de
zuiverheid van Natuur en Landschap, waarin de
mensch leeft en verkeert, cn de zuiverheid van
het mensehelijk streven cn het mensehelijk geluk,
dat voor allen cn in het bijzonder voor de Overheid
aller landen, de bescherming van het landschap
tot een onafwijsbaren duren plicht maakt".
Onder auspiciën der Commissie van Akker- en Wcidcbouw is tc Brcukelcrwaard
een demonstratie gegeven met een z.g. aanaardploeg, welke hij het poten der
aardappelen de aarde rondom het pootgoed weer in orde brengt. Dr. C. K. van
Daalcn, Rijkslandbouwconsulent te Utrecht, geeft uitlegging aan de talrijke
belangstellenden.
(Foto Pax Holland)
Het oude tolhuis „De haringbuis" aan den
Zandvoorterweg.
(Foto de Haas).
Ook hier was destijds een tol gevestigd er
moeten er hier in de buurt van Haarlem tien
tallen geweest zijn en de tolgaarder woonde in
dit huis en hield een oog op wat van Oost naar
West vice versa trok.
Heel druk zal het er wel niet geweest zijn en
dit doet de vraag rijzen, of de man er niet een
nevenbedrijfje op na heeft gehouden, waartoe
dat uithangbord ook al een aanwijzing vormt
met het doel, dorstige wandelaars en voerlieden
aan een kleine verheuging te helpen.
Dat uithangbord zal menige lezer nog wel ge
kend hebben. Het vertoonde al kostte het eenige
moeite de half uitgewischte voorstelling te onder
scheiden een zeilend schip met het onder
schrift: „De haringbuis" en zooals het daar boven
de deur hing „deed" het het nog altijd heel aardig.
Minder aardig was, dat het bord bij winderig weer
leelijk piepte, zoodat het nogal last veroorzaakte
en daarom weggehaald werd.
Nu wordt straks het heele huis weggehaald.
Want het verkeer stelt zijn eischen en de Raad
van Bloemendaal heeft besloten, dat de Zand
voorterweg verbreed moet worden. Maar verdwij
nen zal het oude tolhuis gelukkig niet. Het wordt
straks wat naar achteren verplaatst cn blijft aldus
de herinnering bewaren aan den goeden ouden,
tijd. toen er nog tollen waren met tolhuizen en
tolbazen, die voor elk koetje en voor iederen
krulstaart het tolrecht eischtcn.
D D.D Is e»n h*ld«r« rloM-
«tol. die diep In de poiita
doordiingi en de ilekle.
kiemen doodt. Flacons 6
75 ct.. f. 1 50 en L 2.Ja
Geneesmiddel®.
tegen HUIDAANDOENINGEN
(Adv. Ingex. Med.)
Coördinatie Indische metaalindustrie
BATAVIA, 17 April. Op grond van „buiten
gewone omstandigheden" heeft de gouverneur-
generaal van Neaerlandseh-Indie een commisie voor
de coördinatie van de Nederlandsch-Indische
metaalindustrie in het leven geroepen. Het zal, naar
verklaard werd, het doel dezer commissie zijn,
autarkie op het gebied van zeker oorlogsmatcrieel
tc scheppen. Het verluidt, dat de leger- cn vloot-
leiding alle metaalbewerkers bericht heeft, dat zij
zich voor den arbeidsdicnstplicht in de betrokken
bedrijven moeten laten registreeren.
(United Pres*)
